Twee liefdes vervolg

Marl1es, jij hebt een man uit duizenden. Eentje die zo veel van je houdt, dat hij bereid is je te delen. Ongelooflijk, koester hem!



Of verkwansel hem om 1 wip morgen, maar daar zul je daarna wel achter komen

Hallo allemaal,



Een poosje geleden heb ik mijn verhaal hier ook verteld. Wat ik bij velen van jullie hoor is dat jullie nr. 1 eigenlijk een wereldvent is en dat je huwelijk goed is. Als dat bij mij zo was geweest had ik dit echt niet op het spel gezet door de nr. 2 die ik nu heb. Meiden, koester je relatie en loop niet het risico alles stuk te maken door de hartstocht die je voelt voor je nr. 2. Je weet wat je hebt, toch....?? Sterkte!!

Bedankt voor jullie reacties, stuk voor stuk....Zoals het er nu uitziet, koester ik nr1 echt wel, hoor... Ik besef maar al te goed dat ik een wereldvent heb, die zoooo ontzettend veel van me houdt. En ik hou ook echt van hem. Ik wil wat we hebben niet op het spel zetten, niet voor "1 wip", zoals Pieterk aangeeft..... Kan er met nr1 gelukkig ook wel goed over praten. Hij zou natuurlijk liefst hebben dat ik al die gevoelens voor nr2 niet heb, dat ik geen seks met nr2 wil, maar het is nu zo en hij realiseert zich ook wel dat ik aan dat GEVOEL op zich niet veel kan doen. Liefst zou hij hebben dat we morgen geen seks hebben met elkaar, maar hij vraagt zich dan meteen af in hoeverre het verlangen blijft en of ik dan niet m'n leven lang met verlangens en behoeften blijf zitten, of ik mezelf niet voor de gek hou door er NIET voor te gaan..... Ik hoop dat ik morgen mijn verstand gebruik, dat ik gewoon een goed gesprek met nr2 heb en aangeef dat dit niet kan blijven duren, dat we er een punt moeten achter zetten...... Dat zou uiteindelijk voor iedereen het beste zijn. En m'n eigen verlangens.... tja, soms moet je die dan maar aan de kant zetten in een relatie, je kan nu eenmaal niet alles hebben, toch? (zei ze stoer...)Ik ben doodzenuwachtig voor morgen, maar het uit de weg gaan, wil ik niet. Ik moet de confrontatie eens aangaan en het is nu of nooit!Liefs en tot later,Marlies

Liefst zou hij hebben dat we morgen geen seks hebben met elkaar, maar hij vraagt zich dan meteen af in hoeverre het verlangen blijft en of ik dan niet m'n leven lang met verlangens en behoeften blijf zitten, of ik mezelf niet voor de gek hou door er NIET voor te gaan.....





gewoon effe doen meid, kom je er daarna wel achter hoe "toestemmig hij van te voren wel was", ergens begrijp je iets niet denk ik

Ik ben doodzenuwachtig voor morgen, maar het uit de weg gaan, wil ik niet.



zal je man ook waarschijnlijk denken "ze ging het niet voor mij uit te de weg dus ... dan trek ik mijn eigen plan  "

Pieter, ik vind het fijn dat je reageert, maar hoop dat je wel goed leest: ik wil het namelijk echt wel GOED doen, ben alleen vreselijk in de war... Mocht het allemaal zo simpel zijn, dan had ik er al lang een punt achter gezet, het hele gedoe is immers al bijna een jaar bezig! Uiteraard heeft m'n man het er heel moeilijk mee, maar ik ook. We zitten hier samen middenin. We weten soms gewoon niet meer wat het beste is. Kappen met nr2 heb ik al eens geprobeerd, we hadden toen maandenlang geen contact en ik kon hem niet loslaten hoe hard ik ook probeerde. Ik werd er doodongelukkig van, ook niet zo fijn voor m'n man om aan te zien...Je kent me niet, maar geloof me, ik voel me hier slecht genoeg bij, voel me echt een goedkope slet, terwijl ik normaal echt een aardige en goede vrouw ben.....Nr2 maakt zoveel in me los, waarvan ik niet eens wist dat ik dat had. Dat negeren is geen gemakkelijke opgave....Ik wil nr2 morgen zien omdat er eindelijk echt iets MOET gebeuren, kappen of doorgaan, maar zo blijven aanmodderen, kan niet...We zijn het zo zat, allebei. Al een jaar dat getwijfel en gedoe. Ik hoop dat ik er morgen een punt kan achter zetten......Mocht je nog reageren: ik ben benieuwd of je hiermee ervaring hebt???? Uit jouw reacties lijkt van wel....? Groetjes,Marlies

Lieve allemaal,



Fijn dat jullie meeleven. Er is zoveel gebeurd afgelopen 2 weken.Helaas kan ik niet alle details vertellen, kans op herkenning is te groot.

