Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
vrijdag 15 juni 2007 om 14:44
Marlies,
geloof er ook niet in dat mannen zo zijn als ze altijd worden neergezet. Ik in ieder geval niet. Mij doet het enorm veel. Ik koester nog heel vaak de momenten die wij wel samen hebben gehad. Dat waren er talloze en ik ben nog steeds enorm dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ook ik kan bij het minste of geringste nog steeds volschieten, of dat nu een liedje is of een andere indrukwekkende gebeurtenis. Dat denk ik altijd: waar ben je, hoe gaat het nu met jou? En nog veel meer vragen waar ik mee blijf zitten.
Maar ja, 1 ding staat voorop en dat is respect. Respect over en weer. En dat betekent dus ook loslaten. Maar geloof me, je moet je nr. 2 echt niet loslaten omdat het niet kan of mag ofzo. Zo'n beslissing lijkt misschien gerechtvaardigd op dat moment, maar is van korte duur. Je moet het echt zelf willen. Alleen dan heeft het echt kans van slagen. Ik heb ook van alles geprobeerd. Eigen therapeut, toen relatietherapie, daarna weer een eigen therapeut. Het hakte er enorm in. Uit elkaar gaan omdat het niet zo hoort heeft geen enkele zin. Je moet er zelf echt achterstaan, anders moet je er geen streep achter zetten.
En je bent natuurlijk ook niet alleen op de wereld. Dat is wel erg egostisch. Je hebt zelf een partner, mogelijk kinderen en ook anderen om je heen. Ook hen doe je pijn. Het leven is zoals het loopt. En misschien, heel misschien kom ik weer eens met nr. 2 in aanraking. Ik hoop het zo, maar stuur er niet op aan.
Mijn nr. 2 is voor altijd in mijn hart verankerd en daar kan niemand of niets wat aan veranderen. Ook niet de tijd. Zelfs na zoveel maanden, ja zelfs meer dan een jaar kan ik haar nog ruiken. Ogen dicht en ik heb haar zo weer voor me. Hoop dat het haar goed gaat, en mij ook en dat we allebei - helaas apart van elkaar, enorm van het leven en de mensen om ons heen mogen genieten.
Helaas moet ik nu even hangen, misschien heb ik later nog even kans om te schrijven.
geloof er ook niet in dat mannen zo zijn als ze altijd worden neergezet. Ik in ieder geval niet. Mij doet het enorm veel. Ik koester nog heel vaak de momenten die wij wel samen hebben gehad. Dat waren er talloze en ik ben nog steeds enorm dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken. Ook ik kan bij het minste of geringste nog steeds volschieten, of dat nu een liedje is of een andere indrukwekkende gebeurtenis. Dat denk ik altijd: waar ben je, hoe gaat het nu met jou? En nog veel meer vragen waar ik mee blijf zitten.
Maar ja, 1 ding staat voorop en dat is respect. Respect over en weer. En dat betekent dus ook loslaten. Maar geloof me, je moet je nr. 2 echt niet loslaten omdat het niet kan of mag ofzo. Zo'n beslissing lijkt misschien gerechtvaardigd op dat moment, maar is van korte duur. Je moet het echt zelf willen. Alleen dan heeft het echt kans van slagen. Ik heb ook van alles geprobeerd. Eigen therapeut, toen relatietherapie, daarna weer een eigen therapeut. Het hakte er enorm in. Uit elkaar gaan omdat het niet zo hoort heeft geen enkele zin. Je moet er zelf echt achterstaan, anders moet je er geen streep achter zetten.
En je bent natuurlijk ook niet alleen op de wereld. Dat is wel erg egostisch. Je hebt zelf een partner, mogelijk kinderen en ook anderen om je heen. Ook hen doe je pijn. Het leven is zoals het loopt. En misschien, heel misschien kom ik weer eens met nr. 2 in aanraking. Ik hoop het zo, maar stuur er niet op aan.
Mijn nr. 2 is voor altijd in mijn hart verankerd en daar kan niemand of niets wat aan veranderen. Ook niet de tijd. Zelfs na zoveel maanden, ja zelfs meer dan een jaar kan ik haar nog ruiken. Ogen dicht en ik heb haar zo weer voor me. Hoop dat het haar goed gaat, en mij ook en dat we allebei - helaas apart van elkaar, enorm van het leven en de mensen om ons heen mogen genieten.
Helaas moet ik nu even hangen, misschien heb ik later nog even kans om te schrijven.
vrijdag 15 juni 2007 om 15:49
Hallo dames en heer,
Ik heb zo'n bewondering voor diegenen onder ons die het op kunnen brengen te stoppen met nr. 2, ook al doet het veel pijn. Ook fijn om te lezen hoe een man deze dingen ervaart. Daarnaast waardeer ik het respect naar elkaar toe enorm. Op andere forums krijgen vreemdgangers toch wel heel erg de zwarte piet toegeschoven. Vandaag al aantal smsjes van nr. 2 gehad. Hij maakt zich er zorgen over of ik maandag wel naar hem toe kan komen omdat ik grieperig ben. Nou, ik doe m'n uiterste best, hoewel het schuldgevoel groot is. Om een waterdicht verhaal in elkaar te zetten moet je toch te veel mensen beliegen. Vreselijk vind ik dat. Wat je er al niet voor over moet hebben. Ik wens jullie allemaal veel sterkte. Laten we proberen toch een beetje blij met ons zelf te zijn. Deze nrs. 2 zijn toch maar een deel van wie wij zijn en maken niet het totaalplaatje uit.
Groetjes, Josephien
Ik heb zo'n bewondering voor diegenen onder ons die het op kunnen brengen te stoppen met nr. 2, ook al doet het veel pijn. Ook fijn om te lezen hoe een man deze dingen ervaart. Daarnaast waardeer ik het respect naar elkaar toe enorm. Op andere forums krijgen vreemdgangers toch wel heel erg de zwarte piet toegeschoven. Vandaag al aantal smsjes van nr. 2 gehad. Hij maakt zich er zorgen over of ik maandag wel naar hem toe kan komen omdat ik grieperig ben. Nou, ik doe m'n uiterste best, hoewel het schuldgevoel groot is. Om een waterdicht verhaal in elkaar te zetten moet je toch te veel mensen beliegen. Vreselijk vind ik dat. Wat je er al niet voor over moet hebben. Ik wens jullie allemaal veel sterkte. Laten we proberen toch een beetje blij met ons zelf te zijn. Deze nrs. 2 zijn toch maar een deel van wie wij zijn en maken niet het totaalplaatje uit.
