Relaties
alle pijlers
Vreemd gesprek met partner.
donderdag 1 november 2007 om 14:26
Meiden,
Heb even jullie meningen nodig..
Gisteren kwam mijn partner binnenvallen ( we hebben een LAT relatie) en begon opeens over het feit dat ik misschien geen kinderen wil. Nu ben ik zelf net 27 geworden, maar ik heb tot op heden die gevoelens gewoon nog niet. Ik twijfel er gewoon heel erg over. Ik weet niet of ik ze ooit zou willen..ik wil nog gewoon even van mijn leven genieten, ik heb in een zwaar verleden altijd de zorg voor het gezin gedragen en ben verwaarloosd als kind, nu ben ik blij dat ik me voor het eerst na jarenlange traumatherapie "vrij" voel. Hij begrijpt dit zegt hij..maar hij heeft natuurlijk ook zijn wensen. Hij is nu net 32 en wil graag een jonge papa zijn. Dat kan allemaal..
maar toe veranderde de toon van het gesprek.
Opeens begon hij erover dat hij binnen 3 jaar kinderen wilde, en als ik daarin niet mee zou gaan (en hij weet dondersgoed dat ik echt voor mijn 30ste geen kindjes wil,dat hadden we beiden in het verleden al vaker besproken,en hij wilde eerst zijn DJ/Producer carriere van de grond krijgen waar hij nu net mee aan de slag is, en ik ben in de leer in de modebranche,dus dat duurt ook nog een aantal jaar.) wilde hij nu of op korte termijn bij me weg om iemand anders te vinden. Ik schrok, want dat komt best hard aan. We zijn nu 5 en een half jaar samen, en ons pad gaat niet altijd over rozen,maar het houden van is altijd heel sterk geweest, alhoewel ik daar nu erg aan twijfel. Maar opeens veranderde het onderwerp geleidelijk, en hadden we het opeens over dat je altijd verliefd op een ander kan worden. Bijna 2 jaar geleden overkwam hem dat en is het 2 maanden uitgeweest omdat meneer me van de een op de andere dag inruilde. Na een dramafilm vol..we houden van elkaar en kunnen elkaar niet loslaten..kwamen we uiteindelijk weer samen. Hij dankte me op zijn knieen dat hij blij was dat ik hem nog een kans gaf, en ik begon aan een verwerkingsproces om weer vertrouwen in hem te kunnen krijgen. Sinds die tijd hebben we het leuker dan ooit gehad samen en ging het echt supergoed. Ik heb hem het advies meegegeven, flik me dit nooit meer want een tweede kans krijg je niet.
Hij begon opeens te vissen hoe ik me toen voelde in die periode toen ik het uitgemaakt had, want ik ben toen bijna 10 kg afgevallen..en hij is bang dat dat weer zou gaan gebeuren als hij besloot bij me weg te gaan. Ik legde hem uit dat dat kwam door het gevoel dat ik me ingeruild voelde,dat kon ik niet verkroppen, en ben toen acuut met hem gestopt,met een hele emotionele nasleep. Maar een relatie beeindigen op basis van dat ik geen kinderen wil is ook vreselijk moeilijk,maar toch ff anders als je erachter komt dat vent vreemdgaat. Ik zei, als je niet meer van me had gehouden het gewoon zelf had uitgemaakt, en een tijdje daarna was gaan daten met andere dames..dan was dat heel anders geweest..maar het was echt van de een op andere dag dat hij me inruilde, en ik moest er nog zelf achterkomen ook!. Niemand begreep het..van het ene in het andere bed.
opeens was hij zo meegaand met me in het gesprek..opeens vond hij het vreslijk dat hij het op deze manier had gedaan, hoe kon ik hem een tweede kans hebben gegeven en etc.Ik snapte er helemaal niets van..
De gesprekken die we erover hebben gehad waren heel anders altijd. Hij is superrationeel, en had toen zoiets van..Het is klote dat ik me mee heb laten sleuren,maar gebeurd is gebeurd, ik kan er niets aan veranderen, ik houd van je en wil je terug..punt.
