Relaties
alle pijlers
veranderd?
woensdag 5 maart 2008 om 02:02
ik heb al een tijd een relatie.
al 8 jaar.
nu heeft mijn vrouw gezegd niet te weten of ze nog met me door wil.
ze is het zogenaamde gevoel kwijt waardoor we zo happy waren.
we hebben een zoontje van 2.
het schijnt niet aan mij te liggen maar aan haar.
dat zijn haar eigen woorden.
ze is veranderd de laatste tijd, gegroeid.
dit schijnt te maken te hebben met je innerlijke zelf/zelfbewustwording cursussen en boeken etc op haar werk.
maar kan ze dan zo plots van de een op de andere dag zeggen dat ze niet meer van me houd? omdat ze plotseling anders in het leven staat? en dus ook anders tegenover mij?
is zij dan gestegen of gedaald naar een ander niveau en passen we daardoor niet meer bij elkaar? had ze me er dan niet bij moeten betrekken? want ze heeft wel aangegeven met me door te willen gaan, maar weet niet hoe!!
ze wil graag het oude gevoel terug anders heeft ze het gevoel dat we als een soort broer/zus in 1 huis wonen.
zoveel vragen, meningen?
we hebben nooit ruzie gehad of iets anders, ik ben volgens vrienden de perfecte vader, lover en lieve man.
we zijn getrouwd 4 jaar geleden en tot 1 maand geleden hadden we nog heel veel toekomst plannen. hoe kan het dan toch dat dit in 1 keer gebeurd?
ik zie ons als 2 rupsen op een takje.
tevreden met ons leven en elkaar.
totdat ze beseft dat ze in een cocon kan zitten en daarna als
een vlinder misschien wel meer van de wereld kan zien.
dan zijn we ineens van elkaar verwijderd, ze had me toch gewoon mee op sleeptouw moeten nemen, of ik had het toch moeten zien?
soms wou ik dat ze nooit had uitgevonden hoe ze een cocon kan maken, en waren we dan nog maar steeds die 2 rupsjes.
of mij de mogelijkheid geven om met haar mee te vliegen!
kent iemand deze situatie en hoe is dat afgelopen?
meningen? een relatie therapeut inschakelen?
ik wacht met spanning af naar reacties.
al 8 jaar.
nu heeft mijn vrouw gezegd niet te weten of ze nog met me door wil.
ze is het zogenaamde gevoel kwijt waardoor we zo happy waren.
we hebben een zoontje van 2.
het schijnt niet aan mij te liggen maar aan haar.
dat zijn haar eigen woorden.
ze is veranderd de laatste tijd, gegroeid.
dit schijnt te maken te hebben met je innerlijke zelf/zelfbewustwording cursussen en boeken etc op haar werk.
maar kan ze dan zo plots van de een op de andere dag zeggen dat ze niet meer van me houd? omdat ze plotseling anders in het leven staat? en dus ook anders tegenover mij?
is zij dan gestegen of gedaald naar een ander niveau en passen we daardoor niet meer bij elkaar? had ze me er dan niet bij moeten betrekken? want ze heeft wel aangegeven met me door te willen gaan, maar weet niet hoe!!
ze wil graag het oude gevoel terug anders heeft ze het gevoel dat we als een soort broer/zus in 1 huis wonen.
zoveel vragen, meningen?
we hebben nooit ruzie gehad of iets anders, ik ben volgens vrienden de perfecte vader, lover en lieve man.
we zijn getrouwd 4 jaar geleden en tot 1 maand geleden hadden we nog heel veel toekomst plannen. hoe kan het dan toch dat dit in 1 keer gebeurd?
ik zie ons als 2 rupsen op een takje.
tevreden met ons leven en elkaar.
totdat ze beseft dat ze in een cocon kan zitten en daarna als
een vlinder misschien wel meer van de wereld kan zien.
dan zijn we ineens van elkaar verwijderd, ze had me toch gewoon mee op sleeptouw moeten nemen, of ik had het toch moeten zien?
soms wou ik dat ze nooit had uitgevonden hoe ze een cocon kan maken, en waren we dan nog maar steeds die 2 rupsjes.
of mij de mogelijkheid geven om met haar mee te vliegen!
kent iemand deze situatie en hoe is dat afgelopen?
meningen? een relatie therapeut inschakelen?
ik wacht met spanning af naar reacties.
woensdag 5 maart 2008 om 08:04
ik typ er nog maar eens stuk bij aan om een zo compleet mogelijk
beeld te geven van mijn denkwijze en probleem.
dit speelt nu zo'n 3 weken.
het woord kwam eruit op valentijnsdag (jaja)
ik had zelfs nog een kado gekocht voor haar. en toen was het helemaal snikken, toen ze het kado kreeg, zelfs nadat ze me had verteld hoe
het zat.
de eerst week alleen maar gepraat met ouders/vrienden en ook elkaar.
maar iedereen zegt hetzelfde en wij ook tegen elkaar waardoor we in een soort hokje blijven hangen en we eruit moeten komen voor een oplossing.
ze heeft ook reacties gehad waar ze niet op hoopte, ja kan niet zomaar weg willen als je het even niet meer weet, en je hebt een kind van 2 dus je moet blijven.
hier heeft ze genoeg van en ook gezegd dat ze niet meer met die mensen wil praten omdat ze de energie liever in mij steekt.
maar ze weet niet hoe!!!??
ze weet niet wat het is wat haar zo doet voelen.
ik heb het er ook moeilijk mee maar als ze toch echt overhoop met zichzelf ligt dan moet ik er voor haar zijn en haar proberen erdoorheen te trekken.
voorspoed en tegenspoed toch?
bij mij is alles ingestort en zie ook geen positieve draai meer,
werk, geld en andere dingen boeien me niet (meer) ik wil alleen dat het weer goed komt.
ik zou mezelf op dit moment net zolang wegcijferen als nodig is om haar weer aan mijn kant te krijgen, al is dat haar eigen probleem/situatie die ze moet oplossen , ik kan alleen maar kijken passief gedragen.
we hebben wat leuke dingen ondernomen om routine te doorbreken
maar daar kreeg ze juist weer een naar gevoel van, soort van geforceerde goedmaak poging.
ze is nog uit geweest met een vriendin en zelfs ook afgelopen weekend
met een vriendin ergens heen. even meiden dingen doen zonder man en kind.
