Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
woensdag 27 december 2006 om 23:48
Ha lieve allemaal,
Ben blij dat deze dagen achter de rug zijn.... nu oud op nieuw nog! Ik ga me voornemen om van 2007 een super jaar te maken waarin een hele belangrijke beslissing genomen moet worden..... en het liefst in het begin van het jaar zodat ik de rest van het jaar kan genieten.... Nu nog de kracht die ik daarvoor nodig heb.....
Liefs,
Snoepje
Ben blij dat deze dagen achter de rug zijn.... nu oud op nieuw nog! Ik ga me voornemen om van 2007 een super jaar te maken waarin een hele belangrijke beslissing genomen moet worden..... en het liefst in het begin van het jaar zodat ik de rest van het jaar kan genieten.... Nu nog de kracht die ik daarvoor nodig heb.....
Liefs,
Snoepje
donderdag 28 december 2006 om 15:00
Mandy wat knap van je dat je voor jezelf gekozen hebt, ja, dat denk ik ook wel eens, hoe zou mijn gm zijn als ik een echte relatie heb met hem, maar ja, dan kies je in elk geval, en snoepje, mag ik vragen wat jouw keuze word??? veel sterkte allemaal groetjes Anna ps heb smsje gehad van gm dat ie me mist????!!!!
donderdag 28 december 2006 om 18:13
mendy... wat een dappere beslissing van jou en welkom op dit forum! Mag ik vragen hoelang je al bij nr. 1 was en hoelang nr. 2 in het spel was?
Anaianai... ik weet helaas nog niet wat de beslissing wordt... mijn gevoel... mijn verstand of beter gewoon voor mezelf... het ene moment denk ik ga gewoon helemaal voor nr. 2 en dan zien we wel en het andere moment zie ik goed wat ik met nr. 1 heb en wil ik dat niet weggooien....
Maar dan ook het schuldgevoel ten opzichte van nr. 1 dat is soms echt killing...
Ik vind het zo knap van degene die een beslissing nemen.....
Anaianai... ik weet helaas nog niet wat de beslissing wordt... mijn gevoel... mijn verstand of beter gewoon voor mezelf... het ene moment denk ik ga gewoon helemaal voor nr. 2 en dan zien we wel en het andere moment zie ik goed wat ik met nr. 1 heb en wil ik dat niet weggooien....
Maar dan ook het schuldgevoel ten opzichte van nr. 1 dat is soms echt killing...
Ik vind het zo knap van degene die een beslissing nemen.....
donderdag 28 december 2006 om 19:05
Hoi Snoepje,'tja, soms wordt de beslissing voor je genomen,dacht ook van hoe moet dit nou doorgaan, maar toen verbrak mijn Gm het contact, zomaar van de eenop andere dag, via sms, tijd voor zichzelf nodig, trok het niet meer met zijn gevoel, kids moeten eerst groot zijn, lag niet aan mij, blablabla, ben nog steeds verdrietig en weet ook wel dat het beter is, krijg nu weer smsjes dat hij mij mist, maar weet dat hij mij niet meer wil ontmoeten, vreselijk, en schuldgevoel??? bij mij zit het gewoon niet goed meer met nr 1, anders was er ook geen nr2, toch??? maar ja, de kids, en ga maar door, maar LEEF niet meer echt, mijn grote liefde was en is nr2, groetjes Anna en sterkte met je besluit,
vrijdag 29 december 2006 om 00:53
Ik was bijna 3 jaar bij nr 1 en had ook al samenwoon plannen. Tot de laatste tijd eigenlijk....toen werd het van mijn kant al wat minder en krijg je nog gevoelens voor een andere man ook!
Nou daar had ik de laatste maanden wat mee en dacht ook dat het wat zou worden,maar helaas....schijn bedriegt.
Ik kies nu wel voor mezelf, maar ik heb ook mn momenten dat ik het erg moeilijk vind.
Soms denk ik wel eens ben ik niet te kritisch krijg ik achteraf geen spijt dat ik met nr 1 gestopt ben.
Maar ja de tijd zal het uitwijzen , k heb dr iig vertrouwen in dat alles goed komt, alleen nog niet met wie en wanneer !!
En aan degene die nog wel een gm hebben, moeilijk is het he?maar tegelijkertijd voelt het toch zoooo goed om bij degene te zijn!
groetjes mandy
vrijdag 29 december 2006 om 08:37
Hoi allemaal,
Lief snoepje, natuurlijk herken ik je gevoel helemaal, ik zit er nl zelf middenin. Lees nog eens de reactie, van dubiootje (niets blijft bij het oude) Is er nog genoeg voor nr 1 om aan te pakken en aan te werken ?
Ikheb de beslissing genomen en ja, ik voel me dapper , want het is moeilijk. Er zijn de afgelopen weken hele moelijke momenten geweest, samen bij de makelaar staan om een afspraak te maken om je huis te laten taxeren en daar allebei in huilen uitbarsten. Dat soort momenten !!
