Relaties
alle pijlers
Verdeling mental load
maandag 18 december 2023 om 15:00
Regelmatig lees ik in artikelen dat de 'mental load' tussen mannen en vrouwen niet eerlijk verdeeld is in relaties.
Hier herken ik mezelf ook in. In mijn relatie (getrouwd, twee kinderen), doen we de meeste dingen echt samen. De zorg voor de kinderen, het huishouden, de financiën, dit zit allemaal goed.
Het loopt alleen scheef als het om het 'andere' gaat. Afspraken bij de tandarts of in het ziekenhuis (jongste heeft zorg nodig), komen op mij neer. Man vraagt hier wel vrij voor als ik het aangeef, maar is minder flexibel dan ik (ZZP). Hetzelfde geldt voor bestellen van hulpmiddelen, het overzicht van de medicijnen etc. Ook als het om school gaat ben ik degene die de berichten bijhoudt, weet of er iets mee naar school moet en wanneer, die helpt op school (tenzij ik het vraag, dan gaat man ook weleens mee op uitje). Ik weet wie er in de klassen van de kinderen zitten, faciliteer speelafspraakjes, heb contact met de andere ouders etc. Kinderfeestjes organiseer ik voor 90%, man helpt op de dag zelf, of als ik concreet input vraag. Ik ben vast nog dingen vergeten, oh ja, bijhouden van de kledingkasten, kopen van de kleding en schoenen, al dit soort zaken komen ook automatisch bij mij terecht. Bij elkaar vind ik het echt wel veel.
Nu komt alleen de maar... Want ik zou dit aan de ene kant anders willen zien, maar vind het tegelijkertijd ook moeilijk om los te laten. Mijn man en ik zijn tegenpolen, hij is introvert en zijn aandacht beperkt zich tot een heel klein cirkeltje, ik zie hem dus niet sociaal gaan doen op school. Dat past niet bij hem, terwijl ik het op zichzelf wél leuk vind. Of op zichzelf niet vervelend in ieder geval. Ik ben ook erg nieuwsgierig en heb graag overal een vinger in de pap, dus dingen loslaten vind ik moeilijk. Ik wíl het eigenlijk allemaal wel doen, maar zou ook graag deels ontlast willen worden. Hoe doen andere mensen/stellen dit? Hoe zet je bij jezelf iets uit (minder bemoeien, meer loslaten) en bij je partner iets aan (zich interesseren voor nieuwe dingen)?
Hier herken ik mezelf ook in. In mijn relatie (getrouwd, twee kinderen), doen we de meeste dingen echt samen. De zorg voor de kinderen, het huishouden, de financiën, dit zit allemaal goed.
Het loopt alleen scheef als het om het 'andere' gaat. Afspraken bij de tandarts of in het ziekenhuis (jongste heeft zorg nodig), komen op mij neer. Man vraagt hier wel vrij voor als ik het aangeef, maar is minder flexibel dan ik (ZZP). Hetzelfde geldt voor bestellen van hulpmiddelen, het overzicht van de medicijnen etc. Ook als het om school gaat ben ik degene die de berichten bijhoudt, weet of er iets mee naar school moet en wanneer, die helpt op school (tenzij ik het vraag, dan gaat man ook weleens mee op uitje). Ik weet wie er in de klassen van de kinderen zitten, faciliteer speelafspraakjes, heb contact met de andere ouders etc. Kinderfeestjes organiseer ik voor 90%, man helpt op de dag zelf, of als ik concreet input vraag. Ik ben vast nog dingen vergeten, oh ja, bijhouden van de kledingkasten, kopen van de kleding en schoenen, al dit soort zaken komen ook automatisch bij mij terecht. Bij elkaar vind ik het echt wel veel.
