Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
woensdag 25 april 2007 om 13:01
hee Anna
Ja, dit forum is een bron van herkenning. Maar ik lees dan wel al mee vanaf praktisch het begin van onze relatie en begrijp drommels goed wat er speelt en wat wijsheid is maar tussen begrijpen en vervolgens ook handelen zit een wereld van verschil.
Ik ben bang voor de pijn, leegte en eenzaamheid die onherroepelijk komt als dit eindigt. Ik zal zijn lieve smsjes missen, het gevoel om te worden begeerd en ga zo maar door. Terwijl dit helemaal nergens toe leidt. In het begin heb ik ooit tegen hem geroepen dat ik hoop dat het gewoon op een gegevens klaar is, doodgebloed oid. Zodat je op die manier het 'rouwproces' passeert.
Anna, kan jij er vrede mee hebben dat jullie smsen en 1 a 2 keer per jaar zien? Is die behoeft er niet van jouw kant om bij hem te willen zijn, hem te zoenen etc? Het valt me iedere keer weer op dat de GM de frequentie van het zien bepaalt e.d. Bij mij in ieder geval wel. En als hij smst dat hij me wilt zien dan reageert Yoaska direct positief. Maar ik wil hem ook zo graag zien dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om nee te zeggen.
pfff het blijft moeilijk...
fijne middag,
Yoaska
Ja, dit forum is een bron van herkenning. Maar ik lees dan wel al mee vanaf praktisch het begin van onze relatie en begrijp drommels goed wat er speelt en wat wijsheid is maar tussen begrijpen en vervolgens ook handelen zit een wereld van verschil.
Ik ben bang voor de pijn, leegte en eenzaamheid die onherroepelijk komt als dit eindigt. Ik zal zijn lieve smsjes missen, het gevoel om te worden begeerd en ga zo maar door. Terwijl dit helemaal nergens toe leidt. In het begin heb ik ooit tegen hem geroepen dat ik hoop dat het gewoon op een gegevens klaar is, doodgebloed oid. Zodat je op die manier het 'rouwproces' passeert.
Anna, kan jij er vrede mee hebben dat jullie smsen en 1 a 2 keer per jaar zien? Is die behoeft er niet van jouw kant om bij hem te willen zijn, hem te zoenen etc? Het valt me iedere keer weer op dat de GM de frequentie van het zien bepaalt e.d. Bij mij in ieder geval wel. En als hij smst dat hij me wilt zien dan reageert Yoaska direct positief. Maar ik wil hem ook zo graag zien dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen om nee te zeggen.
pfff het blijft moeilijk...
fijne middag,
Yoaska
woensdag 25 april 2007 om 13:06
Yoaska, ja je hebt volkomen gelijk, hoe kan het dat hij mij niet wil zien, zoenen etc... als hij zoveel van mij houdt dan wil je dat toch, no matter what??? En idd als hij het wil, dan vlieg ik, hoe stom kun je eigenlijk zijn??? Als ik het wil zijn er duizend redenen waarom het niet kan, en eerder wou hij mij steeds vaker zien, en ik ging, maar toen ik een keer zei dat als hij weekend had hij er nooit 'tussenuit' kon, toen begon hethem ineens te 'benauwen', terwijl ik er altijd tussenuit vloog, hmmm, als ik het zo bekijk hoe diep zit het dan bij hem eigenlijk???? en nu hup de zon weer in, groetjes
woensdag 25 april 2007 om 15:43
Daarom baseer ik wat wij hebben op pure lust. Niets meer. Want inderdaad, als je verliefd bent wil je beiden maar een ding: bij elkaar zijn. Mijn nr. 2 is heus wel gek op me en als hij me ziet roept hij altijd: ik wil je vaker zien. Maar vervolgens na een paar dagen neemt het contact weer af om vervolgens een paar dagen later weer toe te nemen omdat het blijkbaar bij hem gaat kriebelen.
Ik weet het allemaal wel hoor.... maar ja, die knop he?!
Bovendien, ze krijgen natuurlijk thuis ook hun portie dus wie is hier nu gek...
Bah, ben het zo zat. Heb hem nog helemaal niet gehoord vandaag. Gisteren was ik aan de wijn met mijn vriendin en kon het niet laten wat liefs te sturen. Als ik een beetje aangeschoten ben vind ik de hele wereld lief. Maar uiteindelijk had ik gewoon weer spijt want ik was weer de eerste die wat stuurde en ook de laatste. Heb vandaag zelfs mijn mobieltje een paar keer uitgezet maar mijn nieuwsgierigheid won....
liefs, Yoaska
Ik weet het allemaal wel hoor.... maar ja, die knop he?!
Bovendien, ze krijgen natuurlijk thuis ook hun portie dus wie is hier nu gek...
Bah, ben het zo zat. Heb hem nog helemaal niet gehoord vandaag. Gisteren was ik aan de wijn met mijn vriendin en kon het niet laten wat liefs te sturen. Als ik een beetje aangeschoten ben vind ik de hele wereld lief. Maar uiteindelijk had ik gewoon weer spijt want ik was weer de eerste die wat stuurde en ook de laatste. Heb vandaag zelfs mijn mobieltje een paar keer uitgezet maar mijn nieuwsgierigheid won....
liefs, Yoaska
woensdag 25 april 2007 om 15:46
maar Anna, ik ken hem natuurlijk niet hoor maar als je ECHT bij iemand wilt zijn dan zijn er toch geen obstakels...??? Als hij echt totaal verliefd op je is en dag en nacht met jou bezig is dan is er toch overal een oplossing voor te vinden en dan heeft hij nu toch geen leven?
