Relaties
alle pijlers
Twee liefdes - we gaan gewoon door...
zondag 17 juni 2007 om 14:15
Zoveel herkenbare situaties.... Mijn nr2 houdt van mij, ik hou van hem. Aan de ene kant zo mooi, aan de andere kant zo verdrietig. Mijn nr1 heeft de laatstse dagen een paar keer gevraagd wat er met me aan de hand is, dat ik zo afwezig ben. En ik weet niet hoe ik hier op moet antwoorden. Ik voel me schuldig want hij heeft me nooit iets slechts gedaan. Sexuele aantrekkingskracht is er helemaal niet meer van mijn kant en tuurlijk voelt hij dat.
zondag 17 juni 2007 om 19:09
Hoi lambada85,
nee, dan heb je toch echt iemand anders voor je, sorry. Dan is die naam wel stomtoevallig gekozen ofzo. Heb zelfs nog nooit ge-msn-ed (?) dus in alle eerlijkheid: ik kan niet zijn wie jij denkt. Verhaal zegt me ook helemaal niets en mijn situatie is ook anders.
Lambada85 schreef:
Hoi doorelkaar geschud eindelijk lees ik weer eens wat van je
weet je nog wie ik ben.? van ons oude msn clubje.
Ik heb je herkend .
ik was met die fliere fluiter weetje nog die eerst een liter bier nodig had om op gang te komen.
pfff toch heel herkenbaar wat jij schrijft ik ben u ook ruim een half jaar minnares af en denk ondanks alles af en toe met weemoed terug t was niet allemaal slecht toen hoor
schreef ik ook een beetje uit zelfbescherming.
wat duurt het toch lang he dat gemis ???
zal het ooit slijten??
denk je dat je het ooit een plekje kan geven in je leven
ik ben nu bezig om mijn huwelijk te redden ,wil er voor vechten maar het gaat toch moeizaam
mjjn man zijn vertrouwen in mij is totaal weg
logisch .
ik hoop dat alles goed met je gaat en met de kleine ook
groetjes van mij
nee, dan heb je toch echt iemand anders voor je, sorry. Dan is die naam wel stomtoevallig gekozen ofzo. Heb zelfs nog nooit ge-msn-ed (?) dus in alle eerlijkheid: ik kan niet zijn wie jij denkt. Verhaal zegt me ook helemaal niets en mijn situatie is ook anders.
Lambada85 schreef:
Hoi doorelkaar geschud eindelijk lees ik weer eens wat van je
weet je nog wie ik ben.? van ons oude msn clubje.
Ik heb je herkend .
ik was met die fliere fluiter weetje nog die eerst een liter bier nodig had om op gang te komen.
pfff toch heel herkenbaar wat jij schrijft ik ben u ook ruim een half jaar minnares af en denk ondanks alles af en toe met weemoed terug t was niet allemaal slecht toen hoor
schreef ik ook een beetje uit zelfbescherming.
wat duurt het toch lang he dat gemis ???
zal het ooit slijten??
denk je dat je het ooit een plekje kan geven in je leven
ik ben nu bezig om mijn huwelijk te redden ,wil er voor vechten maar het gaat toch moeizaam
mjjn man zijn vertrouwen in mij is totaal weg
logisch .
ik hoop dat alles goed met je gaat en met de kleine ook
groetjes van mij
zondag 17 juni 2007 om 19:51
Zo da's alweer een tijdje geleden dat ik hier geschreven heb. En wat zijn er toch veel die in het zelfde schuitje zitten.
Ik lees jullie verhalen mee!
Na 6 weken radiostilte heeft mijn nr2 vorige week weer contact gezocht. Ik heb hem in die tijd ook niet ge-smst. Dit omdat ik nogal veel aan mijn hoofd heb. Maar ja, afgelopen woensdag, de dag dat ik me zo vreselijk voelde, kreeg ik dus een sms van hem (voelt ie het ofzo?). Het was gewoon een algemeen sms-je met hoe is het? bla bla enz. Ik hem terug gesmst dat het ook goed met mij ging (niet dus) en dat we binnenkort weer een keer een bakkie moesten doen! Verder die dag geen reactie meer gehad en ik dacht bij mezelf: ik neem wel weer contact op wanneer ik alles weer een beetje op orde heb. Krijg ik de volgende dag een sms van hem dat ie op mijn werk staat. Maar ik had net wat eerder vrij genomen, dus had ik hem gemist. Hij belde me gelijk en zei dat hij me die avond nog even wilde zien. We hebben dus later op de avond afgesproken en ik ben er weer achter gekomen wat een lieverd hij is. Ik heb hem dus verteld van mijn problemen en het enige wat hij heeft gedaan is me lekker vastgehouden. Net wat ik nodig had. Ik kan niet echt uitwijden over mijn problemen, dit ivm herkenning. Maar het voelde goed om even een arm om me heen te hebben. Hij blijkt dus ook nog eens een goede vriend te zijn.
Ik ga hem binnenkort weer zien, gaan we dat bakkie nog doen! Verder zien we wel hoe het loopt. Hij vertelde gesolliciteerd te hebben en dit betekent dat ik hem niet meer spontaan zal tegenkomen, slik! Ik zei: dan scheiden onze wegen, maar volgens hem hoeft dat niet. We zien wel hoe het loopt.
Zo even weer mijn verhaal kwijt. Sorry dat ik niet op jullie verhalen heb gereageerd, maar ik volg alles.
Ik lees jullie verhalen mee!