Nu komt alleen de maar... Want ik zou dit aan de ene kant anders willen zien, maar vind het tegelijkertijd ook moeilijk om los te laten. Mijn man en ik zijn tegenpolen, hij is introvert en zijn aandacht beperkt zich tot een heel klein cirkeltje, ik zie hem dus niet sociaal gaan doen op school. Dat past niet bij hem, terwijl ik het op zichzelf wél leuk vind. Of op zichzelf niet vervelend in ieder geval. Ik ben ook erg nieuwsgierig en heb graag overal een vinger in de pap, dus dingen loslaten vind ik moeilijk. Ik wíl het eigenlijk allemaal wel doen, maar zou ook graag deels ontlast willen worden. Hoe doen andere mensen/stellen dit? Hoe zet je bij jezelf iets uit (minder bemoeien, meer loslaten) en bij je partner iets aan (zich interesseren voor nieuwe dingen)?
maandag 18 december 2023 om 21:26
Het is hier oneerlijk verdeeld, mijn lief vind een beetje, ik vind best heel erg. Hij geeft wel aan dat hij het zonder mij niet zou redden (hij red het soms best een paar dagen zonder mij, maar hij vind het echt heel zwaar en er moet vooral niets geks gebeuren) maar hij heeft geen flauw idee welke af en toe dingen er verder zijn.
Mijn vriend is op zijn werk helaas ook slecht in het plannen, vooruit kijken en alle ballen in de lucht houden. Dus ik kan hem ook niet voor de voeten gooien dat het hem op zijn werk ook lukt, want daar loopt hij tegen precies hetzelfde aan.
Vorig jaar heb ik het boek fairplay gelezen. Dat gaat over het verdelen van de huishoudelijke taken. Het is verschrikkelijk Amerikaans, maar het hielp mij wel om mezelf wakker te schudden dat het niet gek is dat ik zo moe was. Het boek gaat er vanuit dat je taken moet verdelen en dat diegene dan ook verantwoordelijk is voor de gehele CPE (Conception, Planning, Excecution). Dat vind ik een beetje ver gaan, maar ergens is het wel een goed uitgagnspunt, want dan hoef je er ook echt niet over na te denken en kan je het helemaal bij de ander leggen. Waar ook veel nadruk op wordt gelegd is dat je van te voren goed moet afspreken wat de MSC is, de Minimal Standard of Care. Als daar veel vershil in zit heb je namelijk alsnog ruzie....
Er is ook een set met kaarten wat een goede conversation starter kan vormen. Mijn vriend was dus heel sceptisch, maar hij heeft de lijst een keer doorgekeken (ook hier te vinden https://pretentiousmama.files.wordpress ... itions.pdf) en moest toen wel toegeven dat 90% van de zaken in elk geval mijn naam bij stond (soms met zijn naam...). Dat vond hij wel confronterend. We zijn ooit begonnen met gesprekken voeren over MSC en CPE, maar dat vonden wij echt wel veel tijd kosten, en ergens wel interessant, maar veel andere dingen te doen, dus nooit af gemaakt.Bovendien mijn vriend heeft er geen probleem mee, want ik regel het meeste.....
Overigens, een kleine aanpassing die mij veel heeft opgeleverd is de zondagavond check in. Als we met z'n 4-en eten op zondagavond dan kijken we even de komende week door (heel specifiek, wie waar hoe laat wat) en de week erna globaal (oppas, kadootjes om te kopen etc). Dat hielp ons al om het meer teerlijk te verdelen.
Mijn vriend is op zijn werk helaas ook slecht in het plannen, vooruit kijken en alle ballen in de lucht houden. Dus ik kan hem ook niet voor de voeten gooien dat het hem op zijn werk ook lukt, want daar loopt hij tegen precies hetzelfde aan.
Vorig jaar heb ik het boek fairplay gelezen. Dat gaat over het verdelen van de huishoudelijke taken. Het is verschrikkelijk Amerikaans, maar het hielp mij wel om mezelf wakker te schudden dat het niet gek is dat ik zo moe was. Het boek gaat er vanuit dat je taken moet verdelen en dat diegene dan ook verantwoordelijk is voor de gehele CPE (Conception, Planning, Excecution). Dat vind ik een beetje ver gaan, maar ergens is het wel een goed uitgagnspunt, want dan hoef je er ook echt niet over na te denken en kan je het helemaal bij de ander leggen. Waar ook veel nadruk op wordt gelegd is dat je van te voren goed moet afspreken wat de MSC is, de Minimal Standard of Care. Als daar veel vershil in zit heb je namelijk alsnog ruzie....
