Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
woensdag 25 oktober 2006 om 13:12
Jeetje Daan, jij hebt een mooie twist aan ons forum gegeven. Ik denk dat het bij jou allemaal wat gecompliceerder ligt. Jeetje, wist je al dat je bisexuele gevoelens had? Goh, ik word er stil van. Dat lijkt me nog moeilijker dan wat wij hebben.
En geitje? als ik heel eerlijk ben, het verlangen wordt er niet minder om hoor, sterker nog, dat wordt alleen maar erger. Maar we zorgen gewoon dat we niet de kat op het spek binden en proberen gewoon geen ontmoetingen te arrangeren. We zien elkaar wel eens, maar dan zijn er altijd mensen bij. we proberen elkaar dan altijd wel even aan te raken haha.
Ik hou je zeker op de hoogte.
En geitje? als ik heel eerlijk ben, het verlangen wordt er niet minder om hoor, sterker nog, dat wordt alleen maar erger. Maar we zorgen gewoon dat we niet de kat op het spek binden en proberen gewoon geen ontmoetingen te arrangeren. We zien elkaar wel eens, maar dan zijn er altijd mensen bij. we proberen elkaar dan altijd wel even aan te raken haha.
Ik hou je zeker op de hoogte.
zondag 29 oktober 2006 om 00:39
zondag 29 oktober 2006 om 21:12
Ha lieve allemaal,
Zo even de mogelijkheid om uit te leggen waarom ik niets meer van me heb laten horen.. de dag nadat ik de laatste keer iets heb geschreven is er ingebroken en is onder andere mijn pc gestolen..... kl*te zooi.... Nu ben ik door omstandigheden even in Nederland dus even de mogelijkheden om wat te posten...
Mijn hele leven is hectisch en anders op het moment.... heb vorig week een goed gesprek gehad met nr. 1 en aangegeven dat mijn gevoel weg is en dat ik nu denk dat het niet meer terug komt... en dat ik denk dat ik op mezelf wil gaan wonen... Daar is hij enorm van geschrokken en doet nu zooooooo zijn best... Maar ik heb het gevoel dat dat te laat is voor mij... ik geef al anderhalf jaar aan dat het niet werkt... en mijn gevoelens voor nr. 2 blijven maar groeien... Ik ga deze tijd in Nederland ook maar eens goed gebruiken om alles op een rijtje te zetten...
Maar Geitje jij hebt nu dus toch (weer) je twijfels.... ik heb het gevoel (bij mezlef) dat ik pas weer een echt rustig en eerlijk leven kan leiden als ik mijn keuze heb gemaakt.... ik kan niet gelukkig zijn met een nr. 1 en een nr. 2 ... en welke keuze de beste is dat weet je nooit van te voren... maar wie niet waagt wie niet wint.... succes in deze moeilijk tijd!
Meisjemuts knap hoor dat je het al zolang volhoudt
En alle andere (nieuwe loggers voor mij): welkom op deze log en sterkte met al jullie perikelen!
Ik probreer zo snel mogelijk zelf weer te posten maar blijf zeker meelezen!
Liefs,
Snoepje
Zo even de mogelijkheid om uit te leggen waarom ik niets meer van me heb laten horen.. de dag nadat ik de laatste keer iets heb geschreven is er ingebroken en is onder andere mijn pc gestolen..... kl*te zooi.... Nu ben ik door omstandigheden even in Nederland dus even de mogelijkheden om wat te posten...
Mijn hele leven is hectisch en anders op het moment.... heb vorig week een goed gesprek gehad met nr. 1 en aangegeven dat mijn gevoel weg is en dat ik nu denk dat het niet meer terug komt... en dat ik denk dat ik op mezelf wil gaan wonen... Daar is hij enorm van geschrokken en doet nu zooooooo zijn best... Maar ik heb het gevoel dat dat te laat is voor mij... ik geef al anderhalf jaar aan dat het niet werkt... en mijn gevoelens voor nr. 2 blijven maar groeien... Ik ga deze tijd in Nederland ook maar eens goed gebruiken om alles op een rijtje te zetten...
Maar Geitje jij hebt nu dus toch (weer) je twijfels.... ik heb het gevoel (bij mezlef) dat ik pas weer een echt rustig en eerlijk leven kan leiden als ik mijn keuze heb gemaakt.... ik kan niet gelukkig zijn met een nr. 1 en een nr. 2 ... en welke keuze de beste is dat weet je nooit van te voren... maar wie niet waagt wie niet wint.... succes in deze moeilijk tijd!
Meisjemuts knap hoor dat je het al zolang volhoudt
En alle andere (nieuwe loggers voor mij): welkom op deze log en sterkte met al jullie perikelen!
Ik probreer zo snel mogelijk zelf weer te posten maar blijf zeker meelezen!
Liefs,
Snoepje
maandag 6 november 2006 om 11:43
Hallo allemaal,
Ook ik heb een tijdje niets laten horen. Dacht dat ik mijn gevoelens redelijk in balans had. Maar nu dit. Mijn nr. 2 is al 2 weken erg ziek en ligt nu in het ziekenhuis. Hij heeft ondraaglijke pijn en ze gaan nu onderzoeken waar het vandaan komt. Ik kan jullie vertellen dat de grond onder je wegzakt en dat je jezelf ineens heel klein en nietig gaat voelen. Jij als minnares kunt immers niets doen! Je kunt hem niet verzorgen, niet steunen, bij niemand je verhaal, je zorgen en bovenal je angst (want wat als het iets ernstigs is?) kwijt.
