Relaties
alle pijlers
Twijfels... moet ik voor mezelf kiezen? En dan?
donderdag 24 mei 2007 om 10:23
Hoi Allemaal,
Ik wil graag mijn verhaal even kwijt. Ik heb dat jullie me een advies kunnen geven.
Ik heb inmiddels 2,5 jaar een lieve vriend. We hadden een supergoede relatie. Allebei het gevoel eindelijk iets te hebben waar alles perfect mee is. Vorig jaar hebben we een huis samen gekocht.
Sinds een maand of 4 is bij mij echter de liefde veranderd. Ik irriteer me aan veel dingen bij hem, en hij ook wel bij mij. Ik heb het gevoel dat onze karakters zijn veranderd, maar wel allebei in een andere richting. Ik wil graag veel zin van de wereld en alles eruit halen. Mijn vriend zit het liefst thuis achter de computer en wil niet eens op vakantie, want dat is teveel regelwerk.
Dit soort dingen zijn me de laatste tijd erg gaan tegenstaan. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan.
Ik zit heel erg te twijfelen om bij hem weg te gaan. Ik heb al eens aangegeven dat ik erg twijfel en hij werd daar echt super verdrietig. Hij huilde toen zelfs, terwijl ik hem nog nooit had zien huilen.
Aan de ene kant wil ik voor mezelf kiezen. Een eigen leventje beginnen. Aan de andere kant wil ik dat hem niet aandoen. Ik weet dat hij er heel verdrietig van wordt.Hier komt ook nog bij dat we een huis gekocht hebben en allebei een schuld houden als we dit nu moeten verkopen.
Waar ik ook aan twijfel: stel dat ik dit nu opgeef, krijg ik wel ooit zo'n lieve vriend ervoor terug. Want uiteindelijk is hij wel heel lief voor me.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Er met hem over praten wil ik niet, dan wordt hij weer verdrietig. Wel geef ik het aan als ik me ergens aan irriteer. Soms gaat hij dan juist heel lief doen, waar ik me dan weer aan irriteer en soms eindigt het in een eindeloze discussie.
Ik hoor graag jullie meningen/adviezen enz... Wat zouden jullie doen?
Liefs
Ik wil graag mijn verhaal even kwijt. Ik heb dat jullie me een advies kunnen geven.
Ik heb inmiddels 2,5 jaar een lieve vriend. We hadden een supergoede relatie. Allebei het gevoel eindelijk iets te hebben waar alles perfect mee is. Vorig jaar hebben we een huis samen gekocht.
Sinds een maand of 4 is bij mij echter de liefde veranderd. Ik irriteer me aan veel dingen bij hem, en hij ook wel bij mij. Ik heb het gevoel dat onze karakters zijn veranderd, maar wel allebei in een andere richting. Ik wil graag veel zin van de wereld en alles eruit halen. Mijn vriend zit het liefst thuis achter de computer en wil niet eens op vakantie, want dat is teveel regelwerk.
Dit soort dingen zijn me de laatste tijd erg gaan tegenstaan. Ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan.
Ik zit heel erg te twijfelen om bij hem weg te gaan. Ik heb al eens aangegeven dat ik erg twijfel en hij werd daar echt super verdrietig. Hij huilde toen zelfs, terwijl ik hem nog nooit had zien huilen.
Aan de ene kant wil ik voor mezelf kiezen. Een eigen leventje beginnen. Aan de andere kant wil ik dat hem niet aandoen. Ik weet dat hij er heel verdrietig van wordt.Hier komt ook nog bij dat we een huis gekocht hebben en allebei een schuld houden als we dit nu moeten verkopen.
Waar ik ook aan twijfel: stel dat ik dit nu opgeef, krijg ik wel ooit zo'n lieve vriend ervoor terug. Want uiteindelijk is hij wel heel lief voor me.
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Er met hem over praten wil ik niet, dan wordt hij weer verdrietig. Wel geef ik het aan als ik me ergens aan irriteer. Soms gaat hij dan juist heel lief doen, waar ik me dan weer aan irriteer en soms eindigt het in een eindeloze discussie.
Ik hoor graag jullie meningen/adviezen enz... Wat zouden jullie doen?
Liefs
donderdag 24 mei 2007 om 10:29
Natuurlijk zijn er ups en downs in een relatie. Maar als jij denkt dat het niet meer bijtrekt, niet zomaar een 'down' is, zou ik er mee kappen.
