Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
dinsdag 12 juni 2007 om 11:34
Wahahahaha, Silmarillion, (of zoiets 
)) sorry, hoor, maar ik moest zoooo lachen met jouw post! Hoe je het beschrijft, zo voelen we ons allemaal wel eens, denk ik. Zo helemaal niet-geëmancipeerd, echt vrouwelijk je gaan afvragen hoe je moet zijn/ er moet uitzien om op HEM een verpetterende indruk te maken... Zal ik dan maar vertellen hoe nr2 op mij verliefd is geworden (Bestaat, jij vroeg toch nog een leuk verhaal???)-----> Komt-ie:Een jaar geleden alweer.. Op een warme juni-avond was ik alleen thuis. Lange werkdag gehad, thuisgekomen in een huis in volle verbouwing. Nog even puin ruimen maar en me dus nog niet gedoucht, zonder make-up, beetje vettig haar in slordig staartje en makkelijke trainingsbroek met niet-bijpassend oud t-shirtje aan (helemaal niet mijn stijl). Dan wordt er aangebeld... Shit.... Nou ja, we zijn aan het verbouwen, dus wat geeft het eigenlijk? Ik doe gewoon die deur open. Jullie raden het al: nr2!!! (toen nog geen nr2, maar wel al beetje kriebels en spanning geweest). Shit shit shit. Laat me nou elke dag netjes zijn, vrouwelijk gekleed, mooi opgemaakt en net die ene avond dat ik voor de beker van super-slons lijkt te gaan, is hij daar. Zal je altijd zien... Hij is die avond tot 23u gebleven en we hebben het de hele tijd gezellig gehad, veel gepraat en gelachen. Ik voelde me in het begin wel wat opgelaten (was er me toch echt van bewust dat ik niet op m'n mooist was... zo viel het me bijvoorbeeld ineens op dat ik m'n teennagels dringend moest bijknippen), maar na een halfuurtje of zo dacht ik er niet meer echt aan en werd het dus gewoon gezellig. Achteraf (veeeeeel later) ben ik te weten gekomen dat hij juist die avond verliefd op me is geworden. Of hij het dan niet gemerkt had dat ik die avond zo slonzig was? Nee, was hem niet opgevallen, hij vond me juist heel mooi... Zullen wij vrouwen dus maar moeite doen........... Je vraagt je dan toch af waarom? Mannen!Lieve groetjes,Marlies
)) sorry, hoor, maar ik moest zoooo lachen met jouw post! Hoe je het beschrijft, zo voelen we ons allemaal wel eens, denk ik. Zo helemaal niet-geëmancipeerd, echt vrouwelijk je gaan afvragen hoe je moet zijn/ er moet uitzien om op HEM een verpetterende indruk te maken... Zal ik dan maar vertellen hoe nr2 op mij verliefd is geworden (Bestaat, jij vroeg toch nog een leuk verhaal???)-----> Komt-ie:Een jaar geleden alweer.. Op een warme juni-avond was ik alleen thuis. Lange werkdag gehad, thuisgekomen in een huis in volle verbouwing. Nog even puin ruimen maar en me dus nog niet gedoucht, zonder make-up, beetje vettig haar in slordig staartje en makkelijke trainingsbroek met niet-bijpassend oud t-shirtje aan (helemaal niet mijn stijl). Dan wordt er aangebeld... Shit.... Nou ja, we zijn aan het verbouwen, dus wat geeft het eigenlijk? Ik doe gewoon die deur open. Jullie raden het al: nr2!!! (toen nog geen nr2, maar wel al beetje kriebels en spanning geweest). Shit shit shit. Laat me nou elke dag netjes zijn, vrouwelijk gekleed, mooi opgemaakt en net die ene avond dat ik voor de beker van super-slons lijkt te gaan, is hij daar. Zal je altijd zien... Hij is die avond tot 23u gebleven en we hebben het de hele tijd gezellig gehad, veel gepraat en gelachen. Ik voelde me in het begin wel wat opgelaten (was er me toch echt van bewust dat ik niet op m'n mooist was... zo viel het me bijvoorbeeld ineens op dat ik m'n teennagels dringend moest bijknippen), maar na een halfuurtje of zo dacht ik er niet meer echt aan en werd het dus gewoon gezellig. Achteraf (veeeeeel later) ben ik te weten gekomen dat hij juist die avond verliefd op me is geworden. Of hij het dan niet gemerkt had dat ik die avond zo slonzig was? Nee, was hem niet opgevallen, hij vond me juist heel mooi... Zullen wij vrouwen dus maar moeite doen........... Je vraagt je dan toch af waarom? Mannen!Lieve groetjes,Marlies
dinsdag 12 juni 2007 om 11:55
dinsdag 12 juni 2007 om 12:09
dinsdag 12 juni 2007 om 12:12
Oh, trouwens, dat van die kleding dat herken ik wel heel erg hoor!
