Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
vrijdag 30 maart 2007 om 00:10
Ha allemaal,
Gister is dus mijn nr. 2 vertrokken.... het laatste contact dat we gehad hebben was van beide een sms dat we de ander voor altijd in ons hart zullen meedragen.....
Ik heb hem heel even gezien... hij had al afscheid genomen op het het werk en dat was hem heel zwaar gevallen... we hebben elkaar een hele stevige knuffel gegeven en toen zijn we beide in de auto gestapt en weggereden... en ik kon alleen maar huilen... was tijdens werktijd dus ik ben een heeeeeeeeel blokje omgereden voordat ik terug ging. Ik voelde me ontroostbaar. Ik weet dat het beter is maar mijn hart scheurde door midden gister... en nu ik dit typ komen de tranen weer in mijn ogen.
Hij is nu definitief uit mijn leven en ik denk niet dat we enig contact meer zullen hebben. Hij kan dat niet aan... hij weet dat ik de vrouw van zijn leven ben maar ik kan nu niet voor hem kiezen.... en daarom heeft hij dus zijn baan opgezegd en is vertrokken. Best heftig allemaal eigenlijk.... hij smste me gister nog dat hij hoopt dat mijn nr. 1 weet dat hij de gelukkigste man ter wereld is... en voordat hij vertrok smste hij nog dat hij hoopt dat we nu niet de fout van ons leven maken....
Ik heb heel veel mooie momenten met hem gehad en dat is wat ik me wil blijven herinneren. Er is ook heel veel pijn geweest en op het laatst ook hele vervelende en moeilijke dingen, en die hebben mij ook duidelijk gemaakt dat dat niet is wat ik wil. Dat ik zielsveel van hem houdt en dat onze harten op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn maar ook dat hij niet de persoon is met ik kan en wil samenleven. Ik ben bepaalde eigenschappen van nr. 1 daardoor juist meer gaan waarderen. Ik kan nr. 1 gewoon niet loslaten en wil dat ook niet meer.
Nr. 1 is positief aan het veranderen.... komt misschien ook wel omdat ik meer open voor sta.. maar het voelt goed. En ik heb er vertrouwen in dat het alleen maar beter zal gaan en dat er een mooie toekomst voor ons ligt. Ik zal nog heel wat knopjes om moeten zetten in mijn hoofd en er is nog veel te verwerken wat ik alleen moet doen maar het komt goed, dat voel ik.
De rust die ik nu al voel omdat nr. 2 er niet is is fijn.. eindelijk wat rust en kan ik eerlijk zijn... geen gelieg en bedrieg.... en een eerlijke kans voor nr. 1! Maar ik ben er nog niet natuurlijk.......
En Geitje, heb je met je nr. 1 kunnen praten? Ik weet hoe het voelt en dat is niet best... probeer te tijd voor alles te nemen...
Anna en de rest bedankt voor jullie berichtjes!
Liefs,
Snoepje
Gister is dus mijn nr. 2 vertrokken.... het laatste contact dat we gehad hebben was van beide een sms dat we de ander voor altijd in ons hart zullen meedragen.....
Ik heb hem heel even gezien... hij had al afscheid genomen op het het werk en dat was hem heel zwaar gevallen... we hebben elkaar een hele stevige knuffel gegeven en toen zijn we beide in de auto gestapt en weggereden... en ik kon alleen maar huilen... was tijdens werktijd dus ik ben een heeeeeeeeel blokje omgereden voordat ik terug ging. Ik voelde me ontroostbaar. Ik weet dat het beter is maar mijn hart scheurde door midden gister... en nu ik dit typ komen de tranen weer in mijn ogen.
Hij is nu definitief uit mijn leven en ik denk niet dat we enig contact meer zullen hebben. Hij kan dat niet aan... hij weet dat ik de vrouw van zijn leven ben maar ik kan nu niet voor hem kiezen.... en daarom heeft hij dus zijn baan opgezegd en is vertrokken. Best heftig allemaal eigenlijk.... hij smste me gister nog dat hij hoopt dat mijn nr. 1 weet dat hij de gelukkigste man ter wereld is... en voordat hij vertrok smste hij nog dat hij hoopt dat we nu niet de fout van ons leven maken....
Ik heb heel veel mooie momenten met hem gehad en dat is wat ik me wil blijven herinneren. Er is ook heel veel pijn geweest en op het laatst ook hele vervelende en moeilijke dingen, en die hebben mij ook duidelijk gemaakt dat dat niet is wat ik wil. Dat ik zielsveel van hem houdt en dat onze harten op de een of andere manier met elkaar verbonden zijn maar ook dat hij niet de persoon is met ik kan en wil samenleven. Ik ben bepaalde eigenschappen van nr. 1 daardoor juist meer gaan waarderen. Ik kan nr. 1 gewoon niet loslaten en wil dat ook niet meer.
Nr. 1 is positief aan het veranderen.... komt misschien ook wel omdat ik meer open voor sta.. maar het voelt goed. En ik heb er vertrouwen in dat het alleen maar beter zal gaan en dat er een mooie toekomst voor ons ligt. Ik zal nog heel wat knopjes om moeten zetten in mijn hoofd en er is nog veel te verwerken wat ik alleen moet doen maar het komt goed, dat voel ik.
De rust die ik nu al voel omdat nr. 2 er niet is is fijn.. eindelijk wat rust en kan ik eerlijk zijn... geen gelieg en bedrieg.... en een eerlijke kans voor nr. 1! Maar ik ben er nog niet natuurlijk.......
En Geitje, heb je met je nr. 1 kunnen praten? Ik weet hoe het voelt en dat is niet best... probeer te tijd voor alles te nemen...
Anna en de rest bedankt voor jullie berichtjes!
Liefs,
Snoepje
vrijdag 30 maart 2007 om 16:53
Hai snoepje, jeetje we zijn allebei al zo lang bezig en dan in 1 week voor beiden de grote ommekeer. Ik wens je heel veel sterkte. Weet je...als je nu over een half jaar weer baalt van je nr. 1 en je nr 2 nog steeds mist....dan weet je het in ieder geval zeker!
Paar uur geleden met mijn man gesproken. De vrouw van mijn nr. 2 is naar hem toe gegaan en heeft hem alles vertelt. Mij stuurt ze de vreselijkste smsjes. Ik reageer er maar niet meer op. Heeft zo weinig zin. Ze is van plan me kapot te maken, net zoals ik bij haar heb gedaan.
Mijn man reageerde verbazend rustig. Hij had intens verdriet in zijn ogen.
Een aar vragen gesteld: Hoe lang is het al aan de gang? Was de sex beter? en dat soort zaken.
Paar uur geleden met mijn man gesproken. De vrouw van mijn nr. 2 is naar hem toe gegaan en heeft hem alles vertelt. Mij stuurt ze de vreselijkste smsjes. Ik reageer er maar niet meer op. Heeft zo weinig zin. Ze is van plan me kapot te maken, net zoals ik bij haar heb gedaan.
Mijn man reageerde verbazend rustig. Hij had intens verdriet in zijn ogen.
Een aar vragen gesteld: Hoe lang is het al aan de gang? Was de sex beter? en dat soort zaken.
vrijdag 30 maart 2007 om 17:00
Balangrijkste vraag van hem was: Wil je met hem verder? Ik heb gezegd dat ik dat niet weet. Toen is hij weggegaan. Zit nu al uren alleen thuis. Kids zijn godzijdank op schoolreis. Van mijn nr. 2 weet ik dat zijn vrouw en mijn man volop met elkaar smsen om elkaar op de hoogte te houden.
Mijn nr. 2 en ik bellen veel maar durven elkaar niet te ontmoeten. We wachten gelaten op wat gaat komen. We hebben nu de regie even niet in handen.
Ik weet echt niet wat ik moet doen.
een verdrietig geitje ;(
Mijn nr. 2 en ik bellen veel maar durven elkaar niet te ontmoeten. We wachten gelaten op wat gaat komen. We hebben nu de regie even niet in handen.
Ik weet echt niet wat ik moet doen.
een verdrietig geitje ;(
vrijdag 30 maart 2007 om 17:12
Wat bedoel je precies dat jullie nu de regie niet in handen hebben? Dat het nu aan jullie beider nrs. 1 is om actie te ondernemen of beslissingen te nemen? En dus wacht jij gelaten af wat zij besluiten?
