Relaties
alle pijlers
Verdeling huishouden: het lukt niet
woensdag 3 april 2024 om 15:51
Samenvatting: hoe zorg je ervoor dat (huishoudelijke) taken eerlijk verdeeld zijn?
Ik ben moedeloos en weet gewoon niet hoe het op te lossen.
Mijn man en ik, al vele jaren samen, komen er niet uit. Of ten minste, ik trek aan een dood paard.
Wij werken allebei, ik minder dan hem. Mijn werk is wel veel zwaarder, in die zin dat ik echt geestelijk uitgeput ben na werk. Man heeft dat niet en ziet ook dat mijn werk voor mij heel vermoeiend is.
Wij hebben kinderen, waaronder één kind met problematiek die extra aandacht nodig heeft en soms ook veel energie kost. Voor dit kind zijn dus ook redelijk wat afspraken, die ook mentaal zwaar zijn (zoals therapie).
Alle afspraken met kinderen regel ik en doe ik.
Financiën idem. Activiteiten regel ik ook (ook vakanties uitzoeken/boeken), alle afspraken van iedereen bijhouden, etc. Verjaardagen en feestdagen, kleren uitzoeken voor de kinderen, naar school brengen, afspraken van school...
In het huishouden 'helpt' mijn man, om gelijk maar een goed beeld te schetsen.
Ik ben van mezelf ook een redelijk lui persoon, kan gerust de boel de boel laten en niet alles hoeft continue spik en span. Ik heb een hekel aan het huishouden doen, ook omdat ik altijd achter de feiten aanren. Daarnaast heb ik nooit echt veel energie gehad, ben snel moe, maar heb ook last van slapeloosheid. Er speelt bij mij ook psychische problematiek, maar ik heb gewoon geen tijd om dit aan te pakken. Alles en iedereen gaat voor. Ik weet niet hoe ik de energie en tijd daarvoor kan maken.
Sinds kort volg ik een opleiding, vraagt zo'n 30 uur per week studielast. Dit doe ik er dus bij. Vooraf dus goed doorgesproken met man, dat we echt naar een goede verdeling moeten van taken. Dat vond hij ook. Hij wilde me daarin zeker steunen gaf hij aan.
Vervolgens (op mijn initiatief) een takenlijst gemaakt. Ik doe nog steeds meer dan de helft, maar als man de rest van de taken zou oppakken, zou dit zoveel schelen voor mij. Alleen...hij houdt zich er niet aan.
Voorgaande jaren ook al vaak besproken, op rustige momenten, maar ook gehuild als ik het niet zag zitten. Dan wordt er altijd beterschap beloofd. Vervolgens gebeurde er weinig. Man maakt nu een beetje schoon en vindt volgens mij dat hij het heel goed doet. Hij ziet het oprecht niet. Hij is enorm passief. Hij onderneemt uit zichzelf niets. Dat is op alle gebieden in het leven trouwens zo. Maar ook als ik vraag om bijvoorbeeld even te stofzuigen, zegt hij 'ja', maar doet het niet. 'Later' is dan het excuus. Als ik er op terug blijf komen, ben ik een zeur. Of als we echt een heel goed gesprek aangaan, is hij vol begrip en empathie, maar daar houdt het op. Ik haat ook die rol van 'moedertje' zijn voor mijn man.
Hij weet bijvoorbeeld ook van de 'derde shift' af door mij, hebben we zelfs nog eens los van elkaar een testje voor ingevuld. Dat de mentale last ook veel is, alles plannen en bijhouden en regelen. Daar kwam ook uit bij hem dat dit 100% bij mij ligt. Maar bij die constatering houdt het ook op.
Ik wil niet continue zeuren, continue ongelukkig zijn, steeds er mee bezig zijn in mijn hoofd. Soms denk ik: ik doe het gewoon allemaal, dan hou ik mijn relatie goed. Maar ik ben bang dat ik er aan onderdoor ga, dat i k dat niet vol kan houden.
Vandaag heb ik trouwens vrij genomen om het achterstallige huishouden te doen, omdat het echt niet langer kon zo. Want ik heb het dus niet over elke dag alles piekfijn hebben. (Ik schaam me heel erg hiervoor, maar om het juiste beeld te schetsen: ik heb elke dag iets gezegd over de wc, die mijn man moest poetsen en gewacht tot hij dit oppakte. Ondertussen gebruikten de kinderen en ik de andere wc. Dat heeft dus 4 weken geduurd voor hij het eindelijk poetste. Dat dus terwijl ik het bijna dagelijks aangaf).
