Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:17
Ik zou dan als eerste de optie oppas aan huis nemen. Zelf ook altijd gehad toen de kinderen klein waren en dat was echt fijn.
Behalve alles rondom de kinderen deed ze een wasje vouwen, een boodschapje, eten voorbereiden of alvast koken. Met de kinderen hun kamers opruimen, de speelgoedkast opruimen etc. En het scheelt wegbrengen en ophalen 2 keer op een dag.
Dat zal jou al veel schelen. En ik zeg bewust jou, want ik denk dat het vrijwel onmogelijk wordt om zich aan die 50 uur per week te kunnen houden als hij ook de onderneming aan het uitbreiden is. En alsnog is 50 uur per week best veel. In combinatie met wat je al vertelde (hij er nooit bij is in zijn hoofd, veel moet slapen, therapie etc) zal het zwaar worden.
Maar het leven met kleine kinderen is eenmaal zwaar. Als je het enkel rationeel bekijkt zou niemand kinderen willen.
Hij gaat dan nu al wat minder werken om een soort van te oefenen met het huishouden meer gelijkwaardig te verdelen? Of gaat hij dat er nu gewoon bij oppakken zoals ieder volwassen mens met een huis doet. Dat laatste zou ik gewoon eisen in iedergeval.
Behalve alles rondom de kinderen deed ze een wasje vouwen, een boodschapje, eten voorbereiden of alvast koken. Met de kinderen hun kamers opruimen, de speelgoedkast opruimen etc. En het scheelt wegbrengen en ophalen 2 keer op een dag.
Dat zal jou al veel schelen. En ik zeg bewust jou, want ik denk dat het vrijwel onmogelijk wordt om zich aan die 50 uur per week te kunnen houden als hij ook de onderneming aan het uitbreiden is. En alsnog is 50 uur per week best veel. In combinatie met wat je al vertelde (hij er nooit bij is in zijn hoofd, veel moet slapen, therapie etc) zal het zwaar worden.
Maar het leven met kleine kinderen is eenmaal zwaar. Als je het enkel rationeel bekijkt zou niemand kinderen willen.
Hij gaat dan nu al wat minder werken om een soort van te oefenen met het huishouden meer gelijkwaardig te verdelen? Of gaat hij dat er nu gewoon bij oppakken zoals ieder volwassen mens met een huis doet. Dat laatste zou ik gewoon eisen in iedergeval.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:25
Even een heel ander geluid: mijn man was ook zo (oké, in de weekenden werkte hij niet zoveel maar las en praatte hij inderdaad ook veel over werk). Voor de geboorte van de eerste hadden we de afspraak 4 om 4 werken. Na de eerste maanden hebben we dat aangepast naar hij 3 en ik 4. Als ondernemer bleek hij meer flexibel in indelen uren dan ik. En zijn bedrijf groeit nu minder maar er blijft genoeg over. En hij bleek als vader zich te realiseren dat de eerste jaren zo voorbij zijn. In de vakanties leest hij wel zijn mail iedere dag en doet hij soms een overleg of telefoontje. Ook is hij een avond per week weg voor werk (maar dat zijn mannen van vriendinnen ook vaak voor sport of zo). Natuurlijk hebben we de “normale” strubbelingen in taakverdeling zoals dat hij niet snel denkt aan cadeautjes of kleding kopen. Maar hij brengt meer tijd door met de kinderen dan veel van zijn vrienden in loondienst.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:26
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:30
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:32
Eens met wat je zegt! Klinkt als muziek in de oren, haha. Ik had vroeger ook altijd een oppas aan huis en dat beviel inderdaad heel goed.Peertjes schreef: ↑26-10-2024 21:17Ik zou dan als eerste de optie oppas aan huis nemen. Zelf ook altijd gehad toen de kinderen klein waren en dat was echt fijn.
Behalve alles rondom de kinderen deed ze een wasje vouwen, een boodschapje, eten voorbereiden of alvast koken. Met de kinderen hun kamers opruimen, de speelgoedkast opruimen etc. En het scheelt wegbrengen en ophalen 2 keer op een dag.