Als ik weet dat ik hem ga zien zorg ik altijd dat ik er flitsend uitzie, dat mijn haar fris gewassen is, etc.
En altijd opletten dat ik een combinatie aandoe wat hij nog niet eerder heeft gezien natuurlijk. :P
(Alsof een man dat ziet, zie het verhaal van Marlies)
P.S. ik zie hem van de week en heb nu net een enorme puist op een zekere plek zitten (in het zicht), hebben jullie nog een tip?
Als ik weet dat ik hem ga zien zorg ik altijd dat ik er flitsend uitzie, dat mijn haar fris gewassen is, etc.
En altijd opletten dat ik een combinatie aandoe wat hij nog niet eerder heeft gezien natuurlijk. :P
(Alsof een man dat ziet, zie het verhaal van Marlies)
P.S. ik zie hem van de week en heb nu net een enorme puist op een zekere plek zitten (in het zicht), hebben jullie nog een tip?
dinsdag 12 juni 2007 om 12:15
hoi allemaal,
vind het nog wel moeilijk alles te onthouden hoor. in die zin dat ik nog niet helemaal weet wie er nou wel of niet met medeweten van nr 1 met nr 2 omgaat. en thea, volgens mij heb jij alleen nog maar een platonische relatie met nr. 2? wat ik overigens wel heel knap vind! en hoelang iedereen met hun nr 2 omgaat en of hun nr 2 al dan niet getrouwd. pff haha. straks nog maar even alles doorlezen. maar zal vanzelf wel goed komen.
hier baal ik nog steeds als een stekker. nog steeds niets gehoor op mijn smsje. zou hem wel kunnen bellen, hij is single tenslotte. maar op de een of andere manier voelt dat nou gewoon niet goed. snappen jullie me?
zit nu dus weer te denken, zal ik hem smssen en vragen waar hij mee bezig is, dat hij het wel gewoon kan zeggen als hij er mee wil stoppen enzovoorts. of toch nog maar even afwachten?
mijn nr 2 lijkt overigens totaal niet op nr. 1, niet in uiterlijk en niet in gedrag.
ze zien er allebei leuk uit. alleen heeft nr 1 een beter lijf. maar met nr 2 is er zo'n giga aantrekkingskracht, als ie me alleen als aanraakt of zoent. ohoh. t maakt me eigenlijk geeneens uit hoe hij er uit ziet, heel raar. eigenlijk is het geeneens mijn type. snap er niets van.
hebben jullie dat trouwens ook, dat als je geen smsje terugkrijgt, je allemaal van die stomme dingen gaat bedenken als, er zal toch niets gebeurd zijn of hij zal toch niet zijn telefoon kwijt zijn want dan heeft ie mijn nummer niet meer (en hij weet geeneens waar ik woon, of mijn achernaam). terwijl je dondersgoed weet dat dat natuurlijk helemaal het geval niet.
vind het nog wel moeilijk alles te onthouden hoor. in die zin dat ik nog niet helemaal weet wie er nou wel of niet met medeweten van nr 1 met nr 2 omgaat. en thea, volgens mij heb jij alleen nog maar een platonische relatie met nr. 2? wat ik overigens wel heel knap vind! en hoelang iedereen met hun nr 2 omgaat en of hun nr 2 al dan niet getrouwd. pff haha. straks nog maar even alles doorlezen. maar zal vanzelf wel goed komen.
hier baal ik nog steeds als een stekker. nog steeds niets gehoor op mijn smsje. zou hem wel kunnen bellen, hij is single tenslotte. maar op de een of andere manier voelt dat nou gewoon niet goed. snappen jullie me?
zit nu dus weer te denken, zal ik hem smssen en vragen waar hij mee bezig is, dat hij het wel gewoon kan zeggen als hij er mee wil stoppen enzovoorts. of toch nog maar even afwachten?
mijn nr 2 lijkt overigens totaal niet op nr. 1, niet in uiterlijk en niet in gedrag.
