Voel me enorm slecht behandeld.

Wat een heftige reacties op wat Powerwoman zegt. Het komt dus wel aan, zulke opmerkingen. Als mens wil je natuurlijk liever niet horen dat je zelf ook een aandeel hebt in het (al dan niet) hondse gedrag van een ander. Ik vind eigenlijk dat Power gelijk heeft als ze zegt dat je er zelf bij bent wanneer er toch weer gebeld en ge-SMS-t wordt. Als het echt allemaal zo vervelend is en je verdriet hebt van iemand die jou niet als gelijkwaardige partner ziet, dan ben je zelf in staat om daar een eind aan te maken. Zo'n vent weet precies op welke knop hij moet drukken want hij heeft vaker op die knoppen gedrukt en verdomd, hij heeft er nog succes mee ook. En dat terwijl het jullie verdorie pijn doet!



Al die zenuwen, dat turen naar je mobiel, dat afwachten, uitkijken naar, mail checken en misschien wel tranen, waar is het allemaal goed voor? Voor wie doe je het?



Misschien moet je je eens afvragen of je niet gewoon aan al dat drama verslaafd bent geraakt. Dat is geen aanval, dat bestaat en ik heb er zelf ook enorm aan geleden. Als er niet een dramafactor aan een relatie zat dan was het wat mij betreft geen relatie of dan was het niet echt. Dat dacht ik natuurlijk niet bewust, als iemand het me gezegd had dan had ik op mijn voorhoofd gewezen maar later, zo op een afstand bekeken wist ik dat all that drama voor mij een wezenlijk en zelfs onmisbaar onderdeel was bij de liefdes in mijn leven.



Maar, als ik het goed begrepen heb (ik weet het eigenlijk niet meer zolangzamerhand), dan gaat dit over scharrels. Over jongens waar je een dolle avond mee hebt en misschien nog een of een paar keer en dat houdt dan ook weer op . Dat is niet een relatie met toekomst. Het is een scharrel en de kunst is om in het geval van een scharrel juist een heel eind uit de buurt te blijven van het drama. Een scharrel is geen drama maar je kunt het er wel van maken natuurlijk, zoals je overal wel een drama van kan maken.



Moet je zelf weten want het is je eigen tijd die je verdoet. Verwachten dat iedereen erg begripvol reageert en je vriendelijk op blijft vangen en advies blijft geven is alleen wat veel gevraagd op een openbaar forum, dan kun je misschien beter je beste vriendin bellen.

ik vind niet dat je alles en iedereen over 1 kam kan scheren.

FV denkt dat we wel heel weinig vrienden moeten hebben. wat een onzin zeg. ik heb genoeg vrienden, dat staat er helemaal los van.

ben ik mijn zelfvertrouwen, zelfrespect en eigenwaarde helemaal kwijt? nee, daar is niks mis mee bij mij. loop ik te stoeien met hoe ik dingen wil oplossen met mijn ex-scharrel?ja! ik wist van te voren ook niet hoe het zou lopen, soms word je gewoon in dingen meegesleurd en kun je pas later erop terugkijken wat en hoe er gebeurt is.

ik heb mijn les wel geleerd. ik ga niet meer scharrelen met een jongen die ik al vanaf moment 1 leuk vind. daar komt idd drama van, en nee daar hou ik niet van.

tuurlijk mag iedereen hier posten wat ze ervan vinden. maar een beetje genuanceerd zou fijn zijn. er zijn hier nl ook posters, zoals yulia, die wel goed bezig zijn met hun ex-scharrel. en het is dan erg fijn om even een luisterend oor te hebben of adviezen te krijgen van iemand die het al heeft meegemaakt.

maar met posts als die van powerwoman of FV krijg ik heus niet ineens het idee van, oooh ja nu ga ik het anders aanpakken. ik ga er juist van in de verdediging, en ik geloof niet dat dat de bedoeling is.

met een post van eleonora kan ik zeker wat mee...

Ik denk dat FV een punt heeft, waarom wil je per sé 'vriendschap' met deze jongen? Hij heeft je al meermalen gekwetst, hij heeft duidelijk aangegeven niks in je te zien, geen contact meer met je te willen, en jij loopt als een hondje achter hem aan... Héus niet omdat je weer wil scharrelen hoor (alhoewel je blijft zeggen: we zien wel we zien wel) maar omdat je bevríend wilt worden met deze man, die jou gekwetst heeft en die niet te vertrouwen is. Alsjeblieft zeg, je kunt toch nooit een gelijkwaardige vriendschap beginnen als je maanden als een hondje achter hem aan hebt moeten rennen, hopende op smsjes of wat ook? Lijkt me een lekkere vriendschap.