Dat zal jou al veel schelen. En ik zeg bewust jou, want ik denk dat het vrijwel onmogelijk wordt om zich aan die 50 uur per week te kunnen houden als hij ook de onderneming aan het uitbreiden is. En alsnog is 50 uur per week best veel. In combinatie met wat je al vertelde (hij er nooit bij is in zijn hoofd, veel moet slapen, therapie etc) zal het zwaar worden.
Maar het leven met kleine kinderen is eenmaal zwaar. Als je het enkel rationeel bekijkt zou niemand kinderen willen.
Hij gaat dan nu al wat minder werken om een soort van te oefenen met het huishouden meer gelijkwaardig te verdelen? Of gaat hij dat er nu gewoon bij oppakken zoals ieder volwassen mens met een huis doet. Dat laatste zou ik gewoon eisen in iedergeval.
Hij gaat het huishouden oppakken volgens de verdeling die we hebben gemaakt. Hij gaat niet nu al minder werken. Maar ik ga hem wel flink volgooien met hypothetische situaties, om meer te beseffen wat het allemaal gaat doen. Dus wanneer hij nu thuis komt om 18/ 19 uur, situatie “huilend kind, eten dat gekookt moet worden, kind dat vervolgens niet wil eten en een bende in huis dat geregeld moet worden” schetsen. Het thema zo concreet mogelijk levend maken, alsof het kind er al is, wat meerdere hier als tip gaven.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:33
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:34
Wat fijn zeg voor jullie! Heerlijk dat dat zo (vul ik even in) vanuit zichzelf komt.Elifante schreef: ↑26-10-2024 21:25Even een heel ander geluid: mijn man was ook zo (oké, in de weekenden werkte hij niet zoveel maar las en praatte hij inderdaad ook veel over werk). Voor de geboorte van de eerste hadden we de afspraak 4 om 4 werken. Na de eerste maanden hebben we dat aangepast naar hij 3 en ik 4. Als ondernemer bleek hij meer flexibel in indelen uren dan ik. En zijn bedrijf groeit nu minder maar er blijft genoeg over. En hij bleek als vader zich te realiseren dat de eerste jaren zo voorbij zijn. In de vakanties leest hij wel zijn mail iedere dag en doet hij soms een overleg of telefoontje. Ook is hij een avond per week weg voor werk (maar dat zijn mannen van vriendinnen ook vaak voor sport of zo). Natuurlijk hebben we de “normale” strubbelingen in taakverdeling zoals dat hij niet snel denkt aan cadeautjes of kleding kopen. Maar hij brengt meer tijd door met de kinderen dan veel van zijn vrienden in loondienst.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:41
Lieve meid, ik snap dat je het graag wil. Je wil het geloven, je wil dat het werkt, je wil denken dat je alles kunt plannen en afspreken.Denise456 schreef: ↑26-10-2024 20:44Dank voor je betrokken reactie! Goed om dit soort out of the box dingen ook tot me te nemen.
Wat betreft de update:
We hebben zowel gisteravond als vanochtend goed met elkaar gepraat. Ik heb hem o.a. meegenomen in de mental load die ik nu al ervaar en de zorgen die ik hierover heb voor de toekomst, in combinatie met de onrust in zijn hoofd en weinig in het nu kunnen zijn doordeweeks. Ook hebben we het gehad over de reden dat hij vader wil worden, hoe hij zichzelf als ouder zou zien, en heb ik verteld hoe mijn “gezinsbeeld” en droom eruit ziet. Verder heeft hij veel van het viva forum gelezen en heeft hij nu wat helderder voor ogen wat er allemaal bij komt kijken, en er weinig ruimte over zal zijn voor tijd voor zichzelf.