ze zien er allebei leuk uit. alleen heeft nr 1 een beter lijf. maar met nr 2 is er zo'n giga aantrekkingskracht, als ie me alleen als aanraakt of zoent. ohoh. t maakt me eigenlijk geeneens uit hoe hij er uit ziet, heel raar. eigenlijk is het geeneens mijn type. snap er niets van.
hebben jullie dat trouwens ook, dat als je geen smsje terugkrijgt, je allemaal van die stomme dingen gaat bedenken als, er zal toch niets gebeurd zijn of hij zal toch niet zijn telefoon kwijt zijn want dan heeft ie mijn nummer niet meer (en hij weet geeneens waar ik woon, of mijn achernaam). terwijl je dondersgoed weet dat dat natuurlijk helemaal het geval niet.
dinsdag 12 juni 2007 om 12:17
In het kader van de leuke verhalen zal ik ook even mijn blunder van vanochtend meedelen. Ten eerste belde hij ongelooflijk ongelegen. Ten tweede kijk ik normaal gesproken altijd eerst naar de nummerherkenning, zodat ik enigszins voorbereid ben. Nu niet gedaan. Ten derde stond mijn kantoor vol met mensen, waaronder mijn baas. Ik was dus niet op mijn best.
Hij begon een heel verhaal af te steken over een project waar in aan had moeten werken, maar waar ik me nog niet in verdiept heb. Alles wat hij noemde kwam me als complete abacadabra voor. Enige zinnige bijdragen van mijn kant waren dus totaal onmogelijk. Uiteindelijk heb ik maar bekend dat ik het veel te druk had en er niet naar gekeken had. Hij bood toen lief aan om de rest van de gesprekken te doen om de hoeveelheid werk die ik had een beetje te verlichten.
Tot zover ging het nog redelijk. Tot ik in een complete spraakverwarring (en normaal spreek ik mijn talen gewoon goed!) zei dat ik ook graag bovenop zat - ipv ER bovenop. Mijn baas kon er om glimlachen... Nr 2 moest er hoorbaar om lachen en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan...
Goed verhaal Marl1es... ik betrapte me er wel op dat ik meteen dacht "o ja, teennagels vanavond nog even knippen". Relativeren kan geen kwaad. Hij moet me maar nemen zoals ik ben. Met dubbelzinnige opmerkingen en al.
Hij begon een heel verhaal af te steken over een project waar in aan had moeten werken, maar waar ik me nog niet in verdiept heb. Alles wat hij noemde kwam me als complete abacadabra voor. Enige zinnige bijdragen van mijn kant waren dus totaal onmogelijk. Uiteindelijk heb ik maar bekend dat ik het veel te druk had en er niet naar gekeken had. Hij bood toen lief aan om de rest van de gesprekken te doen om de hoeveelheid werk die ik had een beetje te verlichten.
Tot zover ging het nog redelijk. Tot ik in een complete spraakverwarring (en normaal spreek ik mijn talen gewoon goed!) zei dat ik ook graag bovenop zat - ipv ER bovenop. Mijn baas kon er om glimlachen... Nr 2 moest er hoorbaar om lachen en ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan...
Goed verhaal Marl1es... ik betrapte me er wel op dat ik meteen dacht "o ja, teennagels vanavond nog even knippen". Relativeren kan geen kwaad. Hij moet me maar nemen zoals ik ben. Met dubbelzinnige opmerkingen en al.
dinsdag 12 juni 2007 om 13:43
Hoi allemaal,
Wow, wat is er veel geschreven! Heerlijk dat we hier ons verhaal kwijtkunnen, gister weer een uur met nr2 aan de telefoon gezeten en onze diepste gevoelens weer eens uitgediept, dus bestaat, gelukkig bespreken wij al onze gevoelens, denk wel eens dat ik meer met hem besproken heb in paar jaar dan in 20 met nr 1,
Worteltje, welkom, schrijf lekker van je af!
Daantje01, we zitten zo'n beetje in hetzelfde schuitje, weet alleen niet hoe of jij tegenover je nr1 staat, was dat je grote liefde eerst??? Wil je eigenlijk met nr2 verder???
Thea, voor jou blijft het spannend he, jammer dat je je gevoelens niet uit durft te spreken,
Duiveltje, heb je al wat gehoord??
Saskia, heb jij zelf een nr1?
Bestaat, ja, mijn nr2 is precies het type man waar ik nog NOOIT op gevallen ben, het totaal tegenovergestelde van mijn nr1, haha,
Marlies en Silmarillion, ja, de juiste outfit uitzoeken, als ik een afspraak met nr2 heb mezelf wel 3 x verkleden, en hij zegt maakt me niks uit wat je aan hebt, ik vind je altijd mooi, grin,
Meek, hoe was je nacht met nr2, heb de mijne nog nooit zien slapen, lijkt me heerlijk,
Josefien, hoe is het met jou???
