Relaties
alle pijlers
Twee liefdes vervolg
vrijdag 13 oktober 2006 om 14:01
Maar ff een nieuwe geopend :) Brokenheart ik denk dat je het jezelf op deze manier heel erg moeilijk maakt. Ze kiest niet voor je en zal dat waarschijnlijk ook niet doen. Jij kan zo geen toekomst opbouwen als je hierin blijft hangen. Ook ik heb geproneerd (en probeer ik nu nog) om de situatie te accepteren zoals hij is. Maar dat gaat zo tegen je gevoel in. Soms heb ik dagen dat het prima gaat maar meestal voel ik me er gewoon ellendig onder. Stoppen is de enige optie maar ja het isssss zoooo moeilijk.
donderdag 4 januari 2007 om 19:07
Delena, denk wel dat ik in het verleden verhalen van je gelezen heb. Ben hier altijd blijven lezen.
Wat knap dat je zover bent! Je klinkt zo sterk! Is er nooit meer die twijfel..? Dat verlangen naar 2....?
Dat lijkt me nou zou moeilijk. Jaren deel je elkaars leven en opeens is dat weg. Je weet niets meer van hem en hij niet van jou. Ik kan dat niet loslaten...
Wat knap dat je zover bent! Je klinkt zo sterk! Is er nooit meer die twijfel..? Dat verlangen naar 2....?
Dat lijkt me nou zou moeilijk. Jaren deel je elkaars leven en opeens is dat weg. Je weet niets meer van hem en hij niet van jou. Ik kan dat niet loslaten...
donderdag 4 januari 2007 om 20:34
Hallo Anna, ik weet dat het niet makkelijk is of zal worden. Gelukkig wonen we zo'n twee uur rijden uit elkaar en kunnen we elkaar weinig zien. Mijn Nr 2 is vanaf dag 1 duidelijk geweest naar me toe. Hij zal nooit zijn relatie opgeven voor mij. We geven elkaar wat we missen bij onze nr 1 niet meer niet minder. Voor nu kunnnen we daar mee leven.
Hoe is het met jou, slijt je verdriet iets?
hallo Evi, knap hoor de stap te nemen om te stoppen. Gaat het wel nu? Bedankt voor je steun het is fijn om niet veroordeeeld te worden. Ook al is het fout wat ik doe.
Tinkeltje: wat een moed zeg! Ik vind het heel knap dat je stap hebt durven zetten.
Groetjes Twijvelaar
Hoe is het met jou, slijt je verdriet iets?
hallo Evi, knap hoor de stap te nemen om te stoppen. Gaat het wel nu? Bedankt voor je steun het is fijn om niet veroordeeeld te worden. Ook al is het fout wat ik doe.
Tinkeltje: wat een moed zeg! Ik vind het heel knap dat je stap hebt durven zetten.
Groetjes Twijvelaar
donderdag 4 januari 2007 om 21:16
Mijn naam is eigenlijk met een b ervoor als ik deze verhalen lees. Ik ben 'dus geen engel.
Ook ik heb een nr1 en een nr2. Ooit was nr2 mijn nr1. Hij is mijn ex. Wij hebben z'n 12 jaar geleden een relatie gehad. Dit is uitgegaan. Bleven vrienden dat ging eigenlijk altijd goed tot vorig jaar. Gingen vrienden helpen met klussen in een nieuw huis. Weet nog steeds niet wat daar gebeurd is, maar er is toch een soort vonkje ontstaan.
Hebben nog steeds veel contact mijn nr1 en nr2 zijn goede vrienden en kennen elkaar nog langer dan ik hun ken.
Met nr2 is het tijden niets en houden we ons aan de afspraak dat we nooit meer sex hebben en dan.... uit het niets dan is er weer contacdt en is er weer die spanning.
Ik denk dat het komt zoals ik al eerder heb gelezen dat je dingen voelt ziet enz van nr 2 die je niet krijgt van nr1
Ook ik heb een nr1 en een nr2. Ooit was nr2 mijn nr1. Hij is mijn ex. Wij hebben z'n 12 jaar geleden een relatie gehad. Dit is uitgegaan. Bleven vrienden dat ging eigenlijk altijd goed tot vorig jaar. Gingen vrienden helpen met klussen in een nieuw huis. Weet nog steeds niet wat daar gebeurd is, maar er is toch een soort vonkje ontstaan.
Hebben nog steeds veel contact mijn nr1 en nr2 zijn goede vrienden en kennen elkaar nog langer dan ik hun ken.
Met nr2 is het tijden niets en houden we ons aan de afspraak dat we nooit meer sex hebben en dan.... uit het niets dan is er weer contacdt en is er weer die spanning.