Oh wat is het spannend, opwindend en verslavend om een geheime liefde te hebben maar wat besef je weer voor 100% dat je altijd op de 2e plaats staat als zoiets gebeurt! En wat zou ik graag nu bij hem zijn en blijven!
Ik zit maar te wachten en te wachten tot ik weer iets van hem hoor. Ik probeer tussen de bezoekuren in toch een keer naar hem toe te gaan maar hoe nerveus en hoe bekeken voel je je als je dan het ziekenhuis binnensluipt. Klote, flink klote voel ik me hierover!
Mijn eigen man snapt er niks meer van. Ziet alleen maar dat ik slecht in mijn vel zit en steeds zit te janken.
Ik merk dat ik de controle helemaal kwijt ben.
Ook ik heb een tijdje niets laten horen. Dacht dat ik mijn gevoelens redelijk in balans had. Maar nu dit. Mijn nr. 2 is al 2 weken erg ziek en ligt nu in het ziekenhuis. Hij heeft ondraaglijke pijn en ze gaan nu onderzoeken waar het vandaan komt. Ik kan jullie vertellen dat de grond onder je wegzakt en dat je jezelf ineens heel klein en nietig gaat voelen. Jij als minnares kunt immers niets doen! Je kunt hem niet verzorgen, niet steunen, bij niemand je verhaal, je zorgen en bovenal je angst (want wat als het iets ernstigs is?) kwijt.
Oh wat is het spannend, opwindend en verslavend om een geheime liefde te hebben maar wat besef je weer voor 100% dat je altijd op de 2e plaats staat als zoiets gebeurt! En wat zou ik graag nu bij hem zijn en blijven!
Ik zit maar te wachten en te wachten tot ik weer iets van hem hoor. Ik probeer tussen de bezoekuren in toch een keer naar hem toe te gaan maar hoe nerveus en hoe bekeken voel je je als je dan het ziekenhuis binnensluipt. Klote, flink klote voel ik me hierover!
Mijn eigen man snapt er niks meer van. Ziet alleen maar dat ik slecht in mijn vel zit en steeds zit te janken.
Ik merk dat ik de controle helemaal kwijt ben.
maandag 6 november 2006 om 13:37
Ik heb sinds 3 jaar een relatie met een nr. 2. Was 19 jaar getrouwd en heb 2 kinderen en ben gaan scheiden. Mijn nr. 2 is ook gaan scheiden en die heeft nu net mijn kids ontmoet en het klikt heel goed. Kortom we wonen net samen en dit weekend heb ik weer gelachen en gestraald en dat merkten mijn kinderen ook op. Nr. 2 mmm nu nr. 1 hebben heel veel gepraat en het was geen kwestie van alleen sex of om de spanning. Wil je spanning dan kan je ook gaan bungeejumpen. Ik weet ben nog maar net gaan samenwonen en er kan nog zoveel gebeuren maar we praten ontzettend veel en hebben de wil om er wat van te maken. En over financiele gevolgen ja ik ben net zo gelukkig op mijn Seat's en Sofa's bankje dan op een duren leren designbank.
Geluk zit niet in materie. Geitje wat jij meemaakt is zo herkenbaar en pas a.u.b. goed op jezelf.
Silly
Geluk zit niet in materie. Geitje wat jij meemaakt is zo herkenbaar en pas a.u.b. goed op jezelf.
Silly
zondag 19 november 2006 om 08:24
Geitje....:( hoe gaat het nu met je? En met de andere dames.....?
Het ging heel goed met mij. Ik ben thuis heel hard aan de slag gegaan met mijn 1. Ik vond bij hem terug wat ik kwijt was en had eigenlijk geen behoefte meer aan 2.
En nu.....? Nu knaagt er opeens zomaar weer iets....Er is niets voorgevallen, niets anders.....en toch.....krijg hem niet uit mijn hoofd en ben bang dat ik hem één dezer dagen ga smssen.....
Het ging heel goed met mij. Ik ben thuis heel hard aan de slag gegaan met mijn 1. Ik vond bij hem terug wat ik kwijt was en had eigenlijk geen behoefte meer aan 2.
En nu.....? Nu knaagt er opeens zomaar weer iets....Er is niets voorgevallen, niets anders.....en toch.....krijg hem niet uit mijn hoofd en ben bang dat ik hem één dezer dagen ga smssen.....
dinsdag 21 november 2006 om 00:25
Ha allemaal,
Wat is het hier rustig geweest de laatste tijd... komt dat omdat alles goed gaat bij iedereen?
Bij mij is het nog steeds hetzelfde verhaaltje en ik wil nog steeds een knoop doorhakken maar vind het allemaal zo moeilijk....nr. 1 en nr. 2 trekken allebei erg aan mij....
Dayenne probeer niet te smsen en probeer je op iets anders te richten want uiteindelijk wordt je er niet gelukkiger van denk ik... maar ik weet het gemakkelijker gezegd dan gedaan....
Geitje hoe is het nu bij jou?
Meisjemuts hoe is het met jou?
En met de anderen?
Liefs,
Snoepje
Wat is het hier rustig geweest de laatste tijd... komt dat omdat alles goed gaat bij iedereen?
Bij mij is het nog steeds hetzelfde verhaaltje en ik wil nog steeds een knoop doorhakken maar vind het allemaal zo moeilijk....nr. 1 en nr. 2 trekken allebei erg aan mij....
Dayenne probeer niet te smsen en probeer je op iets anders te richten want uiteindelijk wordt je er niet gelukkiger van denk ik... maar ik weet het gemakkelijker gezegd dan gedaan....
Geitje hoe is het nu bij jou?