Natuurlijk is het klote van die schuld van jullie huis. Maar dat lijkt me beter dan een ongelukkige relatie waarbij je je steeds opvreet en irriteert aan alles.
Succes met deze rot situatie.
Natuurlijk is het klote van die schuld van jullie huis. Maar dat lijkt me beter dan een ongelukkige relatie waarbij je je steeds opvreet en irriteert aan alles.
Succes met deze rot situatie.
donderdag 24 mei 2007 om 10:30
Je kunt niet en de geit en de kool sparen.
M.a.w. praten, praten, praten....
Nu wordt hij verdrietig als je met hem praat.
Hoe verdrietig denk je dat hij zal zijn als jij je keuze gemaakt hebt, en hem voor het blok zet, en vertrekt?
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
donderdag 24 mei 2007 om 10:43
Ja daar heb je gelijk in. Het is ook zo dat ik het tegen hem zeg op het moment dat ik me ergens aan irriteer ofzo. En vaak doet hij daarna extra z'n best.
Maar als ik hem weer ga vertellen dat ik twijfel aan onze relatie, maak ik hem erg ongelukkig. Ik wil er eerst voor mezelf uitkomen. Ik ben ook bang dat ik dan uit medelijden (omdat hij zo verdrietig is) bij hem blijf. Want het doet mij ook veel pijn als ik zie dat hij ongelukkig is.
Maar als ik hem weer ga vertellen dat ik twijfel aan onze relatie, maak ik hem erg ongelukkig. Ik wil er eerst voor mezelf uitkomen. Ik ben ook bang dat ik dan uit medelijden (omdat hij zo verdrietig is) bij hem blijf. Want het doet mij ook veel pijn als ik zie dat hij ongelukkig is.
donderdag 24 mei 2007 om 11:06
Ik kan me voorstellen dat het vor hem heel vervelend is dat jij zo twijfelt aan de relatie. En voor jou is het weer naar dat je dingen niet bespreekbaar durft te maken omdat hij dan verdrietig wordt.
Misschien moet je het eens heel anders aanpakken. Benoem voor jezelf de problemen die je met de relatie hebt, met hem en met jezelf. Kijk of je een rode draad kunt ontdekken, of het vaak met dezelfde factoren te maken heeft.
Vervolgens kun je eerst kijken wat je eigen aandeel in de problemen is, en daar een concrete oplossing voor bedenken. Misschien breng je dingen op zo'n manier, dat hij er gemakkelijk negatief over doet. Misschien mopper je te veel. Misschien doe je niet per se iets fout, maar zie je wel een standaard patroon, en kun je dat doorbreken. Die diengen kun je vervolgens eens een tijdje in praktijk brengen, wellicht gaat hij zich daardoor vanzelf anders gedragen.
Ook kun je kijken naar zijn aandeel, en het vervolgens over oplossingen hebben, Stel, jij vindt het vervelend dat hij nooit iets leuks bedenkt. Dan kun je dát zeggen, of je kunt meteen aangeven wat je eigenlijk wilt. Bijvoorbeeld, dat je het leuk zou vinden als hij twee keer in de maand iets leuks zou bedenken, omdat je daar zo'n goed gevoel van krijgt. Dan beschuldig je hem nergens van, maar geef je hem toch mee, wat je leuk vindt en anders wilt.
Misschien moet je het eens heel anders aanpakken. Benoem voor jezelf de problemen die je met de relatie hebt, met hem en met jezelf. Kijk of je een rode draad kunt ontdekken, of het vaak met dezelfde factoren te maken heeft.
Vervolgens kun je eerst kijken wat je eigen aandeel in de problemen is, en daar een concrete oplossing voor bedenken. Misschien breng je dingen op zo'n manier, dat hij er gemakkelijk negatief over doet. Misschien mopper je te veel. Misschien doe je niet per se iets fout, maar zie je wel een standaard patroon, en kun je dat doorbreken. Die diengen kun je vervolgens eens een tijdje in praktijk brengen, wellicht gaat hij zich daardoor vanzelf anders gedragen.