Ik denk dat het komt zoals ik al eerder heb gelezen dat je dingen voelt ziet enz van nr 2 die je niet krijgt van nr1
vrijdag 5 januari 2007 om 11:18
Lieve Engel, ik herken zoveel in jouw stukje, mijn (ex)Nr2 is dan wel niet mijn ex maar kende hem al voor mijn Nr1. het is ook zijn baas. Dus zij zijn ook goede bekenden van elkaar en dat maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Ook wij hebben al meerdere malen verstandige beslissingen genomen en het lijkt nu definitief, maar ik durf dat echt niet met zekerheid te zeggen. De sex was namelijk het beste wat ik ooit heb gehad in mijn leven en het verlangen daarnaar is (bij mij) nog steeds erg groot. Ik zie hem ook regelmatig omdat wij heel goed omgaan met hem en zijn vrouw. dus het krijgt geen ruimte om te slijten. Ik denk dat jij dat ook hebt, en elke keer waait toch dat vuurtje weer aan. Die klik heb je nou eenmaal.
Dames, ik vind het echt dapper dat jullie allemaal zo sterk zijn om bepaalde beslissingen te nemen. Ik heb dat ook gedaan al sta ik er niet helemaal achter. Maar als ik dan het verhaal van Delena lees, denk ik dat ze gelijk heeft. Denk daaraan als je en beslissing neemt.
Ook wij hebben al meerdere malen verstandige beslissingen genomen en het lijkt nu definitief, maar ik durf dat echt niet met zekerheid te zeggen. De sex was namelijk het beste wat ik ooit heb gehad in mijn leven en het verlangen daarnaar is (bij mij) nog steeds erg groot. Ik zie hem ook regelmatig omdat wij heel goed omgaan met hem en zijn vrouw. dus het krijgt geen ruimte om te slijten. Ik denk dat jij dat ook hebt, en elke keer waait toch dat vuurtje weer aan. Die klik heb je nou eenmaal.
Dames, ik vind het echt dapper dat jullie allemaal zo sterk zijn om bepaalde beslissingen te nemen. Ik heb dat ook gedaan al sta ik er niet helemaal achter. Maar als ik dan het verhaal van Delena lees, denk ik dat ze gelijk heeft. Denk daaraan als je en beslissing neemt.
zaterdag 6 januari 2007 om 22:25
Hé Dayenne, jouw naam herinner ik me ook nog wel.. Ik was net een beetje aan het "weggaan" toen jij kwam...
Tuurlijk vind ik het soms raar en moeilijk dat ik niet weet waar mijn (ex-) nr.2 is, en wat hij doet, hoe het met hem gaat. Of hij gelukkig is, gelukkiger dan toen met mij. Maar het enige dat ik nog van hem heb of weet is zijn thuisadres (en telefoonnummer; zijn mobiel van toen is niet meer van hem) en ik ga hem niet thuis bellen. Dat gaat me te ver, dat wil ik ook niet. Ik denk nog vaak terug aan die tijd en zoals ik eerder al zei: achteraf lijkt het niet al te veel schade te hebben aangericht, maar dat was dus echt niet zo. Heel mijn leven op zijn kop, een jaar lang bij de psych gelopen, een maand amper van mijn bed kunnen komen, puur door de stress. Aan niemand aan te raden, alleen maar sterk af te raden. Het had ook allemaal heel anders kunnen aflopen, als mijn nr. 1 niet zo veel van mij gehouden had en niet zo veel van mij gepikt had. Hij had bij me weg kunnen gaan, of mij de deur uit kunnen zetten. Hij wist ervan, ik moest het hem wel vertellen. Ik heb hem anderhalf, twee jaar lang bedonderd en hij heeft het gepikt en het me vergeven. We praten er nooit meer over maar het speelt nog altijd in mijn hoofd. Als er een tv programma is of ik lees een stuk over buitenechtelijke relaties, moet ik altijd nog denken aan het feit dat IK dat ook gedaan heb, en hoe weinig trots ik me daarover voel...
Ik voel me nu tien keer zo goed, met mijn man en kind en ZONDER al het geheime gedoe. Het is spannend, verliefd zijn. Maar het spannende kent zijn grenzen en als het noodzaak wordt om contact te hebben met degene die je je nr. 2 noemt... dan wordt het eng. Eng in de zin van benauwend en eng in de zin van griezelig. Wat kun je met je "eigen" relatie als je je nr. 1 elke keer maar weer vergelijkt met de relatief onbekende nr. 2...? Het is geen eerlijke kans voor je nr. 1, hij kan nooit op tegen een spannende, nieuwe en daardoor onwerkelijke nr. 2... Denk daaraan. Denk na wat je nr.1 écht voor je betekent, hoeveel je om hem geeft of niet. Er zijn zoveel dingen die kapot kunnen, meer dan dat je met je verliefdheid winnen zult...
Zo, genoeg wijze lessen... Veel sterkte voor iedereen... En Dayenne, het "verbaast" me jou nog altijd hier te lezen... Jij bent toch ook al verschillende keren aan het afbouwen geweest...? Ik snap je goed hoor, maar het verbaast me dat jij het zelf al zo lang trekt... IK ben er aan onderdoor gegaan... Sterkte meisje...