(hotelletje etc)
nu heb ik (ook) besloten alles maar even te laten rusten.
even niet praten, even een weekje doen alsof het allemaal goed is.
dat ze de druk ook niet voelt van er moet iets gebeuren.
zelf merk ik wel dat ik dat heel moeilijk vind want ik heb haar al 5 dagen niet echt kunnen polsen, en dan verlies ik het overzicht.
heel verhaal maar je blijft typen.
beeld te geven van mijn denkwijze en probleem.
dit speelt nu zo'n 3 weken.
het woord kwam eruit op valentijnsdag (jaja)
ik had zelfs nog een kado gekocht voor haar. en toen was het helemaal snikken, toen ze het kado kreeg, zelfs nadat ze me had verteld hoe
het zat.
de eerst week alleen maar gepraat met ouders/vrienden en ook elkaar.
maar iedereen zegt hetzelfde en wij ook tegen elkaar waardoor we in een soort hokje blijven hangen en we eruit moeten komen voor een oplossing.
ze heeft ook reacties gehad waar ze niet op hoopte, ja kan niet zomaar weg willen als je het even niet meer weet, en je hebt een kind van 2 dus je moet blijven.
hier heeft ze genoeg van en ook gezegd dat ze niet meer met die mensen wil praten omdat ze de energie liever in mij steekt.
maar ze weet niet hoe!!!??
ze weet niet wat het is wat haar zo doet voelen.
ik heb het er ook moeilijk mee maar als ze toch echt overhoop met zichzelf ligt dan moet ik er voor haar zijn en haar proberen erdoorheen te trekken.
voorspoed en tegenspoed toch?
bij mij is alles ingestort en zie ook geen positieve draai meer,
werk, geld en andere dingen boeien me niet (meer) ik wil alleen dat het weer goed komt.
ik zou mezelf op dit moment net zolang wegcijferen als nodig is om haar weer aan mijn kant te krijgen, al is dat haar eigen probleem/situatie die ze moet oplossen , ik kan alleen maar kijken passief gedragen.
we hebben wat leuke dingen ondernomen om routine te doorbreken
maar daar kreeg ze juist weer een naar gevoel van, soort van geforceerde goedmaak poging.
ze is nog uit geweest met een vriendin en zelfs ook afgelopen weekend
met een vriendin ergens heen. even meiden dingen doen zonder man en kind.
(hotelletje etc)
nu heb ik (ook) besloten alles maar even te laten rusten.
even niet praten, even een weekje doen alsof het allemaal goed is.
dat ze de druk ook niet voelt van er moet iets gebeuren.
zelf merk ik wel dat ik dat heel moeilijk vind want ik heb haar al 5 dagen niet echt kunnen polsen, en dan verlies ik het overzicht.
heel verhaal maar je blijft typen.
woensdag 5 maart 2008 om 08:13
Ik zou heel snel een (relatie)therapeut zoeken voor je vrouw. Als zij er zelf niet uitkomt, dan kan een therapeut ervoor zorgen dat de puzzelstukjes op zijn plaats vallen. Dit is niet iets wat ze alleen moet doen. En jij trouwens ook niet. Het is nogal wat om in de wachtkamer te moeten zitten en maar zien wat er uitkomt.
Probeer met haar te blijven praten, en haar te laten vertellen waar haar onvrede vandaan komt...
Weet ze dat trouwens, waar dat gevoel vandaan komt? Is het de sleur, nabrander van de verandering na het krijgen van een kind, of een persoonlijke crisis, hoe ziet zij dat?
Probeer met haar te blijven praten, en haar te laten vertellen waar haar onvrede vandaan komt...
Weet ze dat trouwens, waar dat gevoel vandaan komt? Is het de sleur, nabrander van de verandering na het krijgen van een kind, of een persoonlijke crisis, hoe ziet zij dat?
woensdag 5 maart 2008 om 08:22
Moeilijk om zo machteloos van de zijlijn toe te moeten kijken. Misschien goed dat je je nu voorgenomen hebt een weekje te doen alsof het allemaal goed is. Dat haalt misschien wat druk van de ketel.
Je zegt haar al 5 dagen niet te hebben kunnen polsen, maar kon je dat eerst wel dan? Ik bedoel ze weet zichzelf al niet te polsen, omdat ze dus niet weet wat ze wil, dus hoe kan jij dat dan wel?
Het klinkt een beetje alsof je heel erg afhankelijk van haar bent. En tot op zekere hoogte is dat ook goed natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het voor haar misschien ook benauwend is. Dit is alleen een indruk die ik zo op het eerste gevoel krijg als ik je posting lees.
Je zegt haar al 5 dagen niet te hebben kunnen polsen, maar kon je dat eerst wel dan? Ik bedoel ze weet zichzelf al niet te polsen, omdat ze dus niet weet wat ze wil, dus hoe kan jij dat dan wel?