Na 6 weken radiostilte heeft mijn nr2 vorige week weer contact gezocht. Ik heb hem in die tijd ook niet ge-smst. Dit omdat ik nogal veel aan mijn hoofd heb. Maar ja, afgelopen woensdag, de dag dat ik me zo vreselijk voelde, kreeg ik dus een sms van hem (voelt ie het ofzo?). Het was gewoon een algemeen sms-je met hoe is het? bla bla enz. Ik hem terug gesmst dat het ook goed met mij ging (niet dus) en dat we binnenkort weer een keer een bakkie moesten doen! Verder die dag geen reactie meer gehad en ik dacht bij mezelf: ik neem wel weer contact op wanneer ik alles weer een beetje op orde heb. Krijg ik de volgende dag een sms van hem dat ie op mijn werk staat. Maar ik had net wat eerder vrij genomen, dus had ik hem gemist. Hij belde me gelijk en zei dat hij me die avond nog even wilde zien. We hebben dus later op de avond afgesproken en ik ben er weer achter gekomen wat een lieverd hij is. Ik heb hem dus verteld van mijn problemen en het enige wat hij heeft gedaan is me lekker vastgehouden. Net wat ik nodig had. Ik kan niet echt uitwijden over mijn problemen, dit ivm herkenning. Maar het voelde goed om even een arm om me heen te hebben. Hij blijkt dus ook nog eens een goede vriend te zijn.
Ik ga hem binnenkort weer zien, gaan we dat bakkie nog doen! Verder zien we wel hoe het loopt. Hij vertelde gesolliciteerd te hebben en dit betekent dat ik hem niet meer spontaan zal tegenkomen, slik! Ik zei: dan scheiden onze wegen, maar volgens hem hoeft dat niet. We zien wel hoe het loopt.
Zo even weer mijn verhaal kwijt. Sorry dat ik niet op jullie verhalen heb gereageerd, maar ik volg alles.
zondag 17 juni 2007 om 20:43
De afgelopen dagen heb ik een enorm ontspannen weekend weg met nr 1 gehad. We komen weer wat dichter bij elkaar.
Volgende week een weekend met nr 2. Heen- en terugreis van beide 4 uur met z'n tweetjes. Op zaterdagavond en zondag overdag zijn zakelijk of collegiaal.
Ik kijk er naar uit, maar voel me - na dit weekend met nr 1 - eigenlijk ongemakkelijk en bij voorbaat al schuldig.
Nu eerst even jullie verhalen bijlezen.
Volgende week een weekend met nr 2. Heen- en terugreis van beide 4 uur met z'n tweetjes. Op zaterdagavond en zondag overdag zijn zakelijk of collegiaal.
Ik kijk er naar uit, maar voel me - na dit weekend met nr 1 - eigenlijk ongemakkelijk en bij voorbaat al schuldig.
Nu eerst even jullie verhalen bijlezen.
zondag 17 juni 2007 om 21:45
Lieve lotgenoten (of klinkt dat te fatalistisch),
Morgen D-day. Om kwart over negen zit ik in de trein op weg naar mijn lover. Hoop dat ik alle losse eindjes aan elkaar heb zitten. Ben daar wel een beetje gespannen over. Wat als nr. 1 me ineens bij vriendin wil bellen, of m'n moeder.... Heb m'n vriendin al gevraagd om daar iets op te verzinnen, hoop dat het allemaal goed gaat. Intussen verheug ik me er erg op om weer in nr. 2's armen te liggen. Ik lees bij een aantal van jullie dat nr. 1 achter nr. 2 is gekomen. Hoe kwam dat en hoe was het vervolg? Ik hoor het graag van jullie. Hoop dat het mij nooit overkomt, maar het risico is er altijd he? Intussen helemaal klaar met de voorbereidingen. Benen netjes geschoren, nagels gelakt, outfit hangt al klaar. En nu maar hopen dat ik vannacht kan slapen. Neem voor morgennacht wel een pilletje mee, want samen met nr. 2 in bed doe ik anders geen oog dicht. Lees en leef met jullie allen mee.
Groetjes, Josephien
Morgen D-day. Om kwart over negen zit ik in de trein op weg naar mijn lover. Hoop dat ik alle losse eindjes aan elkaar heb zitten. Ben daar wel een beetje gespannen over. Wat als nr. 1 me ineens bij vriendin wil bellen, of m'n moeder.... Heb m'n vriendin al gevraagd om daar iets op te verzinnen, hoop dat het allemaal goed gaat. Intussen verheug ik me er erg op om weer in nr. 2's armen te liggen. Ik lees bij een aantal van jullie dat nr. 1 achter nr. 2 is gekomen. Hoe kwam dat en hoe was het vervolg? Ik hoor het graag van jullie. Hoop dat het mij nooit overkomt, maar het risico is er altijd he? Intussen helemaal klaar met de voorbereidingen. Benen netjes geschoren, nagels gelakt, outfit hangt al klaar. En nu maar hopen dat ik vannacht kan slapen. Neem voor morgennacht wel een pilletje mee, want samen met nr. 2 in bed doe ik anders geen oog dicht. Lees en leef met jullie allen mee.