Misschien ben ik te negatief hoor maar mijn motto is toch een beetje: waar een wil is.... en datzelfde geldt voor elkaar zien: te druk? Er is altijd wel een manier te vinden. Ik werk ook en heb kinderen en dus gewoon een druk bestaan maar ik heb het altijd zo weten te wenden dat ik kon op de momenten dat hij voorstelde...
Wat is eigenlijk de reden dat jullie elkaar nog zo weinig zien?
Yoaska
Misschien ben ik te negatief hoor maar mijn motto is toch een beetje: waar een wil is.... en datzelfde geldt voor elkaar zien: te druk? Er is altijd wel een manier te vinden. Ik werk ook en heb kinderen en dus gewoon een druk bestaan maar ik heb het altijd zo weten te wenden dat ik kon op de momenten dat hij voorstelde...
Wat is eigenlijk de reden dat jullie elkaar nog zo weinig zien?
Yoaska
woensdag 25 april 2007 om 17:18
Yoaska, ja je hebt volkomen gelijk, snap er ook geen bal van, ja door hem komt dat dat we elkaar nog maar heel weinig zien, en idd waar een wil is is een weg, weet wel dat ik er doodongelukkig mee ben, we wisten waar we aan begonnen, en ook dat we beiden nog niet wilden scheiden, dus snap het ook niet helemaal, hij zegt dat het afscheid nemen steeds te veel pijn deed, en voor altijd bij mij wil zijn, dus minimaal contact, ben blij met je reacties, kan ik er zelf ook met een afstandje naar gaan kijken, want zit behoorlijk in de knoop met mijn gevoelens, had zelf voorgesteld om het contact helemaal te verbreken maar dat wil hij ook niet, ik eigenlijk ookniet, maar denk dat het wel beter is, ik word langzaam gek af en toe, mijn leven mist gewoon zijn glans, en hoop geloof en liefde is het enige wat mij nog rest, maar ik ga gewoon door met ademhalen zoals ooit iemand hier schreef, maar ik heb verdriet en dat hou ik voor mijn eigen, groetjes
woensdag 25 april 2007 om 20:50
Weet je wat moeilijk is??? We WETEN het allemaal wel goed, maar het GEVOEL wil maar niet mee... Dat is het allergrootste probleem! Tuurlijk stapt niemand met z'n volle verstand in zo'n situatie. Ben je gek? Het zet je hele wereld op z'n kop, maakt alles moeilijker en de momenten van verdriet, pijn, gemis, schuldgevoel,.. zijn altijd veel talrijker dan de fijne momenten (die dan wel weer flink intens zijn). En tuurlijk weten we allemaal hier dat het zoveel beter zou zijn om te stoppen met die nrs2. Heerlijk, weer dat leventje van voorheen, zorgeloos gelukkig zijn met nr1 (althans, dat geldt voor mijn situatie). Ik zou er erg veel voor over hebben om dat weer terug te hebben, om de klok te kunnen terugdraaien....Heb nr2 sinds vorige week dinsdag niet meer gehoord. Anders dan in jullie situatiues, Yoaska en Anna, bepaalt hij echter nooit de frequentie van afspreken. In het begin was hij vrijgezel en ik getrouwd, dus IK bepaalde hoe en wanneer we elkaar konden bellen of zien. Dat is eigenlijk altijd zo gebleven, ook toen hij een relatie kreeg. Hij heeft nooit een regel met me afgesproken (zou hem denk ik niet zo heel veel kunnen schelen moest z'n vriendin het ontdekken), maar hij houdt zich stipt, bijna slaafs aan al mijn regeltjes (me niet 's avonds bellen, niet in het weekend, niet op maandag, niet dan en niet dan en dan kan het juist wel, maar alleen van dat uur tot dat uur, enz....). Hoe hij het bijhoudt, geen idee, maar hij houdt er zich wel aan. Gekke situatie, hoor... Gekke man ook, is verder volgens mij een behoorlijke controlefreak en bazig type, steeds de touwtjes in handen, maar niet bij mij Maar we zien elkaar natuurlijk heel weinig. Ik zou hem nog wel willen zien, maar alleen als nr1 het weet en het kan toelaten. Hij zou me graag meer zien, daar is hij wel duidelijk in (liefst elke dag, als ik het aan hem overlaat), maar doorheen de maanden heeft hij zich wel zo'n beetje neergelegd bij dat minimale contact, heb ik de indruk..... Het kan nu eenmaal echt niet anders....Ik vind het zo vreselijk dat dit zo mijn leven beheerst en blijft beheersen... Ik word er soms echt zo moe van. Denk dan dat ik hem zie rijden, dat hij zal bellen, wil hem wel graag even zien en tegelijkertijd wil ik hem eigenlijk vergeten en die rust terug van hem NIET meer te willen zien (volgen jullie nog, haha?). Ik WEET dat stoppen het beste zou zijn, maar ben inderdaad ook zo bang voor het 'lege' gevoel daarna, voor het besef dat ik noooooooit meer met hem seks zou kunnen hebben, terwijl ik dat stiekem wel zoooooo graag nog eens zou willen..... Moeilijk, hoor...... Meestal is er gewoon helemaal niets leuk aan, aan in zo'n situatie te zitten!!!!!!Liefs en veel groetjes,Marlies
woensdag 25 april 2007 om 23:45
Zo herkenbaar wat jij schrijft Marlies. Ook dat eerste zinnetje, dat je met je volle verstand zoiets nooit zou doen. Ik vond vreemdgangers altijd de meest vunzige types die er waren. Zoiets doe je toch niet? Totdat je op een doordeweekse dag iemand ontmoet en de bliksem slaat in. Dan pas kan je geloven wat al die vreemdgangers bezielt.
De dag voor ik hem ontmoette had ik een feestje, en op dat feestje zijn foto's gemaakt. En altijd als ik die foto's kijk, denk ik: "hier wist ik nog van niets. Hier wist ik nog niet dat mijn leven vierentwintig uur later op zijn kop zou staan."