Het klinkt een beetje alsof je heel erg afhankelijk van haar bent. En tot op zekere hoogte is dat ook goed natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het voor haar misschien ook benauwend is. Dit is alleen een indruk die ik zo op het eerste gevoel krijg als ik je posting lees.
woensdag 5 maart 2008 om 08:25
nee ze heeft geen idee.
haar mening is dan ook als volgt:
als ze wel zou kunnen benoemen waar het vandaan komt hadden we er al lang aan kunnen werken.
als het de sleur is dan weet je wat je eraan kan doen.
vrijheid kwijt door krijgen van kind dan moet je tijd voor jezelf nemen
en je ook weer even vrouw gaan voelen.
dingen ondernemen.
maar al dit soort kleine dingen zijn het niet volgens haar, anders hadden we daar allang eens woorden over gehad in de zin van:
ik voel me opgesloeten ik wil weg met vriendinnen of steppen of weet ik veel wat. en dan ruzie, of acties.
ze weet ook niet of ze WEL van me weg wil.
is allemaal zo onduidelijk.
ik heb op dit moment het gevoel dat ze naar iets op zoek is (wat zij als haar gevoel omschrijft) maar dat het nooit te vinden is.
en dan blijft ze eeuwig zoeken naar iets wat niet bestaat.
ze moet beseffen dat wat ze nu heeft 'voldoende' is.
dat was het toen ook.
haar mening is dan ook als volgt:
als ze wel zou kunnen benoemen waar het vandaan komt hadden we er al lang aan kunnen werken.
als het de sleur is dan weet je wat je eraan kan doen.
vrijheid kwijt door krijgen van kind dan moet je tijd voor jezelf nemen
en je ook weer even vrouw gaan voelen.
dingen ondernemen.
maar al dit soort kleine dingen zijn het niet volgens haar, anders hadden we daar allang eens woorden over gehad in de zin van:
ik voel me opgesloeten ik wil weg met vriendinnen of steppen of weet ik veel wat. en dan ruzie, of acties.
ze weet ook niet of ze WEL van me weg wil.
is allemaal zo onduidelijk.
ik heb op dit moment het gevoel dat ze naar iets op zoek is (wat zij als haar gevoel omschrijft) maar dat het nooit te vinden is.
en dan blijft ze eeuwig zoeken naar iets wat niet bestaat.
ze moet beseffen dat wat ze nu heeft 'voldoende' is.
dat was het toen ook.
woensdag 5 maart 2008 om 08:28
hee allereerst veel sterkte. uit eigen ervaring helaas herken ik veel wat je beschreef. ik zou je aanraden met je vrouw naar een relatie therapeut te gaan. hou voor jezelf helder tot hoever je wilt gaan, wegcijferen maakt je nog stuurlozer. ik hoop voor je dat jullie er samen uitkomen...
mij heeft t veel luchtgegeven hier op t forum te schrijven!
sterkte nogmaals...
mij heeft t veel luchtgegeven hier op t forum te schrijven!
sterkte nogmaals...
woensdag 5 maart 2008 om 08:29
Ik denk dat je met haar naar een therapeut moet gaan, die kan dingen in perspectief plaatsen. Iets wat ze zelf blijkbaar niet goed kan nu. Als ze hier zelf niet uitkomt dan kost het je wellicht je relatie, terwijl nu een therapeut de schade nog kan beperken door alles voor je partner op een rijtje te zetten... Hoe kijkt ze daar tegenaan? En hoe oud is je partner?
woensdag 5 maart 2008 om 08:30
quote:duploo schreef op 05 maart 2008 @ 08:22:
Moeilijk om zo machteloos van de zijlijn toe te moeten kijken. Misschien goed dat je je nu voorgenomen hebt een weekje te doen alsof het allemaal goed is. Dat haalt misschien wat druk van de ketel.
Je zegt haar al 5 dagen niet te hebben kunnen polsen, maar kon je dat eerst wel dan? Ik bedoel ze weet zichzelf al niet te polsen, omdat ze dus niet weet wat ze wil, dus hoe kan jij dat dan wel?
Het klinkt een beetje alsof je heel erg afhankelijk van haar bent. En tot op zekere hoogte is dat ook goed natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het voor haar misschien ook benauwend is. Dit is alleen een indruk die ik zo op het eerste gevoel krijg als ik je posting lees.
polsen in de zin of onze relatie nu verbeterd of verslechterd is in vergelijking met 3 weken geleden.
en misschien ben ik wel (te) afhankelijk?
ik hou van haar, en dacht met haar oud te worden, we hebben een kindje, zijn getrouwd, dacht dat alles goed was.
ik wil dat allemaal niet verliezen!
het is nog steeds mijn droomvrouw.
Moeilijk om zo machteloos van de zijlijn toe te moeten kijken. Misschien goed dat je je nu voorgenomen hebt een weekje te doen alsof het allemaal goed is. Dat haalt misschien wat druk van de ketel.
Je zegt haar al 5 dagen niet te hebben kunnen polsen, maar kon je dat eerst wel dan? Ik bedoel ze weet zichzelf al niet te polsen, omdat ze dus niet weet wat ze wil, dus hoe kan jij dat dan wel?
Het klinkt een beetje alsof je heel erg afhankelijk van haar bent. En tot op zekere hoogte is dat ook goed natuurlijk, maar ik kan me voorstellen dat het voor haar misschien ook benauwend is. Dit is alleen een indruk die ik zo op het eerste gevoel krijg als ik je posting lees.
polsen in de zin of onze relatie nu verbeterd of verslechterd is in vergelijking met 3 weken geleden.
en misschien ben ik wel (te) afhankelijk?
ik hou van haar, en dacht met haar oud te worden, we hebben een kindje, zijn getrouwd, dacht dat alles goed was.
ik wil dat allemaal niet verliezen!
het is nog steeds mijn droomvrouw.
woensdag 5 maart 2008 om 08:35
Jeetje wat een heftig verhaal!
