Relaties
alle pijlers
Verdeling huishouden: het lukt niet
woensdag 3 april 2024 om 15:51
Samenvatting: hoe zorg je ervoor dat (huishoudelijke) taken eerlijk verdeeld zijn?
Ik ben moedeloos en weet gewoon niet hoe het op te lossen.
Mijn man en ik, al vele jaren samen, komen er niet uit. Of ten minste, ik trek aan een dood paard.
Wij werken allebei, ik minder dan hem. Mijn werk is wel veel zwaarder, in die zin dat ik echt geestelijk uitgeput ben na werk. Man heeft dat niet en ziet ook dat mijn werk voor mij heel vermoeiend is.
Wij hebben kinderen, waaronder één kind met problematiek die extra aandacht nodig heeft en soms ook veel energie kost. Voor dit kind zijn dus ook redelijk wat afspraken, die ook mentaal zwaar zijn (zoals therapie).
Alle afspraken met kinderen regel ik en doe ik.
Financiën idem. Activiteiten regel ik ook (ook vakanties uitzoeken/boeken), alle afspraken van iedereen bijhouden, etc. Verjaardagen en feestdagen, kleren uitzoeken voor de kinderen, naar school brengen, afspraken van school...
In het huishouden 'helpt' mijn man, om gelijk maar een goed beeld te schetsen.
Ik ben van mezelf ook een redelijk lui persoon, kan gerust de boel de boel laten en niet alles hoeft continue spik en span. Ik heb een hekel aan het huishouden doen, ook omdat ik altijd achter de feiten aanren. Daarnaast heb ik nooit echt veel energie gehad, ben snel moe, maar heb ook last van slapeloosheid. Er speelt bij mij ook psychische problematiek, maar ik heb gewoon geen tijd om dit aan te pakken. Alles en iedereen gaat voor. Ik weet niet hoe ik de energie en tijd daarvoor kan maken.
Sinds kort volg ik een opleiding, vraagt zo'n 30 uur per week studielast. Dit doe ik er dus bij. Vooraf dus goed doorgesproken met man, dat we echt naar een goede verdeling moeten van taken. Dat vond hij ook. Hij wilde me daarin zeker steunen gaf hij aan.
Vervolgens (op mijn initiatief) een takenlijst gemaakt. Ik doe nog steeds meer dan de helft, maar als man de rest van de taken zou oppakken, zou dit zoveel schelen voor mij. Alleen...hij houdt zich er niet aan.
Voorgaande jaren ook al vaak besproken, op rustige momenten, maar ook gehuild als ik het niet zag zitten. Dan wordt er altijd beterschap beloofd. Vervolgens gebeurde er weinig. Man maakt nu een beetje schoon en vindt volgens mij dat hij het heel goed doet. Hij ziet het oprecht niet. Hij is enorm passief. Hij onderneemt uit zichzelf niets. Dat is op alle gebieden in het leven trouwens zo. Maar ook als ik vraag om bijvoorbeeld even te stofzuigen, zegt hij 'ja', maar doet het niet. 'Later' is dan het excuus. Als ik er op terug blijf komen, ben ik een zeur. Of als we echt een heel goed gesprek aangaan, is hij vol begrip en empathie, maar daar houdt het op. Ik haat ook die rol van 'moedertje' zijn voor mijn man.
Hij weet bijvoorbeeld ook van de 'derde shift' af door mij, hebben we zelfs nog eens los van elkaar een testje voor ingevuld. Dat de mentale last ook veel is, alles plannen en bijhouden en regelen. Daar kwam ook uit bij hem dat dit 100% bij mij ligt. Maar bij die constatering houdt het ook op.
Ik wil niet continue zeuren, continue ongelukkig zijn, steeds er mee bezig zijn in mijn hoofd. Soms denk ik: ik doe het gewoon allemaal, dan hou ik mijn relatie goed. Maar ik ben bang dat ik er aan onderdoor ga, dat i k dat niet vol kan houden.
Vandaag heb ik trouwens vrij genomen om het achterstallige huishouden te doen, omdat het echt niet langer kon zo. Want ik heb het dus niet over elke dag alles piekfijn hebben. (Ik schaam me heel erg hiervoor, maar om het juiste beeld te schetsen: ik heb elke dag iets gezegd over de wc, die mijn man moest poetsen en gewacht tot hij dit oppakte. Ondertussen gebruikten de kinderen en ik de andere wc. Dat heeft dus 4 weken geduurd voor hij het eindelijk poetste. Dat dus terwijl ik het bijna dagelijks aangaf).