Liefs, Delena
Tuurlijk vind ik het soms raar en moeilijk dat ik niet weet waar mijn (ex-) nr.2 is, en wat hij doet, hoe het met hem gaat. Of hij gelukkig is, gelukkiger dan toen met mij. Maar het enige dat ik nog van hem heb of weet is zijn thuisadres (en telefoonnummer; zijn mobiel van toen is niet meer van hem) en ik ga hem niet thuis bellen. Dat gaat me te ver, dat wil ik ook niet. Ik denk nog vaak terug aan die tijd en zoals ik eerder al zei: achteraf lijkt het niet al te veel schade te hebben aangericht, maar dat was dus echt niet zo. Heel mijn leven op zijn kop, een jaar lang bij de psych gelopen, een maand amper van mijn bed kunnen komen, puur door de stress. Aan niemand aan te raden, alleen maar sterk af te raden. Het had ook allemaal heel anders kunnen aflopen, als mijn nr. 1 niet zo veel van mij gehouden had en niet zo veel van mij gepikt had. Hij had bij me weg kunnen gaan, of mij de deur uit kunnen zetten. Hij wist ervan, ik moest het hem wel vertellen. Ik heb hem anderhalf, twee jaar lang bedonderd en hij heeft het gepikt en het me vergeven. We praten er nooit meer over maar het speelt nog altijd in mijn hoofd. Als er een tv programma is of ik lees een stuk over buitenechtelijke relaties, moet ik altijd nog denken aan het feit dat IK dat ook gedaan heb, en hoe weinig trots ik me daarover voel...
Ik voel me nu tien keer zo goed, met mijn man en kind en ZONDER al het geheime gedoe. Het is spannend, verliefd zijn. Maar het spannende kent zijn grenzen en als het noodzaak wordt om contact te hebben met degene die je je nr. 2 noemt... dan wordt het eng. Eng in de zin van benauwend en eng in de zin van griezelig. Wat kun je met je "eigen" relatie als je je nr. 1 elke keer maar weer vergelijkt met de relatief onbekende nr. 2...? Het is geen eerlijke kans voor je nr. 1, hij kan nooit op tegen een spannende, nieuwe en daardoor onwerkelijke nr. 2... Denk daaraan. Denk na wat je nr.1 écht voor je betekent, hoeveel je om hem geeft of niet. Er zijn zoveel dingen die kapot kunnen, meer dan dat je met je verliefdheid winnen zult...
Zo, genoeg wijze lessen... Veel sterkte voor iedereen... En Dayenne, het "verbaast" me jou nog altijd hier te lezen... Jij bent toch ook al verschillende keren aan het afbouwen geweest...? Ik snap je goed hoor, maar het verbaast me dat jij het zelf al zo lang trekt... IK ben er aan onderdoor gegaan... Sterkte meisje...
Liefs, Delena
zondag 7 januari 2007 om 10:34
Hoi,
Snoepje, wat naar voor je die ruzie met nr 2, bij mij begon het 'einde' ook op die manier, inene tijdens onze dagelijkse telefoontjes was hij ruzie aan het zoeken, het leek wel of hij wou dat ik wou stoppen dan, wat bleek, hij stopte het toen een paar weken later via sms!!! Dus let op, denk goed na, en hoop dat hij het goed maakt, en het voor jou niet zo is maar stop het anders zelf!
Twijvelaar, mijn verdriet is er nog steeds, dat zal ik meedragen in mijn hart, want ben mijn hele leven al op zoek naar echte onvoorwaardelijke liefde van beide kanten en dacht dat wij dat hadden, huil nu nog zeker 1 x per dag ,
Delena, dank je voor je verhaal hier, want idd wat zet het je leven op zijn kop, maar ook ik ben blij dat ik het heb meegemaakt, en fijn dat je het weer op een rijtje hebt allemaal,
groetjes Anna
Snoepje, wat naar voor je die ruzie met nr 2, bij mij begon het 'einde' ook op die manier, inene tijdens onze dagelijkse telefoontjes was hij ruzie aan het zoeken, het leek wel of hij wou dat ik wou stoppen dan, wat bleek, hij stopte het toen een paar weken later via sms!!! Dus let op, denk goed na, en hoop dat hij het goed maakt, en het voor jou niet zo is maar stop het anders zelf!
Twijvelaar, mijn verdriet is er nog steeds, dat zal ik meedragen in mijn hart, want ben mijn hele leven al op zoek naar echte onvoorwaardelijke liefde van beide kanten en dacht dat wij dat hadden, huil nu nog zeker 1 x per dag ,
Delena, dank je voor je verhaal hier, want idd wat zet het je leven op zijn kop, maar ook ik ben blij dat ik het heb meegemaakt, en fijn dat je het weer op een rijtje hebt allemaal,
groetjes Anna
maandag 8 januari 2007 om 18:00
Delena en Dayenne, jullie hebben t beiden over 'loslaten'.
