Relaties
alle pijlers
Verdeling mental load
maandag 18 december 2023 om 15:00
Regelmatig lees ik in artikelen dat de 'mental load' tussen mannen en vrouwen niet eerlijk verdeeld is in relaties.
Hier herken ik mezelf ook in. In mijn relatie (getrouwd, twee kinderen), doen we de meeste dingen echt samen. De zorg voor de kinderen, het huishouden, de financiën, dit zit allemaal goed.
Het loopt alleen scheef als het om het 'andere' gaat. Afspraken bij de tandarts of in het ziekenhuis (jongste heeft zorg nodig), komen op mij neer. Man vraagt hier wel vrij voor als ik het aangeef, maar is minder flexibel dan ik (ZZP). Hetzelfde geldt voor bestellen van hulpmiddelen, het overzicht van de medicijnen etc. Ook als het om school gaat ben ik degene die de berichten bijhoudt, weet of er iets mee naar school moet en wanneer, die helpt op school (tenzij ik het vraag, dan gaat man ook weleens mee op uitje). Ik weet wie er in de klassen van de kinderen zitten, faciliteer speelafspraakjes, heb contact met de andere ouders etc. Kinderfeestjes organiseer ik voor 90%, man helpt op de dag zelf, of als ik concreet input vraag. Ik ben vast nog dingen vergeten, oh ja, bijhouden van de kledingkasten, kopen van de kleding en schoenen, al dit soort zaken komen ook automatisch bij mij terecht. Bij elkaar vind ik het echt wel veel.
Nu komt alleen de maar... Want ik zou dit aan de ene kant anders willen zien, maar vind het tegelijkertijd ook moeilijk om los te laten. Mijn man en ik zijn tegenpolen, hij is introvert en zijn aandacht beperkt zich tot een heel klein cirkeltje, ik zie hem dus niet sociaal gaan doen op school. Dat past niet bij hem, terwijl ik het op zichzelf wél leuk vind. Of op zichzelf niet vervelend in ieder geval. Ik ben ook erg nieuwsgierig en heb graag overal een vinger in de pap, dus dingen loslaten vind ik moeilijk. Ik wíl het eigenlijk allemaal wel doen, maar zou ook graag deels ontlast willen worden. Hoe doen andere mensen/stellen dit? Hoe zet je bij jezelf iets uit (minder bemoeien, meer loslaten) en bij je partner iets aan (zich interesseren voor nieuwe dingen)?
Hier herken ik mezelf ook in. In mijn relatie (getrouwd, twee kinderen), doen we de meeste dingen echt samen. De zorg voor de kinderen, het huishouden, de financiën, dit zit allemaal goed.
Het loopt alleen scheef als het om het 'andere' gaat. Afspraken bij de tandarts of in het ziekenhuis (jongste heeft zorg nodig), komen op mij neer. Man vraagt hier wel vrij voor als ik het aangeef, maar is minder flexibel dan ik (ZZP). Hetzelfde geldt voor bestellen van hulpmiddelen, het overzicht van de medicijnen etc. Ook als het om school gaat ben ik degene die de berichten bijhoudt, weet of er iets mee naar school moet en wanneer, die helpt op school (tenzij ik het vraag, dan gaat man ook weleens mee op uitje). Ik weet wie er in de klassen van de kinderen zitten, faciliteer speelafspraakjes, heb contact met de andere ouders etc. Kinderfeestjes organiseer ik voor 90%, man helpt op de dag zelf, of als ik concreet input vraag. Ik ben vast nog dingen vergeten, oh ja, bijhouden van de kledingkasten, kopen van de kleding en schoenen, al dit soort zaken komen ook automatisch bij mij terecht. Bij elkaar vind ik het echt wel veel.
Nu komt alleen de maar... Want ik zou dit aan de ene kant anders willen zien, maar vind het tegelijkertijd ook moeilijk om los te laten. Mijn man en ik zijn tegenpolen, hij is introvert en zijn aandacht beperkt zich tot een heel klein cirkeltje, ik zie hem dus niet sociaal gaan doen op school. Dat past niet bij hem, terwijl ik het op zichzelf wél leuk vind. Of op zichzelf niet vervelend in ieder geval. Ik ben ook erg nieuwsgierig en heb graag overal een vinger in de pap, dus dingen loslaten vind ik moeilijk. Ik wíl het eigenlijk allemaal wel doen, maar zou ook graag deels ontlast willen worden. Hoe doen andere mensen/stellen dit? Hoe zet je bij jezelf iets uit (minder bemoeien, meer loslaten) en bij je partner iets aan (zich interesseren voor nieuwe dingen)?
dinsdag 19 december 2023 om 12:29
Taskmaster schreef: ↑19-12-2023 11:47Zo grappig, vrouwen die denken dat hun man sommige dingen 'niet kan'.