De vrouw van mijn nr. 2 heeft een grote speurneus ontwikkeld. Ze zit als een waakhond bij haar man, hij kan geen pas (meer) verkeerd zetten.

Mijn man reageert ongekend! Na een eerste explosie en een eenzame nacht in een hotel en 2 nachten slapen op zolder, slaap ik weer naast hem.

Hij is een drukke zakenman maar heeft alles opzijgeschoven om te vechten voor ons huwelijk. Hij is rustig, begripvol en vooral intens verdrietig.

Hij is bereid me te vergeven maar dan moet ik wel voor 100% voor hem kiezen. Maar dat kan ik niet zo maar!



Wat mijn man en de vrouw van mijn vriend niet weten, is dat onze relatie al bijna 4 jaar duurt. We hebben beide volgehouden dat het zo'n 10 maanden aan de gang is en dat geloven ze.

Eigenlijk ben ik dus nog steeds aan het liegen tegen mijn man. 4 jaar was onoverkomelijk geweest! Probleem is dat mijn nr. 2 in mijn systeem zit.

We zijn al op ieder plekje van Nederlang geweest, al zoveel samen meegemaakt, onmogelijk om hem zomaar uit mijn leven te wissen.

Door de lieve reactie van mijn man ben ik zo aan het twijfelen!

Ik had liever gehad dat hij iedere dag zou schreeuwen tegen me, me zou uitschelden voor slet, maar niets van dat alles. Ik zie aleen maar die pijn in zijn ogen en ik voel me zoooo slecht.

Ineens lijkt niets belangrijk meer, al zijn projecten waar hij zo druk mee was, doen hem niets meer. Ik sta ineens weer bovenaan voor hem.

Vandaag gaan we naar relatietherapie voor ee intake gesprek (zijn initiatief) en ik ben alleen maar bang dat ik gruwelijk door de mand val.



De vrouw van mijn nr. 2 heeft zijn gsm gepikt en uit zijn naam een sms gestuurd om te testen wat ik terug zou antwoorden. Mijn antwoord had niet erger kunnen zijn, ik heb hem vertelt dat hij nog volledig in mijn hart zit en dat ik nog steeds een toekomst voor ons samen zie. Deze sms heeft zij weer doorgestuurd naar mijn man, de bom is wederom gebarsten.

Gisteren moest ik direct een keuze maken of direct vertrekken.

Het is weer een hoop ellende en gejank geweest, voelde me als een kat in het nauw. Ik heb gekozen voor mijn man maar voel me er niet lekker bij. Ik ben er nog lang niet uit, het web van leugens wordt steeds ingewikkelder.

In mijn achterhoofd hou ik me voornamelijk bezig met mijn kinderen. Ze zitten vlak voor hun eindexamen, een breuk zou nu nog rampzaliger zijn.

Geloof me of niet, de kids hebben echt nog NIETS in de gaten. Wel de kinderen van mijn nr. 2 maar daar heerst dan ook oorlog in huis.

Ik kan dus nu geen contact meer opnemen met mijn nr. 2.

En dan zometeen die therapie aargh!!! Wat een vreselijk puinhoop.



Ik  lees dan die andere verhalen hier op het forum. Ik kan alleen maar zeggen: begin er NIET aan maar ach ik was zelf ook zo blind.

Snoepje, ik wens je heel veel sterkte toe. Ik geloof dat je grootste verdriet nog moet komen. Misschien goed dat je nog contact hebt met MSN zodat het afscheid niet te abrupt is. Ik heb niet eens afscheid kunnen nemen:-(



Marlies, het lijkt erop dat je een polygamie relate begint te krijgen.

Dat zou ik ook wel super vinden. Mijn nr. 1 en 2 vormen samen de ideale man. In andere culturen is het heel normaal maar in die van ons is het een misdaad. 

Eigenlijk zijn onze nr. 1's bijzonder slim.

Door lief te zijn en begripvol, spelen ze in op ons geweten (voor zover dat nog aanwezig is).

Het brengt ons aan het twijfelen en misschien kiezen we op deze manier echt voor onze nr. 1

 Ik wil wat we hebben niet op het spel zetten, niet voor "1 wip", zoals Pieterk aangeeft.....  In dat geval direct kappen met nummer 2!



