Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
zondag 27 oktober 2024 om 08:15
zondag 27 oktober 2024 om 08:17
Hier maak je volgens mij een denkfout. Als je vriend het niet wil en jij wel, dan is hij daarmee dus toch niet de ideale man voor jou? En dus ook niet de liefde van je leven? Dan geef je niet gewoon op; dan stop je een relatie waarbij je allebei een totaal ander beeld van de toekomst hebt. Dat is verdrietig, maar beiden een ander toekomstbeeld hebben en toch met elkaar een relatie hebben is dat ook. En dan kán het inderdaad dat het leven daarna alsnog anders loopt dan je had gewild, maar dat maakt niet dat dat wat je daarvoor hebt opgegeven, ineens wel weer een ideale situatie is. Wat hij dan al dan niet met iemand anders doet, is ook niet relevant. Hij wilde of kon het met jou niet.Denise456 schreef: ↑27-10-2024 08:08Precies. Hoe weet ik wat de juiste keuze en afweging is? Ik loop er een beetje vast op merk ik, en ik weet dat ik niet vandaag of morgen een keuze moet maken, maar als ik wel besluit kinderen te willen, maar dit niet met partner zie zitten uit angst dat dingen niet waargemaakt worden, moet ik dan mijn relatie “gewoon” opgeven? Uiteindelijk heb ik ook geen oneindige jaren meer om dan wel de juiste partner te vinden die er net zo in staat. En wat als dat dan niet gebeurt, dan heb ik mogelijk de liefde van m’n leven opgegeven (die dan ondertussen een andere partner heeft en misschien wel precies de vader is die hij zegt dat hij zou zijn) en heb ik alsnog geen kinderen op de manier hoe ik dit voor me zie.
zondag 27 oktober 2024 om 08:27
Denk ook nog even aan de risico's. Ik ken genoeg vrouwen die de laatste maanden zwangerschap vrijwel niets meer konden en veel eerder moesten stoppen met werken. Of na de bevalling wekenlang niets (dus ook geen kind!) mochten tillen. Of zwaar depressief werden van de hormonen.
Dan kan je ook nog een kind krijgen dat extra zorg nodig heeft.
Hebben jullie allebei die kans er voor over? Hoe zou hij het oplossen als jij maandenlang bijna niets kunt? En er wel een baby is? Hoe gaat hij dan voorkomen dat hij zelf zeer hard weer een burnout in draait?
Of stel, alles gaat goed maar slecht slapen, stress en drukte thuis jagen hem die burn out al in en hij kan maanden bijna niets. Maar er is wel een baby, en een bedrijf. Hoe zou hij dat oplossen?
Dan kan je ook nog een kind krijgen dat extra zorg nodig heeft.
Hebben jullie allebei die kans er voor over? Hoe zou hij het oplossen als jij maandenlang bijna niets kunt? En er wel een baby is? Hoe gaat hij dan voorkomen dat hij zelf zeer hard weer een burnout in draait?
Of stel, alles gaat goed maar slecht slapen, stress en drukte thuis jagen hem die burn out al in en hij kan maanden bijna niets. Maar er is wel een baby, en een bedrijf. Hoe zou hij dat oplossen?
zondag 27 oktober 2024 om 08:27
Dankjewel voor je reactie! Even een snelle reactie vanuit mij, maar tot nu toe is de situatie nog steeds dat hij het juist wel heel graag wil met mij. Dus als ik dan zelf besluiten dat ik het niet met hem wil, is dat uit angst dat de dingen die hij zegt en belooft niet nagemaakt worden. Als hij nu nou zeggen: ik wil het niet, ik kan het niet, zou dat de situatie juist wat makkelijker maken op een bepaalde manier omdat er dan meer duidelijkheid is.meisje85 schreef: ↑27-10-2024 08:17Hier maak je volgens mij een denkfout. Als je vriend het niet wil en jij wel, dan is hij daarmee dus toch niet de ideale man voor jou? En dus ook niet de liefde van je leven? Dan geef je niet gewoon op; dan stop je een relatie waarbij je allebei een totaal ander beeld van de toekomst hebt. Dat is verdrietig, maar beiden een ander toekomstbeeld hebben en toch met elkaar een relatie hebben is dat ook. En dan kán het inderdaad dat het leven daarna alsnog anders loopt dan je had gewild, maar dat maakt niet dat dat wat je daarvoor hebt opgegeven, ineens wel weer een ideale situatie is. Wat hij dan al dan niet met iemand anders doet, is ook niet relevant. Hij wilde of kon het met jou niet.
zondag 27 oktober 2024 om 08:35
Snap ik ook, je kunt het moeilijk uitmaken op een verwachting. Als je het verder geweldig vindt in de relatie, is dat het onmogelijke vragen van je. En ik vraag me af of je daar gelukkig van wordt.