Kortom, er zijn tientallen gesprekken over aangegaan. Geen resultaat. Mijn man denkt volgens mij oprecht dat de verdeling nu goed is. Maar als ik de taken ook blijf doen, dan hoeft hij natuurlijk ook niet te veranderen. Maar aan de andere kant: ik hou het niet vol om daarover te blijven doorgaan. Je gaat toch ook niet scheiden over zoiets stoms als huishoudelijke taken?
Ik ben moedeloos en weet gewoon niet hoe het op te lossen.
Mijn man en ik, al vele jaren samen, komen er niet uit. Of ten minste, ik trek aan een dood paard.
Wij werken allebei, ik minder dan hem. Mijn werk is wel veel zwaarder, in die zin dat ik echt geestelijk uitgeput ben na werk. Man heeft dat niet en ziet ook dat mijn werk voor mij heel vermoeiend is.
Wij hebben kinderen, waaronder één kind met problematiek die extra aandacht nodig heeft en soms ook veel energie kost. Voor dit kind zijn dus ook redelijk wat afspraken, die ook mentaal zwaar zijn (zoals therapie).
Alle afspraken met kinderen regel ik en doe ik.
Financiën idem. Activiteiten regel ik ook (ook vakanties uitzoeken/boeken), alle afspraken van iedereen bijhouden, etc. Verjaardagen en feestdagen, kleren uitzoeken voor de kinderen, naar school brengen, afspraken van school...
In het huishouden 'helpt' mijn man, om gelijk maar een goed beeld te schetsen.
Ik ben van mezelf ook een redelijk lui persoon, kan gerust de boel de boel laten en niet alles hoeft continue spik en span. Ik heb een hekel aan het huishouden doen, ook omdat ik altijd achter de feiten aanren. Daarnaast heb ik nooit echt veel energie gehad, ben snel moe, maar heb ook last van slapeloosheid. Er speelt bij mij ook psychische problematiek, maar ik heb gewoon geen tijd om dit aan te pakken. Alles en iedereen gaat voor. Ik weet niet hoe ik de energie en tijd daarvoor kan maken.
Sinds kort volg ik een opleiding, vraagt zo'n 30 uur per week studielast. Dit doe ik er dus bij. Vooraf dus goed doorgesproken met man, dat we echt naar een goede verdeling moeten van taken. Dat vond hij ook. Hij wilde me daarin zeker steunen gaf hij aan.
Vervolgens (op mijn initiatief) een takenlijst gemaakt. Ik doe nog steeds meer dan de helft, maar als man de rest van de taken zou oppakken, zou dit zoveel schelen voor mij. Alleen...hij houdt zich er niet aan.
Voorgaande jaren ook al vaak besproken, op rustige momenten, maar ook gehuild als ik het niet zag zitten. Dan wordt er altijd beterschap beloofd. Vervolgens gebeurde er weinig. Man maakt nu een beetje schoon en vindt volgens mij dat hij het heel goed doet. Hij ziet het oprecht niet. Hij is enorm passief. Hij onderneemt uit zichzelf niets. Dat is op alle gebieden in het leven trouwens zo. Maar ook als ik vraag om bijvoorbeeld even te stofzuigen, zegt hij 'ja', maar doet het niet. 'Later' is dan het excuus. Als ik er op terug blijf komen, ben ik een zeur. Of als we echt een heel goed gesprek aangaan, is hij vol begrip en empathie, maar daar houdt het op. Ik haat ook die rol van 'moedertje' zijn voor mijn man.
Hij weet bijvoorbeeld ook van de 'derde shift' af door mij, hebben we zelfs nog eens los van elkaar een testje voor ingevuld. Dat de mentale last ook veel is, alles plannen en bijhouden en regelen. Daar kwam ook uit bij hem dat dit 100% bij mij ligt. Maar bij die constatering houdt het ook op.
Ik wil niet continue zeuren, continue ongelukkig zijn, steeds er mee bezig zijn in mijn hoofd. Soms denk ik: ik doe het gewoon allemaal, dan hou ik mijn relatie goed. Maar ik ben bang dat ik er aan onderdoor ga, dat i k dat niet vol kan houden.