Meisjemuts hoe is het met jou?
En met de anderen?
Liefs,
Snoepje
woensdag 22 november 2006 om 10:21
Hallo allemaal, wat ben ik blij dit topic gevonden te hebben, want ben via sms na een geheime relatie van anderhalf jaar zomaar na elke dag contact via sms , email en elkaar ontmoeten, zomaar door nr 2 aan de kant gezet, onder het mom van we moeten wachten tot zijn kinderen groot zijn , het doet zo'n pijn, helemaal geen contact meer, mijn grote liefde inene kwijt, en ja, ik had het ervoor over dit verdriet, en ja, ik gun het zijn vrouw en kinderen niet dit verdriet, maar o wat doet het zeer, loop elke dag te huilen, hoop op smsjes en email, en neem het hem hoogst kwalijk dat hij het zo gedaan heeft, waarom, waarom, voel me zo waardeloos, en idd, wie hier nog middenin zit, begin er maar niet aan, maar aan de andere kant, het was dit verdriet waard, maar de hoop gaat zo niet weg, help
donderdag 23 november 2006 om 14:52
Jeetje Anaianai, wat vreselijk. Waarom op zo'n makkelijke manier als sms? Heb je hem daarna nog gezien? Heb jij zelf ook een nr. 1?
Nou, ik heb weer contact hoor. De ochtend dat ik mijn vorige bericht had gepost had ik een mailjte van hem. Het wordt hoe langer hoe complexer.
Ik worstel met zoveel gevoelens.
Sterkte allemaal.
Nou, ik heb weer contact hoor. De ochtend dat ik mijn vorige bericht had gepost had ik een mailjte van hem. Het wordt hoe langer hoe complexer.
Ik worstel met zoveel gevoelens.
Sterkte allemaal.
donderdag 23 november 2006 om 22:42
Ha lieve meiden,
Weer even een berichtje van mij... hier gaat het allemaal zn gangetje. Nr. 2 is een tijdje weg geweest en komt as zaterdag weer terug. Ik heb hem wel gemist maar een week wat meer rust aan mijn hoofd was eigenlijk wel heel fijn. Dan voel je hoeveel energie het anders allemaal kost. Nu heb ik zoiets ik heb het helemaal zo slecht nog niet met nr. 1 en moet misschien maar kappen met nr. 2... Maar als hij het weekend weer hier is en ik zie hem dan sta ik waarschijnlijk alweer snel in vuur en vlam...
Anaianai: wat een rot situatie zeg.. en iedereen kan je adviezen geven maar je gevoel blijft je gevoel... succes in deze situatie. Heb je nog een mogelijkheid om met je nr. 2 te praten of is hij jou nr. 1 en ben jij nr. 2?
Dayenne... ik begrijp je helaas maar al te goed.... heb je ook al iets met hem afgesproken? Probeer sterk te zijn....
Weer even een berichtje van mij... hier gaat het allemaal zn gangetje. Nr. 2 is een tijdje weg geweest en komt as zaterdag weer terug. Ik heb hem wel gemist maar een week wat meer rust aan mijn hoofd was eigenlijk wel heel fijn. Dan voel je hoeveel energie het anders allemaal kost. Nu heb ik zoiets ik heb het helemaal zo slecht nog niet met nr. 1 en moet misschien maar kappen met nr. 2... Maar als hij het weekend weer hier is en ik zie hem dan sta ik waarschijnlijk alweer snel in vuur en vlam...
Anaianai: wat een rot situatie zeg.. en iedereen kan je adviezen geven maar je gevoel blijft je gevoel... succes in deze situatie. Heb je nog een mogelijkheid om met je nr. 2 te praten of is hij jou nr. 1 en ben jij nr. 2?
Dayenne... ik begrijp je helaas maar al te goed.... heb je ook al iets met hem afgesproken? Probeer sterk te zijn....
vrijdag 24 november 2006 om 09:42
hoi dames,
ik kreeg de tip om eens bij jullie te kijken... omdat nu af en toe schrijf op het minaressenforum.. maar volgens iemand hoor ik hier meer thuis...
Ik heb nu 18 jaar een relatie met 1 en al een aantal maanden heb ik een 2 erbij.
Ik zeg bewust erbij... ik kan geen besluit nemen of ik zonder 1 verder wil en dan de minnares worden van 2. Want ook hij heeft een 1 en een 2.. en heeft mij min of meer te kennen gegeven dat hij niet bij 1 weggaat voor mij..
Maar ... wij hebben al een aantal jaar warme gevoelens voor elkaar maar er nooit en nooit aan toe gegeven.Wel uitgesproken maar meer ook niet. We wisten het gewoon. Maar dit jaar konden wij het niet meer tegenhouden en is de vlam in de pan geslagen.
Onze 1en zijn trouwens niet op de hoogte. Maar nu... we kunnen beiden niet stoppen. We proberen het weer eens en dan houden wij het hooguit een paar weken vol... en dan zoeken wij elkaar toch weer op. Wij zijn gewoon nu te vastgeroest in onze levens om de knoop door te hakken.. en wij hebben een aantal jaar geleden de kans gehad en deze niet gepakt. En dat weten wij ook allebei nu.. en dat maakt het wel zuur trouwens. Hoe doen jullie dat.... leven met twee liefdes?
ik kreeg de tip om eens bij jullie te kijken... omdat nu af en toe schrijf op het minaressenforum.. maar volgens iemand hoor ik hier meer thuis...
Ik heb nu 18 jaar een relatie met 1 en al een aantal maanden heb ik een 2 erbij.