Kortom, er zijn tientallen gesprekken over aangegaan. Geen resultaat. Mijn man denkt volgens mij oprecht dat de verdeling nu goed is. Maar als ik de taken ook blijf doen, dan hoeft hij natuurlijk ook niet te veranderen. Maar aan de andere kant: ik hou het niet vol om daarover te blijven doorgaan. Je gaat toch ook niet scheiden over zoiets stoms als huishoudelijke taken?
Ik ben moedeloos en weet gewoon niet hoe het op te lossen.
Mijn man en ik, al vele jaren samen, komen er niet uit. Of ten minste, ik trek aan een dood paard.
Wij werken allebei, ik minder dan hem. Mijn werk is wel veel zwaarder, in die zin dat ik echt geestelijk uitgeput ben na werk. Man heeft dat niet en ziet ook dat mijn werk voor mij heel vermoeiend is.
Wij hebben kinderen, waaronder één kind met problematiek die extra aandacht nodig heeft en soms ook veel energie kost. Voor dit kind zijn dus ook redelijk wat afspraken, die ook mentaal zwaar zijn (zoals therapie).
Alle afspraken met kinderen regel ik en doe ik.
Financiën idem. Activiteiten regel ik ook (ook vakanties uitzoeken/boeken), alle afspraken van iedereen bijhouden, etc. Verjaardagen en feestdagen, kleren uitzoeken voor de kinderen, naar school brengen, afspraken van school...
In het huishouden 'helpt' mijn man, om gelijk maar een goed beeld te schetsen.
Ik ben van mezelf ook een redelijk lui persoon, kan gerust de boel de boel laten en niet alles hoeft continue spik en span. Ik heb een hekel aan het huishouden doen, ook omdat ik altijd achter de feiten aanren. Daarnaast heb ik nooit echt veel energie gehad, ben snel moe, maar heb ook last van slapeloosheid. Er speelt bij mij ook psychische problematiek, maar ik heb gewoon geen tijd om dit aan te pakken. Alles en iedereen gaat voor. Ik weet niet hoe ik de energie en tijd daarvoor kan maken.
Sinds kort volg ik een opleiding, vraagt zo'n 30 uur per week studielast. Dit doe ik er dus bij. Vooraf dus goed doorgesproken met man, dat we echt naar een goede verdeling moeten van taken. Dat vond hij ook. Hij wilde me daarin zeker steunen gaf hij aan.
Vervolgens (op mijn initiatief) een takenlijst gemaakt. Ik doe nog steeds meer dan de helft, maar als man de rest van de taken zou oppakken, zou dit zoveel schelen voor mij. Alleen...hij houdt zich er niet aan.
Voorgaande jaren ook al vaak besproken, op rustige momenten, maar ook gehuild als ik het niet zag zitten. Dan wordt er altijd beterschap beloofd. Vervolgens gebeurde er weinig. Man maakt nu een beetje schoon en vindt volgens mij dat hij het heel goed doet. Hij ziet het oprecht niet. Hij is enorm passief. Hij onderneemt uit zichzelf niets. Dat is op alle gebieden in het leven trouwens zo. Maar ook als ik vraag om bijvoorbeeld even te stofzuigen, zegt hij 'ja', maar doet het niet. 'Later' is dan het excuus. Als ik er op terug blijf komen, ben ik een zeur. Of als we echt een heel goed gesprek aangaan, is hij vol begrip en empathie, maar daar houdt het op. Ik haat ook die rol van 'moedertje' zijn voor mijn man.
Hij weet bijvoorbeeld ook van de 'derde shift' af door mij, hebben we zelfs nog eens los van elkaar een testje voor ingevuld. Dat de mentale last ook veel is, alles plannen en bijhouden en regelen. Daar kwam ook uit bij hem dat dit 100% bij mij ligt. Maar bij die constatering houdt het ook op.
Ik wil niet continue zeuren, continue ongelukkig zijn, steeds er mee bezig zijn in mijn hoofd. Soms denk ik: ik doe het gewoon allemaal, dan hou ik mijn relatie goed. Maar ik ben bang dat ik er aan onderdoor ga, dat i k dat niet vol kan houden.
Vandaag heb ik trouwens vrij genomen om het achterstallige huishouden te doen, omdat het echt niet langer kon zo. Want ik heb het dus niet over elke dag alles piekfijn hebben. (Ik schaam me heel erg hiervoor, maar om het juiste beeld te schetsen: ik heb elke dag iets gezegd over de wc, die mijn man moest poetsen en gewacht tot hij dit oppakte. Ondertussen gebruikten de kinderen en ik de andere wc. Dat heeft dus 4 weken geduurd voor hij het eindelijk poetste. Dat dus terwijl ik het bijna dagelijks aangaf).