Schuldgevoel, waarom kan ik niet aan mijn kinderen onvoorwaardelijke bescherming bieden van een gezin ? Hebben zij hierom gevraagd.
Toch, voelde ik na alle moeilijke momenten, waarna ik nog terug had kunnen gaan, nee, dit voelt niet meer goed. Ik zal nooit hetgeen wat nr. 2 bij mij teweeg heeft gebracht opzij kunnen schuiven als zijnde niet gebeurd. Niet zozeer het schuldgevoel, maar meer het gevoel weer te leven, iemand te zijn. Ik kan je geen advies geven, je moet echt diep bij jezelf ten rade gaan wat er nog is. En ja, dat is een hele eenzame beslissing.
Ik zit nu in de fase van, advocaat, bankzaken, wanneer gaat nr 1 het huis uit, etc. Moeilijk nog steeds, en het is nog een lange weg, maar ik voel dat ik vastbesloten ben en steeds sterker wordt. Verdriet maar ook opluchting dat ik het durf en doe !!
Mét of zonder nr. 2, want ik denk dat je die slag onder de arm moet houden. Je weet nl . niet wat er gebeurd, dat weet ik ook niet, en dat zal nog een harde dobber worden. Maar dan nog, weet ik dat ik eerlijk ben t.o.v. mezelf en uiteindelijk ook voor nr 1 en mijn gezin. Want leven in een leugen is uiteindelijk voor niemand goed.
Lief snoepje, denk na, probeer eerlijk te zijn, heel veel succes , sterkte en wijsheid.
Liefs, Tinkeltje
zaterdag 30 december 2006 om 01:28
Mendy en Tinkeltje ik geloof echt dat het heel moeilijk is om die beslissing te nemen en ook de stappen die daarna gaan komen maar toch denk ik dat jullie trots mogen zijn op jullie beslissing! Voor mij is het misschien iets makkelijk dan voor jou Tinkeltje omdat ik geen kinderen heb, geen koophuis en we zijn niet getrouwd... maar dan nog blijft het moeilijk.Zoals je zegt het is belangrijk om af te wegen wat er nog is bij nr.1 en of dat de moeite waard is.... maar kan ik daar objectief naar kijken als de vlinders voor nr, 2 continu rondvliegen?En je slaat de spijker op zijn kop als je begint over eerlijkheid... dat is altijd mijn motto geweest en ik ben ook altijd eerlijk geweest over alles... En daarom kan het me zo verbazen dat ik nu kan en wil liegen. Maar ik wordt daar wel dood ongelukkig van... ik wil niet liegen ik wil weer dat eerlijke mens worden... Misschien moet ik gewoon voor mezelf kiezen: geen nr.1 maar ook geen nr. 2... gewoon even rust en geen getouwtrek....Bedankt voor jullie reacties...En hoe is het met de rest? Geitje is alles goed bij jou...?Tinkeltje succes met alles wat nu op je pad komt... maar ik denk zeker dat je er uiteindelijk gelukkig uitkomt!En Mendy ook succes in deze moeilijke periode maar wees in ieder geval trost op jezelf dat je een keuze hebt gemaakt... de meeste hier kunnen of willen dat niet...Liefs,Snoepje
zaterdag 30 december 2006 om 22:27
woensdag 3 januari 2007 om 11:43
Hoi iedereen. Ben nieuw hier, en heb heel veel aan het lezen van jullie verhalen, zo herkenbaar.
Ik heb 'pas' 4 jaar een relatie, we wonen samen, en heb op zich niks te klagen, hij heeft alles voor me over, en ik ben in de luxe positie dat hij me als een prinses behandeld. Maar dan is er die collega.. die doet na een jaar intensief contact eigenlijk hetzelfde en geeft aan dat ik de liefde van z'n leven ben. Heel vleiend en ik voel me zo goed bij hem, het lijkt een soort wonder hoe goed wij elkaar aanvoelen en op ons gemak zijn bij elkaar. Het contact tussen ons is pas de afgelopen maand een beetje fysiek geworden. Gisteren heb ik hem dus verteld dat ik hem niet meer kan zien, ik wil niet dat dit uit de hand loopt en ik mijn vriend kwijt raak. Maar het doet zeer, ik zit constant met m'n telefoon in de hand om hem te bellen/smsen, contact met hem te hebben... Hou ik dit vol???
Ik wens iedereen hier succes met het maken van beslissingen, en ben blij dat we op deze manier onze verhalen kunnen delen, want in m'n omgeving hoeft ik niet aan te komen met verhalen over 'vreemd gaan'. Ik blijf jullie volgen.
Ik heb 'pas' 4 jaar een relatie, we wonen samen, en heb op zich niks te klagen, hij heeft alles voor me over, en ik ben in de luxe positie dat hij me als een prinses behandeld. Maar dan is er die collega.. die doet na een jaar intensief contact eigenlijk hetzelfde en geeft aan dat ik de liefde van z'n leven ben. Heel vleiend en ik voel me zo goed bij hem, het lijkt een soort wonder hoe goed wij elkaar aanvoelen en op ons gemak zijn bij elkaar. Het contact tussen ons is pas de afgelopen maand een beetje fysiek geworden. Gisteren heb ik hem dus verteld dat ik hem niet meer kan zien, ik wil niet dat dit uit de hand loopt en ik mijn vriend kwijt raak. Maar het doet zeer, ik zit constant met m'n telefoon in de hand om hem te bellen/smsen, contact met hem te hebben... Hou ik dit vol???