Groetjes, Josephien
maandag 18 juni 2007 om 09:29
***Stoppen of toch weer verdergaan. Aantrekken en afstoten, hem vervloeken en 1 minuut later weer vreselijk verliefd zijn. Elkaar zien en samen de wereld aankunnen om een uur later te koken voor je gezin en net doen of er verder niets speelt. Het is zo gewoon geworden, dit dubbelleven. Soms denk ik te kunnen stoppen en sta dan op het punt een smsje te sturen maar alleen bij de gedachte breekt het zweet me uit terwijl ik weet dat dit het is. Meer komt er niet. Verder bepaalt hij nog steeds de frequentie en daar maak ik uit op dat het bij hem minder diep zit dan bij mij. Ook al is deze frequentie de laatste tijd toegenomen maar dat is m.i. pure lust. Ook van mijn kant overigens.Ik ben blij dat ik niet meer zo labiel ben als eerst, de hele diepe dalen zijn voorbij en ik zie zat dingen bij hem die ik absoluut niet leuk vind. Maar… dit wat wij hebben is gewoon verslavend. Ik snak naar hem en als we elkaar hebben gezien dan is de honger gestild om het gemis weer te laten oplopen in de dagen erna. De nacht samen 2 weken geleden was fantastisch, maar de kater erna neemt weer heel veel van de euforie weg. Ik had een uitje van mijn werk heb ik thuis gezegd. Maar geloof me, ik heb niet zo vaak last van een schuldgevoel maar dit voelde best naar toen ik wegreed.De drang om het te doen is helaas nog steeds sterker dan het verstand.***Lieve Yoaska,Dit klinkt mij allemaal te bekend, al heb ik nooit die nacht gehad, maar wel het schuldgevoel. Aantrekken, afstoten, vervloeken, bijna haten en daarna weer die behoefte aan hem. Totale overgave. Zo heftig eigenlijk.Ook dat verslavende gevoel, en die leegte in de dagen erna. Wetende dat dit alles is. Dat het nooit meer wordt dan dit. Ik kon het niet meer aan. Ik ben wel blij dat ik het gestopt heb omdat het rust geeft, ik weet zeker dat hij geen bericht stuurt, maar wat mis ik hem! Ik zit te denken om morgen bij hem langs te gaan ik moet nog wat ophalen, iets totaal onbelangrijks, maar ik MOET hem zien. Nee, ik zal me niet op hem storten. Ik hoop dat hij dat doet, tegen beter weten in natuurlijk.Belt hij jou om af te spreken?
maandag 18 juni 2007 om 10:16
Moeilijk he, Bestaat?! Wel of geen contact opnemen. In je sterke momenten weet je je te beheersen maar in je zwakke momenten is een smsje zo gestuurd. Ga je bij hem langs? Ik ben benieuwd...
Ja, meestal stelt hij een dag voor. De weinige keren dat ik het doe kan hij meestal niet. Nu moet ik er wel zeggen dat hij een drukke baan heeft. Ik ook, maar ik kan nog wel schuiven. Wil niet zeggen dat het eigenlijk te gek voor woorden is dat hij bepaalt wanneer we elkaar zien en ik, die hem te graag wil zien, ga daar enthousiast in mee. Fout... maar je, die drang he. Die verslaving...
Laat je nog even wat horen....?!
Liefs Yoaska
Ja, meestal stelt hij een dag voor. De weinige keren dat ik het doe kan hij meestal niet. Nu moet ik er wel zeggen dat hij een drukke baan heeft. Ik ook, maar ik kan nog wel schuiven. Wil niet zeggen dat het eigenlijk te gek voor woorden is dat hij bepaalt wanneer we elkaar zien en ik, die hem te graag wil zien, ga daar enthousiast in mee. Fout... maar je, die drang he. Die verslaving...
Laat je nog even wat horen....?!
Liefs Yoaska
maandag 18 juni 2007 om 11:02
Ik weet nog niet of ik bij hem langs ga, ik beslis dat morgen, ik weet nl. dat het niet verstandig is wegens mijn gevoelens. Ik zal waarschijnlijk teleurgesteld worden omdat hij niet kan, of mij die dingen die ik kom ophalen bij de deur aangeeft of iets anders. Ik moet niets verwachten, het is voorbij.Ik stuur geen sms meer, alleen als ik dronken ben. Maar de msn... gisteren weer even op de msn, vriendschappelijke interesse. ik word geroepen, moet weg! Tot later!
maandag 18 juni 2007 om 11:03
Dag lieverds,herkenbaar weer... al is mijn 'relatie' met nr2 vooral gebaseerd op wederzijdse aantrekking en lustgevoelens, ook dan is het soms wel moeilijk. Het verlangen is er soms in alle hevigheid en er is lang niet altijd de mogelijkheid om hem dan te zien of zelfs nog maar horen... We hebben weinig contact en meestal vind ik dat wel goed, rustig ook. Maar soms wil ik hem ineens, dan stuur ik een smsje in een zwak moment (als ik uit ben en gedronken heb bvb, dan gaat het gegarandeerd mis) om er de volgende dag spijt van te hebben... Datzelfde geldt voor hem, hij probeert me ook met rust te laten, maar soms lukt dat niet. Dan krijg ik ineens toch op een zondag een (onschuldig) smsje, terwijl dat 'verboden' is. Ik weet dat hij vaak aan me denkt en nog steeds verliefd op me is, ik voel het echt als hij me belt of bij me is. Hij doet heel erg z'n best om niet verliefd te zijn, maar er bestaat nu éénmaal geen knop voor die je kan aan- of afzetten...Aantrekken en afstoten, verlangen naar hem én naar de rust van voor hem, hem nooit meer willen bellen en dan slechtgezind zijn omdat ik hem niet hoor, geen sms-gedoe meer willen en dan staan trillen als er één stom smsje binnenkomt.... Ik herken het maar al te goed!Fijne dag nog, meiden, maak er het beste van! En Bestaat, zeker afleiding zoeken en iets leuk gaan doen, hoor! Ga je nu nog bij hem langs vandaag????Kus,Marlies
maandag 18 juni 2007 om 13:40
hallo dames!
ik heb al een tijdje niks geschreven, aangezien ik mijn collega de laatste weken niet gezien heb. Wel lekker rustig. Ik kan het dan ook aardig van me afzetten.
Ik zit (nog) niet in een relatie met nummer 2. Weet ook niet of dat ervan gaat komen. Weet nog steeds wel zeker dat er iets is tussen ons.
