Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
dinsdag 17 oktober 2006 om 10:35
Hoi allemaal,
Ik heb me voorgenomen om vanaf vandaag al mijn energie op mezelf te gaan richten en er met nr. 2 een punt achter te zetten. Zolang deze situatie voortduurt geef ik nr. 1 ook zowat geen kans meer. Ik ben het hem en mezelf verschuldigd om te proberen er nog iets van te maken. Mocht het niet lukken dan kan ik altijd de stap nog nemen om bij hem weg te gaan.
Och dit gaat moeilijk worden. Helpen jullie me?????
Ik heb me voorgenomen om vanaf vandaag al mijn energie op mezelf te gaan richten en er met nr. 2 een punt achter te zetten. Zolang deze situatie voortduurt geef ik nr. 1 ook zowat geen kans meer. Ik ben het hem en mezelf verschuldigd om te proberen er nog iets van te maken. Mocht het niet lukken dan kan ik altijd de stap nog nemen om bij hem weg te gaan.
Och dit gaat moeilijk worden. Helpen jullie me?????
dinsdag 17 oktober 2006 om 12:59
dinsdag 17 oktober 2006 om 12:59
Daar zijn we hier toch voor? Om elkaar te helpen? Mijn laatste voorval was 6 oktober en nu hebben we alleen af en toe wat mailcontact maar geen uitnodigingen over en weer. Wij hebben nou eenmaal samen afgesproken om ermee te stoppen, maar het is zo verdomd lastig en moeilijk. eigenlijk wil ik da helemaal niet maar we moeten. Mede omdat wij met onze partners erbij, zeer goed vriendschappelijk met elkaar omgaan. Dus ik ga het denk ik wel redden maar ik wil jullie allemaal helpen voor zover ik dat kan.
Hier alvast een knuffel*;
Hier alvast een knuffel*;
dinsdag 17 oktober 2006 om 13:25
tuurlijk is dat klote, zeker als het uitdagende mailtjes zijn en ik ben ook vaak degene die begint. Ik kan het gewoon niet laten. Maar hij gaat er ook nog op in ook dus daarom blijft het moeilijk om er mee te stoppen. We kunnen toch niet zonder de aandacht blijkbaar.
en of ik nou blijf mailen of niet, we zien elkaar regelmatig met onze partners erbij dus tja
en of ik nou blijf mailen of niet, we zien elkaar regelmatig met onze partners erbij dus tja
dinsdag 17 oktober 2006 om 13:30
Alle initiatief komt bij haar vandaan... en dat maakt het voor mij ook zo lastig. Ik hou echt enorm van haar, maar een toekomst of hoop is er gewoon niet, maar er is teveel tussen haar en mij om 'zomaar' aan de kant te zetten en dan heb ik het niet over het fysieke...
Twijfel zit nog diep in mijn hart en verstand...
Twijfel zit nog diep in mijn hart en verstand...
dinsdag 17 oktober 2006 om 14:46
dinsdag 17 oktober 2006 om 14:51
brokenheart, volgens mij moet je je gevoel laten varen (makkelijk gezegd, dat weet ik) maar dat is hetgene volgens mij dat jou zo'n pijn doet denk ik.
Wel grappig dat mannen in vreemdgaan ook gevoel hebben, misschien heel stom dat ik dat zeg, is misschien toch echt een vooroordeel dat mannen altijd hun pik achterna lopen. Toch wel fijn om te lezen dat er ook gevoel speelt, maar ik vind het heel rot voor jou omdat het inderdaad hartverscheurend is om te lezen wat jij doormaakt sterkte en een knuffel *;
Wel grappig dat mannen in vreemdgaan ook gevoel hebben, misschien heel stom dat ik dat zeg, is misschien toch echt een vooroordeel dat mannen altijd hun pik achterna lopen. Toch wel fijn om te lezen dat er ook gevoel speelt, maar ik vind het heel rot voor jou omdat het inderdaad hartverscheurend is om te lezen wat jij doormaakt sterkte en een knuffel *;
dinsdag 17 oktober 2006 om 15:11
Ja dat is ook wat mij pijn doet, ik hou oprecht en met heel mijn hart van haar, alleen het is niet zo en zal zo niet zijn. Maar vertel dat maar tegen een hart wat ruim een jaar in de zevende hemel heeft verkeerd, dolgelukkig was, zich geliefd voelde, zich mooi voelde, zich gewaardeerd voelde, die dingen met haar gedeeld heeft die het met niemand anders gedeeld heeft. Loslaten van dat is heel hard terugvallen op de aarde en ondanks dat ik me aan elk takje van de boom probeer vast te pakken val ik steeds harder naar beneden. De grond komt onvermijdelijk op mij af ook al zit er nog een sprankje hoop ergens diep weggestopt dat ze mij nog zal opvangen. Alleen ook dat is een illusie.