Lieve geitje, ik begrijp dat je helemaal ondersteboven bent, maar dit is JUIST het moment waarop jij je actief moet opstellen. Jij hebt ook een besluit te nemen: ga je nog voor je man of niet? Dit is het moment van de waarheid, jij ben hier verantwoordelijk voor dus neem dan ook je verantwoordelijkheid. Je zal vast het liefst in een hoekje kruipen of door de grond zakken. Maar "it's time to face the music". Je bent het aan jezelf, aan je man en aan je nr. 2 verplicht duidelijkheid te verschaffen. Ook al weet je het zelf nog niet voor 100%, een principebesluit ("ik ga ervoor" of niet) kan je wél nemen! Dan is het aan je man te besluiten of hij nog wil, maar een toezegging van jou dat jij je volledig zal inzetten kan die beslissing wel beïnvloeden. Hij heeft recht op die duidelijkheid!
sterkte,
dubio
Ga in therapie!
zaterdag 31 maart 2007 om 16:45
Ha lieve allemaal,
Hoe gaat het nu met jullie allemaal? Geitje in het bijzonder...ik leef in gedachten met je mee... heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, Ik ben het wel met dubiootje eens dat dit HET ,moment is om beslissingen te maken. Wel heel moeilijk maar wel waar. Toen mijn nr. 1 erachter kwam wilde ik niets liever dan dat alles zo snel mogelijk achter de rug was en dat hij zo min mogelijk gekwetst zou worden.... het deed zn pijn om te zien dat hij pijn had. Maar nu achteraf denk ik dat dat juist het moment zou zijn geweest om voor nr. 2 te kiezen. Maar ik weet nu ook dat ik dat niet heb gedaan omdat ik er blijkbaar niet klaar voor was en misschien diep in mijn hart al wist dat nr.2 het uiteindelijk toch niet helemaal was.... Maar ik denk echt dat je nu op het moment bent aangekomen om een keuze te maken... en dat is ontzettend moeilijk en ik wens je heeeeeeeel veel succes en heel veel sterkte! Schrijf het hier lekker van je af.... een dikke *; voor jou!
Mijn nr. 2 of eigenlijk is hij dat niet meer.... is nu een halve week weg en het gaat redelijk met me. Ik voel me sterk en veel rustiger nu hij niet meer in de buurt is. Maar er zijn zoveel dingen hier die me aan hem herinneren en af en toe krijg ik toch wel heel veel tranen. Ik heb gelukkig nog wel een email van hem ontvangen: hij schreef dat het moeilijkste dat hij ooit in zijn leven heeft moeten doen is mij hier achterlaten.....
Maar tussen mij en mijn nummer 1 gaat het wel beter... ik kan hem eindelijk echt een eerlijke kans geven... alles heeft denk ik gewoon heel veel tijd nodig en vergeten zal ik nr. 2 nooit.... maar ik moet me nu richten op het hier en nu.......
Liefs,
Snoepje
Hoe gaat het nu met jullie allemaal? Geitje in het bijzonder...ik leef in gedachten met je mee... heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, Ik ben het wel met dubiootje eens dat dit HET ,moment is om beslissingen te maken. Wel heel moeilijk maar wel waar. Toen mijn nr. 1 erachter kwam wilde ik niets liever dan dat alles zo snel mogelijk achter de rug was en dat hij zo min mogelijk gekwetst zou worden.... het deed zn pijn om te zien dat hij pijn had. Maar nu achteraf denk ik dat dat juist het moment zou zijn geweest om voor nr. 2 te kiezen. Maar ik weet nu ook dat ik dat niet heb gedaan omdat ik er blijkbaar niet klaar voor was en misschien diep in mijn hart al wist dat nr.2 het uiteindelijk toch niet helemaal was.... Maar ik denk echt dat je nu op het moment bent aangekomen om een keuze te maken... en dat is ontzettend moeilijk en ik wens je heeeeeeeel veel succes en heel veel sterkte! Schrijf het hier lekker van je af.... een dikke *; voor jou!
Mijn nr. 2 of eigenlijk is hij dat niet meer.... is nu een halve week weg en het gaat redelijk met me. Ik voel me sterk en veel rustiger nu hij niet meer in de buurt is. Maar er zijn zoveel dingen hier die me aan hem herinneren en af en toe krijg ik toch wel heel veel tranen. Ik heb gelukkig nog wel een email van hem ontvangen: hij schreef dat het moeilijkste dat hij ooit in zijn leven heeft moeten doen is mij hier achterlaten.....
Maar tussen mij en mijn nummer 1 gaat het wel beter... ik kan hem eindelijk echt een eerlijke kans geven... alles heeft denk ik gewoon heel veel tijd nodig en vergeten zal ik nr. 2 nooit.... maar ik moet me nu richten op het hier en nu.......
Liefs,
Snoepje
zondag 1 april 2007 om 17:04
Dank je Dubio en Snoepje. Ik weet dat jullie gelijk hebben maar de emoties zijn bij iedereen nu zo heftig, dat ik liever even eerst wat rust om me heen wil (uitstel van executie).
Mijn man kwam 's avond terug en ipv rustig is hij nu vreselijk kaad geworden. Hij heeft me in een woedeaanval letterlijk de deur uitgeschopt. Gelukkig had ik al een tas in de auto klaarstaan, had zoiets al verwacht.
Ik ben maar naar een hotel gereden. Ik heb 1 vriendin bij wie ik terecht kan en die is op vakantie.
En dan zit je daar alleen in je hotelkamer en niemand laat iets horen. De telefoon bleef stil. Ik nog smsen naar mijn nr. 2 maar ook daar geen reply.
Ik kan je vertellen, dan duurt de nacht erg lang.
De volgende morgen met hangende pootjes teruggereden. Gehoord van mijn man dat hij heel erg goed is opgevangen door onze vriendenclub en dat iedereen walgt van mij. Ik zie dat hij helemaal stuk zit en voel me zoooo slecht en minderwaardig.
Nog steeds niets gehoord van mijn nr. 2
Mijn man en zijn vrouw houden elkaar met hun gsm op de hoogte van iedere stap die we maken. Ik word ineens boos op zijn lafheid.
Verdorie, hij moet er nu toch zijn voor mij.
Gelukkig is mijn man weer wat rustiger en we praten en praten...
Hij wil het toch nog met me proberen maar op een paar voorwaarden.
We gaan in relatie-therapie en ik moet het voor 100% willen.
'Onze' vrienden zeggen dat hij beter af is zonder mij maar omwille van de kinderen en ook omdat hij nog steeds van me houdt, wil hij het proberen.
Ik vind het ongelooflijk knap van hem moet ik bekennen en ik bewonder hem voor de volwassen aanpak. Ik weet dat mijn nr. 2 thuis niet zo'n geluk heeft. ze gaat tekeer als een viswijf.
Intussen slaap ik op de bank. Hij wil me voorlopig niet naast hem in bed. Maar alles beter dan en lege hotelkamer.
Intussen telefonisch contact met mijn nr. 2 gehad
Hij voelt dat ik twijfel. Wat hem betreft kiezen we voor elkaar.
Hij is woedend en verdrietig als hij hoort hoe mijn man me geschop heeft maar ikzelf kan dat beter bevatten. Toen ik in de hoelkamer lag moest hij van zijn vrouw zijn gsm uitzetten. Hij heeft mijn berichtje pas de volgende dag kunnen lezen.
Ik besef dat ik ook nog van mijn man houd en sla weer aan het twijfelen.
Ik denk dat ik komende maanden voor mijn man ga. Als ik merk dat het niet gaat zonder mjn nr. 2 weet ik het in ieder geval zeker.
Hangt ook veel van de mensen in mijn omgeving af die het weten. Geven ze me nog wel een kans? Je kunt beter een moord plegen dan vreemd gaan. Zoveel mensen doen het maar er zijn maar weinig mensen die er enige begrip voor op kunnen brengen.
Mijn man kwam 's avond terug en ipv rustig is hij nu vreselijk kaad geworden. Hij heeft me in een woedeaanval letterlijk de deur uitgeschopt. Gelukkig had ik al een tas in de auto klaarstaan, had zoiets al verwacht.