Ergens probeer ik door jullie verhalen verstandig te zijn door er niet aan te beginnen. Maar ik weet wel zeker dat als er iets zou gebeuren de spanning het wint van mijn verstand.
Nu wil het toeval dat er een aantal collega's op vakantie zijn op mijn afdeling (van de V&D). En dat donderdag en vrijdat HIJ bij mij op de afdeling staat. Laat ik nu net die dagen moeten werken....
Spannend, spannend. Jullie zullen ook begrijpen dat het zo langzaam aan toch weer begint te kriebelen.
Ik houd jullie op de hoogte!
En blijf ook zeker meelezen met jullie verhalen! Gelukkig dat er meer dames (en heren) zijn die met hetzelfde "probleem" rondlopen. Dat geeft steun!
groetjes
ik heb al een tijdje niks geschreven, aangezien ik mijn collega de laatste weken niet gezien heb. Wel lekker rustig. Ik kan het dan ook aardig van me afzetten.
Ik zit (nog) niet in een relatie met nummer 2. Weet ook niet of dat ervan gaat komen. Weet nog steeds wel zeker dat er iets is tussen ons.
Ergens probeer ik door jullie verhalen verstandig te zijn door er niet aan te beginnen. Maar ik weet wel zeker dat als er iets zou gebeuren de spanning het wint van mijn verstand.
Nu wil het toeval dat er een aantal collega's op vakantie zijn op mijn afdeling (van de V&D). En dat donderdag en vrijdat HIJ bij mij op de afdeling staat. Laat ik nu net die dagen moeten werken....
Spannend, spannend. Jullie zullen ook begrijpen dat het zo langzaam aan toch weer begint te kriebelen.
Ik houd jullie op de hoogte!
En blijf ook zeker meelezen met jullie verhalen! Gelukkig dat er meer dames (en heren) zijn die met hetzelfde "probleem" rondlopen. Dat geeft steun!
groetjes
maandag 18 juni 2007 om 13:53
Nee, vandaag niet. Hij is er ook niet, maar dan nog, vandaag niet. Al zie ik er wel goed uit vandaag, al zeg ik het zelf :-) Maar zo kan ik er morgen ook uit zien.Pff, waar is die sterke vrouw die er een punt achter gezet heeft nu???Heb jij hem nog gesproken Marlies? Is er al een datum, of heeft hij even tijd nodig?
maandag 18 juni 2007 om 14:26
Artist: John LegendAlbum: Once AgainYear: 2006Title: Show Me Print CorrectI realized as I lay down to sleepWe haven’t spoke in weeksSo many things that I’d like to knowCome have a talk with meI need a sign, something I can seeWhy all the mystery?I try not to fall for make believeBut what is reality?Where do we go?What do we know?Life has to have a meaningShow me the lightShow me the wayShow that you’re listeningShow me that you love meShow me that you walk with meHopefully, just above meHeaven’s watching over meGuess it’s funny how I say thanks to youFor all you’ve given meSometimes the price of what you gave to meI can’t stop questioningO God of love, peace, and mercyWhy so much suffering?I pray for the world, it gets worse to meWonder if you’re listeningWhen people goWhy do they go?Why don’t you choose me?But someday I knowI’m gonna goI hope you’re waiting for meShow me that you love meShow me that you walk with meHopefully, just above meHeaven’s watching over meMaybe we’ll talkSome other nightRight now I’ll take it easyWon’t spent my timeWaiting to dieEnjoy the life I’m livingShow me that you love meShow me that you walk with meHopefully, just above meHeaven’s watching over meWilde ik jullie niet onthouden...
maandag 18 juni 2007 om 14:35
Doorelkaargeschud,
Ben zo blij dat jij je gevoelens deelt met ons hier, en zo herkenbaar allemaal, en eigenlijk ook wel confronterend, mijn nr2 wilde een 'pauze' vorig jaar, rust en ruimte, en ik kon daar niet goed mee omgaan, terwijl hij het eigenlijk zo bedoelde zoals jij en je nr2 het gedaan hebben, hij wou het niet meer 'stiekum',, en nu hebben we weer contact, maar toch heb ik zoiets van, eigenlijk wou hij het ook zo, gewoon doorgaan zonder elkaar, en misschien in ons latere leven elkaar weer tegenkomen, als de kids 'groot' zijn, en hij zei ook, we hebben toch een mooie tijd gehad, die moeten we koesteren, en ik heb alles gemeend wat ik gezegd en gedaan heb, toen ben ik maandenlang in een hevig liefdesverdriet terechtgekomen, en kon alleen maar huilen als ik aan ons 'samen' dacht en wat we hadden meegemaakt, ik miste onze gesprekken, zijn mailtjes en smsjes, wist niet wat mij overkwam, zoveel verdriet, en hij had zoiets van, maar ik hou toch van je, heb heel diep gezeten, het hele leven hoefde voor mij niet meer, als een zombie ging ik door, nu is hij er weer, en we zien elkaar heel af en toe, we weten beide waar we aan toe zijn, maar dat wisten we toch al, nou ja, wat ik eigenlijk probeer te zeggen, of te vragen, hebben jullie die beslissing samen genomen, of 1 van jullie???
En hoe gaat het nu met jou tegenover je nr1, hou je nog van haar???
of is het vooral het vertrouwde en je 'geschiedenis' die je met haar hebt dat je het volhoudt of je kids????