Loslaten is moeilijk, ik weet daar alles van, maar ik laat WEL los, want je doet zo alleen jezelf verdriet. Ik vind mezelf meer waard dan dat, als jij jezelf minder waard vindt dan dat, be my guest.

Als je genoeg vrienden hebt, waarom moet deze ene scharrel dan ook nog zo nodig vriend worden? Wat voor betekenis heeft het woord "scharrel" nog als je met alle geweld er hoe dan ook een relatie mee wil?



De woorden die in mij opkomen zijn: wanhopig, afhankelijk en de weg kwijt. Dat kan toch nooit de bedoeling van scharrelen zijn.

Nou, ieder verhaal is anders natuurlijk. Maar in MIJN verhaal staat nergens dat ik mijn ex-scharrel NIET negeer. Dat doe ik juist wel!! Maar hij bleef met smsjes komen, toch maar proberen etc etc. Door mijn ge-negeer is het de hele week al rustig. Gelukkig maar. Denk dat de boodschap is aangekomen dat ik met zo'n iemand dus geen vriendschap hoef en ik leen me natuurlijk al helemaal niet voor alleen maar sex. Dat moet voor mij binnen het kader van vastigheid.



Het is lastig om hem uit mijn leven te bannen. We werken per slot van rekening samen. Maar dat doe ik professioneel met opgeheven hoofd. Kom nou, ik heb mijn eigenwaarde en zelfrespect. Nogmaals, het is his loss om zo'n leuke meid als mij te verliezen in de vorm van een vriendschap of meer. So be it.



Daarom was mijn reactie heftig op die van Powerwoman, omdat ik het niet vind kloppen dat dit over mij gezegd werd. Er wordt al gauw over 1 kam geschoren en ik wil mij daarin kunnen verdedigen.



En nee, ik kan het ook niet begrijpen als vrouwen maar eindeloos achter hun (ex-)scharrel blijven aanlopen of bellen/smsen. Wat bereik je daarmee? Buiten het feit dat je dan ook nog eens slecht over jezelf gaat voelen? Want je breekt daarmee je eigen identiteit af en verlegt je grenzen maar weer en weer en weer totdat er maar een fractie is overgebleven van wie je nu bent en waar je voor staat!

ja maar het hele punt is, is dat ik nooit achter hem aan heb gelopen. ik zelf heb hem vrijwel nooit gesmst of gebeld.

ook sinds we ruzie hadden gehad, heb ik hem nooit gebeld of gesmst of op wat voor manier contact gezocht.

hij heeft mij niet daadwerkelijk gekwetst door dingen te zeggen of te doen, op 2 dingetjes na in de 1e maand toen we mekaar kende, en waar ie ook meteen op terugkwam en excuses voor aanbood. daarna heeft ie nooit meer gelogen, gemeen gedaan of wat dan ook tegen me.

ook heeft hij nooit tegen me gezegd dat ie niks in me zag. hij vond me juist een super cool persoon waar hij graag vrienden mee wou zijn. ook heeft hij niet gezegd dat ie geen contact met me wil.

ik voel me zelf gewoon rot omdat er geen contact meer is.



en in mijn geval wil ik niet meer met hem scharrelen maar onze vriendschap nog een kans geven. omdat we al vrienden waren, en er geen sex meer was op het einde. maar door die ruzie heeft hij denk ik besloten om even afstand te nemen. aan de ene kant snap ik dat maar aan de andere kant voel ik me wel rot daarom, en ik wil gewoon nog 1 keer proberen om te kijken of die vriendschap er wel in zit, omdat we op dat vlak echt leuk klikten.



dus ik zie mezelf niet als iemand die wanhopig achter hem aanrent, of tegenover hem mijn zelfrespect verloren ben. ja, ik kan en wil hem nu nog niet loslaten, maar is dat zo verkeerd?

het enige wat ik doe volgende week is een sms sturen op zijn verjaardag. daar lijkt me niks wanhopigs aan.



maar goed, ik loop me nu alleen maar te verdedigen, en dat was mijn bedoeling niet van reageren op dit topic.

ik hoor de adviezen van mijn mede-forummers absoluut, en dat ik hem moet loslaten weet ik ook. maar ja, dat me dat nu nog niet lukt... dat is zo...

Niet iedereen is (gelukkig) hetzelfde.

