Relaties
alle pijlers
Vreemd gesprek met partner.
donderdag 1 november 2007 om 14:26
Meiden,
Heb even jullie meningen nodig..
Gisteren kwam mijn partner binnenvallen ( we hebben een LAT relatie) en begon opeens over het feit dat ik misschien geen kinderen wil. Nu ben ik zelf net 27 geworden, maar ik heb tot op heden die gevoelens gewoon nog niet. Ik twijfel er gewoon heel erg over. Ik weet niet of ik ze ooit zou willen..ik wil nog gewoon even van mijn leven genieten, ik heb in een zwaar verleden altijd de zorg voor het gezin gedragen en ben verwaarloosd als kind, nu ben ik blij dat ik me voor het eerst na jarenlange traumatherapie "vrij" voel. Hij begrijpt dit zegt hij..maar hij heeft natuurlijk ook zijn wensen. Hij is nu net 32 en wil graag een jonge papa zijn. Dat kan allemaal..
maar toe veranderde de toon van het gesprek.
Opeens begon hij erover dat hij binnen 3 jaar kinderen wilde, en als ik daarin niet mee zou gaan (en hij weet dondersgoed dat ik echt voor mijn 30ste geen kindjes wil,dat hadden we beiden in het verleden al vaker besproken,en hij wilde eerst zijn DJ/Producer carriere van de grond krijgen waar hij nu net mee aan de slag is, en ik ben in de leer in de modebranche,dus dat duurt ook nog een aantal jaar.) wilde hij nu of op korte termijn bij me weg om iemand anders te vinden. Ik schrok, want dat komt best hard aan. We zijn nu 5 en een half jaar samen, en ons pad gaat niet altijd over rozen,maar het houden van is altijd heel sterk geweest, alhoewel ik daar nu erg aan twijfel. Maar opeens veranderde het onderwerp geleidelijk, en hadden we het opeens over dat je altijd verliefd op een ander kan worden. Bijna 2 jaar geleden overkwam hem dat en is het 2 maanden uitgeweest omdat meneer me van de een op de andere dag inruilde. Na een dramafilm vol..we houden van elkaar en kunnen elkaar niet loslaten..kwamen we uiteindelijk weer samen. Hij dankte me op zijn knieen dat hij blij was dat ik hem nog een kans gaf, en ik begon aan een verwerkingsproces om weer vertrouwen in hem te kunnen krijgen. Sinds die tijd hebben we het leuker dan ooit gehad samen en ging het echt supergoed. Ik heb hem het advies meegegeven, flik me dit nooit meer want een tweede kans krijg je niet.
Hij begon opeens te vissen hoe ik me toen voelde in die periode toen ik het uitgemaakt had, want ik ben toen bijna 10 kg afgevallen..en hij is bang dat dat weer zou gaan gebeuren als hij besloot bij me weg te gaan. Ik legde hem uit dat dat kwam door het gevoel dat ik me ingeruild voelde,dat kon ik niet verkroppen, en ben toen acuut met hem gestopt,met een hele emotionele nasleep. Maar een relatie beeindigen op basis van dat ik geen kinderen wil is ook vreselijk moeilijk,maar toch ff anders als je erachter komt dat vent vreemdgaat. Ik zei, als je niet meer van me had gehouden het gewoon zelf had uitgemaakt, en een tijdje daarna was gaan daten met andere dames..dan was dat heel anders geweest..maar het was echt van de een op andere dag dat hij me inruilde, en ik moest er nog zelf achterkomen ook!. Niemand begreep het..van het ene in het andere bed.
opeens was hij zo meegaand met me in het gesprek..opeens vond hij het vreslijk dat hij het op deze manier had gedaan, hoe kon ik hem een tweede kans hebben gegeven en etc.Ik snapte er helemaal niets van..
De gesprekken die we erover hebben gehad waren heel anders altijd. Hij is superrationeel, en had toen zoiets van..Het is klote dat ik me mee heb laten sleuren,maar gebeurd is gebeurd, ik kan er niets aan veranderen, ik houd van je en wil je terug..punt.
En nu opeens..ja, ik snap niet waarom je me hebt teruggenomen, misschien hadden we beter vrienden kunnen blijven,..want hoe zou dat zijn? het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest om opnieuw vertrouwen in mij te krijgen etc etc. Ik begreep zijn houding totaal niet! Hij is normaal zò nuchter en totaal niet medelevend dat het gewoon niet echt was! Dit hoort niet in zijn karakter...mensen maken er zelfs geintjes over dat hij vaak zo ongevoelig is. Alsof mijn huisdier opeens tegen me kan praten..zo verrast was ik! Hij had tijd nodig om dit alles even te laten bezinken en stelde voor om elkaar even een paar dagen niet te zien. Hij liet me verbrouwereerd achter..Owja..hij zei ook nog dat hij het niet makkelijk vond om het uit te maken,hij was blij dat ik dat zelf had gedaan vorig jaar na ontdekking van zijn vriendin nr.2
Nu ik terug zit te denken denk ik dat er iets heel anders aan de hand is.