En nu opeens..ja, ik snap niet waarom je me hebt teruggenomen, misschien hadden we beter vrienden kunnen blijven,..want hoe zou dat zijn? het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest om opnieuw vertrouwen in mij te krijgen etc etc. Ik begreep zijn houding totaal niet! Hij is normaal zò nuchter en totaal niet medelevend dat het gewoon niet echt was! Dit hoort niet in zijn karakter...mensen maken er zelfs geintjes over dat hij vaak zo ongevoelig is. Alsof mijn huisdier opeens tegen me kan praten..zo verrast was ik! Hij had tijd nodig om dit alles even te laten bezinken en stelde voor om elkaar even een paar dagen niet te zien. Hij liet me verbrouwereerd achter..Owja..hij zei ook nog dat hij het niet makkelijk vond om het uit te maken,hij was blij dat ik dat zelf had gedaan vorig jaar na ontdekking van zijn vriendin nr.2
Nu ik terug zit te denken denk ik dat er iets heel anders aan de hand is.
Sinds een aantal weken neemt hij overal opeens zijn gsm mee naartoe..zelfs als hij de wc opgaat. (dit was toen ook) terwijl hij normaal niet naar dat ding omkijkt. Hij is sinds die tijd heel negatief tegen me, ik doe alles in zijn ogen fout, om het kleinste gaat hij over de zeik, hij zei van het weekend nog..verliefdheid overkomt je,totdat je met zo'n persoon in bed ligt, en dan is de spanning weg..dus moet je daar gewoon maar aan toegeven, dan ben je ervan af en kun je weer door met je leven.Ookal zoiets dat ik bij mezelf dacht..huh?waar gaat dit nu weer over? (hij had het over een vage vriend waar verliefdheid was overkomen)
Meneer gaat opeens op dieet, en sport weer veel meer dan voorheen. Koopt kleding bij de vleet (terwijl hij een hekel aan shoppen heeft) en nog meer van die kleine dingen die me de laatste tijd opvallen, maar waar ik mijn schouders bij ophaal.
Ik heb zelf het idee dat hij weer een ander op het oog heeft, en het excuus dat ik misschien of geen kinderen in de toekomst wil hiervoor gebruikt, om het op die manier uit te maken, om te verbloemen dat hij zelf verliefd is en mijn geen pijn te doen omdat ik heb gezegd dat ik een tweede keer niet meer trek, en hem dan NOOIT meer wil zien. Als ik nu naar onze levens kijk, is het niet haalbaar binnen 3 jaar een kindje te laten komen,daar is hij zelf ook heel duidelijk in geweest altijd. We hebben financieel totaal geen basis,volop bezig aan onze carriere en we wonen niet samen. Ik zie dat niet holderdebolder in 3 jaar gebeuren.
Ik ben enorm benieuwd hoe jullie hier tegenover staan..want misschien haal ik wel geesten in mijn hoofd..maar mijn gevoel spreekt zo sterk dat hij me weer aan het beduvelen is..
Ik weet het gewoon even allemaal niet meer..
Heb even jullie meningen nodig..
Gisteren kwam mijn partner binnenvallen ( we hebben een LAT relatie) en begon opeens over het feit dat ik misschien geen kinderen wil. Nu ben ik zelf net 27 geworden, maar ik heb tot op heden die gevoelens gewoon nog niet. Ik twijfel er gewoon heel erg over. Ik weet niet of ik ze ooit zou willen..ik wil nog gewoon even van mijn leven genieten, ik heb in een zwaar verleden altijd de zorg voor het gezin gedragen en ben verwaarloosd als kind, nu ben ik blij dat ik me voor het eerst na jarenlange traumatherapie "vrij" voel. Hij begrijpt dit zegt hij..maar hij heeft natuurlijk ook zijn wensen. Hij is nu net 32 en wil graag een jonge papa zijn. Dat kan allemaal..
maar toe veranderde de toon van het gesprek.