Kortom, er zijn tientallen gesprekken over aangegaan. Geen resultaat. Mijn man denkt volgens mij oprecht dat de verdeling nu goed is. Maar als ik de taken ook blijf doen, dan hoeft hij natuurlijk ook niet te veranderen. Maar aan de andere kant: ik hou het niet vol om daarover te blijven doorgaan. Je gaat toch ook niet scheiden over zoiets stoms als huishoudelijke taken?
donderdag 4 april 2024 om 15:17
Ja, precies. Zo veel meer uren per jaar.
Daarnaast kan ik dat ook zelf, TO ook.
donderdag 4 april 2024 om 15:21
Dit was een voorbeeld van een ‘hele taak’. Zoals je verder kunt lezen heeft hij ook nog taken zoals sport, huishouden, tuin, enz.
En natuurlijk kan ik dat ook zelf maar ik ga niet meer op mijn nek erbij nemen omdat ik het zelf kan. Ik kan alles zelf maar ik vind dat hij zijn helft moet doen en daar is hij het ook mee eens.
donderdag 4 april 2024 om 15:34
Het was maar een voorbeeld Er is er hier ook iemand die de ‘buitenboel’ aan man heeft uitbesteed. Ook dat is qua uren en belasting niet te vergelijken met de dagelijkse shit van eten (3xper dag plus boodschappen ) , wc en de rest poetsen, kinderen van/naar school etc etclemoos2 schreef: ↑04-04-2024 15:21Dit was een voorbeeld van een ‘hele taak’. Zoals je verder kunt lezen heeft hij ook nog taken zoals sport, huishouden, tuin, enz.
En natuurlijk kan ik dat ook zelf maar ik ga niet meer op mijn nek erbij nemen omdat ik het zelf kan. Ik kan alles zelf maar ik vind dat hij zijn helft moet doen en daar is hij het ook mee eens.
donderdag 4 april 2024 om 15:38
Dan was het handiger geweest als je die iemand had gequote i.p.v. mijn schrijfsel.smulrol schreef: ↑04-04-2024 15:34Het was maar een voorbeeld Er is er hier ook iemand die de ‘buitenboel’ aan man heeft uitbesteed. Ook dat is qua uren en belasting niet te vergelijken met de dagelijkse shit van eten (3xper dag plus boodschappen ) , wc en de rest poetsen, kinderen van/naar school etc etc
donderdag 4 april 2024 om 17:09
Excuus voor mijn late reactie, de post moest eerst gekeurd en dat duurde even.
Iedereen die heeft gereageerd: heel erg bedankt. Fijn ook om al jullie inzichten en tips te horen. Ook dankjewel voor het delen van persoonlijke ervaringen.
Concreet zie ik: schoonmaakster nemen en in relatietherapie.
Helaas hebben we het financieel niet heel ruim. Ik zie ook de twee kanten ervan in: aan de ene kant geef ik mezelf zo ruimte, maar aan de andere kant is het niet écht opgelost. Ik vind het ook wat jammer dat het geld moet kosten, terwijl we beiden prima de boel draaiend zouden kunnen houden. Ik twijfel dus nog een beetje.
Relatietherapie is denk ik wel een heel goede, om zo te kijken of hier iets in doorbroken kan worden, deze scheve verhoudingen.
Er hangt trouwens een takenlijst. Dat wilde mijn man. Hij wilde duidelijkheid, weten waar hij aan toe is. Dus het is niet dat ik random 'taakjes' roep, hij weet wat er van hem te verwachten is. Hij pikt het dus alleen niet op. Takenlijst is trouwens op mijn initiatief gemaakt, maar wel in overleg (weer op de juffenmanier: welke taken vind jij minder erg om te doen? Wat vind jij eerlijk?)
Sommigen geven ook aan, doe niets. Maar ja...als man taken heeft die als ze niet gedaan worden, impact hebben op iedereen, dan vind ik dat niet zo makkelijk.
M-april en Boannan, dat zie ik ook bij mijn man. Hij heeft geen diagnose, maar ik herken wel dingen van ASS bij hem. Het is bij hem ook echt onmacht, geen onwil. Denk ik. Hij staat namelijk in alles zo in het leven. Dan bedoel ik: passief.
Belgali, dankjewel! Ik hoop dat het bij ons nog rechtgetrokken kan worden, voor het zover komt.