Ook kun je kijken naar zijn aandeel, en het vervolgens over oplossingen hebben, Stel, jij vindt het vervelend dat hij nooit iets leuks bedenkt. Dan kun je dát zeggen, of je kunt meteen aangeven wat je eigenlijk wilt. Bijvoorbeeld, dat je het leuk zou vinden als hij twee keer in de maand iets leuks zou bedenken, omdat je daar zo'n goed gevoel van krijgt. Dan beschuldig je hem nergens van, maar geef je hem toch mee, wat je leuk vindt en anders wilt.
donderdag 24 mei 2007 om 11:13
Tip voor t reizen misschien?: Mijn schoonvader wil niet op vakantie (te veel gedoe, wil niet in het vliegtuig enz. enz.) maar maar schoonmoeder houdt enorm van reizen. Nu gaat zij ieder jaar met haar schoonzus of vriendinnen op vakantie, misschien kun jij dat ook wel doen? En als je toch met hem wil kun je bijvoorbeeld voorstellen dat jij de hele vakantie plant en regelt en dat hij dan alleen nog maar mee hoeft te gaan. Zo te horen houden jullie hartstikke veel van elkaar en ik denk dat jullie hier samen wel uit gaan komen.
donderdag 24 mei 2007 om 11:18
Hoi Allis,
Bedankt voor je advies. Ik zal er even op in gaan.
Allereerst: we praten wel regelmatig over dingen waaraan we elkaar irriteren bij elkaar. Het is dus niet zo dat ik niks bespreekbaar durf te maken. Alleen hetgene wat ik hem niet vertel is dat ik op dit moment erg twijfel over onze relatie. Hij weet dit wel in zekere zin en daarom probeert hij ook wel te veranderen. Maar hij weet niet exact hoe ik me erover voel.
We hebben al een aantal van gesprekken gehad. Hij heeft heel duidelijk aangegeven wat hij bij mij vervelend vind (m'n ambities en wat ik daarvoor over heb) en nog wat dingen. Ik ben heel erg met die dingen aan de slag gegaan en hij geeft aan dat het inderdaad veranderd is. Andersom hebben ik ook aangegeven wat ik bij hem vervelend vind. En hij doet dan vaak ook wel z'n best. Bijv. Ik gaf aan dat ik het leuk vind om een weekendje weg te gaan als we 2,5 jaar bij elkaar zijn. Vorig jaar had ik iets georganiseerd. Ik had hem gevraagd om nu iets te organiseren. Het eindresultaat: we zijn geen weekendje weg geweest. Als ik iets zeg over dit soort dingen zegt hij: zo ben ik nou eenmaal niet, ik ben niet creatief. Als ik hem dus zou vragen iedere maand iets te verzinnen, komt er niks uit. Dit resulteert dat ik vaker dingen ga doen met m'n zusje of vriendinnen. Dat vindt hij dan weer niet leuk, omdat hij dan vaker alleen is. Zo komen we een beetje in een cirkeltje dus.
Over andere dingen die mij irriteerden: vaak als ik eht zeg probeert hij het te veranderen. Alleen is het dan echt een momentopname. De keer daarop doet hij het weer op de oude manier. Of hij vindt het onzin wat ik zeg en doet het af met een dooddoener als: zo ben ik nou eenmaal. Tsja, daar kan ik niet zoveel mee.
Bedankt voor je advies. Ik zal er even op in gaan.
Allereerst: we praten wel regelmatig over dingen waaraan we elkaar irriteren bij elkaar. Het is dus niet zo dat ik niks bespreekbaar durf te maken. Alleen hetgene wat ik hem niet vertel is dat ik op dit moment erg twijfel over onze relatie. Hij weet dit wel in zekere zin en daarom probeert hij ook wel te veranderen. Maar hij weet niet exact hoe ik me erover voel.
We hebben al een aantal van gesprekken gehad. Hij heeft heel duidelijk aangegeven wat hij bij mij vervelend vind (m'n ambities en wat ik daarvoor over heb) en nog wat dingen. Ik ben heel erg met die dingen aan de slag gegaan en hij geeft aan dat het inderdaad veranderd is. Andersom hebben ik ook aangegeven wat ik bij hem vervelend vind. En hij doet dan vaak ook wel z'n best. Bijv. Ik gaf aan dat ik het leuk vind om een weekendje weg te gaan als we 2,5 jaar bij elkaar zijn. Vorig jaar had ik iets georganiseerd. Ik had hem gevraagd om nu iets te organiseren. Het eindresultaat: we zijn geen weekendje weg geweest. Als ik iets zeg over dit soort dingen zegt hij: zo ben ik nou eenmaal niet, ik ben niet creatief. Als ik hem dus zou vragen iedere maand iets te verzinnen, komt er niks uit. Dit resulteert dat ik vaker dingen ga doen met m'n zusje of vriendinnen. Dat vindt hij dan weer niet leuk, omdat hij dan vaker alleen is. Zo komen we een beetje in een cirkeltje dus.