Nu, dames succes weer allemaal en groetjes van Anna:)
Wow, wat is er veel geschreven! Heerlijk dat we hier ons verhaal kwijtkunnen, gister weer een uur met nr2 aan de telefoon gezeten en onze diepste gevoelens weer eens uitgediept, dus bestaat, gelukkig bespreken wij al onze gevoelens, denk wel eens dat ik meer met hem besproken heb in paar jaar dan in 20 met nr 1,
Worteltje, welkom, schrijf lekker van je af!
Daantje01, we zitten zo'n beetje in hetzelfde schuitje, weet alleen niet hoe of jij tegenover je nr1 staat, was dat je grote liefde eerst??? Wil je eigenlijk met nr2 verder???
Thea, voor jou blijft het spannend he, jammer dat je je gevoelens niet uit durft te spreken,
Duiveltje, heb je al wat gehoord??
Saskia, heb jij zelf een nr1?
Bestaat, ja, mijn nr2 is precies het type man waar ik nog NOOIT op gevallen ben, het totaal tegenovergestelde van mijn nr1, haha,
Marlies en Silmarillion, ja, de juiste outfit uitzoeken, als ik een afspraak met nr2 heb mezelf wel 3 x verkleden, en hij zegt maakt me niks uit wat je aan hebt, ik vind je altijd mooi, grin,
Meek, hoe was je nacht met nr2, heb de mijne nog nooit zien slapen, lijkt me heerlijk,
Josefien, hoe is het met jou???
Nu, dames succes weer allemaal en groetjes van Anna:)
dinsdag 12 juni 2007 om 14:47
Meiden wat is jullie mening over deze gedachtengang van mij: Ik merk aan alles dat Nr2 veel om mij geeft, dat blijkt uit zijn betrokkenheid en interesse in alles wat mij bezighoudt. Kan het nu zo zijn dat hij zelf niet ziet dat mij meer voor mij voelt dan normaal zou zijn in een vriendschappelijke/collegiale relatie? Wat denken jullie daarover?
dinsdag 12 juni 2007 om 14:57
Thea, volgens mij weet hij het echt wel! En jij ook! Maar jullie durven het beide niet uit te spreken, ook allebei bang om de vriendschap te 'verpesten', de enige manier om dit zeker te weten is het toch 'bespreekbaar' te maken, en gelijk duidelijkheid erover maken naar elkaar toe hoe hier mee om te gaan, en anders, gewoon genieten van deze bijzondere vriendschap?! groetjes Anna
dinsdag 12 juni 2007 om 15:08
Kan me niet zo goed concentreren vandaag. De zenuwen voor morgen beginnen een beetje toe te slaan, denk ik. Dus ik blijf hier maar regelmatig naar toe surfen om een beetje ontspanning te vinden.
Thea - in antwoord op jouw vraag. Ik ben geen mannen-expert, dus pin je niet op mijn reactie vast. Wat ik wel gemerkt heb, in mijn werkkringen tot nu toe, is dat er altijd wel één of twee mannelijke collega's waren met wie de klik veel groter was dan met de rest. Ook nu nog. Met mijn baas heb ik bijvoorbeeld zo'n goede verstandhouding, dat het halve bedrijf al geroddeld heeft over een verhouding tussen ons. Terwijl daar absoluut geen sprake van is en nooit is geweest! We flirten niet, hebben geen andere gevoelens dan vriendschappelijke voor elkaar, maar we begrijpen elkaar goed, lachen en praten veel met elkaar.
Zelf merk ik een heel duidelijk verschil tussen de manier waarop ik omga met nr 2 en met de andere mannelijke collega's met klik. Ik denk ook van zijn kant andere signalen op te vangen (zo is hij de enige collega die me kust als hij hier op kantoor komt - en ben ik ook de enige vrouw die hij kust. Mijn andere vrouwelijke collega's zegt hij alleen gedag). Bovendien meen ik het ook aan zijn houding, ogen en lach te zien. Maar misschien is dat allemaal wel wishful thinking.
Ik kan me trouwens niet voorstellen dat hij je "onbewust" leuker dan leuk vindt. Misschien uit hij het bewust niet, maar hij zal het voor zichzelf echt wel weten.
Nu ga ik weer aan het werk!