Wat als hij alleen woonde?
Wat als je gaat scheiden?
Let maar eens op wat hij dan allemaal kan. Stom excuus.
Ik moet bij dit soort topics altijd denken aan mijn schoonvader die 40 jaar geleden weduwnaar werd met twee jonge kinderen (dus in een tijd dat de genderrollen nog duidelijker waren). Ging er weleens wat fout? Ja. Was dat erg? Nee. Hij heeft de kinderen gewoon opgevoed in een schoon huis waar alles goed geregeld was. Mannen kunnen het niet, hou toch op.
dinsdag 19 december 2023 om 13:07
Het maakt niet uit hoe dat bij een ander thuis gaat, de vraag is; heb je er last van dat deze taken op jou neerkomen of vind je het ook wel gewoon prima? Want het gaat niet om wat een Volkskrant je wijs wil maken, als jullie het prima vinden hoe de taken verdeeld zijn, dan is dat toch gewoon oké? Als jij vindt dat er teveel op jouw schouders rust dan moet je niet miepen met dat je het niet los kan laten, maar dan moet je gewoon een taak overdragen aan je man en accepteren dat het niet altijd gaat zoals jij het voor ogen hebt.
dinsdag 19 december 2023 om 13:22
Ik heb niet alles gelezen, maar volgens mij gaat het niet om 'taken' en het wel of niet overdragen daarvan. Het gaat er juist om dat de ander die taken niet ziet en er niet aan denkt.
Dat is het vermoeiende en vervelende van die mentale last, altijd aan alles moeten denken omdat niemand anders eraan denkt.
Taken overdragen is simpel, als de ander althans bereid is die taak uit te voeren, maar dat ontslaat je niet van het denkwerk, van het 'verantwoordelijk' zijn voor die taak en zorgen dat het gebeurt.
Dat is het vermoeiende en vervelende van die mentale last, altijd aan alles moeten denken omdat niemand anders eraan denkt.
Taken overdragen is simpel, als de ander althans bereid is die taak uit te voeren, maar dat ontslaat je niet van het denkwerk, van het 'verantwoordelijk' zijn voor die taak en zorgen dat het gebeurt.
dinsdag 19 december 2023 om 13:29
Kellebel87 schreef: ↑19-12-2023 13:07Het maakt niet uit hoe dat bij een ander thuis gaat, de vraag is; heb je er last van dat deze taken op jou neerkomen of vind je het ook wel gewoon prima? Want het gaat niet om wat een Volkskrant je wijs wil maken, als jullie het prima vinden hoe de taken verdeeld zijn, dan is dat toch gewoon oké? Als jij vindt dat er teveel op jouw schouders rust dan moet je niet miepen met dat je het niet los kan laten, maar dan moet je gewoon een taak overdragen aan je man en accepteren dat het niet altijd gaat zoals jij het voor ogen hebt.
Dit vind ik veel te kort door de bocht. Van vrouwen wordt veel meer verwacht als het op huishouden en kinderen aan komt (lees de post van Surebaby maar). Als je je hele leven ingeprent krijgt dat het huishouden en de kinderen jouw verantwoordelijkheid zijn, is het best lastig om te gaan van "het is nu eenmaal zo" naar "ik vind dit niet oké".
dinsdag 19 december 2023 om 13:31
Zo’n ontzettend lastig onderwerp dit. En voor de vrouwen die hier lezen en denken, waarom lukt het bij niet beter; I feel you. En voor de vrouwen die het goed/ beter voor elkaar hebben steun ook die andere mama die verzuipt door haar nooit termen als schuld oid op te plakken.
En dat zeg ik bewust want na heel lange tijd van een negatieve slechte balans voor mij ligt het nu redelijk gelijk en zelfs voor mij voordelig maar hoe ik daar op afgerekend word. Lui, prinsesje, pas maar op dat hij niet vlucht naar een ander, heks, bitch. Deels van deze woorden komen zelfs uit de mond van mijn eigen moeder.