Er is ook een set met kaarten wat een goede conversation starter kan vormen. Mijn vriend was dus heel sceptisch, maar hij heeft de lijst een keer doorgekeken (ook hier te vinden https://pretentiousmama.files.wordpress ... itions.pdf) en moest toen wel toegeven dat 90% van de zaken in elk geval mijn naam bij stond (soms met zijn naam...). Dat vond hij wel confronterend. We zijn ooit begonnen met gesprekken voeren over MSC en CPE, maar dat vonden wij echt wel veel tijd kosten, en ergens wel interessant, maar veel andere dingen te doen, dus nooit af gemaakt.Bovendien mijn vriend heeft er geen probleem mee, want ik regel het meeste.....
Overigens, een kleine aanpassing die mij veel heeft opgeleverd is de zondagavond check in. Als we met z'n 4-en eten op zondagavond dan kijken we even de komende week door (heel specifiek, wie waar hoe laat wat) en de week erna globaal (oppas, kadootjes om te kopen etc). Dat hielp ons al om het meer teerlijk te verdelen.
maandag 18 december 2023 om 21:38
Goed idee. Vanaf welke leeftijd begin je hiermee? Mijn zoon is dertien en zou dus echt nooit naar de kapper gaan als ik het niet zou regelen.
maandag 18 december 2023 om 21:50
Pakweg een jaar of vijftien. Maar het gaat wel om afnemende sturing. Dus niet meteen helemaal loslaten. Na de fase van lunch klaarmaken komt de fase van checken of hij zijn lunch heeft klaargemaakt. En daarna komt erop vertrouwen dat hij zijn lunch heeft klaargemaakt en anders lost hij het wel op.Kipzonderkop schreef: ↑18-12-2023 21:38Goed idee. Vanaf welke leeftijd begin je hiermee? Mijn zoon is dertien en zou dus echt nooit naar de kapper gaan als ik het niet zou regelen.
Nou scheelt het dat ik ten eerste een tamelijk plichtsgetrouw kind heb met een gevoel van verantwoordelijkheid. Hij is nooit ergens te laat, ik heb hem nooit uit bed hoeven trommelen. Dat scheelt. Ten tweede ben ik zelf niet zo bang om dingen 'mis' te laten gaan. Dan gaat hij niet naar de kapper, daar kan ik echt totaal niet mee zitten. Voorbeeld: hij heeft de neiging om zijn kleren op zijn kamer op de grond te gooien na één keer dragen. Daar ligt dus een stapel kleren. Niet mijn probleem, ik hoef daar niet naar te kijken. Maar hij weet dat kleding alleen gewassen wordt als het in de wasmand ligt. Dat heeft hij geleerd doordat hij wel eens niets had om aan te trekken, of net die trui die hij wilde dragen, niet gewassen was. Leren is ook dingen fout doen.
maandag 18 december 2023 om 21:55
Wat een goed idee, zo'n wekelijkse check in.Kaaaaaaaatje schreef: ↑18-12-2023 21:26Het is hier oneerlijk verdeeld, mijn lief vind een beetje, ik vind best heel erg. Hij geeft wel aan dat hij het zonder mij niet zou redden (hij red het soms best een paar dagen zonder mij, maar hij vind het echt heel zwaar en er moet vooral niets geks gebeuren) maar hij heeft geen flauw idee welke af en toe dingen er verder zijn.
Mijn vriend is op zijn werk helaas ook slecht in het plannen, vooruit kijken en alle ballen in de lucht houden. Dus ik kan hem ook niet voor de voeten gooien dat het hem op zijn werk ook lukt, want daar loopt hij tegen precies hetzelfde aan.
Vorig jaar heb ik het boek fairplay gelezen. Dat gaat over het verdelen van de huishoudelijke taken. Het is verschrikkelijk Amerikaans, maar het hielp mij wel om mezelf wakker te schudden dat het niet gek is dat ik zo moe was. Het boek gaat er vanuit dat je taken moet verdelen en dat diegene dan ook verantwoordelijk is voor de gehele CPE (Conception, Planning, Excecution). Dat vind ik een beetje ver gaan, maar ergens is het wel een goed uitgagnspunt, want dan hoef je er ook echt niet over na te denken en kan je het helemaal bij de ander leggen. Waar ook veel nadruk op wordt gelegd is dat je van te voren goed moet afspreken wat de MSC is, de Minimal Standard of Care. Als daar veel vershil in zit heb je namelijk alsnog ruzie....