Vandaag heb ik trouwens vrij genomen om het achterstallige huishouden te doen, omdat het echt niet langer kon zo. Want ik heb het dus niet over elke dag alles piekfijn hebben. (Ik schaam me heel erg hiervoor, maar om het juiste beeld te schetsen: ik heb elke dag iets gezegd over de wc, die mijn man moest poetsen en gewacht tot hij dit oppakte. Ondertussen gebruikten de kinderen en ik de andere wc. Dat heeft dus 4 weken geduurd voor hij het eindelijk poetste. Dat dus terwijl ik het bijna dagelijks aangaf).
Kortom, er zijn tientallen gesprekken over aangegaan. Geen resultaat. Mijn man denkt volgens mij oprecht dat de verdeling nu goed is. Maar als ik de taken ook blijf doen, dan hoeft hij natuurlijk ook niet te veranderen. Maar aan de andere kant: ik hou het niet vol om daarover te blijven doorgaan. Je gaat toch ook niet scheiden over zoiets stoms als huishoudelijke taken?
donderdag 4 april 2024 om 10:06
donderdag 4 april 2024 om 10:07
Ik vond het altijd zo vervelend als ik dan ook het huishouden liet liggen en er dan visite kwam. Vooral zijn ouders, die heel erg schoon zijn. (schoonmoeder dus)
Dan weet ik wel wie er op aangekeken werd dat het vies was bij ons, want ik hoorde ze ook weleens over anderen praten dat het zulke vieze huisvrouwen waren.
En dan zei mijn vriend dat ik me daar niets van moest aantrekken, maar het is gewoon niet leuk!!
Voor vrouwen van die generatie lijkt het huishouden wel hun hele identiteit, dus als je dat niet goed voor elkaar hebt ben je een slechte vrouw ofzo. Zo verschrikkelijk ouderwets en ook hardnekkig.
Dan weet ik wel wie er op aangekeken werd dat het vies was bij ons, want ik hoorde ze ook weleens over anderen praten dat het zulke vieze huisvrouwen waren.
En dan zei mijn vriend dat ik me daar niets van moest aantrekken, maar het is gewoon niet leuk!!
Voor vrouwen van die generatie lijkt het huishouden wel hun hele identiteit, dus als je dat niet goed voor elkaar hebt ben je een slechte vrouw ofzo. Zo verschrikkelijk ouderwets en ook hardnekkig.
donderdag 4 april 2024 om 10:15
Precies wat ik dacht. En niet één dagje naar de sauna, maar een paar dagen er tussen uit om op te laden.
Wat Vlag aangeeft. Ook al loopt het thuis een beetje in de soep, man komt dan best in actie, hoor. Ervaring mee
Alles sal reg kom
donderdag 4 april 2024 om 10:20
Nee maar even heel eerlijk: toen ik fulltime ging werken (dus na studeren) werd ik ook een beetje een slons. Ik kom uit een zeer traditioneel gezin dus ik had onbewust een beetje ingeprent dat als je werkt, je “dus” niks in het huishouden deed. Maar als je geen tradwife à la mijn moeder (en veel andere vrouwen van haar generatie) hebt rondlopen wordt je huis dus gewoon vies. Ja duh.
Maar ik vond het ook bullshit dat ik in mijn spaarzame vrije tijd ook nog het hele weekend stond te poetsen. Dus die schoonmaker kwam er zeer snel. Het betekent niet dat ik zelf niks meer hoef te doen natuurlijk (de was doen we zelf en je moet het tussendoor natuurlijk ook gewoon bijhouden) maar het scheelt een hoop van mijn vrije tijd.
donderdag 4 april 2024 om 10:21
Dit. Want als hij iets elke dag moet doen, dan kan het het niet vergeten. En maak hem dan ook chef broodtrommel, dus hij is verantwoordelijk voor de vulling. Dus als er tomaatjes in moeten, dan moet hij die zelf op de boodschappenlijst zetten. Moeten ze schoongemaakt worden, dan zet hij ze zelf maar in de vaatwasser.Fibonaci schreef: ↑03-04-2024 22:56Hem meer taken geven die niet zo makkelijk vallen te ontlopen. Zorgen voor de lunchtrommels van de kinderen, kinderen douchen, avondeten maken, kinderen ophalen van de bso, brengen naar school, dat soort zaken. Hier is de derde shift erg scheef maar man doet veel meer dan ik in praktische zin. Daardoor blijft het een beetje recht in de relatie.