Bij mij is het vooral voor de kids, dat ik blijf ,
ik weet zeker dat als jou nr2 wist dat je naar de 'plek' gaat waar jullie samen herinneringen hebben ze hardlopend daar naar toe zou komen!!!
beetje warrige reactie denk van mij, maar ik wens je het allerbeste, en denk dat ik een goed gesprek moet hebben met mijn nr2, *;Anna
maandag 18 juni 2007 om 15:18
Hallo bestaat wat herken ik jouw verhalen zeg.
vooral dat aantrekken afsoten aantrekken af stoten wat is dat vermoeiend zeg
duurt bij ons nu ook al 10 maanden maar is hopelijk een aflopende zaak.
ik word er wel is gek van het is zo vermoeiend en het is inderdaad zeer
verslaafend en bij ons is het ook zo meneer bepaalt waneer er sms je verstuurt worden en dan sprak ik iets met hem af en dan een kwartier erna
zei hij het weer af want dan bedacht hij zich weer,
dit wil ik nu echt niet meer en heb vanaf gisteren een besluit genomen
en ga niet meteen meer op zijn afspraken in maar hij gaat er maar wat voor
doen en anders maar niet,maar dit heeft natuurlijk wel tijd nodig om zo te denken.heeft ook lang geduurd.maar als het maar vaak genoeg gebeurt lukt
het wel dus de betonnen muur zit er bijna om heen hoera.
ik zou dan ook aan iedereen willen zeggen het heeft tijd nodig maar op een dag doet het geen pijn meer om steeds maar niet te weten waar je aan toe bent.en af te wachten en kom je toch dingen tegen die helemaal niet zo leuk bij hem zijn.en dan pas ben je er (bijna dan)sterkte allemaal.
vooral dat aantrekken afsoten aantrekken af stoten wat is dat vermoeiend zeg
duurt bij ons nu ook al 10 maanden maar is hopelijk een aflopende zaak.
ik word er wel is gek van het is zo vermoeiend en het is inderdaad zeer
verslaafend en bij ons is het ook zo meneer bepaalt waneer er sms je verstuurt worden en dan sprak ik iets met hem af en dan een kwartier erna
zei hij het weer af want dan bedacht hij zich weer,
dit wil ik nu echt niet meer en heb vanaf gisteren een besluit genomen
en ga niet meteen meer op zijn afspraken in maar hij gaat er maar wat voor
doen en anders maar niet,maar dit heeft natuurlijk wel tijd nodig om zo te denken.heeft ook lang geduurd.maar als het maar vaak genoeg gebeurt lukt
het wel dus de betonnen muur zit er bijna om heen hoera.
ik zou dan ook aan iedereen willen zeggen het heeft tijd nodig maar op een dag doet het geen pijn meer om steeds maar niet te weten waar je aan toe bent.en af te wachten en kom je toch dingen tegen die helemaal niet zo leuk bij hem zijn.en dan pas ben je er (bijna dan)sterkte allemaal.
maandag 18 juni 2007 om 16:03
Anna,
hoe onze beslissing tot stand is gekomen? Het was denk ik min of meer een natuurlijk proces van toewerken naar het onvermijdelijke einde. We zijn beide goede mensen en dit is ons ook echt overkomen. Beiden wilden we anderen (partners, kinderen) geen pijn doen. Uiteraard was het inmiddels ook bekend geworden en daardoor was de situatie ook onhoudbaar en voor beiden kantje boord. Daarnaast is het ook goed je te beseffen wat je nog wel hebt. Dat was gisteren ook goed, dus waarom vandaag niet?
En natuurlijk is het zo dat je ook moet kijken wat alles met je doet. Met name voor mijn nr. 2 was het gedoe met sms'en en alles eromheen behoorlijk stressvol. Ze kon daar niets aan doen, maar ik vond het vreselijk haar zo te zien lijden. Dit was echt niet goed voor haar.
Nou heel eerlijk. Ik hou wel van mijn nr. 1 (wat een vreselijke omschrijving trouwens), alleen anders en dat is om vele redenen. Maar nr. 2, tja..... wat moet ik nog meer over haar zeggen? Dat van die "zombie" herken ik ook zeker, wat heb ik in een dip gezeten. Was vooral mijzelf kwijt en vond ook geen steun in mijn omgeving. En in mijn relatie met nr. 1 had het natuurlijk ook gevolgen. Alleen al heel simpel: vrijen kon ik eerst echt niet meer, of op de autopiloot. Mijn gevoel was zoek en het was een ware zoektocht om hierin weer zelf rust te krijgen en niet constant aan het gemis, verdriet en nr. 2 te denken.
En over die plek van mij. Ik hoop toch echt nog eens dat ik nr. 2 per toeval tegenkom. Ik zoek het alleen niet op. Die plek is echt voor mij, voor mijn verwerking van alles wat is gebeurd. Maar geen misverstand: als ik haar zie, kan zij misschien rennen, ik ren nog veel harder! We kunnen alleen niet meer verder met elkaar, dat is duidelijk. Ook ik moet door in mijn leven. Maar als ik het geluk heb haar toch nog eens te zien, zou dat voor mij goud waard zijn. Van mij uit zou het kunnen, maar ik heb niet meer het vertrouwen dat zij dit aankan. Als het uit zou komen dat ik haar toch weer zou hebben gezien, ook al is het per toeval, dan zou dit voor mij rampzalige gevolgen hebben.
hoe onze beslissing tot stand is gekomen? Het was denk ik min of meer een natuurlijk proces van toewerken naar het onvermijdelijke einde. We zijn beide goede mensen en dit is ons ook echt overkomen. Beiden wilden we anderen (partners, kinderen) geen pijn doen. Uiteraard was het inmiddels ook bekend geworden en daardoor was de situatie ook onhoudbaar en voor beiden kantje boord. Daarnaast is het ook goed je te beseffen wat je nog wel hebt. Dat was gisteren ook goed, dus waarom vandaag niet?