Over andere dingen die mij irriteerden: vaak als ik eht zeg probeert hij het te veranderen. Alleen is het dan echt een momentopname. De keer daarop doet hij het weer op de oude manier. Of hij vindt het onzin wat ik zeg en doet het af met een dooddoener als: zo ben ik nou eenmaal. Tsja, daar kan ik niet zoveel mee.
donderdag 24 mei 2007 om 11:21
Als we op vakantie gaan komt het er ook op neer dat ik alles regel. Dit vind ik op zich niet zo heel erg. Het liefst doe ik het natuurlijk samen, dan kunnen we samen van de voorpret genieten. Alleen waar het op mis loopt is dat ik dan vaak dingen uitzoek, en die keurt hij vervolgens af. Dat vind ik natuurlijk niet leuk, en dat is niet goed voor de sfeer. Dan heb ik zoiets van: laat dan maar! Als ik dan van te voren vraag wat hij wil, zegt hij niks concreets, dus ik kan ook lastig rekening houden met wat hij dan wil.
We houden inderdaad veel van elkaar. Dat is ook precies de reden dat ik zoveel twijfel aan dit alles.
Bednakt voor je advies!!
donderdag 24 mei 2007 om 11:44
Misschien moet je eens proberen dit goede gevoel terug te zien vinden. Ik ga er van uit dat mensen niet wezenlijk veranderen. De personen die jullie waren ben je naar mijn mening nog steeds.
Alleen de omstandigheden veranderen, blijkbaar.
Uit je laatste posting krijg ik de indruk dat jullie meest van uit een negatieve sfeer praten. Irritaties worden besproken, dan wordt er wat veranderd, maar dat is slechts tijdelijk.
Als je man geen regelneef is moet je ws niet verwachten dat hij dingen voor je regelt. En als hij het wel doet ben je ms nog niet helemaal tevreden, omdat jij het ws veel beter had gedaan.
Wat maakt het uit wie wat doet. Wees een team, vul elkaar aan, luister naar elkaar. Verdiep je in elkaar.
Ik vind dat je wel een hele grote sprong maakt van een superrelatie naar het beëindigen ervan. Er is nog een wereld van opties daartussen.
donderdag 24 mei 2007 om 12:13
Als je man geen regelneef is moet je ws niet verwachten dat hij dingen voor je regelt. En als hij het wel doet ben je ms nog niet helemaal tevreden, omdat jij het ws veel beter had gedaan.
Ik denk niet dat ik neit tevreden was. Vind het juist superleuk als hij iets organiseert. Dan maakt dat me niet uit of ik dat minder leuk vind.
Maar goed, dit is wel precies waar het om draait. Accepteer ik dit en dus dat ik hier de rest van m'n leven mee te maken krijg, of kies ik voor mezelf en een toekomst waarvan ik niet weet wat er gaat gebeuren. (het gaat natuurlijk niet alleen om dit specifieke voorbeeld, er zijn meer dingen die ik zal moeten accepteren)
Ik denk niet dat ik neit tevreden was. Vind het juist superleuk als hij iets organiseert. Dan maakt dat me niet uit of ik dat minder leuk vind.
Maar goed, dit is wel precies waar het om draait. Accepteer ik dit en dus dat ik hier de rest van m'n leven mee te maken krijg, of kies ik voor mezelf en een toekomst waarvan ik niet weet wat er gaat gebeuren. (het gaat natuurlijk niet alleen om dit specifieke voorbeeld, er zijn meer dingen die ik zal moeten accepteren)
donderdag 24 mei 2007 om 13:12
Roxanne,
ik begrijp wel dat het superleuk zou zijn àls hij eens iets organiseert, juist omdat je het niet van hem verwacht.
Maar deed hij vroeger zoiets wel dan of verwacht je dat van hem omdat dat in je droom past?