En inderdaad Marlies, soms verlang ik wel eens terug naar die tijd dat alles zo eenvoudig leek. Dat ik gewoon een gezin had en verder niks. Dat ik niet na hoefde te denken over "als" en "als".
Ik maak mezelf gek. Hem uit mijn hoofd zetten lukt nauwelijks. Zeker na wat er de laatste keer is gebeurd. Maar bellen doet hij ook niet. Is hij bang voor mijn reactie of voor de zijne?
Moet ik het vanaf hier dood laten bloeden of is dit juist het begin van een zeer spannende en stiekeme reeks rendez-vousjes?
Ja, ik weet het, de problemen kunnen aardverschuivend groot worden, ik moet er beter niet aan beginnen, ik moet nu nog stoppen, nu het nog kan.
Ik hoopte dat het over zou gaan, ik werd immers ontslagen, ik dacht, misschien is het maar beter zo. Want stel dat ik hem tot aan mijn pensioen elke dag gezien had.
En na twee weken belde hij me ineens, ja toen was alles weer net als voorheen. En hem weer zien bracht helemaal alle vlinders en blikseminslagen weer boven.
Enerzijds denk ik dat het wel goed is geweest dat dit gebeurde, dat ik hem ontmoette en verliefd op hem werd, want het heeft me met de neus op de feiten gedrukt: mijn huwelijk liep niet lekker. Als mijn huwelijk goed in elkaar had gestoken, was dan net zo hard de bliksem ingeslagen bij het zien van nr. 2? Ik denk het niet. Ik denk dat zijn aanwezigheid en mijn reactie daarop me pijnlijk duidelijk heeft gemaakt dat er iets gigantisch fout zat tussen mij en mijn man.
Ik stond er voor open zonder het zelf te weten.
Het probleem nu is alleen dat ik er niet meer vanaf weet te komen. Ik smacht naar zijn telefoontje, de hele dag loop ik met mijn mobiel in mijn zak rond om maar niets te hoeven missen. En rot dat ik me voel als hij niet belt. Het is om gek van te worden.
En ik wil dus ook niet degene zijn die hèm belt. Ik wil niet te gretig lijken. Kom op zeg, ik ben een getrouwde vrouw.:$
Saskia
donderdag 26 april 2007 om 11:30
@ Saskia,hoe is het mogelijk? Denk je in een unieke situatie te zitten, maar blijkbaar is het gevoel dat erbij hoort universeel... Het is in ieder geval erg herkenbaar! Ook ik heb heel wat foto's van mezelf van de dagen VOOR, voor ik hem leerde kennen, maar ook van voor 'de dag', de dag dat de affaire begon. Ook ik kan niet anders dan bij het kijken naar die foto's te denken dat ik toen nog zo heerlijk onschuldig en zorgeloos gelukkig was... Zou er zo weer willen inzitten, de klok terugdraaien. Meis, dat gsm-loeren is niet goed voor je.. Het sloopt je helemaal! Je bewaakt je gsm alsof het een winnend staatslot is en ALS je verder gaat (en dus regelmatig telefoontjes, smsjes zal krijgen), word je er helemaal gek van!!!Je zit er nog niet tot over je oren in. Gevoelsmatig wel, maar er is nog niets gebeurd dat onomkeerbaar is. Tuurlijk geef ook ik je het advies 'begin er niet aan! loop hard weg nu het nog kan!!!!' Maar heel eerlijk??? Zelfs al had iemand mij destijds dat advies gegeven, het had denk ik niet eens zoveel verschil gemaakt. ALS je in zo'n situatie komt waarin je zover bent dat je de keuze moet maken tussen wel of niet verder gaan dan een kus, dan is je verstand allang zoek. Dan zjn de forum-adviezen wel het laaste waaraan je denkt, dan ben je helemaal jezelf kwijt en denk je niet helder over consequenties of andere onprettige zaken na. Dan wil je alleen maar verder gaan.... Zo heb ik het toch ervaren. En van de actie zelf, van de seks op zich, heb ik achteraf gezien (heel eerlijk) nog niet eens zoveel spijt ook. Het was een heerlijke ervaring, erg spannend ook! MAAR.... de schuldgevoelens, spijt, verdriet, teleurstelling (ook in jezelf!), enz. komen onmiddellijk in volle hevigheid opzetten achteraf. Ik kon, eenmaal thuisgekomen, nog amper de kat recht in de ogen kijken... Voelde me heeeel slecht toen (en voel me nu nog schuldig, hoor). Dat stiekeme, het liegen en bedriegen, je man die thuiskomt en jij die doet alsof er niets gebeurd is (terwijl je net één van de heftigste ervaringen van je leven achter de rug hebt), dat is zooooo slopend en moeilijk.... Ik ben benieuwd hoe het met je verder gaat, maar wens je alle kracht en wijsheid toe!!!