Mijn partner en ik hebben 5 kinderen waarvan een drie tegelijk. Na de geboorte heb ik een tijd bewust niet gewerkt omdat het allemaal veeleisend was en qua netwerk en crèche onvoldoende mogelijkheden. Het trok onze gehele relatie ongelijk ondanks alle afspraken, mijn beklag (jaja). 1,5 jaar geleden heb ik mijn partner gevraagd te vertrekken, ik kón niet meer, voelde geen liefde en aantrekkingskracht meer omdat ik samenleefde met een soort puberaal mens wat behalve werk en zelf ontspannen geen idee had wat het leven met 5 kinderen daadwerkelijk inhield van 07.00 tot 19.00 incl derde helft. Hij was altijd van de categorie helpen hoor en zei nooit nee maar zelfsturend, niks noppes nada.
Ben stewardess geworden om de periodes dat de kinderen naar papa gingen door te komen op zo aangenaam mogelijke wijze en wat gebeurde, mijn partner veranderd 180 graden. Hij deed het gewoon, hij kon het ook prima en ik knapte zo hard op van de tijd voor mezelf.
Wij vonden elkaar terug want we zijn nooit gescheiden door een gebrek aan liefde maar een gebrek aan communicatie.
We deden samen de Ad test, huishoudelijk zitten we 49 (ik) om 51 (hij) en mentaal net andersom. Hij werkt meer, ik ben zo’n 8 a 10 nachten per maand van huis.
Ik zal nooit zeggen dat je je vent eens even de oren moet wassen of dat je een parttime prinses bent die haar eigen lot creeert. Mijn enige toevoeging is, blijf praten en als dat niet lukt zoek daar dan hulp voor.
En dat zeg ik bewust want na heel lange tijd van een negatieve slechte balans voor mij ligt het nu redelijk gelijk en zelfs voor mij voordelig maar hoe ik daar op afgerekend word. Lui, prinsesje, pas maar op dat hij niet vlucht naar een ander, heks, bitch. Deels van deze woorden komen zelfs uit de mond van mijn eigen moeder.
Mijn partner en ik hebben 5 kinderen waarvan een drie tegelijk. Na de geboorte heb ik een tijd bewust niet gewerkt omdat het allemaal veeleisend was en qua netwerk en crèche onvoldoende mogelijkheden. Het trok onze gehele relatie ongelijk ondanks alle afspraken, mijn beklag (jaja). 1,5 jaar geleden heb ik mijn partner gevraagd te vertrekken, ik kón niet meer, voelde geen liefde en aantrekkingskracht meer omdat ik samenleefde met een soort puberaal mens wat behalve werk en zelf ontspannen geen idee had wat het leven met 5 kinderen daadwerkelijk inhield van 07.00 tot 19.00 incl derde helft. Hij was altijd van de categorie helpen hoor en zei nooit nee maar zelfsturend, niks noppes nada.
Ben stewardess geworden om de periodes dat de kinderen naar papa gingen door te komen op zo aangenaam mogelijke wijze en wat gebeurde, mijn partner veranderd 180 graden. Hij deed het gewoon, hij kon het ook prima en ik knapte zo hard op van de tijd voor mezelf.
Wij vonden elkaar terug want we zijn nooit gescheiden door een gebrek aan liefde maar een gebrek aan communicatie.
We deden samen de Ad test, huishoudelijk zitten we 49 (ik) om 51 (hij) en mentaal net andersom. Hij werkt meer, ik ben zo’n 8 a 10 nachten per maand van huis.
Ik zal nooit zeggen dat je je vent eens even de oren moet wassen of dat je een parttime prinses bent die haar eigen lot creeert. Mijn enige toevoeging is, blijf praten en als dat niet lukt zoek daar dan hulp voor.
dinsdag 19 december 2023 om 14:01
Ik snap het. Dat zal op elke school anders zijn. Hier een kleine dorpsschool. Geen klassenouders. Juf communiceert alles met ouders via mail.Waitingforthenight schreef: ↑19-12-2023 11:50@Tulpje22: Ik vind het wel heel nuttig om op school te zijn. Op die manier zie ik in een paar minuten best veel over de gemoedstoestand van de kinderen. Hoe ze het hebben op school, hoe het gaat in de klas etc. Ze zitten nu in groep 4 en 6 (maar jonge leerling). Best een drukke route, dus we zullen nog wel een tijdje blijven brengen.