En natuurlijk is het zo dat je ook moet kijken wat alles met je doet. Met name voor mijn nr. 2 was het gedoe met sms'en en alles eromheen behoorlijk stressvol. Ze kon daar niets aan doen, maar ik vond het vreselijk haar zo te zien lijden. Dit was echt niet goed voor haar.
Nou heel eerlijk. Ik hou wel van mijn nr. 1 (wat een vreselijke omschrijving trouwens), alleen anders en dat is om vele redenen. Maar nr. 2, tja..... wat moet ik nog meer over haar zeggen? Dat van die "zombie" herken ik ook zeker, wat heb ik in een dip gezeten. Was vooral mijzelf kwijt en vond ook geen steun in mijn omgeving. En in mijn relatie met nr. 1 had het natuurlijk ook gevolgen. Alleen al heel simpel: vrijen kon ik eerst echt niet meer, of op de autopiloot. Mijn gevoel was zoek en het was een ware zoektocht om hierin weer zelf rust te krijgen en niet constant aan het gemis, verdriet en nr. 2 te denken.
En over die plek van mij. Ik hoop toch echt nog eens dat ik nr. 2 per toeval tegenkom. Ik zoek het alleen niet op. Die plek is echt voor mij, voor mijn verwerking van alles wat is gebeurd. Maar geen misverstand: als ik haar zie, kan zij misschien rennen, ik ren nog veel harder! We kunnen alleen niet meer verder met elkaar, dat is duidelijk. Ook ik moet door in mijn leven. Maar als ik het geluk heb haar toch nog eens te zien, zou dat voor mij goud waard zijn. Van mij uit zou het kunnen, maar ik heb niet meer het vertrouwen dat zij dit aankan. Als het uit zou komen dat ik haar toch weer zou hebben gezien, ook al is het per toeval, dan zou dit voor mij rampzalige gevolgen hebben.
maandag 18 juni 2007 om 16:33
Wat is er veel geschreven hier sinds afgelopen vrijdag. In het weekend zouden Nr2 en ik geen contact moeten hebben. We zijn tenslotte alleen maar goede collega's zeggen we zelf. We hebben iedere dag gebeld, geemaild en gesmst. Ik had het er vandaag met een goede vriendin over, ik weet voor mezelf dat het een keer uit de hand gaat lopen. Zijn vrouw controleert zijn telefoon al en heeft commentaar gehad op de hoeveel gesprekken etc. Mijn man doet dat niet, maar toch delete ik 's avonds in de auto alle gesprekken en berichtjes op mijn mobieltje. Ik zou soms willen dat het alleen maar sexuele aantrekkingskracht is, ik denk dat ik daar beter mee om zou kunnen gaan dan dit.
maandag 18 juni 2007 om 16:56
Druk, druk, druk hier...
@bestaat, is het tussen jullie dan helemaal over. Ik kan me voorstellen dat je in dubio staat om hem te zien maar zoals je zelf al zegt, misschien word je wel teleurgesteld en dat doet ook zo'n pijn.
@doorelkargeschud, als je (ex) nr2 voor je deur staat en helemaal voor je wil gaan, wat dan?
Ik begrijp uit je verhaal dat jouw nr 1 op de hoogte is van je nr 2. Dat zal veel pijn hebben gegeven. Weet ik helaas uit eigen ervaring, en als hij maar enigzins het vermoeden heeft dat ik iets ven nr2 heb vernomen schiet ie compleet in de stress.
Als hij er achter komt dat ik nog steeds kontakt met hem heb kan ik een ander huis zoeken, dat is wel zeker.
Waarom is het zo moeilijk om uiteindelijk te kiezen voor je eigen geluk. Ik begrijp van mezelf niet dat ik dat (nu) niet kan. De gevoelens die ik voor nr 2 heb zijn zo intens, die heb ik bij nr 1 nooit ervaren. Ondanks dat hou ik echt heel veel van nr1 maar het is anders.
Blijven we uit een soort beleefdheid bij nr 1!!!! Eigenlijk is het ook heel oneerlijk naar nr1. Sinds ik nr 2 heb ontmoet kan ik me niet meer helemaal geven. Hoe ervaar jij dat? Kan je nog helemaal gaan voor je nr 1?
@Anna, hoe doe jij dat dan, je hart is bij een ander en toch leef je je leven met nr1. Is dat alleen maar voor de kids?
*;Daantje
@bestaat, is het tussen jullie dan helemaal over. Ik kan me voorstellen dat je in dubio staat om hem te zien maar zoals je zelf al zegt, misschien word je wel teleurgesteld en dat doet ook zo'n pijn.
@doorelkargeschud, als je (ex) nr2 voor je deur staat en helemaal voor je wil gaan, wat dan?
Ik begrijp uit je verhaal dat jouw nr 1 op de hoogte is van je nr 2. Dat zal veel pijn hebben gegeven. Weet ik helaas uit eigen ervaring, en als hij maar enigzins het vermoeden heeft dat ik iets ven nr2 heb vernomen schiet ie compleet in de stress.
Als hij er achter komt dat ik nog steeds kontakt met hem heb kan ik een ander huis zoeken, dat is wel zeker.
Waarom is het zo moeilijk om uiteindelijk te kiezen voor je eigen geluk. Ik begrijp van mezelf niet dat ik dat (nu) niet kan. De gevoelens die ik voor nr 2 heb zijn zo intens, die heb ik bij nr 1 nooit ervaren. Ondanks dat hou ik echt heel veel van nr1 maar het is anders.
Blijven we uit een soort beleefdheid bij nr 1!!!! Eigenlijk is het ook heel oneerlijk naar nr1. Sinds ik nr 2 heb ontmoet kan ik me niet meer helemaal geven. Hoe ervaar jij dat? Kan je nog helemaal gaan voor je nr 1?