Er is ook een set met kaarten wat een goede conversation starter kan vormen. Mijn vriend was dus heel sceptisch, maar hij heeft de lijst een keer doorgekeken (ook hier te vinden https://pretentiousmama.files.wordpress ... itions.pdf) en moest toen wel toegeven dat 90% van de zaken in elk geval mijn naam bij stond (soms met zijn naam...). Dat vond hij wel confronterend. We zijn ooit begonnen met gesprekken voeren over MSC en CPE, maar dat vonden wij echt wel veel tijd kosten, en ergens wel interessant, maar veel andere dingen te doen, dus nooit af gemaakt.Bovendien mijn vriend heeft er geen probleem mee, want ik regel het meeste.....
Overigens, een kleine aanpassing die mij veel heeft opgeleverd is de zondagavond check in. Als we met z'n 4-en eten op zondagavond dan kijken we even de komende week door (heel specifiek, wie waar hoe laat wat) en de week erna globaal (oppas, kadootjes om te kopen etc). Dat hielp ons al om het meer teerlijk te verdelen.
CPE is hier ook een ding, al noemt niemand het hier zo. Als mijn zoon aan de beurt is om te koken, moet hij ook bedenken wat we gaan eten, een boodschappenlijstje ervoor maken en indien nodig er boodschappen voor halen. Dat hoort ook bij koken. Ik vind het vervelendste van koken het steeds weer bedenken wat we gaan eten, dus dat wil ik dan niet alsnog zelf moeten doen. Ik wil ook dat hij leert dat dat er ook bij hoort.
maandag 18 december 2023 om 22:11
Onze zoons zijn vanaf hun 11de langzaamaan begonnen verantwoordelijkheid te nemen voor huishoudelijke taken, met name koken. Vanaf ongeveer 13 konden ze met een vast bedrag naar de winkel, spullen kopen en koken. Vanaf een jaar of 15, 16 weten ze waar de huishoudpot ligt, en regelen ze maar dat er eten is op hun kookdag.Kipzonderkop schreef: ↑18-12-2023 21:38Goed idee. Vanaf welke leeftijd begin je hiermee? Mijn zoon is dertien en zou dus echt nooit naar de kapper gaan als ik het niet zou regelen.
Wist je dat volwassenheid in ons deel van de wereld in de afgelopen eeuwen al begon rond 13, 14? Het is nogal cultureel bepaald dat mensen steeds langer als onvolwassen worden gezien. Meer gevolg van hoe je opgroeid, dan van wat je werkelijk kan.
Ik pleit overigens niet voor het idee dat mensen maar jong volwassen moeten worden, maar de infantilisering van volwassenen lijkt me ook niet zo gezond.
maandag 18 december 2023 om 23:13
maandag 18 december 2023 om 23:18
Een andere tip is dat je een maximum stelt aan hoeveel tijd je per dag kwijt bent aan huishouden/regelzaken.
Of liever gezegd: een heilig uur inbouwen dat voor jou ontspanning is.
Wat dan qua regelzaken niet af is wordt dan niet gedaan, of doet je partner.
En jij kijkt gewoon wat het meest noodzakelijk is wat je moet doen
Of liever gezegd: een heilig uur inbouwen dat voor jou ontspanning is.
Wat dan qua regelzaken niet af is wordt dan niet gedaan, of doet je partner.
En jij kijkt gewoon wat het meest noodzakelijk is wat je moet doen
dinsdag 19 december 2023 om 06:35
Ik zag hier iemand schrijven dat linksom of rechtsom, de vrouw toch wel bijna altijd de Sjaak is!
Veel mannen helpen tegenwoordig wel wat meer mee en hebben hun 'pappadagen', maar van echt eerlijke verdeling is nog maar weinig sprake vrees ik.
Veel vrouwen zijn ondanks banen en opleidingen, nog altijd dat manusje van alles thuis, die vliegende keep.
Ik vraag me af of het ooit écht zal veranderen..
Veel mannen helpen tegenwoordig wel wat meer mee en hebben hun 'pappadagen', maar van echt eerlijke verdeling is nog maar weinig sprake vrees ik.
Veel vrouwen zijn ondanks banen en opleidingen, nog altijd dat manusje van alles thuis, die vliegende keep.