Zal proberen mijn visie erop te geven.
Zoals ik het lees mist je vrouw "vrijheid"
Wat dat dan precies is binnen een relatie weet ik ook niet precies, Summer man en ik hebben daar ondertussen een goede middenweg in gevonden.
Maar als ze wil steppen met vriendinnen dan KAN dat toch ook?
Ik kan me voorstellen dat als jullie echt zo'n "samen" setje zijn dat op
een gegeven moment 1 van de twee partijen kan gaan opbreken.
Is er geen mogelijkheid om met haar om te tafel te gaan zitten en eens te praten over WAT ze nou eigenlijk mist?
Vriendinnen, eigen dingen doen...een beetje "alleen" dingen zeg maar.
Zou jij dat kunnen, zou jij dat willen
Alleen moeder en echtgenoot is misschien niet genoeg, is ze daar nu over aan het nadenken maar weet ze niet goed hoe ze het aan m oet pakken.
Ik vind het supergoed van je dat je haar de ruimte probeert te geven maar ook jij wil graag weten waar je (of jullie) aan toe zijn.
Dat wat je in je laatste regel schrijft vind ik wel een beetje eng
"ze moet beseffen dat wat ze heeft voldoende is, dat was het toen ook"
Dat moeten is gevaarlijk hoor....je kan een ander zijn of haar denkwijze niet opdringen
JIJ kan het genoeg vinden...zij denkt daar wellicht anders over ondertussen
Je wordt ouder en je inzicht op het leven KAN veranderen
Heel veel succes en ik hoop dat jullie eruit komen!
Liefs,Summer
Zal proberen mijn visie erop te geven.
Zoals ik het lees mist je vrouw "vrijheid"
Wat dat dan precies is binnen een relatie weet ik ook niet precies, Summer man en ik hebben daar ondertussen een goede middenweg in gevonden.
Maar als ze wil steppen met vriendinnen dan KAN dat toch ook?
Ik kan me voorstellen dat als jullie echt zo'n "samen" setje zijn dat op
een gegeven moment 1 van de twee partijen kan gaan opbreken.
Is er geen mogelijkheid om met haar om te tafel te gaan zitten en eens te praten over WAT ze nou eigenlijk mist?
Vriendinnen, eigen dingen doen...een beetje "alleen" dingen zeg maar.
Zou jij dat kunnen, zou jij dat willen
Alleen moeder en echtgenoot is misschien niet genoeg, is ze daar nu over aan het nadenken maar weet ze niet goed hoe ze het aan m oet pakken.
Ik vind het supergoed van je dat je haar de ruimte probeert te geven maar ook jij wil graag weten waar je (of jullie) aan toe zijn.
Dat wat je in je laatste regel schrijft vind ik wel een beetje eng
"ze moet beseffen dat wat ze heeft voldoende is, dat was het toen ook"
Dat moeten is gevaarlijk hoor....je kan een ander zijn of haar denkwijze niet opdringen
JIJ kan het genoeg vinden...zij denkt daar wellicht anders over ondertussen
Je wordt ouder en je inzicht op het leven KAN veranderen
Heel veel succes en ik hoop dat jullie eruit komen!
Liefs,Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 5 maart 2008 om 08:35
quote:vivaman schreef op 05 maart 2008 @ 08:25:
ik heb op dit moment het gevoel dat ze naar iets op zoek is (wat zij als haar gevoel omschrijft) maar dat het nooit te vinden is.
en dan blijft ze eeuwig zoeken naar iets wat niet bestaat.
ze moet beseffen dat wat ze nu heeft 'voldoende' is.
dat was het toen ook.
Wat toen ok was, hoeft niet nu ook ok te zijn. Misschien heeft ze zich zoals je zelf ook al dacht verder ontwikkeld zonder jou en zijn jullie uit elkaar gegroeid en heeft ze nu behoefte aan andere dingen dan vroeger.
Het gequote gedeelte klinkt bijna dwingend. Zij MOET tevreden zijn! Het kan NIET anders! Ze MOET van je houden! Een andere optie is er in jouw ogen volgens mij niet en dat MOET zij ook inzien.
Ik snap ook wel dat jouw wereld in elkaar lijkt te storten als ze niet van je zegt te houden. Maar houden van kun je niet afdwingen. Je kunt haar niet dwingen van je te houden. Ze is op zoek naar haar gevoel zegt ze, maar misschien geef je haar te weinig ruimte om daarnaar op zoek te gaan. Jij sluit de optie dat ze eventueel niet van je houdt totaal uit en volgens mij vraag je elke dag of ze het al weet. Misschien sluit je andere optie's al buiten en daardoor kan ze waarschijnlijk ook niet open en eerlijk met je praten over wat ze ECHT voelt, de twijfels die ze heeft.
ik heb op dit moment het gevoel dat ze naar iets op zoek is (wat zij als haar gevoel omschrijft) maar dat het nooit te vinden is.
en dan blijft ze eeuwig zoeken naar iets wat niet bestaat.
ze moet beseffen dat wat ze nu heeft 'voldoende' is.
dat was het toen ook.
Wat toen ok was, hoeft niet nu ook ok te zijn. Misschien heeft ze zich zoals je zelf ook al dacht verder ontwikkeld zonder jou en zijn jullie uit elkaar gegroeid en heeft ze nu behoefte aan andere dingen dan vroeger.