We hebben uitgewerkt hoeveel uur hij per week zou willen blijven werken, met specifieke tijden hieraan gekoppeld. Met dit schema komt hij uit op 50 uur in de week, waarbij hij 3 avonden om 17.30 thuis is en de avonden op pakt. De andere 2 dagen zou hij dan later beginnen en tot 22 werken, waardoor hij de ochtenden oppakt + het kind naar opvang / school / ouders brengt. Ik zou 3 dagen blijven werken. Die dagen zou het kind dan naar mijn ouders/ zijn ouders/ de opvang/ oppas aan huis kunnen. 1 keer per maand wilt hij een “papa-dag” pakken en een dag vrij nemen en erop uit gaan met het kind. Wat betreft het huishouden hebben we een nieuwe verdeling gemaakt, waarbij hij dus meer dingen gaat oppakken, wat nu al in gaat. KNIP voor lengte.
Maar bij alles wat ik van je lees denk ik meer en meer: Doe. Dit. Niet.
Ik heb letterlijk nog nooit zo iets goed zien aflopen. En ik ben oud en ken veel mensen. Nooit. Nouja, weet je wanneer zulke mannen goede vaders worden? Bij de tweede leg. Maar vanuit deze situatie: nooit.
Echt, doe dit jezelf en je kinderen niet aan.
O en het is hij WIL, niet hij wilT. Hij wil is zonder -t.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:47
De kinderen waren ook stapel met haar en ik vond het ook heerlijk thuis komen zo. Zelf ondernemer, man zat meestal doordeweeks in het buitenland voor werk, later gescheiden en toen alles helemaal alleen moeten doen..de oppas was echt mijn steun en toeverlaatDenise456 schreef: ↑26-10-2024 21:32Eens met wat je zegt! Klinkt als muziek in de oren, haha. Ik had vroeger ook altijd een oppas aan huis en dat beviel inderdaad heel goed.
Hij gaat het huishouden oppakken volgens de verdeling die we hebben gemaakt. Hij gaat niet nu al minder werken. Maar ik ga hem wel flink volgooien met hypothetische situaties, om meer te beseffen wat het allemaal gaat doen. Dus wanneer hij nu thuis komt om 18/ 19 uur, situatie “huilend kind, eten dat gekookt moet worden, kind dat vervolgens niet wil eten en een bende in huis dat geregeld moet worden” schetsen. Het thema zo concreet mogelijk levend maken, alsof het kind er al is, wat meerdere hier als tip gaven.
Vond het zwaarder toen de kinderen groter werden en geen oppas meer nodig hadden. Zij dacht ook echt mee met veel dingen in die mental load rondom extra regelzaken voor de kinderen ( die zwemtas dus, klaarleggen van dat briefje wat ik nog moest invullen voor school etc)Het komt heus wel goed als jullie beiden graag willen en er zo op voorhand over nadenken en kunnen praten.
Vooral belangrijk dat hij nu al mede verantwoordelijk gaat zijn voor jullie huishouden. Dat jij wat meer doet omdat je minder uren werkt is prima, maar niet zoals nu dat het maar compleet normaal is voor hem en hij denkt dat het wel best is zo. Want dat is het dus niet voor jou en terecht.
zaterdag 26 oktober 2024 om 21:58
Lees ik goed dat hij nu al wel zaken wil veranderen (mooi!) maar nu nog niet minder wil gaan werken? Hoe gaat hij dat dan doen? Weer een burn-out en dat is dan jouw schuld? Laat hij beginnen met een betere werk-prive balans, dat is een leuke eerste stap. Dan wordt het ook een realistisch verhaal. Anders zijn het mooie proefballonnen/ luchtkastelen die nooit werkelijkheid gaan worden.
zaterdag 26 oktober 2024 om 22:07
Ik snap het hele werken tot 22u en twee ochtenden "pakken" niet.
Hij begint nu pas om 10u met werken. Waarom niet gewoon om 8 uur? Dat zijn al 5x 2 uur die hij niet ´s avonds hoeft te werken.
Waarom niet, in ieder geval tot het kind naar school gaat, elke dag om 8 uur beginnen met werken, zodat hij om 18u klaar is?
Of 2/3 dagen om 17u klaar en de andere dagen om 19u?
Waarom begint hij daar niet nu al mee? Meer tijd om te ontspannen ´s avonds.
Los van dat klinkt het papier goed, maar ik vraag me af hoe het in de praktijk gaat. Met een ziek kind, maar ook met een crisis op het werk.