Rary, jij bent jij en ik ben ik. Als jij het zo voelt, moet je dat vooral ook zo doen. Maar wat hier al wel eerder werd gesteld is de vraag: verwacht je iets terug? Als hij niet reageert, dan laat je het voor wat het is? En wat nu als hij wél reageert, dan ga je verder met de vriendschap?? En is hij écht zo'n goede vriend die je bijna niet kunt missen?? Voegt hij daadwerkelijk iets moois toe aan jouw leven? Iets dat je bij andere vrienden/familieleden niet vindt?

Bijna alle verhalen gelezen en helaas ook erg herkenbaar. Ik heb een vriend, dat is uitgelopen op sex, heel erg leuk, maar ook heel erg verwarrend. We werden verliefd op elkaar, maar hebben daar niets mee gedaan, want we zijn geen relatiemateriaal voor elkaar. Echt niet. Achteraf hebben we pas durven 'toegeven' dat we verliefd waren. Ik had het wel erg leuk gevonden als we verder konden gaan als SV.

Ging ook even goed, totdat hij ging daten met anderen. Op zich ging dat ook goed, maar ik merkte dat ik het niet leuk vond nu ik minder in zijn gedachten was. Van dagelijks contact zitten we nu op bijna geen contact. Ook omdat ik geen contact meer op zoek. En hij heeft het ineens druk (hij was werkloos toen we veel contact hadden, eigenlijk is het een workoholic, maar dat is natuurlijk geen excuus) Ik hoor via vrienden dat hij verliefd is, een ander sexmeisje heeft of met wie hij gedate heeft. Dat deelde hij met mij, vroeger. Jammer maar waar (onze vrienden weten overigens niets van ons af).



Loslaten, geen andere mogelijkheid. Ik zie hem nog wel, maar nooit meer alleen. Hij heeft wel door dat ik afstand neem, zaterdag kwam hij met iets onbenulligs op me af, maar dat heeft dan verder ook weer geen vervolg.



Ik wil de vriendschap terug zoals hij was, met die spanning. Maar daarvoor zijn we een lijn overgegaan, en we kunnen blijkbaar niet meer terug. En ik wil sex, met hem.



Ik probeer het contact weer te 'herstellen' naar wat het vroeger was, hetzelfde zoals ik met andere vrienden omga. Nu komt oud en nieuw eraan, en normaal stuur ik dan iedereen een sms en belde ik hem, nu weet ik het niet.



Ik vind het jammer dat het niet zo ongecompliceerd kan zijn. Ik merk dat ik me toch in hou tegenover hem, terwijl ik dat bij andere vrienden niet heb, en met hem ook nooit had.



Zal wel met tijd te maken hebben, het wordt wel steeds makkelijker (we zijn nu 3 maanden verder)

hij voegt zeker iets toe wat momenteel niemand van me vriendinnen kan geven. daarom wil ik het ook doen. iig proberen. mocht hij echt niets meer van me willen weten (wat ik nu gewoonweg niet zeker weet), dan weet ik dat, en zal ik dat accepteren.

mocht hij wel reageren, dan zullen we het zeker gaan uitpraten, kijken wat er nu precies allemaal gebeurd is, en kijken of we verder kunnen als vrienden.



lastig he mac. ik herken zeker wel wat dingen in je verhaal. jammer idd dat het zo gecompliceerd moet.

ik denk ook dat tijd het sleutelwoord kan zijn. het haalt de scherpe randjes vd ongemakkelijkheid eraf, en hopelijk uiteindelijk alle ongemakkelijkheid. het zal ervoor zorgen dat het laatste restje verliefdheid verdwijnt en je weer een nieuwe manier vind van met mekaar omgaan. als beide partijen dat tenminste willen...

Rary,



Wat heeft hij dan?Want je kan het niet bij je vriendinnen halen?

Dus zoek je dan wat extra's die alleen een man of in dit geval hij jou kan geven? Of snap ik het verkeerd?



Weetje wat ik wel appart vindt dat je op een teken wacht van hem.

Hij heeft geen contact meer met jou opgenomen, hij laat niks meer weten naarjpu toe en jij wel.

Je gaat hem smsen en dat geeft voor jou voldoening en bevestiging van jou gevoel?

Ik geloof wel dat je echt denkt oke nog 1 sms en dan is het klaar, maar als hij niet terug reageerd vraag ik me af als het dan nog voor je klaar is?

Ik denk niet dat het echt voor je klaar is, ookal en je daar zelf voor nu van overtuigd.



Je gaat hem toch smsen dat is wel duidelijk geworden, maar ik hoop voor jezelf dat jezelf niet voor de gek aan het houden bent.

Maar ik ben bang dat je daar heel erg mee bezig bent.

@rary, wat ik zou doen is helemaal niet smsen met zijn verjaardag, dan geef je hem de kans dat zelf te doen.