Groetjes, Josephien
vrijdag 15 juni 2007 om 16:01
Hallo Josephien,
neem jezelf niets kwalijk. De omgeving doet soms wel net alsof je iemand vermoord hebt. Ongelovelijk naief, maar ook waarschijnlijk alleen maar echt te begrijpen door diegenen die echt in de situatie hebben gezeten. Dat van die zwarte piet herken ik zeker, maar 1 ding is zeker: het is niet zo makkelijk als het voor "buitenstaanders" lijkt. Het kan echt zo zijn dat je een hele fijne nr. 2 hebt waar je om welke reden dan ook heel veel mee hebt. Laat iedereen zijn mening maar hebben, jij maakt lekker zelf de balans op en maakt je eigen keuze. En daarvoor moet je ook echt de tijd nemen. Dat bedoelde ik met dat je het echt van binnen zelf moet willen. Zolang je dat niet helder hebt, zou ik niet weten waarom je zou moeten stoppen met nr. 2. Immers, als je alleen maar stopt omdat de rest van de wereld het niet goedkeurt, krijg je er vanzelf veel last van. Omdat.....je nog steeds verlangt naar nr. 2. Dat schuldgevoel is herkenbaar, maar je hebt dit toch niet bewust opgezocht. Dit is nu eenmaal het leven, het kan je echt overkomen, hoe gek dat ook lijkt voor anderen. En zomaar even stellen dat je er zelf voor kiest om er op in te gaan of mee door te gaan is echt niet hoe het werkt. Mijn nr. 2 is en blijft altijd heeeeeeeeel speciaal. Het was alleen de situatie die het verder gaan onmogelijk maakte.
neem jezelf niets kwalijk. De omgeving doet soms wel net alsof je iemand vermoord hebt. Ongelovelijk naief, maar ook waarschijnlijk alleen maar echt te begrijpen door diegenen die echt in de situatie hebben gezeten. Dat van die zwarte piet herken ik zeker, maar 1 ding is zeker: het is niet zo makkelijk als het voor "buitenstaanders" lijkt. Het kan echt zo zijn dat je een hele fijne nr. 2 hebt waar je om welke reden dan ook heel veel mee hebt. Laat iedereen zijn mening maar hebben, jij maakt lekker zelf de balans op en maakt je eigen keuze. En daarvoor moet je ook echt de tijd nemen. Dat bedoelde ik met dat je het echt van binnen zelf moet willen. Zolang je dat niet helder hebt, zou ik niet weten waarom je zou moeten stoppen met nr. 2. Immers, als je alleen maar stopt omdat de rest van de wereld het niet goedkeurt, krijg je er vanzelf veel last van. Omdat.....je nog steeds verlangt naar nr. 2. Dat schuldgevoel is herkenbaar, maar je hebt dit toch niet bewust opgezocht. Dit is nu eenmaal het leven, het kan je echt overkomen, hoe gek dat ook lijkt voor anderen. En zomaar even stellen dat je er zelf voor kiest om er op in te gaan of mee door te gaan is echt niet hoe het werkt. Mijn nr. 2 is en blijft altijd heeeeeeeeel speciaal. Het was alleen de situatie die het verder gaan onmogelijk maakte.
vrijdag 15 juni 2007 om 16:29
Beste Doorelkaargeschud,
Bedankt voor je aardige reactie. ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat je er zelf helemaal achter moet staan om te stoppen met nr. 2, omdat je anders toch met het gevoel blijft zitten dat deze beslissing je al dan niet bewust is opgedrongen. Mijn nr. 2 kwam in beeld op het moment dat mijn nr. 1 ontevreden en negatief was en veel (jarenlang) commentaar had op allerlei aspecten van mijn uiterlijk. En dan sta je open voor iemand die vrolijk is, goed gezelschap, veel dezelfde interesses heeft en jou prachtig vindt. Zucht.... Kun je iets vertellen over jouw achtergrond t.a.v. nr. 2. Beiden getrouwd met kids? En was dat de reden dat jullie gestopt zijn? Hoe lang heeft het geduurd etc. Ik vind je heel sterk dat je deze beslissing hebt kunnen nemen. Hoe heeft dit je relatie met je nr. 1 beinvloedt?
Groetjes, Josephien
Bedankt voor je aardige reactie. ik denk dat je gelijk hebt als je zegt dat je er zelf helemaal achter moet staan om te stoppen met nr. 2, omdat je anders toch met het gevoel blijft zitten dat deze beslissing je al dan niet bewust is opgedrongen. Mijn nr. 2 kwam in beeld op het moment dat mijn nr. 1 ontevreden en negatief was en veel (jarenlang) commentaar had op allerlei aspecten van mijn uiterlijk. En dan sta je open voor iemand die vrolijk is, goed gezelschap, veel dezelfde interesses heeft en jou prachtig vindt. Zucht.... Kun je iets vertellen over jouw achtergrond t.a.v. nr. 2. Beiden getrouwd met kids? En was dat de reden dat jullie gestopt zijn? Hoe lang heeft het geduurd etc. Ik vind je heel sterk dat je deze beslissing hebt kunnen nemen. Hoe heeft dit je relatie met je nr. 1 beinvloedt?
Groetjes, Josephien
vrijdag 15 juni 2007 om 16:58
Josephien,
beide hebben we inderdaad een gezin met kids. Veel meer wil ik er niet over kwijt omdat ik dit graag in de anonimiteit wil doen. Zo kan ik ook mijn verhaal kwijt.
Wat wel zo was is dat nr. 2 bij mij niet in beeld kwam omdat er bij mij concreet iets aan de hand was. Tenminste, er was niet 1 concrete aanleiding. Wel was het zo dat ook ik mij heb ontwikkeld en dat niet altijd terugvindt in de ander. Het is gewoon gebeurd, was totaal geen verrassing voor mij en we pasten enorm goed bij elkaar. Onze relatie was heftig, echt en intens en heeft een klein jaartje geduurd.
Gevolgen waren heftig, maar niet alleen in eigen relatie. Ook juist de omgeving reageert slecht en naief op deze dingen. Mijn naam op dit forum mag je dan ook een kleine hint geven naar hoe ik me lang heb gevoeld.
beide hebben we inderdaad een gezin met kids. Veel meer wil ik er niet over kwijt omdat ik dit graag in de anonimiteit wil doen. Zo kan ik ook mijn verhaal kwijt.
