Relaties
alle pijlers
Verdriet en schuldgevoel tijdens scheiding
zaterdag 5 april 2025 om 17:16
Mijn relatie liep al jaren niet lekker. Ex en ik waren bijna 20 jaar bij elkaar. We hebben al eens eerder op het punt gestaan te gaan scheiden, maar destijds gepraat en de scheiding niet doorgezet. Een tijdje geleden bereikte ik het punt dat ik een relatie met ex niet meer zie zitten. In de achterliggende periode hebben we regelmatig gepraat, maar dat had geen baat: ik voel me niet serieus genomen, niet geliefd en niet gezien. Naar mijn idee is het verstandiger om uit elkaar te gaan.
Ex heeft eerder eens gedreigd zichzelf wat aan te doen als ik wilde scheiden. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een duidelijk plan moest hebben en de nodige stappen op tijd moest zetten: ik heb al contact met een advocaat en ik kom in aanmerking voor een eigen huisje, omdat het me niet verantwoord leek om in ons huis te blijven wonen zodra ik met ex het gesprek ben aangegaan.
Gisterochtend heb ik ex verteld te willen scheiden. Ik zag hier zo ontzettend tegenop. Ex was tijdens het gesprek heel emotioneel en probeerde nog te praten om ons huwelijk te redden, wat ik ook begrijp. Na dit gesprek ben ik opgehaald en verblijf ik bij mijn ouders tot ik in mijn eigen huisje kan wonen.
Gelukkig heb ik lieve ouders, zussen en vrienden die me helpen, zeker met het regelen van de nodige zaken. Hoewel het enerzijds goed voelt dat ik deze stap heb gezet en ik uitkijk naar mijn eigen huisje, overheerst dikwijls het verdriet en het schuldgevoel naar ex toe. Rationeel weet ik: het is goed zo, ik heb de juiste keuze gemaakt voor beide partijen. Maar het schuldgevoel en het verdriet: ik vind het verdraaid lastig. Misschien kan iemand mij moed inspreken dat het allemaal goed komt?
Ex heeft eerder eens gedreigd zichzelf wat aan te doen als ik wilde scheiden. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik een duidelijk plan moest hebben en de nodige stappen op tijd moest zetten: ik heb al contact met een advocaat en ik kom in aanmerking voor een eigen huisje, omdat het me niet verantwoord leek om in ons huis te blijven wonen zodra ik met ex het gesprek ben aangegaan.
Gisterochtend heb ik ex verteld te willen scheiden. Ik zag hier zo ontzettend tegenop. Ex was tijdens het gesprek heel emotioneel en probeerde nog te praten om ons huwelijk te redden, wat ik ook begrijp. Na dit gesprek ben ik opgehaald en verblijf ik bij mijn ouders tot ik in mijn eigen huisje kan wonen.
Gelukkig heb ik lieve ouders, zussen en vrienden die me helpen, zeker met het regelen van de nodige zaken. Hoewel het enerzijds goed voelt dat ik deze stap heb gezet en ik uitkijk naar mijn eigen huisje, overheerst dikwijls het verdriet en het schuldgevoel naar ex toe. Rationeel weet ik: het is goed zo, ik heb de juiste keuze gemaakt voor beide partijen. Maar het schuldgevoel en het verdriet: ik vind het verdraaid lastig. Misschien kan iemand mij moed inspreken dat het allemaal goed komt?
zaterdag 5 april 2025 om 17:26
Natuurlijk heb je verdriet, ook al weet je dat je de juiste beslissing hebt gemaakt. Jullie waren 20 jaar samen. Dat slijt wel na verloop van tijd. Straks als je je eigen plek hebt en je je eigen leven weer gaat leiden.
Schuldgevoel begrijp ik, maar je hebt gedaan wat je kon. Het ging niet meer. Je ex moet dat accepteren en jij moet verder gaan.
Schuldgevoel begrijp ik, maar je hebt gedaan wat je kon. Het ging niet meer. Je ex moet dat accepteren en jij moet verder gaan.
l'odeur du sucré.
de geur van zoet.
de geur van zoet.
zaterdag 5 april 2025 om 17:50
Nou ja lopend, 1,5 jaar oud
zaterdag 5 april 2025 om 17:54
Als je 20 jaar samen was én geregeld gesprekken hebt gevoerd over jullie relatie scheidt je meestal niet om een stel stinkvoeten.
Misschien dat ooit de dag komt dat je ex ook inziet dat jullie apart van elkaar gelukkiger kunnen worden dan samen. Geef het alleen een tijd.
Misschien dat ooit de dag komt dat je ex ook inziet dat jullie apart van elkaar gelukkiger kunnen worden dan samen. Geef het alleen een tijd.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 5 april 2025 om 18:18
Als ik je vorige OP lees dan vind ik dat je nu een stuk krachtiger overkomt, wat goed dat je al zoveel stappen gezet hebt inmiddels. Over het schuldgevoel tav iemand die dreigt zichzelf wat aan te doen: mijn ervaring is dat het zakt. Toen ik eenmaal het besluit genomen had dat ik die verantwoordelijkheid niet meer kon maar ook niet meer wilde en ook niet meer ging dragen ben ik door een zeer moeilijke tijd gegaan (schuldgevoel en paniek, want niet meer die schijncontrole) maar daar moest ik blijkbaar doorheen. En aan de andere kant van die tunnel was daar veel bevrijding en kwam ik eindelijk weer aan mezelf toe.
zaterdag 5 april 2025 om 19:38
zaterdag 5 april 2025 om 21:42
Ze heeft al een woning een woning waar ze bijna in kan. Waarom zou je iemand niet geloven?
Als je recht hebt op sociale huur en je hebt je in het verleden heel verstandig ingeschreven dan kan dat prima. En soms hebben mensen mazzel kan ook.