Ik zeg bewust erbij... ik kan geen besluit nemen of ik zonder 1 verder wil en dan de minnares worden van 2. Want ook hij heeft een 1 en een 2.. en heeft mij min of meer te kennen gegeven dat hij niet bij 1 weggaat voor mij..
Maar ... wij hebben al een aantal jaar warme gevoelens voor elkaar maar er nooit en nooit aan toe gegeven.Wel uitgesproken maar meer ook niet. We wisten het gewoon. Maar dit jaar konden wij het niet meer tegenhouden en is de vlam in de pan geslagen.
Onze 1en zijn trouwens niet op de hoogte. Maar nu... we kunnen beiden niet stoppen. We proberen het weer eens en dan houden wij het hooguit een paar weken vol... en dan zoeken wij elkaar toch weer op. Wij zijn gewoon nu te vastgeroest in onze levens om de knoop door te hakken.. en wij hebben een aantal jaar geleden de kans gehad en deze niet gepakt. En dat weten wij ook allebei nu.. en dat maakt het wel zuur trouwens. Hoe doen jullie dat.... leven met twee liefdes?
vrijdag 24 november 2006 om 10:37
Leven met twee liefdes is afschuwelijk, bijna onmogelijk. Het veroorzaakt zoveel pijn, verdriet, ellende onzekerheid, twijfels. Maar aan de andere kant....het is verslavend. De spanning, verliefde gevoelens, kriebels....maar bovenal je gaat om elkaar geven en een stuk van elkaars leven delen.
Ik doe het nu een aantal jaren, met ups en downs. Er zijn periodes dat we elkaar niet zien. Dat het bij de één of de ander niet meer gaat. Af en toe word je helemaal verscheurd. Hoe kun je dit anderen aandoen? Ik vraag het mij mezelf nog steeds af. Ben ik echt zo'n monster...? Het is allemaal heel dubbel.
Snoepje. Ik herken dat wel. Zo'n periode dat het even wat rustiger is in je hoofd. Maar owee als je hem dan weer ziet.....!
Sterkte!
Ik doe het nu een aantal jaren, met ups en downs. Er zijn periodes dat we elkaar niet zien. Dat het bij de één of de ander niet meer gaat. Af en toe word je helemaal verscheurd. Hoe kun je dit anderen aandoen? Ik vraag het mij mezelf nog steeds af. Ben ik echt zo'n monster...? Het is allemaal heel dubbel.
Snoepje. Ik herken dat wel. Zo'n periode dat het even wat rustiger is in je hoofd. Maar owee als je hem dan weer ziet.....!
Sterkte!
vrijdag 24 november 2006 om 11:27
Ook ik herken dit, elkaar niet zien sterkt je in je besluit om te stoppen, maar inderdaad owee als je elkaar ziet. Elkaar weer spreekt, dan is het weer mis en wil je helemaal niet stoppen. Als je elkaar niet ziet dan mis je elkaar ontzettend. En dat is ook weer niet goed voor je gevoel. En zeker omdat voor je partner verborgen te houden.
vrijdag 24 november 2006 om 12:55
Hey dame, hier ben ik weer.
Er is veel gebeurd kan ik melden. Die grote finale in september is de laatste keer geweest dat "het" gebeurd is, maar daarna nog flink gevoeld en gezoend. Echter, er is nu al een week radiostilte van mijn kant (en hij doet dus ook niets)
Hij doet steeds gevaarlijker. Hij zit aan me terwijl zijn vrouw boven dingen aan het doen is en ik vind dat niet normaal meer. Daar blijkt uit dat hij totaal geen respect heeft voor zijn vrouw en dat vind ik heel erg. Ik krijg het er steeds moeilijker mee en met name naar zijn vrouw toe.
Ik zie hem het hele weekend dus ik hou jullie op de hoogte wat er gebeurt.
Er is veel gebeurd kan ik melden. Die grote finale in september is de laatste keer geweest dat "het" gebeurd is, maar daarna nog flink gevoeld en gezoend. Echter, er is nu al een week radiostilte van mijn kant (en hij doet dus ook niets)
Hij doet steeds gevaarlijker. Hij zit aan me terwijl zijn vrouw boven dingen aan het doen is en ik vind dat niet normaal meer. Daar blijkt uit dat hij totaal geen respect heeft voor zijn vrouw en dat vind ik heel erg. Ik krijg het er steeds moeilijker mee en met name naar zijn vrouw toe.
Ik zie hem het hele weekend dus ik hou jullie op de hoogte wat er gebeurt.
vrijdag 24 november 2006 om 13:35
Hoi allemaal,
Ja, ik heb ook nog een nr 1, maar ben dus door nr 2 in de ijskast gezet, hij heeft inene zijn verstand gevolgd, en mij in diep verdriet ondergedompeld, nee , hij wil niet meer met me praten, en geeft geen antwoord meer, niet op email en sms, vreselijk, via sms laten weten dat ik moet wachten, ik snap er niks van, en wordt gek van mezelf, steeds op mobiel kijken, op email, er komt gewoon niks, ja, heb hem inmiddels in de stad gezien met zijn vrouw, vreselijk, deed net of ie me niet zag, we waren alles voor elkaar, moet mezelf bedwingen om hem niet met smsjes te bestoken, maar ik wil ook nog niet scheiden, het is allemaal zo dubbel allemaal, sterkte meiden ben jaloers op jullie dat jullie nog contact hebben
Ja, ik heb ook nog een nr 1, maar ben dus door nr 2 in de ijskast gezet, hij heeft inene zijn verstand gevolgd, en mij in diep verdriet ondergedompeld, nee , hij wil niet meer met me praten, en geeft geen antwoord meer, niet op email en sms, vreselijk, via sms laten weten dat ik moet wachten, ik snap er niks van, en wordt gek van mezelf, steeds op mobiel kijken, op email, er komt gewoon niks, ja, heb hem inmiddels in de stad gezien met zijn vrouw, vreselijk, deed net of ie me niet zag, we waren alles voor elkaar, moet mezelf bedwingen om hem niet met smsjes te bestoken, maar ik wil ook nog niet scheiden, het is allemaal zo dubbel allemaal, sterkte meiden ben jaloers op jullie dat jullie nog contact hebben
vrijdag 24 november 2006 om 13:59
Meisjemuts! Volgens mij ben je op de goede weg!