Met de ouders van kinderen waar ze vaak mee spelen maak ik soms een kort praatje. Ik ben klasse ouder en zit dus samen met een andere ander tussen de communicatie van de juf met de ouders. Meld me aan als ik iets kan doen, begeleiden met een uitje oid. Dat bedoel ik het sociale deel met school. Ik voel me wel verplicht om dingen bij te dragen op school, mijn man heeft daar niet zo'n last van
Ouders van vriendjes spreek ik als ik ze in het dorp tegenkom of via app. Hulp op school wordt wel eens gevraagd voor bijv een knutselochtend, maar dan werk ik 9 vd 10x, dus helaas. Hier ook veel moeders die niet werken dus er is altijd animo genoeg, dus voel me nooit schuldig dat ik weinig help
dinsdag 19 december 2023 om 14:14
nerdopviva schreef: ↑19-12-2023 12:29Ik moet bij dit soort topics altijd denken aan mijn schoonvader die 40 jaar geleden weduwnaar werd met twee jonge kinderen (dus in een tijd dat de genderrollen nog duidelijker waren). Ging er weleens wat fout? Ja. Was dat erg? Nee. Hij heeft de kinderen gewoon opgevoed in een schoon huis waar alles goed geregeld was. Mannen kunnen het niet, hou toch op.
Ja, of wat andere vrouwen hier zeggen 'hij is er niet goed in'. Bla bla bla. Dan leert ie het maar. Ik heb ook geen zin om goed in iets te worden, dat uiteindelijk iemand anders wel voor me doet.
dinsdag 19 december 2023 om 14:16
Hier thuis zijn we ons zeer bewust van de rollen die we allebei hebben in het gezin en wat onze krachten zijn en in de praktijk komt dat neer op bijna een scheiding van de lasten: de mentale load draag ik, de fysieke load mijn partner.
Hij vindt bijvoorbeeld een schoon huis helemaal het einde, ik vind een rijk sociaal leven belangrijk voor mijn kind, of een toffe taalcursus. Ik denk 'overal' aan en verdiep me in van alles en hij doet de praktische zaken. Zo heb ik in al die jaren misschien 5 keer een boterham hoeven smeren voor mijn kind, en dat was dan omdat partner ziek of afwezig was.
Ik werk ongeveer 20 uur per week en bekleed daarnaast een aantal bestuursfuncties en partner werkt 40 uur. We hadden het er laatst nog over en het voelt voor ons allebei alsof we makkelijk door het leven 'glijden', totaal geen overbelasting of het idee dat we geleefd worden.
Hij vindt bijvoorbeeld een schoon huis helemaal het einde, ik vind een rijk sociaal leven belangrijk voor mijn kind, of een toffe taalcursus. Ik denk 'overal' aan en verdiep me in van alles en hij doet de praktische zaken. Zo heb ik in al die jaren misschien 5 keer een boterham hoeven smeren voor mijn kind, en dat was dan omdat partner ziek of afwezig was.
Ik werk ongeveer 20 uur per week en bekleed daarnaast een aantal bestuursfuncties en partner werkt 40 uur. We hadden het er laatst nog over en het voelt voor ons allebei alsof we makkelijk door het leven 'glijden', totaal geen overbelasting of het idee dat we geleefd worden.
dinsdag 19 december 2023 om 14:17
Hier ligt het mentale gedeelte grotendeels bij mij en het praktische bij hem.
Ik bestel de boodschappen, hij ontvangt ze en ruimt ze op. Ik pak de gymlessen/sporttassen en zet ze klaar - hij zorgt dat de was gedaan is en schoon in de kasten ligt.
Ik zet de tasjes kerstbakjes maken klaar en zorgt dat het gekocht is - hij helpt op school.
Ik zorg voor voldoende schoonmaakartikelen, hij maakt grotendeels alles schoon. Ik haal de cadeautjes voor Sint/Kerst/Verjaardagen/Feestjes - hij brengt en haalt de kinderen.
Financiën doe ik grotendeels maar wil minimaal eens per maand zijn betrokkenheid. Hij vraagt mij af en toe bijv de bovenverdieping te doen en gaat dan zelf in de tuin aan de slag.
De dagelijkse huishoudelijke taken; eten koken, vaatwasser, doek over tafel etc etc is ons beider verantwoordelijkheid. Zo heb ik meer mental load maar minder praktisch en dat werkt voor ons beide prima.