Dus concrete tips:
- Maak hem verantwoordelijk voor zaken in de 3e shift die dagelijks moeten. Ook als hij beweert er niet goed in te zijn. Als je 5 dagen in de week de broodtrommels vult of de afwas doet, dan word je er vanzelf goed in. En help hem niet.
- Laat hem al zijn eigen dingen regelen en doen. Afspraken tandarts? Zelf regelen. Kleding niet in de wasmand? Dan wordt het niet gewassen. Cadeautjes/kaartjes voor zijn familie/vrienden? Zijn probleem.
- Geef aan dat je op deze manier niet meer bij hem wil blijven.
Want heel cru gezegd, je man is gewoon een egoïstische eikel. Jij loopt op je tandvlees en bent 100% verantwoordelijk voor iedereen in huis. En het boeit hem niet. Het boeit hem niet wat het met jou doet, het boeit hem niet wat dit met de kinderen doet. Hij maakt zich alleen maar druk om zichzelf. Is hij ook zo op zijn werk? Is hij ook zo over de zaken die hij wel boeiend vindt?
Als je uit elkaar gaat, dan is het niet over huishoudelijke taken. Dan gaat het om zijn gebrek aan aandacht en liefde voor zijn gezin. En jouw werklast wordt een stuk eenvoudiger, want dan heb je een kind minder om je druk om te maken (lees man) én je hoeft niet meer te dealen met de dagelijkse teleurstelling omdat hij weer voor zichzelf kies ipv voor zijn gezin.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 4 april 2024 om 10:22
Ik ben mijn man ook altijd drie stappen voor vrees ik en soms zorgt dat voor frustratie. Wat het beste werkt is hem hele urgente taken geven zoals:
- vaatwasser leegruimen, ontbijttafel, broodtrommels en gymtassen
- eten koken
- kinderen sport brengen en halen
- spullen: marktplaats, vuilnis en grofvuil / milieustraat
- de tuin (hij heeft een snoei en zaaikalender gemaakt)
- auto onderhoud
- klussen rondom huis (ik plan ze in hij voert ze dan uit).
Ik help hem met bovenstaande, maar hij is in de lead.
Ik doe meer dingen die er voor zorgen dat alles goed loopt zoals:
- de was, handwas, inweek, kleding sorteren
- twee keer pw boodschappen bestellen
- inkoop van nieuwe noodzakelijke artikelen (alles van sportleggings tot broodtrommels tot nieuwe lampen en schaduwdoek voor de tuin - grote dingen in overleg).
- schoonmaakster en oppas inplannen & betalen
- klusjes rondom huis inplannen en bij man of klusser beleggen
- financien, belastingaangifte, beleggen
- inplannen vakanties, sociale dingen
- vaatwasser leegruimen, ontbijttafel, broodtrommels en gymtassen
- eten koken
- kinderen sport brengen en halen
- spullen: marktplaats, vuilnis en grofvuil / milieustraat
- de tuin (hij heeft een snoei en zaaikalender gemaakt)
- auto onderhoud
- klussen rondom huis (ik plan ze in hij voert ze dan uit).
Ik help hem met bovenstaande, maar hij is in de lead.
Ik doe meer dingen die er voor zorgen dat alles goed loopt zoals:
- de was, handwas, inweek, kleding sorteren
- twee keer pw boodschappen bestellen
- inkoop van nieuwe noodzakelijke artikelen (alles van sportleggings tot broodtrommels tot nieuwe lampen en schaduwdoek voor de tuin - grote dingen in overleg).
- schoonmaakster en oppas inplannen & betalen
- klusjes rondom huis inplannen en bij man of klusser beleggen
- financien, belastingaangifte, beleggen
- inplannen vakanties, sociale dingen
donderdag 4 april 2024 om 10:27
donderdag 4 april 2024 om 10:34
Ja, dus?