Wat wel zo was is dat nr. 2 bij mij niet in beeld kwam omdat er bij mij concreet iets aan de hand was. Tenminste, er was niet 1 concrete aanleiding. Wel was het zo dat ook ik mij heb ontwikkeld en dat niet altijd terugvindt in de ander. Het is gewoon gebeurd, was totaal geen verrassing voor mij en we pasten enorm goed bij elkaar. Onze relatie was heftig, echt en intens en heeft een klein jaartje geduurd.
Gevolgen waren heftig, maar niet alleen in eigen relatie. Ook juist de omgeving reageert slecht en naief op deze dingen. Mijn naam op dit forum mag je dan ook een kleine hint geven naar hoe ik me lang heb gevoeld.
vrijdag 15 juni 2007 om 18:36
vrijdag 15 juni 2007 om 19:19
Lieve allemaal, het blijft heerlijk om hier af en toe lekker mee te lezen, herkenning te vinden en te merken dat we er niet alleen voor staan!
Doorelkaargeschud, fijn dat je je gevoelens wilt en kunt delen bij ons. Het moet vreselijk moeilijk zijn iemand die in je hart zit, maar zo ver weg is.. Knuffel voor jou..
Voor allemaal heb een heel goed weekend geniet, ik betrap mezelf erop dat ik af en toe te graag wil dat nmr2 ook online is, dat ik een berichtje krijg terwijl ik weet dat t niet kan. Ik vind de weekenden nu eigenlijk het moeilijkste. In het weekend ieder zijn eigen leven en dan voel ik me soms wel zo ver wegstaan van mijn nmr2.. lastig soms...
Vinden jullie dat wel eens moeilijk, hoe vaak zal ik het contact zoeken, ik wil ook niet te claimerig worden.. vind hij dat juist prettig of niet.. hoeveel nmr2 en ik ook praten..dat ga ik dus echt niet vragen
maar ik kan dan zooo lekker met mezelf twijfelen :)
Fijne avond KUS!!
Doorelkaargeschud, fijn dat je je gevoelens wilt en kunt delen bij ons. Het moet vreselijk moeilijk zijn iemand die in je hart zit, maar zo ver weg is.. Knuffel voor jou..
Voor allemaal heb een heel goed weekend geniet, ik betrap mezelf erop dat ik af en toe te graag wil dat nmr2 ook online is, dat ik een berichtje krijg terwijl ik weet dat t niet kan. Ik vind de weekenden nu eigenlijk het moeilijkste. In het weekend ieder zijn eigen leven en dan voel ik me soms wel zo ver wegstaan van mijn nmr2.. lastig soms...
Vinden jullie dat wel eens moeilijk, hoe vaak zal ik het contact zoeken, ik wil ook niet te claimerig worden.. vind hij dat juist prettig of niet.. hoeveel nmr2 en ik ook praten..dat ga ik dus echt niet vragen
maar ik kan dan zooo lekker met mezelf twijfelen :) Fijne avond KUS!!
vrijdag 15 juni 2007 om 19:42
Hoi Caafje,
weet niet in welke situatie jij zit of waar je uit komt, maar hartverscheurend is het enige juiste woord. Hart staat daarin dan weer centraal want dat is toch echt een hele goede raadgever. Aan de andere kant heb je echter ook de realiteit en dat is de wereld om je heen, bijvoorbeeld je eigen kinderen. En is dat dan een reden om er anders mee om te gaan of een punt achter te zetten? De buitenwereld vindt dat vanzelfsprekend, maar als je er middenin zit werkt het niet zo en is het een taai proces waarin je telkens heen en weer wordt geslingerd. Het is natuurlijk wel zo dat iedereen ouder wordt en zich ontwikkeld, maar gaat je omgeving, je partner wel met je mee en past dat nog steeds bij je? Of is het toch geven en nemen? Met beredeneren komt je een heel eind, maar als iets heel diep van binnen zit, gaat het verstand het vaak toch afleggen. Daarom is het zo'n zoektocht naar wat goed is voor jou. En dat is echt voor iedereen verschillend. Ik weet wie ik heb ontmoet en wat nr. 2 met mij doet. Dat is nauwelijks in woorden te vatten. Maar ja, je hebt ook te maken met het leven zelf en dat is ook niet net gisteren begonnen. Daarom kun je reageren op je gevoel, maar is het toch handig je soms te laten bijsturen door je verstand.
Pffffffff............ben blij dat ik mijn woorden hier kwijt kan. Heb het op het moment heel zwaar. Klink misschien wel wijs (en dat ben ik ook wel door alles geworden), maar ik ben een gevoelsmens en de laatste tijd gaat er veel door mijn hart en hoofd. Kan er boeken over schrijven, maar ook ademloos stil bij zitten en zoals eerder deze week urenlang voor mij uit staren zonder de juiste woorden te vinden. Hoe doe ik het? Ik denk op die momenten aan wat ik gelukkig wel heb mogen meemaken. Die momenten doen mijn hart nog altijd gloeien en met die energie kan ik weer een tijd vooruit.
Fijn weekend allemaal!
vrijdag 15 juni 2007 om 19:48
Hoi door elkaar geschud,
Bedankt voor je reactie. Ik wil hier liever niet vertellen hoe mijn situatie is. Op dit moment gaat het goed, zowel met nr. 1 als met nr. 2. Maar er is een periode geweest dat het (door een heel simpel misverstand eigenlijk) slecht ging en ik heel verdrietig was. Gelukkig was er niets aan de hand!!
Ik wil zeggen dat ik dit een heel bijzonder waardevol topic vind.
Bedankt voor je reactie. Ik wil hier liever niet vertellen hoe mijn situatie is. Op dit moment gaat het goed, zowel met nr. 1 als met nr. 2. Maar er is een periode geweest dat het (door een heel simpel misverstand eigenlijk) slecht ging en ik heel verdrietig was. Gelukkig was er niets aan de hand!!
Ik wil zeggen dat ik dit een heel bijzonder waardevol topic vind.
vrijdag 15 juni 2007 om 21:57
Wat voor mij juist zo moeilijk is, is je eigen leven hebben maar mijn nmr2 heeft een kind. ik heb deze nog niet ( dat zeg ik zo omdat ik dolgraag kinderen wil straks) ik vind het ontzettend moeilijk omdat het een geweldig kindje is.. en wat ik nooit wil doen is hem pijn doen.. maar het huwelijk nu tussen mijn nmr2 en zijn vrouw is op leeg en de enige reden dat hij blijft is voor zijn kind. dat vertelde hij al voordat wij een relatie kregen dus daar geloof ik ook in, ondanks wat de relatie die wij nu hebben..