Opeens begon hij erover dat hij binnen 3 jaar kinderen wilde, en als ik daarin niet mee zou gaan (en hij weet dondersgoed dat ik echt voor mijn 30ste geen kindjes wil,dat hadden we beiden in het verleden al vaker besproken,en hij wilde eerst zijn DJ/Producer carriere van de grond krijgen waar hij nu net mee aan de slag is, en ik ben in de leer in de modebranche,dus dat duurt ook nog een aantal jaar.) wilde hij nu of op korte termijn bij me weg om iemand anders te vinden. Ik schrok, want dat komt best hard aan. We zijn nu 5 en een half jaar samen, en ons pad gaat niet altijd over rozen,maar het houden van is altijd heel sterk geweest, alhoewel ik daar nu erg aan twijfel. Maar opeens veranderde het onderwerp geleidelijk, en hadden we het opeens over dat je altijd verliefd op een ander kan worden. Bijna 2 jaar geleden overkwam hem dat en is het 2 maanden uitgeweest omdat meneer me van de een op de andere dag inruilde. Na een dramafilm vol..we houden van elkaar en kunnen elkaar niet loslaten..kwamen we uiteindelijk weer samen. Hij dankte me op zijn knieen dat hij blij was dat ik hem nog een kans gaf, en ik begon aan een verwerkingsproces om weer vertrouwen in hem te kunnen krijgen. Sinds die tijd hebben we het leuker dan ooit gehad samen en ging het echt supergoed. Ik heb hem het advies meegegeven, flik me dit nooit meer want een tweede kans krijg je niet.
Hij begon opeens te vissen hoe ik me toen voelde in die periode toen ik het uitgemaakt had, want ik ben toen bijna 10 kg afgevallen..en hij is bang dat dat weer zou gaan gebeuren als hij besloot bij me weg te gaan. Ik legde hem uit dat dat kwam door het gevoel dat ik me ingeruild voelde,dat kon ik niet verkroppen, en ben toen acuut met hem gestopt,met een hele emotionele nasleep. Maar een relatie beeindigen op basis van dat ik geen kinderen wil is ook vreselijk moeilijk,maar toch ff anders als je erachter komt dat vent vreemdgaat. Ik zei, als je niet meer van me had gehouden het gewoon zelf had uitgemaakt, en een tijdje daarna was gaan daten met andere dames..dan was dat heel anders geweest..maar het was echt van de een op andere dag dat hij me inruilde, en ik moest er nog zelf achterkomen ook!. Niemand begreep het..van het ene in het andere bed.
opeens was hij zo meegaand met me in het gesprek..opeens vond hij het vreslijk dat hij het op deze manier had gedaan, hoe kon ik hem een tweede kans hebben gegeven en etc.Ik snapte er helemaal niets van..
De gesprekken die we erover hebben gehad waren heel anders altijd. Hij is superrationeel, en had toen zoiets van..Het is klote dat ik me mee heb laten sleuren,maar gebeurd is gebeurd, ik kan er niets aan veranderen, ik houd van je en wil je terug..punt.
En nu opeens..ja, ik snap niet waarom je me hebt teruggenomen, misschien hadden we beter vrienden kunnen blijven,..want hoe zou dat zijn? het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest om opnieuw vertrouwen in mij te krijgen etc etc. Ik begreep zijn houding totaal niet! Hij is normaal zò nuchter en totaal niet medelevend dat het gewoon niet echt was! Dit hoort niet in zijn karakter...mensen maken er zelfs geintjes over dat hij vaak zo ongevoelig is. Alsof mijn huisdier opeens tegen me kan praten..zo verrast was ik! Hij had tijd nodig om dit alles even te laten bezinken en stelde voor om elkaar even een paar dagen niet te zien. Hij liet me verbrouwereerd achter..Owja..hij zei ook nog dat hij het niet makkelijk vond om het uit te maken,hij was blij dat ik dat zelf had gedaan vorig jaar na ontdekking van zijn vriendin nr.2
Nu ik terug zit te denken denk ik dat er iets heel anders aan de hand is.
Sinds een aantal weken neemt hij overal opeens zijn gsm mee naartoe..zelfs als hij de wc opgaat. (dit was toen ook) terwijl hij normaal niet naar dat ding omkijkt. Hij is sinds die tijd heel negatief tegen me, ik doe alles in zijn ogen fout, om het kleinste gaat hij over de zeik, hij zei van het weekend nog..verliefdheid overkomt je,totdat je met zo'n persoon in bed ligt, en dan is de spanning weg..dus moet je daar gewoon maar aan toegeven, dan ben je ervan af en kun je weer door met je leven.Ookal zoiets dat ik bij mezelf dacht..huh?waar gaat dit nu weer over? (hij had het over een vage vriend waar verliefdheid was overkomen)
Meneer gaat opeens op dieet, en sport weer veel meer dan voorheen. Koopt kleding bij de vleet (terwijl hij een hekel aan shoppen heeft) en nog meer van die kleine dingen die me de laatste tijd opvallen, maar waar ik mijn schouders bij ophaal.