Anaianai, ik begrijp je heel erg goed. Heb een aantal jaren geleden ook zo'n periode meegemaakt. Hij wilde ook geen contact meer, ging opeens 100% voor thuis. En daar zat ik met al mijn verdriet en verwarrende gevoelens. Het was echt afschuwelijk, en het ergste was dat ik er met niemand over kon praten. Ik zat echt helemaal alleen met mijn grote verdriet. Ik was het liefst de hele dag alleen thuis met mijn telefoon en computer aan. En maar 'onze' liedjes draaien. Het was vreselijk. Ik wilde gewoon zijn aandacht, al was deze dan negatief. Hoe kun je jezelf zo verlagen....
Meid, het enige advies dat ik je kan geven: laat hem even met rust. Gun hem een periode om na te denken. In ieder geval heel veel sterkte.
Anaianai, ik begrijp je heel erg goed. Heb een aantal jaren geleden ook zo'n periode meegemaakt. Hij wilde ook geen contact meer, ging opeens 100% voor thuis. En daar zat ik met al mijn verdriet en verwarrende gevoelens. Het was echt afschuwelijk, en het ergste was dat ik er met niemand over kon praten. Ik zat echt helemaal alleen met mijn grote verdriet. Ik was het liefst de hele dag alleen thuis met mijn telefoon en computer aan. En maar 'onze' liedjes draaien. Het was vreselijk. Ik wilde gewoon zijn aandacht, al was deze dan negatief. Hoe kun je jezelf zo verlagen....
Meid, het enige advies dat ik je kan geven: laat hem even met rust. Gun hem een periode om na te denken. In ieder geval heel veel sterkte.
vrijdag 24 november 2006 om 18:02
@anaianai...
ook ik herken dit maar al te goed... Ook ik ben nu al twee of drie keer zo aan de kant gezet omdat hij voor thuis ging. Hij het niet meer kon trekken met zijn gevoel. Ik zelf heb nu 1x de knuppel in het hok gegooid, omdat ik het ook niet meer zag zitten. Maar elke keer weer na een week of 2 - 3 zochten wij elkaar weer op of kwamen wij elkaar weer tegen. Dan vraag ik mij wel af. Waarom doen wij elkaar zo'n pijn om uit elkaar te gaan. En dan de schone schijn ook nog op houden thuis, geen verdriet kunnen tonen, omdat je 1 helemaal niet weet dat er een 2 is waar je verdriet om hebt. Verdriet omdat wij de knoop niet door kunnen hakken. Willen wij blijven bij 1 of gaan wij voor 2... of willen we ze allebei...
Ik heb inmiddels via dit forum een vriendin gevonden en met haar mail en sms ik... Ik ben daar allemachtig blij mee. Tis mijn uitlaatklep geworden.. Met wie kun je anders praten.
Geef hem rust Anaianai... soms is dat het beste.. Tis nooit leuk en zeker niet als het per sms gebeurd. Maar laat hem de keuze maken en houd de eer aan jezelf.
Soms is houden van loslaten.. meer kun je niet doen.
ook ik herken dit maar al te goed... Ook ik ben nu al twee of drie keer zo aan de kant gezet omdat hij voor thuis ging. Hij het niet meer kon trekken met zijn gevoel. Ik zelf heb nu 1x de knuppel in het hok gegooid, omdat ik het ook niet meer zag zitten. Maar elke keer weer na een week of 2 - 3 zochten wij elkaar weer op of kwamen wij elkaar weer tegen. Dan vraag ik mij wel af. Waarom doen wij elkaar zo'n pijn om uit elkaar te gaan. En dan de schone schijn ook nog op houden thuis, geen verdriet kunnen tonen, omdat je 1 helemaal niet weet dat er een 2 is waar je verdriet om hebt. Verdriet omdat wij de knoop niet door kunnen hakken. Willen wij blijven bij 1 of gaan wij voor 2... of willen we ze allebei...
Ik heb inmiddels via dit forum een vriendin gevonden en met haar mail en sms ik... Ik ben daar allemachtig blij mee. Tis mijn uitlaatklep geworden.. Met wie kun je anders praten.
Geef hem rust Anaianai... soms is dat het beste.. Tis nooit leuk en zeker niet als het per sms gebeurd. Maar laat hem de keuze maken en houd de eer aan jezelf.
Soms is houden van loslaten.. meer kun je niet doen.
vrijdag 24 november 2006 om 22:33
Wat fijn dat er meer mensen zijn zoals ik.
Ik heb ook een nr 1 en een nr 2. Van nr 1 hou ik ook, maar denk meer omdat ik al lang met hem samen ben en hij de vader van onze kinderen is.Ik heb ook aardig wat met hem te verduren gehad, waardoor ik hem misschien ook wel zat ben.