Ik zou dat kleine mensje nooit pijn willen doen daarom willen we onze relatie zo houden als het is. maar zoals jullie het zeggen.. de echte wereld om ons heen maakt het moeilijk..
Gevoelens zijn altijd moeilijk, daarom zijn ze zo. Ik heb wel geleerd dat ik nu mijn passie kan delen met mijn nmr2. wat ik niet kan met mijn nmr1 tenminste niet op het level als dat ik dat heb met mijn nmr2.. dat maakt het aan de ene kant zoveel moeilijker omdat ik liefde voor hem voel en dat hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal hebben wat alleen maar meer zal worden.. maar dat plekje kwijtraken nooit..... met alle moeilijkheid erom.. alle liefde. geluk passie genieten en alles wat ik van hem krijg neem ik alle moeilijkheid erbij
Ik kan niemand advies geven, maar wat ik zou willen zeggen is volg je hart waardeer de ervarigen de herinneringen die je hebt aan iemand koester die in je hart en vergeet ze nooit en laat ze nooit ondersneeuwen onder alle moeilijkheid die er helaas toch mee gepaard gaat.. houden van meer mensen blijkt toch moeilijk in deze samenleving...
lieve allemaal ik wou dat ik mooie woorden kon schrijven om ons allemaal een steuntje in de rug te geven, maar we moeten het allemaal zelf doen
Leef je leven zoals je het wilt en vooral geniet ervan KUS
Ik zou dat kleine mensje nooit pijn willen doen daarom willen we onze relatie zo houden als het is. maar zoals jullie het zeggen.. de echte wereld om ons heen maakt het moeilijk..
Gevoelens zijn altijd moeilijk, daarom zijn ze zo. Ik heb wel geleerd dat ik nu mijn passie kan delen met mijn nmr2. wat ik niet kan met mijn nmr1 tenminste niet op het level als dat ik dat heb met mijn nmr2.. dat maakt het aan de ene kant zoveel moeilijker omdat ik liefde voor hem voel en dat hij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal hebben wat alleen maar meer zal worden.. maar dat plekje kwijtraken nooit..... met alle moeilijkheid erom.. alle liefde. geluk passie genieten en alles wat ik van hem krijg neem ik alle moeilijkheid erbij
Ik kan niemand advies geven, maar wat ik zou willen zeggen is volg je hart waardeer de ervarigen de herinneringen die je hebt aan iemand koester die in je hart en vergeet ze nooit en laat ze nooit ondersneeuwen onder alle moeilijkheid die er helaas toch mee gepaard gaat.. houden van meer mensen blijkt toch moeilijk in deze samenleving...
lieve allemaal ik wou dat ik mooie woorden kon schrijven om ons allemaal een steuntje in de rug te geven, maar we moeten het allemaal zelf doen
Leef je leven zoals je het wilt en vooral geniet ervan KUS
zaterdag 16 juni 2007 om 10:22
Hoi Dayenne,
klopt het dat jij in gedachten voor jezelf dan al de keuze hebt gemaakt en dat je wat dat betreft meer wacht op een bevestiging van zijn kant? Dat is natuurlijk erg lastig en vooral moeilijk voor jezelf. Weet niet in welke situatie jij zit, maar laat je alsjeblieft niet gek maken door wat nr. 2 er nu eigenlijk van vindt. Staat je beslissing dan eigenlijk niet los van wat hij er van vindt? Het is natuurlijk helemaal geweldig als jullie beiden hetzelfde gevoel en intenties hebben. Weet ook niet wij hij uitstraalt, maar bij mij wist nr. 2 heel goed waar ze aan toe was. Het krijgen van duidelijkheid kan natuurlijk betekenen dat je met elkaar doorgaat. Maar krijg je een ander signaal, dan krijgt de toekomst een andere wending en zie je elkaar misschien niet meer. Of je het zover laat komen, kan alleen jij beslissen. Maar denk er goed over na en gebruik die tijd met hem om er ook echt van te genieten.
Ik kan je 1 ding zeggen: mijn tijd met nr. 2 was het beste wat mij ooit is overkomen. Ondanks alle pijn en ellende nadien, ben ik nog steeds ongelovelijk dankbaar voor het voorrecht wat ik heb gehad om tijd met haar door te maken.
En Meek81. Je hart volgen is erg belangrijk en ervan genieten zeker ook. Wat hebben wij van elkaar genoten. Ieder moment was goed, kan me geen moment bedenken dat het niet zo was. Inderdaad, voor mij was het niet zomaar iemand, maar een hele fijne vrouw die ontzettend goed bij mij past. Heel lang heb ik pijn gehad van het niet met elkaar kunnen doorgaan, ook al heb ik zelf ook die beslissing samen met haar doorgezet. Ons grootste teken van liefde naar elkaar is eigenlijk juist hoe wij ermee zijn omgegaan en dat we elkaar over en weer niet storen en echt loslaten. Heel diep respect heb ik ook voor haar dat zij het zo kan. Natuurlijk weet ik niet haar echte gevoelens op ieder moment nu, maar voor een belangrijk deel kan ik denk ik een hele goede inschatting maken hoe het haar vergaat. Ze is sterk en kan dit aan. En natuurlijk heeft zij vast ook haar downs, maar dan nog hoop ik dat ze doorzet en vecht voor wat ze nu wel heeft.
klopt het dat jij in gedachten voor jezelf dan al de keuze hebt gemaakt en dat je wat dat betreft meer wacht op een bevestiging van zijn kant? Dat is natuurlijk erg lastig en vooral moeilijk voor jezelf. Weet niet in welke situatie jij zit, maar laat je alsjeblieft niet gek maken door wat nr. 2 er nu eigenlijk van vindt. Staat je beslissing dan eigenlijk niet los van wat hij er van vindt? Het is natuurlijk helemaal geweldig als jullie beiden hetzelfde gevoel en intenties hebben. Weet ook niet wij hij uitstraalt, maar bij mij wist nr. 2 heel goed waar ze aan toe was. Het krijgen van duidelijkheid kan natuurlijk betekenen dat je met elkaar doorgaat. Maar krijg je een ander signaal, dan krijgt de toekomst een andere wending en zie je elkaar misschien niet meer. Of je het zover laat komen, kan alleen jij beslissen. Maar denk er goed over na en gebruik die tijd met hem om er ook echt van te genieten.
Ik kan je 1 ding zeggen: mijn tijd met nr. 2 was het beste wat mij ooit is overkomen. Ondanks alle pijn en ellende nadien, ben ik nog steeds ongelovelijk dankbaar voor het voorrecht wat ik heb gehad om tijd met haar door te maken.