Ik heb zelf het idee dat hij weer een ander op het oog heeft, en het excuus dat ik misschien of geen kinderen in de toekomst wil hiervoor gebruikt, om het op die manier uit te maken, om te verbloemen dat hij zelf verliefd is en mijn geen pijn te doen omdat ik heb gezegd dat ik een tweede keer niet meer trek, en hem dan NOOIT meer wil zien. Als ik nu naar onze levens kijk, is het niet haalbaar binnen 3 jaar een kindje te laten komen,daar is hij zelf ook heel duidelijk in geweest altijd. We hebben financieel totaal geen basis,volop bezig aan onze carriere en we wonen niet samen. Ik zie dat niet holderdebolder in 3 jaar gebeuren.
Ik ben enorm benieuwd hoe jullie hier tegenover staan..want misschien haal ik wel geesten in mijn hoofd..maar mijn gevoel spreekt zo sterk dat hij me weer aan het beduvelen is..
Ik weet het gewoon even allemaal niet meer..
zaterdag 3 november 2007 om 12:34
Dan heb ik een volgende vraag;
Wat wil jij nu doen?
Ga je lekker meedoen met zijn spelletje, door exact te doen wat hij verwacht? ( namelijk jou de beslissing laten nemen, zodat hij daarna kan wentelen in zelfbeklag en medelijden met zichzelf, want die "lieve Inimini heeft het zomaar uitgemaakt) of besluit je om net zo creatief te worden als hij, en je eigen plan van aanpak te verzinnen?
JOjanneke
PS... Je kunt natuurlijk ook de grote kunstenaar gaan imiteren, overal je mobiel mee naar toenemen, stiekum gaan zitten sms-en met je vriendin, veel aandacht aan je uiterlijk gaan besteden, en precies dat gedrag gaan nadoen wat hij ook vertoond. En dan maar afwachten hoe hij daarop gaat reageren....<<grijns>>
Wat wil jij nu doen?
Ga je lekker meedoen met zijn spelletje, door exact te doen wat hij verwacht? ( namelijk jou de beslissing laten nemen, zodat hij daarna kan wentelen in zelfbeklag en medelijden met zichzelf, want die "lieve Inimini heeft het zomaar uitgemaakt) of besluit je om net zo creatief te worden als hij, en je eigen plan van aanpak te verzinnen?
JOjanneke
PS... Je kunt natuurlijk ook de grote kunstenaar gaan imiteren, overal je mobiel mee naar toenemen, stiekum gaan zitten sms-en met je vriendin, veel aandacht aan je uiterlijk gaan besteden, en precies dat gedrag gaan nadoen wat hij ook vertoond. En dan maar afwachten hoe hij daarop gaat reageren....<<grijns>>
jojanneke66 wijzigde dit bericht op 03-11-2007 12:36
Reden: alinea toegevoegd.
Reden: alinea toegevoegd.
% gewijzigd
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zaterdag 3 november 2007 om 13:05
Mijn beste vriendin en ik zouden morgen erover gaan brainstormen...Ik ben zoiezo dus niet van plan om hem zijn zinnetje te geven..zodat hij straks tegenover iedereen goed kan praten dat hij een nieuw liefje heeft omdat IK geen kindjes wil nu, ik denk dat hij heeeeel veel mensen over hem heen gaat krijgen als uitkomt wat zijn ware bedoeling is..
Nee, dit gaat niet makkelijk voor me worden..maar het verhaaltje gaat een verrassende wending krijgen voor hem, al moet ik het zuur op mijn gezicht wegacteren (wat me heel veel moeite gaat kosten), hier gaat hij geen plezier van krijgen...
over mijn lijk!
Nee, dit gaat niet makkelijk voor me worden..maar het verhaaltje gaat een verrassende wending krijgen voor hem, al moet ik het zuur op mijn gezicht wegacteren (wat me heel veel moeite gaat kosten), hier gaat hij geen plezier van krijgen...
over mijn lijk!
zaterdag 3 november 2007 om 13:32
Weet je, wat eigenlijk "DE OPLOSSING" is?