dinsdag 17 oktober 2006 om 15:43
Het moet wel maar het is gewoon lastig om te accepteren voor iemand die pas 2 keer zijn hartje heeft gegeven. Ik ging altijd prat op mijn mensenkennis en ik wist zeker dat ik mij niet vergiste, dat het echt was, genoeg was, mooi was.
Maar door zullen we moeten, voor onszelf en de mensen om ons heen.
*;
Maar door zullen we moeten, voor onszelf en de mensen om ons heen.
*;
woensdag 18 oktober 2006 om 20:49
Brokenheart, ik heb vroeger veel geschreven hier. Ben een man. Nu lees ik af en toe mee. Ik kan niet anders dan je gelijk geven in wat je schrijft.
Als je uit pure lust vreemdgaat, dan doe je je partner veel pijn. Maar dat is bij jou niet het geval geweest begrijp ik. Bij mij ook niet. Als je echt iets voelt voor iemand (bij mij was dat zo, vanaf de allereerste keer dat ik haar zag) dan moet je verdomd sterk in je schoenen staan om zomaar de knop om te kunnen zetten.
Ik kon het niet, nu nog niet, terwijl het inmiddels anderhalf jaar geleden is. Je komt in een hele nare situatie terecht, waarin je niets meer zeker weet. En dat beinvloedt jou leven, en dat van je gezin op een manier waarvan je nooit had gedacht dat het zover zou kunnen komen.
Voor de meelezers: begin er ajb niet aan. Het is echt het allerstomste wat je kunt doen, al ben je daar in het vuur der liefde volledig doof en blind voor. Het kan niet anders of je gaat mensen, en ook jezelf, heel veel pin doen. Doe het niet!!
vrijdag 20 oktober 2006 om 22:19
Hoi allemaal, ik ben even weggeweest. Ik vond en vind dat ik niets nieuws te melden heb maar blijf wel meelezen. Valt me op dat het bij lotgenoten ook een langdurige geschiedenis gaat worden.
Ik hou ook zo godsgruwelijkzielsveel van mijn nr. 2, terugdraaien is niet meer mogelijk.
Ik vraag me diep af of mijn huwelijk nu anders zou zijn als ik nu ruim 3 jaar geleden niet in dit avontuur was gestapt. Als ik het over mocht doen...had ik dan dezelfde keuze gemaakt?
Ik vrees dat ik dan toch ja zeg, ik gun iedereen iemand die op zo'n speciale manier naar je kijkt.
Toch raad ook ik aan het vooral NIET te doen!
Ik hou ook zo godsgruwelijkzielsveel van mijn nr. 2, terugdraaien is niet meer mogelijk.
Ik vraag me diep af of mijn huwelijk nu anders zou zijn als ik nu ruim 3 jaar geleden niet in dit avontuur was gestapt. Als ik het over mocht doen...had ik dan dezelfde keuze gemaakt?
Ik vrees dat ik dan toch ja zeg, ik gun iedereen iemand die op zo'n speciale manier naar je kijkt.
Toch raad ook ik aan het vooral NIET te doen!