En Meek81. Je hart volgen is erg belangrijk en ervan genieten zeker ook. Wat hebben wij van elkaar genoten. Ieder moment was goed, kan me geen moment bedenken dat het niet zo was. Inderdaad, voor mij was het niet zomaar iemand, maar een hele fijne vrouw die ontzettend goed bij mij past. Heel lang heb ik pijn gehad van het niet met elkaar kunnen doorgaan, ook al heb ik zelf ook die beslissing samen met haar doorgezet. Ons grootste teken van liefde naar elkaar is eigenlijk juist hoe wij ermee zijn omgegaan en dat we elkaar over en weer niet storen en echt loslaten. Heel diep respect heb ik ook voor haar dat zij het zo kan. Natuurlijk weet ik niet haar echte gevoelens op ieder moment nu, maar voor een belangrijk deel kan ik denk ik een hele goede inschatting maken hoe het haar vergaat. Ze is sterk en kan dit aan. En natuurlijk heeft zij vast ook haar downs, maar dan nog hoop ik dat ze doorzet en vecht voor wat ze nu wel heeft.
zaterdag 16 juni 2007 om 11:33
Hoi Doorelkaargeschud,
Ik schrijf al een jaar of zes op dit topic. Maar nog langer heb ik mijn nr. 2.
Na een aantal jaren radiostilte (maar een eeuwig verlangen) hebben we een tijd terug weer een aantal maanden contact gehad.
Ik denk dagelijks aan hem. Zwijmel bij zoveel liedjes. Had het ook nooit willen missen ondanks alle pijn en verdriet. Ik kan alleen maar hopen dat ik voor hem net zo belangrijk ben (geweest) als dat hij voor mij is.
Ben bang dat ik nooit van hem los kom...
Ik schrijf al een jaar of zes op dit topic. Maar nog langer heb ik mijn nr. 2.
Na een aantal jaren radiostilte (maar een eeuwig verlangen) hebben we een tijd terug weer een aantal maanden contact gehad.
Ik denk dagelijks aan hem. Zwijmel bij zoveel liedjes. Had het ook nooit willen missen ondanks alle pijn en verdriet. Ik kan alleen maar hopen dat ik voor hem net zo belangrijk ben (geweest) als dat hij voor mij is.
Ben bang dat ik nooit van hem los kom...
zaterdag 16 juni 2007 om 12:09
Pffff.... word een beetje stil van alle verhalen hier (en dàt gebeurt niet gauw 
)).... Wat is het toch vreemd... we vinden elkaar hier, maar in de 'normale' samenleving kan je er niet over praten, of toch niet op deze manier. En ik mag dan nog van geluk spreken dat ik met m'n man min of meer op één lijn, dat wij er op z'n minst goed over kunnen praten. Zo kan hij er echt wel begrip voor opbrengen als ik verlang naar nr2, ook seksueel. Hij heeft me NOOIT gedwongen om het contact met nr2 af te breken, ook niet toen het vreemdgaan pas was uitgekomen. Hij besefte wel, wat Doorelkaargeschud ook schrijft, dat die keuze uit mezelf moest komen. Zoals hij het ziet, vindt hij dat hij m'n levenspartner is, maar dat geeft hem niet het recht om mijn leven te bepalen. Als ik echt doodongelukkig ben omdat ik nr2 nooit meer zie, wil hij niet degene zijn die me dat contact ontzegt... Als ik echt zooooooo graag seks wil met nr2, dan wil m'n man niet degene zijn die dat verbiedt. We leven maar 1 keer en manlief wil graag dat ik van het leven geniet, dat we elkaar later niet hoeven te verwijten dat we niet geleefd hebben... Als dat geen Echte Liefde is....Mijn gevoel voor nr2 zit niet zo diep als bij jullie, heb ik de indruk. Ik vind hem vooral leuk en lekker. Het lijkt me vreselijk als je met je nr1 leeft, terwijl die eigenlijk niet echt je nr1 is. Dan bedrieg je toch vooral jezelf? Ik weet niet of ik het zou kunnen... Moest ik nu echt zoveel meer houden van nr2 dan van nr1, dan was ik allang weg geweest... Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik heb (nog) geen kinderen en ik hou echt nog van nr1 en kan er met zowel nr1 als 2 over praten. Wat een rijkdom eigenlijk.... Ik weet ook dat nr2 wél veel voor me voelt, hij vindt me echt de meest bijzondere vrouw die hij ooit is tegengekomen en zou niets liever willen dan dat ik voor hem kies, maar hij legt er zich maar bij neer dat het niet zo zal lopen. Op één of andere manier hoort hij wel bij m'n leven. Hij is een aanvulling. Het is allemaal al meer dan een jaar zo en ik kan me ook niet voorstellen dat ik ineens nooit meer contact met hem zou hebben... Zelfs voor m'n man hoort hij er op één of andere manier maar bij, hij heeft het in ieder geval liever zo dan dat ik stiekem aan zou rommelen met iemand...Wat een verhalen hier toch en één gelijkenis: de impact die het heeft op onze levens, hoe dan ook...Kus,Marlies
)).... Wat is het toch vreemd... we vinden elkaar hier, maar in de 'normale' samenleving kan je er niet over praten, of toch niet op deze manier. En ik mag dan nog van geluk spreken dat ik met m'n man min of meer op één lijn, dat wij er op z'n minst goed over kunnen praten. Zo kan hij er echt wel begrip voor opbrengen als ik verlang naar nr2, ook seksueel. Hij heeft me NOOIT gedwongen om het contact met nr2 af te breken, ook niet toen het vreemdgaan pas was uitgekomen. Hij besefte wel, wat Doorelkaargeschud ook schrijft, dat die keuze uit mezelf moest komen. Zoals hij het ziet, vindt hij dat hij m'n levenspartner is, maar dat geeft hem niet het recht om mijn leven te bepalen. Als ik echt doodongelukkig ben omdat ik nr2 nooit meer zie, wil hij niet degene zijn die me dat contact ontzegt... Als ik echt zooooooo graag seks wil met nr2, dan wil m'n man niet degene zijn die dat verbiedt. We leven maar 1 keer en manlief wil graag dat ik van het leven geniet, dat we elkaar later niet hoeven te verwijten dat we niet geleefd hebben... Als dat geen Echte Liefde is....Mijn gevoel voor nr2 zit