donderdag 26 april 2007 om 14:06
:)Hey dames,
Saskia, ja, dat gevoel heb ik ook,dat als het goed had gezeten in mijn huwelijk dan had er geen nr2 gekomen!!! Maar blijkbaar kan die er toch ook komen als het wel goed zit, zoals bij Marlies,
nu, ik heb hem gisteravond gezien met zijn nr1 en ik met mijn nr1, en maar weer gluren naar elkaar, en smsjes sturen, maar vandaag laat ik niks horen, ga mij er nu bij neerleggen dat het echt OVER is, want dat van over een paar jaar, we zullen zien, en ga denk ik ook niet meer op komen draven wanneer het hem uitkomt, want gister zei ik dat ik hem graag heel gauw weer wou zien en toen zei hij je moet tevreden zijn dat we elkaar af en toe in het openbaar tegenkomen, ja HALLO ZEG, hij verlangt dus duidelijk niet zo naar mij als ik naar hem, maar ja, wat zeur ik, heb hem 3 weken geleden nog in mijn armen gehad, en ja, 2x per jaar, hieperdepiep zeg, wie hou ik nou toch voor de gek???? Hij had met mijn nr1 laatst biertje staan drinken, en ja, volgens mijn nr1 gaat alles 'geweldig' thuis, grrrrr,
nou ja, Marlies als ze mij gewaarschuwd hadden had ik ook doorgegaan, ik hou gewoon zoveel van die man, wordt er gek van dat ie niks laat horen, ja, hij is zo moe, en het gaat bij hem thuis ook niet zo lekker, ja, logish, nou ja, ga weer lekker de zon in, succes meiden, en Saskia het is zooooooooo fijn als iemand echt interesse in je heeft!
Saskia, ja, dat gevoel heb ik ook,dat als het goed had gezeten in mijn huwelijk dan had er geen nr2 gekomen!!! Maar blijkbaar kan die er toch ook komen als het wel goed zit, zoals bij Marlies,
nu, ik heb hem gisteravond gezien met zijn nr1 en ik met mijn nr1, en maar weer gluren naar elkaar, en smsjes sturen, maar vandaag laat ik niks horen, ga mij er nu bij neerleggen dat het echt OVER is, want dat van over een paar jaar, we zullen zien, en ga denk ik ook niet meer op komen draven wanneer het hem uitkomt, want gister zei ik dat ik hem graag heel gauw weer wou zien en toen zei hij je moet tevreden zijn dat we elkaar af en toe in het openbaar tegenkomen, ja HALLO ZEG, hij verlangt dus duidelijk niet zo naar mij als ik naar hem, maar ja, wat zeur ik, heb hem 3 weken geleden nog in mijn armen gehad, en ja, 2x per jaar, hieperdepiep zeg, wie hou ik nou toch voor de gek???? Hij had met mijn nr1 laatst biertje staan drinken, en ja, volgens mijn nr1 gaat alles 'geweldig' thuis, grrrrr,
nou ja, Marlies als ze mij gewaarschuwd hadden had ik ook doorgegaan, ik hou gewoon zoveel van die man, wordt er gek van dat ie niks laat horen, ja, hij is zo moe, en het gaat bij hem thuis ook niet zo lekker, ja, logish, nou ja, ga weer lekker de zon in, succes meiden, en Saskia het is zooooooooo fijn als iemand echt interesse in je heeft!
donderdag 26 april 2007 om 15:50
hey dames
Wat is het moeilijk allemaal he, alleen Marlies zit in een luxe positie :D maar dan nog ... het is wat je schreef - voor nr. 2 was het leven een stuk onbezorgder!
Na anderhalve dag kwam er vanmorgen een smsje: niet leuk he, om een dag niets te horen met een knuffel erbij en alles. Ik naar mijn collega die van onze 'situatie' af weet. Ik moet zeggen dat als ik hem dan hoor praten dingen zo ontzettend logisch klinken dat ik af en toe wilde dat ik een man was.
Hij vertelde dat zij (mannen in het algemeen dus) op een hele andere manier bezig zijn met ons als wij met hen. Wie zien een sms als een bevestiging, zij smsen meestal als ze iets te melden hebben. Als ze ons net gaan zien of hebben gezien zitten we voor in hun hoofd en handelen ze daarnaar. Maar na een aantal uur/dagen gaat de gedachte wat naar achteren en komen er anderen, belangrijkere, dingen in de plaats. Totdat ze ineens beseffen dat ze wel weer zin hebben en dan begint de hele riedel weer van voor af aan. Tja...
Dus op zijn advies heb ik de sms niet beantwoord maar gewoon iets oppervlakkigs teruggestuurd en warempel, die werd direct beantwoord!
Nog steeds ben ik echter van mening dat dit moet stoppen. Ik ben mezelf nog steeds niet, was gisteren superhumeurig en haat mezelf om hoe ik dan ben naar manlief en kids. Alleen maar omdat ik niets van mijn nr. 2 hoor. Ik merk bovendien ook dat ik gewoon verslaafd ben aan die smsjes, de aandacht. Heb nu in mijn smsconcepten een aantal dingen getypt die ik absoluut niet leuk vind aan mijn nr. 2 en iedere keer als ik hem vreselijk loop te missen kijk ik hier even naar. Want ik idealiseer hem gewoon...
Anna, ik doe met je mee! Hoop dat het ons beide lukt om hen maar eens te laten jagen. Ik gooi nog niet mijn handdoek in de ring maar wil hem laten blijken dat ook mijn grens bereikt is. Ik zal dus minimaal reageren op zijn smsjes (als ze nog komen....) en kijken of dat hem opvalt.
En sterkte verder iedereen...
Yoaska
Wat is het moeilijk allemaal he, alleen Marlies zit in een luxe positie :D maar dan nog ... het is wat je schreef - voor nr. 2 was het leven een stuk onbezorgder!
Na anderhalve dag kwam er vanmorgen een smsje: niet leuk he, om een dag niets te horen met een knuffel erbij en alles. Ik naar mijn collega die van onze 'situatie' af weet. Ik moet zeggen dat als ik hem dan hoor praten dingen zo ontzettend logisch klinken dat ik af en toe wilde dat ik een man was.
Hij vertelde dat zij (mannen in het algemeen dus) op een hele andere manier bezig zijn met ons als wij met hen. Wie zien een sms als een bevestiging, zij smsen meestal als ze iets te melden hebben. Als ze ons net gaan zien of hebben gezien zitten we voor in hun hoofd en handelen ze daarnaar. Maar na een aantal uur/dagen gaat de gedachte wat naar achteren en komen er anderen, belangrijkere, dingen in de plaats. Totdat ze ineens beseffen dat ze wel weer zin hebben en dan begint de hele riedel weer van voor af aan. Tja...