zaterdag 21 oktober 2006 om 12:59
Ooooooh, wat een herkenning........ Ik had zelf ook nooit gedacht in zo'n situatie terecht te komen en toch.... Om een lang verhaal kort te maken (heb het hele verhaal hier wel al eens eerder gepost): ik heb sinds juni een 'nr. 2'. Ben een getrouwde vrouw van 28j. Ik heb echter niet de wens om met nr. 2 een leven op te bouwen want hou nog heel veel van mijn 'nr.1', mijn man dus. Die is overigens op de hoogte van de hele situatie. Het vreemdgaan is begin juli uitgekomen en we hebben een hele emotionele, moeilijke periode achter de rug (en nog steeds). We komen hier vast wel sterker uit, de liefde is groot genoeg, maar........... ik post dit verhaal alleen maar om aan te geven dat niet alles automatisch stopt als het uitkomt of als je een keuze maakt/moet maken. In ieder geval: dat is mijn ervaring....Nadat mijn man het wist, bleef ik natuurlijk nog steeds zitten met al die verwarrende gevoelens voor nr.2, die zijn dan heus niet zomaar ineens 'weg'. Mijn man wil me alle vrijheid geven om afscheid te nemen, hij beseft wel dat het geen zin heeft om me nu alle contact te gaan verbieden (risico dat het verder stiekem gebeurt). Dus nr. 2 en ik hebben nog contact. Ik ben nog eens langsgeweest in augustus. Meestal komt het initiatief echter van hem, hij smst of belt me. Ik reageer soms wel, soms niet. Ik probeer hem al van in juli los te laten, maar telkens ik denk dat er wat afstand komt, neemt hij weer contact op. En écht afscheid nemen (zeggen dat ik hem niet meer wil zien), kan ik (nog) niet...... Ik herken de gevoelens van verwardheid, emotioneel is het echt een rollercoaster. Ik leef met jullie mee.......Soms denk ik: dit wens ik niemand toe... en tegelijk wens ik het iedereen toe om het toch eens mee te maken, omdat het zo heftig en allesoverheersend is. Ik heb spijt dat het gebeurd is, dat ik hem heb leren kennen en tegelijk is het één van de meest ingrijpende gebeurtenissen in m'n leven. Maar inderdaad, bij twijfel: niet aan beginnen... het zet je hele leven op z'n kop! Vraag is alleen ofje zo bewust kan beslissen om er niet aan te beginnen.....? Dan zouden we hier niet met zoveel schrijven, denk ik....Het beste gewenst allemaal!!!!Liefs,Marlies
zondag 22 oktober 2006 om 17:24
Hallo allemaal, even weggeweest maar wel mee blijven lezen. Bij mij is er veel gebeurd de afgelopen week. De relatie met mijn man staat op losse schroeven. Wel heel veel gepraat van de week over hoe het nu verder moet. Ik blijf zelf het gevoel houden dat het gewoon op is maar hij wil er nog voor vechten. Ik weet gewoon niet wat ik moet. Mijn gevoelens zijn zo verwarrend. Aan de ene kant wil ik hem niet kwijt want ik hou nog wel van hem maar het houden van is denk ik niet genoeg. Als het goed had gezeten tussen ons had ik toch ook niet met iemand anders kunnen vrijen??? Voor de kinderen vind ik het ook zo moeilijk. Voel me ontzettend egoistisch want als ik weg ga zadel ik hun met gescheiden ouders op. Als klap op de vuurpijl heeft mijn nummer 2 van de week te kennen gegeven dat hij toch meer voor me voelt. (na dit eerst een hele tijd ontkent te hebben) Bij hem is het gevoel gewoon super. Alleen onze levens verschillen behoorlijk. Hij is ook een stuk ouder dan ik. Kortom ik weet het gewoon echt niet. Ga ik voor mijn gevoel of mijn verstand???
zondag 22 oktober 2006 om 19:30
Hey Tampie, vind je het gek dat je nr. 2 je vertelt dat hij toch veel voor je voelt? Waarschijnlijk heeft hij het benauwd gekregen toen hij er lucht van kreeg dat je gaat vechten voor je relatie met nr. 1.
Ik hoop niet dat dit je keuze beinvloedt! Weggaan bij je nr. 1 voor iemand die onzeker is over zijn gevoelens voor jou....ik weet niet hoor.
Probeer het toch te scheiden. Ik begrijp dat het je niet gelukt is om geen contact met je nr. 2 op te nemen!
Jammer dat ik al zo'n voorgevoel had.
Ik hoop niet dat dit je keuze beinvloedt! Weggaan bij je nr. 1 voor iemand die onzeker is over zijn gevoelens voor jou....ik weet niet hoor.
Probeer het toch te scheiden. Ik begrijp dat het je niet gelukt is om geen contact met je nr. 2 op te nemen!
Jammer dat ik al zo'n voorgevoel had.
maandag 23 oktober 2006 om 21:50
Hallo allemaal, ik lees al ongeveer een jaar mee en voel me geroepen om ook maar eens te reageren.
Ook ik ben ervaringsdeskundige als het gaat om het hebben van 2 liefdes.
Met heel veel pijn en verdriet heb ik ongeveer een half jaar geleden afscheid genomen van mijn nummer twee.Ik heb toen gekozen om mijn huwelijk nog een eerlijke kans te geven omdat ik nog heel veel van mijn man hield/houd.