Kijk, de kans is heel heel groot dat kinderen met deze man een hele zware en eenzame onderneming gaat worden. Maar ik snap ook dat je het niet op die ‘kans’ wil uitmaken
Daarom is het goed dat jullie NU al veranderingen in jullie relatie aanbrengen. Meer gezamenlijk huishouden, jij stopt met zijn PA zijn. Dan kun je (een beetje) kijken of het hem lukt zijn beloftes waar te maken. Als het nu al niet lukt, heb je meer zekerheid over de toekomst.
En ik zou verder eerlijk tegen jezelf en hem zijn over wat je nodig hebt in een relatie. Ik lees je veel schrijven over wat “anderen” niet hebben en jullie wel en dat je dat fijner vindt dan wat anderen hebben. Maar het gaat niet om een vergelijk met andere relaties, het gaat om de bevrediging die jij eruit haalt. Ongeacht hoe andere relaties eruit zien. Wees daar eerlijk over. En als dat een verandering betekent, bespreek dat. Zit er flexibiliteit in bij hem of niet? Ik denk dat het belangrijk is daar naar te kijken: kan en wil hij zich aanpassen ten behoeve van de relatie. Waak ervoor dat het niet ‘voor jou’ wordt, maar dat hij ook de relatie prioriteert.
Kijk, de kans is heel heel groot dat kinderen met deze man een hele zware en eenzame onderneming gaat worden. Maar ik snap ook dat je het niet op die ‘kans’ wil uitmaken
Daarom is het goed dat jullie NU al veranderingen in jullie relatie aanbrengen. Meer gezamenlijk huishouden, jij stopt met zijn PA zijn. Dan kun je (een beetje) kijken of het hem lukt zijn beloftes waar te maken. Als het nu al niet lukt, heb je meer zekerheid over de toekomst.
En ik zou verder eerlijk tegen jezelf en hem zijn over wat je nodig hebt in een relatie. Ik lees je veel schrijven over wat “anderen” niet hebben en jullie wel en dat je dat fijner vindt dan wat anderen hebben. Maar het gaat niet om een vergelijk met andere relaties, het gaat om de bevrediging die jij eruit haalt. Ongeacht hoe andere relaties eruit zien. Wees daar eerlijk over. En als dat een verandering betekent, bespreek dat. Zit er flexibiliteit in bij hem of niet? Ik denk dat het belangrijk is daar naar te kijken: kan en wil hij zich aanpassen ten behoeve van de relatie. Waak ervoor dat het niet ‘voor jou’ wordt, maar dat hij ook de relatie prioriteert.
zondag 27 oktober 2024 om 08:42
precies wat Tavistock zegt, laat hem nu maar bewijzen dat hij de helft van het werk op zich neemt en dus ook het organiseren van dingen. Als hij het nu al niet kan of wil, waarom zou het dan anders zijn als er een kind is? Woorden en beloftes zijn heel makkelijk te doen, daden zeggen veel meer.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 27 oktober 2024 om 08:46
Dat weet je natuurlijk nooit. Jullie nemen je verantwoordelijkheid, overdenken het goed, praten erover. Dat is al heel veel meer dan heel veel anderen.Denise456 schreef: ↑27-10-2024 08:08Precies. Hoe weet ik wat de juiste keuze en afweging is? Ik loop er een beetje vast op merk ik, en ik weet dat ik niet vandaag of morgen een keuze moet maken, maar als ik wel besluit kinderen te willen, maar dit niet met partner zie zitten uit angst dat dingen niet waargemaakt worden, moet ik dan mijn relatie “gewoon” opgeven? Uiteindelijk heb ik ook geen oneindige jaren meer om dan wel de juiste partner te vinden die er net zo in staat. En wat als dat dan niet gebeurt, dan heb ik mogelijk de liefde van m’n leven opgegeven (die dan ondertussen een andere partner heeft en misschien wel precies de vader is die hij zegt dat hij zou zijn) en heb ik alsnog geen kinderen op de manier hoe ik dit voor me zie.