Mijn man is verantwoordelijk voor de buitenboel. Punt. Van sneeuwruimen tot aan het schilderwerk, van wekelijks grasmaaien tot de jaarlijkse snoeibeurt. Als hij mijn hulp ergens voor nodig heeft, krijg ik ook een 'taak'. Denk dan aan: naar de bouwmarkt rijden voor nieuwe verf, of helpen opruimen als het onverwacht gaat regenen of even helpen om de moter op de steun te krijgen.
Dat zijn dingen waarin hij in de lead is. Hoe kan ik nou weten wat ik moet doen als hij dat niet zegt?
Dus ja, ik ben hoofd huishouding en ik vertel hem welk aandeel ik verwacht. Niks mis mee.
Als het maar gebeurt. En dáár gaat het fout bij TO.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 4 april 2024 om 10:38
Nou, dit! Het is geen kleuter maar een volwassen kerel. Die ga je toch geen taakjes geven. Verdeeld, zoals hier al gezegd is, de verantwoordelijkheden. Afval, tuin, sport, school, kleding, en het huishouden doe je samen. Iedereen kan begrijpen dat als je de vaatwasser niet inruimt je de volgende dag met de gebakken peren zit, dus dat kun je gerust een keertje laten gebeuren. Verder niet passief agressief zijn zoals alleen koken voor jezelf en de kinderen, maar wel constateren ‘hè, we hebben niks in huis. Ik bak tosti’s/haal patat. Dat wordt ie vanzelf zat en zo niet, ook prima toch?Zeemeermin84 schreef: ↑04-04-2024 10:27Waarom hebben velen hier het over "taken geven"?
Je bent samen verantwoordelijk voor het huishouden. Op het moment dat je taken gaat geven, accepteer en communiceer je daarmee dus dat jij degene bent die chef huishouden is en die ander dús minder of geen verantwoordelijkheid draagt.
donderdag 4 april 2024 om 10:40
Ik kan uit je verhaal niet opmaken of hij nou concrete taken heeft gekregen of dat hij alleen iets moet doen als dat op jouw verzoek is. Want indien het op verzoek gaat, dan zal dat gezeur inderdaad zo door blijven gaan.
Spreek concreet af wat zijn taken zijn en ga hem dat vooral niet uit handen nemen en regel voor de grote zaken een schoonmaakster.
Jullie situatie klinkt er niet naar dat jullie beiden de boel gestructureerd op orde hebben en een goed overzicht hebben in wat er moet gebeuren.
Spreek concreet af wat zijn taken zijn en ga hem dat vooral niet uit handen nemen en regel voor de grote zaken een schoonmaakster.
Jullie situatie klinkt er niet naar dat jullie beiden de boel gestructureerd op orde hebben en een goed overzicht hebben in wat er moet gebeuren.
donderdag 4 april 2024 om 10:45
Dit zou ik nog proberen. Een taakverdeling maken en vervolgens niets overnemen als hij het niet doet. Zorg dat je niet de verantwoordelijkheid wegneemt. Als er een probleem ontstaat omdat hij iets niet gedaan heeft, is het aan hem om dat op te lossen. Niet als een moeder achter hem aan lopen. Je niet druk maken als er geen cadeautjes gekocht zijn; dat was niet jouw taak, dus is nu ook niet jouw probleem.dianaf schreef: ↑04-04-2024 10:21Dit. Want als hij iets elke dag moet doen, dan kan het het niet vergeten. En maak hem dan ook chef broodtrommel, dus hij is verantwoordelijk voor de vulling. Dus als er tomaatjes in moeten, dan moet hij die zelf op de boodschappenlijst zetten. Moeten ze schoongemaakt worden, dan zet hij ze zelf maar in de vaatwasser.
Dus concrete tips:
- Maak hem verantwoordelijk voor zaken in de 3e shift die dagelijks moeten. Ook als hij beweert er niet goed in te zijn. Als je 5 dagen in de week de broodtrommels vult of de afwas doet, dan word je er vanzelf goed in. En help hem niet.
- Laat hem al zijn eigen dingen regelen en doen. Afspraken tandarts? Zelf regelen. Kleding niet in de wasmand? Dan wordt het niet gewassen. Cadeautjes/kaartjes voor zijn familie/vrienden? Zijn probleem.
- Geef aan dat je op deze manier niet meer bij hem wil blijven.