Natuurlijk is het huwelijk soms hard werken zeker als er kinderen in het spel zijn, maar mijn huwelijk was eigenlijk nog best goed en toch werd ik verliefd op een hele goede vriend.Hoe het kwam en waarom dat heeft me lang bezig gehouden (nog steeds) maar mijn nummer twee was al een goede vriend en er was altijd al een speciale band tussen ons. Opeens ontstond er een vonkje, dat vonkje werd onderdrukt ("want dat kon toch niet,ik was getrouwd en hij ook, ik wilde geen bedriegster zijn, zo zat ik niet in elkaar")
Het vonkje begon lange tijd te smeulen zonder dat er wat gebeurde maar jaren later vatte het toch vlam en voordat we het wisten stond ons vuur in lichterlaaie!
Ik heb met deze grote liefde een fantastische tijd gehad maar tegelijkertijd ook de zwaarste en meest emotionele tijd uit mijn leven.
Verwarring,wanhoop,schuldgevoel en intense liefde.
Het is precies wat Marlies ook schrijft, je wenst het niemand toe en tegelijkertijd gun je het iedereen om het gevoel van zo'n liefde te kunnen ervaren. Maar ook ik wil iedereen waarschuwen je wordt de hoofdrolspeler van een grote dramatische soap.
Er ontstaan zoveel verwarrende gevoelens, je kunt niet meer met verstand redeneren.
Je gevoel is nog maar met een ding bezig en dat is die andere grote liefde en daar kan niks of niemand tegenop.
Na de zoveelste pijnlijke poging om onze liefde weer in vriendschap om te buigen en na ons zoveelste afscheid heb ik besloten om voor mijn huwelijk te knokken, ik lag inmiddels bijna in scheiding.
Ik heb een hele zware tijd met veel gemis en verdriet achter de rug.
Nog steeds heb ik het moeilijk met het idee dat het over is tussen ons, geen vriendschap meer en geen ruimte meer voor de liefde.
Maar het kan niet anders, mijn man was duidelijk, hij wilde mij niet delen!
Zo kan ik nog wel pagina's schrijven maar ik wil iedereen die twijfelt voor
welke liefde die moet kiezen aanraden eerst het boek;
De Duivels Driehoek van Carolien Roodvoets,
te lezen, het heeft mij nu achteraf veel inzicht gegeven hoe zo'n liefdesrelatie met een huwelijk/relatie op de achtergrond werkt.
Het zal iedereen aan het denken zetten maar ik weet ook dat midden in de verliefdheid bijna niets helpt om je 'back to earth' te krijgen.
Nu een half jaar later kan ik weer voelen wat ik voor mijn man voel, clean, zonder die andere grote liefde.
Dat is echt nodig om een goede beslissing te kunnen nemen, neemt niet weg dat het veel, heel veel verdriet en pijn doet om los te komen van je nummer twee!
In je hoofd zoek je naar allerlei tussenoplossingen, maar er is maar een oplossing en dat is eerst loskomen van die intensiteit en het verslavende van die liefde, dan de boel op een rijtje zetten (al dan niet m.b.v. bijv. een psycholoog) het boek lezen en dan een keuze maken.
Sterkte iedereen!
Ook ik ben ervaringsdeskundige als het gaat om het hebben van 2 liefdes.
Met heel veel pijn en verdriet heb ik ongeveer een half jaar geleden afscheid genomen van mijn nummer twee.Ik heb toen gekozen om mijn huwelijk nog een eerlijke kans te geven omdat ik nog heel veel van mijn man hield/houd.
Natuurlijk is het huwelijk soms hard werken zeker als er kinderen in het spel zijn, maar mijn huwelijk was eigenlijk nog best goed en toch werd ik verliefd op een hele goede vriend.Hoe het kwam en waarom dat heeft me lang bezig gehouden (nog steeds) maar mijn nummer twee was al een goede vriend en er was altijd al een speciale band tussen ons. Opeens ontstond er een vonkje, dat vonkje werd onderdrukt ("want dat kon toch niet,ik was getrouwd en hij ook, ik wilde geen bedriegster zijn, zo zat ik niet in elkaar")
Het vonkje begon lange tijd te smeulen zonder dat er wat gebeurde maar jaren later vatte het toch vlam en voordat we het wisten stond ons vuur in lichterlaaie!
Ik heb met deze grote liefde een fantastische tijd gehad maar tegelijkertijd ook de zwaarste en meest emotionele tijd uit mijn leven.