Ik worstel daar ook mee, schrijf en lees inmiddels 2 jaar ( ook mijn naam is diverse keren veranderd ). Juist dat grensgebied tussen verliefdheid en noodzaak zit mij ook dwars. Ik hoop soms dat de vlam lagzaam vanzelf dooft....was t maar zo simpel. Hij zal nog lang in mijn hart blijven, ik kan de geschiedenis niet uitgummen.
Ik kan wel begrijpen Delena dat je daarvoor hulp nodig hebt gehad.
Heeft dat de keuze voor nr 1 sterker gemaakt bij je ?
Het lijkt me zo raar om terug te kijken op die stress. Ik merk zelf dat ik tijdens de gezonde afstandsperiodes veel meer bij mn verstand blijf. Als ik dan oude mailtjes teruglees schrik ik wel van mn eigen hotelboterigheid. En vind ik mezelf zo zielig dat ik telkens weer die bevestiging en aandacht opzoek.
Ik heb er heel lang laconiek over kunnen doen, vond hem gewoon charmant. Mijn keuze voor nr1 heeft me daarbij altijd geholpen. Ik had t goed met hem en dit vond ik wel n leuk spelletje. ( zeg t cynisch maar achteraf is t wel waar ).
De situatie is het afgelopen half jaar veranderd. Door externe factoren heeft nr 1 mij nu hard nodig..Hij is ziek en daarmee een totaal andere persoon. Ik kan dat moeilijk aan. Het zet onze relatie flink onder druk.
Hierdoor is nr 2 weer voortdurend in mn hoofd, TE veel. Ik kan het verlangen naar hem wel begrijpen maar niet meer hanteren. Het zou nu
wijzer zijn te focussen op het thuisfront. Ik probeer dat ook maar heb t er zwaar mee.
Vreselijk dilemma. Ik wil nr 2 er ook niet mee gaan lastig vallen, dan wordt het nog ingewikkelder.
Ik blijf maar circeltjes draaien, gelukkig lucht t op eraf en toe over te schrijven.
Enne,..nog n goed 2007 voor iedereen !! Hoop dat we wat vaker kunnen glimlachen om de liefde !!
Ik worstel daar ook mee, schrijf en lees inmiddels 2 jaar ( ook mijn naam is diverse keren veranderd ). Juist dat grensgebied tussen verliefdheid en noodzaak zit mij ook dwars. Ik hoop soms dat de vlam lagzaam vanzelf dooft....was t maar zo simpel. Hij zal nog lang in mijn hart blijven, ik kan de geschiedenis niet uitgummen.
Ik kan wel begrijpen Delena dat je daarvoor hulp nodig hebt gehad.
Heeft dat de keuze voor nr 1 sterker gemaakt bij je ?
Het lijkt me zo raar om terug te kijken op die stress. Ik merk zelf dat ik tijdens de gezonde afstandsperiodes veel meer bij mn verstand blijf. Als ik dan oude mailtjes teruglees schrik ik wel van mn eigen hotelboterigheid. En vind ik mezelf zo zielig dat ik telkens weer die bevestiging en aandacht opzoek.
Ik heb er heel lang laconiek over kunnen doen, vond hem gewoon charmant. Mijn keuze voor nr1 heeft me daarbij altijd geholpen. Ik had t goed met hem en dit vond ik wel n leuk spelletje. ( zeg t cynisch maar achteraf is t wel waar ).
De situatie is het afgelopen half jaar veranderd. Door externe factoren heeft nr 1 mij nu hard nodig..Hij is ziek en daarmee een totaal andere persoon. Ik kan dat moeilijk aan. Het zet onze relatie flink onder druk.
Hierdoor is nr 2 weer voortdurend in mn hoofd, TE veel. Ik kan het verlangen naar hem wel begrijpen maar niet meer hanteren. Het zou nu
wijzer zijn te focussen op het thuisfront. Ik probeer dat ook maar heb t er zwaar mee.
Vreselijk dilemma. Ik wil nr 2 er ook niet mee gaan lastig vallen, dan wordt het nog ingewikkelder.
Ik blijf maar circeltjes draaien, gelukkig lucht t op eraf en toe over te schrijven.