Ik ben maar naar een hotel gereden. Ik heb 1 vriendin bij wie ik terecht kan en die is op vakantie.
En dan zit je daar alleen in je hotelkamer en niemand laat iets horen. De telefoon bleef stil. Ik nog smsen naar mijn nr. 2 maar ook daar geen reply.
Ik kan je vertellen, dan duurt de nacht erg lang.
De volgende morgen met hangende pootjes teruggereden. Gehoord van mijn man dat hij heel erg goed is opgevangen door onze vriendenclub en dat iedereen walgt van mij. Ik zie dat hij helemaal stuk zit en voel me zoooo slecht en minderwaardig.
Nog steeds niets gehoord van mijn nr. 2
Mijn man en zijn vrouw houden elkaar met hun gsm op de hoogte van iedere stap die we maken. Ik word ineens boos op zijn lafheid.
Verdorie, hij moet er nu toch zijn voor mij.
Gelukkig is mijn man weer wat rustiger en we praten en praten...
Hij wil het toch nog met me proberen maar op een paar voorwaarden.
We gaan in relatie-therapie en ik moet het voor 100% willen.
'Onze' vrienden zeggen dat hij beter af is zonder mij maar omwille van de kinderen en ook omdat hij nog steeds van me houdt, wil hij het proberen.
Ik vind het ongelooflijk knap van hem moet ik bekennen en ik bewonder hem voor de volwassen aanpak. Ik weet dat mijn nr. 2 thuis niet zo'n geluk heeft. ze gaat tekeer als een viswijf.
Intussen slaap ik op de bank. Hij wil me voorlopig niet naast hem in bed. Maar alles beter dan en lege hotelkamer.
Intussen telefonisch contact met mijn nr. 2 gehad
Hij voelt dat ik twijfel. Wat hem betreft kiezen we voor elkaar.
Hij is woedend en verdrietig als hij hoort hoe mijn man me geschop heeft maar ikzelf kan dat beter bevatten. Toen ik in de hoelkamer lag moest hij van zijn vrouw zijn gsm uitzetten. Hij heeft mijn berichtje pas de volgende dag kunnen lezen.
Ik besef dat ik ook nog van mijn man houd en sla weer aan het twijfelen.
Ik denk dat ik komende maanden voor mijn man ga. Als ik merk dat het niet gaat zonder mjn nr. 2 weet ik het in ieder geval zeker.
Hangt ook veel van de mensen in mijn omgeving af die het weten. Geven ze me nog wel een kans? Je kunt beter een moord plegen dan vreemd gaan. Zoveel mensen doen het maar er zijn maar weinig mensen die er enige begrip voor op kunnen brengen.
zondag 1 april 2007 om 18:33
Lieve geitje,
Ik leef echt met je mee.... wat een ontzettende kl*te sitiuatie he.... Ik kan me helemaal indenken hoe je je voelt... Ik had hetzelfde met nr. 1 die het heel volwassen oppakte en me nog een kans wilde geven.... ik zag toen ook in hoe speciaal hij eigenlijk is... je kijkt in i1x ook anders tegen jezelf en alles wat je hebt gedaan aan... tenminste dat had ik.. Ik kon het eerst nog wel een beetje goed praten voor mezelf maar toen nr. 1 erachter kwam en ik zag zijn pijn toen zag ik nog meer in hoe fout ik was geweest.......
Ik begrijp heel goed dat je nu rust wil en alles een beetje wil laten bekoelen voordat je een beslissing maakt. Maar hou er dan wel rekening mee dat je alles weer opnieuw op zijn kop moet zetten als het weer helemaal rustig is en je toch nog voor je nr. 2 wil kiezen.... en als je nu tegen je nr 1 zegt dat je er 100% voor gaat dan denk ik dat je het ook aan hem schuldig bent om er ook echt voor 100 % voor te gaan... Ik heb hetzelfde gehad en zei ook voor 100 % voor hem te gaan maar ik kon nr. 2 toen nog niet loslaten... en dat was erg moeilijk: NOG meer liegen en het wordt steeds gevaarlijker...
Ik ben ieder geval blij voor je dat je weer met je man kan praten want er is heel veel communicatie nodig op dit moment.... misschien ziet hij nu ook wel in dat hij ook moet veranderen en wat minder met zijn werk bezig moet zijn.....
Lieve Geitje heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.....
Snoepje.
Ik leef echt met je mee.... wat een ontzettende kl*te sitiuatie he.... Ik kan me helemaal indenken hoe je je voelt... Ik had hetzelfde met nr. 1 die het heel volwassen oppakte en me nog een kans wilde geven.... ik zag toen ook in hoe speciaal hij eigenlijk is... je kijkt in i1x ook anders tegen jezelf en alles wat je hebt gedaan aan... tenminste dat had ik.. Ik kon het eerst nog wel een beetje goed praten voor mezelf maar toen nr. 1 erachter kwam en ik zag zijn pijn toen zag ik nog meer in hoe fout ik was geweest.......
Ik begrijp heel goed dat je nu rust wil en alles een beetje wil laten bekoelen voordat je een beslissing maakt. Maar hou er dan wel rekening mee dat je alles weer opnieuw op zijn kop moet zetten als het weer helemaal rustig is en je toch nog voor je nr. 2 wil kiezen.... en als je nu tegen je nr 1 zegt dat je er 100% voor gaat dan denk ik dat je het ook aan hem schuldig bent om er ook echt voor 100 % voor te gaan... Ik heb hetzelfde gehad en zei ook voor 100 % voor hem te gaan maar ik kon nr. 2 toen nog niet loslaten... en dat was erg moeilijk: NOG meer liegen en het wordt steeds gevaarlijker...
Ik ben ieder geval blij voor je dat je weer met je man kan praten want er is heel veel communicatie nodig op dit moment.... misschien ziet hij nu ook wel in dat hij ook moet veranderen en wat minder met zijn werk bezig moet zijn.....
Lieve Geitje heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.....
Snoepje.
vrijdag 6 april 2007 om 00:03
Ha allemaal,
Lieve Geitje hoe gaat het nu met je...
Ik ben nu een week nr. 2-loos.... We hebben verder geen contact meer gehad en dat is ook het beste. Ik ben er redelijk rustig onder en ben weer veel meer mezelf. Natuurlijk mis ik hem af en toe en als ik zijn huis of auto zie... of andere plaatsen / dingen waar we iets mee hadden dan krijg ik wel een raar gevoel in mijn buik... Maar ik denk wel dat het het beste is zo...
En hoe gaat het met jullie allemaal? Anna heb je ook nog steeds (sms) contact?
Liefs,
Snoepje
Lieve Geitje hoe gaat het nu met je...
Ik ben nu een week nr. 2-loos.... We hebben verder geen contact meer gehad en dat is ook het beste. Ik ben er redelijk rustig onder en ben weer veel meer mezelf. Natuurlijk mis ik hem af en toe en als ik zijn huis of auto zie... of andere plaatsen / dingen waar we iets mee hadden dan krijg ik wel een raar gevoel in mijn buik... Maar ik denk wel dat het het beste is zo...
En hoe gaat het met jullie allemaal? Anna heb je ook nog steeds (sms) contact?
Liefs,
Snoepje
zaterdag 7 april 2007 om 17:08
Hallo,
Geitje, hoe is het nu, wat moeilijk voor je allemaal, ben blij dat dat mij bespaard is gebleven, hoewel, nu moet je wel kiezen, en eigenlijk door die storm aan gevoelens te weten komen wie het belangrijkst voor je is??
Snoepje, ja, nog steeds smscontact en...................een ontmoeting!