Ik wens iedereen hier succes met het maken van beslissingen, en ben blij dat we op deze manier onze verhalen kunnen delen, want in m'n omgeving hoeft ik niet aan te komen met verhalen over 'vreemd gaan'. Ik blijf jullie volgen.
woensdag 3 januari 2007 om 11:50
Welkom Evi,
Ja, wat een heerlijk gevoel he, om iemand tegen te komen die je zo'n bijzonder gevoel geeft, maar denk even goed na, kun je het gescheiden houden, kun je het aan smoesjes te verzinnen tegenover nr1, je schuldgevoel wegstoppen? Nu ik het zelf heb meegemaakt en door mijn nr2 'gedumpt', ben , na 3 maanden nog steeds verdrietig ben, ja, ik had het voor geen goud willen missen, en het verdriet waar ik nu inzit, ja, dat heb ik ervoor over, maar het is natuurlijk altijd beter eerst je huidige relatie te beéindigen, maar ik wens je sterkte en volg je hart, mijn hart huilt om nr 2, maar weet dat het beter is zo, groetjes Anna en blijf vooral schrijven
Ja, wat een heerlijk gevoel he, om iemand tegen te komen die je zo'n bijzonder gevoel geeft, maar denk even goed na, kun je het gescheiden houden, kun je het aan smoesjes te verzinnen tegenover nr1, je schuldgevoel wegstoppen? Nu ik het zelf heb meegemaakt en door mijn nr2 'gedumpt', ben , na 3 maanden nog steeds verdrietig ben, ja, ik had het voor geen goud willen missen, en het verdriet waar ik nu inzit, ja, dat heb ik ervoor over, maar het is natuurlijk altijd beter eerst je huidige relatie te beéindigen, maar ik wens je sterkte en volg je hart, mijn hart huilt om nr 2, maar weet dat het beter is zo, groetjes Anna en blijf vooral schrijven
woensdag 3 januari 2007 om 12:08
Bedankt Anaianai
Gelukkig is het inmiddels een excollega dus praktisch is er geen probleem, alleen zit m'n hart in de weg. Zit te twijfelen of ik z'n telefoonnummer weg zal gooien om het mezelf makkelijker te maken, maar eigenlijk wil ik dat niet, eigenlijk wil ik hem ook helemaal niet kwijt, voor zover ik hem had dan. Maar goed, heb m'n keuze gemaakt, moet sterk zijn, en al m'n aandacht op m'n vriend (nr1!) richten! Nog een tijdje van me af schrijven, nog een paar tranen en dan weet ik dat ik het goede heb gedaan!
Gelukkig is het inmiddels een excollega dus praktisch is er geen probleem, alleen zit m'n hart in de weg. Zit te twijfelen of ik z'n telefoonnummer weg zal gooien om het mezelf makkelijker te maken, maar eigenlijk wil ik dat niet, eigenlijk wil ik hem ook helemaal niet kwijt, voor zover ik hem had dan. Maar goed, heb m'n keuze gemaakt, moet sterk zijn, en al m'n aandacht op m'n vriend (nr1!) richten! Nog een tijdje van me af schrijven, nog een paar tranen en dan weet ik dat ik het goede heb gedaan!
woensdag 3 januari 2007 om 12:55
Evi, moeilijk he, dat telefoonnr wegdoen, nu, ik heb eindelijk mijn gsm uitgezet, want bleef maar hopen dat nr2 mij weer wou zien, maar kreeg alleen smsjes dat ie me miste, van mij houd, dat het niet aan mij lag, dat we moeten wachten blablabla, nou als hij zoveel van mij hield dan zou hij me toch nog wel eens willen zien, hij heeft zijn verstand gevolgd, en mij met mijn hart leren denken, tot hij mij helemaal had, en toen benauwde het hem ineens, denk goed na, Evi, volgens mij ben je op de goede weg, beter nu een paar tranen dan straks de wereldzeeen vol, en ooooooooooooooo wat heb ik het moeilijk, ik vertrouwde hem, ja, cynish, je nr2 vertrouwen, Evi succes!groetjes Anna
woensdag 3 januari 2007 om 13:18
Hey dames, (en heren) hier ben ik weer. Ik heb een tijdje niets van me laten horen :$ en ook niet echt meegelezen :$. Dit ook omdat mijn "problemen" een beetje over zijn inmiddels.
Wij (hij eigenlijk) zijn tot de conclusie gekomen dat we moeten stoppen nu nog niemand het weet, en we hebben ook geen contact meer met elkaar gezocht zonder onze partners. Ik moet zeggen, dit gaat al een maand goed. Ik hoop ook echt dat het goed blijft gaan. maar daar ziet het wel naar uit.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
Verder wil ik iedereen die hebben besloten 1 van de moeilijkste beslissingen te nemen die er is (tinkeltje e.a.) ik wil jullie heel veel sterkte wensen met jullie keuze en ik vind het onwijs dapper dat je voor jezelf kiest.