Het gequote gedeelte klinkt bijna dwingend. Zij MOET tevreden zijn! Het kan NIET anders! Ze MOET van je houden! Een andere optie is er in jouw ogen volgens mij niet en dat MOET zij ook inzien.
Ik snap ook wel dat jouw wereld in elkaar lijkt te storten als ze niet van je zegt te houden. Maar houden van kun je niet afdwingen. Je kunt haar niet dwingen van je te houden. Ze is op zoek naar haar gevoel zegt ze, maar misschien geef je haar te weinig ruimte om daarnaar op zoek te gaan. Jij sluit de optie dat ze eventueel niet van je houdt totaal uit en volgens mij vraag je elke dag of ze het al weet. Misschien sluit je andere optie's al buiten en daardoor kan ze waarschijnlijk ook niet open en eerlijk met je praten over wat ze ECHT voelt, de twijfels die ze heeft.
woensdag 5 maart 2008 om 08:37
quote:sunlight schreef op 05 maart 2008 @ 08:29:
Ik denk dat je met haar naar een therapeut moet gaan, die kan dingen in perspectief plaatsen. Iets wat ze zelf blijkbaar niet goed kan nu. Als ze hier zelf niet uitkomt dan kost het je wellicht je relatie, terwijl nu een therapeut de schade nog kan beperken door alles voor je partner op een rijtje te zetten... Hoe kijkt ze daar tegenaan? En hoe oud is je partner?
ik ben 33 en zij is 27.
om de relatie (proberen) te redden wil ze wel met mij naar relatie therapie. (wel mijn idee)
als ze dan ook maar dingen aan neemt van zo iemand en daar over gaat denken.
vroeger was ze veel meer afhankelijk van mij.
ze trok bij mij in, ik had al een huis en een auto zij kwam uit het ouderlijk huis.
weinig werk gehad en toch afhankelijk van mijn geld.
nu heeft ze echt leuk werk voor het eerst in 1 jaar, verdiend goed,
lijkt/voelt ook alsog ze een gedeelte van het op zich zelf leven heeft gemist en dat nu wil gaan inhalen omdat het nu kan.
Ik denk dat je met haar naar een therapeut moet gaan, die kan dingen in perspectief plaatsen. Iets wat ze zelf blijkbaar niet goed kan nu. Als ze hier zelf niet uitkomt dan kost het je wellicht je relatie, terwijl nu een therapeut de schade nog kan beperken door alles voor je partner op een rijtje te zetten... Hoe kijkt ze daar tegenaan? En hoe oud is je partner?
ik ben 33 en zij is 27.
om de relatie (proberen) te redden wil ze wel met mij naar relatie therapie. (wel mijn idee)
als ze dan ook maar dingen aan neemt van zo iemand en daar over gaat denken.
vroeger was ze veel meer afhankelijk van mij.
ze trok bij mij in, ik had al een huis en een auto zij kwam uit het ouderlijk huis.
weinig werk gehad en toch afhankelijk van mijn geld.
nu heeft ze echt leuk werk voor het eerst in 1 jaar, verdiend goed,
lijkt/voelt ook alsog ze een gedeelte van het op zich zelf leven heeft gemist en dat nu wil gaan inhalen omdat het nu kan.
woensdag 5 maart 2008 om 08:37
Hi Vivaman,
Moeilijke situatie dit.
Allereerst wat betreft je vragen die je stelt is je vrouw en daarnaast jij die je vragen het best kunnen benatwoorden.
De vraag 'maar kan ze dan zo plots van de een op de andere dag zeggen dat ze niet meer van me houd?' is gedeeltelijk te beantwoorden; heeft ze gezegd dan niet meer van je te houden? In veel gevallen heeft het niet met houden van te maken en nee dat gebeurd niet van de een op andere dag, wel kan het besef van de een op andere dag komen en voor jou is het als ervaring 'van de een op andere dag' maar in werkelijkheid bij je vrouw niet.
Wanneer je vrouw niet meer weet hoe, maar wel verder wil, is het een verstandig plan om hulp te zoeken, voor jezelf en/of beide lijkt me niet slecht idee wanneer jullie niet meer weten hoe.
Ik ken deze situatie persoonlijk niet, ik heb soortgelijk gevoel wel gekend, maar ik had ook heel concrete aanwijzingen waarom ik niet verder wou en dat had meestal met de kwaliteit van de relatie te maken en jou bericht te lezen is dat in jullie geval niet aan de orde, het is niet concreet maar een gevoel bij je vrouw.
Wat je vrouw voelt is niet grijpbaar en daar heb jij wel behoefte aan.
Ik denk dat het voor jou verstandig is om toch proberen ook te focussen op jezelf, door je geheel over te geven aan de situatie maak je jezelf gek op gegeven moment, blijf wel dingen bepalen en in de hand te houden voor jezel, zodat je niet bij alles het gevoel hebt dat het door je vingers glipt als los zand.
Ik kan je en jullie alleen heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie hier uit gaan komen!
:hug:Daysha
Moeilijke situatie dit.
Allereerst wat betreft je vragen die je stelt is je vrouw en daarnaast jij die je vragen het best kunnen benatwoorden.
De vraag 'maar kan ze dan zo plots van de een op de andere dag zeggen dat ze niet meer van me houd?' is gedeeltelijk te beantwoorden; heeft ze gezegd dan niet meer van je te houden? In veel gevallen heeft het niet met houden van te maken en nee dat gebeurd niet van de een op andere dag, wel kan het besef van de een op andere dag komen en voor jou is het als ervaring 'van de een op andere dag' maar in werkelijkheid bij je vrouw niet.