Kan er met nr1 gelukkig ook wel goed over praten. Hij zou natuurlijk liefst hebben dat ik al die gevoelens voor nr2 niet heb, dat ik geen seks met nr2 wil, maar het is nu zo en hij realiseert zich ook wel dat ik aan dat GEVOEL op zich niet veel kan doen.

Behalve dat GEVOEL niet koesteren of voeden.

Liefst zou hij hebben dat we morgen geen seks hebben met elkaar, maar hij vraagt zich dan meteen af in hoeverre het verlangen blijft en of ik dan niet m'n leven lang met verlangens en behoeften blijf zitten, of ik mezelf niet voor de gek hou door er NIET voor te gaan.....  Hier houd je jezelf al voor de gek. Je blijft niet je leven lang met verlangens en behoeften zitten. Hoe begripvol je nr 1 ook is: als je kiest voor nr 1, onmiddelijk stoppen met nr 2. Juist als het om gevoelens gaat, is het uiteindelijk voor nr 1 onhandelbaar.



Ik ben doodzenuwachtig voor morgen, maar het uit de weg gaan, wil ik niet. Ik moet de confrontatie eens aangaan en het is nu of nooit!



Liefs en tot later,

Marlies

Geitje, ik kan het niet nalaten op je te reageren. Waar ben jij in hemelsnaam mee bezig meid? Wil je jezelf kapotmaken? En en passant twee gezinnen? Blijven liegen tot in therapie aan toe. Ik kan me voorstellen dat je ertegen opziet. Weet je dat het ook mogelijk is om bij dezelfde therapeut individuele therapie te volgen? Misschien is dat voor jou een manier om open kaart te kunnen spelen. De therapeut is natuurlijk gehouden aan geheimhoudingsplicht, dus wat jij in die individuele sessies vertelt mag hij/zij nooit tegen je man vertellen. Je kan deze leugens niet eeuwig volhouden. Het is overigens zeker niet zo dat je dan "verplicht" bent dit uiteindelijk aan je man te vertellen; dat bepaal je nog altijd zelf. Maar in elk geval kun je dan met de therapeut bespreken hoe je het best hiermee om kan gaan.Bovendien is het hoog tijd voor een ernstige blik naar binnen Geitje. Jij denkt dat de keuze tussen nr. 1 en nr. 2 is, maar in feite moet je eerst eens blij worden met jezelf. Zolang je je geluk uit een ander hoopt te putten, zal een relatie (met welk van de twee ook) geen goede basis hebben. Je voelt je slecht maar meent tegelijkertijd dat je wel gelukkig zou kunnen zijn als je beide mannen "mocht" hebben. Tijd om eens goed te kijken naar wat je echt wil - niet wat je man wil of nr. 2 of wat de maatschappij van je verwacht. Eerlijk zijn tegen jezelf. Zolang je dat niet bent, kun je ook niet eerlijk zijn tegen nr. 1 en nr. 2 en houd je beiden aan het lijntje.Ik vind eerlijk gezegd dat je heel respectloos praat over je man. Besef je wel hoe bijzonder het is dat hij je nog wil, en sterker nog, alles opzij zet om het weer goed te krijgen? Hij doet wat jíj zou moeten doen en jij laat het afweten. Dit "bijzonder slim" noemen vind ik erg laag. Deze man houdt echt van jou, zelfs nadat jij hem zo bedrogen hebt.En nee, ik geloof niet dat je kinderen niets doorhebben. Ik geloof eerder dat jij niet doorhebt hoeveel je kinderen doorhebben. Heel veel sterkte en wijsheid toegewenst,dubio

Marlies, lees de reakties van de anderen maar eens, ook die op geitje want die gelden net zo goed voor jou. Je kunt vandaag je gevoel blijven voeden. "ik kan er niet mee stoppen" is gewoon grote onzin, ik maak daar van "ik wil er niet mee stoppen".

Je blijft zo gokken op 2 paarden . Heel misschien zou je man (ik ken hem niet en jij wel) om kunnen gaan met een soort open relatie. Dan zou je geluk hebben. Maar als dat niet zo is neem je vandaag een bepaald risico wat misschien juist te veel voor hem zou kunnen zijn. Hij blijft een man dus kijk uit. Hij heeft het moeilijk, jij hebt het moeilijk, maar jij hebt die moeilijkheden eerst achter zijn rug om en nu openbaar opgezocht en niet hij.