Thea - in antwoord op jouw vraag. Ik ben geen mannen-expert, dus pin je niet op mijn reactie vast. Wat ik wel gemerkt heb, in mijn werkkringen tot nu toe, is dat er altijd wel één of twee mannelijke collega's waren met wie de klik veel groter was dan met de rest. Ook nu nog. Met mijn baas heb ik bijvoorbeeld zo'n goede verstandhouding, dat het halve bedrijf al geroddeld heeft over een verhouding tussen ons. Terwijl daar absoluut geen sprake van is en nooit is geweest! We flirten niet, hebben geen andere gevoelens dan vriendschappelijke voor elkaar, maar we begrijpen elkaar goed, lachen en praten veel met elkaar.
Zelf merk ik een heel duidelijk verschil tussen de manier waarop ik omga met nr 2 en met de andere mannelijke collega's met klik. Ik denk ook van zijn kant andere signalen op te vangen (zo is hij de enige collega die me kust als hij hier op kantoor komt - en ben ik ook de enige vrouw die hij kust. Mijn andere vrouwelijke collega's zegt hij alleen gedag). Bovendien meen ik het ook aan zijn houding, ogen en lach te zien. Maar misschien is dat allemaal wel wishful thinking.
Ik kan me trouwens niet voorstellen dat hij je "onbewust" leuker dan leuk vindt. Misschien uit hij het bewust niet, maar hij zal het voor zichzelf echt wel weten.
Nu ga ik weer aan het werk!
dinsdag 12 juni 2007 om 15:24
Nou, ik denk dat ik niet meer mee hoef te schrijven met jullie. Zag vanmiddag dat hij online was om msn en heb hem een berichtje gestuurd. Hij heeft een uur niet gereageerd en is toen offline gegaan. Nu weet ik dus genoeg. Wat een lul zeg, hij had het wel even anders mogen aanpakken. Hoef ik ook niet meer op een smsje te wachten of wat dan ook. Ben erg teleurgesteld en ontgoocheld. Wat nu....
Dank je wel lieve meiden voor alles, wens jullie veel succes, plezier en sterkte, hopelijk vergaat het jullie beter dan mij... :(
Dank je wel lieve meiden voor alles, wens jullie veel succes, plezier en sterkte, hopelijk vergaat het jullie beter dan mij... :(
dinsdag 12 juni 2007 om 15:38
he, Duiveltje. Ik denk dat dat allemaal wel meevalt hoor! Ik moest er ook aan wennen dat mijn nr2 online is en geen contact opneemt. Hij is dan aan het werk en heeft geen tijd voor gesprekjes. Of er zitten mensen om zich heen.Wat heb je hem als laatste sms-je gestuurd?Saskia: herkenbaar, die muzieksmaak en hobby's! Ok, niet alle muziek is slecht, we delen ook wel wat, maar wat een bagger zit er af en toe tussen, hahaha! Marlies: heerlijk verhaal!Thea: fantastisch verhaal!Ik baal echt dat mijn nr2 niet op de msn is nu, ik was/ben er helemaal klaar voor, hoe het gesprek ook zou verlopen. Ik heb dit zo niet nodig, ik had het 'on hold' kunnen zetten. Ik hoop dat ik later deze week nog zo sterk ben. SMS is geen optie in dit geval.
dinsdag 12 juni 2007 om 16:18
Hoi ladies,
Nr 1 inruilen voor nr 2, ik wil ze eigenlijk alle 2, mag dat ook:P
Zoals ik al bij vele heb gelezen is nr 2 eigenlijk helemaal mijn type niet. Ik houd van grote mannen en guess what.... hij is niet zo groot ( wel groter dan mij) maar wel erg lekker....
Behalve op het flirt vlak hebben we ook geestelijk een enorme klik.
Nee hoor, hij heeft nooit zomaar niets van zich laten horen, zelf als ik niet in de gelegenheid was om te smsen, stuurde hij mij iets. Om even te laten weten dat hij aan me dacht.(soort code afgesproken) Echt heerlijk vond ik dat altijd van hem. Ik hoop dat onze "stille" periode bijna voorbij is, we kunnen op dit moment echt geen contact hebben met elkaar zonder het risico te lopen te worden ontdekt.
@Duiveltje, misschien heeft hij wel een reden om even niets te laten horen.
@Silm, veel geluk/ sterkte morgen. Ik hoop dat je dan wel de goede woorden kunt vinden in zijn bijzijn.