Enne,..nog n goed 2007 voor iedereen !! Hoop dat we wat vaker kunnen glimlachen om de liefde !!
maandag 8 januari 2007 om 19:58
O ik herken dit zo. Wij zijn gestopt maar ik weet dat als ik een beetje mijn best doe, dat ik hem zo weer zover krijg. alleen heeft ie aangegeven dat ie dat niet meer wilde dus ik vind het zo moeilijk. Want eigenlijk wil ik nog steeds maar dit puur omdat de sex zo geweldig is.
terwijl ik ook op mijn thuisfront moet gaan bouwen, niet alleen voor mijn kind maar ook voor mezelf
Oooooooooo wat is het moeilijk
terwijl ik ook op mijn thuisfront moet gaan bouwen, niet alleen voor mijn kind maar ook voor mezelf
Oooooooooo wat is het moeilijk
dinsdag 9 januari 2007 om 13:36
Inimini, je gevoelens zijn zeer begrijpelijk, maar je doet het goed, richt je energie op je nr1, nu hij je zo nodig heeft, en dagdroom maar een beetje over nr2,
Meisjemuts, ja, ik mis het hem ook zooooooooooo, maar weet dat het beter is om van dit dubbelleven af te zijn, maar ren zo weer naar hem als hij dat wil, aaaaaaaaaaaahhhh, groetjes en inimini sterkte
Anna
Meisjemuts, ja, ik mis het hem ook zooooooooooo, maar weet dat het beter is om van dit dubbelleven af te zijn, maar ren zo weer naar hem als hij dat wil, aaaaaaaaaaaahhhh, groetjes en inimini sterkte
Anna
dinsdag 9 januari 2007 om 17:49
@Anna, dank voor je steun.
Ik hoop dat jij de rust vindt om zijn keuze te aanvaarden. Ik snap heel goed dat je hem mist. Mag ik vragen wat de redenen zijn dat nr 2 wil stoppen ? En hoe lang kenden jullie elkaar ?
Denk je dat jullie op een afstand contact kunnen houden ? of is dit een definieve streep onder het verhaal.
Ik hoop dat jij de rust vindt om zijn keuze te aanvaarden. Ik snap heel goed dat je hem mist. Mag ik vragen wat de redenen zijn dat nr 2 wil stoppen ? En hoe lang kenden jullie elkaar ?
Denk je dat jullie op een afstand contact kunnen houden ? of is dit een definieve streep onder het verhaal.
dinsdag 9 januari 2007 om 18:30
Hoi Inimini,
Wij kenden elkaar al jaren, maar zijn beiden getrouwd en kids, en anderhalf jaar terug kregen we toch een geheime relatie, 3 maanden terug van de 1 op de andere dag trok hij het niet meer , wou altijd bij elkaar zijn, dus gaf aan te willen stoppen, we wilden beiden nog niet scheiden, en nu pas berust ik hierin, had vooral moeite dat hij dat even alleen had beslist, maar had evengoed dan heel veel verdriet gehad hoor, maar weet dat het ook beter is zo, dacht dat hij mij nu helemaal had afgekapt het afgelopen weekend, maar gelukkig smste hij mij weer vandaag, en kan er nu eindelijk beter mee omgaan, eindelijk, groetjes Anna
Wij kenden elkaar al jaren, maar zijn beiden getrouwd en kids, en anderhalf jaar terug kregen we toch een geheime relatie, 3 maanden terug van de 1 op de andere dag trok hij het niet meer , wou altijd bij elkaar zijn, dus gaf aan te willen stoppen, we wilden beiden nog niet scheiden, en nu pas berust ik hierin, had vooral moeite dat hij dat even alleen had beslist, maar had evengoed dan heel veel verdriet gehad hoor, maar weet dat het ook beter is zo, dacht dat hij mij nu helemaal had afgekapt het afgelopen weekend, maar gelukkig smste hij mij weer vandaag, en kan er nu eindelijk beter mee omgaan, eindelijk, groetjes Anna
dinsdag 9 januari 2007 om 19:52
Bij ons is de reden dat zijn vrouw mij het gevoel gaf dat hij met iemand niet te vertrouwen is. Dat heb ik hem verteld en hij is daar heel erg van geschrokken. Duidelijk is dus dat zijn vrouw iets vermoedt, maar nooit zal denken dat ik dat ben.
Ik heb zelf 6 jaar een relatie en de "affaire" heeft 7 maanden geduurd. En ja ik mis hem. Helaas hebben wij nog heel veel contact omdat wij elkaar heel goed kennen en kan ik dus ook geen afstand nemen. Het vervelende is dat als hij piept ik klaarsta (hoe vernederend eigenlijk) puur vanwege de sex. Die is echt verslavend. Verder ben ik niet verliefd of zo hoor, maar die pure spanning en lust arrrrrrggggghhhhhhhhhhhh
Ik heb zelf 6 jaar een relatie en de "affaire" heeft 7 maanden geduurd. En ja ik mis hem. Helaas hebben wij nog heel veel contact omdat wij elkaar heel goed kennen en kan ik dus ook geen afstand nemen. Het vervelende is dat als hij piept ik klaarsta (hoe vernederend eigenlijk) puur vanwege de sex. Die is echt verslavend. Verder ben ik niet verliefd of zo hoor, maar die pure spanning en lust arrrrrrggggghhhhhhhhhhhh
dinsdag 9 januari 2007 om 21:09
Lieve Delenaxx,
Bedankt voor je verhaal, dit had ik nodig om voor mezelf in te zien dat het allemaal goed kan komen Dat je toch weer gelukkig kunt worden zonder die ene grote liefde.