Al herken ik ook enorm dat men het maar een luxe vindt dat ik nooit de was doe. Ik verschoon geen bed en maak geen toilet schoon … mag iedereen wat van vinden … maar aan het einde van de dag zijn we wel beide tegelijk klaar en loopt en plant alles lekker door
Ik bestel de boodschappen, hij ontvangt ze en ruimt ze op. Ik pak de gymlessen/sporttassen en zet ze klaar - hij zorgt dat de was gedaan is en schoon in de kasten ligt.
Ik zet de tasjes kerstbakjes maken klaar en zorgt dat het gekocht is - hij helpt op school.
Ik zorg voor voldoende schoonmaakartikelen, hij maakt grotendeels alles schoon. Ik haal de cadeautjes voor Sint/Kerst/Verjaardagen/Feestjes - hij brengt en haalt de kinderen.
Financiën doe ik grotendeels maar wil minimaal eens per maand zijn betrokkenheid. Hij vraagt mij af en toe bijv de bovenverdieping te doen en gaat dan zelf in de tuin aan de slag.
De dagelijkse huishoudelijke taken; eten koken, vaatwasser, doek over tafel etc etc is ons beider verantwoordelijkheid. Zo heb ik meer mental load maar minder praktisch en dat werkt voor ons beide prima.
Al herken ik ook enorm dat men het maar een luxe vindt dat ik nooit de was doe. Ik verschoon geen bed en maak geen toilet schoon … mag iedereen wat van vinden … maar aan het einde van de dag zijn we wel beide tegelijk klaar en loopt en plant alles lekker door
dinsdag 19 december 2023 om 19:06
Interessant om te zien hoeveel verdelingen er zijn! Het verschilt natuurlijk ook per persoon hoe belastend iets voelt. Daarom handig om te kijken welke taken het beste bij iemand passen. Niet omdat hij of zij iets niet kán, maar wat je het makkelijkst afgaat. We hebben nu een weekkalender hangen en ik merk dat dat al wel wat helpt. Ik zit in de appgroepjes van school ed, maar zet op die kalender als er iets (mee)moet en dan denkt man er ook aan.
Sommige patronen sluipen er in, zo heb ik de app van medische hulpmiddelen op mijn telefoon. Dus ben ik degene die de bestellingen doet etc. Mijn man houdt samen met mij in de gaten wanneer iets op is, maar ik word nu al blij van het idee dat hij die app op zijn telefoon heeft
Hij is uit zijn familie app gegaan, omdat ooms maar stomme foto's blijven delen. Ik had het gevoel er toen in te moeten blijven, voor de keer dat er belangrijke info gedeeld wordt. Man zegt dat dat niet hoeft, maar ik voel die sociale druk, stom eigenlijk.
Sommige patronen sluipen er in, zo heb ik de app van medische hulpmiddelen op mijn telefoon. Dus ben ik degene die de bestellingen doet etc. Mijn man houdt samen met mij in de gaten wanneer iets op is, maar ik word nu al blij van het idee dat hij die app op zijn telefoon heeft
Hij is uit zijn familie app gegaan, omdat ooms maar stomme foto's blijven delen. Ik had het gevoel er toen in te moeten blijven, voor de keer dat er belangrijke info gedeeld wordt. Man zegt dat dat niet hoeft, maar ik voel die sociale druk, stom eigenlijk.
dinsdag 19 december 2023 om 21:16
Dat is er in vorige generaties met de paplepel ingegoten. Ik kan me nog heel goed herinneren wat mijn schoonmoeder tegen mij zei toen mijn man en ik gingen samenwonen. Ze nam me apart en zei: je moet hem niet laten wassen hoor, dat kan hij niet. Anders spring ik wel bij, je mag de was gerust naar mij brengen, maar niet hem laten doen.Taskmaster schreef: ↑19-12-2023 14:14Ja, of wat andere vrouwen hier zeggen 'hij is er niet goed in'. Bla bla bla. Dan leert ie het maar. Ik heb ook geen zin om goed in iets te worden, dat uiteindelijk iemand anders wel voor me doet.
Ik zei: ach joh, dat heeft hij zo geleerd hoor, zo moeilijk is het niet.