@Saskia, klinkt bekend zo'n telefoontje. Je zou 'm er dan wel doorheen willen sleuren.
Voor alle anderen een *;
Nr 1 inruilen voor nr 2, ik wil ze eigenlijk alle 2, mag dat ook:P
Zoals ik al bij vele heb gelezen is nr 2 eigenlijk helemaal mijn type niet. Ik houd van grote mannen en guess what.... hij is niet zo groot ( wel groter dan mij) maar wel erg lekker....
Behalve op het flirt vlak hebben we ook geestelijk een enorme klik.
Nee hoor, hij heeft nooit zomaar niets van zich laten horen, zelf als ik niet in de gelegenheid was om te smsen, stuurde hij mij iets. Om even te laten weten dat hij aan me dacht.(soort code afgesproken) Echt heerlijk vond ik dat altijd van hem. Ik hoop dat onze "stille" periode bijna voorbij is, we kunnen op dit moment echt geen contact hebben met elkaar zonder het risico te lopen te worden ontdekt.
@Duiveltje, misschien heeft hij wel een reden om even niets te laten horen.
@Silm, veel geluk/ sterkte morgen. Ik hoop dat je dan wel de goede woorden kunt vinden in zijn bijzijn.
@Saskia, klinkt bekend zo'n telefoontje. Je zou 'm er dan wel doorheen willen sleuren.
Voor alle anderen een *;
dinsdag 12 juni 2007 om 16:31
Laatsts smsje wat ik gestuurd heb, nu anderhalve week geleden zonder antwoord te krijgen, was een antwoord op zijn vraag wat ik ging doen in het weekend. Dit heb ik gesmst en toen heeft hij niet meer gereageerd.
Lief hoor van je dat je me probeert op te beuren, maar ik geloof er echt niet meer in....
dinsdag 12 juni 2007 om 16:43
@Duiveltje: wat ontzettend vervelend voor je... kan begrijpen dat je er helemaal verdrietig en teleurgesteld van wordt. Bijna twee weken niets horen is lang. Misschien is dit een goed keerpunt - of een manier om het helemaal af te breken, maar ik kan me voorstellen dat dit idee je nu helemaal geen troost brengt.
Sterkte!
Sterkte!
dinsdag 12 juni 2007 om 17:35
kijk, das nou mooi meegenomen saskia.
ik heb dat niet hoor moet ik zeggen. helaas.
duiveltje, snap je wanhoop. en het is zo wat thea zegt, je kan er dan ook maar beter van af zijn. maar mijn nr 2 is net zo als de jouwe, en toch wil ik hem niet kwijt. maar het hoeft niets te beteken he, misschien kon ie gewoon niets zeggen of wat dan ook. ik heb aanstaande donderdag 2 weken geleden mijn nr 2 voor het laatst gezien. en daarna nog 1 keer wat gehoord en ook niet meer. dus ben ook een beetje radeloos.
anaianai, grappige verspreking. kan me voorstellen dat daar even om gelachen werd.
ik heb dat niet hoor moet ik zeggen. helaas.
duiveltje, snap je wanhoop. en het is zo wat thea zegt, je kan er dan ook maar beter van af zijn. maar mijn nr 2 is net zo als de jouwe, en toch wil ik hem niet kwijt. maar het hoeft niets te beteken he, misschien kon ie gewoon niets zeggen of wat dan ook. ik heb aanstaande donderdag 2 weken geleden mijn nr 2 voor het laatst gezien. en daarna nog 1 keer wat gehoord en ook niet meer. dus ben ook een beetje radeloos.
anaianai, grappige verspreking. kan me voorstellen dat daar even om gelachen werd.
dinsdag 12 juni 2007 om 19:32
Als je het objectief bekijkt vind ik ons allemaal eigenlijk zielig. Waarschijnlijk allemaal sterke vrouwen in het dagelijks leven maar helemaal afhankelijk van al dan geen reactie van nr. 2. En... het is al eerder gezegd, wij kunnen toch ook tussendoor sms-en, waarom die mannen dan niet? Onzin toch? Druk enz. geen excuus lijkt mij. Heb me ook al eens helemaal druk gemaakt omdat ik een dag niks gehoord had. Bleek hij in z'n tweede huis te zitten en z'n oplader vergeten te zijn. We behandelen zoals ik ergens gelezen heb onze mobiel echt als een winnend staatslot. Allemaal in hetzelfde schuitje, allemaal dezelfde reacties. Zit nu al te bedenken wat ik maandag aan zal doen als ik voor twee dagen naar nr. 2 ga. Hij zit me trouwens nu helemaal in te pakken met warmbloedige smsjes, dat hij me in zijn armen wil nemen, naar me verlangt etc. Heerlijk. Shit, waarom kick ik daar toch zo op? Konden we allemaal maar de knop omzetten en terug naar alleen nr. 1. Of toch iets te saai? We zijn wel alive and kicking he? Maar toch zou ik willen dat dit nooit gebeurd was. Mijn nr. 1 en 2 zijn trouwens even oud, allebei groot, maar nr. 2 is een levensgenieter en nr. 1 houdt van rust. Ik denk dat ik het heel goed zou kunnen vinden met nr. 2, want we houden van veel dezelfde dingen. Meiden, allen veel sterkte en laten we onszelf niet te veel laten afzakken in dit gedoe.