In ieder geval een dikke *; van mij.
Wij (hij eigenlijk) zijn tot de conclusie gekomen dat we moeten stoppen nu nog niemand het weet, en we hebben ook geen contact meer met elkaar gezocht zonder onze partners. Ik moet zeggen, dit gaat al een maand goed. Ik hoop ook echt dat het goed blijft gaan. maar daar ziet het wel naar uit.
Ik zal jullie op de hoogte houden.
Verder wil ik iedereen die hebben besloten 1 van de moeilijkste beslissingen te nemen die er is (tinkeltje e.a.) ik wil jullie heel veel sterkte wensen met jullie keuze en ik vind het onwijs dapper dat je voor jezelf kiest.
In ieder geval een dikke *; van mij.
woensdag 3 januari 2007 om 14:10
Hallo allemaal,
Allereerst voor een ieder alle goeds voor 2007, veel sterkte en wijsheid, en de hoop de volgende jaarwisseling in een betere balans door te kunnen brengen. Dat wens ik jullie allen toe !!
Welkom Evi, als ik je verhaal lees, zou ik bijna zeggen, stop ermee !! De pijn zal alleen erger worden als je ermee doorgaat maar ook voor jou geldt, zoek uit wat nr 1 je nog kan geven, en jij hem !! Dat is stap 1, daarna zul je keuzes moeten maken !!
Wat mij betreft, het gaat goed !! Dank je meisjesmuts voor je lieve woorden.
Nu de kogel door de kerk is, en alles in werking is gezet, is er eigenlijk niet echt een moment meer geweest van twijfel. Natuurlijk angst voor wat nog komt, komen we de scheiding goed door ? Kan ik het financieel trekken ? Maar emotioneel, nee, ik voel dat ik eerlijk ben naar mezelf, en dat het de juiste keuze is, en daarmee ook beter voor nr 1 en uiteindelijk de kinderen.
De kinderen, toch waar iedereen die ze heeft mee tobt, mag ik ze dit aandoen ? Eerlijk gezegd, dit was ook mijn grote angst, maar ik merk toch dat eerlijk zijn, de dingen uitleggen zoals ze zijn, werkt !! Ze kijken toch alweer vooruit, en zwelgen niet in het verdriet. Er zullen ongetwijfeld moeilijke momenten komen, binnen enkele dagen zal nr 1 hier uit huis vertrekken, maar het komt goed, daar ben ik nog steeds van overtuigd.
Eigenlijk, hoewel ik er natuurlijk nog middenin zit, heb ik het gevoel dat de angst om de stap te nemen groter is dan de stap zelf.
Nr 1 zal hier nog regelmatig zijn, want zijn woning laat nog even op zich wachten maar de start naar een nieuw begin is er.
Wat nr 2 betreft, hij heeft mij gevraagd hem de tijd te geven. Ik heb hem gezegd dat ook te willen maar dat er een moment kan komen dat de balans er niet meer is en daarmee bedoel ik, als het verdriet om hem groter wordt dan de geluksmomenten zal ik mezelf moeten beschermen. En ik hoop dat ik dan zover ben, dat ik ook die stap kan nemen. Natuurlijk hoop ik op een keuze voor mij, het is een alle overheersende verliefdheid, waar volgens mij veel meer in zit. Hij noemt mij weleens klein duimpje met de 7 mijlslaarzen omdat ik zo hard ga. Dat is ook wel zo en ik respecteer een ieders keuze om dat in zijn tempo te doen.
Tot slot nog een opsteker, kijk allemaal eens in die spiegel, waar sta je en waar wil je staan ? Wat is er voor nodig om die stap te kunnen maken. Of dat nou kiezen voor nr 1 is of voor nr. 2, maar denk erover na.
Ik ben me bewust dat ik in een positie ben dat ik kan kiezen, eigen inkomen, etc. maar ook voor mij zijn er vele (financiele) consequenties.
Ik wens in ieder geval iedereen toe, liefde en balans in je leven. Ik sta nog steeds maar aan het begin van een moeilijke weg, maar het voelt goed !!
Liefs, Tinkeltje
Allereerst voor een ieder alle goeds voor 2007, veel sterkte en wijsheid, en de hoop de volgende jaarwisseling in een betere balans door te kunnen brengen. Dat wens ik jullie allen toe !!
Welkom Evi, als ik je verhaal lees, zou ik bijna zeggen, stop ermee !! De pijn zal alleen erger worden als je ermee doorgaat maar ook voor jou geldt, zoek uit wat nr 1 je nog kan geven, en jij hem !! Dat is stap 1, daarna zul je keuzes moeten maken !!
Wat mij betreft, het gaat goed !! Dank je meisjesmuts voor je lieve woorden.