niet zo diep als bij jullie, heb ik de indruk. Ik vind hem vooral leuk en lekker. Het lijkt me vreselijk als je met je nr1 leeft, terwijl die eigenlijk niet echt je nr1 is. Dan bedrieg je toch vooral jezelf? Ik weet niet of ik het zou kunnen... Moest ik nu echt zoveel meer houden van nr2 dan van nr1, dan was ik allang weg geweest... Maar ja, ik heb makkelijk praten, ik heb (nog) geen kinderen en ik hou echt nog van nr1 en kan er met zowel nr1 als 2 over praten. Wat een rijkdom eigenlijk.... Ik weet ook dat nr2 wél veel voor me voelt, hij vindt me echt de meest bijzondere vrouw die hij ooit is tegengekomen en zou niets liever willen dan dat ik voor hem kies, maar hij legt er zich maar bij neer dat het niet zo zal lopen. Op één of andere manier hoort hij wel bij m'n leven. Hij is een aanvulling. Het is allemaal al meer dan een jaar zo en ik kan me ook niet voorstellen dat ik ineens nooit meer contact met hem zou hebben... Zelfs voor m'n man hoort hij er op één of andere manier maar bij, hij heeft het in ieder geval liever zo dan dat ik stiekem aan zou rommelen met iemand...Wat een verhalen hier toch en één gelijkenis: de impact die het heeft op onze levens, hoe dan ook...Kus,Marlies
zaterdag 16 juni 2007 om 13:28
Dit zijn wel heftige verhalen. Bij mij zit nr2 ook niet zo diep als bij jullie. Is vooral lust, ik zou nooit met hem kunnen leven.En ik vraag me hetzelfde af als Marlies: waarom kiezen jullie niet echt voor elkaar? Ik kan me niet voorstellen dat jullie echt gelukkig zijn op deze manier en daardoor ook jullie kinderen en partner niet echt gelukkig kunnen maken.-moet helaas afbreken nu-
zaterdag 16 juni 2007 om 14:18
Marlies en Bestaat,
Was het maar zo gemakkelijk. Maar als je een gezin met kinderen hebt en thuis gaat het niet slecht, laat je dat allemaal niet zomaar achter, zie bijv. Anna en doorelkaargeschud. Je hebt ook verplichtingen naar je kinderen toe. Daarnaast stellen we ons nr. 2 misschien iets te ideaal voor. Als we hem zien is het toch een soort mini vakantie en laten we ons van onze beste kant zien. Wie weet valt het wel tegen in het dagelijks leven. Ik denk dat je het thuis echt slecht moet hebben, om de stap te nemen. Daarnaast trekt nr. 2 absoluut niet aan mij. We hebben het er wel eens over gehad of we ook een relatie zouden hebben als ik gescheiden zou zijn. En daar antwoordde hij ja op. Hij heeft ook al eens gevraagd hoe mijn kinderen hem zouden vinden. Marlies, jij hebt toch wel een wereldgozer dat hij je zo vrij laat. Ideaal gewoon. Daardoor ga je denk ik alleen nog maar meer van hem houden? Ben nu druk met voorbereidingen voor 2 dagen samen met m'n lover. Heb er zin in. Heel fijn weekend allemaal.
Groetjes, Josephien
Was het maar zo gemakkelijk. Maar als je een gezin met kinderen hebt en thuis gaat het niet slecht, laat je dat allemaal niet zomaar achter, zie bijv. Anna en doorelkaargeschud. Je hebt ook verplichtingen naar je kinderen toe. Daarnaast stellen we ons nr. 2 misschien iets te ideaal voor. Als we hem zien is het toch een soort mini vakantie en laten we ons van onze beste kant zien. Wie weet valt het wel tegen in het dagelijks leven. Ik denk dat je het thuis echt slecht moet hebben, om de stap te nemen. Daarnaast trekt nr. 2 absoluut niet aan mij. We hebben het er wel eens over gehad of we ook een relatie zouden hebben als ik gescheiden zou zijn. En daar antwoordde hij ja op. Hij heeft ook al eens gevraagd hoe mijn kinderen hem zouden vinden. Marlies, jij hebt toch wel een wereldgozer dat hij je zo vrij laat. Ideaal gewoon. Daardoor ga je denk ik alleen nog maar meer van hem houden? Ben nu druk met voorbereidingen voor 2 dagen samen met m'n lover. Heb er zin in. Heel fijn weekend allemaal.
Groetjes, Josephien
zaterdag 16 juni 2007 om 16:27
quote: doorelkaargeschud reageerde
Mijn nr. 2 is voor altijd in mijn hart verankerd en daar kan niemand of niets wat aan veranderen. Ook niet de tijd. Zelfs na zoveel maanden,
Dit is zo herkenbaar, ik had gehoopt dat ik de "stilte" kon gebruiken om me van hem los te maken.
"t lukt me niet. Ik ben er zo verdrietig om. Op dit moment mis ik 'm zo enorm dat ik al dagen niet meer gezellig ben. M'n hart doet pijn en ik sluit me af voor m'n omgeving. De hele dag denken aan hem, wat doet hij nu, waar is hij, denkt hij nog aan mij, wanneer hoor ik 'm weer.........;(
In m'n hart voor eeuwig
Doorelkaargeschud, een hele dikke *;
Mijn nr. 2 is voor altijd in mijn hart verankerd en daar kan niemand of niets wat aan veranderen. Ook niet de tijd. Zelfs na zoveel maanden,
Dit is zo herkenbaar, ik had gehoopt dat ik de "stilte" kon gebruiken om me van hem los te maken.
"t lukt me niet. Ik ben er zo verdrietig om. Op dit moment mis ik 'm zo enorm dat ik al dagen niet meer gezellig ben. M'n hart doet pijn en ik sluit me af voor m'n omgeving. De hele dag denken aan hem, wat doet hij nu, waar is hij, denkt hij nog aan mij, wanneer hoor ik 'm weer.........;(
In m'n hart voor eeuwig
Doorelkaargeschud, een hele dikke *;
zaterdag 16 juni 2007 om 16:28
Josephien,
heel herkenbaar en terecht hoor. Natuurlijk zijn we niet alleen op de wereld. Dat bedoel ik ook met reageren met je hart, maar je laten bijsturen met je verstand. Je mag zeker mee laten wegen dat je kids hebt en wat het met hen zal doen. Maar ja, als je echt stapel bent van die ander en je weet ook nog eens voor jezelf dat het geen bevlieging is ofzo, dan moet je toch ook heel erg nadenken over je eigen geluk. Dat is dus echt een spagaat.
