Relaties
alle pijlers
Uit elkaar gaan, angst kinderwens
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:16
Sommigen van jullie herinneren misschien mijn opmerkingen her en der in andere topics, waar ik soms twijfels over de taakverdeling tussen mijn vriend en mij uitsprak.
We hebben het al langere tijd over kinderen. Ik heb een sterke kinderwens, ben 33 dus heb niet meer eindeloos de tijd. We werken allebei intensieve banen en hebben geen netwerk. Kinderopvang hier is vol en vaak uitval. We werken allebei fulltime, maar mijn vriend werkt 3 dagen per week vanuit een andere stad waar hij dan ook slaapt.
Al die dingen zorgen er voor dat ik pieker over de toekomst met kinderen. Hoe dat moet, hoe we het gaan opvangen, of ik het wel trek zoveel alleen, wat de effecten op mijn lijf zullen zijn, op mijn carrière, enz. Mijn vriend is juist totaal geen piekeraar, hij is het ‘komt heus wel goed’ type.
Juist omdat ons samenleven met zijn tweeën al best ongelijk in taakverdeling dreigt te zijn, wil ik graag concreet praten over hoe we ons leven zouden inrichten met kinderen. Hoe lang hij thuis zou willen zijn na de geboorte, of we allebei fulltime blijven werken, wat we doen als kinderopvang krijgen niet meteen lukt, wat de doen als we op werkreizen moeten. Een aantal keer heb ik dat gesprek geprobeerd te hebben, maar dat loopt steeds vast omdat mijn vriend zegt dat hij dat allemaal pas kan gaan uitzoeken als ik echt zwanger ben. Want dan pas kan hij concreet met zijn werk gaan praten. Als ik zeg dat ik dat snap, maar dat ik wel al graag zou willen horen wat hij wil, wat zijn wens is waar hij naar streeft, dan zegt hij dat hij dat niet kan zeggen zonder te weten wat er mogelijk is. We draaien dan in cirkeltjes dus.
Vorige week heb ik hem gevraagd wat het is dat het voor hem zo lastig maakt om na te denken over de toekomst. Dat ik weet dat ik teveel pieker, maar dat het me echt zou helpen als hij concreter zou kunnen worden, maar zie dat dat lastig is voor hem. Ik hoopte hem beter te kunnen begrijpen, en dan het meer een plek te kunnen geven.
Dat liep niet zoals gehoopt. Hij voelde zich aangevallen, herkende zich niet in het beeld dat hij niet over de toekomst wilde praten. Toen ik vroeg dan concreet te worden over zijn wensen, kwam hij met dat hij een toekomst wilde waarin we niet meer ver uit elkaar werken en we samen leuke avonturen met onze kinderen beleven en een 50:50 zorgverdeling hebben. Dat was letterlijk alles.
Op de vraag hoe lang hij na de geboorte thuis zou willen zijn, antwoordde hij dat het logisch was dat hij dat niet kon beantwoorden, want dan lag er maar net aan hoe het in zijn werkschema viel. Of het net een seizoen was met druk werk of niet.
Toen knapte er iets in me. Ik kan het beeld niet loslaten dat het vooral leuk is voor erbij, een vrouw en kind, maar dat we nooit een prioriteit voor hem zullen zijn.
Ik denk dat ik moet concluderen dat we teveel verschillen in ons beeld van de toekomst, en dat ik heel ongelukkig en verbitterd zou kunnen worden in een toekomst met hem. Maar het doet pijn om een toekomstbeeld met een gezin los te laten, en ik ben bang dat ik niet op tijd meer zal zijn om het nog met iemand anders waar te kunnen maken. En sowieso om weer alleen verder te gaan. Ik had het zo graag anders gezien.. Ik durf niet goed een knoop door te hakken. Ik weet niet of er nog iets mogelijk is dat de situatie en toekomst beter maakt.