Nu de kogel door de kerk is, en alles in werking is gezet, is er eigenlijk niet echt een moment meer geweest van twijfel. Natuurlijk angst voor wat nog komt, komen we de scheiding goed door ? Kan ik het financieel trekken ? Maar emotioneel, nee, ik voel dat ik eerlijk ben naar mezelf, en dat het de juiste keuze is, en daarmee ook beter voor nr 1 en uiteindelijk de kinderen.
De kinderen, toch waar iedereen die ze heeft mee tobt, mag ik ze dit aandoen ? Eerlijk gezegd, dit was ook mijn grote angst, maar ik merk toch dat eerlijk zijn, de dingen uitleggen zoals ze zijn, werkt !! Ze kijken toch alweer vooruit, en zwelgen niet in het verdriet. Er zullen ongetwijfeld moeilijke momenten komen, binnen enkele dagen zal nr 1 hier uit huis vertrekken, maar het komt goed, daar ben ik nog steeds van overtuigd.
Eigenlijk, hoewel ik er natuurlijk nog middenin zit, heb ik het gevoel dat de angst om de stap te nemen groter is dan de stap zelf.
Nr 1 zal hier nog regelmatig zijn, want zijn woning laat nog even op zich wachten maar de start naar een nieuw begin is er.
Wat nr 2 betreft, hij heeft mij gevraagd hem de tijd te geven. Ik heb hem gezegd dat ook te willen maar dat er een moment kan komen dat de balans er niet meer is en daarmee bedoel ik, als het verdriet om hem groter wordt dan de geluksmomenten zal ik mezelf moeten beschermen. En ik hoop dat ik dan zover ben, dat ik ook die stap kan nemen. Natuurlijk hoop ik op een keuze voor mij, het is een alle overheersende verliefdheid, waar volgens mij veel meer in zit. Hij noemt mij weleens klein duimpje met de 7 mijlslaarzen omdat ik zo hard ga. Dat is ook wel zo en ik respecteer een ieders keuze om dat in zijn tempo te doen.
Tot slot nog een opsteker, kijk allemaal eens in die spiegel, waar sta je en waar wil je staan ? Wat is er voor nodig om die stap te kunnen maken. Of dat nou kiezen voor nr 1 is of voor nr. 2, maar denk erover na.
Ik ben me bewust dat ik in een positie ben dat ik kan kiezen, eigen inkomen, etc. maar ook voor mij zijn er vele (financiele) consequenties.
Ik wens in ieder geval iedereen toe, liefde en balans in je leven. Ik sta nog steeds maar aan het begin van een moeilijke weg, maar het voelt goed !!
Liefs, Tinkeltje
woensdag 3 januari 2007 om 15:06
Tinkeltje, ha, als ik in de spiegel kijk zie ik een 'oude vrouw', die er heel veel verdrietrimpels bij heeft gekregen in 3 maanden!!! en ja, ik wou dat ik kon kiezen, maar zit niet in de positie dat ik kan kiezen, maar als ik kon, koos ik voor mezelf, ben trots op je en bewonder je dat jij die stap genomen hebt, want eerlijk gezegd nu ik weet hoe de liefde echt kan zijn, zou ik zonder twijfel de kuierlatten nemen, zucht groetjes Anna
woensdag 3 januari 2007 om 15:44
Hoi Allemaal, ook ik ben nieuw hier. Maar voel me door de verhalen al helemaal thuis.
Getrouwd twee kids. En ja een nr 2. Iemand die me alle aandacht geeft, zegt wat ik wil horen. Ik heb onwijs getwijveld of ik dit wel wou. Ik zet per slot wel mijn relatie op het spel hiermee. Het blijft wel bij voornamelijk cyberen. We kunnen elkaar maar heel weinig zien daar de grote afstand. En misschien is dat maar goed ook. Voorlopig ga ik er gewoon mee door. Klink mss raar maar dat is wat mijn gevoel en verstand zeggen.
Meiden, ik zou het niemand aanraden maar toch voelt het zo verdomt goed. Luister goed naar je verstand en schakkel je geboel uit. Zegt je verstand wat je gevoel zegt"Go for it!
Twijvelaar
Getrouwd twee kids. En ja een nr 2. Iemand die me alle aandacht geeft, zegt wat ik wil horen. Ik heb onwijs getwijveld of ik dit wel wou. Ik zet per slot wel mijn relatie op het spel hiermee. Het blijft wel bij voornamelijk cyberen. We kunnen elkaar maar heel weinig zien daar de grote afstand. En misschien is dat maar goed ook. Voorlopig ga ik er gewoon mee door. Klink mss raar maar dat is wat mijn gevoel en verstand zeggen.
Meiden, ik zou het niemand aanraden maar toch voelt het zo verdomt goed. Luister goed naar je verstand en schakkel je geboel uit. Zegt je verstand wat je gevoel zegt"Go for it!