Man is inderdaad, zoals je vroeg Doreia, vanuit zijn ouderlijk huis bij me ingetrokken. We zijn jong bij elkaar gekomen en hebben beiden ook echt veel persoonlijke groei doorgemaakt sinds die tijd. Ik was ook anders dan hoe ik nu ben (onzeker, verlegen, keek tegen hem op) en hoewel ik daar stappen in heb gemaakt, is er toch scheefgroei gebleven tussen ons. Dat zie ik door al jullie reacties nu heel duidelijk in.
Dat 'taken geven', 'jufje spelen' is ook wat me heel erg tegenstaat. Ik zou zo graag iemand hebben die uit zichzelf dingen oppakt, die mij soms ontlast. Maar dat zit er bij hem niet in, vermoed ik. Dat besef vind ik echt verdrietig, want het lijkt me heerlijk. Ik heb nu inderdaad 3 kinderen.
Lang verhaal, kort: ik ga op zoek naar een relatietherapeut.
Het was fijn om even mijn verhaal te kunnen doen.
Iedereen die heeft gereageerd: heel erg bedankt. Fijn ook om al jullie inzichten en tips te horen. Ook dankjewel voor het delen van persoonlijke ervaringen.
Concreet zie ik: schoonmaakster nemen en in relatietherapie.
Helaas hebben we het financieel niet heel ruim. Ik zie ook de twee kanten ervan in: aan de ene kant geef ik mezelf zo ruimte, maar aan de andere kant is het niet écht opgelost. Ik vind het ook wat jammer dat het geld moet kosten, terwijl we beiden prima de boel draaiend zouden kunnen houden. Ik twijfel dus nog een beetje.
Relatietherapie is denk ik wel een heel goede, om zo te kijken of hier iets in doorbroken kan worden, deze scheve verhoudingen.
Er hangt trouwens een takenlijst. Dat wilde mijn man. Hij wilde duidelijkheid, weten waar hij aan toe is. Dus het is niet dat ik random 'taakjes' roep, hij weet wat er van hem te verwachten is. Hij pikt het dus alleen niet op. Takenlijst is trouwens op mijn initiatief gemaakt, maar wel in overleg (weer op de juffenmanier: welke taken vind jij minder erg om te doen? Wat vind jij eerlijk?)
Sommigen geven ook aan, doe niets. Maar ja...als man taken heeft die als ze niet gedaan worden, impact hebben op iedereen, dan vind ik dat niet zo makkelijk.
M-april en Boannan, dat zie ik ook bij mijn man. Hij heeft geen diagnose, maar ik herken wel dingen van ASS bij hem. Het is bij hem ook echt onmacht, geen onwil. Denk ik. Hij staat namelijk in alles zo in het leven. Dan bedoel ik: passief.
Belgali, dankjewel! Ik hoop dat het bij ons nog rechtgetrokken kan worden, voor het zover komt.
Man is inderdaad, zoals je vroeg Doreia, vanuit zijn ouderlijk huis bij me ingetrokken. We zijn jong bij elkaar gekomen en hebben beiden ook echt veel persoonlijke groei doorgemaakt sinds die tijd. Ik was ook anders dan hoe ik nu ben (onzeker, verlegen, keek tegen hem op) en hoewel ik daar stappen in heb gemaakt, is er toch scheefgroei gebleven tussen ons. Dat zie ik door al jullie reacties nu heel duidelijk in.
Dat 'taken geven', 'jufje spelen' is ook wat me heel erg tegenstaat. Ik zou zo graag iemand hebben die uit zichzelf dingen oppakt, die mij soms ontlast. Maar dat zit er bij hem niet in, vermoed ik. Dat besef vind ik echt verdrietig, want het lijkt me heerlijk. Ik heb nu inderdaad 3 kinderen.
Lang verhaal, kort: ik ga op zoek naar een relatietherapeut.
Het was fijn om even mijn verhaal te kunnen doen.
donderdag 4 april 2024 om 17:26
@TO: Dus: Hij verzaakt en jouw conclusie is: 'IK ga op zoek naar een relatietherapeut'...... Zie je zelf dat je weer hetzelfde doet: Hem vergoeilijken en HET voor hem oplossen. Ik doe een wedje dat hij - als hij al meegaat - na de eerste keer therapie concludeert dat het onzin is.
