Vreemd gesprek met partner.

Meiden,

Heb even jullie meningen nodig..

Gisteren kwam mijn partner binnenvallen ( we hebben een LAT relatie) en begon opeens over het feit dat ik misschien geen kinderen wil. Nu ben ik zelf net 27 geworden, maar ik heb tot op heden die gevoelens gewoon nog niet. Ik twijfel er gewoon heel erg over. Ik weet niet of ik ze ooit zou willen..ik wil nog gewoon even van mijn leven genieten, ik heb in een zwaar verleden altijd de zorg voor het gezin gedragen en ben verwaarloosd als kind, nu ben ik blij dat ik me voor het eerst na jarenlange traumatherapie "vrij" voel. Hij begrijpt dit zegt hij..maar hij heeft natuurlijk ook zijn wensen. Hij is nu net 32 en wil graag een jonge papa zijn. Dat kan allemaal..

maar toe veranderde de toon van het gesprek.

Opeens begon hij erover dat hij binnen 3 jaar kinderen wilde, en als ik daarin niet mee zou gaan (en hij weet dondersgoed dat ik echt voor mijn 30ste geen kindjes wil,dat hadden we beiden in het verleden al vaker besproken,en hij wilde eerst zijn DJ/Producer carriere van de grond krijgen waar hij nu net mee aan de slag is, en ik ben in de leer in de modebranche,dus dat duurt ook nog een aantal jaar.) wilde hij nu of op korte termijn bij me weg om iemand anders te vinden. Ik schrok, want dat komt best hard aan. We zijn nu 5 en een half jaar samen, en ons pad gaat niet altijd over rozen,maar het houden van is altijd heel sterk geweest, alhoewel ik daar nu erg aan twijfel. Maar opeens veranderde het onderwerp geleidelijk, en hadden we het opeens over dat je altijd verliefd op een ander kan worden. Bijna 2 jaar geleden overkwam hem dat en is het 2 maanden uitgeweest omdat meneer me van de een op de andere dag inruilde. Na een dramafilm vol..we houden van elkaar en kunnen elkaar niet loslaten..kwamen we uiteindelijk weer samen. Hij dankte me op zijn knieen dat hij blij was dat ik hem nog een kans gaf, en ik begon aan een verwerkingsproces om weer vertrouwen in hem te kunnen krijgen. Sinds die tijd hebben we het leuker dan ooit gehad samen en ging het echt supergoed. Ik heb hem het advies meegegeven, flik me dit nooit meer want een tweede kans krijg je niet.

Hij begon opeens te vissen hoe ik me toen voelde in die periode toen ik het uitgemaakt had, want ik ben toen bijna 10 kg afgevallen..en hij is bang dat dat weer zou gaan gebeuren als hij besloot bij me weg te gaan. Ik legde hem uit dat dat kwam door het gevoel dat ik me ingeruild voelde,dat kon ik niet verkroppen, en ben toen acuut met hem gestopt,met een hele emotionele nasleep. Maar een relatie beeindigen op basis van dat ik geen kinderen wil is ook vreselijk moeilijk,maar toch ff anders als je erachter komt dat vent vreemdgaat. Ik zei, als je niet meer van me had gehouden het gewoon zelf had uitgemaakt, en een tijdje daarna was gaan daten met andere dames..dan was dat heel anders geweest..maar het was echt van de een op andere dag dat hij me inruilde, en ik moest er nog zelf achterkomen ook!. Niemand begreep het..van het ene in het andere bed.

opeens was hij zo meegaand met me in het gesprek..opeens vond hij het vreslijk dat hij het op deze manier had gedaan, hoe kon ik hem een tweede kans hebben gegeven en etc.Ik snapte er helemaal niets van..

De gesprekken die we erover hebben gehad waren heel anders altijd. Hij is superrationeel, en had toen zoiets van..Het is klote dat ik me mee heb laten sleuren,maar gebeurd is gebeurd, ik kan er niets aan veranderen, ik houd van je en wil je terug..punt.

En nu opeens..ja, ik snap niet waarom je me hebt teruggenomen, misschien hadden we beter vrienden kunnen blijven,..want hoe zou dat zijn? het moet voor jou niet makkelijk zijn geweest om opnieuw vertrouwen in mij te krijgen etc etc. Ik begreep zijn houding totaal niet! Hij is normaal zò nuchter en totaal niet medelevend dat het gewoon niet echt was! Dit hoort niet in zijn karakter...mensen maken er zelfs geintjes over dat hij vaak zo ongevoelig is. Alsof mijn huisdier opeens tegen me kan praten..zo verrast was ik! Hij had tijd nodig om dit alles even te laten bezinken en stelde voor om elkaar even een paar dagen niet te zien. Hij liet me verbrouwereerd achter..Owja..hij zei ook nog dat hij het niet makkelijk vond om het uit te maken,hij was blij dat ik dat zelf had gedaan vorig jaar na ontdekking van zijn vriendin nr.2

Nu ik terug zit te denken denk ik dat er iets heel anders aan de hand is.