Sinds een aantal weken neemt hij overal opeens zijn gsm mee naartoe..zelfs als hij de wc opgaat. (dit was toen ook) terwijl hij normaal niet naar dat ding omkijkt. Hij is sinds die tijd heel negatief tegen me, ik doe alles in zijn ogen fout, om het kleinste gaat hij over de zeik, hij zei van het weekend nog..verliefdheid overkomt je,totdat je met zo'n persoon in bed ligt, en dan is de spanning weg..dus moet je daar gewoon maar aan toegeven, dan ben je ervan af en kun je weer door met je leven.Ookal zoiets dat ik bij mezelf dacht..huh?waar gaat dit nu weer over? (hij had het over een vage vriend waar verliefdheid was overkomen)
Meneer gaat opeens op dieet, en sport weer veel meer dan voorheen. Koopt kleding bij de vleet (terwijl hij een hekel aan shoppen heeft) en nog meer van die kleine dingen die me de laatste tijd opvallen, maar waar ik mijn schouders bij ophaal.
Ik heb zelf het idee dat hij weer een ander op het oog heeft, en het excuus dat ik misschien of geen kinderen in de toekomst wil hiervoor gebruikt, om het op die manier uit te maken, om te verbloemen dat hij zelf verliefd is en mijn geen pijn te doen omdat ik heb gezegd dat ik een tweede keer niet meer trek, en hem dan NOOIT meer wil zien. Als ik nu naar onze levens kijk, is het niet haalbaar binnen 3 jaar een kindje te laten komen,daar is hij zelf ook heel duidelijk in geweest altijd. We hebben financieel totaal geen basis,volop bezig aan onze carriere en we wonen niet samen. Ik zie dat niet holderdebolder in 3 jaar gebeuren.
Ik ben enorm benieuwd hoe jullie hier tegenover staan..want misschien haal ik wel geesten in mijn hoofd..maar mijn gevoel spreekt zo sterk dat hij me weer aan het beduvelen is..
Ik weet het gewoon even allemaal niet meer..
Heb even jullie meningen nodig..
Gisteren kwam mijn partner binnenvallen ( we hebben een LAT relatie) en begon opeens over het feit dat ik misschien geen kinderen wil. Nu ben ik zelf net 27 geworden, maar ik heb tot op heden die gevoelens gewoon nog niet. Ik twijfel er gewoon heel erg over. Ik weet niet of ik ze ooit zou willen..ik wil nog gewoon even van mijn leven genieten, ik heb in een zwaar verleden altijd de zorg voor het gezin gedragen en ben verwaarloosd als kind, nu ben ik blij dat ik me voor het eerst na jarenlange traumatherapie "vrij" voel. Hij begrijpt dit zegt hij..maar hij heeft natuurlijk ook zijn wensen. Hij is nu net 32 en wil graag een jonge papa zijn. Dat kan allemaal..
maar toe veranderde de toon van het gesprek.
Opeens begon hij erover dat hij binnen 3 jaar kinderen wilde, en als ik daarin niet mee zou gaan (en hij weet dondersgoed dat ik echt voor mijn 30ste geen kindjes wil,dat hadden we beiden in het verleden al vaker besproken,en hij wilde eerst zijn DJ/Producer carriere van de grond krijgen waar hij nu net mee aan de slag is, en ik ben in de leer in de modebranche,dus dat duurt ook nog een aantal jaar.) wilde hij nu of op korte termijn bij me weg om iemand anders te vinden. Ik schrok, want dat komt best hard aan. We zijn nu 5 en een half jaar samen, en ons pad gaat niet altijd over rozen,maar het houden van is altijd heel sterk geweest, alhoewel ik daar nu erg aan twijfel. Maar opeens veranderde het onderwerp geleidelijk, en hadden we het opeens over dat je altijd verliefd op een ander kan worden. Bijna 2 jaar geleden overkwam hem dat en is het 2 maanden uitgeweest omdat meneer me van de een op de andere dag inruilde. Na een dramafilm vol..we houden van elkaar en kunnen elkaar niet loslaten..kwamen we uiteindelijk weer samen. Hij dankte me op zijn knieen dat hij blij was dat ik hem nog een kans gaf, en ik begon aan een verwerkingsproces om weer vertrouwen in hem te kunnen krijgen. Sinds die tijd hebben we het leuker dan ooit gehad samen en ging het echt supergoed. Ik heb hem het advies meegegeven, flik me dit nooit meer want een tweede kans krijg je niet.