Verwarring,wanhoop,schuldgevoel en intense liefde.
Het is precies wat Marlies ook schrijft, je wenst het niemand toe en tegelijkertijd gun je het iedereen om het gevoel van zo'n liefde te kunnen ervaren. Maar ook ik wil iedereen waarschuwen je wordt de hoofdrolspeler van een grote dramatische soap.
Er ontstaan zoveel verwarrende gevoelens, je kunt niet meer met verstand redeneren.
Je gevoel is nog maar met een ding bezig en dat is die andere grote liefde en daar kan niks of niemand tegenop.
Na de zoveelste pijnlijke poging om onze liefde weer in vriendschap om te buigen en na ons zoveelste afscheid heb ik besloten om voor mijn huwelijk te knokken, ik lag inmiddels bijna in scheiding.
Ik heb een hele zware tijd met veel gemis en verdriet achter de rug.
Nog steeds heb ik het moeilijk met het idee dat het over is tussen ons, geen vriendschap meer en geen ruimte meer voor de liefde.
Maar het kan niet anders, mijn man was duidelijk, hij wilde mij niet delen!
Zo kan ik nog wel pagina's schrijven maar ik wil iedereen die twijfelt voor
welke liefde die moet kiezen aanraden eerst het boek;
De Duivels Driehoek van Carolien Roodvoets,
te lezen, het heeft mij nu achteraf veel inzicht gegeven hoe zo'n liefdesrelatie met een huwelijk/relatie op de achtergrond werkt.
Het zal iedereen aan het denken zetten maar ik weet ook dat midden in de verliefdheid bijna niets helpt om je 'back to earth' te krijgen.
Nu een half jaar later kan ik weer voelen wat ik voor mijn man voel, clean, zonder die andere grote liefde.
Dat is echt nodig om een goede beslissing te kunnen nemen, neemt niet weg dat het veel, heel veel verdriet en pijn doet om los te komen van je nummer twee!
In je hoofd zoek je naar allerlei tussenoplossingen, maar er is maar een oplossing en dat is eerst loskomen van die intensiteit en het verslavende van die liefde, dan de boel op een rijtje zetten (al dan niet m.b.v. bijv. een psycholoog) het boek lezen en dan een keuze maken.
Sterkte iedereen!
dinsdag 24 oktober 2006 om 12:19
Ik vind het moeilijk te verwoorden maar het is een complete chaos in mijn hoofd. Ik had zelf geen contact meer opgenomen met nummer 2 maar prompt liet ie dus zelf iets van zich horen. Na tijden ontkent te hebben iets voor me te voelen geeft hij nu aan verliefd te zijn. (Even voor de duidelijkheid dit is niet omdat ik gezegd had er mee te willen stoppen) Echt duidelijk had ik dit nog niet aangegeven.
Ik heb jarenlang getwijfeld aan mijn huwelijk. Voelde me niet gelukkig, heb in allerlei dingen afleiding gezocht. o.a. studies, hobbies etc. Gevoelsmatig heb ik steeds het idee gehad dat mijn man en ik te veel verschillen, ik miste iets in onze relatie. We zijn in relatietherapie geweest maar dat was ongeveer op het moment dat ik nummer 2 leerde kennen. Dat was dus bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Nu overheerst aan de ene kant het gevoel van vecht voor je relatie en aan de andere kant de vraag moet ik nu niet gewoon voor mijn gevoel gaan???? Kortom ik weet het niet.
Ik heb jarenlang getwijfeld aan mijn huwelijk. Voelde me niet gelukkig, heb in allerlei dingen afleiding gezocht. o.a. studies, hobbies etc. Gevoelsmatig heb ik steeds het idee gehad dat mijn man en ik te veel verschillen, ik miste iets in onze relatie. We zijn in relatietherapie geweest maar dat was ongeveer op het moment dat ik nummer 2 leerde kennen. Dat was dus bij voorbaat al gedoemd te mislukken. Nu overheerst aan de ene kant het gevoel van vecht voor je relatie en aan de andere kant de vraag moet ik nu niet gewoon voor mijn gevoel gaan???? Kortom ik weet het niet.
dinsdag 24 oktober 2006 om 17:16
Hey meiden, hier ben ik weer even met een update. Ik lees nog steeds mee hoor, maar ik heb niet veel te melden eigenlijk.
Buiten wat heen en weer gemail, houden we het netjes. De mailtjes overigens niet hoor, daar druipt de geiligheid vanaf, maar we maken geen afspraakjes (hoe graag ik dat ook wil).