We hebben het al langere tijd over kinderen. Ik heb een sterke kinderwens, ben 33 dus heb niet meer eindeloos de tijd. We werken allebei intensieve banen en hebben geen netwerk. Kinderopvang hier is vol en vaak uitval. We werken allebei fulltime, maar mijn vriend werkt 3 dagen per week vanuit een andere stad waar hij dan ook slaapt.
Al die dingen zorgen er voor dat ik pieker over de toekomst met kinderen. Hoe dat moet, hoe we het gaan opvangen, of ik het wel trek zoveel alleen, wat de effecten op mijn lijf zullen zijn, op mijn carrière, enz. Mijn vriend is juist totaal geen piekeraar, hij is het ‘komt heus wel goed’ type.
Juist omdat ons samenleven met zijn tweeën al best ongelijk in taakverdeling dreigt te zijn, wil ik graag concreet praten over hoe we ons leven zouden inrichten met kinderen. Hoe lang hij thuis zou willen zijn na de geboorte, of we allebei fulltime blijven werken, wat we doen als kinderopvang krijgen niet meteen lukt, wat de doen als we op werkreizen moeten. Een aantal keer heb ik dat gesprek geprobeerd te hebben, maar dat loopt steeds vast omdat mijn vriend zegt dat hij dat allemaal pas kan gaan uitzoeken als ik echt zwanger ben. Want dan pas kan hij concreet met zijn werk gaan praten. Als ik zeg dat ik dat snap, maar dat ik wel al graag zou willen horen wat hij wil, wat zijn wens is waar hij naar streeft, dan zegt hij dat hij dat niet kan zeggen zonder te weten wat er mogelijk is. We draaien dan in cirkeltjes dus.
Vorige week heb ik hem gevraagd wat het is dat het voor hem zo lastig maakt om na te denken over de toekomst. Dat ik weet dat ik teveel pieker, maar dat het me echt zou helpen als hij concreter zou kunnen worden, maar zie dat dat lastig is voor hem. Ik hoopte hem beter te kunnen begrijpen, en dan het meer een plek te kunnen geven.
Dat liep niet zoals gehoopt. Hij voelde zich aangevallen, herkende zich niet in het beeld dat hij niet over de toekomst wilde praten. Toen ik vroeg dan concreet te worden over zijn wensen, kwam hij met dat hij een toekomst wilde waarin we niet meer ver uit elkaar werken en we samen leuke avonturen met onze kinderen beleven en een 50:50 zorgverdeling hebben. Dat was letterlijk alles.
Op de vraag hoe lang hij na de geboorte thuis zou willen zijn, antwoordde hij dat het logisch was dat hij dat niet kon beantwoorden, want dan lag er maar net aan hoe het in zijn werkschema viel. Of het net een seizoen was met druk werk of niet.
Toen knapte er iets in me. Ik kan het beeld niet loslaten dat het vooral leuk is voor erbij, een vrouw en kind, maar dat we nooit een prioriteit voor hem zullen zijn.
Ik denk dat ik moet concluderen dat we teveel verschillen in ons beeld van de toekomst, en dat ik heel ongelukkig en verbitterd zou kunnen worden in een toekomst met hem. Maar het doet pijn om een toekomstbeeld met een gezin los te laten, en ik ben bang dat ik niet op tijd meer zal zijn om het nog met iemand anders waar te kunnen maken. En sowieso om weer alleen verder te gaan. Ik had het zo graag anders gezien.. Ik durf niet goed een knoop door te hakken. Ik weet niet of er nog iets mogelijk is dat de situatie en toekomst beter maakt.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:33
Ik zou deze even doorlezen, daar is denk ik je antwoord al...