Op zijn initiatief, en wat was het fijn in zijn armen, nu ben ik rustig, ik weet dat het goed is zo, allebei blijven bij nr1 en niet heel veel mensen in het verdriet storten om nu al volledig voor elkaar te kiezen, ik weet nu dat hij echt van mij houdt, en ben heel blij dat ik dit forum had de afgelopen maanden, ik ben er 2x bijna aan onderdoor gegaan, heel veel verdriet gehad, en nog steeds omdat ik niet bij de man kan zijn die het belangrijkst voor me is, maar dat had ik ook al die 2 jaar dat we elkaar dagelijks spraken en heel veel zagen, en ik ben zo bang geweest , dat ik me voor niets in allerlei bochten had gewrongen, dat hij mij gewoon gedumpt had, en eerlijk gezegd kan ik nu ook nog niet weg, weet wel dat ik dat eigenlijk wel zou moeten, kan nu eindelijk de 'herinneringen' koesteren, en blij zijn met de tijd die we gehad hebben, want het had ook helemaal verkeerd af kunnnen lopen met 2 huizen te koop en echtscheidingen kwade familie en omgeving, etc..... En mijn nr 1 had me kapot gemaakt, ja erg dat ik het zeg, maar dat zegt ie gewoon, en ik weet dat ie dat meent, meiden veel sterkte allemaal weer en liefs van Anna*;
Geitje, hoe is het nu, wat moeilijk voor je allemaal, ben blij dat dat mij bespaard is gebleven, hoewel, nu moet je wel kiezen, en eigenlijk door die storm aan gevoelens te weten komen wie het belangrijkst voor je is??
Snoepje, ja, nog steeds smscontact en...................een ontmoeting!
Op zijn initiatief, en wat was het fijn in zijn armen, nu ben ik rustig, ik weet dat het goed is zo, allebei blijven bij nr1 en niet heel veel mensen in het verdriet storten om nu al volledig voor elkaar te kiezen, ik weet nu dat hij echt van mij houdt, en ben heel blij dat ik dit forum had de afgelopen maanden, ik ben er 2x bijna aan onderdoor gegaan, heel veel verdriet gehad, en nog steeds omdat ik niet bij de man kan zijn die het belangrijkst voor me is, maar dat had ik ook al die 2 jaar dat we elkaar dagelijks spraken en heel veel zagen, en ik ben zo bang geweest , dat ik me voor niets in allerlei bochten had gewrongen, dat hij mij gewoon gedumpt had, en eerlijk gezegd kan ik nu ook nog niet weg, weet wel dat ik dat eigenlijk wel zou moeten, kan nu eindelijk de 'herinneringen' koesteren, en blij zijn met de tijd die we gehad hebben, want het had ook helemaal verkeerd af kunnnen lopen met 2 huizen te koop en echtscheidingen kwade familie en omgeving, etc..... En mijn nr 1 had me kapot gemaakt, ja erg dat ik het zeg, maar dat zegt ie gewoon, en ik weet dat ie dat meent, meiden veel sterkte allemaal weer en liefs van Anna*;
zondag 8 april 2007 om 20:31
Hey meiden, @ Geitje, ik vraag me ook af hoe het nu met je gaat.... Sterkte, meis!@ Anna: wat blijft het toch een intense ervaring voor jou.... Nu toch weer een ontmoeting? Was dat op zijn initiatief? Moeilijk allemaal, zeg.... Ik las ergens anders dat bij 'vreemdgaan' tegelijk het paradijs en de hel losbarsten en ik denk dat jij je daar ook wel iets bij kan voorstellen. Vond het erg treffend omschreven. Ik heb nr2 vorige maand ook weer ontmoet. Na maandenlang geen contact (niets, ook geen smsjes of zo, sinds begin december). Het was op zijn initiatief, hij heeft me op een middag gebeld en is die avond bij me thuis langs geweest (ik was alleen thuis). We hebben goed kunnen praten, iets wat nog niet echt gelukt was na de "affaire". Ook al was het erg raar om elkaar weer te zien en was de spanning zowat te snijden, toch luchtte het enorm op om over wat gebeurd was te kunnen praten. Het heeft mij in ieder geval een stuk rustiger gemaakt. Sindsdien bellen we weer met elkaar (ongeveer 1x per week).Het grote verschil nu, is dat m'n man van alle contact op de hoogte is. Contact hebben met nr2 maakt me op één of andere manier gewoon gelukkiger en hij wil me dat niet ontzeggen, dus laat hij me (beperkt) contact hebben (af en toe bellen of eens afspreken). Ik ben daar erg dankbaar om en zie wel hoe het verder loopt... Op één of andere manier schijn ik beide mannen nu 'nodig' te hebben. Nr1 verlaten is absoluut geen optie, ik hou veel te veel van hem en wil helemaal niet weg, ik heb gewoon een erg goede en gelukkig relatie met mijn man! Maar nr2 loslaten, lukt me ook (nog) niet. Kan er gelukkig goed met m'n man over praten en we komen er vast wel uit samen, gelijk hoe (misschien in een meer open relatievorm of... we zien wel...).Afwachten hoe het verder evolueert...Groetjes van Marlies
maandag 9 april 2007 om 10:43
Marlies, leuk weer wat van je te horen en fijn dat jij het voor jezelf en nr1 een plek kan geven, nu, dat zou hier absoluut niet kunnen, mijn nr1 zou door het lint gaan, terwijl hij zelf ongeveer 7 jaar terug voorstelde om een 'soort van open relatie' te willen, maar dat wilde ik niet!!!! Daarom is er ook een nr2 gekomen omdat ik dus duidelijk niet 'genoeg' ben voor mijn nr1, want hij dacht dus dat dat kon zonder verliefd te worden, ja, hij zou dat kunnen maar ik geloof daar niet in, ik wil een man die van mij houdt en genoeg heeft aan mij, en dat is duidelijk nr2, vandaar dat ik al onbewust afstand heb genomen, nee, eigenlijk bewust, van nr1, iemand schreef hier eens hoe zou je het vinden als je nr1 je verlaat voor een ander, nou, eerlijk gezegd een bevrijding, erg he, nou ja, heb jij dat dan niet dat je een man wil die alleen van jou houdt, nou ja, nu heb je er 2 hi, sterkte weer en oja, de ontmoeting was op zijn iniatiatief ja, en wat was ik zenuwachtig zeg, maar het was zo vertrouwd!!! groetjes Anna
maandag 9 april 2007 om 12:19
Hey Anna,gek hé, hoe het allemaal lopen kan...Tja, op één of andere manier heb ik inderdaad 2 mannen die helemaal voor me (willen) gaan... Voel me ergens wel gevleid, maar makkelijk is het zeker niet. Nr1 houdt nog steeds ontzettend veel van mij, ondanks al mijn 'rare' verlangens en het feit dat we toch een erg moeilijk jaar achter de rug hebben. Dit is echte Liefde, hoor! En nr2 had liefst gezien dat ik voor hem had gekozen, is ook helemaal gek van me en kan me (nog) niet loslaten. Dat weet ik eigenlijk maar zeker sinds het laatste gesprek, toen heeft hij dat voor het eerst zo eerlijk uitgesproken. Ik had dat niet zo ingeschat, dacht eigenlijk dat het voor hem toch (ook) vooral om de seks draaide en niet zozeer om (verliefde) gevoelens. Zo zie je maar... Ik ben naar hem toe echter ook eerlijk geweest: ik wil m'n man niet verlaten en als we elkaar blijven zien, zal het voor mij voornamelijk uit seksuele lust zijn, niets meer maar ook niets minder (en daar 'kan hij mee leven').En ik? Ik lijk de combinatie van de 2 juist ideaal te vinden... Als ik echt MOET kiezen, kies ik toch voor mijn man, hoor. Dat is voor mij zelfs geen echte keuze, ik hoef er niet over na te denken. Daarin verschilt mijn situatie wel van de jouwe, denk ik. Met de liefde zit het hier echt nog goed... Maar ik wil liever niet kiezen, wil van twee walletjes eten. Nr2 loslaten wil en kan ik (nog) niet. Ze lijken elkaar op één of andere manier aan te vullen en met allebei voel ik me zo rijk en gelukkig.... Een man en een vriendje, hmmmm....En hoe zie jij het bij jou nu verder gaan???? Wat zou je willen en hoe denk je dat het zal evouleren????Ben benieuwd!
maandag 9 april 2007 om 16:42
Marlies, nu begrijp ik jou situatie, bedankt voor je uitleg, ja als je het zo bekijkt, dat is wat mijn nr1 eigenlijk wilde, anderen voor de 'lust' erbij, maar ik wil dat niet!!! Ik wil echte liefde!!!
tja, hoe zie ik het verdergaan, ik hoop dat het echt zo is dat wij over een aantal jaren echt voor elkaar gaan,
groetjes
anna
tja, hoe zie ik het verdergaan, ik hoop dat het echt zo is dat wij over een aantal jaren echt voor elkaar gaan,
groetjes
anna
dinsdag 10 april 2007 om 03:01
Hallo allemaal,
Wat hebben we allemaal toch weer verschillende situaties he... Marlies jij hebt eigenlijk wel een luxe positie zeg.. ook moeilijk waarschijnlijk maar ik zou er alleen maar van kunnen dromen dat mijn nr. 1 mijn nr. 2 zou accepteren...