Is hij veranderd t.o.v de eerste 2,5 jaar (toen je het nog een superrelatie noemde) of zijn jouw wensen gegroeid? Mogelijk omdat datgene in hem wat je eerst fantastisch en bijzonder vond, nu vanzelfsprekend en gewoon is geworden?
ik begrijp wel dat het superleuk zou zijn àls hij eens iets organiseert, juist omdat je het niet van hem verwacht.
Maar deed hij vroeger zoiets wel dan of verwacht je dat van hem omdat dat in je droom past?
Is hij veranderd t.o.v de eerste 2,5 jaar (toen je het nog een superrelatie noemde) of zijn jouw wensen gegroeid? Mogelijk omdat datgene in hem wat je eerst fantastisch en bijzonder vond, nu vanzelfsprekend en gewoon is geworden?
donderdag 24 mei 2007 om 13:24
Hoe kan kan je nou van iemand die niet creatief is , niet goed regelen kan , zo ongeveer eisen dat hij een creatieve regelaar wordt ?
Ipv je te irriteren aan de dingen die hij niet kan kun je ook bedenken " zo IS hij nou eenmaal / eenmaal niet " ......... als houden van afhangt of hij alles wat jij graag zou willen ook werkelijk kan/ bezit...... hoe diep zit die liefde dan ?
Ipv je te irriteren aan de dingen die hij niet kan kun je ook bedenken " zo IS hij nou eenmaal / eenmaal niet " ......... als houden van afhangt of hij alles wat jij graag zou willen ook werkelijk kan/ bezit...... hoe diep zit die liefde dan ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 24 mei 2007 om 13:28
Woonden jullie voor de koop van het huis al samen of niet?
Samenwonen verandert namelijk veel, je bent elk vrij moment zo'n beetje bij elkaar en leert alle minder leuke kanten en vervelende gewoontes (toiletbril omhoog laten, niet graag strijken, slurpen bij de soep, veel computeren) kennen. dat kan natuurlijk wat irritaties opwekken...
ik heb niet alle reacties hier doorgelezen, maar ik denk dat je niet zomaar een knoop moet doorhakken voordat je weet waar de oorzaak van je irritaties precies zit.
Samenwonen verandert namelijk veel, je bent elk vrij moment zo'n beetje bij elkaar en leert alle minder leuke kanten en vervelende gewoontes (toiletbril omhoog laten, niet graag strijken, slurpen bij de soep, veel computeren) kennen. dat kan natuurlijk wat irritaties opwekken...
ik heb niet alle reacties hier doorgelezen, maar ik denk dat je niet zomaar een knoop moet doorhakken voordat je weet waar de oorzaak van je irritaties precies zit.
donderdag 24 mei 2007 om 14:27
@ Mabel007
In het begin deed hij dit soort dingen inderdaad wel. Gingen we regelmatig weekendjes weg. Die we beiden organiseerden. In die zin is hij in de afgelopen tijd dus wel veranderd. Maar ook in ben veranderd. Ik probeerde dat ook duidelijk te maken in het openingsbericht. We zijn beiden veranderd, maar wel beiden een andere kant op. Hij juist meer naar het burgelijke, thuiszitten, huisje/boompje/beestje. Ik juist meer naar het genieten van alles wat er is (niet veel thuis, weekendjes weg, hapjes eten buiten de deur enz.).
@ blijfgewoonbianca
Ik eis niks van hem. Dit is natuurlijk maar een voorbeeldje, er zijn meer dingen. Maar dit dat wat je zegt is inderdaad precies waar het om gaat. Accepteer ik dat hij zo is (dat onze karakters zo ver uit elkaar liggen) en kies er dus voor om dit de rest van m'n leven te hebben. Of accepteer ik het niet, en ga dan verder in een eigen leven.
@ Lalein
We wonen al bijna 2 jaar samen. Daar ligt het dus niet aan. We hebben wel sinds kort allebei een andere baan waar we het allebei erg druk mee hebben. Hierdoor zijn we ook allebei veranderd in ons doen en laten.
Ik heb soms het gevoel dat mijn relatie me belemmerd in wat ik graag wil. Nu is het natuurlijk zo dat je in een relatie altijd moet geven en nemen, daar ben ik me wel van bewust. Ik denk dat het erop neer komt dat ik meer uit het leven wil halen dan ik nu doe. En mijn vriend wil daar in niet mee gaan (hij vind het leven zoals het nu is prima). Wat natuurlijk zijn goed recht is. MAar daarom twijfel ik wel of deze relatie is wat ik écht wil.
Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijker heb gemaakt. In ieder geval bedankt voor jullie begrip en adviezen!!
In het begin deed hij dit soort dingen inderdaad wel. Gingen we regelmatig weekendjes weg. Die we beiden organiseerden. In die zin is hij in de afgelopen tijd dus wel veranderd. Maar ook in ben veranderd. Ik probeerde dat ook duidelijk te maken in het openingsbericht. We zijn beiden veranderd, maar wel beiden een andere kant op. Hij juist meer naar het burgelijke, thuiszitten, huisje/boompje/beestje. Ik juist meer naar het genieten van alles wat er is (niet veel thuis, weekendjes weg, hapjes eten buiten de deur enz.).
@ blijfgewoonbianca
Ik eis niks van hem. Dit is natuurlijk maar een voorbeeldje, er zijn meer dingen. Maar dit dat wat je zegt is inderdaad precies waar het om gaat. Accepteer ik dat hij zo is (dat onze karakters zo ver uit elkaar liggen) en kies er dus voor om dit de rest van m'n leven te hebben. Of accepteer ik het niet, en ga dan verder in een eigen leven.
@ Lalein
We wonen al bijna 2 jaar samen. Daar ligt het dus niet aan. We hebben wel sinds kort allebei een andere baan waar we het allebei erg druk mee hebben. Hierdoor zijn we ook allebei veranderd in ons doen en laten.
Ik heb soms het gevoel dat mijn relatie me belemmerd in wat ik graag wil. Nu is het natuurlijk zo dat je in een relatie altijd moet geven en nemen, daar ben ik me wel van bewust. Ik denk dat het erop neer komt dat ik meer uit het leven wil halen dan ik nu doe. En mijn vriend wil daar in niet mee gaan (hij vind het leven zoals het nu is prima). Wat natuurlijk zijn goed recht is. MAar daarom twijfel ik wel of deze relatie is wat ik écht wil.
Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijker heb gemaakt. In ieder geval bedankt voor jullie begrip en adviezen!!
donderdag 24 mei 2007 om 14:37
Als eerste vind ik dat je hem wel duidelijk moet maken dat je er zo ver mee heen bent. Dat je hem dingen verteld waar je je aan irriteert, prima. Maar weet hij ook dat als er bepaalde dingen niet anders gaan dat je bij hem weg gaat misschien? Krijgt hij wel de kans dingen anders aan te pakken waarvan hij nu niet weet hoe zwaar ze voor je wegen.
Ten tweede ben ik het bgb eens dat bepaalde dingen dus blijkbaar bij hem horen.. er kan natuurlijk wel een en ander veranderen voor elkaar, maar je moet ook dingen van elkaar accepteren.
Kan je dat niet, ga dan uit elkaar. Maar geef elkaar wel een eerlijke kans.
donderdag 24 mei 2007 om 14:50
Dat moet je nou net niet doen. Want als je eenmaal in zo'n negatieve spiraal zit, weet ik de uitkomst al wel. Dat komt dan waarschijnlijk als een donderslag bij heldere hemel aan bij je vriend, omdat hij helemaal niet in dat proces is betrokken. Je kunt beter er samen proberen aan te werken. Je zegt dat jullie heel veel van elkaar houden, probeer dan elkaar te accepteren zoals je bent. Wat je niet bij elkaar kunt vinden, zoek dat bij vrienden, vriendinnen of familie, het perfecte pakketje bestaat nu eenmaal niet. Nou weet ik dat dit gemakkelijker gezegd dan gedaan is, maar uit ervaring kan ik je vertellen dat je dit beter samen aan kunt pakken. Ik had 3 jaar geleden zo'n inzinking, en ik zakte er steeds verder in weg. Vond het ook vreselijk om mijn vriend verdrietig te zien, en daardoor begon ik er na één keer ook niet meer over. Gelukkig hebben wij het samen goed opgepakt (zonder echt erover te praten overigens, we zijn allebei niet zulke praters wat dat betreft) en zijn we nu al bijna 10 jaar samen en heel gelukkig.
donderdag 24 mei 2007 om 15:07
Tja, ik geloof er niet zo in dat mensen werkelijk veranderen. Bij je vriend lijkt het meer op gemakzucht, gezapigheid of zelfs gelatenheid. Daarom vroeg ik me dus ook af hoe hij "vroeger" was. Als hij zichzelf niet weer aan kan of wil schoppen, dan zou ik me zeker niet laten beperken in wat je zelf wilt.