Ben wel wat jaloers nu op je als ik zie dat je 2 dagen met je "lover" gaat genieten. Alvast heel veel plezier. Wat lijkt me dat heerlijk om nog eens te mogen meemaken.
Weet niet hoe jullie het soms een plekje geven (behalve hier schrijven), maar ik heb bijvoorbeeld binnenkort 2 dagen voor mijzelf gepland. Ik zoek dan een plek op waar wij eerder wel eens zijn geweest en dan kan ik goed tot rust komen. Aan de ene kant doe ik mijzelf pijn door het weer naar boven te halen, aan de andere kant zitten de emoties er gewoon en is het heerlijk en helend om aan alles terug te denken. Het doet mij echt goed.
heel herkenbaar en terecht hoor. Natuurlijk zijn we niet alleen op de wereld. Dat bedoel ik ook met reageren met je hart, maar je laten bijsturen met je verstand. Je mag zeker mee laten wegen dat je kids hebt en wat het met hen zal doen. Maar ja, als je echt stapel bent van die ander en je weet ook nog eens voor jezelf dat het geen bevlieging is ofzo, dan moet je toch ook heel erg nadenken over je eigen geluk. Dat is dus echt een spagaat.
Ben wel wat jaloers nu op je als ik zie dat je 2 dagen met je "lover" gaat genieten. Alvast heel veel plezier. Wat lijkt me dat heerlijk om nog eens te mogen meemaken.
Weet niet hoe jullie het soms een plekje geven (behalve hier schrijven), maar ik heb bijvoorbeeld binnenkort 2 dagen voor mijzelf gepland. Ik zoek dan een plek op waar wij eerder wel eens zijn geweest en dan kan ik goed tot rust komen. Aan de ene kant doe ik mijzelf pijn door het weer naar boven te halen, aan de andere kant zitten de emoties er gewoon en is het heerlijk en helend om aan alles terug te denken. Het doet mij echt goed.
zaterdag 16 juni 2007 om 16:34
Hoi Daantje,
kan je vertellen dat het zelfs geen maanden zijn, maar al ruim een jaar. Het gemis wordt er niets minder op. Natuurlijk heb ik ook goede periodes, maar letterlijk iedere dag komt ze weer voorbij. Daar is weinig voor nodig. Het gaat er voor mij juist om om daar goed mee om te kunnen gaan.
En in zo'n downtijd waarin ik nu zit probeer ik daarom om rust te vinden en extra aandacht aan mijzelf te geven. De stomste momenten gaat het mis. Loop ik in een winkel, zetten ze altijd net zo'n nummer op waardoor ik al in de winkel spontaan de tranen in de ogen krijg.
kan je vertellen dat het zelfs geen maanden zijn, maar al ruim een jaar. Het gemis wordt er niets minder op. Natuurlijk heb ik ook goede periodes, maar letterlijk iedere dag komt ze weer voorbij. Daar is weinig voor nodig. Het gaat er voor mij juist om om daar goed mee om te kunnen gaan.
En in zo'n downtijd waarin ik nu zit probeer ik daarom om rust te vinden en extra aandacht aan mijzelf te geven. De stomste momenten gaat het mis. Loop ik in een winkel, zetten ze altijd net zo'n nummer op waardoor ik al in de winkel spontaan de tranen in de ogen krijg.
zaterdag 16 juni 2007 om 17:18
Hey doorelkaargeschud, ik moet je eerlijk zeggen dat het bij ons nog niet over is maar dat we door omstandigheden een maandje of anderhalf geen kontakt kunnen hebben.
Ruim 7 maanden geleden zijn we gestopt met smsen en elkaar bellen. Alles draaide toen om kontakt hebben met elkaar. Je herkent dat misschien wel. Blij zijn dat het ochtend is omdat je dan je nr 2 weer hoort/spreekt. Balen dat het nacht wordt want dan moet je weer even zonder doen. Op die manier leefde we eigenlijk niet met onze gezinnen maar met elkaar. 40/ 50 smsjes op een dag! Toen we daar mee stopte was ik erg verdrietig omdat ik zeker wist dat het dan ook over zou zijn. Hij wist me te overtuigen dat het niet zo was, dat hij nog steeds van me hield maar dat het beter was om niet door te gaan op die manier omdat we toch ook beide ons eigen gezin hebben. We zijn dus op een andere manier met elkaar kontakt blijven houden
Wat ik niet begrijp is dat hij zo diep in m'n ziel en in m'n hart zit. Ik kan gewoon niet loskomen van hem. Hij is ook altijd heel begripvol naar mij. Hij weet dat ik er verdriet van heb. Hij troost me dan weer. Ik heb bij hem ook heel andere verliefde gevoelens dan die ik ooit bij mijn nr 1 heb gehad.
Zo intens. Soms denk ik, was het maar nooit gebeurt, was ik maar niet zo stom geweest om me erin mee te laten gaan, dan had ik nu niet dat verdriet.
Aan de andere kant, het heeft me zo goed gedaan, ik heb er intens van genoten en als ik 'm weer spreek is dat gevoel weer direct terug. Dan denk ik weer waar heb ik me druk om gemaakt. Ik weet dat zijn gevoel voor mij oprecht is maar ik weet ook dat we nooit echt 100% voor elkaar kunnen kiezen en dat doet soms erg veel pijn.
Ruim 7 maanden geleden zijn we gestopt met smsen en elkaar bellen. Alles draaide toen om kontakt hebben met elkaar. Je herkent dat misschien wel. Blij zijn dat het ochtend is omdat je dan je nr 2 weer hoort/spreekt. Balen dat het nacht wordt want dan moet je weer even zonder doen. Op die manier leefde we eigenlijk niet met onze gezinnen maar met elkaar. 40/ 50 smsjes op een dag! Toen we daar mee stopte was ik erg verdrietig omdat ik zeker wist dat het dan ook over zou zijn. Hij wist me te overtuigen dat het niet zo was, dat hij nog steeds van me hield maar dat het beter was om niet door te gaan op die manier omdat we toch ook beide ons eigen gezin hebben. We zijn dus op een andere manier met elkaar kontakt blijven houden
Wat ik niet begrijp is dat hij zo diep in m'n ziel en in m'n hart zit. Ik kan gewoon niet loskomen van hem. Hij is ook altijd heel begripvol naar mij. Hij weet dat ik er verdriet van heb. Hij troost me dan weer. Ik heb bij hem ook heel andere verliefde gevoelens dan die ik ooit bij mijn nr 1 heb gehad.