Mijn verhaal lijkt in grote lijnen op die van jou, ook ik mag mij gelukkig prijzen met een lieve man die mij heeft proberen te begrijpen en die mij niet de deur gewezen heeft, wat overigens niet veel gescheeld heeft.
Ik was/ben ook knettergek op mijn nummer twee en sinds maart vorig jaar hebben wij geen contact meer.
De afgelopen maanden waren een hel, vol pijn, twijfel, verdriet en wanhoop.
Ik heb ook al eens mijn verhaal hier gedaan, het helpt om het van je af te schrijven. Ook ik loop al bijna een jaar bij een psych. om mezelf weer terug te vinden.
Ik kwam bij haar binnen met de hulpvraag; ''ik houd van twee mannen, en ik weet niet voor wie ik moet kiezen", en nu een klein jaar verder ben ik voor het eerst sinds lange tijd overtuigt dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Ik wilde mijn nummer twee maar niet loslaten, ik kon het niet accepteren dat hij geen deel meer kon uitmaken van mijn leven.
Hij heeft mij wel losgelaten, althans hij was dit keer wel sterk en heeft mij niet meer gezocht.Ik weet dat hij het liefst met mij verder was gegaan en dat doet mij nog steeds veel verdriet.Ik had hem graag gelukkig gemaakt maar ik hield nog te veel van mijn man.
Hij wilde dat ik gelukkig werd en heeft mij niet meer gestoord in mijn huwelijk.
Wij waren allebei getrouwd en hebben kinderen.
Ik heb met heel m'n hart en ziel van hem gehouden (nog steeds, en dat kan niemand mij afnemen), en stiekum hoop ik dat hij dit leest.
Onze liefde zit heel diep, en spijt heb ik er nooit van gehad ondanks de pijn, schuldgevoel en het schrijnende verdriet.
Sind kort word ik wat rustiger en komt er weer een beetje rust en ruimte in mijn hoofd. Ik heb mis hem nog steeds verschrikkelijk maar ik kan nu ook heel dankbaar zijn dat ik dit met hem beleefd heb, ondanks het feit dat we niet meer bij elkaar kunnen zijn.
Jou verhaal geeft mij kracht en ik heb bewondering voor jou berusting.
Ik blijf mezelf alleen afvragen of ik niet altijd stiekum zoekende blijf, niet zozeer naar weer opnieuw zo'n affaire maar om te weten hoe het met hem gaat, ik weet ook waar hij woont, werkt etc.
Hoe ben jij Delenaxx, of anderen daar mee om gegaan?
Liefs Marla
Bedankt voor je verhaal, dit had ik nodig om voor mezelf in te zien dat het allemaal goed kan komen Dat je toch weer gelukkig kunt worden zonder die ene grote liefde.
Mijn verhaal lijkt in grote lijnen op die van jou, ook ik mag mij gelukkig prijzen met een lieve man die mij heeft proberen te begrijpen en die mij niet de deur gewezen heeft, wat overigens niet veel gescheeld heeft.
Ik was/ben ook knettergek op mijn nummer twee en sinds maart vorig jaar hebben wij geen contact meer.
De afgelopen maanden waren een hel, vol pijn, twijfel, verdriet en wanhoop.
Ik heb ook al eens mijn verhaal hier gedaan, het helpt om het van je af te schrijven. Ook ik loop al bijna een jaar bij een psych. om mezelf weer terug te vinden.
Ik kwam bij haar binnen met de hulpvraag; ''ik houd van twee mannen, en ik weet niet voor wie ik moet kiezen", en nu een klein jaar verder ben ik voor het eerst sinds lange tijd overtuigt dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Ik wilde mijn nummer twee maar niet loslaten, ik kon het niet accepteren dat hij geen deel meer kon uitmaken van mijn leven.
Hij heeft mij wel losgelaten, althans hij was dit keer wel sterk en heeft mij niet meer gezocht.Ik weet dat hij het liefst met mij verder was gegaan en dat doet mij nog steeds veel verdriet.Ik had hem graag gelukkig gemaakt maar ik hield nog te veel van mijn man.
Hij wilde dat ik gelukkig werd en heeft mij niet meer gestoord in mijn huwelijk.
Wij waren allebei getrouwd en hebben kinderen.
Ik heb met heel m'n hart en ziel van hem gehouden (nog steeds, en dat kan niemand mij afnemen), en stiekum hoop ik dat hij dit leest.
Onze liefde zit heel diep, en spijt heb ik er nooit van gehad ondanks de pijn, schuldgevoel en het schrijnende verdriet.
Sind kort word ik wat rustiger en komt er weer een beetje rust en ruimte in mijn hoofd. Ik heb mis hem nog steeds verschrikkelijk maar ik kan nu ook heel dankbaar zijn dat ik dit met hem beleefd heb, ondanks het feit dat we niet meer bij elkaar kunnen zijn.
Jou verhaal geeft mij kracht en ik heb bewondering voor jou berusting.