Anna... fijn voor je dat je je nr. 2 weer hebt gezien.. wat jullie samen hebben is ook heel bijzonder..
En Geitje... ik hoop dat het ok met je gaat..
Mijn nr. 2 is alweer een tijdje weg maar vandaag had ik wel een email van hem en heb ik hem even op de msn gesproken. Heel oppervlakkig eigenlijk en dat is ook wel weer heel raar... maar wel goed om te horen dat het goed met hem gaat.... Maar ik geniet nu weer met nr. 1 en dat wordt echt weer beter en sterker... al zal het mij allemaal nog heel veel tijd kosten...
Wat hebben we allemaal toch weer verschillende situaties he... Marlies jij hebt eigenlijk wel een luxe positie zeg.. ook moeilijk waarschijnlijk maar ik zou er alleen maar van kunnen dromen dat mijn nr. 1 mijn nr. 2 zou accepteren...
Anna... fijn voor je dat je je nr. 2 weer hebt gezien.. wat jullie samen hebben is ook heel bijzonder..
En Geitje... ik hoop dat het ok met je gaat..
Mijn nr. 2 is alweer een tijdje weg maar vandaag had ik wel een email van hem en heb ik hem even op de msn gesproken. Heel oppervlakkig eigenlijk en dat is ook wel weer heel raar... maar wel goed om te horen dat het goed met hem gaat.... Maar ik geniet nu weer met nr. 1 en dat wordt echt weer beter en sterker... al zal het mij allemaal nog heel veel tijd kosten...
dinsdag 10 april 2007 om 16:27
@ anna: ik zou echt niet graag in jouw schoenen staan... wat lijkt het me toch moeilijk! Kan je echt jaren op hem wachten??? En wat als je man in tussentijd toch iets ontdekt??@ snoepje: gedwongen afscheid... misschien is dat nog de 'gemakkelijkste' oplossing. Begrijp me niet verkeerd, het lijkt me echt wel moeilijk voor jou, maar anderzijds zal het ook wel een rust geven, de knoop is doorgehakt en je kan verder, toch? Soms wou ik wel eens, heel stilletjes, dat nr2 de knoop voor mij zou doorhakken, dat hij zou zeggen dat hij me niet meer wil zien... Het zou het ergens toch makkelijker maken zo....En wat mijn situatie betreft: het blijft natuurlijk erg moeilijk.... Het is zo RAAR om dit mee te maken. Ineens zit ik in een situatie waarin ik nr2 een sms stuur terwijl m'n man naast me zit. Even later belt nr2, terwijl ik net met nr1 in een winkel sta en ik neem gewoon op en spreek met hem af... Ik kan niet omschrijven hoe vreselijk raar en onwerkelijk het voelt om nr2 aan de lijn te hebben en met hem af te spreken terwijl nr1 gewoon naast me staat.... En op één of andere vreemde manier voelt het vrij 'normaal' aan... Ik ben dan blij dat nr1 er is, dan kan ik na het telefoontje vertellen wat nr2 allemaal zei.... Mijn man wil hetzo graag allemaal een plaats gaan geven. Vooral het getwijfel (afspreken of niet? seks of niet?...) is hij zooooo zat. En als ik er écht zoveel behoefte aan heb om nr2 te blijven zien, dan is dat zo, dan moeten we dat ergens in onze relatie gaan inpassen, vindt hij. Wel hebben we samen regels afgesproken. Zo mag het niet gaan interveniëren in of doorwegen op onze relatie, die gaat steeds voor. Er worden geen afspraken verzet in functie van nr2. Contact met nr2 blijft beperkt tot af en toe eens afspreken en dan niet té lang samen zijn. Nr2 neemt best contact op via mail of msn en niet meer via gsm, want als hij me belt, 'breekt' hij toch in als ik dan bij mijn man ben. En nog zo'n paar afspraken, waar we de afgelopen dagen veel over gepraat hebben. Ach.... ik weet het allemaal niet meer zo goed. Voel me flink verward eigenlijk. Vrijdag zie ik hem en dan...???? Misschien seks, misschien ook niet, ik ben er helemaal nog niet uit. Ergens wil ik ermee stoppen, het zou me veel rust geven. Maar anderzijds wil ik er graag mee verder, heel af en toe eens lekker genieten van hem, maar of dat zo realistisch is om dat in te passen in onze relatie? Ik weet ook niet hoe m'n man zal reageren als ik thuiskom en vertel dat we seks hebben gehad... Hij zal vast niet staan juichen, maar anderzijds verwacht hij wel dat het zal gebeuren en wil hij het me ook wel gunnen. Ik weet ook niet of ik wel durf/wil 'all the way' gaan. Afspreken voor seks, het heeft ergens toch ook iets goedkoop, vind ik. Vorige keren is het gewoon gebeurd, niet gepland eigenlijk. Hopelijk volgen jullie me nog, is een warrig verhaal, ik weet het...Ik ben echt benieuwd hoe het verder loopt en ik hoop dat ik voor mezelf vrijdag wel wat meer duidelijkheid krijg.......
dinsdag 10 april 2007 om 21:52
snoepje, ja, uiteindelijk is het beter dat je nr2 niet meer ziet, maar het blijft een vreemd gemis he, want wat was het fijn en spannend allemaal,
Marlies, ja, ik kan jaren wachten, weet nu dat hij de belangrijkste persoon op dit aardbolletje is voor mij,en ik zorg er al jaren voor dat mijn nr1 het niet merkt, en snap dat je ergens erop hoopt dat nr2 het een halt toeroept, want idd het geeft ook weer rust, ikzelf hoopte dat het op een andere manier zich 'vanzelf' op zou lossen, maar dat het op deze manier is gegaan dat nr2 het afkapte, had ik nooit verwacht, en deed ook zo zeer, maar heeft wss veel leed voorkomen, en we gaan later voor elkaar, sterkte groetjes Änna
Marlies, ja, ik kan jaren wachten, weet nu dat hij de belangrijkste persoon op dit aardbolletje is voor mij,en ik zorg er al jaren voor dat mijn nr1 het niet merkt, en snap dat je ergens erop hoopt dat nr2 het een halt toeroept, want idd het geeft ook weer rust, ikzelf hoopte dat het op een andere manier zich 'vanzelf' op zou lossen, maar dat het op deze manier is gegaan dat nr2 het afkapte, had ik nooit verwacht, en deed ook zo zeer, maar heeft wss veel leed voorkomen, en we gaan later voor elkaar, sterkte groetjes Änna
woensdag 11 april 2007 om 01:29
Heej allemaal,
Zo...... pffffff.... dacht ik het allemaal wel op een rijtje had maar had zojuist toch een hele diepe huilbui... Ik zag mijn (ex) nr. 2 op de msn en we hebben een beetje zitten kletsen. Heel oppervlakkig en over de gewone dingen en dat is zo raar... wel fijn dat we toch nog wat contact hebben maar het voelt zo "koud" ... en dan komt alles weer naar boven.
Ja Marlies; ik hoopte eigenlijk ook al een tijdje dat hij de knoop zou doorhakken en dat het dan over zou zijn: lekker makkelijk.... Nu heb ik dus aangegeven niet te kunnen / willen kiezen, ook door alles wat er gebeurde en toen heeft hij dus besloten weg te gaan... en het geeft veel rust en ik weet dat het beter is... maar vandaag doet het toch weer even extra pijn...
Ben benieuwd hoe het je vrijdag vergaat. Lijkt me echt heel vreemd als je weet dat nr. 1 weet dat je bij nr. 2 bent.... Dat maakt de situatie toch anders denk ik...