Emotioneel worden van een vader die zijn dochter de haren kamt, pizzaavonden en gezellig ontbijten: tja.
Kinderen zijn geweldig maar het is vaak ook gewoon keihard werken.
Hij begint nu pas om 10u met werken. Waarom niet gewoon om 8 uur? Dat zijn al 5x 2 uur die hij niet ´s avonds hoeft te werken.
Waarom niet, in ieder geval tot het kind naar school gaat, elke dag om 8 uur beginnen met werken, zodat hij om 18u klaar is?
Of 2/3 dagen om 17u klaar en de andere dagen om 19u?
Waarom begint hij daar niet nu al mee? Meer tijd om te ontspannen ´s avonds.
Los van dat klinkt het papier goed, maar ik vraag me af hoe het in de praktijk gaat. Met een ziek kind, maar ook met een crisis op het werk.
Emotioneel worden van een vader die zijn dochter de haren kamt, pizzaavonden en gezellig ontbijten: tja.
Kinderen zijn geweldig maar het is vaak ook gewoon keihard werken.
zaterdag 26 oktober 2024 om 22:09
Hij zegt wat jij wil horen en jij gelooft daar in maat je het graag wil. Theorie en praktijk liggen ver uit elkaar en nogmaals, jullie kijken alleen naar jullie eigen belangen, niet naar die van een kind.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
zaterdag 26 oktober 2024 om 22:29
Punt is dat je al het geregel rondom kinderen niet kunt voorspelen.
Een reden dat veel afspraken vaak niet werken is dat je niet wacht tot de afgesproken ouder thuis is om te koken als een kind zich zwaar ellendig voelt. De ouder die niet regelt, die niet ziet, die niet als snelste aanvoelt… die ouder is te laat. De andere ouder gaat dit vaak uit liefde voor het kind compenseren.
Dit is het makkelijkste te voorkomen door niet beschikbaar te zijn als invaller voor de taken van de ander. Want sommige dingen ga je pas regelen, zien, aanvoelen enz. als je ervaring kunt opdoen. Als je wel zal moeten.
Laat niet alleen hem oefenen met allerlei fictieve situaties. Ga zélf oefenen met het NIET op je nemen van zaken. En ga er van uit dat dat 1000000000000x moeilijker zal zijn op het moment dat een onschuldig kind, jouw kind, het liefste en afhankelijkste wat je ‘hebt’, in eerste instantie de dupe is als jij sommige zaken niet op je neemt (maar dat kind is uiteindelijk wel beter af met twee ouders die dingen op zich nemen ipv slechts één).
Een reden dat veel afspraken vaak niet werken is dat je niet wacht tot de afgesproken ouder thuis is om te koken als een kind zich zwaar ellendig voelt. De ouder die niet regelt, die niet ziet, die niet als snelste aanvoelt… die ouder is te laat. De andere ouder gaat dit vaak uit liefde voor het kind compenseren.
Dit is het makkelijkste te voorkomen door niet beschikbaar te zijn als invaller voor de taken van de ander. Want sommige dingen ga je pas regelen, zien, aanvoelen enz. als je ervaring kunt opdoen. Als je wel zal moeten.
Laat niet alleen hem oefenen met allerlei fictieve situaties. Ga zélf oefenen met het NIET op je nemen van zaken. En ga er van uit dat dat 1000000000000x moeilijker zal zijn op het moment dat een onschuldig kind, jouw kind, het liefste en afhankelijkste wat je ‘hebt’, in eerste instantie de dupe is als jij sommige zaken niet op je neemt (maar dat kind is uiteindelijk wel beter af met twee ouders die dingen op zich nemen ipv slechts één).
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 26 oktober 2024 om 23:42
feow schreef: ↑26-10-2024 22:29Punt is dat je al het geregel rondom kinderen niet kunt voorspelen.
Een reden dat veel afspraken vaak niet werken is dat je niet wacht tot de afgesproken ouder thuis is om te koken als een kind zich zwaar ellendig voelt. De ouder die niet regelt, die niet ziet, die niet als snelste aanvoelt… die ouder is te laat. De andere ouder gaat dit vaak uit liefde voor het kind compenseren.