@Anna, hoe doe jij dat dan, je hart is bij een ander en toch leef je je leven met nr1. Is dat alleen maar voor de kids?
*;Daantje
maandag 18 juni 2007 om 22:42
Zo - dat bijlezen duurde even...
Veel zware verhalen in de afgelopen dagen - behalve van Josephien. Die heeft het waarschijnlijk hartstikke leuk op dit moment! Als ze haar schuldgevoel een beetje uit kan schakelen...
Bij mij is het rustig. Heel rustig. Ik heb een beetje de Marl1es-instelling op het moment, geloof ik :-)
Nu het duidelijk is dat we dit weekend een aantal uren met z'n tweetjes zullen zijn, maak ik me niet druk als ik een paar dagen niets van hem hoor. Soms schiet er nog wel eens een klein paniekje door me heen - het is nog geen weekend, dus er kan nog van alles misgaan.
Wat ook mee helpt is de verbeterde situatie tussen nr 1 en mijzelf.
Paar vraagjes:
Thea - het klinkt alsof de bom elk moment kan barsten bij jullie. Je moet nu wel op de toppen van je zenuwen lopen.
Doorelkaargeschud: wat zijn jouw redenen om toch bij nr 1 te blijven? Zoals je het schrijft is je liefde voor nr 2 zo overweldigend dat een nr 1 nooit meer ergens aan zal kunnen tippen. Weet nr 1 dat? Dat lijkt me nl. voor haar een vreselijke situatie.
Alle andere dames - veel succes en sterkte in het liefdesleven weer...
En een update voor bestaat:
De outfits voor zaterdagmiddag, - avond en zondag zijn natuurlijk al uitgezocht. Dat viel nog niet mee. Hoe vind je iets wat 4 uur lang charmant, elegant, comfortabel en kreukvrij blijft in de auto? Gelukkig vormden deze eisen weer een goed excuus om te gaan shoppen afgelopen weekend. Veel sterkte trouwens meid. Je hebt het niet makkelijk op het moment.
Veel zware verhalen in de afgelopen dagen - behalve van Josephien. Die heeft het waarschijnlijk hartstikke leuk op dit moment! Als ze haar schuldgevoel een beetje uit kan schakelen...
Bij mij is het rustig. Heel rustig. Ik heb een beetje de Marl1es-instelling op het moment, geloof ik :-)
Nu het duidelijk is dat we dit weekend een aantal uren met z'n tweetjes zullen zijn, maak ik me niet druk als ik een paar dagen niets van hem hoor. Soms schiet er nog wel eens een klein paniekje door me heen - het is nog geen weekend, dus er kan nog van alles misgaan.
Wat ook mee helpt is de verbeterde situatie tussen nr 1 en mijzelf.
Paar vraagjes:
Thea - het klinkt alsof de bom elk moment kan barsten bij jullie. Je moet nu wel op de toppen van je zenuwen lopen.
Doorelkaargeschud: wat zijn jouw redenen om toch bij nr 1 te blijven? Zoals je het schrijft is je liefde voor nr 2 zo overweldigend dat een nr 1 nooit meer ergens aan zal kunnen tippen. Weet nr 1 dat? Dat lijkt me nl. voor haar een vreselijke situatie.
Alle andere dames - veel succes en sterkte in het liefdesleven weer...
En een update voor bestaat:
De outfits voor zaterdagmiddag, - avond en zondag zijn natuurlijk al uitgezocht. Dat viel nog niet mee. Hoe vind je iets wat 4 uur lang charmant, elegant, comfortabel en kreukvrij blijft in de auto? Gelukkig vormden deze eisen weer een goed excuus om te gaan shoppen afgelopen weekend. Veel sterkte trouwens meid. Je hebt het niet makkelijk op het moment.
dinsdag 19 juni 2007 om 11:01
@Yoaska.
Hoi Meis,
Ik lees nog wel mee, maar heb vaak geen zin om er zelf nog over te praten. Ondanks dat ik blij ben dat we weer bij elkaar zijn voelt het toch ook een beetje als falen. Ik wist het allemaal zo zeker, maar uiteindelijk bleek het gemis zwaarder dan de opluchting.
Ik heb hem een paar weken geleden een klein smsje gestuurd en zoals ik al verwacht had lagen we dezelfde avond nog bij hem in bed. Helemaal lekker en helemaal vertrouwd. Het voelt anders nu, dat wel, ik ben me er vooral heel erg van bewust dat ik ondanks alles niet helemaal zonder hem wil. Hij maakt het leven soms heel ingewikkeld, maar aan de andere kant vind ik bij hem ook iets wat ik, voorlopig althans, nog niet kwijt wil. We zullen zien hoe het loopt.
Hoe is het nu echt met jou?
Dikke kus, Sanne
Hoi Meis,
Ik lees nog wel mee, maar heb vaak geen zin om er zelf nog over te praten. Ondanks dat ik blij ben dat we weer bij elkaar zijn voelt het toch ook een beetje als falen. Ik wist het allemaal zo zeker, maar uiteindelijk bleek het gemis zwaarder dan de opluchting.
Ik heb hem een paar weken geleden een klein smsje gestuurd en zoals ik al verwacht had lagen we dezelfde avond nog bij hem in bed. Helemaal lekker en helemaal vertrouwd. Het voelt anders nu, dat wel, ik ben me er vooral heel erg van bewust dat ik ondanks alles niet helemaal zonder hem wil. Hij maakt het leven soms heel ingewikkeld, maar aan de andere kant vind ik bij hem ook iets wat ik, voorlopig althans, nog niet kwijt wil. We zullen zien hoe het loopt.
Hoe is het nu echt met jou?