Een kinderwens is een gevoelskwestie en als jullie van elkaar houden en samen kin willen dan ga je er gewoon voor. Laat je hier geen relatiebreuk aanpraten zeg.
Dat hij nu mede verantwoordelijk gaat zijn voor het huishouden dat is gewoon een feit en daar worden goede tips voor gegeven. Dat jij wat meer doet is ook geen probleem, jij werkt minder. Maar nu doe jij alles, dat kan echt niet.
En dan gaat hij, en ook jij, vanzelf wel merken hoe dat gaat.
En wat iemand anders ook schreef: er zijn ook mannen met een onderneming of die enorm veel werkten en die juist erg genoten van het vaderschap en minder gingen werken.
Ondernemer zijn geeft ook wat flexibiliteit, juist als er een kind of de oppas ziek is bijvoorbeeld.
zondag 27 oktober 2024 om 08:50
Eens.rosanna08 schreef: ↑27-10-2024 08:42precies wat Tavistock zegt, laat hem nu maar bewijzen dat hij de helft van het werk op zich neemt en dus ook het organiseren van dingen. Als hij het nu al niet kan of wil, waarom zou het dan anders zijn als er een kind is? Woorden en beloftes zijn heel makkelijk te doen, daden zeggen veel meer.
zondag 27 oktober 2024 om 08:51
Kom op zeg. Die man heeft een kinderwens.Lievelieve schreef: ↑27-10-2024 07:03Ik blijf bij mijn punten Denise:
- aan de voorkant (wat jullie nu aan het doen zijn) kun je nooit alles dichtimmeren en dan ben jij de sjaak als hij verzaakt.
- en ja, voor de juiste vrouw, de tweede leg kan hij in ene alles. Zelf vakanties. Dagjes weg, alles wat niet kon met jou en de kinderen kan in ene spontaan en met plezier. Bespaar jezelf die pijn. Been there, done that.
Volgens jou is hij al een vreemdganger en heeft hij al bijna die tweede leg. Doe even normaal.
To en haar man zijn zo te lezen gewoon hartstikke gek met elkaar en willen graag een gezin samen. Heel gezond en normaal hoor!
zondag 27 oktober 2024 om 09:09
Dit is idd ook een zeer belangrijk punt. Ik zou zeker aan vriend vragen of hij zich dit soort scenario’s realiseert en hoe hij dat dan denkt aan te pakken. Kijk, ook in loondienst heb je verplichtingen maar dan kan je vaak wel iets regelen qua verlof. En dan heb je als man tegenwoordig iig 9 weken verlof. Jouw vriend heeft dat niet.OlarEthil schreef: ↑27-10-2024 08:27Denk ook nog even aan de risico's. Ik ken genoeg vrouwen die de laatste maanden zwangerschap vrijwel niets meer konden en veel eerder moesten stoppen met werken. Of na de bevalling wekenlang niets (dus ook geen kind!) mochten tillen. Of zwaar depressief werden van de hormonen.
Dan kan je ook nog een kind krijgen dat extra zorg nodig heeft.
Hebben jullie allebei die kans er voor over? Hoe zou hij het oplossen als jij maandenlang bijna niets kunt? En er wel een baby is? Hoe gaat hij dan voorkomen dat hij zelf zeer hard weer een burnout in draait?
Of stel, alles gaat goed maar slecht slapen, stress en drukte thuis jagen hem die burn out al in en hij kan maanden bijna niets. Maar er is wel een baby, en een bedrijf. Hoe zou hij dat oplossen?