Ik vraag me af of het ooit écht zal veranderen..
dinsdag 19 december 2023 om 07:27
Dit is één van de redenen dat ik er (en dat deed ik sowieso al) heel sterk aan twijfel of ik wel aan kinderen wil beginnen. Ik zeg weleens dat ik best vader zou willen zijn; moeder is een heel ander verhaal (ja ik weet dat het van je relatie afhangt, maar ook kijkend naar de maatschappij vind ik dat er teveel van moeders/vrouwen wordt verwacht).Pindakaasjes schreef: ↑19-12-2023 06:35Ik zag hier iemand schrijven dat linksom of rechtsom, de vrouw toch wel bijna altijd de Sjaak is!
Veel mannen helpen tegenwoordig wel wat meer mee en hebben hun 'pappadagen', maar van echt eerlijke verdeling is nog maar weinig sprake vrees ik.
Veel vrouwen zijn ondanks banen en opleidingen, nog altijd dat manusje van alles thuis, die vliegende keep.
Ik vraag me af of het ooit écht zal veranderen..
dinsdag 19 december 2023 om 07:35
Ik denk van wel. Maar dat kan een aantal generaties duren. Elke generatie laat, hopelijk, een klein beetje los hoe het in hun eigen jeugd ging, past dat een klein beetje aan. Dat ga je dan hopelijk terugzien in de opvoeding van de nieuwe generatie, en zo komt er langzaamaan een shift. Maar dat kost jaren.Pindakaasjes schreef: ↑19-12-2023 06:35Ik zag hier iemand schrijven dat linksom of rechtsom, de vrouw toch wel bijna altijd de Sjaak is!
Veel mannen helpen tegenwoordig wel wat meer mee en hebben hun 'pappadagen', maar van echt eerlijke verdeling is nog maar weinig sprake vrees ik.
Veel vrouwen zijn ondanks banen en opleidingen, nog altijd dat manusje van alles thuis, die vliegende keep.
Ik vraag me af of het ooit écht zal veranderen..
Ik denk dat de meeste vrouwen nog niet genoeg los kunnen komen van hun eigen opvoeding en dus gewoon veronderstellen dat het ook hun taak is om hoofd huishouden te zijn. Met als gevolg dat de man achterover kan leunen. Als daar nog bovenop komt dat de vrouw graag controle wil houden, of erkenning al voldoende vindt, tja, dan zijn we nog een paar generaties verwijderd van echte verandering.
dinsdag 19 december 2023 om 07:45
Timetraveler schreef: ↑19-12-2023 07:27Dit is één van de redenen dat ik er (en dat deed ik sowieso al) heel sterk aan twijfel of ik wel aan kinderen wil beginnen. Ik zeg weleens dat ik best vader zou willen zijn; moeder is een heel ander verhaal (ja ik weet dat het van je relatie afhangt, maar ook kijkend naar de maatschappij vind ik dat er teveel van moeders/vrouwen wordt verwacht).
Ik snap je volledig. Ik heb namelijk méér dan eens tegen mijn man gezegd: "ik zou best wel eens met jou willen ruilen!"
T'is waar, jij maakt lange dagen qua werk. Maar je kunt je daar dan ook vol op focussen, de rest draait dankzij mij wel toch wel door.
Ik zit veel vaker in een spagaat. Zeker toen de kinderen jonger waren regelde en rende ik me vaak een slag in de rondte.
Maar dan ben je onderaan de streep toch maar die parttime werkende vrouw, die dus tijd genoeg over heeft.
Tegenover die man die weken van 60 uur maakt. Einde discussie.
dinsdag 19 december 2023 om 08:55
Ik heb geen kinderwens, maar als ik moet kiezen, dan ben ik liever vader dan moeder.Timetraveler schreef: ↑19-12-2023 07:27Dit is één van de redenen dat ik er (en dat deed ik sowieso al) heel sterk aan twijfel of ik wel aan kinderen wil beginnen. Ik zeg weleens dat ik best vader zou willen zijn; moeder is een heel ander verhaal (ja ik weet dat het van je relatie afhangt, maar ook kijkend naar de maatschappij vind ik dat er teveel van moeders/vrouwen wordt verwacht).