Hij begon opeens te vissen hoe ik me toen voelde in die periode toen ik het uitgemaakt had, want ik ben toen bijna 10 kg afgevallen..en hij is bang dat dat weer zou gaan gebeuren als hij besloot bij me weg te gaan. Ik legde hem uit dat dat kwam door het gevoel dat ik me ingeruild voelde,dat kon ik niet verkroppen, en ben toen acuut met hem gestopt,met een hele emotionele nasleep. Maar een relatie beeindigen op basis van dat ik geen kinderen wil is ook vreselijk moeilijk,maar toch ff anders als je erachter komt dat vent vreemdgaat. Ik zei, als je niet meer van me had gehouden het gewoon zelf had uitgemaakt, en een tijdje daarna was gaan daten met andere dames..dan was dat heel anders geweest..maar het was echt van de een op andere dag dat hij me inruilde, en ik moest er nog zelf achterkomen ook!. Niemand begreep het..van het ene in het andere bed.
opeens was hij zo meegaand met me in het gesprek..opeens vond hij het vreslijk dat hij het op deze manier had gedaan, hoe kon ik hem een tweede kans hebben gegeven en etc.Ik snapte er helemaal niets van..
De gesprekken die we erover hebben gehad waren heel anders altijd. Hij is superrationeel, en had toen zoiets van..Het is klote dat ik me mee heb laten sleuren,maar gebeurd is gebeurd, ik kan er niets aan veranderen, ik houd van je en wil je terug..punt.
En nu opeens..ja, ik snap niet waarom je me hebt teruggenomen, misschien hadden we beter vrienden kunnen blijven,..want hoe zou dat zijn? het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest om opnieuw vertrouwen in mij te krijgen etc etc. Ik begreep zijn houding totaal niet! Hij is normaal zò nuchter en totaal niet medelevend dat het gewoon niet echt was! Dit hoort niet in zijn karakter...mensen maken er zelfs geintjes over dat hij vaak zo ongevoelig is. Alsof mijn huisdier opeens tegen me kan praten..zo verrast was ik! Hij had tijd nodig om dit alles even te laten bezinken en stelde voor om elkaar even een paar dagen niet te zien. Hij liet me verbrouwereerd achter..Owja..hij zei ook nog dat hij het niet makkelijk vond om het uit te maken,hij was blij dat ik dat zelf had gedaan vorig jaar na ontdekking van zijn vriendin nr.2
Nu ik terug zit te denken denk ik dat er iets heel anders aan de hand is.
Sinds een aantal weken neemt hij overal opeens zijn gsm mee naartoe..zelfs als hij de wc opgaat. (dit was toen ook) terwijl hij normaal niet naar dat ding omkijkt. Hij is sinds die tijd heel negatief tegen me, ik doe alles in zijn ogen fout, om het kleinste gaat hij over de zeik, hij zei van het weekend nog..verliefdheid overkomt je,totdat je met zo'n persoon in bed ligt, en dan is de spanning weg..dus moet je daar gewoon maar aan toegeven, dan ben je ervan af en kun je weer door met je leven.Ookal zoiets dat ik bij mezelf dacht..huh?waar gaat dit nu weer over? (hij had het over een vage vriend waar verliefdheid was overkomen)
Meneer gaat opeens op dieet, en sport weer veel meer dan voorheen. Koopt kleding bij de vleet (terwijl hij een hekel aan shoppen heeft) en nog meer van die kleine dingen die me de laatste tijd opvallen, maar waar ik mijn schouders bij ophaal.
Ik heb zelf het idee dat hij weer een ander op het oog heeft, en het excuus dat ik misschien of geen kinderen in de toekomst wil hiervoor gebruikt, om het op die manier uit te maken, om te verbloemen dat hij zelf verliefd is en mijn geen pijn te doen omdat ik heb gezegd dat ik een tweede keer niet meer trek, en hem dan NOOIT meer wil zien. Als ik nu naar onze levens kijk, is het niet haalbaar binnen 3 jaar een kindje te laten komen,daar is hij zelf ook heel duidelijk in geweest altijd. We hebben financieel totaal geen basis,volop bezig aan onze carriere en we wonen niet samen. Ik zie dat niet holderdebolder in 3 jaar gebeuren.