relaties/vriend-eigen-onderneming-te-co ... ges/508475
relaties/vriend-eigen-onderneming-te-co ... ges/508475
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:35
Lees dit topic goed door to. relaties/vriend-eigen-onderneming-te-co ... #p35594308
Dit is een vrouw die met min of meer hetzelfde worstelt en ook een vriend heeft die er makkelijk instaat en waarbij de taakverdeling niet klopt. Uit ervaringen van andere vrouwen zijn dit rode vlaggen. Mannen zijn wel vaker geneigd het makkelijk te presenteren. Dat komt, omdat zij (dit type man iig) zich uiteindelijk toch geen eindverantwoordelijke voelen en er (onbewust) vanuit gaan dat vrouwen de gaten dichtlopen. Het feit dat je hierover piekert, zou je genoeg moeten zeggen. Alles in jouw onderbewuste schreeuwt dat dingen niet goed bij elkaar optellen, zoals de engelsen dat zeggen. It doesn't add up.
Het klopt niet. Woorden klinken altijd mooi en opmerkingen dat het wel goedkomt schatje zou ik alleen geloven van een man waarbij je in woord én daad merkt dat deze zorgt dat hij zijn aandeel pakt. Anders zijn het alleen woorden, holle woorden.
Dit is een vrouw die met min of meer hetzelfde worstelt en ook een vriend heeft die er makkelijk instaat en waarbij de taakverdeling niet klopt. Uit ervaringen van andere vrouwen zijn dit rode vlaggen. Mannen zijn wel vaker geneigd het makkelijk te presenteren. Dat komt, omdat zij (dit type man iig) zich uiteindelijk toch geen eindverantwoordelijke voelen en er (onbewust) vanuit gaan dat vrouwen de gaten dichtlopen. Het feit dat je hierover piekert, zou je genoeg moeten zeggen. Alles in jouw onderbewuste schreeuwt dat dingen niet goed bij elkaar optellen, zoals de engelsen dat zeggen. It doesn't add up.
Het klopt niet. Woorden klinken altijd mooi en opmerkingen dat het wel goedkomt schatje zou ik alleen geloven van een man waarbij je in woord én daad merkt dat deze zorgt dat hij zijn aandeel pakt. Anders zijn het alleen woorden, holle woorden.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:36
Waarom zou hij dat niet kunnen? Los van als zijn werkgever zijn vakantie-aanvraag niet zou goedkeuren, maar die kans is nihil. Als hij vakantie aanvraagt dan krijgt hij het.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:38
Hoe kan hij zijn aandeel pakken in iets dat nog niet bestaat en waarvan ook geen concrete agenda is?NomenNesci0 schreef: ↑29-10-2024 12:35
Het klopt niet. Woorden klinken altijd mooi en opmerkingen dat het wel goedkomt schatje zou ik alleen geloven van een man waarbij je in woord én daad merkt dat deze zorgt dat hij zijn aandeel pakt. Anders zijn het alleen woorden, holle woorden.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:39
En voor wanneer zou hij die vakantie dan aan moeten vragen? Over 13 maanden of over 28 maanden?stokbootje schreef: ↑29-10-2024 12:36Waarom zou hij dat niet kunnen? Los van als zijn werkgever zijn vakantie-aanvraag niet zou goedkeuren, maar die kans is nihil. Als hij vakantie aanvraagt dan krijgt hij het.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:39
Het gaat natuurlijk om het nemen van de verantwoordelijkheid. Hij zegt eigenlijk 'jij zoekt het maar uit met die baby en als het in mijn werkschema past, dan kom ik gezellig helpen'.
Daar zou ik ook geen trek in hebben. Ik heb wel precies nul kinderen en evenveel relaties. Maar als ik om me heen kijk, is het nog altijd makkelijker om álles alleen te doen, dan alles alleen te doen maar wel met een partner die zijn deel van de kar niet trekt.
Je bent 33. Zo veel vriendinnen van mij hebben nog kinderen na hun 35e gekregen. Er is echt nog wel tijd. En je kunt het dus evt alleen doen. Dat is niet de droom, dat snap ik ook wel, maar een echte 'droom' is het volgens mij voor niemand. En al helemaal niet met de verkeerde partner.