Je zou hem ook eens kunnen vragen (onder verwijzing naar zn meer actieve vroegere leven) of dit werkelijk het leven is wat hij wil leiden.
En ondertussen hoef je ook niet meteen te besluiten om bij hem weg te gaan. In plaats van te piekeren kun je ook meer je eigen dingen gaan doen; iedere dag die je verloren laat gaan is zonde. Wil jij op wereldreis, ga dan.
Doe iets. Misschien wijst de weg zich dan vanzelf.
Sterkte en succes
Mabel
donderdag 24 mei 2007 om 15:12
Ja, daar hebben jullie misschien ook wel weer gelijk in. Pff.. vind dit wel moeilijk hoor! Denken jullie niet dat hij er alleen maar ongelukkiger van wordt als hij weet dat ik serieus twijfel aan onze relatie? Ik heb namelijk heel sterk het gevoel dat dit iets is wat bij mij ligt. Ik ben degene die moet accepteren hoe hij is. Daar kan hij momenteel toch niks aan doen. De dingen waar hij wel iets aan kon doen, hebben we uitgebreid besproken. De bal ligt nu bij mij om het te accepteren.
donderdag 24 mei 2007 om 15:16
Ik heb soms ook wel eens het idee dat hij een schop onder z'n kont verdiend (vandaar ook dat ik aan hem had gevraagd iets te organiseren). Ik heb uitgebreid met hem gesproken over zijn (ons) huidige leven en dat van eerst. Hij geeft aan heel gelukkig te zijn op deze manier.
Ik doe ook inderdaad steeds meer m'n eigen dingen. Veel afspreken met vriendinnen of m'n zusje. Ik merk alleen wel dat hij dit niet leuk vind. En daardoor probeer ik eht toch weer te beperken. En op wereldreis: lijkt me geweldig! Maar dat lukt niet 'met m'n baan. Is wel iets wat zeker nog gaat komen. Maar bijv. op vakantie met m'n vriendinnen zou hij niet accepteren.
donderdag 24 mei 2007 om 15:19
Begrijp wel wat je bedoelt, maar als je er nou achter komt dat je dat niet kan accepteren? Dan komt het voor hem als donderslag bij heldere hemel. Dat is ook niet eerlijk.. het is een relatie, daarin moet je naar mijn mening problemen samen oplossen. Als jij nu dus een probleem hebt, heeft hij dat ook. Het is ook zijn relatie.
donderdag 24 mei 2007 om 15:26
Ja, daar heb je ook weer gelijk in. Ik denk dat hij wel wat dat ik het moeilijk heb met sommige dingen, dat merkt hij wel aan m'n reacties soms. Dus het zal niet helemaal als donderslag bij heldere hemel komen als ik het niet kan accepteren. Maar je hebt wel gelijk dat ik beter eerlijk kan zijn hierover tegen hem. Bedankt voor het laten inzien!
donderdag 24 mei 2007 om 15:33
Ik denk ook dat je jezelf moet afvragen of je dit wilt accepteren. Dat hij nu eenmaal zo is prima, maar ben jij hier ook gelukkig mee? Ik denk dat het belangrijk is om aan te geven dat jij meer verwacht van de relatie, dat je meer met hem wilt ondernemen etc.... Want als ik het zo lees, laat jij je ondernemingslust inperken door je vriend. En als je daar nu niets aan doet, zit je misschien over vijf jaar nog met dit gevoel en ondertussen is hij tevreden.
Misschien is het verdrietig om het bespreekbaar te maken, maar het is wel duidelijk. Dan weet hij ook wat hij aan jou heeft en hoe jij in de relatie staat.. Misschien beseft hij wel niet hoe vervelend jij het vind dat hij niet actief is? Mogelijk kan je ook dingen afspreken, dat je 1x in de maand iets met hem doet, en dat je die andere keren met vriendinnen gaat..
Maar ik denk dat het belangrijk is om te bedenken wat jij wilt, en dat aan hem duidelijk te maken...
Succes!