En Anna wat jij hebt is ook eigenlijk wel heel bijzonder.... Ook wel heel moeilijk.... mag ik vragen hoe oud je kinderen zijn (ongeveer) of met andere woorden hoe lang jullie nog op elkaar moeten wachten?
Geitje... waarschijnlijk staat je hoofd helemaal niet tot schrijven hier en is de situatie daarvoor ook moeilijk.,... maar we leven hier in ieder geval met je mee! Een dikke knuffel voor jou *;
Liefs,
een droevige snoepje
Zo...... pffffff.... dacht ik het allemaal wel op een rijtje had maar had zojuist toch een hele diepe huilbui... Ik zag mijn (ex) nr. 2 op de msn en we hebben een beetje zitten kletsen. Heel oppervlakkig en over de gewone dingen en dat is zo raar... wel fijn dat we toch nog wat contact hebben maar het voelt zo "koud" ... en dan komt alles weer naar boven.
Ja Marlies; ik hoopte eigenlijk ook al een tijdje dat hij de knoop zou doorhakken en dat het dan over zou zijn: lekker makkelijk.... Nu heb ik dus aangegeven niet te kunnen / willen kiezen, ook door alles wat er gebeurde en toen heeft hij dus besloten weg te gaan... en het geeft veel rust en ik weet dat het beter is... maar vandaag doet het toch weer even extra pijn...
Ben benieuwd hoe het je vrijdag vergaat. Lijkt me echt heel vreemd als je weet dat nr. 1 weet dat je bij nr. 2 bent.... Dat maakt de situatie toch anders denk ik...
En Anna wat jij hebt is ook eigenlijk wel heel bijzonder.... Ook wel heel moeilijk.... mag ik vragen hoe oud je kinderen zijn (ongeveer) of met andere woorden hoe lang jullie nog op elkaar moeten wachten?
Geitje... waarschijnlijk staat je hoofd helemaal niet tot schrijven hier en is de situatie daarvoor ook moeilijk.,... maar we leven hier in ieder geval met je mee! Een dikke knuffel voor jou *;
Liefs,
een droevige snoepje
woensdag 11 april 2007 om 11:44
Hallo allemaal! Sorry dat ik jullie verhalen onderbreek, maar ik moet echt even mijn verhaal kwijt.
Ik heb nog geen nr 2, maar dat zit er wel aan te komen. Er is al geflirt enz en er is duidelijk spanning aanwezig.
Ik heb ook een relatie van vier jaar. Het is een goede relatie en ik houd heel veel van mijn vriend. We praten met elkaar, we hebben sex en we doen dingen samen. Maar toch denk ik dus ook aan mijn misschien aanstaande nr 2.
Het is gewoon de spanning die het hele spel met zich meebrengt.
Ik heb gisteren mijn gevoelens bekend gemaakt aan mijn vriend. Ik heb hem uitgelegd dat ik me nog even jong en wild wil voelen en dat ik spanning wil die in een vaste relatie niet meer kan. Ik ben 26 en er gewoon nog niet aan toe om alleen nog maar aan 1 man te denken.
Ik vind deze conclusie zelf ook heel vreemd, want ik ben altijd een heel trouw iemand geweest. Nooit geen behoefte gehad aan een ander.
Mijn vriend was natuurlijk verdrietig en ik nu ook. Door mij twijfelt hij nu aan zichzelf. Denkt dat hij niet meer genoeg is. Na lang praten snapt hij mij wel en hij snapt dat dit een fase is.
Maar vanochtend liep hij met alle deuren te slaan :(
Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Was het wel goed om mijn gevoelens naar hem toe te uiten. Ik wil nog steeds die ene man verleiden, maar wil mijn vriend niet nog meer verdriet doen. Moet ik nu voor mijzelf kiezen of voor hem en daardoor zelf niet helemaal gelukkig zijn?
Ik heb nog geen nr 2, maar dat zit er wel aan te komen. Er is al geflirt enz en er is duidelijk spanning aanwezig.
Ik heb ook een relatie van vier jaar. Het is een goede relatie en ik houd heel veel van mijn vriend. We praten met elkaar, we hebben sex en we doen dingen samen. Maar toch denk ik dus ook aan mijn misschien aanstaande nr 2.
Het is gewoon de spanning die het hele spel met zich meebrengt.
Ik heb gisteren mijn gevoelens bekend gemaakt aan mijn vriend. Ik heb hem uitgelegd dat ik me nog even jong en wild wil voelen en dat ik spanning wil die in een vaste relatie niet meer kan. Ik ben 26 en er gewoon nog niet aan toe om alleen nog maar aan 1 man te denken.
Ik vind deze conclusie zelf ook heel vreemd, want ik ben altijd een heel trouw iemand geweest. Nooit geen behoefte gehad aan een ander.
Mijn vriend was natuurlijk verdrietig en ik nu ook. Door mij twijfelt hij nu aan zichzelf. Denkt dat hij niet meer genoeg is. Na lang praten snapt hij mij wel en hij snapt dat dit een fase is.
Maar vanochtend liep hij met alle deuren te slaan :(
Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Was het wel goed om mijn gevoelens naar hem toe te uiten. Ik wil nog steeds die ene man verleiden, maar wil mijn vriend niet nog meer verdriet doen. Moet ik nu voor mijzelf kiezen of voor hem en daardoor zelf niet helemaal gelukkig zijn?
woensdag 11 april 2007 om 18:42
@ Jannahtje: Ik herken me in je verhaal. Ik heb ook al 3,5 jaar een relatie, en dacht dat alles goed ging. Ik moet hierbij zeggen dat mijn vriend en ik niet samenwonen, en dat we elkaar vanwege de afstand alleen in het weekend zien. Ongeveer een halfjaar geleden leerde ik mijn nr. 2 kennen. Aanvankelijk bleef ons contact beperkt tot 'hoi' maar sinds februari ben ik echt verliefd op hem. We hebben nu meer contact gekregen en ik heb hem verteld over mijn gevoelens. Hij weet/wist niet dat ik al een relatie had, maar kreeg op een gegeven moment wel zo'n gevoel, en hij zei me vorige week 'niet eeuwig te wachten'. Al weken voelde ik me verscheurd, want ik houd wel ontzettend veel van mijn vriend, dus wat te doen? De dag dat mijn nr. 2 vroeg of ik 's avonds naar hem toe zou komen om 'gewoon wat te praten', heb ik mijn vriend verteld van mijn gevoelens tov die ander. We hebben heel lang gepraat, en hij denkt dat het een fase is van mij, en leek er niet erg ondersteboven van. Hij heeft het volste vertrouwen in onze (volgens hem zo goede) relatie en wil me niet kwijt.
Ik zelf ben niets geholpen behalve opgelucht dat ik eerlijk ben geweest. De gevoelens zijn echter niet over, voor die ander, en ik laat het allemaal even ontwikkelen, weet het anders ook niet.
Ik zelf ben niets geholpen behalve opgelucht dat ik eerlijk ben geweest. De gevoelens zijn echter niet over, voor die ander, en ik laat het allemaal even ontwikkelen, weet het anders ook niet.
woensdag 11 april 2007 om 22:12
Gummy wat dapper dat je er met je vriend over hebt durven praten.
Natuurlijk zijn je gevoelens voor nr. 2 nu niet weg, maar je weet nu wel dat je in nr. 1 een veilig nest hebt waar je op kunt terugvallen en dat is ook wat waard.
Ikzelf ben een tijdlang actief geweest op het De Collega-topic, maar een paar maanden terug werd het stil want ik werd ontslagen en dat was ook het einde van de dagelijkse ontmoetingen met die Ontzettend Leuke Man.
Totdat hij na een paar weken contact met me opnam en we elkaar ineens geregeld belden...
(Ik had dit berichtje al op het Collega deel 13-topic geplaatst, maar in dat topic zit niet zo veel leven meer geloof ik, dus ik plak het hieronder even opnieuw).
Vandaag moest ik iets regelen en ik had honderd andere mensen kunnen vragen om dat te regelen, maar ik besloot hem er voor te bellen, en zo zat ik vanmiddag ineens bij hem op de bank thee te drinken.