Maar dat is dus wel hoe hij opgevoed is. Het is eigenlijk een godswonder dat het hele huishouden/kind/hond gebeuren bij ons zo vanzelf gaat.
maandag 25 december 2023 om 06:54
Oh dit is ook hier zo herkenbaar. Na een paar maanden vroeg ze of ik hem in de ochtend wel uit bed kreeg, hij wel wilde opstaan. Of dat het lukte met de strijkwas.Jufjoke schreef: ↑19-12-2023 21:16Dat is er in vorige generaties met de paplepel ingegoten. Ik kan me nog heel goed herinneren wat mijn schoonmoeder tegen mij zei toen mijn man en ik gingen samenwonen. Ze nam me apart en zei: je moet hem niet laten wassen hoor, dat kan hij niet. Anders spring ik wel bij, je mag de was gerust naar mij brengen, maar niet hem laten doen.
Ik zei: ach joh, dat heeft hij zo geleerd hoor, zo moeilijk is het niet.
Maar dat is dus wel hoe hij opgevoed is. Het is eigenlijk een godswonder dat het hele huishouden/kind/hond gebeuren bij ons zo vanzelf gaat.
Ik heb haar eens aangekeken en gelachen; heb me er nooit een seconde mee bemoeid. Technische apparaten van vaatwasser tot wasmachine tot wekker tot strijkijzer zijn prima werkend in zijn eigen handen.
donderdag 28 december 2023 om 22:35
Hier valt mijn mond van open, niet in positieve zinJufjoke schreef: ↑19-12-2023 21:16Dat is er in vorige generaties met de paplepel ingegoten. Ik kan me nog heel goed herinneren wat mijn schoonmoeder tegen mij zei toen mijn man en ik gingen samenwonen. Ze nam me apart en zei: je moet hem niet laten wassen hoor, dat kan hij niet. Anders spring ik wel bij, je mag de was gerust naar mij brengen, maar niet hem laten doen.
Ik zei: ach joh, dat heeft hij zo geleerd hoor, zo moeilijk is het niet.
Maar dat is dus wel hoe hij opgevoed is. Het is eigenlijk een godswonder dat het hele huishouden/kind/hond gebeuren bij ons zo vanzelf gaat.
donderdag 28 december 2023 om 22:50
Wij hebben ook verdeling in taken en bemoeien ons daar niet mee, met wat de ander doet.
Man doet bvb auto, traktaties, alle sport. Ik regel daar dus ook niks. Hij regelt ook de maaltijdbox (recepten kiezen etc).
Ik doe kleding (en was), alle niet-sport clubjes, administratief gedoe met school. Ik doe de rest van de boodschappen.
Koken (en de afwas) is maar net wie er zin in heeft, de ander doet de kinderen dan naar bed.
Cadeaus doen we voor onze eigen vrienden en familie.
Het is wel loslaten ja.
Man doet bvb auto, traktaties, alle sport. Ik regel daar dus ook niks. Hij regelt ook de maaltijdbox (recepten kiezen etc).
Ik doe kleding (en was), alle niet-sport clubjes, administratief gedoe met school. Ik doe de rest van de boodschappen.
Koken (en de afwas) is maar net wie er zin in heeft, de ander doet de kinderen dan naar bed.
Cadeaus doen we voor onze eigen vrienden en familie.
Het is wel loslaten ja.
donderdag 28 december 2023 om 22:53
Erg is dat he.Jufjoke schreef: ↑19-12-2023 21:16Dat is er in vorige generaties met de paplepel ingegoten. Ik kan me nog heel goed herinneren wat mijn schoonmoeder tegen mij zei toen mijn man en ik gingen samenwonen. Ze nam me apart en zei: je moet hem niet laten wassen hoor, dat kan hij niet. Anders spring ik wel bij, je mag de was gerust naar mij brengen, maar niet hem laten doen.
Ik zei: ach joh, dat heeft hij zo geleerd hoor, zo moeilijk is het niet.
Maar dat is dus wel hoe hij opgevoed is. Het is eigenlijk een godswonder dat het hele huishouden/kind/hond gebeuren bij ons zo vanzelf gaat.
Ik heb de indruk dat mijn schoonouders verwachten dat ik de mantelzorg ga doen als zij ouder worden. Nou, nee dus.
Ze hebben twee zoons die daar prima toe in staat zijn.
Maar ze begrijpt dat volgens mij niet.