En dan zit je daar alleen in je hotelkamer en niemand laat iets horen. De telefoon bleef stil. Ik nog smsen naar mijn nr. 2 maar ook daar geen reply. Ik word ineens boos op zijn lafheid.Verdorie, hij moet er nu toch zijn voor mij.Wat hem betreft kiezen we voor elkaar.Hij is woedend en verdrietig als hij hoort hoe mijn man me geschop heeft maar ikzelf kan dat beter bevatten. Toen ik in de hotelkamer lag moest hij van zijn vrouw zijn gsm uitzetten.De vrouw van mijn nr. 2 heeft een grote speurneus ontwikkeld. Ze zit als een waakhond bij haar man, hij kan geen pas (meer) verkeerd zetten.De vrouw van mijn nr. 2 heeft zijn gsm gepikt en uit zijn naam een sms gestuurdWel de kinderen van mijn nr. 2 maar daar heerst dan ook oorlog in huis.Geitje als ik dit er zo even uit haal heb je thuis een echte man zitten en is je nr. 2 gewoon een slappe sukkel die nu danst naar de pijpen van zijn vrouw. Hij laat het allemaal toe. Een beetje vent zou zeggen "ik ga even op mijn eigen vrouw want zo maken we elkaar kapot".

Nou... we hadden om 14u afgesproken en ik zit hier nog aan de pc... dat zegt genoeg? ;-)Ik ben niet gegaan... Moest nog een sms sturen om te laten weten waar ik was en ik stuur nu gewoon effe helemaal niets. De boodschap is wel vrij duidelijk op die manier, denk ik. Hij stuurt zelf ook niets, zal er wel vanuit gaan dat het niet lukt om af te spreken. Ik wil gerust later nog eens met nr2 in gesprek gaan en misschien zelfs (vriendschappelijk) contact houden, maar niet (meer) seksueel. Het zou teveel (kunnen) kapot maken en ik wil het risico gewoon niet nemen... Ik heb er vrede mee op die manier en hoop maar dat ik zo sterk zal blijven.Pieterk: je hebt gelijk, niet KUNNEN loslaten, betekent vooral het niet WILLEN.... En ik ben tot het besef gekomen dat ik het wel wil.... Mijn relatie is me teveel waard. Ik ben dankbaar dat m'n man me de vrijheid gegeven heeft om hier zelf achter te komen. Tuurlijk zal het nog moeilijk zijn, maar zoals het nu is, is 't ook niks. Ik wil niet (weer) de slaaf worden van m'n gsm, steeds loeren of er geen sms is, steeds zoeken of en wanneer we kunnen afspreken... het weegt zo door. Wil gewoon genieten van m'n man, van m'n leventje.... En die verlangens.... Fantaseren mag nog, toch? En daar kom ik ook al een heel eind mee....Ik hoop dat ik de goede beslissing neem en dat m'n man en ik nu eindelijk verder kunnen....Groetjes van Marlies (die eindelijk gevonden heeft waar de 'verstand-knop' zit)

Marlies

Jemig wat moeilijk allemaal, maar goed dat je een beslissing genomen hebt, je hebt nog steeds niet geantwoord op mijn vraag of je man nu ook wel eens een 'ander' wil, en dat van hij houdt zoveel van je dat hij je zelfs wil delen daar geloof ik nou zelf niet zo in, maar dat is persoonlijk, ben benieuwd hoe het je verder gaat, of je het volhoudt, en aan de andere kant, het was alleen voor de 'lust' zei je toch?

Er zijn zoveel stellen die het daarover eens kunnen worden, maar nogmaals wat gebeurt er als je verliefd wordt??? Nu, ik wens je veel sterkte

Geitje, voor jou is het ook nog steeds een achtbaan van gevoelens, maar denk dat je als je nr1 wilt houden, idd beter kunt stoppen met nr2, jij ook veel sterkte,

zoals jullie weten heb ik er zelf nu vrede mee, ben van het dubbelleven af, en weet dat het gewoon toch beter is je huidige relatie te stoppen en dan verder te gaan, zelfs nog beter eerst jaartje alleen blijven, en is het gevoel voor nr2 dan nog zo sterk, er volledig voor gaan, in het openbaar, lijkt me heerlijk, geen angst meer om betrapt te worden, heerlijk, groetjes en fijn weekend allemaal , Anna

Snoepje, nog even antwoord op een eerdere vraag van jou, onze kids zijn tieners, dus we dachten ongeveer 7 jaar, lang he, maar ja, we vonden elkaar ook al 10!!! jaar leuk voordat we wat 'kregen' met elkaar, dus....:)

Ik ben niet gegaan... Marlies, niet dat ik er persoonlijk mee zit want iedereen mag van mij bewust op de bek gaan en daarvan leren. Maar die 4 woordjes hierboven had ik toch gehoopt van jou te mogen lezen vandaag. En zo waar ze stonden er. Denk dat het heel slim van je is meid en ik vind het ook zeer respectvol naar je man.