Met nr 2 heb ik een relatie van 5 maanden hij heeft ook een nr 1. Nr 2 en ik houden heel erg veel van elkaar en zouden het liefst samen willen zijn. Ik voel me echt geliefd en vrij bij hem. Maar pff wat is het moeilijk om die keuze te maken. Want toch ben ik bang dat het alleen maar een verliefdheid is al weet ik best wel dat het veel meer is dan een verliefdheid. En ja ik gun mijn kinderen toch ook wel weer een vader en een moeder.
Nr 2 trekt het nu even niet meer aangezien hij me moet delen met mijn nr 1. Nr 2 heeft een relatie waarin ze eigenlijk alleen nog maar huisgenoten zijn. En staat op het punt te breken met zijn nr 1.
En het doet mij echt zo pijn om mijn nr 2 zo te zien lijden. We janken de laaste dagen wat af. Hij gaat me nu even zo min mogelijk proberen te smsen en te bellen.
En ja voor mijn nr 1 is het ook echt zeer kwetsend mocht hij er ooit achter komen.
Ben blij dat ik even mijn hart heb kunnen luchten al is het misschien een heel vaag verhaal geworden
Ik heb ook een nr 1 en een nr 2. Van nr 1 hou ik ook, maar denk meer omdat ik al lang met hem samen ben en hij de vader van onze kinderen is.Ik heb ook aardig wat met hem te verduren gehad, waardoor ik hem misschien ook wel zat ben.
Met nr 2 heb ik een relatie van 5 maanden hij heeft ook een nr 1. Nr 2 en ik houden heel erg veel van elkaar en zouden het liefst samen willen zijn. Ik voel me echt geliefd en vrij bij hem. Maar pff wat is het moeilijk om die keuze te maken. Want toch ben ik bang dat het alleen maar een verliefdheid is al weet ik best wel dat het veel meer is dan een verliefdheid. En ja ik gun mijn kinderen toch ook wel weer een vader en een moeder.
Nr 2 trekt het nu even niet meer aangezien hij me moet delen met mijn nr 1. Nr 2 heeft een relatie waarin ze eigenlijk alleen nog maar huisgenoten zijn. En staat op het punt te breken met zijn nr 1.
En het doet mij echt zo pijn om mijn nr 2 zo te zien lijden. We janken de laaste dagen wat af. Hij gaat me nu even zo min mogelijk proberen te smsen en te bellen.
En ja voor mijn nr 1 is het ook echt zeer kwetsend mocht hij er ooit achter komen.
Ben blij dat ik even mijn hart heb kunnen luchten al is het misschien een heel vaag verhaal geworden
zondag 26 november 2006 om 01:54
Hai allemaal,Anti moraal: welkom op dit forum ik denk inderdaad dat je hier op je plekje bent! Je verhaal is heel herkenbaar.... en hoe wij dat doen met twee liefdes? Daar denk ik zelf ook vaak overna want het is slopend en het kost echt heel veel energie... en ik denk vaak waarom doe ik dit mezelf aan... maar dan zie ik nr. 2 weer en dan ben ik gesmolten... maar dan zie ik nr. 1 en dan voel ik me zooooooo schuldig..Meisjemuts: Sterkte dit weekend. Jou situatie lijkt me nog eens extra moeilijk omdat je ook zijn vrouw goed kent... Kijk goed uit en doe geen dingen die tegen je gevoel ingaan.Anainai: wat een moeilijke situatie zeg... maar andere kant is dit misschien wel het moment om van je “dubbel-leven” af te komen.... klinkt misschien een beetje raar maar als ik naar mezelf kijk is de situatie met 2-liefdes echt niet mijn ideaal en wil ik daar zo spoedig mogelijk van af... maar ja inderdaad de allermoeilijkste vraag: nr 1 of nr 2.... Dayenne: lastig is soms allemaal he... waarom smelten we iedere keer weer van nr. 2?Indewar: welkom op dit forum.. het is inderdaad heerlijk om in ieder geval ergens je hart te luchten... sterkte!Bij mij spelen alle twijfels ook weer op... heb het nu eigenlijk super leuk met nr. 1 en zie die toekomst eindelijk weer zitten.... Mijn nr. 2 heeft zijn hele toekomst met mij al gepland... hij zegt dat hij niet zonder me kan en dat hij weet dat ik de ware ben... Hij voelt nu denk ik aan dat ik meer naar nr. 1 aan het toetrekken ben en er is een radiostilte van zijn kant... Van de ene kant vind ik dat wel fijn want ik wil uit de “twee liefdes” situatie maar aan de andere kant doet het ook pijn want ik voel toch veel voor hem.. heel veel... ik hoop hem morgen toch te spreken en heel hopelijk even te zien... wat een situaties... Als ik het klokje terug kon draaien was ik er nooit aan begonnen... Liefs,Snoepje
zondag 26 november 2006 om 09:28
Hoi , ten eerste bedankt voor jullie reacties, en ja, kan er met niemand over praten, praatte altijd met HEM, en snap gewoon niet dat ie mij zo aan de kant heeft gezet, we waren zo close, en ik weet dat hij nog van mij houdt, maar snap het daarom ook niet, maar inderdaad, ik moet hem met rust laten, maar dat is juist zo moeilijk, en dit verdriet is zo erg, zomaar van alles naar niets, niet samen die beslissing genomen, niet samen er over gepraat, niet samen elkaar nog even stevig vastgehouden, en die hoop dat hij mij ook zo mist dat ie hopelijk weer contact opneemt, en ik weet dat het beter is, want 2 liefdes maakt je gewoon kapot, maar ik weet wel dat hij mijn grootste liefde is, voelde me zo fijn bij hem, zo mezelf, ben mezelf nu helemaal kwijt, kan nergens meer van genieten, kan volgens mij niet jaren wachten, wat moet ik nu, ja, loslaten, maar waarom deed hij het dan zo, nou ja, alles gaat ook gewoon maar door, maar de glans is er af, meiden, sterkte allemaal
zondag 26 november 2006 om 15:58
Hallo allemaal,
Hier weer een berichtje van mij. Ik heb de afgelopen weken de verhalen een beetje gevolgd, niet al te veel mijn eigen verhaal erbij. Bang voor herkenning of dat mijn geheim uit komt. Ja, ik ben getrouwd, en tot voor kort was ik daar ook wel tevreden mee. Nu ben ik verschrikkelijk verliefd op een ander. Er is voor mij geen houden aan. Ik heb heel veel op deze forums zitten zoeken naar herkenning en het valt me op hoeveel mensen oordelen. Niet zo zeer bij deze topic maar er zijn topics die genadeloos zijn. Verliefd zijn overkomt je, maar er iets mee doen is uit den boze . Voor mijn gevoel heb ik geen keuze. Ik heb geworsteld met het idee, dan maar vreemd te gaan en het geheim te houden. Ook mijn GM is getrouwd en heeft veel te verliezen, eigen zaak, in gemeenschap van goederen getrouwd, etc. Hij heeft me trouwens ook heel duidelijk gemaakt niet bij zijn vrouw weg te gaan ondanks dat ik hem in die paar weken meer doe als zijn eigen vrouw.