Sinds een aantal weken neemt hij overal opeens zijn gsm mee naartoe..zelfs als hij de wc opgaat. (dit was toen ook) terwijl hij normaal niet naar dat ding omkijkt. Hij is sinds die tijd heel negatief tegen me, ik doe alles in zijn ogen fout, om het kleinste gaat hij over de zeik, hij zei van het weekend nog..verliefdheid overkomt je,totdat je met zo'n persoon in bed ligt, en dan is de spanning weg..dus moet je daar gewoon maar aan toegeven, dan ben je ervan af en kun je weer door met je leven.Ookal zoiets dat ik bij mezelf dacht..huh?waar gaat dit nu weer over? (hij had het over een vage vriend waar verliefdheid was overkomen)

Meneer gaat opeens op dieet, en sport weer veel meer dan voorheen. Koopt kleding bij de vleet (terwijl hij een hekel aan shoppen heeft) en nog meer van die kleine dingen die me de laatste tijd opvallen, maar waar ik mijn schouders bij ophaal.

Ik heb zelf het idee dat hij weer een ander op het oog heeft, en het excuus dat ik misschien of geen kinderen in de toekomst wil hiervoor gebruikt, om het op die manier uit te maken, om te verbloemen dat hij zelf verliefd is en mijn geen pijn te doen omdat ik heb gezegd dat ik een tweede keer niet meer trek, en hem dan NOOIT meer wil zien. Als ik nu naar onze levens kijk, is het niet haalbaar binnen 3 jaar een kindje te laten komen,daar is hij zelf ook heel duidelijk in geweest altijd. We hebben financieel totaal geen basis,volop bezig aan onze carriere en we wonen niet samen. Ik zie dat niet holderdebolder in 3 jaar gebeuren.

Ik ben enorm benieuwd hoe jullie hier tegenover staan..want misschien haal ik wel geesten in mijn hoofd..maar mijn gevoel spreekt zo sterk dat hij me weer aan het beduvelen is..

Ik weet het gewoon even allemaal niet meer..

Hallo allemaal!



Hoe meer ik het gesprek laat bezinken, hoe duidelijker het word. Ik stond eigenlijk merendeel paff op dat moment..woorden bleven in de lucht hangen, en nu zijn ze als een baksteen op mijn hoofd gevallen..

Er komen steeds meer dingen boven uit het gesprek waarvan het steeds duidelijker word zoals:



: Hoe zou het eigenlijk zijn als wij vrienden zouden zijn..(dat dus nooit!)

: Hoe zou jij met verliefde gevoelens omgaan als het je overkomt?

: Ik maak altijd de verkeerde keuzes..het is makkelijker als jij dat doet,dan voel ik me veel beter (lees;minder schuldig)



Dit zijn even een paar uitspraken, er waren nog wel meerdere maar ik merk dat ik weer enorm pissig word als ik aan alles denk..

Ik heb weinig weerwoord kunnen geven,werd overspoeld door vele emoties, maar ik merk dat het nu echt binnen gaat komen. Ik heb met vriendinnen gesproken, en ook hun adviseerden mij om volgende week vrijdag..na onze anderhalve week pauze net te doen of mijn neus bloedde, en te zeggen dat ik het toch wil. Als ik erachter wil komen wat zijn werkelijke bedoeling hiermee is, is dit de enige manier. En aangezien hij het lef niet heeft om de waarheid tegen mensen te vertellen doet hij alles indirect..zoals ook met dit geval waarschijnlijk. Ik zit zo niet in elkaar want ik haat spellentjes spelen met gevoelens, maar ik kan in deze niet anders denk ik..

Natuurlijk is het niet zo leuk als hij het WEL oprecht zo zou hebben bedoeld..maar ik ken hem al langer dan vandaag en het lijkt mij echt zeer onwaarschijnlijk..het komt opeens out of the blue, echt ik hoop maar dat ik niet gelijk heb..maar mijn gevoel zegt iets heel anders.

Ik houd jullie natuurlijk op de hoogte..