Hoi,Nee hoor, niks meer gehoord van nr2 en zelf ook niets verstuurd of zo! Ben wel een klein beetje trots op mezelf :-) Het voelt een beetje alsof er een last van m'n schouders is gevallen, het geeft ineens zoveel rust. Seks met hem blijven hebben is in theorie leuk, maar in praktijk lijkt het me geen haalbare optie. Ik zou m'n man toch teveel verdriet doen... Natuurlijk ga ik nog veel moeilijke momenten hebben. Zo moet ik nr2 ook wel inlichten over mijn besluit (hij weet nog van niets, alhoewel hij nu wel een vermoeden zal hebben), maar ALS we elkaar nu zien, weet ik tenminste wat ik moet zeggen. Manlief was wel opgelucht natuurlijk. Hoewel hij bang is dat ik er morgen of zo weer anders over denk. Tja, dat zien we dan wel weer... In overleg hebben we ook besloten dat ik best nog contact kan hebben met nr2 (msn, telefoon, eens terrasje pakken,...), maar dan wel nadat ik m'n besluit duidelijk heb gecommuniceerd. Het kan ook niet zoveel anders, we moeten hem (professioneel) zowieso nog ontmoeten en hij komt zelfs af en toe bij ons thuis (kan niet meer details geven ivm herkenbaarheid). Ook m'n man ziet hem dus nog af en toe (in zijn huis, in onze woonplaats,.) en hoe moeilijk dat ook is, manlief wil het verleden echt wel afsluiten en nr2 nog een kans geven (man en nr2 hadden voor de hele affaire best een goed contact en m'n man is er zich van bewust dat de situatie gewoon uit de hand is gelopen, dat nr2 verliefd is geworden en te ver is gegaan, maar dat het iedereen had kunnen overkomen, ook hemzelf). Lijkt me alles samen niet zo'n slechte uitkomst na een affaire. Ik mag in m'n handjes knijpen, dat besef ik maar al te goed!!!!Sorry voor de ego-berichten hier! Ik kom in het weekend weer uitgebreid bijlezen en reageren, had even nood aan ego-time op het forum :-)Liefs,MarliesP.S.: voor Anna: ja, ik denk wel dat ik m'n man contact zou kunnen laten hebben met een andere vrouw, maar enkel als dit louter seksueel zou zijn. Ik zou me daar niet zo door bedreigd voelen. Toen we een relatie begonnen, hadden we ook nog beiden een ander en ik ben nooit jaloers geweest op zijn toenmalige vriendin (ook al ging hij bij haar slapen nadat hij bij me was geweest). Nadat ik was vreemdgegaan had ik zelfs zoiets van 'doe dat nou maar, ik heb het immers ook gedaan en het lijkt alleen maar eerlijk zo', maar hij heeft er totaal geen behoefte aan, vindt me nog veel te veel z'n droomvrouw en de gedachte aan seks met een ander vindt hij niet prettig. Misschien komt dat ooit nog en dan is het in ieder geval bespreekbaar.....

Bovendien is het hoog tijd voor een ernstige blik naar binnen Geitje. Jij denkt dat de keuze tussen nr. 1 en nr. 2 is, maar in feite moet je eerst eens blij worden met jezelf.



Dat is precies wat de therapeut zei Dubiootje, heb je er zelf ervaring mee of zo?

Omdat ik te weinig zelfwaardering heb zoek ik dat bij een ander. Ook mijn shopgedrag is hiervan af te leiden. Als ik mezelf niet mooi ind ga ik maar weer wat kopen om dit te verhelpen.



Nou moet hier nog een over nadenken hoor. Als dit de reden moet zijn dat ik een relatie met mijn nr. 2 ben begonnen! Vooralsnog hu ik gewoon heel erg veel van hem.



Dat ik mijn man respectloos omschrijf vind ik wel weer heel ver gezocht. Sorry voor het woord 'slim' wat ik gebruikt heb om zijn manier van handelen te omschrjven. Ik weet even geen ander woord. Hoe hij met de hele situatie omgaat vind ik bewonderingswaardig, had het ook nooit verwacht. Ik besef ook wel dat ik in mijn handen mag klappen.

Dit is wel de reden dat ik nu nog thuis ben en het een kans wil geven.

Ik heb hem nog nooit zo gezien als deze laatste dagen, nog nooit!