Ik quoot mezelf maar even. Want welk label er (wel of niet) aanhangt, daar krijg je geen laks en slecht karakter van. Hij zet zich niet in en hij houdt geen rekening met het gezin. Onderstaande of exit zou dit bij mij zijn. En wat BGB schreef. Laat het hem maar eens alleen met de kinderen en het huishouden uitzoeken.
Ik quoot mezelf maar even. Want welk label er (wel of niet) aanhangt, daar krijg je geen laks en slecht karakter van. Hij zet zich niet in en hij houdt geen rekening met het gezin. Onderstaande of exit zou dit bij mij zijn. En wat BGB schreef. Laat het hem maar eens alleen met de kinderen en het huishouden uitzoeken.
OlleGrieze schreef: ↑04-04-2024 12:34Dit zou ik hem nog 1 keer sec voorleggen met als vraag: 'Hoe ga jij dit oplossen? Ik verwacht morgen een plan van je waarin jij meer taken op je neemt dan ik want jij hebt meer tijd omdat we samen hebben besloten dat ik nu werk en studeer'. Morgen geen ok plan? Exit. Morgen een ok plan waaraan hij zich overmorgen niet houdt? Exit. Ik zou hier zo geen geduld voor hebben, er niet over willen soebatten en dus spijkers met koppen slaan of scheiden.
donderdag 4 april 2024 om 17:32
@Moedeloos: wat vind je van de optie dat man de klussen doet die echt 'nu' moeten? Dus koken, boodschappen, kinderen halen/brengen bijvoorbeeld?
Hij zal nooit de initiatiefnemer worden in jullie relatie, maar dat wil niet zeggen dat je geen ruimte kunt creëren door een andere verdeling. En vergeet de afspraken/regelzaken/cadeautjes etc aangaande zíjn familie/vrienden niet bij hem te laten.
Hij zal nooit de initiatiefnemer worden in jullie relatie, maar dat wil niet zeggen dat je geen ruimte kunt creëren door een andere verdeling. En vergeet de afspraken/regelzaken/cadeautjes etc aangaande zíjn familie/vrienden niet bij hem te laten.
donderdag 4 april 2024 om 17:36
S-Groot schreef: ↑04-04-2024 17:32@Moedeloos: wat vind je van de optie dat man de klussen doet die echt 'nu' moeten? Dus koken, boodschappen, kinderen halen/brengen bijvoorbeeld?
Hij zal nooit de initiatiefnemer worden in jullie relatie, maar dat wil niet zeggen dat je geen ruimte kunt creëren door een andere verdeling. En vergeet de afspraken/regelzaken/cadeautjes etc aangaande zíjn familie/vrienden niet bij hem te laten.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
donderdag 4 april 2024 om 17:45
Heeft jouw man een visuele beperking? Zo niet dan js t echt onzin dat hij het niet ziet. Hij ziet het wel maar het boeit hem gewoon niet.Zonnebloemenveld schreef: ↑04-04-2024 09:21Mijn man ziet de derde shift gewoon niet en schoonmaken ook niet.
Maar wij hebben een schoonmaker en hij doet de praktische dingen, die je niet kan vergeten of niet kan zien. Dus alle weekboodschappen en bijna iedere avond eten koken.
Nu de kinderen groot zijn, doet hij meer. Ik deed vroeger wat meer (althans zo voelde het). Maar altijd enigszins in balans.
donderdag 4 april 2024 om 17:52
Zo zou ik het doen. Simpele nieuwe taakverdeling: hij boodschappen en koken, jij schoonmaken.
Kookt-ie 1 keer niet? Neem een boterham. Als er na twee weken boterhammen nog steeds geen kwartje gevallen is: de scheiding in gang zettfn.
donderdag 4 april 2024 om 17:53
Dat vroeg ik me dus af... hoe is het sexleven van zulke mannen? Want ik kan me echt niet voorstellen dat je opgewonden raakt van zo een figuur.
donderdag 4 april 2024 om 17:56
Hier ook adhd en huishouden kost mij vet veel moeite. Maar no way dat ik in een smeriger bende ga wonen dus het gebeurt toch. Het kost misschien meer moeite maar het kan echt wel.Lucifee2024 schreef: ↑04-04-2024 15:17Precies. Maar ik zou niet loslaten nog: 1x dikke mot maken.
Ik heb dikke vette ADHD en bepaalde huishoudelijke ( eigenlijk alles) zaken gaan niet vanzelf en er komt nooit routine in. Zo werkt dat helaas.
Maar ik heb al vanaf 17 altijd alles voor mezelf moeten doen. Je word er beter in met juiste hacks en lijsten. En nu apps en alarms.