Wanneer je vrouw niet meer weet hoe, maar wel verder wil, is het een verstandig plan om hulp te zoeken, voor jezelf en/of beide lijkt me niet slecht idee wanneer jullie niet meer weten hoe.
Ik ken deze situatie persoonlijk niet, ik heb soortgelijk gevoel wel gekend, maar ik had ook heel concrete aanwijzingen waarom ik niet verder wou en dat had meestal met de kwaliteit van de relatie te maken en jou bericht te lezen is dat in jullie geval niet aan de orde, het is niet concreet maar een gevoel bij je vrouw.
Wat je vrouw voelt is niet grijpbaar en daar heb jij wel behoefte aan.
Ik denk dat het voor jou verstandig is om toch proberen ook te focussen op jezelf, door je geheel over te geven aan de situatie maak je jezelf gek op gegeven moment, blijf wel dingen bepalen en in de hand te houden voor jezel, zodat je niet bij alles het gevoel hebt dat het door je vingers glipt als los zand.
Ik kan je en jullie alleen heel veel sterkte wensen en ik hoop dat jullie hier uit gaan komen!
:hug:Daysha
woensdag 5 maart 2008 om 08:41
[quote]sunflowers schreef op 05 maart 2008 @ 08:28:
hou voor jezelf helder tot hoever je wilt gaan, wegcijferen maakt je nog stuurlozer.[quote]
Dat vind ik een hele goede tip! En ik denk ook dat je vrouw dit zal helpen.
En misschien ben je inderdaad te afhankelijk van haar. Verantwoordelijk zijn voor iemand anders zijn/ haar geluk is een ondragelijke verantwoordelijkheid. Ik heb een beetje het gevoel alsof je die verantwoording te veel bij haar legt en ik kan me voorstellen dat dat haar benauwd.
hou voor jezelf helder tot hoever je wilt gaan, wegcijferen maakt je nog stuurlozer.[quote]
Dat vind ik een hele goede tip! En ik denk ook dat je vrouw dit zal helpen.
En misschien ben je inderdaad te afhankelijk van haar. Verantwoordelijk zijn voor iemand anders zijn/ haar geluk is een ondragelijke verantwoordelijkheid. Ik heb een beetje het gevoel alsof je die verantwoording te veel bij haar legt en ik kan me voorstellen dat dat haar benauwd.
woensdag 5 maart 2008 om 08:46
quote:vivaman schreef op 05 maart 2008 @ 08:37:
[...]
om de relatie (proberen) te redden wil ze wel met mij naar relatie therapie. (wel mijn idee)
als ze dan ook maar dingen aan neemt van zo iemand en daar over gaat denken.
.Bedoel je niet "Als ze maar van die persoon aanneemt dat ze me in geen geval moet verlaten en bij me moet blijven!"?
[...]
om de relatie (proberen) te redden wil ze wel met mij naar relatie therapie. (wel mijn idee)
als ze dan ook maar dingen aan neemt van zo iemand en daar over gaat denken.
.Bedoel je niet "Als ze maar van die persoon aanneemt dat ze me in geen geval moet verlaten en bij me moet blijven!"?
woensdag 5 maart 2008 om 08:48
het MOET gequote is inderdaad een rare woordkeuze.
daysha: een niet grijpbaar gevoel geeft mij dat machteloosheidsgevoel
terwijl ik zo graag wil helpen en dan zijn tastbare middelen een soort van hoop waaraan je je kan vasthouden
duploo: ik geef haar nu bewust de ruimte! je wil niet weten hoe ik me opvreet van binnen om maar zo luchtig mogelijk over te komen zodat zij niet de druk krijgt op haar schouders van ''het moet goed komen en snel ook''
daysha: een niet grijpbaar gevoel geeft mij dat machteloosheidsgevoel
terwijl ik zo graag wil helpen en dan zijn tastbare middelen een soort van hoop waaraan je je kan vasthouden
duploo: ik geef haar nu bewust de ruimte! je wil niet weten hoe ik me opvreet van binnen om maar zo luchtig mogelijk over te komen zodat zij niet de druk krijgt op haar schouders van ''het moet goed komen en snel ook''
woensdag 5 maart 2008 om 08:54
quote:duploo schreef op 05 maart 2008 @ 08:46:
[...]
Bedoel je niet "Als ze maar van die persoon aanneemt dat ze me in geen geval moet verlaten en bij me moet blijven!"?
nee dat bedoel ik niet.
ik vind alleen wel dat ze open moet staan voor de mening van zo iemand, wat ze er zelf mee doet of wat ze erbij voelt is aan haar.
daar heb ik geen invloed op.
[...]
Bedoel je niet "Als ze maar van die persoon aanneemt dat ze me in geen geval moet verlaten en bij me moet blijven!"?
nee dat bedoel ik niet.
ik vind alleen wel dat ze open moet staan voor de mening van zo iemand, wat ze er zelf mee doet of wat ze erbij voelt is aan haar.
daar heb ik geen invloed op.
woensdag 5 maart 2008 om 08:58
Misschien wil ze inderdaad zichzelf verder ontwikkelen (jullie zijn al zo jong samen gekomen) en wil ze inderdaad gemiste kansen inhalen. Ik heb het idee dat "hoe het altijd was" niet meer is zoals ze nu wilt. Misschien is ze op zoek naar hoe ze het dan wel wilt en weet ze nog niet of jij daarin past.
Biedt je haar wel de mogelijkheid open en eerlijk te praten over wat ze verwacht/ wil/ wenst?