Nu ben ik sinds een paar dagen overvallen door het gevoel niet met mijn man verder te willen. Ik heb 3 kinderen, een mooi huis, financieel prima alles voor elkaar, net verbouwd, nieuwe meubels, kortom alles wat ik me maar kan wensen. Maar ik stik hier in dit huis. Ik heb voor mezelf eindelijk toegegeven al heel lang niet de gevoelens voor mijn man te hebben die ik zou moeten hebben (geen zin in sex, niet blij als hij een paar dagen vrij is, etc,) De mensen die ik in vertrouwen genomen heb hebben gezegd, dat ik moet wachten om dit te vertellen tot ik heel zeker van mijn zaak ben. Dit is natuurlijk voor de rest van mijn leven. Ik weet dat ik van mijn GM niks te verwachten heb, dit besluit moet ik dus ook buiten hem om nemen. Ik weet niet wat voor toekomst ik heb, ik werk, kan me dus min of meer wel redden (denk ik) maar het zal echt moelijk zijn. Waar word ik het gelukkigst van ?
Wie o wie herkent deze situatie ??? Het is een eenzame beslissing, dat heb ik al wel door. Maar ik wil me niet langer voor de gek houden, het feit dat ik zo open stond voor deze GM, het zegt naar mijn idee heel veel over de relatie waar ik in zit. Ik had verwacht gewoon een slippertje te kunnen maken maar blijkbaar zit er toch veel meer scheef !!
Wie reageert ???
Deze topic had ik al geplaatst bij ( hoe krijg ik hem uit mijn hoofd"maar nu ik hier zit te lezen, denk ik. dit past helemaal hier.
Een nummer 2 die inderdaad wel van mij wil genieten en zegt dat ik moet relativeren, en een nummer 1 waarmee ik 3 kinderen heb, al heel lang samen ben, die mij op handen draagt, maar waas ik helaas niet hetzlefde (meer) voor voel. Wat een ellende...... ik voel hier het verdriet en onmacht van de andere schrijvers of schrijfsters, ik mag er misschien wel bij !!!
Hier weer een berichtje van mij. Ik heb de afgelopen weken de verhalen een beetje gevolgd, niet al te veel mijn eigen verhaal erbij. Bang voor herkenning of dat mijn geheim uit komt. Ja, ik ben getrouwd, en tot voor kort was ik daar ook wel tevreden mee. Nu ben ik verschrikkelijk verliefd op een ander. Er is voor mij geen houden aan. Ik heb heel veel op deze forums zitten zoeken naar herkenning en het valt me op hoeveel mensen oordelen. Niet zo zeer bij deze topic maar er zijn topics die genadeloos zijn. Verliefd zijn overkomt je, maar er iets mee doen is uit den boze . Voor mijn gevoel heb ik geen keuze. Ik heb geworsteld met het idee, dan maar vreemd te gaan en het geheim te houden. Ook mijn GM is getrouwd en heeft veel te verliezen, eigen zaak, in gemeenschap van goederen getrouwd, etc. Hij heeft me trouwens ook heel duidelijk gemaakt niet bij zijn vrouw weg te gaan ondanks dat ik hem in die paar weken meer doe als zijn eigen vrouw.
Nu ben ik sinds een paar dagen overvallen door het gevoel niet met mijn man verder te willen. Ik heb 3 kinderen, een mooi huis, financieel prima alles voor elkaar, net verbouwd, nieuwe meubels, kortom alles wat ik me maar kan wensen. Maar ik stik hier in dit huis. Ik heb voor mezelf eindelijk toegegeven al heel lang niet de gevoelens voor mijn man te hebben die ik zou moeten hebben (geen zin in sex, niet blij als hij een paar dagen vrij is, etc,) De mensen die ik in vertrouwen genomen heb hebben gezegd, dat ik moet wachten om dit te vertellen tot ik heel zeker van mijn zaak ben. Dit is natuurlijk voor de rest van mijn leven. Ik weet dat ik van mijn GM niks te verwachten heb, dit besluit moet ik dus ook buiten hem om nemen. Ik weet niet wat voor toekomst ik heb, ik werk, kan me dus min of meer wel redden (denk ik) maar het zal echt moelijk zijn. Waar word ik het gelukkigst van ?