Sterkte to, Voorwaarts!
zaterdag 5 april 2025 om 21:55
Ik denk dat alle gevoelens die je hebt normaal zijn. Ik zit in dezelfde fase en voel me ook bij vlagen schuldig en rot omdat ik de stekker eruit getrokken heb. Naar familie en onze kinderen maar ook naar ex toe. Hij is geen slecht mens maar onze relatie was niet gezond voor mij. Zeker in jouw situatie waarbij ex misschien niet goed voor zichzelf kan zorgen in emotioneel opzicht is het moeilijk om voor jezelf te kiezen. Maar hou jezelf voor waar je het voor doet. Een beter leven voor beide partijen uiteindelijk. Veel sterkte!
zaterdag 5 april 2025 om 22:00
zondag 6 april 2025 om 09:02
Natuurlijk heb je verdriet.
Je hebt alleen je eindbeslissing gedeeld met je partner, niet de weg er naar toe en de twijfels die je gehad hebt. Jij zit dus veel verder in je proces, na (veel) wikken en wegen is dit voor jou de beste beslissing.
Partner wordt 's morgens wakker als partner en gaat als ex 's avonds weer naar bed. Dat heeft tijd nodig. Eerst de emoties, uh wat is er gebeurd. Wanneer dat geland is, dan komt de ratio pas.
Dit is het proces van de ander. Jullie hebben allebei jullie eigen emoties en processen. Sta open voor vragen, maar je bent niet de therapeut. En wat je ook zegt, de kans is groot dat jouw reden nog voldoende verklaring is voor de waarom-vraag.
Zorg nu goed voor jezelf. Zorg dat je alles goed op een rijtje krijg
- belastingdiens (aangeven dat je niet meer samen bent wanneer je normaal fiscaal partner bent)
- leg vast wat er nu op de rekeningen allemaal staat, schulden, hypotheek, etc
- regel je eigen verzekeringen
- etc etc
Sterkte!
Je hebt alleen je eindbeslissing gedeeld met je partner, niet de weg er naar toe en de twijfels die je gehad hebt. Jij zit dus veel verder in je proces, na (veel) wikken en wegen is dit voor jou de beste beslissing.
Partner wordt 's morgens wakker als partner en gaat als ex 's avonds weer naar bed. Dat heeft tijd nodig. Eerst de emoties, uh wat is er gebeurd. Wanneer dat geland is, dan komt de ratio pas.
Dit is het proces van de ander. Jullie hebben allebei jullie eigen emoties en processen. Sta open voor vragen, maar je bent niet de therapeut. En wat je ook zegt, de kans is groot dat jouw reden nog voldoende verklaring is voor de waarom-vraag.
Zorg nu goed voor jezelf. Zorg dat je alles goed op een rijtje krijg
- belastingdiens (aangeven dat je niet meer samen bent wanneer je normaal fiscaal partner bent)
- leg vast wat er nu op de rekeningen allemaal staat, schulden, hypotheek, etc
- regel je eigen verzekeringen
- etc etc
Sterkte!
zondag 6 april 2025 om 09:39
Dank jullie wel voor alle lieve en warme woorden, dat doet me echt goed.
Ik probeer te kijken naar de toekomst en al het positieve wat deze te bieden heeft. De emotionele momenten zullen slijten, minder worden. Ook dit zal voorbij gaan.
Een aantal jaar geleden heb ik me ingeschreven bij een woningbouwvereniging elders in Nederland. Ik woonde met partner in de Randstad, maar aangezien ik daar eigenlijk geen familie of vrienden heb wonen, wil ik ontzettend graag terug naar de regio waar ik vandaan kom (en waar familie en vrienden wonen). Door me destijds in te schrijven, heb ik nu de mazzel vrij hoog op de lijst te staan en kwam ik zodoende in aanmerking voor het huisje waar ik op zeer korte termijn al in kan.
Ik ben snel het overzicht kwijt en omdat ik van veel dingen geen kaas gegeten heb, helpen zeker mijn vader en zusje me met het regelen van diverse zaken (verzekeringen, financiën en dergelijke). Fijn dat ze met me meekijken.
Ik probeer te kijken naar de toekomst en al het positieve wat deze te bieden heeft. De emotionele momenten zullen slijten, minder worden. Ook dit zal voorbij gaan.
Een aantal jaar geleden heb ik me ingeschreven bij een woningbouwvereniging elders in Nederland. Ik woonde met partner in de Randstad, maar aangezien ik daar eigenlijk geen familie of vrienden heb wonen, wil ik ontzettend graag terug naar de regio waar ik vandaan kom (en waar familie en vrienden wonen). Door me destijds in te schrijven, heb ik nu de mazzel vrij hoog op de lijst te staan en kwam ik zodoende in aanmerking voor het huisje waar ik op zeer korte termijn al in kan.
Ik ben snel het overzicht kwijt en omdat ik van veel dingen geen kaas gegeten heb, helpen zeker mijn vader en zusje me met het regelen van diverse zaken (verzekeringen, financiën en dergelijke). Fijn dat ze met me meekijken.
zondag 6 april 2025 om 09:47
Heel herkenbaar allemaal hoor, dat schuldgevoel en de emoties. Het heeft tijd nodig. Je weet nu vooral wat je wel had maar nog niet echt hoe het straks zal zijn, en 20 jaar is niet niks. Maar als je straks je eigen huis hebt, nieuwe woonplaats, frisse start, en je bent even wat verder in de tijd dan zul je echt steeds lekkerder in je vel zitten. En gelukkig heb je lieve mensen om je heen die je steunen en er voor je zijn, zo belangrijk! Sterkte, je komt er echt wel.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