Ik ben enorm benieuwd hoe jullie hier tegenover staan..want misschien haal ik wel geesten in mijn hoofd..maar mijn gevoel spreekt zo sterk dat hij me weer aan het beduvelen is..
Ik weet het gewoon even allemaal niet meer..
maandag 26 november 2007 om 22:31
Hey meiden..
update van afgelopen weekend...
Na een fijn avondje mosselen, griezelfilms en een slaapparty bij een vriendin kwam ik zaterdagmiddag thuis..
SCHRIK!!!! hij stond in mijn huis!
Hij had mijn zus opgebeld om te vragen of hij afscheid mocht nemen van mijn konijn, en hij had nog een spijkerbroek van me. Hij heeft zo zielug staan doen, dat zij hem uiteindelijk de sleutel heeft gegeven van mijn appartement. Grrrrrrrrrrrrrrr..wat was ik over de ZEIK! Gelukkig kwam ik er dus net bij uitlopen, en op het moment dat ik hem zag ging ik over de rooie..
Gvd..WAT DE F*CK DOE JIJ IN MIJN HUIS! ROT OP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hij schrok van mijn reactie, en had ook niet verwacht dat ik thuis zou komen. Hij kwam met allerlei excuses waar ik niet op zat te wachten. We hebben een hele discussie gehad..
Hij bleef maar hameren op het feit waarom ik hem niet meer wil zien..en of ik een ander had. Ik bleef heel koeltjes en heb telkens als weerwoord gegeven dat hem niets aangaat betreft mij..dat het over is, en dat als het zo zou zijn..dat dat nog mijn eigen beslissing was. (tjeezus,waar komt dat opeens vandaan? ik heb helemaal geen ander!..hij gaat zichzelf zeker na..pffff)
Ik heb zo ongelooflijk veel naar mijn hoofd geslingerd gekregen..maar ben heel rustig gebleven en heb wijselijk overal mijn mond over gehouden, want hij hoeft niet te wroeten in mijn leven. Hij sprak telkens in de VT en ook zei hij een paar keer je bent MIJN vriendin..zodat ik hem er weer aan moest herinneren dat hij die stap had gezet, en ik zijn ex was. Hij hield toch niet meer van me? Hij had het telkens over of hij wel of niet de goede keuze had gemaakt..en het enige wat ik kon doen was hem schaapachtig aankijken,want dat is de hele issue niet meer..
Of ik wel had gezien of hij het er moeilijk mee had..ehm..neeej..hoe kan ik dat nou zien, als iemand als de dood is om die emotie te tonen? of ik het erg zou vinden als hij overreden zou worden? (kom op, gaan we nu die dramafilm weer uit de kast halen?) allemaal dingen die nergens over gaan..hij is het slachtoffertje van de hele situatie en ik ben de boosdoener omdat ik hem niet meer wil toelaten in mijn leven..gek hè na zoveel leugens en bedrog! Dat heb ik hem nog even goed duidelijk gemaakt. Ook weet zijn familie nog helemaal van niets!..hij durft het ze niet te vertellen. Blijkbaar was hij daar afgelopen weekend, hebben ze vanalles over me gevraagd, maar meneer deed gewoon net of we nog samen waren.. (tja, ook gek hè..als zijn familie stapeldol op me is, die stonden ook allemaal opeens raar te kijken toen hij toenertijd opeens een nieuw liefje had, en mij belogen had..dat durft ie niet zomaar een tweede keer te zeggen). Ik vroeg op een bepaald moment of ik het recht volgens hem had om een nieuw leven te starten..zijn antwoord was duidelijk..Nee! en als hij zin had om mijn leven zuur te maken..dan zou hij dat met alle genoegen doen. Ik heb gezegd dat ie vooral zijn gang moest gaan als hij dacht dat dat de oplossing was..al die tijd heb ik hem ijskoud en strak aangekeken. Hij probeerde echt alles uit de kast te halen om mij van mijn stuk te brengen..maar dat lukte niet. De klapper kreeg hij op het eind te horen..
Hij zei dat als hij gewoon 3 weken geleden tegen me had gezegd dat hij verder met me had willen gaan, was er niets aan de hand geweest..
Ik glimlachte..
Ik zei dat ik op de avond van de discussie over kinderen (die week voor de echte break) al meteen na zijn vertrek zijn spullen had klaargezet.
Toen realiseerde hij zich wat ik op de avond van de break had gezegd, dat ik opeens wel kinderen wilde..
en toen realiseerde hij zich dat ik de keuze allang had gemaakt, maar hem nog even het verhaaltje af had laten maken om hem er geen plezier van te laten hebben om in een slachtofferrol te kruipen.
Subliem!!!!! Ik zag dat hij besefte dat het game over was met zijn Ego..