Als ik het kan met apps en lijstjes, dan kunnen de meeste adhd-ers mits een redelijk normaal eq en iq het ook.
Maar word niet hopeloos en accepteer dit TO, ik zou het nooit accepteren als mijn partner net doet alsof die gek is en van alles beloofd zoals die van TO en dan gewoon niets doet. Echt naar gedrag.
Of er komt een lijst met app enz en je doet wat je moet doen, of je zout maar lekker op.
Liever echt alleenstaande ouder dan alleenstaande ouder en schoonmaker binnen een relatie.
donderdag 4 april 2024 om 18:05
Goed idee TO, die relatietherapeut. Ook omdat het signaal dan bij je man wel binnen moet komen: het is 5 voor 12, niet voor het huishouden, maar voor de relatie.
Ik vraag me af of hij zich realiseert dat er echt een consequentie is aan zijn gedrag. Wat je beschrijft over die scheve verhouding die jullie al vanaf het begin hebben kan ik me helemaal voorstellen. En ook dat hij daarmee denkt dat jij gromt maar niet bijt. Tijd om aan dat beeld een einde te maken.
Ik vraag me af of hij zich realiseert dat er echt een consequentie is aan zijn gedrag. Wat je beschrijft over die scheve verhouding die jullie al vanaf het begin hebben kan ik me helemaal voorstellen. En ook dat hij daarmee denkt dat jij gromt maar niet bijt. Tijd om aan dat beeld een einde te maken.
donderdag 4 april 2024 om 18:21
Ik snap je wel, maar het resultaat is nu dat alle impact op jouw bordje komt.
En je moet je eens heel eerlijk af gaan vragen of dat op langere termijn een goede oplossing is.
Dus:
Ja, als hij niet kookt zijn jullie allemaal kranky en hongerig. Heel naar. En zijn probleem om op te lossen. En ja, dan eet je vaker patat dan nog lekker is.
Ja, jullie staat met lege handen op een verjaardag. Aan jou de eer om dan heel duidelijk te zijn dat hij iets zou regelen.
Ja, je schoonvader, de postbode en de buren kijken naar jou omdat de vloer niet geveegd is. Aan jou om terug te kijken en te weten dat niet jij verzaakt hebt.
Ja, jullie krijgen een briefje dat er weer in de gymkleding van kind zit. Aan jou de taak om ‘jullie’ door te strepen en het briefje aan manlief te geven.
Ja, jullie hebben geen vakantie geregeld. Want dat zou hij doen.
Ja, jullie staan zonder benzine langs de A1. Aan hem de taak om jullie vrienden te bellen dat jullie later of niet komen en de wegenwacht te bellen enz.
En JA! Dat is eerst even heel k*t.
En in 99% van de gevallen geeft partner eerst jou de schuld, omdat jij het werk wat partner verzaakt heeft niet op je hebt genomen blijkt partner het als partner zélf ook consequenties ziet het wél te kunnen leren, zien, enz.
Natuurlijk doe je dit niet bij alle dingen. “Jij zou de slagaderlijke bloeding stelpen”, “Jij zou 112 bellen!” “Jij zou kind ophalen van speeltuin” “Jij zou gymspullen voor school kopen” of wat dan ook van toepassing is bij jullie ‘dit-kan-ik-echt-niet-mis-laten-gaan’ zijn ongeschikt.
Maar je willens en wetens laten slopen door iemand die enkel in woorden rekening met jou wens te houden gaat ten kostte van jou, en dat ik heel gemeen van jou voor jou.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 4 april 2024 om 18:25
Als jullie naar een relatietherapeut gaan omdat dat ‘van jou moet’ vraag ik me af of dat veel gaat veranderen. Dan us hij weer passief en ligt hij weer mee op jouw inspanning.
Hij heeft een heel erg duidelijk signaal nodig dat jij dit niet langer accepteert. En dan zou ik hem zelf een stevige therapeut laten zoeken, iemand die doorpakt en (hem) aanpakt.
Hij heeft een heel erg duidelijk signaal nodig dat jij dit niet langer accepteert. En dan zou ik hem zelf een stevige therapeut laten zoeken, iemand die doorpakt en (hem) aanpakt.
donderdag 4 april 2024 om 18:59
Helemaal mee eens. Goeie post!dianaf schreef: ↑04-04-2024 10:21Dit. Want als hij iets elke dag moet doen, dan kan het het niet vergeten. En maak hem dan ook chef broodtrommel, dus hij is verantwoordelijk voor de vulling. Dus als er tomaatjes in moeten, dan moet hij die zelf op de boodschappenlijst zetten. Moeten ze schoongemaakt worden, dan zet hij ze zelf maar in de vaatwasser.