En nul kinderen hebben is ook zo gek nog niet...
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:39
We hadden een paar maanden terug een aantal afspraken gemaakt over een aantal taken in huis die hij van mij zou overnemen. Daarvoor had ik teveel naar mij toe getrokken, dus was het erg ongelijk. Een paar van die dingen doet hij nog steeds, maar andere dingen schieten er alweer bij in en die doe ik dan dus maar weer. Ik denk dat dat ook een reden is dat ik de mooie woorden over dat het vanzelf goed komt maar moeilijk durf te geloven (naast dat ik ook echt wel teveel wil kunnen plannen aan de toekomst, dat is wel echt een negatief ding aan mij)NomenNesci0 schreef: ↑29-10-2024 12:35Het klopt niet. Woorden klinken altijd mooi en opmerkingen dat het wel goedkomt schatje zou ik alleen geloven van een man waarbij je in woord én daad merkt dat deze zorgt dat hij zijn aandeel pakt. Anders zijn het alleen woorden, holle woorden.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:43
stokbootje schreef: ↑29-10-2024 12:39We hadden een paar maanden terug een aantal afspraken gemaakt over een aantal taken in huis die hij van mij zou overnemen. Daarvoor had ik teveel naar mij toe getrokken, dus was het erg ongelijk. Een paar van die dingen doet hij nog steeds, maar andere dingen schieten er alweer bij in en die doe ik dan dus maar weer. Ik denk dat dat ook een reden is dat ik de mooie woorden over dat het vanzelf goed komt maar moeilijk durf te geloven (naast dat ik ook echt wel teveel wil kunnen plannen aan de toekomst, dat is wel echt een negatief ding aan mij)
Nul relaties is ook helemaal prima om te hebben.
Natuurlijk komen dingen niet vanzelf goed. Jij zal degene zijn die het dan 'goed' moet maken.
Wel benieuwd even over wat voor soort taken het gaat en wat er zou gebeuren als je de taken niet overneemt.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:46
TO, je wil niet alleen kinderen, je hebt ook een beeld bij hoe je het gezinsleven voor je ziet. Straks heb je wel een kind, maar klopt alles er omheen niet en voel je je alleen met je kind. Dat is ook niet wat je wil. Misschien is het gezin dat jij voor ogen hebt niet mogelijk met deze man.
Vriend lijkt in elk geval niet erg open te staan voor kritiek, hij schiet in de verdediging en herkent zich er niet in. Dat is al lastiger dan als hij zich begripvol had opgesteld naar jouw twijfel.
Vriend lijkt in elk geval niet erg open te staan voor kritiek, hij schiet in de verdediging en herkent zich er niet in. Dat is al lastiger dan als hij zich begripvol had opgesteld naar jouw twijfel.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 29-10-2024 12:46
8.13% gewijzigd
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:46
Maar haar vriend kan natuurlijk wel zeggen: Als wij een baby krijgen, neem ik 4 weken vaderschapsverlof op zodat we eerste 4 weken samen thuis kunnen zijn. Verder is mijn inzet om dan 4 dagen per week te gaan werken in plaats van 5 dagen per week.
Ik snap TO wel en volgens mij vraag je niets geks van je vriend. Het zou niet uit moeten maken of jij toevallig in een drukke of rustige periode bevalt. Op het moment dat je vader wordt, laat je alles uit je handen vallen en ben je gewoon een paar weken thuis.
Ik snap je zorgen heel goed. Het klinkt alsof deze man het wel leuk zou vinden om een baby te hebben, maar vooral op de momenten dat het hem goed uitkomt. Hij zegt dat hij 50:50 wil zorgen, maar als dat echt zo zou zijn, zou hij niet beginnen over drukke en rustige periodes.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:46
En wat heb je aan die toezegging?
Hij geeft eerlijk aan dat niet te kunnen beloven omdat ....