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 19 december 2023 om 09:02
Ik heb zelfs tegen mijn partner gezegd dat ik vader wilde worden. Hij vond dat prima en doet van baby af ook heel veel met zoon. Terecht overigens, want ik werk meer dan hij.Timetraveler schreef: ↑19-12-2023 07:27Dit is één van de redenen dat ik er (en dat deed ik sowieso al) heel sterk aan twijfel of ik wel aan kinderen wil beginnen. Ik zeg weleens dat ik best vader zou willen zijn; moeder is een heel ander verhaal (ja ik weet dat het van je relatie afhangt, maar ook kijkend naar de maatschappij vind ik dat er teveel van moeders/vrouwen wordt verwacht).
En toch.
Als ik die mental load-vragen invul, is vrijwel al het planwerk mijn pakkie-an. Man ziet het vaak gewoon niet.
dinsdag 19 december 2023 om 09:12
Ik deed de Volkskrant test gister en kwam uit op 60/40 voor ons. Vond het alleen niet helemaal eerlijk. Ja, man kookt ook, maar 2x per week. Hij brengt of haalt kinderen weleens naar school, maar 90% doe ik. Dus dan vul je 'samen' in, maar dat is niet helemaal realistisch. Enfin, nog steeds goed uitgangspunt voor n gesprek ergens deze week.
Over man - vrouw verhoudingen, ik denk dat hierbij verschillende dingen spelen. Volgens mij kunnen mannen over het algemeen beter delen van hun leven scheiden. Als ze werken zijn ze alleen met werk bezig, terwijl vrouwen nog nadenken over het huishouden etc. Als ik naar mezelf kijk ben ik me ook meer bezig met een deel zijn van de wijk waarin we wonen, de school waar de kinderen heengaan etc. Mijn man richt zich alleen op ons gezin, familie en vrienden.
Over man - vrouw verhoudingen, ik denk dat hierbij verschillende dingen spelen. Volgens mij kunnen mannen over het algemeen beter delen van hun leven scheiden. Als ze werken zijn ze alleen met werk bezig, terwijl vrouwen nog nadenken over het huishouden etc. Als ik naar mezelf kijk ben ik me ook meer bezig met een deel zijn van de wijk waarin we wonen, de school waar de kinderen heengaan etc. Mijn man richt zich alleen op ons gezin, familie en vrienden.
dinsdag 19 december 2023 om 09:15
Jufjoke schreef: ↑19-12-2023 07:35Ik denk van wel. Maar dat kan een aantal generaties duren. Elke generatie laat, hopelijk, een klein beetje los hoe het in hun eigen jeugd ging, past dat een klein beetje aan. Dat ga je dan hopelijk terugzien in de opvoeding van de nieuwe generatie, en zo komt er langzaamaan een shift. Maar dat kost jaren.
Ik denk dat de meeste vrouwen nog niet genoeg los kunnen komen van hun eigen opvoeding en dus gewoon veronderstellen dat het ook hun taak is om hoofd huishouden te zijn. Met als gevolg dat de man achterover kan leunen. Als daar nog bovenop komt dat de vrouw graag controle wil houden, of erkenning al voldoende vindt, tja, dan zijn we nog een paar generaties verwijderd van echte verandering.
Daar ben ik ook van overtuigd. Jouw kinderen zullen daar veel verder in zijn dan de kinderen van TO straks en van vele anderen die in dit topic gepost hebben. Daardoor duurt dat ook gewoon nog generaties, omdat de kinderen die nu opgroeien tóch voor het grootste deel nog opgroeien met ouders waarbij de moeder alles regelt. En dat voorbeeld nemen ze mee.
Het zou mooi zijn als vrouwen hun energie minder in het zelf oplossen van de mentale last (en vele andere dingen) zouden steken en meer in het gelijkwaardig krijgen van de relatie. En ja, hoe oneerlijk ook, dat is een taak van de vrouw. Want die man heeft geen probleem dus hoeft niks op te lossen. Totdat de vrouw het wél zijn probleem maakt door het een punt te maken in de relatie. Liefst voordat er kinderen komen maar helaas zijn de meeste vrouwen er dan nog niet mee bezig want dan is het nog niet zoveel extra moeite 'dus' okee. Maar anders dan toch zeker wanneer die kinderen er eenmaal zijn en er voorgeleefd wordt hoe een relatie eruit ziet.