Maar wacht, ik ga al te snel. Toen ik aanbelde en hij open deed (en ik nog niet wist of zijn vriendin wel of niet thuis was) gaven we elkaar de standaard drie kussen op de wang, en het volgende moment waren onze armen om elkaar heen en stonden we een tijdje als geliefden verstrengeld.
Nou ja, verder niets gebeurd, behalve dat ik me nogal verbaast voelde dat dat nou ineens na een jaar zomaar gebeurde, terwijl er nooit eerder iets was gebeurd.
Hij regelde voor mij wat ik hem gevraagd had en toen zette ik hem nog even af in de stad.
En toen kreeg ik (dacht ik) weer die drie zoenen op de wang, en ik dacht dat hij ernaast mikte, maar ineens zoende hij me vol op mijn mond! En hij zei dat hij me zo miste.
En weten jullie wat het gekke is, of het droevige, het kwalijke, hoe je het maar wilt noemen: het voelde niet verkeerd, slecht of beschamend. Het voelde als iets heel natuurlijks, en zeker niet als vreemdgaan of het begin daarvan.
En de hele weg terug naar huis vroeg ik me af: is dit hoe het begint? Is dit de eerste grens die we overschrijden, en liggen we over een paar maanden samen in bed? Voelt elke grens die je overschrijdt, als iets volkomen natuurlijks waar je je niet voor hoeft te schamen?
Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet, en was blij dat ik de rest van de dag samen met mijn eigen man had gepland om leuke dingen te gaan doen, maar eerlijk gezegd voelde ik me tegenover mijn man óók niet schuldig, we hadden een leuke dag samen en zijn uit eten geweest, en nu vraag ik me af hoe immorreel ik eigenlijk ben, dat ik zoenen met een ander helemaal niet erg vind...
Natuurlijk zijn je gevoelens voor nr. 2 nu niet weg, maar je weet nu wel dat je in nr. 1 een veilig nest hebt waar je op kunt terugvallen en dat is ook wat waard.
Ikzelf ben een tijdlang actief geweest op het De Collega-topic, maar een paar maanden terug werd het stil want ik werd ontslagen en dat was ook het einde van de dagelijkse ontmoetingen met die Ontzettend Leuke Man.
Totdat hij na een paar weken contact met me opnam en we elkaar ineens geregeld belden...
(Ik had dit berichtje al op het Collega deel 13-topic geplaatst, maar in dat topic zit niet zo veel leven meer geloof ik, dus ik plak het hieronder even opnieuw).
Vandaag moest ik iets regelen en ik had honderd andere mensen kunnen vragen om dat te regelen, maar ik besloot hem er voor te bellen, en zo zat ik vanmiddag ineens bij hem op de bank thee te drinken.
Maar wacht, ik ga al te snel. Toen ik aanbelde en hij open deed (en ik nog niet wist of zijn vriendin wel of niet thuis was) gaven we elkaar de standaard drie kussen op de wang, en het volgende moment waren onze armen om elkaar heen en stonden we een tijdje als geliefden verstrengeld.
Nou ja, verder niets gebeurd, behalve dat ik me nogal verbaast voelde dat dat nou ineens na een jaar zomaar gebeurde, terwijl er nooit eerder iets was gebeurd.
Hij regelde voor mij wat ik hem gevraagd had en toen zette ik hem nog even af in de stad.
En toen kreeg ik (dacht ik) weer die drie zoenen op de wang, en ik dacht dat hij ernaast mikte, maar ineens zoende hij me vol op mijn mond! En hij zei dat hij me zo miste.
En weten jullie wat het gekke is, of het droevige, het kwalijke, hoe je het maar wilt noemen: het voelde niet verkeerd, slecht of beschamend. Het voelde als iets heel natuurlijks, en zeker niet als vreemdgaan of het begin daarvan.
En de hele weg terug naar huis vroeg ik me af: is dit hoe het begint? Is dit de eerste grens die we overschrijden, en liggen we over een paar maanden samen in bed? Voelt elke grens die je overschrijdt, als iets volkomen natuurlijks waar je je niet voor hoeft te schamen?
Ik weet niet goed wat ik met mezelf aan moet, en was blij dat ik de rest van de dag samen met mijn eigen man had gepland om leuke dingen te gaan doen, maar eerlijk gezegd voelde ik me tegenover mijn man óók niet schuldig, we hadden een leuke dag samen en zijn uit eten geweest, en nu vraag ik me af hoe immorreel ik eigenlijk ben, dat ik zoenen met een ander helemaal niet erg vind...
donderdag 12 april 2007 om 00:28
Jannahtje; iedereen is hier welkom dus je onderbreekt niets! Ik denk dat je hier prima op je plek bent... Ik denk dat het heel goed is dat je je gevoelens aan nr. 1 hebt gezegd. Heel knap ook vind ik.. daar heb ik nooit de moed voor gevonden. En waarschijnlijk schrijf ik voor niets mijn “goede raad” maar kijk uit waar je aan begint... ik weet er alles van : het is spannend en leuk allemaal... Maar als je daadwerkelijk verder gaat dan gaat het ook pijn en verdriet met zich meebrengen... Ik denk dat je goed moet kijken naar je relatie met nr. 1.. hoe belangrijk is die voor je en wil je dat op het spel zetten?Gummy; wat kan het allemaal toch moeilijk zijn he... wel goed dat ook jij met je nr. 1 hebt gesproken en eerlijk hebt gezegd wat je denkt en voelt. Dat is de eerste stap denk ik.... maar laat je niet onder druk zetten door nr. 2... Saskia; lastig allemaal he... die gevoelens en die gedachten die soms weer iets heel anders zeggen... Bij mij is het wel zo gegaan dat het inderdaam steeds een beetje meer is geworden en dat de grens steeds verlegd werd... terwijl ik me bij iedere grens wel weer steeds schuldig voelde hoor... Sterkte met deze wir war aan gevoelens...Geitje... we denken nog steeds aan je!Liefs,Snoepje
donderdag 12 april 2007 om 13:10
Hey meiden,idd, hoe meer zielen, hoe meer 'vreugd'... Alhoewel dat in dit topic misschien een beetje misplaatst klinkt? Ik vind het in ieder geval een hele opluchting om te ontdekken dat ik tenminste niet helemaal alleen sta in mij situatie...@ Jannahtje en Gummy: ook ik vertel mijn gevoelens eerlijk aan nr1. Wel pas nadat ik was vreemdgegaan en achteraf gezien heb ik daar veel spijt van, ik had liever daarvoor al mijn gevoelens met mijn man besproken. Maar het is nu zo en niet anders en we moeten hiermee verder... Moeilijk vind ik het, om je gevoelens echt eerlijk te vertellen aan iemand die je lief hebt. 'Ik heb zin in een andere vent' is nu niet bepaald iets dat je wil horen van de vrouw waar je van houdt... Maar wel eerlijk en hoe moeilijk soms ook, zowel mijn man als ik zijn er nog steeds van overtuigd dat die eerlijkheid goud waard is! We lijken steeds meer naar elkaar toe te groeien, ondanks de blijvende aanwezigheid van Nr2. Inderdaad, zowel voor Jannahtje als Saskia: bezint eer ge begint.... Het kan zoooo snel verder gaan. Je houdt het niet voor mogelijk. In mijn geval heb ik de ene week nog heel gewoon en vriendschappelijk met nr2 zitten praten, heel onschuldige smsjes verstuurd en ontvangen en 1 week later hadden we 'ineens' seks. Het kan heeeeel snel gaan en in 1 moment is ineens alles anders. Meestal gebeurt het niet gepland, het moment overkomt jullie beiden en je moet zo ontzettend sterk in je schoenen staan om je niet over te geven aan het moment.....Morgen zie ik nr2... Ik weet nog niet eens wat ik wil. Langs de ene kant wil ik mij totaal overgeven aan de passie en wil ik heerlijk heftige seks met hem (ik word al helemaal warm van het idee alleen), maar langs de andere kant wil ik dat niet, wil ik 'gewoon' verder met mijn man en wil ik nr2 echt uit mijn leven. Waarschijnlijk niet verstandig om met nr2 af te spreken als ik hierover nog zo twijfel (als ik het in zijn handen leg, weet ik wel al wat er morgen zal gebeuren...), maar ik twijfel nu al bijna een jaar en nu moeten we toch echt verder, gelijk op welke manier. Ik wil in ieder geval verder met mijn man, daarover twijfel ik niet. Maar is het realistisch om nr2 dan in mijn leven te houden???Meiden, ik ben zo bang... voor morgen, voor wat zal gebeuren. Voor de reactie van mijn man, voor zijn gevoelens als hij morgen een uur of zo alleen thuis gek zit te worden, terwijl hij weet dat ik bij nr2 ben dan....Ik hoop dat ik mijn verstand zal laten spreken en niet mijn gevoel, maar ik heb eerder al ervaren hoe mijn verstand me schandalig in de steek kan laten als ik bij nr2 ben, hoe ik mezelf eigenlijk niet eens kan vertrouwen... Hoe moet dit toch verder????? Ik weet het niet meer...... :-(Help meiden, ik wil echt jullie mening horen, misschien helpt het, jullie bekijken het van een afstand en wéten hoe het voelt... Ik heb jullie even heel hard nodig nu, voor ik morgen (weer) de verkeerde beslissingen neem....Liefs,verwarde Marlies
donderdag 12 april 2007 om 18:58
Ha Marlies,
Moeilijk, moeilijk, moeilijk he... Je vraagt om onze meningen dus hierbij de mijne....