Groetjes, Josephien
Groetjes, Josephien
dinsdag 12 juni 2007 om 20:42
inderdaad jozefien, je hebt helemaal gelijk.
ben ook een sterke vrouw met een gezin en een baan en iemand waar mensen vaak op terug (kunnen) vallen. en snap mezelf ook helemaal niet.
hoe kan ik zo met me "laten sollen". maar kan en wil hem gewoon niet missen. nog niet in elk geval. hoop dat het snel zover komt dat ik kan zeggen, bekijk jij het maar met dat gedrag van je. maar dat kan en wil ik dus gewoon nog niet blijkbaar. hoewel, misschien moet ik wel, als hij niets meer laat horen. wie weet bewijst ie me daar dan nog een dienst mee ook ergens. zucht.
ben ook een sterke vrouw met een gezin en een baan en iemand waar mensen vaak op terug (kunnen) vallen. en snap mezelf ook helemaal niet.
hoe kan ik zo met me "laten sollen". maar kan en wil hem gewoon niet missen. nog niet in elk geval. hoop dat het snel zover komt dat ik kan zeggen, bekijk jij het maar met dat gedrag van je. maar dat kan en wil ik dus gewoon nog niet blijkbaar. hoewel, misschien moet ik wel, als hij niets meer laat horen. wie weet bewijst ie me daar dan nog een dienst mee ook ergens. zucht.
woensdag 13 juni 2007 om 09:40
Tja, hier ook weer een voorbeeld van hoe mijn humeur afhankelijk is van de luimen van een man die niet eens de mijne is.:@
Vanmorgen kwam hij wat bij ons thuis ophalen voor hij naar zijn werk ging, ok, ik geef toe, we hadden hooguit 5 minuten samen, maar ik leefde al weken naar dit moment toe, ik was toch maar even supervroeg voor hem uit de veren gegaan, had speciaal dat iets doorschijnende bloesje aangedaan met die mooie BH eronder enz. :$
En wat gebeurt er? Niets. Even gepraat, en toen ging-ie weg, en ja hoor, hij boog zich voorover, ik was al helemaal blij: nu gaat het gebeuren (had speciaal mijn tanden gepoetst), maar nee hoor, meneer gaf gewoon een kus op mijn wang, dus ik sloeg mijn arm om hem heen en vroeg of ik 'm even mocht vasthouden, nou dat mocht eventjes wel van hem, maar hij was een beetje afwijzend of slecht op zijn gemak, ik weet niet.
En nu zit ik met een slecht humeur, ik voel me een loopse teef, een stom wijf, ik voel me te kakken gezet, en dat allemaal omdat ik er weer veel te hoge verwachtingen van had. Bah.
Vanmorgen kwam hij wat bij ons thuis ophalen voor hij naar zijn werk ging, ok, ik geef toe, we hadden hooguit 5 minuten samen, maar ik leefde al weken naar dit moment toe, ik was toch maar even supervroeg voor hem uit de veren gegaan, had speciaal dat iets doorschijnende bloesje aangedaan met die mooie BH eronder enz. :$
En wat gebeurt er? Niets. Even gepraat, en toen ging-ie weg, en ja hoor, hij boog zich voorover, ik was al helemaal blij: nu gaat het gebeuren (had speciaal mijn tanden gepoetst), maar nee hoor, meneer gaf gewoon een kus op mijn wang, dus ik sloeg mijn arm om hem heen en vroeg of ik 'm even mocht vasthouden, nou dat mocht eventjes wel van hem, maar hij was een beetje afwijzend of slecht op zijn gemak, ik weet niet.