En los van de horrorscenario’s… hoe lang zou man vrij nemen na de bevalling? Of kan dat ook niet? Dat moet je namelijk echt niet zelf willen doen hoor! Man ging hier na 2 weken weer werken, maar dat was al behoorlijk heftig voor mij kan ik je zeggen! Dus maak daar ook afspraken over.
zondag 27 oktober 2024 om 09:44
Ook hierbij ben je de PA. Je verzamelt voorinformatie, schift ze, verzint alternatieven voor hem. Hij wil kinderen laat hem zelf het initiatief tonen om het op te lossen. Laat hem een plan maken, zeg wat je nodig hebt en leg het initiatief bij hem. Doet hij dat niet dan weet je dat ook. Hij toont dat initiatief wel richting zijn werk vermoed ik. Het is een volwassen man en geen kind die hapklare brokken aangegeven moet worden.
snuffelkleed wijzigde dit bericht op 27-10-2024 10:14
8.31% gewijzigd
zondag 27 oktober 2024 om 10:03
Hele goeie punten, dankjewel!OlarEthil schreef: ↑27-10-2024 08:27Denk ook nog even aan de risico's. Ik ken genoeg vrouwen die de laatste maanden zwangerschap vrijwel niets meer konden en veel eerder moesten stoppen met werken. Of na de bevalling wekenlang niets (dus ook geen kind!) mochten tillen. Of zwaar depressief werden van de hormonen.
Dan kan je ook nog een kind krijgen dat extra zorg nodig heeft.
Hebben jullie allebei die kans er voor over? Hoe zou hij het oplossen als jij maandenlang bijna niets kunt? En er wel een baby is? Hoe gaat hij dan voorkomen dat hij zelf zeer hard weer een burnout in draait?
Of stel, alles gaat goed maar slecht slapen, stress en drukte thuis jagen hem die burn out al in en hij kan maanden bijna niets. Maar er is wel een baby, en een bedrijf. Hoe zou hij dat oplossen?
zondag 27 oktober 2024 om 11:03
Dat zeker. Je krijgt best veel kritische vragen en je blijft er fijn rustig onder. Het is en blijft tenslotte jouw leven en dat kun je goed voor ogen houden. En ik denk dat iedereen die ook maar een beetje in een vergelijkbare situatie zit, heel veel kan hebben aan alle gedachten die hier worden neergeschreven.
zondag 27 oktober 2024 om 11:14
Ik snap dat je dit zegt en eigenlijk is mijn reactie dan waarschijnlijk ook niet wat to wil horen. Maar als je zo uitvoerig hebt gepraat, denk ik zelf dat je maar 1 conclusie kunt trekken.Lieveheersbeestje schreef: ↑27-10-2024 08:01Helemaal eens hoor, maar wat kan TO doen dan? Op het moment dat een vrouw hier een topic opent over haar vent die alles aan haar overlaat, omdat ze dacht/hoopte dat hij wel zou veranderen als er kinderen kwamen, wordt ze om de oren geslagen met vragen als ‘hebben jullie hier van tevoren dan nooit over gepraat?’ ‘Hebben jullie vooraf geen afspraken gemaakt?’ ‘Was hij vóór de kinderen dan wel zo’n teamplayer?’ Etc. etc.
Deze TO probeert die gesprekken wél te voeren en dat wordt vervolgens allemaal afgedaan als ‘droomscenario’s/geen flauw idee hebben/hij zegt wat jij wil horen/etc. En dat is misschien ook wel zo, maar nogmaals, hoe kan TO het dan wel zeker genoeg weten?
Ja, ze hebben gepraat en dat is heel goed en bewonderenswaardig dat ze dit zo oppakken met elkaar. En ja, er zijn wat kleine stapjes gezet.
Maar als to haar roze bril afzet en verruilt voor een realistische bril die hier door vele ervaren vrouwen wordt geschetst, dan weet ze dat haar wens en uitgangspunt nooit realiteit wordt. Dat is wat ook een uitkomst kan zijn van vragen stellen. Alleen denkt de mens per definitie uniek te zijn en dat zij de uitzondering op de regel zijn. Dat ligt niet aan to, dat is hoe het brein werkt. En tja, iedereen heeft recht om de eigen fouten te maken. Ongeacht waar wij haar voor proberen te behoeden. Willen geloven is een kracht waar bijna niet tegenop te roeien is
zondag 27 oktober 2024 om 11:15
Ik zou er ook over nadenken/bespreken hoe jullie het aanpakken als er iets met het kind is. Als kind meer zorg nodig heeft dan verwacht (wat al veel is overigens, maar een gezond kind kun je veel makkelijker naar opvang brengen), wie gaat dat dan op zich nemen? Natuurlijk wil je niet van het meest negatieve uitgaan, maar er kan zoveel (kleiner en groter) zijn met kinderen dat het goed is zo'n scenario ook te bespreken. Zet hij zijn onderneming op een lager pitje als het nodig is of is hij daar niet toe bereid?