Dus op zijn advies heb ik de sms niet beantwoord maar gewoon iets oppervlakkigs teruggestuurd en warempel, die werd direct beantwoord!
Nog steeds ben ik echter van mening dat dit moet stoppen. Ik ben mezelf nog steeds niet, was gisteren superhumeurig en haat mezelf om hoe ik dan ben naar manlief en kids. Alleen maar omdat ik niets van mijn nr. 2 hoor. Ik merk bovendien ook dat ik gewoon verslaafd ben aan die smsjes, de aandacht. Heb nu in mijn smsconcepten een aantal dingen getypt die ik absoluut niet leuk vind aan mijn nr. 2 en iedere keer als ik hem vreselijk loop te missen kijk ik hier even naar. Want ik idealiseer hem gewoon...
Anna, ik doe met je mee! Hoop dat het ons beide lukt om hen maar eens te laten jagen. Ik gooi nog niet mijn handdoek in de ring maar wil hem laten blijken dat ook mijn grens bereikt is. Ik zal dus minimaal reageren op zijn smsjes (als ze nog komen....) en kijken of dat hem opvalt.
En sterkte verder iedereen...
Yoaska
donderdag 26 april 2007 om 20:35
Yoaska, goed van je hoor!!!! Volhouden nu, we steunen je hier allemaal (toch, dames???)!!!! NIET SMSEN HOOR!!!!!!! Mij hielp het wel om te bedenken wat ik wilde bereiken met zo'n smsje... Wilde ik écht opnieuw het risico lopen dat m'n nr1 die smsjes zou ontdekken? Weer de hele tijd zitten loeren op m'n gsm en zenuwachtig zitten wachten tot hij zou antwoorden? Wat als hij niet (meteen) zou antwoorden? Staat het geluid van de gsm aan of af? Is het verzonden bericht verwijderd? Pffff... doodmoe word je van zo'n gedoe! Ik zag op die manier dan meestal wel in dat smsen niet de meest verstandige actie was Het klopt wel als een bus dat mannen 'anders' denken over smsen en bellen dan wij. Ook m'n man bevestigt dat en zei soms zelf dat het beter was om niet meteen op een sms of vraag van nr2 te reageren ('laat hem maar wat moeite voor je doen'). Ik probeer altijd een beetje afstand te bewaren, reageer niet direct op smsjes en laat hem soms bellen zonder te antwoorden (ik bel dan een dag later of zo wel terug - of niet). Heel stom, maar juist door op die manier te reageren, blijft nr2 wel veel moeite doen. Hij krijgt niet zo makkelijk hoogte van me en het intrigeert hem duidelijk wel dat ik niet meteen op hem 'spring' wat contact betreft... Hij weet niet zo goed wat hij aan me heeft, maar wil het wel wanhopig weten....Verder heb ik niet zoveel te melden vandaag, want nr2 houdt zich weer opvallend stil (koekje van eigen deeg?). Ik ben er steeds meer van overtuigd dat het écht wel beter is om volledig te stoppen, om het contact stop te zetten (of toch in ieder geval het seksuele aspect, mocht het mogelijk zijn, wil ik misschien wel beperkt vriendschappelijk contact houden, als ik dat 'sekuele gevoel' voor mezelf kan afsluiten). Ik ben ook echt nog gelukkig met nr1 en wil niets liever dan alleen met nr1 gelukkig zijn, zonder al dat gedoe.... Misschien belt nr2 morgen, misschien ook niet... Ik blijf er vrij rustig onder, ben er niet meer de hele tijd mee bezig. Dat gaat de goede kant op, denk ik!!!! Nu maar afwachten hoe ik me voel als ik hem weer hoor.... Groetjes van Marlies
vrijdag 27 april 2007 om 07:00
Goedemorgen...
Bedankt Marlies en Snoepje voor jullie steun... het klopt als een bus dat je niet direct moet reageren maar helaas had ik dat al maanden geleden moeten invoeren. Ik vrees dat ik een open boek ben voor mijn nr. 2. Mijn collega zei dat trouwens ook: jij moet de controle hebben, de touwtjes in handen. Niet hij... Soms probeer ik het wel en plak ik er 1 of 2 dagen tussen maar als we dan gaan smsen ben ik niet meer te stoppen..
Maar goed, het kwaad is al geschied. Heb hem gisteren een heel klein smsje gestuurd. Het pakte gelukkig positief uit want ik kreeg direct antwoord dat hij me mist en we hebben even flink zitten smsen. En nu voel ik me weer even goed maar ook dat is uiteraard weer tijdelijk. Het is gewoon continu een herhaling van acties en gevoelens.
Via het forum herkennen we alles van elkaar en voelen ons 95% van de tijd gewoon rot en toch blijven we er in.
En dan nog nr. 1 die dit niet verdient en die ook een lekker ding is. Maar in tegenstelling tot bij jou Marlies, voel ik bij hem weinig aantrekkingskracht. En dat vind ik zo erg. Het is gelukkig wel beter geworden t.o.v. een aantal maanden geleden. Maar of het ooit nog terug komt dat weet ik niet.
Nu zijn we ook al vreselijk lang bij elkaar hoor, weet niet of dat heel veel uitmaakt maar die gevoelens van verliefdheid horen natuurlijk bij een nieuwe liefde. Zoals...
Alvast een fijn weekend allemaal en Marlies, ben benieuwd hoe het jou vergaat!