Je kunt altijd nog de dag erna een smsje sturen. Staat ook niet zo of je heel erg met hem bezig bent....

Zo herkenbaar. Ik weet hoe moeilijk het is om iemand los te laten, die je eigenlijk helemaal niet los wilt laten. In mijn geval gaat het om de jongen waar ik dolgraag een relatie mee zou willen, maar die geen relatie wil met mij (hij zegt ook niet met anderen een relatie te willen, maar ik denk dat als hij echt iemand tegenkomt die hij de moeite waard vindt dat hij dat niet zou zeggen). Als ik hem niet zelf bel of sms, dan hoor ik niks. En ik doe niks dus daarom hebben we ook geen contact. Totdat we elkaar weer tegenkomen bij sporten of bij stappen en hij steeds contact zoekt, aanhankelijk is, lieve dingen zegt, bij me wil blijven (wat niet gebeurt omdat ik dat niet wil) etc. Hij vindt me lief en fantastisch, maar wil geen vaste relatie. We hebben al eens een half jaar iets gehad en toen heb ik het verbroken omdat ik geen bevestiging kreeg. Hij wilde doorgaan. We klikken hartstikke goed, dat vindt hij ook (heeft hij ook tegen anderen gezegd), maar hij wil geen vaste relatie. Wel ben ik het middelpunt van zijn belangstelling als we elkaar tegenkomen. Dit maakt het voor mij elke keer weer moeilijk om geen hoop te hebben en te houden. En wat kost het me moeite om niks van me te laten horen. Ik houd me telkens in...hoor immers ook niks van hem (maar hij reageert altijd wel positief op mijn initiatieven, dat maakt het ook zo moeilijk), maar jeetje wat druist dat in tegen je gevoel. Dus ik kan me jullie gevoelens echt wel goed voorstellen! Ik denk telkens maar aan wat ik ermee opschiet op de lange termijn, helemaal niks. Voor jullie ook veel succes!

@ bentje. goed van je!! kan me helemaal voorstellen dat je je nu beter voelt.



hier ook een update... ik heb me ex-SV gesmst op onze verjaardag en een smsje van hem terug gehad.

verder kwam ik hem toevallig tegen in de kroeg afgelopen weekend. eigenlijk maar 2 minuutjes gepraat, want ik klapte een beetje dicht, schrok gewoon toen ik hem zag. kwam hem later op de avond ook nog tegen, gaf ie me spontaan een zoen op me wang.

ik heb nu ook voor mezelf besloten om het even zo te laten. ik voelde nog wel een lichte tinteling toen ik hem zag. zal hem over een hele tijd denk ik nog wel een keertje bellen puur voor de gezelligheid, maar dat doe ik pas als ik het echt helemaal achter me gelaten heb. voor nu vind ik het wel prima zo.



heb de laatste tijd ook weer meer contact met een jongen waar ik al driekwart jaar telefonisch contact mee heb, en die ik 2 keer heb gezien waarvan we ook 1 keer gezoend hebben. hij stond toen aan het begin van een scheiding, en heeft daardoor ook een tijdje het contact tussen ons op een laag pitje gezet, wat ie ook eerlijk communiceerde.

de scheiding is er nu door. en ik besefte me vorige week dat eigenlijk hij de enige is van alle mannen in het afgelopen jaar die altijd volkomen eerlijk en met respect naar me toe is geweest, terwijl hij natuurlijk niet in de meest ideale situatie zat, waarin juist mannen misschien wel misbruik zouden hebben gemaakt van de situatie.

binnekort spreken we weer een keer af. ik heb verder geen verwachtingen hiervan, ik neem het met de keer hoe of wat.



ja wat ik er van heb geleerd... dat als je behoefte hebt aan spanning en sex en je vind iemand erg leuk, je eigenlijk bewust over je grenzen heen laat gaan, omdat je het nu eenmaal verkiest om bij iemand te zijn, en dan op korte termijn een goed gevoel te hebben, terwijl je op lange termijn er echt niet vrollijker van word.

ik merk nu ook dat ik de fase van steeds maar mannen versieren op stap een beetje achter me begin te laten en merk dat ik veel meer geniet en veel meer heb aan het lieve, leuke en respectvolle contact met die laatste jongen.

kan niet beloven dat ik niet meer in een situatie kom zoals met me ex-SV. hij is en blijft een player, dat zie ik ook wel duidelijk, maar soms zijn foute mannen, op de korte termijn, ook erg onweerstaanbaar en lekker... maar dan is het: wie zijn billen brand, moet op de blaren zitten!

lang verhaal...



nog anderen een update?