zondag 27 oktober 2024 om 11:22
Ja een kinderwens. Om het kind max een uurtje per dag te zien en in het weekend een paar uurtjes. Hij wil er verder niets voor doen en laten. En nu is Denise van alles voor hem aan het voorkauwen wat hij moet doen. Schemaatje hier, planning daar. Ik bewonder haar optimisme, echt. Haar poging om zich zo goed mogelijk voor te bereiden. Maar dat zou hij ook moeten willen, uit zichzelf....
zondag 27 oktober 2024 om 11:34
Dat snap ik to. En daarom is het óók goed dat je dit topic hebt geopend. Want het helpt je niet alleen in je vraag hoe je vriend erin staat, maar het helpt jou ook te ontdekken of en in hoeverre je een kinderwens hebt van jezelf. Ik vind het nogmaals heel goed dat je jezelf die vragen stelt. En ik denk dat je dit beseffende, dan ook andere keuzes kunt maken. Als je voelt dat voor jou kinderen krijgen een dusdanige wens is, kun je ook beter bedenken onder welke voorwaarden jij het wilt. En misschien is dat met deze man. Maar dan wéét je dat de concessies van jouw kant moeten komen. En misschien bedenk je ergens onderweg dat je dat niet met deze man wilt. Maar het is altijd goed om je niet te laten lijden door wat hoort en wat is vanzelfsprekend vanaf een bepaalde leeftijd. Ga op zoek naar wat authentiek van jezelf is. Dat geeft je de beste kans op het maken van beslissingen die bij jou passen.Denise456 schreef: ↑27-10-2024 08:03
Wat ik zelf merk, is dat ik bij het lezen van al die kindertopics, zelf wel echt voel dat ik een kindje wil. Het zorgen, het opvoeden en groot brengen van een mensje wat je zelf op de wereld hebt gezet met alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Door al die verschillende fases gaan en heel bewust je leven inrichten op je kindje. Ik hou van mijn werk, en m’n werk geeft me ook veel voldoening, maar ik zie mezelf (denk ik) niet als iemand die alleen uit werk, in combinatie met reizen dan gok ik, en uiteraard vrienden/ familie/ hobby’s genoeg voldoening haalt voor de rest van mijn leven. Maar goed, ook bij dit vraagstuk: hoe weet je nou écht zeker of je een kindje wil, en of je je relatie met de persoon waar je zo ontzettend veel van houdt, stop zou moeten zetten in de hoop (wat ook nog maar moet gebeuren) dat je een partner vindt die dezelfde gedachten heeft over het ouderschap? En, zeker niet minder belangrijk, die in staat is tot dezelfde diepe, pure liefde, connectie, vriendschap, loyaliteit aan de relatie en drijf om kostte wat kost de relatie te laten slagen?
Poh, wat vind ik dit allemaal moeilijk en eng.
zondag 27 oktober 2024 om 11:57
zondag 27 oktober 2024 om 12:01
Toen wij de diagnose van onze oudste kregen, werkte mijn man voor een detacheerder, waarvoor hij dus iedere zoveel maanden in een ander bedrijf werd ingezet. Hij had het daar heel erg naar zijn zin, maar zelfs dat vond hij niet meer te combineren met de zorg, omdat er bij elke klant weer andere eisen werden gesteld waar hij soms niet aan kon voldoen (qua onregelmatige werktijden, reisafstand, moeten reizen naar het buitenland, enzovoort) en hij is toen een andere baan gaan zoeken die hij een stuk minder leuk vond, maar die wel in te passen was. En dat was dan niet eens een eigen bedrijf dat 24/7 doorliep, waar hij alle verantwoordelijkheden voor droeg. Ook bij latere sollicitaties speelde het mee. Sommige banen waren heel leuk en pasten heel goed bij zijn kennis en ervaring, maar niet bij onze situatie en die liet hij dan varen, want het gezin staat op 1. Voor mij geldt uiteraard hetzelfde. Wij kunnen ook niet "even" besluiten een opleiding te gaan doen waarvoor we een paar avonden van huis zijn, want dan komt er heel veel zorg op de ander neer.Catalina schreef: ↑27-10-2024 11:15Ik zou er ook over nadenken/bespreken hoe jullie het aanpakken als er iets met het kind is. Als kind meer zorg nodig heeft dan verwacht (wat al veel is overigens, maar een gezond kind kun je veel makkelijker naar opvang brengen), wie gaat dat dan op zich nemen? Natuurlijk wil je niet van het meest negatieve uitgaan, maar er kan zoveel (kleiner en groter) zijn met kinderen dat het goed is zo'n scenario ook te bespreken. Zet hij zijn onderneming op een lager pitje als het nodig is of is hij daar niet toe bereid?