Twijvelaar
woensdag 3 januari 2007 om 21:59
Hoi Twijvelaar, tja, je naam zegt het al een beetje, maar volg je hart , zolang je je er goed bij voelt? Maar vergeet niet dat je steeds meer gaat verlangen en de verdrietige momenten van hem missen niet meer opwegen tegen de gestolen uurtjes, maar ja, als ik terugga in de tijd had ik mij er weer ingestort want wat heeft hij mij fijne jaren gegeven, en echt, dat verdriet heb ik ervoor over, en als het niet goedzat had ik er ook geen verdriet van nu toch, ik hou echt van hem, groetjes Anna en veel plezier
donderdag 4 januari 2007 om 13:45
Anna, lijkt me zo erg voor jou, ik heb nog het gevoel dat ik op nr. 2 kan terug vallen, maar jij krijgt niet eens de kans om goed uit te vinden wat je zelf wilt, ik mag eigenlijk niet zeuren, nog geen kinderen die ergens de dupe van worden en twee mannen die zeggen voor mij te gaan.
Maar wat is het moeilijk om te ontdekken wat ik zelf wil. Ik hou van nr.1 dat is zeker, maar ik vind het geen goed teken dat ik al na 4 jaar zulke sterke gevoelens voor iemand anders krijg, hoe moet dat als we ooit 12,5 jaar getrouwd zijn? Ik wil weer spanning in onze relatie brengen, maar kan dat? Dat zal ik moeten uit zoeken, en daarvoor kan ik geen afleiding van nr.2 gebruiken, ook al is het zo leuk, fijn en spannend bij hem. Doe ik hier goed aan? Ik weet het niet.... Ik mis nr.2, en stiekem neem ik dat nr.1 een beetje kwalijk (ik weet dat dat oneerlijk is! )
Meisjemuts, goed dat het al een maand zo goed gaat, ik heb nog maar 2 dagen geleden besloten het contact met nr.2 te verbreken en mis hem nu al zo erg... Maar m'n verstand zegt dat ik er goed aan doe.. Tinkeltje volgens mij heb jij je gevoel gevolgd en dat vind ik heel knap, zolang ik m'n gevoelens nog niet op een rijtje heb, wil ik dat eerst uit gaan zoeken, om uiteindelijk net als jou ook m'n gevoel te volgen.. Sterkte met de scheiding en alles wat er nog bij komt kijken.
Twijvelaar, snap heel goed dat je ermee doorgaat, het fijne gevoel is zo verslavend terwijl je weet dat het niet goed voor je is, of dat het niet mag.... Sterkte, adviezen heb je niet nodig, want je weet zelf ook wel wat het beste is.. X
Maar wat is het moeilijk om te ontdekken wat ik zelf wil. Ik hou van nr.1 dat is zeker, maar ik vind het geen goed teken dat ik al na 4 jaar zulke sterke gevoelens voor iemand anders krijg, hoe moet dat als we ooit 12,5 jaar getrouwd zijn? Ik wil weer spanning in onze relatie brengen, maar kan dat? Dat zal ik moeten uit zoeken, en daarvoor kan ik geen afleiding van nr.2 gebruiken, ook al is het zo leuk, fijn en spannend bij hem. Doe ik hier goed aan? Ik weet het niet.... Ik mis nr.2, en stiekem neem ik dat nr.1 een beetje kwalijk (ik weet dat dat oneerlijk is! )
Meisjemuts, goed dat het al een maand zo goed gaat, ik heb nog maar 2 dagen geleden besloten het contact met nr.2 te verbreken en mis hem nu al zo erg... Maar m'n verstand zegt dat ik er goed aan doe.. Tinkeltje volgens mij heb jij je gevoel gevolgd en dat vind ik heel knap, zolang ik m'n gevoelens nog niet op een rijtje heb, wil ik dat eerst uit gaan zoeken, om uiteindelijk net als jou ook m'n gevoel te volgen.. Sterkte met de scheiding en alles wat er nog bij komt kijken.
Twijvelaar, snap heel goed dat je ermee doorgaat, het fijne gevoel is zo verslavend terwijl je weet dat het niet goed voor je is, of dat het niet mag.... Sterkte, adviezen heb je niet nodig, want je weet zelf ook wel wat het beste is.. X
donderdag 4 januari 2007 om 15:39
Hallo allemaal,
Heb hier een hele tijd geleden (het lijkt wel in een vorig leven te zijn geweest!) met grote regelmaat en vooral ook groot verdriet geschreven.. Onder een andere naam, en hoewel ik die naam misschien nog wel zou kunnen gebruiken om in te loggen, heb ik ervoor gekozen om dat niet te doen. Omdat, zoals ik al zei, de hele geschiedenis in een vorig leven lijkt te zijn voorgevallen...
Als ik hier de verhalen lees denk ik dat Blijffie nog van "mijn" tijd is, al had ook hij een andere naam toen. Klopt dat, Blijffie....? Hebben wij niet ook nog een tijdje gemaild en geSMS't...? Zegt de naam Joe Black jou iets...? Zo niet, dan ben jij toch niet de Blijffie die ik bedoel...
In ieder geval begrijp ik dat jij nog steeds niet helemaal over je grote liefde heenbent, al is je leven op het moment wel zo ingericht dat dat eigenlijk wel zo zou moeten zijn...
Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik hoop dat iedereen hier door zijn of haar twijfels en verdriet kan heenworstelen. Ik heb ongeveer twee jaar in een zelfde periode als jullie allemaal gezeten en ik werd er niet blij van, hoe verliefd ik ook was. Schuldgevoel overheerste, en op een gegeven moment was de liefde voor mijn nummer 2 zo allesoverheersend dat ik echt niet meer normaal kon funcitoneren. Heel langzaamaan is het toen over gegaan. Een SMSje van mijn kant, nog eentje van zijn kant, weer eentje van mij... En geen meer van hem. Hij was sterker dan ik, wilde niet alleen zichzelf, maar vooral MIJ weer gelukkig zien en hij was degene die inzag dat dat niet zou gaan lukken zolang hij nog af en toe in beeld kwam. Hij had zijn gezin, ik was intussen zwanger. Wat moesten wij met elkaar...? Want zoals het gaat met een nr. 2 lijkt alles even fantastisch en geweldig maar ook bij ons samen zou de sleur er weer in komen, zouden de ruzies gaan over volle vuilniszakken en vuile sokken. We zagen alleen de positieve kanten van elkaar, alleen vanwege het simpele feit dat we geen tijd en gelegenheid hadden om de minder positieve kanten te leren kennen. Wie weet had het gewerkt tussen ons, maar de kans dat dat niet zo was geweest, was groter. En aannemelijker... Hij zei en deed ook precies de dingen die mijn nummer 1 niet deed, zoals ik hier van meer mensen lees. Maar ook dat zou een keer gewoon gaan worden, of hij zou het een keer vergeten. En dan...? Had ik het dan weer ergens anders moeten gaan zoeken...?
De tijd is geweest, we spreken elkaar nooit meer, hebben geen contact meer. Ik ben voor de tweede keer zwanger, hij weet dat niet, ik weet niet hoeveel kinderen hij intussen heeft en of hij nog wel bij zijn vrouw is. Hij heeft zijn leven, ik het mijne en het is goed zo. Wat wij voor elkaar voelden zat diep, en was echt. Maar het leven was daardoor niet meer echt. Het was verschrikkelijk mijn hele leven te moeten (willen) aanpassen aan een man van wie ik knetterveel hield ten koste van een andere man waarvan ik veel hield, maar die al zo "gewoon" voor me was. Het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Ik ben gelukkig met mijn eigen man en achteraf terugkijkend op de hele periode kan ik zeggen dat het me niet veel kwaad gedaan heeft om van een ander te houden. Maar dat is achteraf, zoals zoveel dingen achteraf wel lijken mee te vallen. Het was verschrikkelijk. Ik was niet mezelf, deed dingen die ik nooit eerder deed, wilde alleen maar bij mr 2 zijn en hing mijn eigen leven (en dat van mijn nr. 1 -en dat is was ik mezelf nog veel kwalijker neem!) aan de wilgen. Ik hoop het in ieder geval nooit maar dan ook nooit meer mee te maken. Spanning is leuk, altijd, maar wanneer je het zelf niet meer in de hand hebt (door bijvoorbeeld verliefd te worden en daar aan toe te geven) gaat het leuke er snel af en wordt het een dagelijkse invulling van je leven. En dat is verschrikkelijk...
Zo. Genoeg gekletst... Voor iedereen hier heel veel sterkte en ik hoop dat iedereen de juiste (en meest wijze) beslissing kan nemen.
Liefs, Delena
Heb hier een hele tijd geleden (het lijkt wel in een vorig leven te zijn geweest!) met grote regelmaat en vooral ook groot verdriet geschreven.. Onder een andere naam, en hoewel ik die naam misschien nog wel zou kunnen gebruiken om in te loggen, heb ik ervoor gekozen om dat niet te doen. Omdat, zoals ik al zei, de hele geschiedenis in een vorig leven lijkt te zijn voorgevallen...
Als ik hier de verhalen lees denk ik dat Blijffie nog van "mijn" tijd is, al had ook hij een andere naam toen. Klopt dat, Blijffie....? Hebben wij niet ook nog een tijdje gemaild en geSMS't...? Zegt de naam Joe Black jou iets...? Zo niet, dan ben jij toch niet de Blijffie die ik bedoel...