Geef hem gelijk in alles wat hij zegt, en ga door met je eigen leven.
Stop er geen energie meer in, ga niet mee in zijn spelletjesgedrag, en laat hem......
Dus op zijn opmerking "Ik wil nu vader worden", zou jou antwoord kunnen zijn : Ja, dat kan ik me voorstellen dat jij dat wilt. Hoe ga je dat doen? Oh, met een andere vrouw? Prima plan.
Dus op zijn opmerking "zullen we gewoon vrienden zijn?", zou jou antwoord kunnen zijn : Ja, dat kunnen we doen. Hoe zie je dat voor je? Oh zo? Prima plan.
Dus op zijn opmerking "Tja, dat weet ik niet", zou jou antwoord kunnen zijn : Tja, dan weet ik het ook niet.
Ga geen oplossingen aan lopen brengen, laat het initiatief bij hem leggen, geef hem overal gelijk in, en doe niets anders als het balletje terugkaatsten en het initiatief weer bij hem neer leggen. Laat stiltes vallen op de plaatsen waar je normalerwijze een oplossing neer zou leggen. Laat hem maar oplossingen zoeken.
Het is zijn probleem, het zijn zijn oplossingen, het is zijn behoefte.
Daar zal hij in moeten handelen, en niet jij.
En kijk dan maar eens hoe creatief hij gaat worden om van zijn probleem jou probleem te gaan maken, en wat hij daarvoor allemaal uit de kast gaat trekken.
JOjanneke
Geef hem gelijk in alles wat hij zegt, en ga door met je eigen leven.
Stop er geen energie meer in, ga niet mee in zijn spelletjesgedrag, en laat hem......
Dus op zijn opmerking "Ik wil nu vader worden", zou jou antwoord kunnen zijn : Ja, dat kan ik me voorstellen dat jij dat wilt. Hoe ga je dat doen? Oh, met een andere vrouw? Prima plan.
Dus op zijn opmerking "zullen we gewoon vrienden zijn?", zou jou antwoord kunnen zijn : Ja, dat kunnen we doen. Hoe zie je dat voor je? Oh zo? Prima plan.
Dus op zijn opmerking "Tja, dat weet ik niet", zou jou antwoord kunnen zijn : Tja, dan weet ik het ook niet.
Ga geen oplossingen aan lopen brengen, laat het initiatief bij hem leggen, geef hem overal gelijk in, en doe niets anders als het balletje terugkaatsten en het initiatief weer bij hem neer leggen. Laat stiltes vallen op de plaatsen waar je normalerwijze een oplossing neer zou leggen. Laat hem maar oplossingen zoeken.
Het is zijn probleem, het zijn zijn oplossingen, het is zijn behoefte.
Daar zal hij in moeten handelen, en niet jij.
En kijk dan maar eens hoe creatief hij gaat worden om van zijn probleem jou probleem te gaan maken, en wat hij daarvoor allemaal uit de kast gaat trekken.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zaterdag 3 november 2007 om 14:16
Je moet zelf besluiten of je met hem verder wilt.. Ben je er echt al uit om ermee te stoppen? Dat kun je hem ook gewoon zeggen, dat je dit "keuzes in jouw schoenen schuivende" gedrag belachelijk vindt en je het net zo hard terug kunt gaan spelen, maar daar geen energie aan wilt verspillen.
Mocht je daar geen zin in hebben (en ja, ik heb ook duiveltjes op mijn schouder
) zijn er meerdere mensen hier die creatieve oplossingen willen aandragen. De zin "Schat, ik heb er nog eens goed over nagedacht en heb besluiten mijn pil in de prullenbak te gooien" vind ik persoonlijk prachtig... 
ben benieuwd naar het rood wordende hoofd van hem.
Mocht je daar geen zin in hebben (en ja, ik heb ook duiveltjes op mijn schouder
) zijn er meerdere mensen hier die creatieve oplossingen willen aandragen. De zin "Schat, ik heb er nog eens goed over nagedacht en heb besluiten mijn pil in de prullenbak te gooien" vind ik persoonlijk prachtig... ben benieuwd naar het rood wordende hoofd van hem.
zaterdag 3 november 2007 om 18:03
Het vorige gedeelte van jou post hebben we zo'n beetje gehad in datzelfde gesprek..daardoor ging hij dus idd vanalles uit de kast trekken.