Zo intens. Soms denk ik, was het maar nooit gebeurt, was ik maar niet zo stom geweest om me erin mee te laten gaan, dan had ik nu niet dat verdriet.
Aan de andere kant, het heeft me zo goed gedaan, ik heb er intens van genoten en als ik 'm weer spreek is dat gevoel weer direct terug. Dan denk ik weer waar heb ik me druk om gemaakt. Ik weet dat zijn gevoel voor mij oprecht is maar ik weet ook dat we nooit echt 100% voor elkaar kunnen kiezen en dat doet soms erg veel pijn.
zaterdag 16 juni 2007 om 22:15
Mijn hart is nog steeds omsingeld met liefde voor mijn nummer twee, nooit is hij uit mijn gedachten.
Een groot gemis
een diep verdriet
de tijd glijdt voorbij
maar over gaat het niet..
Langzaam wordt groot verdriet
een intens stil verdriet
maar over gaat het niet..
Zou het ooit over gaan,
dit heftige verdriet?
Onze liefde samen is beeindigd
maar voorbij is het nog niet..
Ik koester elke herinnering
als dierbaar, kostbar goud
en ondanks onze gescheiden wegen
blijf jij, mijn lief,waar ik voor altijd
zielsveel van houd..!
Over gaat het niet..
over is het niet..
mijn grote liefde voor deze bijzondere man
Niemand in deze hele wereld
die dat van mij afnemen kan...............
IHLY
Een groot gemis
een diep verdriet
de tijd glijdt voorbij
maar over gaat het niet..
Langzaam wordt groot verdriet
een intens stil verdriet
maar over gaat het niet..
Zou het ooit over gaan,
dit heftige verdriet?
Onze liefde samen is beeindigd
maar voorbij is het nog niet..
Ik koester elke herinnering
als dierbaar, kostbar goud
en ondanks onze gescheiden wegen
blijf jij, mijn lief,waar ik voor altijd
zielsveel van houd..!
Over gaat het niet..
over is het niet..
mijn grote liefde voor deze bijzondere man
Niemand in deze hele wereld
die dat van mij afnemen kan...............
IHLY
zondag 17 juni 2007 om 11:49
Hallo allemaalHet is al weer een tijdje geleden dat ik heb geschreven, ik volg alles nog wel hoor maar zo nu en dan ben ik het hele gedoe zo zat dat de moed om te schrijven me ontgaat.@Sanne… tja, wat kan ik zeggen. Je was zo ver… maar zo herkenbaar?! Wat zal je je verwarrend voelen en enerzijds balen maar anderzijds waarschijnlijk dat euforische gevoel weer hebben. Jullie hebben elkaar dus weer gezien… zit er een vervolg in? @Daantje01, wat lijkt me dat vreselijk moeilijk. Gedwongen geen contact te hebben. Had je zelf gehoopt dat deze stilte misschien positief zou werken op je gevoelens voor hem; dat het misschien minder wordt zodat je niet meer continu met hem bezig bent? Tja en hier, tegenstrijdigheid ten top. Stoppen of toch weer verdergaan. Aantrekken en afstoten, hem vervloeken en 1 minuut later weer vreselijk verliefd zijn. Elkaar zien en samen de wereld aankunnen om een uur later te koken voor je gezin en net doen of er verder niets speelt. Het is zo gewoon geworden, dit dubbelleven. Soms denk ik te kunnen stoppen en sta dan op het punt een smsje te sturen maar alleen bij de gedachte breekt het zweet me uit terwijl ik weet dat dit het is. Meer komt er niet. Verder bepaalt hij nog steeds de frequentie en daar maak ik uit op dat het bij hem minder diep zit dan bij mij. Ook al is deze frequentie de laatste tijd toegenomen maar dat is m.i. pure lust. Ook van mijn kant overigens.Ik ben blij dat ik niet meer zo labiel ben als eerst, de hele diepe dalen zijn voorbij en ik zie zat dingen bij hem die ik absoluut niet leuk vind. Maar… dit wat wij hebben is gewoon verslavend. Ik snak naar hem en als we elkaar hebben gezien dan is de honger gestild om het gemis weer te laten oplopen in de dagen erna. De nacht samen 2 weken geleden was fantastisch, maar de kater erna neemt weer heel veel van de euforie weg. Ik had een uitje van mijn werk heb ik thuis gezegd. Maar geloof me, ik heb niet zo vaak last van een schuldgevoel maar dit voelde best naar toen ik wegreed.De drang om het te doen is helaas nog steeds sterker dan het verstand.Veel sterkte allemaal. Heerlijk die ‘beginners’ verhalen maar tegelijkertijd bedenk ik me, meiden pas op waar je aan begint. Ook al zijn die verliefde gevoelens zooo lekker en zooo moeilijk naast je neer te leggen….X Yoaska
zondag 17 juni 2007 om 14:02
Hoi doorelkaar geschud eindelijk lees ik weer eens wat van je
weet je nog wie ik ben.? van ons oude msn clubje.
Ik heb je herkend .
ik was met die fliere fluiter weetje nog die eerst een liter bier nodig had om op gang te komen.
pfff toch heel herkenbaar wat jij schrijft ik ben u ook ruim een half jaar minnares af en denk ondanks alles af en toe met weemoed terug t was niet allemaal slecht toen hoor
schreef ik ook een beetje uit zelfbescherming.
wat duurt het toch lang he dat gemis ???
zal het ooit slijten??
denk je dat je het ooit een plekje kan geven in je leven
ik ben nu bezig om mijn huwelijk te redden ,wil er voor vechten maar het gaat toch moeizaam
mjjn man zijn vertrouwen in mij is totaal weg
logisch .
ik hoop dat alles goed met je gaat en met de kleine ook
groetjes van mij
weet je nog wie ik ben.? van ons oude msn clubje.
Ik heb je herkend .
ik was met die fliere fluiter weetje nog die eerst een liter bier nodig had om op gang te komen.
pfff toch heel herkenbaar wat jij schrijft ik ben u ook ruim een half jaar minnares af en denk ondanks alles af en toe met weemoed terug t was niet allemaal slecht toen hoor
schreef ik ook een beetje uit zelfbescherming.
wat duurt het toch lang he dat gemis ???
zal het ooit slijten??
denk je dat je het ooit een plekje kan geven in je leven
ik ben nu bezig om mijn huwelijk te redden ,wil er voor vechten maar het gaat toch moeizaam
mjjn man zijn vertrouwen in mij is totaal weg
logisch .
ik hoop dat alles goed met je gaat en met de kleine ook
groetjes van mij