Dus concrete tips:
- Maak hem verantwoordelijk voor zaken in de 3e shift die dagelijks moeten. Ook als hij beweert er niet goed in te zijn. Als je 5 dagen in de week de broodtrommels vult of de afwas doet, dan word je er vanzelf goed in. En help hem niet.
- Laat hem al zijn eigen dingen regelen en doen. Afspraken tandarts? Zelf regelen. Kleding niet in de wasmand? Dan wordt het niet gewassen. Cadeautjes/kaartjes voor zijn familie/vrienden? Zijn probleem.
- Geef aan dat je op deze manier niet meer bij hem wil blijven.
Want heel cru gezegd, je man is gewoon een egoïstische eikel. Jij loopt op je tandvlees en bent 100% verantwoordelijk voor iedereen in huis. En het boeit hem niet. Het boeit hem niet wat het met jou doet, het boeit hem niet wat dit met de kinderen doet. Hij maakt zich alleen maar druk om zichzelf. Is hij ook zo op zijn werk? Is hij ook zo over de zaken die hij wel boeiend vindt?
Als je uit elkaar gaat, dan is het niet over huishoudelijke taken. Dan gaat het om zijn gebrek aan aandacht en liefde voor zijn gezin. En jouw werklast wordt een stuk eenvoudiger, want dan heb je een kind minder om je druk om te maken (lees man) én je hoeft niet meer te dealen met de dagelijkse teleurstelling omdat hij weer voor zichzelf kies ipv voor zijn gezin.
donderdag 4 april 2024 om 19:05
Onmacht? Geen onwil? Mogelijk ASS?
Onmacht, om taken uit te voeren die al voor hem op een lijstje staan? Die hij zelf op dat lijstje geschreven heeft? Maar dat kan hij dus niet?
Mijn god, hoe komt de beste man toch door het leven....
Is dat echt zo, to? Kan hij echt niet een taak kiezen die op een lijstje staat en die uitvoeren?
Onmacht, om taken uit te voeren die al voor hem op een lijstje staan? Die hij zelf op dat lijstje geschreven heeft? Maar dat kan hij dus niet?
Mijn god, hoe komt de beste man toch door het leven....
Is dat echt zo, to? Kan hij echt niet een taak kiezen die op een lijstje staat en die uitvoeren?
donderdag 4 april 2024 om 19:05
Ik denk dan altijd aan van die corporate big shots, CEOs, managers, beheerders, etc, met volle outlook agenda's, willen overal bij betrokken blijven, en hebben een uitmuntend anticiperend vermogen voor zaken waar een slaatje uit te slaan valt.
Hij zet thuis 1 voet over de drempel, poef! Geen zicht meer. Op wat dan ook. Goed verhaal man.
Het is wellicht niet altijd pure onwil, maar meestal wel gemakzucht van die kerels die het wel prima vinden en die van oudsher vinden dat ze met hun werkdag hun bijdrage hebben geleverd. Het is lastig om dat te doorbreken.
donderdag 4 april 2024 om 19:07
Eens. Als jij hem aanspreekt, zegt hij immers ook precies de juiste dingen (dát kan hij wel), maar hij voert ze alleen verder niet uit. Dat zal in therapie hetzelfde gaan. Ja zeggen en nee doen.katrienduck24 schreef: ↑04-04-2024 18:25Als jullie naar een relatietherapeut gaan omdat dat ‘van jou moet’ vraag ik me af of dat veel gaat veranderen. Dan us hij weer passief en ligt hij weer mee op jouw inspanning.
Hij heeft een heel erg duidelijk signaal nodig dat jij dit niet langer accepteert. En dan zou ik hem zelf een stevige therapeut laten zoeken, iemand die doorpakt en (hem) aanpakt.
donderdag 4 april 2024 om 19:09
Moedeloos,
Deed zijn moeder ook altijd al alles en heb jij haar rol overgenomen? En viel het eerst niet zo op, toen het aantal taken een stuk minder was dan nu?
Tijd om hem aan te geven dat hij een grote jongen is en hij nu zijn steen aan het huishouden mag bijdragen.
Vond het wel een goeie van blijfgewoonbianca, ga een week weg en laat hem alles regelen.
Deed zijn moeder ook altijd al alles en heb jij haar rol overgenomen? En viel het eerst niet zo op, toen het aantal taken een stuk minder was dan nu?