Ik weet dondersgoed dat hij zit te wachten tot ik er een eindje aan ga breien, want dan hoeft ie zich niet schuldig te voelen (dat laatste heeft hij letterlijk ook gezegd).
Dus ben ik van plan om inderdaad te zeggen dat ik kinderen wil..
Ik ben benieuwd naar zijn reactie..die ookal voorspelbaar gaat zijn..ik houd mijn mond wijselijk en laat het ballentje dan bij hem liggen..ben benieuwd met wat voor zaakjes hij nu weer aan gaat komen zetten. Als ik genoeg heb gehoord dan zeg ik
..ik zei toch dat ik kinderen wilde?
ow sorry..ik vergat erbij te zeggen..maar niet met jou!!
zaterdag 3 november 2007 om 18:27
:
Je moet zelf besluiten of je met hem verder wilt.. Ben je er echt al uit om ermee te stoppen? Dat kun je hem ook gewoon zeggen, dat je dit "keuzes in jouw schoenen schuivende" gedrag belachelijk vindt en je het net zo hard terug kunt gaan spelen, maar daar geen energie aan wilt verspillen.
Mocht je daar geen zin in hebben (en ja, ik heb ook duiveltjes op mijn schouder
Tja..vorig jaar heb ik inderdaad de eer aan mezelf gehouden, wenste hem het allebeste van de wereld met die griet. Als ik haar tegenkwam zeiden we gewoon hallo tegen elkaar..zij wist ook niet beter..haar had hij ook net zo goed voorgelogen.
Maar nu kan ik het niet meer over mijn kant laten gaan..alles wijst erop. Er vallen ook steeds meer kwartjes merk ik...de puzzel raakt steeds completer..
en ik kan hier niet meer van weglopen zonder hem de klapper van het jaar te geven...ik ben het aan mezelf verplicht..zo voelt het. Ik ben zo vreselijk goed geweest voor deze man, jarenlang trouw als een puppy aan zijn zijde gestaan,hem geholpen op allerlei manieren..altijd eerlijk geweest, financieel uit de stront gehaald, emotioneel bijgestaan, geholpen met zijn carriere, zijn praktijken vergeven..ik was zijn dienstmeid,slaaf,bank,hoer en deurmat om zijn sores op te flikkeren als het weer eens niet meezat..
No way..tijd voor een koekje van geheel eigen deeg..het deeg dat ie nog niet kent.
donderdag 8 november 2007 om 13:32
Nou..de kogel is door de kerk..
Het is voorbij.
Hij belde me afgelopen maandag op om af te spreken voor het gesprek. Hij zou woensdag langskomen.
En dat was gister..
Toen hij binnenkwam had hij het in eerste instantie over koetjes en kalfjes. Toen ik hem duidelijk maakte dat we daarom niet hadden afgesproken werd het stil..
Ik vertelde dat ik de afgelopen dagen had nagedacht,had gepraat met vrouwen die zelf ook kinderen hebben en dat ik eruit was voor mezelf.
Ik wil kinderen!..
Nou..en toen kwam de reactie die ik allang had verwacht.
Hij wist niet meer of hij van me hield. Hij gaf heel veel om me, maar wist niet als zijn vriendin zijnde, of een vriendin zijnde.
Ik kon het op mijn vingers natellen..dit was precies zoals ik het verwacht had.
Vorige week werd het mijn strot ingeduwd dat ik binnen nu en 3 jaar als broedmachine moest functioneren anders zou hij iemand anders gaan zoeken..
en nu ik aangaf wel kinderen te willen ( wat natuurlijk van mij een loze kreet was om zijn werkelijke reactie te ontfutselen, geen haar op mijn hoofd dat ik met ZO'N VENT ooit een kind op de wereld zal zetten!
) wist hij het opeens allemaal niet meer! Hoe groot kan het contrast zijn!
Ik vroeg hem driemaal of er een ander in het spel was..hij was stellig in zijn "Nee" maar zijn blik verraade wat anders.