In ieder geval begrijp ik dat jij nog steeds niet helemaal over je grote liefde heenbent, al is je leven op het moment wel zo ingericht dat dat eigenlijk wel zo zou moeten zijn...Verder kan ik alleen maar zeggen dat ik hoop dat iedereen hier door zijn of haar twijfels en verdriet kan heenworstelen. Ik heb ongeveer twee jaar in een zelfde periode als jullie allemaal gezeten en ik werd er niet blij van, hoe verliefd ik ook was. Schuldgevoel overheerste, en op een gegeven moment was de liefde voor mijn nummer 2 zo allesoverheersend dat ik echt niet meer normaal kon funcitoneren. Heel langzaamaan is het toen over gegaan. Een SMSje van mijn kant, nog eentje van zijn kant, weer eentje van mij... En geen meer van hem. Hij was sterker dan ik, wilde niet alleen zichzelf, maar vooral MIJ weer gelukkig zien en hij was degene die inzag dat dat niet zou gaan lukken zolang hij nog af en toe in beeld kwam. Hij had zijn gezin, ik was intussen zwanger. Wat moesten wij met elkaar...? Want zoals het gaat met een nr. 2 lijkt alles even fantastisch en geweldig maar ook bij ons samen zou de sleur er weer in komen, zouden de ruzies gaan over volle vuilniszakken en vuile sokken. We zagen alleen de positieve kanten van elkaar, alleen vanwege het simpele feit dat we geen tijd en gelegenheid hadden om de minder positieve kanten te leren kennen. Wie weet had het gewerkt tussen ons, maar de kans dat dat niet zo was geweest, was groter. En aannemelijker... Hij zei en deed ook precies de dingen die mijn nummer 1 niet deed, zoals ik hier van meer mensen lees. Maar ook dat zou een keer gewoon gaan worden, of hij zou het een keer vergeten. En dan...? Had ik het dan weer ergens anders moeten gaan zoeken...?
De tijd is geweest, we spreken elkaar nooit meer, hebben geen contact meer. Ik ben voor de tweede keer zwanger, hij weet dat niet, ik weet niet hoeveel kinderen hij intussen heeft en of hij nog wel bij zijn vrouw is. Hij heeft zijn leven, ik het mijne en het is goed zo. Wat wij voor elkaar voelden zat diep, en was echt. Maar het leven was daardoor niet meer echt. Het was verschrikkelijk mijn hele leven te moeten (willen) aanpassen aan een man van wie ik knetterveel hield ten koste van een andere man waarvan ik veel hield, maar die al zo "gewoon" voor me was. Het is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Ik ben gelukkig met mijn eigen man en achteraf terugkijkend op de hele periode kan ik zeggen dat het me niet veel kwaad gedaan heeft om van een ander te houden. Maar dat is achteraf, zoals zoveel dingen achteraf wel lijken mee te vallen. Het was verschrikkelijk. Ik was niet mezelf, deed dingen die ik nooit eerder deed, wilde alleen maar bij mr 2 zijn en hing mijn eigen leven (en dat van mijn nr. 1 -en dat is was ik mezelf nog veel kwalijker neem!) aan de wilgen. Ik hoop het in ieder geval nooit maar dan ook nooit meer mee te maken. Spanning is leuk, altijd, maar wanneer je het zelf niet meer in de hand hebt (door bijvoorbeeld verliefd te worden en daar aan toe te geven) gaat het leuke er snel af en wordt het een dagelijkse invulling van je leven. En dat is verschrikkelijk...
Zo. Genoeg gekletst... Voor iedereen hier heel veel sterkte en ik hoop dat iedereen de juiste (en meest wijze) beslissing kan nemen.
Liefs, Delena
donderdag 4 januari 2007 om 17:45
Heej allemaal...
Soms lijkt het hele leven 1 grote roze wolk.... en dan donder je er in 1x heel hard vanaf...
Ik heb ruzie met mijn nr.1 en hij is echt heel erg boos... Hij vind dat ik zijn vertrouwen geschonden heb door iets wat mij dwars zat niet te vertellen.... gewoon iets heel kleins... niet bijzonders... En voor mij was het niet het feit dat ik hem niet vertrouw dat ik het niet gezegd heb maar meer iets dat ik voor mezelf wilde houden omdat ik het niet belangrijk vond... Maar nu is zijn hele vertrouwen geschaad zegt hij... ik vind dat hij het opblaast maar ja....
Ik wordt er verdrietig van en ga alleen maar meer twijfelen.... Ik heb hem gebeld en hij zegt dat hij alles gezegd heeft wat hij wilde zeggen....
Balen, balen, balen.........
Misschien is het wel beter om gewoon alleen te zijn.... kan ik precies doen wat ik wil..........
Een droevige,
Snoepje
Soms lijkt het hele leven 1 grote roze wolk.... en dan donder je er in 1x heel hard vanaf...
Ik heb ruzie met mijn nr.1 en hij is echt heel erg boos... Hij vind dat ik zijn vertrouwen geschonden heb door iets wat mij dwars zat niet te vertellen.... gewoon iets heel kleins... niet bijzonders... En voor mij was het niet het feit dat ik hem niet vertrouw dat ik het niet gezegd heb maar meer iets dat ik voor mezelf wilde houden omdat ik het niet belangrijk vond... Maar nu is zijn hele vertrouwen geschaad zegt hij... ik vind dat hij het opblaast maar ja....
Ik wordt er verdrietig van en ga alleen maar meer twijfelen.... Ik heb hem gebeld en hij zegt dat hij alles gezegd heeft wat hij wilde zeggen....
Balen, balen, balen.........
Misschien is het wel beter om gewoon alleen te zijn.... kan ik precies doen wat ik wil..........
Een droevige,
Snoepje