Wie o wie herkent deze situatie ??? Het is een eenzame beslissing, dat heb ik al wel door. Maar ik wil me niet langer voor de gek houden, het feit dat ik zo open stond voor deze GM, het zegt naar mijn idee heel veel over de relatie waar ik in zit. Ik had verwacht gewoon een slippertje te kunnen maken maar blijkbaar zit er toch veel meer scheef !!
Wie reageert ???
Deze topic had ik al geplaatst bij ( hoe krijg ik hem uit mijn hoofd"maar nu ik hier zit te lezen, denk ik. dit past helemaal hier.
Een nummer 2 die inderdaad wel van mij wil genieten en zegt dat ik moet relativeren, en een nummer 1 waarmee ik 3 kinderen heb, al heel lang samen ben, die mij op handen draagt, maar waas ik helaas niet hetzlefde (meer) voor voel. Wat een ellende...... ik voel hier het verdriet en onmacht van de andere schrijvers of schrijfsters, ik mag er misschien wel bij !!!
zondag 26 november 2006 om 17:16
Lieve allemaal,
O zo herkenbaar allemaal. Ook ik heb nr 1 en nr 2. Heb mijn nr 2 alweer 3 jaar geleden ontmoet. Hij was destijds vrijgezel en ik getrouwd en 3 kinderen. Heb het kort na het begin van de affaire aan mijn man opgebiegd. Had gedacht dat hij dan wel uit elkaar zou willen. Maar het tegendeel was waar.........Hij wou en wil mij niet kwijt en heeft mij bezworen te veranderen. (Voor mij was liefde gewoon over. Na jaren aangegeven te hebben dat er iets moest veranderen was mijn liefde voor mijn man langzaam gedoofd) Heb toen dan ook gebroken met nr 2. Ben voor mijn nr 1 en niet te vergeten mijn kinderen gegaan. Heb ruim 2 jaar het gevoel gehad dat ik alleen nog leefde omdat mijn hart klopte, maar gevoel was dood en ik was zeker niet meer mezelf. Had alles en iedereen voor mijn gevoel verraden. Maar nu............We zijn 3 jaar verder en ik kwam hem laatst weer tegen. Hebben opnieuw nrs uitgewisseld en afspraak gemaakt. Hij inmiddels ook samenwonend. Afgelopen weekend elkaar gezien en het gevoel, passie, lust, liefde.......het is er allemaal weer. Verwarring alom. Kortom HELP. Ik kan en wil eigenlijk (nog) geen knopen doorhakken. Maar merk wel aan mezelf en aan mijn omgeving dat ik sinds het contact met nr2 weer een veel leuker mens ben.
O zo herkenbaar allemaal. Ook ik heb nr 1 en nr 2. Heb mijn nr 2 alweer 3 jaar geleden ontmoet. Hij was destijds vrijgezel en ik getrouwd en 3 kinderen. Heb het kort na het begin van de affaire aan mijn man opgebiegd. Had gedacht dat hij dan wel uit elkaar zou willen. Maar het tegendeel was waar.........Hij wou en wil mij niet kwijt en heeft mij bezworen te veranderen. (Voor mij was liefde gewoon over. Na jaren aangegeven te hebben dat er iets moest veranderen was mijn liefde voor mijn man langzaam gedoofd) Heb toen dan ook gebroken met nr 2. Ben voor mijn nr 1 en niet te vergeten mijn kinderen gegaan. Heb ruim 2 jaar het gevoel gehad dat ik alleen nog leefde omdat mijn hart klopte, maar gevoel was dood en ik was zeker niet meer mezelf. Had alles en iedereen voor mijn gevoel verraden. Maar nu............We zijn 3 jaar verder en ik kwam hem laatst weer tegen. Hebben opnieuw nrs uitgewisseld en afspraak gemaakt. Hij inmiddels ook samenwonend. Afgelopen weekend elkaar gezien en het gevoel, passie, lust, liefde.......het is er allemaal weer. Verwarring alom. Kortom HELP. Ik kan en wil eigenlijk (nog) geen knopen doorhakken. Maar merk wel aan mezelf en aan mijn omgeving dat ik sinds het contact met nr2 weer een veel leuker mens ben.
zondag 26 november 2006 om 17:27
Hoi Summerlovin,
Wat houdt jou tegen om weg te gaan bij nr 1 ? Is het nog te vroeg ? Wil je zekerheid van nummer 2 ?
Ik wil de beslissing nemen afgezien van nummer 2, maar kan ik een juiste beslissing maken nu ik verliefd ben ? Aan de andere kant, als ik nu breek met nummer 2, wanneer komt dan de volgende nummer 2 ? Moet ik voor mezelf kiezen (mijn leven) of moet ik kiezen voor het gezin ? (en mezelf vergeten)
Wie heeft gekozen ???
Wat houdt jou tegen om weg te gaan bij nr 1 ? Is het nog te vroeg ? Wil je zekerheid van nummer 2 ?
Ik wil de beslissing nemen afgezien van nummer 2, maar kan ik een juiste beslissing maken nu ik verliefd ben ? Aan de andere kant, als ik nu breek met nummer 2, wanneer komt dan de volgende nummer 2 ? Moet ik voor mezelf kiezen (mijn leven) of moet ik kiezen voor het gezin ? (en mezelf vergeten)
Wie heeft gekozen ???