Toen heb ik hem nog even netjes de deur gewezen.
Vannacht sms:
Mijn leven is een puinhoop zonder jou, maar ik weet dat jij nu echt gelukkig bent, of gaat worden, want ik sta je geluk nu niet meer in de weg. Verdomme wat mis ik jou..het ga je goed
(en dan zijn naam).
Nu net onder het schrijven van dit verhaal heeft ie me al 3x gebeld.
Ik reageer er gewoon niet op..er gaan de meest sarcastische boodschappen door mijn hoofd heen..maar ik moet echt ff volhouden.
Meiden..Hij is echt aan het doordraaien nu..ik hoor aan alle kanten van mensen dat hij aan het breken is, dat het niet goed gaat..en ik denk dat dit een begin van een stalksessie is.
Ik heb mezelf voorgenomen komende weken flink aan de verwerking te gaan met behulp van schrijven, schilderen en muziek zodat ik mentaal nog sterker ga worden. De pincode naar mijn kwetsbaarheid en schuldgevoel moeten geblokkeerd worden, want daar maakt hij maar al te graag gebruik van. Dit is de enige manier om mezelf tegenover hem te wapenen.
pfff...is weer een lang verhaal zie ik..
@Julia: Ik moest enorm lachen om jou reactie..jij legt de vinger op precies de goede plek! ik moest vannacht telkens aan je bericht denken toen ik die sms van hem binnen kreeg!
@ Leo
Heb afgelopen zaterdagaaf mezelf een uur jankend in de spiegel aangekeken en een dialoog met mezelf gehouden over hoe ik het in mijn hoofd heb kunnen halen om zo over mezelf heen te hebben laten lopen. Daarna heb ik de rest van de avond met mijn zus geknuffeld wat me heel goed heeft gedaan..dus laat maar komen dat gejank idd!
@Alice
Bedankt voor je woordenboek..de tegeltjeswijsheden staan ook al mooi te prijken op mijn blog :D
Je had helemaal gelijk..zijn Egootje is eraan gegaan, en dat kan hij niet verkroppen..
Nogmaals..en ik kan het niet vaak genoeg zeggen..bedankt meiden!!!!!!
update van afgelopen weekend...
Na een fijn avondje mosselen, griezelfilms en een slaapparty bij een vriendin kwam ik zaterdagmiddag thuis..
SCHRIK!!!! hij stond in mijn huis!
Hij had mijn zus opgebeld om te vragen of hij afscheid mocht nemen van mijn konijn, en hij had nog een spijkerbroek van me. Hij heeft zo zielug staan doen, dat zij hem uiteindelijk de sleutel heeft gegeven van mijn appartement. Grrrrrrrrrrrrrrr..wat was ik over de ZEIK! Gelukkig kwam ik er dus net bij uitlopen, en op het moment dat ik hem zag ging ik over de rooie..
Gvd..WAT DE F*CK DOE JIJ IN MIJN HUIS! ROT OP!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hij schrok van mijn reactie, en had ook niet verwacht dat ik thuis zou komen. Hij kwam met allerlei excuses waar ik niet op zat te wachten. We hebben een hele discussie gehad..
Hij bleef maar hameren op het feit waarom ik hem niet meer wil zien..en of ik een ander had. Ik bleef heel koeltjes en heb telkens als weerwoord gegeven dat hem niets aangaat betreft mij..dat het over is, en dat als het zo zou zijn..dat dat nog mijn eigen beslissing was. (tjeezus,waar komt dat opeens vandaan? ik heb helemaal geen ander!..hij gaat zichzelf zeker na..pffff)
Ik heb zo ongelooflijk veel naar mijn hoofd geslingerd gekregen..maar ben heel rustig gebleven en heb wijselijk overal mijn mond over gehouden, want hij hoeft niet te wroeten in mijn leven. Hij sprak telkens in de VT en ook zei hij een paar keer je bent MIJN vriendin..zodat ik hem er weer aan moest herinneren dat hij die stap had gezet, en ik zijn ex was. Hij hield toch niet meer van me? Hij had het telkens over of hij wel of niet de goede keuze had gemaakt..en het enige wat ik kon doen was hem schaapachtig aankijken,want dat is de hele issue niet meer..