Ik snap hoe je gevoel roept om je nr. 2 en alles wat daarbij hoort: de spanning, het genot enz... Maar ook hoe je verstand zegt dat jet misschien beter is om niet te gaan. Verstand en gevoel kunnen op deze momenten zo ver uit elkaar liggen..
En wat jij zegt heb ik ook al een paar keer gehad: ik kan mezelf niet eens vertrouwen... Ik dacht zowieso altijd dat dit mij niet zou overkomen en dat ik vreemd zou gaan al helemaal niet... maar ja het gebeurde dus toch...
Ik denk dat ik weerstand morgen niet aan zou kunnen als ik in jouw schoenen zou staan... Maar aan de andere kant als ik wist dat nr. 1 zou weten waar ik was dan zou dat wel weer blokkerend werken...
Misschien kun je met nr. 2 op een neutraal terrein afspreken waar veel andere mensen zijn zodat je niet de "fout" in kan gaan?
Ik zou zeggen: denk er echt even goed over na en probeer ook naar je verstand te luisteren. Als je nr. 1 echt niet kwijt wilt en je weet dat je hem enorm zou kwetsen als je morgen sex hebt met nr 2 of misschien al heel veel pijn doet met het idee dat je bij nr. 2 bent dan zou ik er nog even heel goed over nadenken.... Hoe langer je met nr. 2 doorgaat hoe intenser het wordt en ook hoe moeilijker het wordt om daarmee te stoppen.. Ik denk dat het beter en eerlijker is om eerst met je nr. 1 alles op een rijtje te hebben en te weten wat je echt wil met hem en inhoeverre hij je jouw
"vrijheid" kan gunnen... voordat er dingen die het allemaal verpesten.... Ik denk ook dat je nr. 2 daar respect voor zal/moet hebben...
Heel veel succes...
Snoepje
Moeilijk, moeilijk, moeilijk he... Je vraagt om onze meningen dus hierbij de mijne....
Ik snap hoe je gevoel roept om je nr. 2 en alles wat daarbij hoort: de spanning, het genot enz... Maar ook hoe je verstand zegt dat jet misschien beter is om niet te gaan. Verstand en gevoel kunnen op deze momenten zo ver uit elkaar liggen..
En wat jij zegt heb ik ook al een paar keer gehad: ik kan mezelf niet eens vertrouwen... Ik dacht zowieso altijd dat dit mij niet zou overkomen en dat ik vreemd zou gaan al helemaal niet... maar ja het gebeurde dus toch...
Ik denk dat ik weerstand morgen niet aan zou kunnen als ik in jouw schoenen zou staan... Maar aan de andere kant als ik wist dat nr. 1 zou weten waar ik was dan zou dat wel weer blokkerend werken...
Misschien kun je met nr. 2 op een neutraal terrein afspreken waar veel andere mensen zijn zodat je niet de "fout" in kan gaan?
Ik zou zeggen: denk er echt even goed over na en probeer ook naar je verstand te luisteren. Als je nr. 1 echt niet kwijt wilt en je weet dat je hem enorm zou kwetsen als je morgen sex hebt met nr 2 of misschien al heel veel pijn doet met het idee dat je bij nr. 2 bent dan zou ik er nog even heel goed over nadenken.... Hoe langer je met nr. 2 doorgaat hoe intenser het wordt en ook hoe moeilijker het wordt om daarmee te stoppen.. Ik denk dat het beter en eerlijker is om eerst met je nr. 1 alles op een rijtje te hebben en te weten wat je echt wil met hem en inhoeverre hij je jouw
"vrijheid" kan gunnen... voordat er dingen die het allemaal verpesten.... Ik denk ook dat je nr. 2 daar respect voor zal/moet hebben...
Heel veel succes...
Snoepje
donderdag 12 april 2007 om 21:54
Hoi allemaal, fijn dat we er samen over kunnen 'praten'hier,
Saskia, ja, bij mij is alles 'natuurlijk' verder gegaan, het was onvermijdelijk, de liefde te groot,
Gummy en Jannahtje, knap dat jullie je gevoelens naar jullie nr1 opbiechten, betekent hier gelijk het einde!!
Marlies, hoe zat het nu met jouw nr1, mag hij ook van jou met anderen afspreken, houdt hij teveel van jou dat hij je je afspraken 'gunt' en is hij bang je kwijt te raken anders////???? Bij mij was dat juist het 'teken' dat mijn nr1 niet 'genoeg' van mij hield toen hij voorstelde ook met anderen te gaan, snap je het nog??
Groetjes Anna en sterkte weer
Saskia, ja, bij mij is alles 'natuurlijk' verder gegaan, het was onvermijdelijk, de liefde te groot,
Gummy en Jannahtje, knap dat jullie je gevoelens naar jullie nr1 opbiechten, betekent hier gelijk het einde!!
Marlies, hoe zat het nu met jouw nr1, mag hij ook van jou met anderen afspreken, houdt hij teveel van jou dat hij je je afspraken 'gunt' en is hij bang je kwijt te raken anders////???? Bij mij was dat juist het 'teken' dat mijn nr1 niet 'genoeg' van mij hield toen hij voorstelde ook met anderen te gaan, snap je het nog??
Groetjes Anna en sterkte weer
donderdag 12 april 2007 om 21:59
Marl1ies, nu jij dit zo vertelt word ik alleen maar onzekerder. Weet je dat ik hem al driekwart jaar ken en al die tijd nooit zeker was of het allemaal wederzijds was?
Nu begin ik te twijfelen waarom hij me juist liet komen op het moment dat zijn vriendin niet thuis was. Haar auto stond wel voor de deur, ik dacht dat ze misschien boven was of zo, daarom durfde ik in de gang alleen maar te omhelzen, maar misschien wilde hij toen al meer en dacht hij om de verkeerde reden dat ik niet wilde.
Sterk zijn, ja, maar toch kan ik me niet voorstellen seks met hem te hebben. Ik ben nog helemaal hotel de botel van die kus, ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen als ik hem weer zie of spreek. We praatten nooit over "ons", daarom heb ik misschien altijd zo getwijfeld aan zijn gevoelens. Altijd over veilige onderwerpen.
Ik had nooit gedacht dat hij het initiatief zou nemen, en enerzijds stelt me dat wel gerust. Want zo lang ik de dop op de fles houd, zal er niet veel gebeuren. Maar stel dat ik wél de eerste stap gezet had. Kennelijk wil hij meer dan ik, en dan was het zeker uit de hand gelopen.
Ik houd jullie wel op de hoogte en beloof dat ik geen dingen zal doen die mijn huwelijk in gevaar brengen. Tenslotte heb ik ook nog kinderen en die zijn het belangrijkst.
Marl1es, jij hebt een man uit duizenden. Eentje die zo veel van je houdt, dat hij bereid is je te delen. Ongelooflijk, koester hem! En koester de vrijheid die hij je geeft. Ik zit je laatste paar postings steeds te lezen en kan het bijna niet geloven. De meesten zouden je toch de deur wijzen als zoiets uitkwam.
Saskia