Het kan dus wel hoor, dat afscheid nemen, maar makkelijk is anders.
sterkte allemaal weer *;
Buiten wat heen en weer gemail, houden we het netjes. De mailtjes overigens niet hoor, daar druipt de geiligheid vanaf, maar we maken geen afspraakjes (hoe graag ik dat ook wil).
Het kan dus wel hoor, dat afscheid nemen, maar makkelijk is anders.
sterkte allemaal weer *;
dinsdag 24 oktober 2006 om 18:06
Marla ik vind het heel knap wat je gedaan hebt! Heel erg knap zelfs. Bedankt ook voor je advies. Ik weet niet of we er iets aan hebben maar ga zeker bekijken of ik het boek bestel (verkeerde volgorde, ik weet het:-)
Ik heb van Dayenne ook een keer een tip gehad voor een boek, zout op mijn huid maar door dat boek ging ik alleen maar meer naar mijn nr. 2 verlangen:)
He mutske! Je weet intussen hoe ik ben he! Ik voorspel je dat het niet alleen bij erotisch mailen blijft! Het is niets of alles!!!
Meiden ik zit weer zo te twijfelen. Maar dat komt ook omdat ik al 4 dagen ruzie heb met mijn nr.1 (over geld ajakkes).
Ik besef maar weer eens hoeveel ik verschil van mijn nr.1 en hoeveel overeenkomsten mijn nr. 2 en ik hebben.
Maar ja, wat is het beste? Elkaar aanvullen in elkaars tekortkomingen of begrip voelen voor elkaars tekortkomingen?
Ik voel nu zo enorm weinig voor mijn nr. 1.
Hoe sterk moet je dan zijn om eerst te breken met je nr. 2, te kijken of je toch weer iets gaat voelen voor nr. 1 en dan pas een beslissing maken.
Hoe gaat het met snoepje??
Ik heb van Dayenne ook een keer een tip gehad voor een boek, zout op mijn huid maar door dat boek ging ik alleen maar meer naar mijn nr. 2 verlangen:)
He mutske! Je weet intussen hoe ik ben he! Ik voorspel je dat het niet alleen bij erotisch mailen blijft! Het is niets of alles!!!
Meiden ik zit weer zo te twijfelen. Maar dat komt ook omdat ik al 4 dagen ruzie heb met mijn nr.1 (over geld ajakkes).
Ik besef maar weer eens hoeveel ik verschil van mijn nr.1 en hoeveel overeenkomsten mijn nr. 2 en ik hebben.
Maar ja, wat is het beste? Elkaar aanvullen in elkaars tekortkomingen of begrip voelen voor elkaars tekortkomingen?
Ik voel nu zo enorm weinig voor mijn nr. 1.
Hoe sterk moet je dan zijn om eerst te breken met je nr. 2, te kijken of je toch weer iets gaat voelen voor nr. 1 en dan pas een beslissing maken.
Hoe gaat het met snoepje??
dinsdag 24 oktober 2006 om 19:42
Beste allemaal, ik ben nieuw hier. Wat een herkenning! Gelukkig getrouwd en verliefd op een 'nr 2' kan wel degelijk. Meer reacties dan 'als je gelukkig bent, kun je niet verliefd worden op een ander' hoor ik niet!
Ik (V) smoorverliefd op een collega (V) - eerlijk gezegd is het nog mijn leidinggevende ook - allebei getrouwd (met een man). We doen niets. Nou ja, de spanning is om te snijden maar toch ook wel heel leuk en spannend, we mailen en sms'en zeer regelmatig, drinken regelmatig een borrel en ook dan gebeurt er verder niets. Behalve een ontzettend niet zakelijk maar wel heel prettig afscheid. We ondernemen beiden niets, maar het is zo moeilijk... En tegelijkertijd voelt het zo goed om zo verliefd te zijn...
Ik (V) smoorverliefd op een collega (V) - eerlijk gezegd is het nog mijn leidinggevende ook - allebei getrouwd (met een man). We doen niets. Nou ja, de spanning is om te snijden maar toch ook wel heel leuk en spannend, we mailen en sms'en zeer regelmatig, drinken regelmatig een borrel en ook dan gebeurt er verder niets. Behalve een ontzettend niet zakelijk maar wel heel prettig afscheid. We ondernemen beiden niets, maar het is zo moeilijk... En tegelijkertijd voelt het zo goed om zo verliefd te zijn...