Wel fijn dat ik ff mijn verhaal bij jullie kwijt kan..helpt me goed merk ik..bedankt voor alle lieve knuffels!

gardening angel schreef op 01 november 2007 @ 17:41:

Zijn gedrag lijkt echt geen zuivere koffie.. Manipulatie..



Zie je afgezien van zijn recente gedrag een toekomst met hem??

Het lijkt me dat mijn favoriete plaatjesplakster beter verdient.....



Sterkte!

Je hebt helemaal gelijk hierin..

bedankt voor je lieve kreet.. heeft me echt geraakt!

sourire schreef op 01 november 2007 @ 17:28:

Waarom vraag je het hem niet gewoon!

Hoppa, op de man af!



Als ik dit lees weet ik ook wel hoe laat het is maar, dit is jouw kant van het verhaal.

Misschien heb je 1 aanleiding gehad om dit te denken en is plots elk klein iets -zo'n opmerking van een vriend- een teken voor jou



Je komt er maar op 1 manier zeker achter!

Ik heb het hem 2 keer gevraagd, maar hij zegt van niet.

Maar de eerste keer dat hij het flikte loog hij ook glashard in mijn gezicht.

Nu komt hij er niet meer mee weg, want ik wil hem dan echt NOOIT meer zien...dat weet hij, en hij vind dat verschrikkelijk zegt hij, omdat hij me toch op een bepaalde manier niet los kan laten, en nodig heeft in zijn leven (lees: zijn sores aanhoren,want niemand anders wil het).



Maar ik wel..

extrahalo schreef op 02 november 2007 @ 16:53:

waarschijnlijk speelt er wel iets, maar ik heb niet het idee dat hij er nou zelf al uit is wat hij wil. Is hij toevallig weegschaal van sterrenbeeld? (En voordat je denkt: ze kent hem... nee , maar ik heb een goede vriend die precies hetzelfde keuzeontwijkende gedrag vertoont en ook dit soort belangrijke keuze liever voor zich laat maken dan zelf te zeggen dat het anders moet)



Maar wat moet je hiermee? Hij geeft eigenlijk aan dat hij wil dat jij zegt "we kappen ermee" (hoeft ie dan zelf niet te doen), aan de andere kant lijkt hij er mi niet zeker van en kunnen die gedachtes bij hem, ook na dit "uit te testen" met jou, weer omslaan en wil hij wel met je zijn. Wat moet je met zo'n besluiteloos iemand?



(misschien typeer ik hem helemaal fout, maar met bepaalde personen in mijn achterhoofd, denk ik dat zijn gedachtegang ongeveer zo werkt, feel free to correct)

Nou..ik geloof dat je de spijker op zijn kop slaat..(behalve met weegschaal,want hij is een leeuw..maar wel een late, dus meer trekjes vd weegschaal idd, en nee hoor..ben niet bang dat je hem kent ) Hij is inderdaad een persoon die geen besluiten durft te nemen..maar dan bedoel ik op alle vlakken in zijn leven. Hij is altijd en overal bang de verkeerde keuze te maken, wil liever de wereld niet zien als leerschool, maar luilekkerland..wat natuurlijk niet werkt. En ja, ik ben zo'n gedienstig persoon die bij de eerste kik al meteen met alles klaarstaat iemand te redden..wat ook niet goed is. Ik was juist bezig dat een beetje gezonder te maken, meer voor mezelf te kiezen en dingen te "laten"..misschien bevalt hem dat niet,want ik krijg steeds meer ruggegraat waar hij niet tegen kan.

Merci voor de knuffeltjes en goede steun..

sunny31 schreef op 02 november 2007 @ 21:21:

Het lijkt alsof hij bij je is/was bij gebrek aan beter! Waarom latten jullie?

Omdat ik begin vorig jaar erachter kwam dat hij een ander had..

Ik heb er toen meteen voor gezorgd dat ik z.s.m. op mezelf zou komen (we woonden samen). Na een ellendige periode heeft ie me gesmeekt hem terug te nemen..en ik deed dit nog ook! (hoezo ik ben goedgelovig, naief en lomp ) dus zodoende..

Ine schreef op 02 november 2007 @ 19:27:

[...]





Lekker off topic.. maar tussen leeuw en weegschaal zit nog de maagd. Misschien is zijn ascendant weegschaal.

Owja..kijk dat bedoel ik nu..ben zo van de hele situatie in de war dat ik niet eens de sterren op een rijtje heb.

..Nee..

Ik denk dat ie zijn kunsten maar ergens anders moet gaan vertonen. Deze toeschouwer heeft genoeg gezien.