Verder worden de meeste kinderen in hun puberteit een stuk zelfstandiger, maar onze oudste dus niet. De periode van intensieve zorg is dus ook veel langer. En als je meer kinderen hebt dan hebben zij ook je zorg en aandacht nodig, want je wil niet in de valkuil trappen dat je ze laat zwemmen omdat alle aandacht naar je zorgintensieve kind gaat. Je komt dan zelf toch echt op de allerlaatste plaats. En al je ambities erbij.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 27 oktober 2024 om 12:37
Ik ben bewust alleenstaande moeder, toen mijn relatie uit ging was er geen tijd meer om op nieuw te beginnen met een andere partner.
Dus alles alleen doen kan, soms is het zwaar, soms niet.
Wat ik van vriendinnen met kinderen en partner begrijp vinden zij het het zwaarst dat ze hulp/samen doen verwachtten/afspreken en dat dat vervolgens niet gebeurd.
Mocht deze vent nou echt de liefde van je leven zijn, en opnieuw beginnen is ook niet vanzelfsprekend qua tijd enzo.
Dan is je relatie uit en wil je het alsnog zo graag dat je het alleen gaat doen wellicht.
Dan kan (kàn) het ook een keuze zijn om wel bij elkaar te blijven en te weten dat alle ballen voor jou zijn maar dan zonder je relatie op te geven. Zonder de ergernis en de teleurstelling. (En alles wat ie dan wel doet of uitbesteed is meegenomen heb je niet als je alleen bent)
Dus alles alleen doen kan, soms is het zwaar, soms niet.
Wat ik van vriendinnen met kinderen en partner begrijp vinden zij het het zwaarst dat ze hulp/samen doen verwachtten/afspreken en dat dat vervolgens niet gebeurd.
Mocht deze vent nou echt de liefde van je leven zijn, en opnieuw beginnen is ook niet vanzelfsprekend qua tijd enzo.
Dan is je relatie uit en wil je het alsnog zo graag dat je het alleen gaat doen wellicht.
Dan kan (kàn) het ook een keuze zijn om wel bij elkaar te blijven en te weten dat alle ballen voor jou zijn maar dan zonder je relatie op te geven. Zonder de ergernis en de teleurstelling. (En alles wat ie dan wel doet of uitbesteed is meegenomen heb je niet als je alleen bent)
zondag 27 oktober 2024 om 12:45
Dat lijkt me voor de kinderen dan weer heel naar. Als je gewoon niet bent opgegroeid met een vader dan is het anders, dan is dat gewoon zo en dan is dat duidelijk, maar als je wel een vader hebt en die bemoeit zich totaal niet met je dan kan je dat als moeder nog zo hebben afgesproken, maar ik denk dat een kind daar weinig boodschap aan heeft en weinig van snapt. Ik vind dat echt een afspraak waar zij als volwassenen alleen wat aan hebben - het behoud van hun relatie veiligstellen.-Rosings- schreef: ↑27-10-2024 12:37
Dan kan (kàn) het ook een keuze zijn om wel bij elkaar te blijven en te weten dat alle ballen voor jou zijn maar dan zonder je relatie op te geven. Zonder de ergernis en de teleurstelling. (En alles wat ie dan wel doet of uitbesteed is meegenomen heb je niet als je alleen bent)
Ik had het heel naar gevonden als mijn vader alleen op de achtergrond aanwezig zou zijn en ik zou opgroeien met het idee dat ik van hem niet al te veel moet verwachten en dat hij alleen aanwezig is omdat hij mijn moeder niet kwijt wil en zij hem niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