Yoaska
Bedankt Marlies en Snoepje voor jullie steun... het klopt als een bus dat je niet direct moet reageren maar helaas had ik dat al maanden geleden moeten invoeren. Ik vrees dat ik een open boek ben voor mijn nr. 2. Mijn collega zei dat trouwens ook: jij moet de controle hebben, de touwtjes in handen. Niet hij... Soms probeer ik het wel en plak ik er 1 of 2 dagen tussen maar als we dan gaan smsen ben ik niet meer te stoppen..
Maar goed, het kwaad is al geschied. Heb hem gisteren een heel klein smsje gestuurd. Het pakte gelukkig positief uit want ik kreeg direct antwoord dat hij me mist en we hebben even flink zitten smsen. En nu voel ik me weer even goed maar ook dat is uiteraard weer tijdelijk. Het is gewoon continu een herhaling van acties en gevoelens.
Via het forum herkennen we alles van elkaar en voelen ons 95% van de tijd gewoon rot en toch blijven we er in.
En dan nog nr. 1 die dit niet verdient en die ook een lekker ding is. Maar in tegenstelling tot bij jou Marlies, voel ik bij hem weinig aantrekkingskracht. En dat vind ik zo erg. Het is gelukkig wel beter geworden t.o.v. een aantal maanden geleden. Maar of het ooit nog terug komt dat weet ik niet.
Nu zijn we ook al vreselijk lang bij elkaar hoor, weet niet of dat heel veel uitmaakt maar die gevoelens van verliefdheid horen natuurlijk bij een nieuwe liefde. Zoals...
Alvast een fijn weekend allemaal en Marlies, ben benieuwd hoe het jou vergaat!
Yoaska
vrijdag 27 april 2007 om 11:08
Hey meiden,Yoaska: toch weer overstag gegaan... hoe bestaat het dat die drang zoooo sterk is, hé? Ik snap je wel, hoor.... Ik kom in m'n vorige post misschien wel over als een immer-coole-mannenverslindster die wel even weet hoe het moet, maar je wilt niet weten hoe vaak ik uit mijn rol val Ik zeg ook wel eens meer dan ik wil zeggen of zeg totaal de verkeerde dingen als ik hem hoor of zie. Moeilijk is het hé? En ja, ik ben ook wel benieuwd hoe het me verder vergaat, hahaha! Heb geen idee namelijk, ik heb het gevoel dat ik alle regie over m'n leven verloren ben, het 'gebeurt' allemaal maar.... Zei deze ochtend nog tegen m'n man dat ik liefst zo'n brave huisvrouw zou zijn, eentje die gewoon lekker de hele dag door cakes bakt en onbezorgd gelukkig is en vooral: he-le-maal niet mee seks bezig is, niet met vreemde verlangens zit (tenzij naar een nieuw smaakje glazuur voor op de versgebakken cake)... Maar anderzijds... wil ik dat écht??? Ik weet het niet meer...Op dit moment wil ik nr2 zien en ik wil kwaad zijn en hem uitschelden omdat hij m'n leven zo ingewikkeld maakt (en tegelijkertijd wil ik dat hij me zonder woorden lekker hard n**kt, zodat ik even helemaal van de wereld ben). Zu-hucht.... ik word soms zo ontzettend moe van mezelf.............Fijn weekend allemaal, dames!!!!Marlies
vrijdag 27 april 2007 om 11:41
Hoy dames, ik moet even m'n verhaal kwijt hoor.
Ook ik heb/ had een GM en sinds een half jaar zijn we gestopt met smsen. Aan de ene kant ben ik daar wel blij mee want het kan je in nare situaties doen belanden, aan de andere kant, en daar heb ik nu zo'n last van, mis ik hem vreselijk. We hebben wel heel vaak kontakt per mail maar daar blijft het voorlopig bij. (we hebben net als de meeste van jullie ieder een nr 1) Nu is het de afgelopen tijd eigenlijk heel goed met mij gegaan en had ik redelijk genoeg aan de mail kontakten maar sinds een paar dagen word ik gek van liefdesverdriet ofzo:( Ik wil hem zien, voelen, strelen knuffelen zodat ik er weer even tegen kan maar het zit er echt even niet in
help;(
Ook ik heb/ had een GM en sinds een half jaar zijn we gestopt met smsen. Aan de ene kant ben ik daar wel blij mee want het kan je in nare situaties doen belanden, aan de andere kant, en daar heb ik nu zo'n last van, mis ik hem vreselijk. We hebben wel heel vaak kontakt per mail maar daar blijft het voorlopig bij. (we hebben net als de meeste van jullie ieder een nr 1) Nu is het de afgelopen tijd eigenlijk heel goed met mij gegaan en had ik redelijk genoeg aan de mail kontakten maar sinds een paar dagen word ik gek van liefdesverdriet ofzo:( Ik wil hem zien, voelen, strelen knuffelen zodat ik er weer even tegen kan maar het zit er echt even niet in
help;(
vrijdag 27 april 2007 om 13:49
Hee Marlies
Vanmorgen weer wat heen en weer zitten smsen en ineens stuurde hij dat hij zin had in een vluggertje. Ik had een vergadering en kon echt niet weg op het tijdstip dat hij voorstelde dus zei dat ook. Maar toen voelde ik me zo schuldig om mijn eigen afwijzing dat ik er alles aan gedaan heb om toch wat eerder weg te kunnen maar later dat hij zou kunnen. Ik stuurde hem een smsje met een ander tijdstip en daar reageert hij nu dus niet meer op. Lullig hoor. Wie is er hier nu gek? En dat alles door die drang, die allesoverheersende drang om bij hem te zijn, om intens te zoenen, te vrijen met iemand die je laat merken dat hij je een mooi persoon vindt. Hoewel ik nu weer even met beide benen op de grond sta na bovengenoemde actie... grrrr
Daantje.. welkom... je weet waarschijnlijk wel wat voor een advies je hier krijgt: neem geen contact op en hou het bij herinneringen. Maar je weet ook dat iedereen weet welk gevoel je bedoelt. Zo herkenbaar voor de bijna-stoppers onder ons. Deze verslaving... Heb nooit gerookt maar ik begrijp nu iets meer van de moeite die het kost om te stoppen.