Toen heb ik de touwtjes overgenomen.
Ik zei: Ik ga niet zitten wachten op een vent die het allemaal niet meer weet. Ik heb geen zin langer mijn tijd te zitten verdoen bij iemand die toch niet 100 procent voor mij kan gaan...ik verdien veel en veel beter!
Hij sputterde langzaam tegen..probeerde er nog van te maken: als vrienden dan?
No way..geen ruimte voor een man die mij toch alleen maar teleursteld. Dat is ook geen vriend..
Ga je leven lijden..word happy, en laat mij in de toekomst met rust.
Niet meer bellen, sms'en, aan de deur komen..nada meer!
In die trand heb ik dus nog mijn gesprek een kwartier voortgezet.
Ik heb de voordeur wagenwijd opengezet, hij heeft zijn spullen gepakt..en is weggegaan.
Het is allemaal vrij koeltjes gegaan..en hoe moeilijk dat ik het ook vond, ik ben trots op mezelf! Trots op het feit dat ik de keuze heb gemaakt niet meer met me te laten sollen...ik heb veel geleerd in deze relatie..bijna 6 jaar is toch niet niks. Het zal de komende tijd wel even wennen allemaal zijn..en ik zal veel verdiet hebben, maar ik moet hier doorheen. Gelukkig door jullie allemaal voelt het niet alleen..
thanks. (f)
Het is voorbij.
Hij belde me afgelopen maandag op om af te spreken voor het gesprek. Hij zou woensdag langskomen.
En dat was gister..
Toen hij binnenkwam had hij het in eerste instantie over koetjes en kalfjes. Toen ik hem duidelijk maakte dat we daarom niet hadden afgesproken werd het stil..
Ik vertelde dat ik de afgelopen dagen had nagedacht,had gepraat met vrouwen die zelf ook kinderen hebben en dat ik eruit was voor mezelf.
Ik wil kinderen!..
Nou..en toen kwam de reactie die ik allang had verwacht.
Hij wist niet meer of hij van me hield. Hij gaf heel veel om me, maar wist niet als zijn vriendin zijnde, of een vriendin zijnde.
Ik kon het op mijn vingers natellen..dit was precies zoals ik het verwacht had.
Vorige week werd het mijn strot ingeduwd dat ik binnen nu en 3 jaar als broedmachine moest functioneren anders zou hij iemand anders gaan zoeken..
en nu ik aangaf wel kinderen te willen ( wat natuurlijk van mij een loze kreet was om zijn werkelijke reactie te ontfutselen, geen haar op mijn hoofd dat ik met ZO'N VENT ooit een kind op de wereld zal zetten!
) wist hij het opeens allemaal niet meer! Hoe groot kan het contrast zijn! Ik vroeg hem driemaal of er een ander in het spel was..hij was stellig in zijn "Nee" maar zijn blik verraade wat anders.
Toen heb ik de touwtjes overgenomen.
Ik zei: Ik ga niet zitten wachten op een vent die het allemaal niet meer weet. Ik heb geen zin langer mijn tijd te zitten verdoen bij iemand die toch niet 100 procent voor mij kan gaan...ik verdien veel en veel beter!
Hij sputterde langzaam tegen..probeerde er nog van te maken: als vrienden dan?
No way..geen ruimte voor een man die mij toch alleen maar teleursteld. Dat is ook geen vriend..
Ga je leven lijden..word happy, en laat mij in de toekomst met rust.
Niet meer bellen, sms'en, aan de deur komen..nada meer!
In die trand heb ik dus nog mijn gesprek een kwartier voortgezet.
Ik heb de voordeur wagenwijd opengezet, hij heeft zijn spullen gepakt..en is weggegaan.
Het is allemaal vrij koeltjes gegaan..en hoe moeilijk dat ik het ook vond, ik ben trots op mezelf! Trots op het feit dat ik de keuze heb gemaakt niet meer met me te laten sollen...ik heb veel geleerd in deze relatie..bijna 6 jaar is toch niet niks. Het zal de komende tijd wel even wennen allemaal zijn..en ik zal veel verdiet hebben, maar ik moet hier doorheen. Gelukkig door jullie allemaal voelt het niet alleen..
thanks. (f)
donderdag 8 november 2007 om 13:50
donderdag 8 november 2007 om 14:03
Lieve Ienieminimoepsiedroepsie,
Sterk, flink, dapper mens dat je er bent!