Dit is het makkelijkste te voorkomen door niet beschikbaar te zijn als invaller voor de taken van de ander. Want sommige dingen ga je pas regelen, zien, aanvoelen enz. als je ervaring kunt opdoen. Als je wel zal moeten.
Laat niet alleen hem oefenen met allerlei fictieve situaties. Ga zélf oefenen met het NIET op je nemen van zaken. En ga er van uit dat dat 1000000000000x moeilijker zal zijn op het moment dat een onschuldig kind, jouw kind, het liefste en afhankelijkste wat je ‘hebt’, in eerste instantie de dupe is als jij sommige zaken niet op je neemt (maar dat kind is uiteindelijk wel beter af met twee ouders die dingen op zich nemen ipv slechts één).
Mee eens. Leg per vanavond je functie als zijn PA neer. Ga maar oefenen met het hem zelf laten oplossen en dat jij het loslaat. Héél belangrijk want dat PA-gebeuren is ten eerste hartstikke ongezond in een relatie en ten tweede niet te doen als je kinderen hebt. Daarnaast: een goede voor hem om te leren zelf verantwoording te gaan nemen.
zondag 27 oktober 2024 om 00:02
Oh, echt, ik sluit me hier zo bij aan. Ik lees zoveel droomgedachten en wenselarij, terwijl ik denk, je hebt werkelijk géén idee. Hierop kun je je niet voorbereiden, tenzij jullie nu een jaar lang in een gezin stappen en de ouders overnemen. Het gaat allemaal zo uit van het ideale plaatje. Zelfs de troep en regeldingen zijn ideaal bij elkaar gedacht. Alsof dingen keurig netjes achter elkaar komen. Maar je gaat perioden meemaken dat álles tegelijkertijd komt. Jij met koorts, kind niet lekker, zijn brandjes op het werk accuut aanwezig en geen oppas te krijgen, ook geen ouders (want die zijn ofwel zelf niet lekker of willen ook een paar weken per jaar op vakantie). En dit is echt geen bij hoge uitzonderings situatie, want dan is er wel een andere omstandigheid die roet in het eten gooit.ForumFossiel schreef: ↑26-10-2024 21:41Lieve meid, ik snap dat je het graag wil. Je wil het geloven, je wil dat het werkt, je wil denken dat je alles kunt plannen en afspreken.
Maar bij alles wat ik van je lees denk ik meer en meer: Doe. Dit. Niet.
Ik heb letterlijk nog nooit zo iets goed zien aflopen. En ik ben oud en ken veel mensen. Nooit. Nouja, weet je wanneer zulke mannen goede vaders worden? Bij de tweede leg. Maar vanuit deze situatie: nooit.
Echt, doe dit jezelf en je kinderen niet aan.
O en het is hij WIL, niet hij wilT. Hij wil is zonder -t.
De zakenpartner van je vriend heeft aangegeven minder te willen werken (ja, wat hij wil, kan zakenpartner ook zeggen), net op het moment dat er een fikse lening is aangegaan voor uitbreiding. Jouw vriend zegt niet NU tijd in te kunnen leveren. Maar jij hebt net jouw kans aangeboden gekregen op je werk om te groeien. Dit is een ambitie die je graag waar maakt. Je hoeft er niet méér uren voor te moeten werken, maar de verantwoordelijkheid is wel groter. En opa die elke woensdag oppast, is komen te vallen en moet nu revalideren. Terwijl net jouw moeder heeft aangegeven dat het iets teveel is nu op dit moment. Er is géén plek op de BSO voor het komende half jaar en daar sta je dan. Eigenlijk kan je niet méér werken, maar moet je zelfs minder werken, want je vriend heeft net een peperdure investering gedaan.