Ik blijf mezelf alleen afvragen of ik niet altijd stiekum zoekende blijf, niet zozeer naar weer opnieuw zo'n affaire maar om te weten hoe het met hem gaat, ik weet ook waar hij woont, werkt etc.
Hoe ben jij Delenaxx, of anderen daar mee om gegaan?
Liefs Marla
dinsdag 9 januari 2007 om 22:33
hoi allemaal,
Ook ik ben nieuw hier en heb zojuist alles doorgelezen en herken eveneens een hoop.
Ik heb 14 maanden lang een affaire gehad met mijn direct collega.
Wat begon als onschuldig flirten resulteerde in een langdurige geheime affaire.Ik ben getrouwd en heb 2 kleine kinderen en hij woont samen en heeft een thuiswonend kind.
Van de een op de andere dag kreeg ik een email bericht dat hij tijd voor zichzelf nodig had om juiste beslissingen te nemen. Of ik daar begrip voor wilde opbrengen....Hij kreeg last van onze escapades. Even een pas op de plaats en een dikke kus.
Na 6 weken (zomervankantie) vertelde hij mij doodleuk in de pauze, dat hij inmiddels gevoelens had voor iemand anders!
Hij was inmiddels bij zijn vriendin weg en woonde elders.
Wat wij hadden was immers voor de sex en hij was in het begin weliswaar n de war, maar gevoelens heeft hij nooit voor mij gehad. Een mooie vrouw, tja dat was ik wel gaf hij aan. Tjoh, wat voelde ik mij gekwetst en goedkoop! Achteraf bleek dat hij al iets had met een excollega van ons (die 4 maanden ervoor was weggegaan). Gelukkig is hij een maand later overgeplaatst naar een ander filiaal, en alleen op feesten treffen we elkaar nog. Het stomme is, dat ik nog steeds naar hem verlang!
Thuis, tegen mijn man heb ik nooit iets vertelt. Ik probeer mijn leven met man en kinderen weer op te pakken. Het erge is dat ik voel dat ik nog steeds iets voor hem voel...
Achteraf realiseer ik me pas wat ik heb gedaan en dat het nog erger had kunnen aflopen. De pijn die ik nu voel en het verlangen naar hem ik hoop dat dat slijt en dat ik er uiteindelijk iets van geleerd heb.
Ook ik ben nieuw hier en heb zojuist alles doorgelezen en herken eveneens een hoop.
Ik heb 14 maanden lang een affaire gehad met mijn direct collega.
Wat begon als onschuldig flirten resulteerde in een langdurige geheime affaire.Ik ben getrouwd en heb 2 kleine kinderen en hij woont samen en heeft een thuiswonend kind.
Van de een op de andere dag kreeg ik een email bericht dat hij tijd voor zichzelf nodig had om juiste beslissingen te nemen. Of ik daar begrip voor wilde opbrengen....Hij kreeg last van onze escapades. Even een pas op de plaats en een dikke kus.
Na 6 weken (zomervankantie) vertelde hij mij doodleuk in de pauze, dat hij inmiddels gevoelens had voor iemand anders!
Hij was inmiddels bij zijn vriendin weg en woonde elders.
Wat wij hadden was immers voor de sex en hij was in het begin weliswaar n de war, maar gevoelens heeft hij nooit voor mij gehad. Een mooie vrouw, tja dat was ik wel gaf hij aan. Tjoh, wat voelde ik mij gekwetst en goedkoop! Achteraf bleek dat hij al iets had met een excollega van ons (die 4 maanden ervoor was weggegaan). Gelukkig is hij een maand later overgeplaatst naar een ander filiaal, en alleen op feesten treffen we elkaar nog. Het stomme is, dat ik nog steeds naar hem verlang!
Thuis, tegen mijn man heb ik nooit iets vertelt. Ik probeer mijn leven met man en kinderen weer op te pakken. Het erge is dat ik voel dat ik nog steeds iets voor hem voel...
Achteraf realiseer ik me pas wat ik heb gedaan en dat het nog erger had kunnen aflopen. De pijn die ik nu voel en het verlangen naar hem ik hoop dat dat slijt en dat ik er uiteindelijk iets van geleerd heb.
dinsdag 9 januari 2007 om 23:21
Lieve allemaal,
Wat blijven al die verhalen toch herkenbaar....!
Het bij mij weer helemaal bijgelegd met nr. 2 en ik ben weer smoorverliefd... ik zou zo graag een keuze maken, En die keuze neigt zo naar nummer 2 maar op de een of andere manier is het zo moeilijk om het vetrouwde op te geven. Ik dacht altijd dat ik best een sterk mens was maar nu voel ik me zo zwak.... Ik wil zo graag kiezen en weg uit dit dubbelleven en toch doe ik het niet...
Vooral hetverhaal van Tinkeltje prikkelt me... jij kiest ervoor om eerlijk te zijn en daar ben ik echt jaloers op... Ik hoop dat het goed met je gaat!