Ik ken hem bijna niet terug, zo lief, zo begripvol. Ik vraag me af hoe lang hij dit volhoudt en waarom hij nu pas zo is. Ik zie een bepaalde rust in hem die ik in geen 20 jaar gezien heb. Waarom heeft hij nooit eerder gereageerd als ik thuis aan de bel trok en probeerde te praten met hem.

Alsik thuis vertelde dat ik het zo niet meer volhield zuchte hij eens n liep weg!

Waarom dan nu ineens al dit begrip?? You don't know what you've got until it's gone!?

Bovendien is het hoog tijd voor een ernstige blik naar binnen Geitje. Jij denkt dat de keuze tussen nr. 1 en nr. 2 is, maar in feite moet je eerst eens blij worden met jezelf.



Dat is precies wat de therapeut zei Dubiootje, heb je er zelf ervaring mee of zo?



Absoluut ;) Ik ben al een tijdje in therapie (sinds ik bij mijn man ben weggegaan). Het is niet makkelijk om de confrontatie met jezelf aan te gaan! Dat ging ook niet direct; aanvankelijk gingen de gesprekken vooral over mijn man en de scheiding, maar gaandeweg kwam ikzelf steeds meer in beeld. Blijkbaar is dat een proces.



Ik besef nu dat ik bij nr. 2 dingen vond die ik niet bij nr. 1 vond. Maar nog belangrijker, dingen die ik niet bij mezelf vond. Onvoorwaardelijke acceptatie bijvoorbeeld. Hij neemt me zoals ik ben, dat kan ik zelf niet. Ik eis altijd meer van mezelf, ben nooit tevreden. Ik moet leren om liever voor mezelf te zijn :P Ik besef nu ook dat ik vooral naar nr. 2 (niet meer echt nr. 2 te noemen ) verlang als ik me verveel. Met andere woorden: als ik het gevoel heb dat niet genoeg aan mijn behoeften wordt voldaan, dat ik me niet helemaal kan ontplooien, dat ik mijn talenten en capaciteiten niet helemaal benut. Dat is feitelijk een gevoel van leegte. Een leegte die ik zelf moet opvullen en niet moet laten opvullen door nr. 2. Want dan blijft die leegte bestaan: zodra hij uit beeld zou verdwijnen, zit ik weer met mezelf. Dat creëert een emotionele afhankelijkheid.



Ik denk dat die voortdurende behoefte aan het opvullen van die leegte het verslavende aspect van een nr. 2 is. Alsof je steeds weer een shot nodig hebt om je goed te voelen... als je elkaar gezien hebt, voel je je geweldig, maar al snel groeit het verlangen weer. En dat slaat al snel om in wanhoop als je elkaar niet kunt zien. Ik denk dat voor elke verslaving geldt dat je probeert een leegte in jezelf op te vullen en dat je de verslaving nooit echt kunt overwinnen (dat wil zeggen, je kunt er wel mee stoppen maar het zal altijd een zwak punt blijven) zolang je niet zelf die leegte opvult. Of dat echt mogelijk is... geen idee. We leven niet in een perfecte wereld, je zult vast altijd behoeften blijven houden.



Maar ik denk dat het belangrijk is erbij stil te staan hoe je jezelf het best kunt "voeden" om die leegte weg te nemen. Spiritueel, emotioneel, lichamelijk. Je kunt onder de loep nemen wat je kunt veranderen in je werk, je relatie, je vrijetijdsbesteding, de omgang met je kinderen, je familie, je vrienden. Wat kom je te kort? Waarom? En hoe kan het anders? Wat heb je nodig om je goed te voelen? Waar liggen je sterke punten en je interesses? Komen die goed tot zijn recht in je huidige leven? Vragen waar ik nu een antwoord op zoek. Zoals gezegd is dat best confronterend, want het verraderlijke van het vertrouwde leventje is dat het best comfortabel is. Maar jij ondervindt nu ook dat je vertrouwde leventje niet meer bestaat. Je man ook niet, die is waarschijnlijk ook wakker geschrokken. Ik denk dat individuele therapie voor  jullie beiden (bij de relatietherapeut) heel goed zou kunnen werken. Zo werk je niet alleen aan je relatie, maar ook allebei aan jezelf, en daarmee kun je (hopelijk) weer een solide basis creëren om door te gaan. Lukt dat niet, dan heb je in elk geval gewerkt aan een solide basis om alleen door te gaan. Of met nr. 2, wie weet. Maar die keuze is dan ten minste niet gebaseerd op afhankelijkheid en angst.



Liefs,

dubio

Dank je Dubio, komt heel herkenbaar over.

Hier heb ik wat aan!