Misschien moet je voor jezelf nagaan hoe de pijn was na het stoppen. En waar je nu waarschijnlijk grotendeels overheen bent. Het risico is aanwezig dat die situatie zich herhaalt... Alhoewel jullie nog wel contact hebben he? Moeilijk hoor...
Meid, succes en hou ons op de hoogte!!
Liefs Yoaska
Vanmorgen weer wat heen en weer zitten smsen en ineens stuurde hij dat hij zin had in een vluggertje. Ik had een vergadering en kon echt niet weg op het tijdstip dat hij voorstelde dus zei dat ook. Maar toen voelde ik me zo schuldig om mijn eigen afwijzing dat ik er alles aan gedaan heb om toch wat eerder weg te kunnen maar later dat hij zou kunnen. Ik stuurde hem een smsje met een ander tijdstip en daar reageert hij nu dus niet meer op. Lullig hoor. Wie is er hier nu gek? En dat alles door die drang, die allesoverheersende drang om bij hem te zijn, om intens te zoenen, te vrijen met iemand die je laat merken dat hij je een mooi persoon vindt. Hoewel ik nu weer even met beide benen op de grond sta na bovengenoemde actie... grrrr
Daantje.. welkom... je weet waarschijnlijk wel wat voor een advies je hier krijgt: neem geen contact op en hou het bij herinneringen. Maar je weet ook dat iedereen weet welk gevoel je bedoelt. Zo herkenbaar voor de bijna-stoppers onder ons. Deze verslaving... Heb nooit gerookt maar ik begrijp nu iets meer van de moeite die het kost om te stoppen.
Misschien moet je voor jezelf nagaan hoe de pijn was na het stoppen. En waar je nu waarschijnlijk grotendeels overheen bent. Het risico is aanwezig dat die situatie zich herhaalt... Alhoewel jullie nog wel contact hebben he? Moeilijk hoor...
Meid, succes en hou ons op de hoogte!!
Liefs Yoaska
vrijdag 27 april 2007 om 14:30
Yoaska, dank voor je reactie. De pijn die je hebt bij het beeindigen is vreselijk, tenminste zo heb ik, en hij het ervaren. Dat is ook de reden dat we niet helemaal gestopt zijn met kontakt, domweg omdat ik het niet kan.(en hij blijkbaar ook niet) Ben niet sterk genoeg om te zeggen dat het genoeg is geweest en zo niet verder wil. Ik hou van hem en hij van mij. Ik had ook nooit gedacht dat zoiets mogelijk was/ is in mijn gelukkige huwelijk. "t lijkt een beetje op het verhaal van Mar1ies.
enfin.... ik hoef hem ook niet echt te missen door het vele kontakt dat we nog hebben maar ik wil 'm zo graag vasthouden enz. ik mis hem op dit moment echt heeeeeeeeeel erg en dat maakt me verdrietig;( Loop al 2 dagen met waterlanders. 't is toch eigenlijk te gek voor woorden. Leuke, lieve man die me op handen draagt en toch dat knagende verlangen naar die ander. Maar goed je weet denk ik wel wat ik bedoel.
Lekker dat ik het hier kwijt kan, haalt de druk een beetje van de ketel.
Wens jou veel wijsheid toe met je beslissingen, ik weet echt hoe moeilijk het is verstand en hart uit elkaar te houden, is mij in ieder geval nog steeds niet gelukt.
Titanicje; ik heb in dezelfde waardeloze situatie gezeten. Ik wens je echt heel veel strekte en een dikke *; want die kan je nu waarschijnlijk wel gebruiken.
grz Daan
enfin.... ik hoef hem ook niet echt te missen door het vele kontakt dat we nog hebben maar ik wil 'm zo graag vasthouden enz. ik mis hem op dit moment echt heeeeeeeeeel erg en dat maakt me verdrietig;( Loop al 2 dagen met waterlanders. 't is toch eigenlijk te gek voor woorden. Leuke, lieve man die me op handen draagt en toch dat knagende verlangen naar die ander. Maar goed je weet denk ik wel wat ik bedoel.
Lekker dat ik het hier kwijt kan, haalt de druk een beetje van de ketel.
Wens jou veel wijsheid toe met je beslissingen, ik weet echt hoe moeilijk het is verstand en hart uit elkaar te houden, is mij in ieder geval nog steeds niet gelukt.
Titanicje; ik heb in dezelfde waardeloze situatie gezeten. Ik wens je echt heel veel strekte en een dikke *; want die kan je nu waarschijnlijk wel gebruiken.
grz Daan
vrijdag 27 april 2007 om 14:58
Jeetje Titanicje en ook Daantje, jullie nrs. 1 zijn er allebei achter gekomen? En hoe gaat het nu? Titanicje, zien jullie elkaar nog?
Ook mijn nr. 1 draagt me op handen maar ik kan zijn handen amper verdragen Dat is het meest schrijnende van de situatie. Ik heb alles, werkelijk alles. Maar blijkbaar is het voor mij niet genoeg. En daardoor neem ik stomme risico's die het waarschijnlijk helemaal niet waard zijn want ook mijn nr. 2 peinst er niet over bij zijn (mooie) vrouw weg te gaan.
Overigens net nog wel contact met hem gehad, hij gaat volgende week op vakantie en ik kan hem dan niet smsen vanwege zijn carkit. Misschien maar beter, als hij geen antwoord krijgt weet hij ook eens hoe het voelt...;) Lekker flauw maar soms zijn dergelijke gedachten erg verhelderend. Helaas werkt dit niet in de mannenbrein....