Tijd om hem aan te geven dat hij een grote jongen is en hij nu zijn steen aan het huishouden mag bijdragen.
Vond het wel een goeie van blijfgewoonbianca, ga een week weg en laat hem alles regelen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 4 april 2024 om 20:19
Ik denk ook dat je het meer van actie moet hebben dan van lullen, alhoewel er op het vlak van communiceren vast een hoop te winnen valt. Vooralsnog voelt hij zich in elk geval niet verantwoordelijk voor het huishouden en 3de shift, dus ik zou dat dan maar gewoon eens gaan afdwingen door taken gewoon echt af te stoten (en dan taken die direct opvallen als hij ze niet doet én waar hij meteen last van heeft, zoals dat koken dus).
Als er dan nog steeds echt nergens een lichtje gaat branden dan kun je het nog zoeken op het vlak van communiceren, maar eigenlijk is het dan wel aardig verloren vermoed ik.
donderdag 4 april 2024 om 20:40
Nou ja het is eerlijk gezegd gewoon belachelijk als dit de enige manier is waarop bij hem het lichtje zou moeten gaan branden. Door alles in de soep te laten lopen wat hij niet oppakt.feow schreef: ↑04-04-2024 18:21Ik snap je wel, maar het resultaat is nu dat alle impact op jouw bordje komt.
En je moet je eens heel eerlijk af gaan vragen of dat op langere termijn een goede oplossing is.
Dus:
Ja, als hij niet kookt zijn jullie allemaal kranky en hongerig. Heel naar. En zijn probleem om op te lossen. En ja, dan eet je vaker patat dan nog lekker is.
Ja, jullie staat met lege handen op een verjaardag. Aan jou de eer om dan heel duidelijk te zijn dat hij iets zou regelen.
Ja, je schoonvader, de postbode en de buren kijken naar jou omdat de vloer niet geveegd is. Aan jou om terug te kijken en te weten dat niet jij verzaakt hebt.
Ja, jullie krijgen een briefje dat er weer in de gymkleding van kind zit. Aan jou de taak om ‘jullie’ door te strepen en het briefje aan manlief te geven.
Ja, jullie hebben geen vakantie geregeld. Want dat zou hij doen.
Ja, jullie staan zonder benzine langs de A1. Aan hem de taak om jullie vrienden te bellen dat jullie later of niet komen en de wegenwacht te bellen enz.
En JA! Dat is eerst even heel k*t.
En in 99% van de gevallen geeft partner eerst jou de schuld, omdat jij het werk wat partner verzaakt heeft niet op je hebt genomen blijkt partner het als partner zélf ook consequenties ziet het wél te kunnen leren, zien, enz.
Natuurlijk doe je dit niet bij alle dingen. “Jij zou de slagaderlijke bloeding stelpen”, “Jij zou 112 bellen!” “Jij zou kind ophalen van speeltuin” “Jij zou gymspullen voor school kopen” of wat dan ook van toepassing is bij jullie ‘dit-kan-ik-echt-niet-mis-laten-gaan’ zijn ongeschikt.
Maar je willens en wetens laten slopen door iemand die enkel in woorden rekening met jou wens te houden gaat ten kostte van jou, en dat ik heel gemeen van jou voor jou.
Als het zo moet voordat hij het door heeft kan je net zo goed gelijk stoppen
En dat had ik zelf dus ook jaren eerder moeten doen. Ik was ook samen met zo'n man die niks deed.
Niks hielp. Vragen niet, praten niet, taakverdeling niet. Het een tijdje laten liggen tot ie het zelf ziet niet. Overspannen raken niet. Het enige wat ik niet heb gedaan is het in de soep laten lopen.
Maar net als bij belgali was op een moment mijn liefde en respect voor hem wel gewoon helemaal weg. Maar al met al veel te lang in meegegaan.
donderdag 4 april 2024 om 20:49
Jouw man respecteert je niet en is ontzettend egoistisch. Dat is mijn snelle conclusie.
Als je vrouw zo vaak aan moet geven wat ze van je nodig heeft en je veegt er je reet mee af (want dat doet hij) vind ik dat daar geen sprake is van liefde. Ja, voor hemzelf zeker. Maar voor jou? Neuh. Je bent simpelweg niet belangrijk genoeg.
Als je vrouw zo vaak aan moet geven wat ze van je nodig heeft en je veegt er je reet mee af (want dat doet hij) vind ik dat daar geen sprake is van liefde. Ja, voor hemzelf zeker. Maar voor jou? Neuh. Je bent simpelweg niet belangrijk genoeg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