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:48
Hij kan het wel beloven, maar dat wil hij niet. Want hij weet dat als er een bepaalde periode of project op werk speelt, dat hij dan geen vrij zal willen vragen. Daar zit het ‘m in.
Er zijn ook mannen die gewoon zeggen, ik neem dan vrij. Punt.
lorem_ipsum wijzigde dit bericht op 29-10-2024 12:49
9.07% gewijzigd
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:48
Wat voor dingen zijn dat? Is het mogelijk om die dingen gewoon niet meer te doen in afwachting tot wanneer hij ze op gaat pakken? Of hem er even aan herinneren dat hij dat zou doen.stokbootje schreef: ↑29-10-2024 12:39We hadden een paar maanden terug een aantal afspraken gemaakt over een aantal taken in huis die hij van mij zou overnemen. Daarvoor had ik teveel naar mij toe getrokken, dus was het erg ongelijk. Een paar van die dingen doet hij nog steeds, maar andere dingen schieten er alweer bij in en die doe ik dan dus maar weer. Ik denk dat dat ook een reden is dat ik de mooie woorden over dat het vanzelf goed komt maar moeilijk durf te geloven (naast dat ik ook echt wel teveel wil kunnen plannen aan de toekomst, dat is wel echt een negatief ding aan mij)
Je zou ook nog kunnen proberen om de taakverdeling zo te maken dat het taken zijn die je écht moet doen en waarbij het snel misgaat als je ze niet doet, zodat je vriend echt merkt dat hij die taken moet doen. Bijvoorbeeld koken en wassen. Als je vriend niet kookt, is er geen eten 's avonds. Dat kan hij niet zomaar vergeten, want dat merkt hij wel.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:49
Whut?? Vriend heeft gewoon recht op ouderschapsverlof hoor. Of moet alleen een vrouw keiharde garanties afgeven als het gaat om het zorgen voor kind. Lijkt me beetje lullig voor de baby namelijk als het bij beide ouders even niet uitkomt in verband met werk
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:49
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:49
Klinkt leuk maar in werk dat heel sterk seizoensgebonden is is dat echt niet mogelijk hoor.
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:51
Lorem_Ipsum schreef: ↑29-10-2024 12:48Hij kan het wel beloven, maar dat wil hij niet. Want hij weet dat als er een bepaalde periode of project op werk speelt, dat hij dan geen vrij zal willen kunnen vragen. Daar zit het ‘m in.
Er zijn ook mannen die gewoon zeggen, ik neem dan vrij. Punt. En er zijn werkgevers die dat in bepaalde periodes gewoon verbieden
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:51
Het is zaak dat je in gesprek hierover blijft. Dus niet dat je gelaten toeziet dat hij langzaam maar zeker weer zaken laat versloffen en helemaal niet meer gaat doen. Zover moet het al niet gaan komen. Want dan is het sowieso een gebed zonder end. Blijf met elkaar praten over dit soort zaken. En lukt dat niet met hem, omdat hij onwillig is, dan is dat weer een ander verhaal.stokbootje schreef: ↑29-10-2024 12:39We hadden een paar maanden terug een aantal afspraken gemaakt over een aantal taken in huis die hij van mij zou overnemen. Daarvoor had ik teveel naar mij toe getrokken, dus was het erg ongelijk. Een paar van die dingen doet hij nog steeds, maar andere dingen schieten er alweer bij in en die doe ik dan dus maar weer. Ik denk dat dat ook een reden is dat ik de mooie woorden over dat het vanzelf goed komt maar moeilijk durf te geloven (naast dat ik ook echt wel teveel wil kunnen plannen aan de toekomst, dat is wel echt een negatief ding aan mij)
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:51
dinsdag 29 oktober 2024 om 12:53
To wil garanties dat hij vrij wil/kan nemen na de bevalling maar die garanties kan je niet geven als je de datum van bevallen niet weet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