Geitje;hoe is het met jou? En met je nr. 2 is hij alweer iets beter?
Sterkte allemaal!
Liefs,
Snoepje
Wat blijven al die verhalen toch herkenbaar....!
Het bij mij weer helemaal bijgelegd met nr. 2 en ik ben weer smoorverliefd... ik zou zo graag een keuze maken, En die keuze neigt zo naar nummer 2 maar op de een of andere manier is het zo moeilijk om het vetrouwde op te geven. Ik dacht altijd dat ik best een sterk mens was maar nu voel ik me zo zwak.... Ik wil zo graag kiezen en weg uit dit dubbelleven en toch doe ik het niet...
Vooral hetverhaal van Tinkeltje prikkelt me... jij kiest ervoor om eerlijk te zijn en daar ben ik echt jaloers op... Ik hoop dat het goed met je gaat!
Geitje;hoe is het met jou? En met je nr. 2 is hij alweer iets beter?
Sterkte allemaal!
Liefs,
Snoepje
woensdag 10 januari 2007 om 17:03
@Meisjemuts :
Duidelijk is dus dat zijn vrouw
iets vermoedt, maar nooit zal denken dat ik dat ben.
Ongelovelijk zo'n dubbelrol die jij speelt. Het zou wel errug pijnlijk zijn als jullie geheimpje uitkomt.
IVerder ben ik niet verliefd of zo hoor,
maar die pure spanning en lust arrrrrrggggghhhhhhhhhhhh.
Ik kan me dat niet begrijpen. Wat noem jij verliefd ? Bedoel je soms dat je geen relatie met hem zou willen ?
Duidelijk is dus dat zijn vrouw
iets vermoedt, maar nooit zal denken dat ik dat ben.
Ongelovelijk zo'n dubbelrol die jij speelt. Het zou wel errug pijnlijk zijn als jullie geheimpje uitkomt.
IVerder ben ik niet verliefd of zo hoor,
maar die pure spanning en lust arrrrrrggggghhhhhhhhhhhh.
Ik kan me dat niet begrijpen. Wat noem jij verliefd ? Bedoel je soms dat je geen relatie met hem zou willen ?
woensdag 10 januari 2007 om 17:19
Snoeppie: lastig he zo'n beslissing nemen? Ik snap heel goed dat de verleiding groot is. Denk goed na voor je je beslissing neemt. Laat je hart en verstand goed spreken.
Mijn nr 2 is vanaf dag een duidelijk geweest. Hij zal nooit zijn relatie opgeven. Maar hij moet dat vaak herhalen tegen me. Dat zet me wel weer met bijde benen op de grond. Ik kan de knoop niet doorhakken om te stoppen. Het gevoel is te lekker. Heb hem zondag weer even gezien nu weer wachten tot de volgende keer.:( Dat is wel kl#te maar ja dat nem ik er wel bij.
Nieuwe meiden, jullie verhaal is zo herkenbaar. Stort het hier maar neer hoor!
Meiden luister lekker naar je zelf en laat de rest maar kletsen. Heb weer zoveel negatiefs gelezen over een nr2 dat ik weer erg blij ben met dit topic.
Mijn nr 2 is vanaf dag een duidelijk geweest. Hij zal nooit zijn relatie opgeven. Maar hij moet dat vaak herhalen tegen me. Dat zet me wel weer met bijde benen op de grond. Ik kan de knoop niet doorhakken om te stoppen. Het gevoel is te lekker. Heb hem zondag weer even gezien nu weer wachten tot de volgende keer.:( Dat is wel kl#te maar ja dat nem ik er wel bij.
Nieuwe meiden, jullie verhaal is zo herkenbaar. Stort het hier maar neer hoor!
Meiden luister lekker naar je zelf en laat de rest maar kletsen. Heb weer zoveel negatiefs gelezen over een nr2 dat ik weer erg blij ben met dit topic.
woensdag 10 januari 2007 om 19:45
woensdag 10 januari 2007 om 20:45
Ik ken wel de film ''meet Joe Black'' maar ik kan me niet herinneren met je gemaild te hebben. Mijn naam was eerder Blijfmaartwijfelen, maar door Viva ben ik er ooit afgeknikkerd vanwege een niet meer bestaand mailadres, vandaar nieuwe naam.Als ik hier de verhalen lees denk ik dat Blijffie nog van "mijn" tijd is, al had ook hij een andere naam toen. Klopt dat, Blijffie....? Hebben wij niet ook nog een tijdje gemaild en geSMS't...? Zegt de naam Joe Black jou iets...? Zo niet, dan ben jij toch niet de Blijffie die ik bedoel...In ieder geval begrijp ik dat jij nog steeds niet helemaal over je grote liefde heenbent, al is je leven op het moment wel zo ingericht dat dat eigenlijk wel zo zou moeten zijn...
woensdag 10 januari 2007 om 20:49