Dikke kus, Sanne
dinsdag 19 juni 2007 om 12:35
hallo allemaal, ik lees nog steeds met jullie mee. en put er ondanks alle toch niet altijd positieve verhalen toch wel kracht uit.
ik heb nog steeds niets van mijn nr.2 gehoord. en dat al bijna 3 weken nu.
dus ben bang dat dit echt the end is. begrijp er alleen niets van, toen ik de laatste keer bij hem wegging was alles nog gewoon helemaal oke.
zit in een zware dip. en kan inderdaad bijna niet leuk meer doen tegen nr. 1
over sex met hem maar te zwijgen. dat probeer ik dus echt te vermijden. maar merk wel dat hij er sjagerijnig van wordt. van mijn gedrag momenteel. en dat kan natuurlijk ook niet.
iedereen veel sterkte, plezier en nog veel meer.
ik heb nog steeds niets van mijn nr.2 gehoord. en dat al bijna 3 weken nu.
dus ben bang dat dit echt the end is. begrijp er alleen niets van, toen ik de laatste keer bij hem wegging was alles nog gewoon helemaal oke.
zit in een zware dip. en kan inderdaad bijna niet leuk meer doen tegen nr. 1
over sex met hem maar te zwijgen. dat probeer ik dus echt te vermijden. maar merk wel dat hij er sjagerijnig van wordt. van mijn gedrag momenteel. en dat kan natuurlijk ook niet.
iedereen veel sterkte, plezier en nog veel meer.
dinsdag 19 juni 2007 om 12:35
Hallo lieve mensen, ik lees al een tijdje met jullie mee en uiteraard herken ik heel veel.
Heb ook een nr1 en nr2, zijn allebei getrouwd, kindertjes, de hele rattaplan. Maar wij hebben heel wat minder contact dan jullie hier. Ben soms best jaloers als ik lees hoeveel sms'jes enzovoort er heen en weer worden gestuurd.
Wij moeten het doen met zo af en toe een telefoontje, elkaar heel weinig zien. Heel frustrerend soms. Maar daar hebben er wel meer last van hier.
Ik wou in ieder geval even zeggen dat ik blij ben dat deze topic er is. Ben ik in ieder geval niet de enige en ik heb er wel steun aan.
Heb ook een nr1 en nr2, zijn allebei getrouwd, kindertjes, de hele rattaplan. Maar wij hebben heel wat minder contact dan jullie hier. Ben soms best jaloers als ik lees hoeveel sms'jes enzovoort er heen en weer worden gestuurd.
Wij moeten het doen met zo af en toe een telefoontje, elkaar heel weinig zien. Heel frustrerend soms. Maar daar hebben er wel meer last van hier.
Ik wou in ieder geval even zeggen dat ik blij ben dat deze topic er is. Ben ik in ieder geval niet de enige en ik heb er wel steun aan.
dinsdag 19 juni 2007 om 13:06
Sil, ik weet het niet, vandaag zien we elkaar wat minder omdat hij vanmiddag vrij heeft, dus ook geen lunchpauze samen. Soms denk ik dat dit nog jaren zo kan doorsudderen. Aan de andere kant denk ik dat als er iets van een crisis situatie is de boel inderdaad kan ontploffen. Wat ik bedoel is dat hij afgelopen weekend een ongelukje had. Ik had zowel in de auto willen vliegen om naar hem toe te gaan. Gelukkig viel het mee, maar het viel me heel zwaar dat ik het er niet met iemand over kon hebben want ik kon officieel niet van zijn situatie afweten in het weekend. Dan had ik manlief moeten vertellen dat hij zondagochtend vroeg gemaild had, hetzelfde naar zijn vrouw toe, die mocht niet weten dat ik wist wat er gebeurd was. Lastig allemaal en ik voel me dan vreselijk hypocriet. Maar wat ik gedaan zou hebben als het echt ernstig was??
Ik ben ook blij met dit forum, het is fijn om te weten dat er meer mensen zijn in dit soort situaties.
dinsdag 19 juni 2007 om 13:12
quote: daantje01 reageerde Druk, druk, druk hier...
@Anna, hoe doe jij dat dan, je hart is bij een ander en toch leef je je leven met nr1. Is dat alleen maar voor de kids?
*;Daantje
Ja, dat is alleen maar voor de kids, en dat geldt ook voor nr2, net als doorelkaargeschud zei, we willen niet op het verdriet van onze partners en kids samen al verdergaan, wij wachten,we hebben nog wat 'af te maken',
Doorelkaargeschud,je vertelde dat het bij jullie 'bekend' was geworden, maar blijkbaar zijn jullie beider huwelijken 'intact' gebleven???
Thea, ja dat lijkt me ook zo erg, als hem wat overkomt en je kan er niet heen, sterkte
Worteltje, nog steeds niets gehoord??
Smoesje, welkom schrijf maar van je af, groetjes Anna die dolblij is, want ze heeft hem weer gezien!!!
@Anna, hoe doe jij dat dan, je hart is bij een ander en toch leef je je leven met nr1. Is dat alleen maar voor de kids?
*;Daantje
Ja, dat is alleen maar voor de kids, en dat geldt ook voor nr2, net als doorelkaargeschud zei, we willen niet op het verdriet van onze partners en kids samen al verdergaan, wij wachten,we hebben nog wat 'af te maken',
Doorelkaargeschud,je vertelde dat het bij jullie 'bekend' was geworden, maar blijkbaar zijn jullie beider huwelijken 'intact' gebleven???
Thea, ja dat lijkt me ook zo erg, als hem wat overkomt en je kan er niet heen, sterkte
Worteltje, nog steeds niets gehoord??
Smoesje, welkom schrijf maar van je af, groetjes Anna die dolblij is, want ze heeft hem weer gezien!!!