Want heel cru gezegd, je man is gewoon een egoïstische eikel. Jij loopt op je tandvlees en bent 100% verantwoordelijk voor iedereen in huis. En het boeit hem niet. Het boeit hem niet wat het met jou doet, het boeit hem niet wat dit met de kinderen doet. Hij maakt zich alleen maar druk om zichzelf. Is hij ook zo op zijn werk? Is hij ook zo over de zaken die hij wel boeiend vindt?
Als je uit elkaar gaat, dan is het niet over huishoudelijke taken. Dan gaat het om zijn gebrek aan aandacht en liefde voor zijn gezin. En jouw werklast wordt een stuk eenvoudiger, want dan heb je een kind minder om je druk om te maken (lees man) én je hoeft niet meer te dealen met de dagelijkse teleurstelling omdat hij weer voor zichzelf kies ipv voor zijn gezin.
Werkt dit nog niet genoeg, dan zou ik er zelf klaar mee zijn. Ik wil geen man die geen verantwoordelijkheid neemt, die ik moet bemoederen of smeken om zijn deel te dragen. Die eigenlijk gewoon in hetzelfde huis leeft, maar als een soort huisgast. Nee, bedankt. Scheiden over huishoudelijke taken is drastisch, maar ik kan me heel goed voorstellen dat dit uiteindelijk de liefde opvreet.
donderdag 4 april 2024 om 10:49
Sommige dingen kun je inderdaad laten gebeuren. Ik zou het niet OK vinden dat de kinderen misschien wel wekenlang elke dag patat of tostis eten. Hij klinkt niet echt alsof er na een paar dagen al een ommeslag gaat plaatsvinden.oneenietweer schreef: ↑04-04-2024 10:38Nou, dit! Het is geen kleuter maar een volwassen kerel. Die ga je toch geen taakjes geven. Verdeeld, zoals hier al gezegd is, de verantwoordelijkheden. Afval, tuin, sport, school, kleding, en het huishouden doe je samen. Iedereen kan begrijpen dat als je de vaatwasser niet inruimt je de volgende dag met de gebakken peren zit, dus dat kun je gerust een keertje laten gebeuren. Verder niet passief agressief zijn zoals alleen koken voor jezelf en de kinderen, maar wel constateren ‘hè, we hebben niks in huis. Ik bak tosti’s/haal patat. Dat wordt ie vanzelf zat en zo niet, ook prima toch?
donderdag 4 april 2024 om 11:07
Ik ben ook wel heel benieuwd hoe dat gesprek gaat jaLorem_Ipsum schreef: ↑04-04-2024 10:55Wat zegt man dan als jij een dag vrij denkt te moeten nemen om het huishouden te doen? Ik vind dat behoorlijk extreem, namelijk.
donderdag 4 april 2024 om 11:09
Ik zou het echt verdommen bij zo'n figuur. Echt extreem respectloos naar jou toe, lekker de wc onderschijten en de boek de boel laten, want hij weet dat jij toch wel overstag gaat, omdat jij er niet tegen kan. Dan speel ik het spel ook gewoon mee. Het kan me niet schelen hoe goor die wc wordt of hoe hoog de stapels was zijn, hij maakt 'm schoon. Dan kan dat excuus "ik zie het werk niet liggen" ook de deur uit, we laten het werk gewoon keurig net zo lang liggen tot hij zijn nek erover breekt.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑04-04-2024 08:50Oh, dit bestaat echt hoor. Mijn ex was zo’n lot. “Man, wil je even de wc schoonmaken, want die zit dankzij jou onder de vieze spetters”. “Ja is goed.” Uren later. “Ga je de wc nog doen?” “Ja straks”. Weer uren later, geeft bleek en doekjes in z’n handen “ga je de wc schoonmaken?” “Ja maar zo voel ik me door jou gedwongen” “Als jij het niet doet dwing je mij het te doen” “Jij draait het altijd zo dat het alles om jou draait!” En loopt boos weg, om te gaan gamen met een koptelefoon op met bier binnen handbereik en laat mij alsnog de wc schoonmaken.
donderdag 4 april 2024 om 11:17
Echt he, het is wat die blinde mannen.Carmine schreef: ↑04-04-2024 11:09Ik zou het echt verdommen bij zo'n figuur. Echt extreem respectloos naar jou toe, lekker de wc onderschijten en de boek de boel laten, want hij weet dat jij toch wel overstag gaat, omdat jij er niet tegen kan. Dan speel ik het spel ook gewoon mee. Het kan me niet schelen hoe goor die wc wordt of hoe hoog de stapels was zijn, hij maakt 'm schoon. Dan kan dat excuus "ik zie het werk niet liggen" ook de deur uit, we laten het werk gewoon keurig net zo lang liggen tot hij zijn nek erover breekt.