Biedt je haar wel de mogelijkheid open en eerlijk te praten over wat ze verwacht/ wil/ wenst?
woensdag 5 maart 2008 om 08:58
Je schrijft omdat ze plotseling anders in het leven staat.
Zulke veranderingen gaan vaak helemaal niet zo plotseling maar juist heel geleidelijk. Op jou komt het over als plotseling omdat je blijkbaar niet doorhad dat ze aan het veranderen was.
Waarom had je dit niet door? Praatten jullie te weinig met elkaar? Wilde je de veranderingen niet zien omdat je niet wilde dat er wat veranderde?
Positief is dat zowel zij als jij in relatie therapie willen.
Hopelijk zijn jullie in staat om de communicatie te verbeteren en zo jullie relatie te redden.
Zulke veranderingen gaan vaak helemaal niet zo plotseling maar juist heel geleidelijk. Op jou komt het over als plotseling omdat je blijkbaar niet doorhad dat ze aan het veranderen was.
Waarom had je dit niet door? Praatten jullie te weinig met elkaar? Wilde je de veranderingen niet zien omdat je niet wilde dat er wat veranderde?
Positief is dat zowel zij als jij in relatie therapie willen.
Hopelijk zijn jullie in staat om de communicatie te verbeteren en zo jullie relatie te redden.
woensdag 5 maart 2008 om 09:01
quote:vivaman schreef op 05 maart 2008 @ 08:54:
[...]
nee dat bedoel ik niet.
ik vind alleen wel dat ze open moet staan voor de mening van zo iemand, wat ze er zelf mee doet of wat ze erbij voelt is aan haar.
daar heb ik geen invloed op.
Als het goed is geeft zo iemand geen mening. Een therapeut probeert volgens mij handvaten aan te geven om uit te zoeken wat je eigenlijk zelf wilt. Of handvaten om nader tot elkaar te komen, elkaar beter te begrijpen, eens echt goed te luisteren naar elkaar.
Het heeft geen zin om naar een relatietherapeut te gaan als ze er niet voor open staat of wanneer ze gewoon niet verder wil met de relatie. Daar heb je inderdaad gelijk in.
[...]
nee dat bedoel ik niet.
ik vind alleen wel dat ze open moet staan voor de mening van zo iemand, wat ze er zelf mee doet of wat ze erbij voelt is aan haar.
daar heb ik geen invloed op.
Als het goed is geeft zo iemand geen mening. Een therapeut probeert volgens mij handvaten aan te geven om uit te zoeken wat je eigenlijk zelf wilt. Of handvaten om nader tot elkaar te komen, elkaar beter te begrijpen, eens echt goed te luisteren naar elkaar.
Het heeft geen zin om naar een relatietherapeut te gaan als ze er niet voor open staat of wanneer ze gewoon niet verder wil met de relatie. Daar heb je inderdaad gelijk in.
woensdag 5 maart 2008 om 09:05
quote:duploo schreef op 05 maart 2008 @ 08:58:
Misschien wil ze inderdaad zichzelf verder ontwikkelen (jullie zijn al zo jong samen gekomen) en wil ze inderdaad gemiste kansen inhalen. Ik heb het idee dat "hoe het altijd was" niet meer is zoals ze nu wilt. Misschien is ze op zoek naar hoe ze het dan wel wilt en weet ze nog niet of jij daarin past.
Biedt je haar wel de mogelijkheid open en eerlijk te praten over wat ze verwacht/ wil/ wenst?
''ze weet het niet''
als ik vraag wat er mist op dit moment.
als ik vraag hoe haar toekomst eruit ziet (met of zonder mij)
ik snap ook dat ''zoals het altijd was'' veranderd en misschien heeft zij dat eerder opgemerkt en is daarmee bezig gegaan.
maar dan wel zonder waarschuwings teken want ik was me daar niet van bewust, ik was nog happy met het ''oude zoals het was''
wat niet wil zeggen dat ik niet aan verandering toe kan/wil geven.
ik wil ook de nieuwe vrouw leren kennen misschien is ze wel veel leuker geworden/meer diepgang maar dan moet ze me er ook bij betrekken en dat komt ook niet vanzelf van haar kant.
Misschien wil ze inderdaad zichzelf verder ontwikkelen (jullie zijn al zo jong samen gekomen) en wil ze inderdaad gemiste kansen inhalen. Ik heb het idee dat "hoe het altijd was" niet meer is zoals ze nu wilt. Misschien is ze op zoek naar hoe ze het dan wel wilt en weet ze nog niet of jij daarin past.
Biedt je haar wel de mogelijkheid open en eerlijk te praten over wat ze verwacht/ wil/ wenst?
''ze weet het niet''
als ik vraag wat er mist op dit moment.
als ik vraag hoe haar toekomst eruit ziet (met of zonder mij)
ik snap ook dat ''zoals het altijd was'' veranderd en misschien heeft zij dat eerder opgemerkt en is daarmee bezig gegaan.
maar dan wel zonder waarschuwings teken want ik was me daar niet van bewust, ik was nog happy met het ''oude zoals het was''
wat niet wil zeggen dat ik niet aan verandering toe kan/wil geven.
ik wil ook de nieuwe vrouw leren kennen misschien is ze wel veel leuker geworden/meer diepgang maar dan moet ze me er ook bij betrekken en dat komt ook niet vanzelf van haar kant.
woensdag 5 maart 2008 om 09:08
uit eiegn ervaring is relatie therapie gericht op ontdekken van communicatiepatronen, inzichtelijk krijgen van elkaars behoeften en verlangens in de relatie. waar wringt de schoen, en wat is het individuele beeld van de toekomst van de relatie. er komt geen mening van de therapeut, die vorm je zelf of samen tijdens de therapie. als je niet bereid bent om nog eens na te denken over je relatie en de ander heeft t geen zin.