dinsdag 19 december 2023 om 09:22
Wij werken nu allebei fulltime en hebben het huishouden echt wel gelijk verdeeld. Ik merk het vooral met regelen nu we in het proces van een huis kopen zitten. Ik probeer dingen die hij zou regelen echt los te laten (dingen als cadeautjes voor zijn familie heb ik me überhaupt nooit mee bemoeid), maar omdat er best wat van afhangt (ook voor mij) lukt me dat toch niet zo goed merk ik ("Schat, deadline bankgarantie komt eraan. Heb je dit en dit nog geregeld met de hypotheekadviseur voordat de deadline deze week verloopt?" of hem helpen herinneren aan dat hij mij nog moet aanmelden als zijn pensioenpartner bijvoorbeeld). Ik vraag me vooral soms af hoe het kan dat sommige van dat soort dingen regelmatig door mijn hoofd schieten/spoken, maar bij hem blijkbaar minder vaak of niet..?Pindakaasjes schreef: ↑19-12-2023 07:45Ik snap je volledig. Ik heb namelijk méér dan eens tegen mijn man gezegd: "ik zou best wel eens met jou willen ruilen!"
T'is waar, jij maakt lange dagen qua werk. Maar je kunt je daar dan ook vol op focussen, de rest draait dankzij mij wel toch wel door.
Ik zit veel vaker in een spagaat. Zeker toen de kinderen jonger waren regelde en rende ik me vaak een slag in de rondte.
Maar dan ben je onderaan de streep toch maar die parttime werkende vrouw, die dus tijd genoeg over heeft.
Tegenover die man die weken van 60 uur maakt. Einde discussie.
dinsdag 19 december 2023 om 11:41
Wat bedoel je daar mee? Wat moet er voor sociaals gedaan worden op school? Halen en brengen? Daar hoef je niet zo sociaal voor te zijn toch? En lijkt me dat degene dat doet die dat het beste in zijn werkschema kan passen. Hier is de school dichtbij, kinderen gaan/gingen altijd (vanaf groep 3) zelf naar school. Ik kom dus eigenlijk zelden op de basisschool en man ook niet. Helpen op school? Zelden. Voor bepaalde taken (bieb, etc) zijn vaste vrijwilligers. Mee met excursies doe ik zelden (1x gedaan in 8 jaar?) want ik werk redelijk veel. Man is ook maar 1x meegegaan. Geen probleem, genoeg ouders die wel willen/kunnen.Waitingforthenight schreef: ↑18-12-2023 15:00
ik zie hem dus niet sociaal gaan doen op school. Dat past niet bij hem.
Hier gaat het gewoon zoals het gaat. Nooit afspraken over gemaakt eigenlijk. Man is heel handig en ik niet, dus hij neemt automatisch alle klussen in huis op zich en ook de tuin doet hij. Hij is altijd wel bezig met iets op te knappen, te repareren of te verbouwen (nu bezig met een aanbouw bijv).
Brengen/halen naar clubjes doen we in overleg, of hij haalt en ik breng bijv. Huishouden doe ik meer omdat ik een dag minder werk dan hij. Maar hij pakt ook gerust dingen op op zijn vrije dag. Administratie is vooral zijn ding. Kinderen doen we samen. Ik zit er wat meer bovenop (huiswerk). Dat zit in mijn aard, ik wil dat ze goed leren en weet altijd precies wie wanneer toets heeft, ik ben gestructureerd wat dat betreft etc. Hij is wat makkelijker maar zei onlangs nog dat hij het erg waardeert dat ik er zo bovenop zit. Dus dat werkt prima. Hij helpt de kinderen gerust met huiswerk als dat nodig is. Alle andere zaken rondom de kinderen doen we samen. Als dochter nieuwe schoenen/jas nodig heeft zit ie gerust 's avonds maar haar op internet te zoeken naar opties.
Tandarts gaan we als gezin heen.
tulpje22 wijzigde dit bericht op 19-12-2023 12:01
11.85% gewijzigd
dinsdag 19 december 2023 om 11:50
@Tulpje22: Ik vind het wel heel nuttig om op school te zijn. Op die manier zie ik in een paar minuten best veel over de gemoedstoestand van de kinderen. Hoe ze het hebben op school, hoe het gaat in de klas etc. Ze zitten nu in groep 4 en 6 (maar jonge leerling). Best een drukke route, dus we zullen nog wel een tijdje blijven brengen.