De meesten kunnen op hun werk ook prima functioneren.
donderdag 4 april 2024 om 11:29
Ik denk ook dat het gaat om gebrek aan echte empathie. Ik herken dat bij mijn partner ook. Ik kan 100x zeggen dat ik ergens moeite mee heb en dan zegt hij het te begrijpen maar 5 minuten later is hij het alweer vergeten en bestaat het niet meer lijkt wel. Heel frustrerend.
Ik ben bijvoorbeeld ook snel overbelast door onze thuissituatie met een gehandicapt kind en een deeltijd HBO en een parttime baan en alles wat er geregeld moet worden rondom de zorg voor kind maar hij herkent dat gewoon niet en ziet het daardoor niet.
Wat betreft huishouden zou ik je inderdaad adviseren om een schoonmaakster te zoeken. Wekelijks een schoon huis scheelt een hoop discussie.
Ik ben bijvoorbeeld ook snel overbelast door onze thuissituatie met een gehandicapt kind en een deeltijd HBO en een parttime baan en alles wat er geregeld moet worden rondom de zorg voor kind maar hij herkent dat gewoon niet en ziet het daardoor niet.
Wat betreft huishouden zou ik je inderdaad adviseren om een schoonmaakster te zoeken. Wekelijks een schoon huis scheelt een hoop discussie.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
donderdag 4 april 2024 om 11:33
Zo iemand zou dus ook binnen no time een ex zijn. Dat is toch pure manipulatie! Hij doet het niet uit zichzelf, maar óók niet als je het vraagt, want dan voelt hij zich gedwongen. Je verliest dus altijd, en ik denk echt dat dat opzettelijk is. Nee, daar zou ik binnen een week klaar mee zijn.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑04-04-2024 08:50Oh, dit bestaat echt hoor. Mijn ex was zo’n lot. “Man, wil je even de wc schoonmaken, want die zit dankzij jou onder de vieze spetters”. “Ja is goed.” Uren later. “Ga je de wc nog doen?” “Ja straks”. Weer uren later, geeft bleek en doekjes in z’n handen “ga je de wc schoonmaken?” “Ja maar zo voel ik me door jou gedwongen” “Als jij het niet doet dwing je mij het te doen” “Jij draait het altijd zo dat het alles om jou draait!” En loopt boos weg, om te gaan gamen met een koptelefoon op met bier binnen handbereik en laat mij alsnog de wc schoonmaken.
donderdag 4 april 2024 om 11:40
Ja, dat zou de ideale situatie zijn. Maar ze zijn niet samen verantwoordelijk, want hij vertikt het om die verantwoordelijkheid op zich te nemen. Dus zal hij als een klein kind eerst opgevoed moeten worden dat het inderdaad een gezamenlijke verantwoordelijkheid is.Zeemeermin84 schreef: ↑04-04-2024 10:27Waarom hebben velen hier het over "taken geven"?
Je bent samen verantwoordelijk voor het huishouden. Op het moment dat je taken gaat geven, accepteer en communiceer je daarmee dus dat jij degene bent die chef huishouden is en die ander dús minder of geen verantwoordelijkheid draagt.
Ikzelf zou van minder moe worden.
donderdag 4 april 2024 om 11:51
Bij mij is het op die manier uiteindelijk wel tot een scheiding gekomen. Ex-man liet alles liggen onder mom van "zie ik niet, kan ik niet, vergeet ik gewoon, etc" en het kwam er op neer dat ik vroeg en bleef vragen - dat ik lijstjes met to do's op zijn verzoek schreef waar vervolgens weer niets mee gebeurde. Ik was op een bepaald moment gewoon klaar met vragen en deed het maar, want dat koste minder energie dat het hele gesoebat de hele tijd. Het werk op zich vond ik nog niet zo erg, maar ergens onderweg verloor ik het respect naar hem toe als volwaardige partner. Ik begon hem bijna als extra kind te zien. Dat tastte vervolgens mijn libido behoorlijk aan, want ik vond hem gewoon niet meer aantrekkelijk omdat ik meer in de moederrol zat dan in de partnerrol.