laat t starten met de therapie niet te lang duren want NU is het crisis en niet over een paar maanden!!!
laat t starten met de therapie niet te lang duren want NU is het crisis en niet over een paar maanden!!!
woensdag 5 maart 2008 om 09:09
quote:vivaman schreef op 05 maart 2008 @ 08:48:
het MOET gequote is inderdaad een rare woordkeuze.
daysha: een niet grijpbaar gevoel geeft mij dat machteloosheidsgevoel
terwijl ik zo graag wil helpen en dan zijn tastbare middelen een soort van hoop waaraan je je kan vasthouden
duploo: ik geef haar nu bewust de ruimte! je wil niet weten hoe ik me opvreet van binnen om maar zo luchtig mogelijk over te komen zodat zij niet de druk krijgt op haar schouders van ''het moet goed komen en snel ook''
Hi vivaman,
Dat machteloosheidsgevoel begrijp ik heel goed...maar dat is de consequentie van gevoelens; ongrijpbaar en heel moeilijk voor jou (en ieder ander) te vatten, ook voor je vrouw om dat voor haarzelf te ervaren en te bepalen wat dat betekend en dan ook nog over te brengen aan een ander.
Ik las ook je posting bij 'psyche'.
Wat ik daar in terug lees is dat je graag wil helpen en dat je niet begrijpt dat ze jou/jullie niet meetrekt in het gebeuren wat nu voor haar speelt.
Dat is voor een deel onmogelijk, je vrouw is en blijft een individu, je kan niet alles op die manier met een ander delen.
En als ze nog met je door wil, zal ze dit hoogstwaarschijnlijk ook graag willen, maar zo werken de dingen simpelweg niet.
het MOET gequote is inderdaad een rare woordkeuze.
daysha: een niet grijpbaar gevoel geeft mij dat machteloosheidsgevoel
terwijl ik zo graag wil helpen en dan zijn tastbare middelen een soort van hoop waaraan je je kan vasthouden
duploo: ik geef haar nu bewust de ruimte! je wil niet weten hoe ik me opvreet van binnen om maar zo luchtig mogelijk over te komen zodat zij niet de druk krijgt op haar schouders van ''het moet goed komen en snel ook''
Hi vivaman,
Dat machteloosheidsgevoel begrijp ik heel goed...maar dat is de consequentie van gevoelens; ongrijpbaar en heel moeilijk voor jou (en ieder ander) te vatten, ook voor je vrouw om dat voor haarzelf te ervaren en te bepalen wat dat betekend en dan ook nog over te brengen aan een ander.
Ik las ook je posting bij 'psyche'.
Wat ik daar in terug lees is dat je graag wil helpen en dat je niet begrijpt dat ze jou/jullie niet meetrekt in het gebeuren wat nu voor haar speelt.
Dat is voor een deel onmogelijk, je vrouw is en blijft een individu, je kan niet alles op die manier met een ander delen.
En als ze nog met je door wil, zal ze dit hoogstwaarschijnlijk ook graag willen, maar zo werken de dingen simpelweg niet.
woensdag 5 maart 2008 om 09:12
quote:sugarmiss schreef op 05 maart 2008 @ 08:58:
Je schrijft omdat ze plotseling anders in het leven staat.
Zulke veranderingen gaan vaak helemaal niet zo plotseling maar juist heel geleidelijk. Op jou komt het over als plotseling omdat je blijkbaar niet doorhad dat ze aan het veranderen was.
klopt.
maar dan is ze zelf al langer bewust van het feit dat er iets niet klopt, en daar heeft ze nooit eerder over gesproken.
alsof het iets kleins is en nu pas uitgesproken is omdat het zo groot is geworden.
Waarom had je dit niet door? Praatten jullie te weinig met elkaar? Wilde je de veranderingen niet zien omdat je niet wilde dat er wat veranderde?
ik sta open voor verandering, alleen heb ik het idee dat ze 90%
veranderd is en het misschien had kunnen laten weten toen ze op 10% zal, dan had ik (misschien) mee kunnen vliegen om het zo maar te zeggen
Positief is dat zowel zij als jij in relatie therapie willen.
Hopelijk zijn jullie in staat om de communicatie te verbeteren en zo jullie relatie te redden.ja klopt.
Je schrijft omdat ze plotseling anders in het leven staat.
Zulke veranderingen gaan vaak helemaal niet zo plotseling maar juist heel geleidelijk. Op jou komt het over als plotseling omdat je blijkbaar niet doorhad dat ze aan het veranderen was.
klopt.
maar dan is ze zelf al langer bewust van het feit dat er iets niet klopt, en daar heeft ze nooit eerder over gesproken.
alsof het iets kleins is en nu pas uitgesproken is omdat het zo groot is geworden.
Waarom had je dit niet door? Praatten jullie te weinig met elkaar? Wilde je de veranderingen niet zien omdat je niet wilde dat er wat veranderde?
ik sta open voor verandering, alleen heb ik het idee dat ze 90%
veranderd is en het misschien had kunnen laten weten toen ze op 10% zal, dan had ik (misschien) mee kunnen vliegen om het zo maar te zeggen
Positief is dat zowel zij als jij in relatie therapie willen.
Hopelijk zijn jullie in staat om de communicatie te verbeteren en zo jullie relatie te redden.ja klopt.
woensdag 5 maart 2008 om 09:13
woensdag 5 maart 2008 om 09:16