Of ik wel had gezien of hij het er moeilijk mee had..ehm..neeej..hoe kan ik dat nou zien, als iemand als de dood is om die emotie te tonen? of ik het erg zou vinden als hij overreden zou worden? (kom op, gaan we nu die dramafilm weer uit de kast halen?) allemaal dingen die nergens over gaan..hij is het slachtoffertje van de hele situatie en ik ben de boosdoener omdat ik hem niet meer wil toelaten in mijn leven..gek hè na zoveel leugens en bedrog! Dat heb ik hem nog even goed duidelijk gemaakt. Ook weet zijn familie nog helemaal van niets!..hij durft het ze niet te vertellen. Blijkbaar was hij daar afgelopen weekend, hebben ze vanalles over me gevraagd, maar meneer deed gewoon net of we nog samen waren.. (tja, ook gek hè..als zijn familie stapeldol op me is, die stonden ook allemaal opeens raar te kijken toen hij toenertijd opeens een nieuw liefje had, en mij belogen had..dat durft ie niet zomaar een tweede keer te zeggen). Ik vroeg op een bepaald moment of ik het recht volgens hem had om een nieuw leven te starten..zijn antwoord was duidelijk..Nee! en als hij zin had om mijn leven zuur te maken..dan zou hij dat met alle genoegen doen. Ik heb gezegd dat ie vooral zijn gang moest gaan als hij dacht dat dat de oplossing was..al die tijd heb ik hem ijskoud en strak aangekeken. Hij probeerde echt alles uit de kast te halen om mij van mijn stuk te brengen..maar dat lukte niet. De klapper kreeg hij op het eind te horen..
Hij zei dat als hij gewoon 3 weken geleden tegen me had gezegd dat hij verder met me had willen gaan, was er niets aan de hand geweest..
Ik glimlachte..
Ik zei dat ik op de avond van de discussie over kinderen (die week voor de echte break) al meteen na zijn vertrek zijn spullen had klaargezet.
Toen realiseerde hij zich wat ik op de avond van de break had gezegd, dat ik opeens wel kinderen wilde..
en toen realiseerde hij zich dat ik de keuze allang had gemaakt, maar hem nog even het verhaaltje af had laten maken om hem er geen plezier van te laten hebben om in een slachtofferrol te kruipen.
Subliem!!!!! Ik zag dat hij besefte dat het game over was met zijn Ego..
Toen heb ik hem nog even netjes de deur gewezen.
Vannacht sms:
Mijn leven is een puinhoop zonder jou, maar ik weet dat jij nu echt gelukkig bent, of gaat worden, want ik sta je geluk nu niet meer in de weg. Verdomme wat mis ik jou..het ga je goed
(en dan zijn naam).
Nu net onder het schrijven van dit verhaal heeft ie me al 3x gebeld.
Ik reageer er gewoon niet op..er gaan de meest sarcastische boodschappen door mijn hoofd heen..maar ik moet echt ff volhouden.
Meiden..Hij is echt aan het doordraaien nu..ik hoor aan alle kanten van mensen dat hij aan het breken is, dat het niet goed gaat..en ik denk dat dit een begin van een stalksessie is.
Ik heb mezelf voorgenomen komende weken flink aan de verwerking te gaan met behulp van schrijven, schilderen en muziek zodat ik mentaal nog sterker ga worden. De pincode naar mijn kwetsbaarheid en schuldgevoel moeten geblokkeerd worden, want daar maakt hij maar al te graag gebruik van. Dit is de enige manier om mezelf tegenover hem te wapenen.
pfff...is weer een lang verhaal zie ik..
@Julia: Ik moest enorm lachen om jou reactie..jij legt de vinger op precies de goede plek! ik moest vannacht telkens aan je bericht denken toen ik die sms van hem binnen kreeg!
@ Leo
Heb afgelopen zaterdagaaf mezelf een uur jankend in de spiegel aangekeken en een dialoog met mezelf gehouden over hoe ik het in mijn hoofd heb kunnen halen om zo over mezelf heen te hebben laten lopen. Daarna heb ik de rest van de avond met mijn zus geknuffeld wat me heel goed heeft gedaan..dus laat maar komen dat gejank idd!
@Alice
Bedankt voor je woordenboek..de tegeltjeswijsheden staan ook al mooi te prijken op mijn blog :D
Je had helemaal gelijk..zijn Egootje is eraan gegaan, en dat kan hij niet verkroppen..
Nogmaals..en ik kan het niet vaak genoeg zeggen..bedankt meiden!!!!!!
maandag 26 november 2007 om 23:17
Lieve Ienimimi,
Jank, huil, bid (vrij naar Ramses Shaffy) etc, alles wat nodig is om dit te verwerken. Breken met iemand is gewoon een verdomd pijnlijk proces, wat voor oelewapper het ook betreft. Het gaat je niet in de kouwe kleren zitten, vooral als diegene ineens plotklaps voor je staat en bij herhaling je grenzen niet respecteert. Enorm bewonderingswaardig hoe je daarmee bent omgegaan. Laat je niet verlokken tot een reactie, dat is gewoon weer een trigger voor hem. Volstrekt negeren is de beste optie, hoezeer je handen ook jeuken.