Mijn nr. 2 is echt een verslaving ja. Ik word bijna gek van verlangen.

Gelukkig blij ik flink sporten. De enige manier om mijn gedachten eventjes opzij te zetten.

Ben toch wel benieuwd of je nu samen woont met je nr. 2 of niet?

Sorry heb dat er niet helemaal uit kunnen halen.



Snoepje, hoe gaat het nu met je?

Marlies, hoe ben jij nu aan het worstelen met je gevoelens?

Hallo allemaal,



Met mij gaat het een stuk beter. Heb wel het idee dat ik alles op een rijtje heb.,... natuurlijk heb ik af en toe moeilijke momenten maar ik weet zo goed dat het zo beter is. En tussen mij en mijn nr. 1 gaat het ook echt goed... ik sta meer open voor hem en hij maakt meer tijd. Het voelt goed!



Geitje, goed dat je in therapie bent gegaan! Ik kan je daar geen advies over geven want ik heb dat zelf niet meegemaakt maar het klinkt als een stap in de goede richting. Heb je inmiddels wel nog met nr. 2 kunnen spreken en hoe hij nu zijn toekomst ziet?

ik heb veel nagedacht over wat je eerder schreef: dat je denkt dat mijn grote verdriet nog moet komen.... misschien is dat zo maar ik voel me nu sterk en weet dat het echt beter is. Ik denk dat die periode nu echt afgesloten is en ik wil me echt op de toekomst richten!



Marlies: wat heftig allemaal. Heb je inmiddels nog contact gehad met nr.2? Heb je nog met je nr. 1 gespoken? Je kunt trots zijn op jezelf en ik hoop dat je het zo vol kan houden!



Anna.... bij jou geen veranderingen? Wow nog zn 7 jaar te gaan.... dat is een hele tijd.. maar jullie voelen zelf het beste hoe het zit! Maar heb jij helemaal geen schuld gevoel tov je nr. 1? dat je nu bij hem blijft maar eigenlijk aan iemand anders denkt en hem daarvoor op den duur ook zult verlaten?



Dubiootje: zo te lezen heb jij al veel goed onder controle gekregen... goed hoor... heb je nu al lang therapie?



Een *; voor jullie allemaal!



Snoepje

Anna, het was allang duidelijk dat jij je nr. 2 niet kon loslaten en dat het wat jou betreft nog lang niet voorbij was. Zolang je blijft fantaseren over een toekomst samen, zit hij volop in je systeem. Als ik lees over jouw droom over een leven samen over zeven jaar denk ik: wat zou jij doen als er morgen te horen krijgt dat je een ongeneeslijke ziekte hebt en nog maar een paar maanden te leven hebt? Dat klinkt misschien als een heel rare vraag, maar juist in dat soort situaties sta je stil bij je de keuzes die je maakt en hebt gemaakt. Jouw nr. 2 zal je niet kunnen bezoeken, kan niet aan je ziekbed zitten, kan je niet verzorgen, kan je niet eens altijd bellen, is er niet bij als jij je laatste adem uitblaast en kan misschien niet eens naar je begrafenis.Naast jouw bed zit nr. 1, de man bij wie je weg wilt gaan "als de tijd rijp is". Maar wat gebeurt er als de tijd nooit rijp is? Het leven zit vol aangename maar ook onaangename verrassingen. Over zeven jaar… wie zegt dat dat moment ooit komt? Jij gaat zeven jaar in de wachtkamer zitten, je zet je eigen geluk opzij… is dat leven? Als je weet dat je over zeven jaar doodgaat, blijf je dan ook nog zeven jaar bij je man? Het lot bepaalt niet of jullie samen moeten zijn, dat doen jullie. Het leven bestaat uit moeilijke keuzes: geen keuze maken is ook een keuze, eentje die makkelijk lijkt maar uiteindelijk vaak veel ongeluk geeft.liefs,dubio

Hoi Geitje,Goed dat je intensief sport, afleiding helpt inderdaad tijdelijk. Het lost echter niet je probleem op: het verlangen komt even zo hard terug als je een rustig moment hebt. Om de leegte op te vullen, moet je meer doen dan je tijd opvullen. Je moet echt naar jezelf kijken en heel eerlijk zijn over je behoeften. Als het zo makkelijk was als ons storten op een leuke hobby of vrijetijdsbesteding, dan zaten we hier geen tig delen vol te schrijven Uiteindelijk kom je altijd weer uit bij jezelf, en als je daar niet tevreden mee bent, dan springt je gedachte direct door naar nr. 2.Wat vind je van het idee individueel in therapie te gaan?Ik woon niet samen met "nr. 2", ik ben namelijk nog wel zijn nr. 2 Ik hou zielsveel van hem, maar wij hebben geen toekomst samen. Dan maar het heden Op dit moment wil ik hem nog niet missen, ik ben nog niet sterk genoeg. Ik werk er nu aan die leegte in mezelf op te vullen zodat ik hem op een dag niet meer nodig heb. Dat ik écht genoeg heb aan mezelf. Ik besef terdege dat die dag niet vanzelf komt en dat ik zelf de basis moet versterken. Dan wil ik mezelf losmaken van nr. 2 en openstaan voor een relatie met een fantastische man die helemaal voor mij gaat. Ik neem geen genoegen met de eerste de beste liefs,dubio