Met de ouders van kinderen waar ze vaak mee spelen maak ik soms een kort praatje. Ik ben klasse ouder en zit dus samen met een andere ander tussen de communicatie van de juf met de ouders. Meld me aan als ik iets kan doen, begeleiden met een uitje oid. Dat bedoel ik het sociale deel met school. Ik voel me wel verplicht om dingen bij te dragen op school, mijn man heeft daar niet zo'n last van
Met de ouders van kinderen waar ze vaak mee spelen maak ik soms een kort praatje. Ik ben klasse ouder en zit dus samen met een andere ander tussen de communicatie van de juf met de ouders. Meld me aan als ik iets kan doen, begeleiden met een uitje oid. Dat bedoel ik het sociale deel met school. Ik voel me wel verplicht om dingen bij te dragen op school, mijn man heeft daar niet zo'n last van
dinsdag 19 december 2023 om 11:54
@Taskmaster: Dat is zeker zo. Ik denk niet dat hij iets niet kán, wel dat hem bepaalde dingen niet liggen die ik wel belangrijk vind. Dat de buurvrouw hem een botte hork vindt boeit hem niet, ik vind een goed contact met de buren wel fijn, zeker omdat de kinderen elkaar leuk vinden.
Mijn doel is daarom om het medische deel meer bij hem neer te leggen, zodat ik minder op m'n bord heb. Afspraken maken bij huisarts, tandarts, ziekenhuis, fysio, op tijd bestellen van medicatie en hulpmiddelen, weten wanneer we die op moeten halen etc.
Mijn doel is daarom om het medische deel meer bij hem neer te leggen, zodat ik minder op m'n bord heb. Afspraken maken bij huisarts, tandarts, ziekenhuis, fysio, op tijd bestellen van medicatie en hulpmiddelen, weten wanneer we die op moeten halen etc.
dinsdag 19 december 2023 om 11:58
Grappig, het is net of ik mijn eigen verhaal lees. Mijn man is ook vaak weg (letterlijk) en dan komt het toch weer naar mij toe. Ook is hij er niet goed in, dus moet ik het alsnog vragen en aan denken anders staat kind bijvoorbeeld zonder kado bij vriendin. Ik vind het lastig en soms inderdaad veel regelen, maar het is niet anders. Ik heb het wel eens besproken met man, en dan zegt hij wel, dat kan ik toch ook doen, maar uiteindelijk vergeet hij het dan en doe ik het alsnog..... cirkel weer rond...
dinsdag 19 december 2023 om 12:26
Wat ook niet helpt is dat andere vrouwen net doen of je je man mishandelt of verwaarloost als ze hem een keer zelf iets zien doen.happyapple schreef: ↑18-12-2023 23:13Herkenbaar... En ik heb eigenlijk niet eens zoveel problemen met de verdeling op zich, maar een beetje meer erkenning van wat ik allemaal doe, zou toch wel eens fijn zijn...
Man levert bij een bbq sate.
Buurvrouwen vallen van hun stoel, halen man erbij, sate is de happening van de dag en het lekkerst wat een ieder ooit heeft gegeten.
Man: 'ik kook elke dag'
Buurvrouwen in shock, mannen 'haha rustig aan vriend, nou lijk ik een lul haha' .
Man gaat weg om kind weg te brengen.
Buurvrouwen vragen 'hoe ik dat voor elkaar krijg', en helemaal als lekker zit te chillen op de buurtbarbecue (mijn kinderen zijn al wat groter dus ik hoef ook niet perse met een kind op schoot of erachteraan rennen) vinden ze dat Heel Raar.
Dat man niet op de bbq aanwezig WIL zijn en het leuk vindt om mee te gaan naar voetbal, ach.
Als hij dan terug komt fietsen krijgt hij 'een biertje, harde werker'.
Al die buurvrouwen die de hele middag zijn bezig geweest met hun peuters, hapjes, etc. Dat is allemaal normaal.
Een man die 20 minuten fietst naar een voetbalveld en sateetjes maakt is een held en zijn vrouw die eens een middagje meedoet aan de buurtbbq (en af en aan rent met kannen limonade) een lui monster.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