Denk aan jezelf, wat voor jou het beste is. Het is me-time. Je hoeft je niet om hem te bekommeren, ook al gaat het volgens anderen slecht met hem. Hij heeft geen enkele rekening gehouden met jouw gevoelens en zoals uit je verhaal blijkt: dat kwartje is nog steeds niet bij hem gevallen. Die sms zegt genoeg. Nergens een ''sorry'' of het ''het spijt me dat...'' etc. Hij is alleen met zichzelf bezig en voelt zich erg zielig. Hij is niet in staat zich in jou te verplaatsen. Het gaat nog steeds over zijn verdomde gedeukte ego.
Sterkte meid, blijf vooral naar voren kijken.Gezien je ''plan van aanpak'' zie ik dat je daar al heel goed over hebt nagedacht. Komt helemaal goed.
Alice
P.s. Bedanken is absoluut niet nodig! Been there, done that, weet je wel
Jank, huil, bid (vrij naar Ramses Shaffy) etc, alles wat nodig is om dit te verwerken. Breken met iemand is gewoon een verdomd pijnlijk proces, wat voor oelewapper het ook betreft. Het gaat je niet in de kouwe kleren zitten, vooral als diegene ineens plotklaps voor je staat en bij herhaling je grenzen niet respecteert. Enorm bewonderingswaardig hoe je daarmee bent omgegaan. Laat je niet verlokken tot een reactie, dat is gewoon weer een trigger voor hem. Volstrekt negeren is de beste optie, hoezeer je handen ook jeuken.
Denk aan jezelf, wat voor jou het beste is. Het is me-time. Je hoeft je niet om hem te bekommeren, ook al gaat het volgens anderen slecht met hem. Hij heeft geen enkele rekening gehouden met jouw gevoelens en zoals uit je verhaal blijkt: dat kwartje is nog steeds niet bij hem gevallen. Die sms zegt genoeg. Nergens een ''sorry'' of het ''het spijt me dat...'' etc. Hij is alleen met zichzelf bezig en voelt zich erg zielig. Hij is niet in staat zich in jou te verplaatsen. Het gaat nog steeds over zijn verdomde gedeukte ego.
Sterkte meid, blijf vooral naar voren kijken.Gezien je ''plan van aanpak'' zie ik dat je daar al heel goed over hebt nagedacht. Komt helemaal goed.
AliceP.s. Bedanken is absoluut niet nodig! Been there, done that, weet je wel
maandag 26 november 2007 om 23:27
vrijdag 30 november 2007 om 00:01
quote: Ik zei dat ik op de avond van de discussie over kinderen (die week voor de echte break) al meteen na zijn vertrek zijn spullen had klaargezet.
Toen realiseerde hij zich wat ik op de avond van de break had gezegd, dat ik opeens wel kinderen wilde..
en toen realiseerde hij zich dat ik de keuze allang had gemaakt, maar hem nog even het verhaaltje af had laten maken om hem er geen plezier van te laten hebben om in een slachtofferrol te kruipen.
Subliem!!!!! Ik zag dat hij besefte dat het game over was met zijn Ego..
Toen heb ik hem nog even netjes de deur gewezen.
Je hebt hem nog even lekker subtiel aangepakt, je bent een toppertje!
Toen realiseerde hij zich wat ik op de avond van de break had gezegd, dat ik opeens wel kinderen wilde..
en toen realiseerde hij zich dat ik de keuze allang had gemaakt, maar hem nog even het verhaaltje af had laten maken om hem er geen plezier van te laten hebben om in een slachtofferrol te kruipen.
Subliem!!!!! Ik zag dat hij besefte dat het game over was met zijn Ego..
Toen heb ik hem nog even netjes de deur gewezen.
Je hebt hem nog even lekker subtiel aangepakt, je bent een toppertje!
vrijdag 30 november 2007 om 19:48
Lieve Ienimimi, Ik lees nu de laatste pagina's en in één woord: wwwwoooooooooowwwww.........
Ik heb zoveel bewondering voor hoe je het aan hebt gepakt.
Ik sluit me helemaal aan bij de anderen: helemaal niet meer op hem ingaan. Op het moment dat het echt te ver gaat, dat je je bedreigd voelt omdat hij je blijft stalken dan kun je één keer aan hem laten weten (anoniem nummer als je een nieuwe hebt! geen discussie aangaan!): Ik wil dat je nu stopt met contact zoeken anders bel ik de politie.