Dat je ook die halfbakken vriendschap hebt afgewezen vind ik helemaal poepstoer van je....
Maar al te vaak wordt de loze vriendschapsbelofte gedaan waar natuurlijk niks van terecht komt. Dag, dag meneer, ik hoef ook geen vriendschap meer!
Kom je ook schrijven als je verdriet hebt en lekker je hart wil luchten?
Leo
Sterk, flink, dapper mens dat je er bent!
Dat je ook die halfbakken vriendschap hebt afgewezen vind ik helemaal poepstoer van je....
Maar al te vaak wordt de loze vriendschapsbelofte gedaan waar natuurlijk niks van terecht komt. Dag, dag meneer, ik hoef ook geen vriendschap meer!
Kom je ook schrijven als je verdriet hebt en lekker je hart wil luchten?
Leo
donderdag 8 november 2007 om 14:06
Voor mij ben je ook een powerwoman. Je hebt de eer aan jezelf gehouden. Iemand die zo met een ander omgaat kan je beter kwijt dan rijk zijn. Ik weet zeker dat je een leuke man tegenkomt die je weet te waarderen en die je met respect behandelt. 
donderdag 8 november 2007 om 19:35
Ja..ik ben nu een dag verder en ik moet zeggen dat ik me redelijk voel..Soms voel ik wat verdriet, maar ik voel nog het meest mijn woede over de hele situatie..zodra die wegebt dan komt de verwerking, het verdriet op gang..ik zal er nog een hele hap aan hebben..maar ik MOET hier doorheen..
Ondertussen geven deze steunbetuigingen mij een goede drive vol te houden.
whehehehe..Leo, wat fijn dit van je te horen..eigenlijk is het ook gewoon POEPstoer!
Ondertussen geven deze steunbetuigingen mij een goede drive vol te houden.
whehehehe..Leo, wat fijn dit van je te horen..eigenlijk is het ook gewoon POEPstoer!
vrijdag 9 november 2007 om 15:38
Hihi..Leuk zo'n shirt!..die tekst ontbreekt nog in mijn verzameling!
aangezien ik vaak van die dingen draag om mijn mood van die dag aan te geven..;)
Vandaag werd ik positief wakker..had heerlijk gedroomd over wat mij waarschijnlijk allemaal te wachten staat..of wat ik hoop wat te wachten staat..een heerlijke vrije toekomst, zonder die riem nog om mijn nekje van zijn opgedrongen Ego..Ik voel dat het uiteindelijk helemaal goed gaat komen. Wat niet wil zeggen dat ik nog steeds zit te wachten op het moment dat ik breek in mijn emotie, misschien komt dat niet eens..misschien onbewust toch al wel gedeeltelijk verwerkt..ik weet het niet, maar de tijd zal het leren.
Extrahalo..ff offtopic..wat betekend dat plaatje van je? Is het wat ik denk dat het is? Een klein harig beestje met een gasmaskertje op? Telkens als ik t zie moet ik zo lachen!
En die van Lapin!..hihi..zijn dat oerang oetang billen? of gaat mijn fantasie met me op de loop?..
aangezien ik vaak van die dingen draag om mijn mood van die dag aan te geven..;)
Vandaag werd ik positief wakker..had heerlijk gedroomd over wat mij waarschijnlijk allemaal te wachten staat..of wat ik hoop wat te wachten staat..een heerlijke vrije toekomst, zonder die riem nog om mijn nekje van zijn opgedrongen Ego..Ik voel dat het uiteindelijk helemaal goed gaat komen. Wat niet wil zeggen dat ik nog steeds zit te wachten op het moment dat ik breek in mijn emotie, misschien komt dat niet eens..misschien onbewust toch al wel gedeeltelijk verwerkt..ik weet het niet, maar de tijd zal het leren.
Extrahalo..ff offtopic..wat betekend dat plaatje van je? Is het wat ik denk dat het is? Een klein harig beestje met een gasmaskertje op? Telkens als ik t zie moet ik zo lachen!
En die van Lapin!..hihi..zijn dat oerang oetang billen? of gaat mijn fantasie met me op de loop?..