En nu zit ik met een slecht humeur, ik voel me een loopse teef, een stom wijf, ik voel me te kakken gezet, en dat allemaal omdat ik er weer veel te hoge verwachtingen van had. Bah.
woensdag 13 juni 2007 om 10:40
Hoi Saskia,
Wat jammer achteraf he dat je daarvoor opgestaan bent. Begrijp hoe je je voelt. We zeggen steeds ik kan hem niet missen, maar we hebben hem eigenlijk niet. Wat we hebben zijn spaarzame momenten. Eigenlijk moeten we tegen onszelf zeggen, ik kan die onrust missen als kiespijn. Die nrs. 2 zijn idd een verslaving. Slecht voor ons maar we willen meer. En dan heb ik nog een nr. 2 die eigenlijk heel trouw redelijk snel terug smst. Ik ben nu wat grieperig en maak me er zorgen om of ik maandag wel weer beter ben, omdat ik dan 2 dagen naar nr. 2 ga. En wat doen we onze nr. 1 eigenlijk tekort door er een nr. 2 op na te houden. Mijn schuldgevoel is groot nu nr. 1 de laatste maanden erg lief voor me is. Maar ik heb helemaal geen behoefte aan intimiteit met nr. 1. Wanneer keert ons verstand terug? Als het te laat is? Verwen jezelf vandaag maar een beetje Saskia. Sterkte meid!
Groetjes, Josephien
Wat jammer achteraf he dat je daarvoor opgestaan bent. Begrijp hoe je je voelt. We zeggen steeds ik kan hem niet missen, maar we hebben hem eigenlijk niet. Wat we hebben zijn spaarzame momenten. Eigenlijk moeten we tegen onszelf zeggen, ik kan die onrust missen als kiespijn. Die nrs. 2 zijn idd een verslaving. Slecht voor ons maar we willen meer. En dan heb ik nog een nr. 2 die eigenlijk heel trouw redelijk snel terug smst. Ik ben nu wat grieperig en maak me er zorgen om of ik maandag wel weer beter ben, omdat ik dan 2 dagen naar nr. 2 ga. En wat doen we onze nr. 1 eigenlijk tekort door er een nr. 2 op na te houden. Mijn schuldgevoel is groot nu nr. 1 de laatste maanden erg lief voor me is. Maar ik heb helemaal geen behoefte aan intimiteit met nr. 1. Wanneer keert ons verstand terug? Als het te laat is? Verwen jezelf vandaag maar een beetje Saskia. Sterkte meid!
Groetjes, Josephien
woensdag 13 juni 2007 om 10:43
Hallo allemaal, ik lees al een hele tijd mee en zal nu mijn verhaal vertellen. Tien jaar getrouwd en een kind van 5 jaar. Een relatie met ups and downs en was er altijd van overtuigd dat ik met nr1 oud zou worden. Nr2 ken ik ondertussen 5 jaar. De eerste 3 jaren kende ik hem niet echt goed, vond hem heel speciaal maar we kwamen elkaar weinig tegen en er was weinig contact. Twee en een half jaar terug kwamen we op dezelfde afdeling te werken en geleidelijk aan is ons contact heel intensief geworden. Ik was al heel snel verliefd op hem maar was als de dood dat hij daar achter zou komen want ik was er van overtuigd dat dit niet wederzijds kon zijn en ik was bang dat dit onze vriendschap zou beeindigen. Hij is 10 jaar jonger dan ik ben en benadrukte altijd dat ik heel aardig ben, een goede vriendin en niet meer. Zo hebben we twee jaar lang om elkaar heen gedraaid. In deze periode hebben we elkaar heel goed leren kennen. Ik wilde ook nooit echt aan mijn gevoelens toegeven omdat ik getrouwd ben. Totdat een half jaar terug de situatie voor mij niet meer te harden was en ik hem van mijn gevoelens heb verteld in een brief. De laatste zin in die brief was dat ik zou bergrijpen als hij geen of minder contact met mij zou willen. Het tegenovergestelde gebeurde. Hij houdt van mij vanaf de eerste keer dat hij me zag, heeft op allerlei manieren geprobeerd over me heen te komen en niet aan zijn gevoelens toe te geven omdat ik getrouwd ben, zonder resultaat. We hebben nu 4 maand een verhouding, de relatie word steeds dieper. Voor nr1 heb ik warme gevoelens, hij is een goede vriend, een maatje. Wat ik voor nr2 voel, heb ik nooit voor nr1 gevoeld. Dacht dat zulke dingen alleen maar in films en boeken voorkomen. Ik weet niet hoe ik hier uit moet komen.