Dit alleen doen als je dan ook daadwerkelijk de politie gaat bellen!! (wat bij echt stalken geen gek idee is)
Hopelijk komt het niet zo ver. Laat je niet meeslepen. Zoals gezegd: zélfs in dat smsje lijkt het veel belovend, maar eigenlijk gaat het nog steeds om zijn ego.
Je komt als zo dapper, sterk en leuk over: meid, de wereld ligt voor je open met andere kansen!
Eerst dit goed voor jezelf verwerken. Schrijven e.d. lijkt me heel goed. Misschien is het ook een goed idee om dit topic op te slaan dat je het altijd nog kan nalezen?
Nog even goed tegen je zus zeggen (en andere sleutelhouders/huisgenoten/etc.) dat hij NOOIT binnengelaten mag worden.
Veel liefs!
Ik heb zoveel bewondering voor hoe je het aan hebt gepakt.
Ik sluit me helemaal aan bij de anderen: helemaal niet meer op hem ingaan. Op het moment dat het echt te ver gaat, dat je je bedreigd voelt omdat hij je blijft stalken dan kun je één keer aan hem laten weten (anoniem nummer als je een nieuwe hebt! geen discussie aangaan!): Ik wil dat je nu stopt met contact zoeken anders bel ik de politie.
Dit alleen doen als je dan ook daadwerkelijk de politie gaat bellen!! (wat bij echt stalken geen gek idee is)
Hopelijk komt het niet zo ver. Laat je niet meeslepen. Zoals gezegd: zélfs in dat smsje lijkt het veel belovend, maar eigenlijk gaat het nog steeds om zijn ego.
Je komt als zo dapper, sterk en leuk over: meid, de wereld ligt voor je open met andere kansen!
Eerst dit goed voor jezelf verwerken. Schrijven e.d. lijkt me heel goed. Misschien is het ook een goed idee om dit topic op te slaan dat je het altijd nog kan nalezen?
Nog even goed tegen je zus zeggen (en andere sleutelhouders/huisgenoten/etc.) dat hij NOOIT binnengelaten mag worden.
Veel liefs!
zaterdag 1 december 2007 om 11:22
Ow wat een zielig mannetje zeg! Getver!
Je hebt het goed gedaan!
Kom zeg, nu lekker zielig gaan doen, alsof het jouw schuld is..bah!
Weet je nu zeker dat hij je apartement niet in kan? (geen sleutel bijgemaakt en echt alle sleutels ingeleverd?)
Wat een creep, afscheid nemen van het konijn...TUURLIJK!
Ik heb ooit eens samengewoond met een jongen (in mijn jonge wilde jaren)
en om een heel lang verhaal heel kort te maken: hij behandelde mij erg slecht, ik was geestelijk helemaal afhankelijk van hem en uiteindelijk heeft hij mij het huis uit gezet. Ik ben met mijn hondje en kleding vertrokken en hij zat opeens ook zo zielig te doen. Hij ging op den duur zelfs op zijn knieen smeken of ik terug wou komen. Ook belde hij me steeds dat hij de hond zo miste ect.
Nou sorry hoor, ik ben geen poppetje om mee te spelen, hij heeft mij en de hond niet meer gezien! Ik ben nu (jaren later) veel beter af zo en ben ontzettend gelukkig!
Het is gewoon Me, Myself and I en laat je ex lekker in de S***** zakken. Pff....hoe durft hij!
Je hebt het goed gedaan!
Kom zeg, nu lekker zielig gaan doen, alsof het jouw schuld is..bah!
Weet je nu zeker dat hij je apartement niet in kan? (geen sleutel bijgemaakt en echt alle sleutels ingeleverd?)
Wat een creep, afscheid nemen van het konijn...TUURLIJK!
Ik heb ooit eens samengewoond met een jongen (in mijn jonge wilde jaren
)en om een heel lang verhaal heel kort te maken: hij behandelde mij erg slecht, ik was geestelijk helemaal afhankelijk van hem en uiteindelijk heeft hij mij het huis uit gezet. Ik ben met mijn hondje en kleding vertrokken en hij zat opeens ook zo zielig te doen. Hij ging op den duur zelfs op zijn knieen smeken of ik terug wou komen. Ook belde hij me steeds dat hij de hond zo miste ect.
Nou sorry hoor, ik ben geen poppetje om mee te spelen, hij heeft mij en de hond niet meer gezien! Ik ben nu (jaren later) veel beter af zo en ben ontzettend gelukkig!
Het is gewoon Me, Myself and I en laat je ex lekker in de S***** zakken. Pff....hoe durft hij!