Er is een hoop gebeurd de laatste tijd, zo te lezen!Geitje, ik ben blij om te lezen dat het goed met je gaat. Dat nr1 het redelijk opvat. Ik hoop dat jullie eruit zullen komen, het is de nachtmerrie van ons allemaal, vrees ik.Wat mij betreft:Er zijn wat ontmoetingen geweest, wat onbegrip over en weer, die vervolgens weer teniet werden gedaan met een ontmoeting. Moeilijk! We willen het openen naar mijn nr1, maar dat is lastiger dan ik dacht. Wel over gehad en heb de mening van nr2 buiten beschouwing gelaten, maar nu merk ik toch dat nr1 er meer moeite mee zou hebben dan ik dacht. Geen idee waar dit toe zal leiden. Ondertussen blijft nr2 een verslaving, dat is het juiste woord. Ik wil alleen maar meer. Ik zie totaal geen toekomst tussen hem en mij. Al ben ik wel een soort van 'verliefd'.Iemand vroeg of mijn nr1 ook een affaire mag hebben. Ja, daar heb ik geen moeite mee, als het op dezelfde basis is wat ik met nr2 heb. Nr 1 is en blijft nr1. Maar nr2 is zo lekker. Al weet ik ook niet wat er gebeurd als nr2 zelf een nr1 krijgt. Ik denk op dit soort moment heel vaak dat ik moet en zal stoppen, maar we kunnen het niet. Slap.

Poeh, wat een verhalen allemaal!

Ik ben inderdaad heel blij dat ik het met nr 1 kan bespreken. Hij snapte ook wel dat wat ik zoek, ik niet binnen onze relatie kan vinden. Hij gelooft ook wel dat ik bij hem wil blijven en dat het alleen om de spanning gaat, maar toch is dit natuurlijk niet goed voor de ego van een man. (schat, je bent geweldig, maar toch wil ik ook een ander)



Het voordeel is wel dat deze bewustzijn ervoor heeft gezorgd dat we nu beter onze best doen voor onze relatie. Ook blijven we goed communiceren. Ik denk dat mijn gevoelens er juist voor zorgen dat onze relatie nog sterker wordt.



Ik weet wel waarom ik die misschien toekomstige nr 2 aantrekkelijk vind.

Mijn vriend is bijna alles wat ik maar kan wensen, maar niet alles. Die nr 2 is ambitieus en volwassen. Dat zijn dingen die mijn vriend niet is.

Ik mis dit, omdat ik zelf dit jaar heel hard aan mijn carriere heb gewerkt en ik ben persoonlijk erg gegroeid. Mijn vriend steunt me wel, maar snapt deze behoefte aan ontwikkeling en ambitie niet.



Morgen zie ik na een week vakantie die nr 2 weer. Ik weet niet hoe ik tegenover hem moet reageren. Voor de vakantie was het allemaal spannend geflirt, maar nu heb ik dit allemaal besproken met mijn nr 1 en nu is er toch een andere lading.



Mijn voordeel is natuurlijk wel dat ik nog niks heb gedaan met nr 2. Hij heeft geen enkel idee van mijn gevoelens. Ik kan het nog allemaal rustig aankijken en afwachten wat ik nu voel.

Jahnantje, ik herken ook wel dingen van mezelf in jouw verhaal. Ook omdat ik het niet stiekem wil doen. Ik vind het wel bijzonder dat je twee karaktertrekken noemt die jouw nr1 niet heeft en die je zoekt in nr2. Ik vind die juist erg belangrijk voor mijn nr1.Vergeten te vertellen, de 'ik hou van je' is gevallen. Van zijn kant, op de msn. Moeilijk omdat dat toch een soort verboden zin was, Ik heb hem er verder nog niet over kunnen spreken, moest de msn een paar minuten later afbreken.Ik hoop dat hij zo online komt, maar betwijfel het om eerlijk te zijn.groetjes.