Toen hij daar dan vervolgens over begon te klagen is de bom uiteindelijk gebarsten.
Ben ik gescheiden om huishoudelijke klusjes ? Niet uitsluitend, maar het lag wel aan de basis van een scheefgetrokken verhouding die uiteindelijk meer negatieve gevolgen kreeg.
Dus pas op met dit patroon en bespreek het maar eens met je man als voorbeeld van hoe het niet moet.
Toen hij daar dan vervolgens over begon te klagen is de bom uiteindelijk gebarsten.
Ben ik gescheiden om huishoudelijke klusjes ? Niet uitsluitend, maar het lag wel aan de basis van een scheefgetrokken verhouding die uiteindelijk meer negatieve gevolgen kreeg.
Dus pas op met dit patroon en bespreek het maar eens met je man als voorbeeld van hoe het niet moet.
belgali wijzigde dit bericht op 04-04-2024 11:51
0.04% gewijzigd
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 4 april 2024 om 11:51
In theorie helemaal eens. In de praktijk kun je dan vaak wachten tot je een ons weegt.Zeemeermin84 schreef: ↑04-04-2024 10:27Waarom hebben velen hier het over "taken geven"?
Je bent samen verantwoordelijk voor het huishouden. Op het moment dat je taken gaat geven, accepteer en communiceer je daarmee dus dat jij degene bent die chef huishouden is en die ander dús minder of geen verantwoordelijkheid draagt.
Dus heb ik een taakverdeling gemaakt op basis waarvan mijn man de helft van de lasten op zich neemt. Daar hoef ik sindsdien niks meer aan te managen.
Als je voor elk taakje opnieuw je vent moet aansporen en checken of het gedaan is, zou ik er ook snel klaar mee zijn.
Tenzij man een hopeloze druif is (en dat zou bij TO best wel kunnen kloppen) zou een taakverdeling waarbij hij vanaf morgen voor altijd de urgente zaken op zich neemt, prima zijn denk ik. En eerlijk is eerlijk, hij gaat die taakverdeling niet maken.
donderdag 4 april 2024 om 11:53
Dat heet op zijn Engels:
Weaponized incompetence, also called strategic incompetence, is when someone knowingly or unknowingly demonstrates an inability to perform or master certain tasks, thereby leading others to take on more work. This generally occurs in two domains—in the household, between partners, and at work, between colleagues.
Vertaling: ook wel strategische incompetentie genoemd, is wanneer iemand bewust of onbewust blijk geeft van een onvermogen om bepaalde taken uit te voeren of te beheersen, waardoor anderen ertoe worden aangezet meer werk op zich te nemen. Dit gebeurt over het algemeen op twee domeinen: in het huishouden, tussen partners, en op het werk, tussen collega's.
Feitelijk is het gewoon manipulatie en gaslighting. Want zo iemand wil het niet doen en door het niet te doen of door het slecht te doen, wordt een ander gedwongen het te doen. En vaak komen ze dan ook met klachten als: jouw standaard is te hoog, je zeurt, je dwingt me, bladiebla.
Heel. erg. onaantrekkelijk.
Weaponized incompetence, also called strategic incompetence, is when someone knowingly or unknowingly demonstrates an inability to perform or master certain tasks, thereby leading others to take on more work. This generally occurs in two domains—in the household, between partners, and at work, between colleagues.
Vertaling: ook wel strategische incompetentie genoemd, is wanneer iemand bewust of onbewust blijk geeft van een onvermogen om bepaalde taken uit te voeren of te beheersen, waardoor anderen ertoe worden aangezet meer werk op zich te nemen. Dit gebeurt over het algemeen op twee domeinen: in het huishouden, tussen partners, en op het werk, tussen collega's.
Feitelijk is het gewoon manipulatie en gaslighting. Want zo iemand wil het niet doen en door het niet te doen of door het slecht te doen, wordt een ander gedwongen het te doen. En vaak komen ze dan ook met klachten als: jouw standaard is te hoog, je zeurt, je dwingt me, bladiebla.
Heel. erg. onaantrekkelijk.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in