Schoonmoeder heeft dat ook altijd bij haar schoonvader gedaan. De eigen kinderen van de beste man staken geen poot uit. Zo sneu vind ik dat.
donderdag 28 december 2023 om 22:55
Mijn schoonmoeder nam altijd op verjaardagen en feestjes bij mijn man koffiemelk en suiker mee.Midden026CP schreef: ↑25-12-2023 06:54Oh dit is ook hier zo herkenbaar. Na een paar maanden vroeg ze of ik hem in de ochtend wel uit bed kreeg, hij wel wilde opstaan. Of dat het lukte met de strijkwas.
Ik heb haar eens aangekeken en gelachen; heb me er nooit een seconde mee bemoeid. Technische apparaten van vaatwasser tot wasmachine tot wekker tot strijkijzer zijn prima werkend in zijn eigen handen.
Zelf drinken ze de koffie zwart. Man ook. Het was voor de visite die melk en suiker wilde. Dat was blijkbaar essentieel en konden ze niet aan hun kind overlaten. Idioot.
Ik heb het later nog es gevraagd, maar man vermoedt dat iedereen van zijn vrienden het zwart dronk.
donderdag 28 december 2023 om 23:24
Herkenbaar, hier thuis ook oneerlijk verdeeld. Huishouden ligt merendeel bij mij en mental load ook naast dat ik de meeste uren maak met meeste inkomen. Met de Kerst spande het de kroon dat schoonvader bijna verontwaardigd vroeg waarom wij (schoonouders en ik) naar zoon zaten te kijken die het eten bereidde in plaats van dat ik het eten regelde. Dan ben je wel echt blijven hangen in het verleden en de rolpatronen.
donderdag 28 december 2023 om 23:25
Ja de verbazing dat je "niets" doet... bijzonder is dat.pindakaasmetnootjes schreef: ↑28-12-2023 23:24Herkenbaar, hier thuis ook oneerlijk verdeeld. Huishouden ligt merendeel bij mij en mental load ook naast dat ik de meeste uren maak met meeste inkomen. Met de Kerst spande het de kroon dat schoonvader bijna verontwaardigd vroeg waarom wij (schoonouders en ik) naar zoon zaten te kijken die het eten bereidde in plaats van dat ik het eten regelde. Dan ben je wel echt blijven hangen in het verleden en de rolpatronen.
vrijdag 29 december 2023 om 01:15
Dat is vaak wat hij/de ander dan zegt hoor, ik ben er gewoon niet zo goed in. Of ze zeggen het niet maar blijven steeds zelfde dingen vergeten of zelfde fouten maken. Of zij vinden allemaal niet zo belangrijk, dus boeiend. Dat de ander of het kind of een familielied misschien wel fijn of belangrijk vindt maakt dan niets uit. Maak je niet zo druk joh.Taskmaster schreef: ↑19-12-2023 14:14Ja, of wat andere vrouwen hier zeggen 'hij is er niet goed in'. Bla bla bla. Dan leert ie het maar. Ik heb ook geen zin om goed in iets te worden, dat uiteindelijk iemand anders wel voor me doet.
Of dat geneuzel van : als hij het doet, laat het dan bij hem. Makkelijker gezegd dan gedaan als je dat al 10x hebt gedaan en je kan gewoon niet bouwen op die ander blijkt.
Dat is leuk als het alleen om een keer een boodschapje vergeten gaat. Of er ontstaat een situatie die alleen hem treft als mis gaat....
Maar dat is dus bijna nooit zo. Je gaat toch na een tijdje maar checken of het toch maar weer zelf doen:
Zeg als je kind weer een keer geen brood mee heeft. Als de luiertas weer niet is bijgevuld voor je op pad moet.
Of geen cadeautjes gehaald voor het feestje, of de partner gehele feestje vergeten is. Als de gymkleding net weer niet gewassen is.
Als je al het koken bent en er mist weer een ingredient.
Of als de tandarts is vergeten. De afspraken bij ha of cb zijn niet gemaakt. Of van alles wel eens iets.
Ik ken eigenlijk alleen maar voorbeelden van dames die alles in en onder controle 'willen'houden omdat in verleden de partner herhaaldelijk ze heeft teleurgesteld, hun kind de dupe is of zelfs als het maar om kleine acties gaat, die acties en kleine vergeetdingen wel altijd zorgen voor meer stress bij anderen.
Jaja.
vrijdag 29 december 2023 om 08:12
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