Ook mijn nr. 1 draagt me op handen maar ik kan zijn handen amper verdragen Dat is het meest schrijnende van de situatie. Ik heb alles, werkelijk alles. Maar blijkbaar is het voor mij niet genoeg. En daardoor neem ik stomme risico's die het waarschijnlijk helemaal niet waard zijn want ook mijn nr. 2 peinst er niet over bij zijn (mooie) vrouw weg te gaan.
Overigens net nog wel contact met hem gehad, hij gaat volgende week op vakantie en ik kan hem dan niet smsen vanwege zijn carkit. Misschien maar beter, als hij geen antwoord krijgt weet hij ook eens hoe het voelt...;) Lekker flauw maar soms zijn dergelijke gedachten erg verhelderend. Helaas werkt dit niet in de mannenbrein....
vrijdag 27 april 2007 om 15:10
Dank je wel Daan.
Aan ons contact is abrubt een einde gekomen..En da's ook maar goed.. Ík heb het al vaker afgebroken, maar kwamen toch steeds weer bij elkaar uit... En begon het weer van voor af aan.. Maat DIT is definitief.. het voelt als een giga opluchting maar tevens als een groot gemis.. Ik was het geheel kwijt hoe m'n leven VOOR nr2 liep.. Daar moet ik nog een weg in vinden, maar gaat me zeker lukken.. Tuurlijk was mijn nr1 pist of.. maar ook wel begripvol.. ongeloofelijk gewoon..Hij is er voor me..altijd geweest ook.. en ik domme gans zag het niet..ik heb er ontzettend veel van geleerd. De liefde die ik ZELFS nu krijg van m'n nr1 ga ik koesteren..Nr2 zou er altijd voor me zijn.. wat er ook gebeurt.. ik ben er voor je zei hij.. hoe naief kon ik toch zijn..En dat doet me nog het meeste pijn..
Aan ons contact is abrubt een einde gekomen..En da's ook maar goed.. Ík heb het al vaker afgebroken, maar kwamen toch steeds weer bij elkaar uit... En begon het weer van voor af aan.. Maat DIT is definitief.. het voelt als een giga opluchting maar tevens als een groot gemis.. Ik was het geheel kwijt hoe m'n leven VOOR nr2 liep.. Daar moet ik nog een weg in vinden, maar gaat me zeker lukken.. Tuurlijk was mijn nr1 pist of.. maar ook wel begripvol.. ongeloofelijk gewoon..Hij is er voor me..altijd geweest ook.. en ik domme gans zag het niet..ik heb er ontzettend veel van geleerd. De liefde die ik ZELFS nu krijg van m'n nr1 ga ik koesteren..Nr2 zou er altijd voor me zijn.. wat er ook gebeurt.. ik ben er voor je zei hij.. hoe naief kon ik toch zijn..En dat doet me nog het meeste pijn..
vrijdag 27 april 2007 om 15:12
Klopt, mijn man weet het maar is er zeker van dat ik alles heb gestopt, ieder kontakt enzo. Dat is niet zo, gewoon omdat ik hem niet kan missen.
Hoe komt het dat jij nog niet bent gestopt. Ik lees soms van die verbitterde woorden over hem in je posts. Zie je niet op tegen een week niets te horen van hem. Ik baal nu al van de zomervakantie. Dan hebben we weken geen kontakt.Vorig jaar had ik de hoop dat het dan van beide kanten wel over zou zijn maar zodra hij vermoedde dat ik weer in het land was nam hij kontakt op om te zeggen dat hij me zo had gemist, en ja dan ben je eigenlijk weer terug bij af.
Hoe komt het dat jij nog niet bent gestopt. Ik lees soms van die verbitterde woorden over hem in je posts. Zie je niet op tegen een week niets te horen van hem. Ik baal nu al van de zomervakantie. Dan hebben we weken geen kontakt.Vorig jaar had ik de hoop dat het dan van beide kanten wel over zou zijn maar zodra hij vermoedde dat ik weer in het land was nam hij kontakt op om te zeggen dat hij me zo had gemist, en ja dan ben je eigenlijk weer terug bij af.
vrijdag 27 april 2007 om 15:18
Het domme is nog wel dat nr1 en 2 elkaar goed kennen.. en we onvermijdelijk contact houden.. en mooi weer naar de buitenwereld moeten gaan spelen.. stom stom stom.. heb hem niet meer gesproken en dat hoeft ook niet meer.. het boek is en blijft nu dicht..maar het is goed zo.. het is uitgekomen en dat bracht bij nr1 veel puzzelstukjes op de plaats.. sex hebben we nooit gehad.. voor mijn gevoel hadden we dan echt IETS..snap je.. en toch vind ik het moeilijk om met nr1 te vrijen.. heel verwarrend allemaal, begrijpen jullie dat?
vrijdag 27 april 2007 om 15:19
Titanicje, hoop dat het onder omstandigheden goed met je gaat. Gek he, ook mijn man was heel begripvol, is eigenlijk nooit echt boos op me geweest en heeft me zelfs in het begin weleens getroost als ik het erg moeilijk had.
Waarom hebben we dan die andere man nodig:? echt ik berijp het niet.
Heeft jouw nr2 helemaal niets meer laten horen dan?
Heb je niet de behoefte met hem te praten? Hoe gaat het nu tussen jouw en man en jou?
grz
Waarom hebben we dan die andere man nodig:? echt ik berijp het niet.
Heeft jouw nr2 helemaal niets meer laten horen dan?
Heb je niet de behoefte met hem te praten? Hoe gaat het nu tussen jouw en man en jou?
grz