En zo kun je tig scenario's bedenken die allemaal heel realistisch zijn en aan de lopende band voorkomen. En dat is in de meeste gezinnen wel op te vangen, omdat er wat ruimte is bij de ene ouder, danwel de andere ouder. Maar die zitten niet zo vast in een ijzersterke structuur en zijn niet afhankelijk van anderen. Op het moment dat je systeem afhangt van de beschikbaarheid en welwillendheid van anderen, sta je meteen met je rug tegen de muur als er iemand wegvalt. En dan zal het altijd op jou neerkomen. Jij die dit probleem moet zien op te lossen.
Terwijl jullie nu alleen maar een vrije ideale situatie kunt bedenken.
Wat heeft je vriend gezegd over zijn wens tot uitbreiden? Staat dat nog steeds als een paal boven water?
zondag 27 oktober 2024 om 00:52
Oh, ik snap zo goed dat je denkt dat je op de goede weg zit.
Maar weet je? Je kunt niet weten hoe het is, tot het zover is.
Avonden pakken?
Als kind niet wil slapen, dan gaat hij echt niet van 19 uur tot de volgende dag zich er solo mee bemoeien. Zeker niet als jij borstvoeding zou geven.
En school plannen
Weet je waarom er zoveel mensen in de nacht worden ontvoerd door aliens?
Omdat hun kinderen vlak voor bedtijd melden dat ze oh ja een mens mee naar school moeten nemen.
Succes met plannen!
Begin eerst maar van jullie huishouden ook echt jullie huishouden te maken. Tip : ga weg als hij moet poetsen. Zo leer jij namelijk om het niet over te nemen of te verbeteren.
Probeer eerst maar eens om hem verantwoordelijk te houden voor zijn eigen zaken, waar jij niet voor op de loonlijst staat. En ga jij ook eens een avond weg, als hij thuis is. Iets voor jezelf doen.
Word meer een samenwerking. Want dat is wat een team doet. Samen weten wat gebeuren moet en dat ook oppakken, wie dat het eerste ziet.
Maar weet je? Je kunt niet weten hoe het is, tot het zover is.
Avonden pakken?
Als kind niet wil slapen, dan gaat hij echt niet van 19 uur tot de volgende dag zich er solo mee bemoeien. Zeker niet als jij borstvoeding zou geven.
En school plannen
Weet je waarom er zoveel mensen in de nacht worden ontvoerd door aliens?
Omdat hun kinderen vlak voor bedtijd melden dat ze oh ja een mens mee naar school moeten nemen.
Succes met plannen!
Begin eerst maar van jullie huishouden ook echt jullie huishouden te maken. Tip : ga weg als hij moet poetsen. Zo leer jij namelijk om het niet over te nemen of te verbeteren.
Probeer eerst maar eens om hem verantwoordelijk te houden voor zijn eigen zaken, waar jij niet voor op de loonlijst staat. En ga jij ook eens een avond weg, als hij thuis is. Iets voor jezelf doen.
Word meer een samenwerking. Want dat is wat een team doet. Samen weten wat gebeuren moet en dat ook oppakken, wie dat het eerste ziet.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 27 oktober 2024 om 07:03
Ik blijf bij mijn punten Denise:
- aan de voorkant (wat jullie nu aan het doen zijn) kun je nooit alles dichtimmeren en dan ben jij de sjaak als hij verzaakt.
- en ja, voor de juiste vrouw, de tweede leg kan hij in ene alles. Zelf vakanties. Dagjes weg, alles wat niet kon met jou en de kinderen kan in ene spontaan en met plezier. Bespaar jezelf die pijn. Been there, done that.
- aan de voorkant (wat jullie nu aan het doen zijn) kun je nooit alles dichtimmeren en dan ben jij de sjaak als hij verzaakt.
- en ja, voor de juiste vrouw, de tweede leg kan hij in ene alles. Zelf vakanties. Dagjes weg, alles wat niet kon met jou en de kinderen kan in ene spontaan en met plezier. Bespaar jezelf die pijn. Been there, done that.
zondag 27 oktober 2024 om 07:45
Dit heeft te maken met de inhoud van zijn werk. Vroeg beginnen en vroeg klaar zijn is eigenlijk onlogisch, waardoor ik er niet eens aan heb gedacht om 5 dagen vroeg beginnen voor te stellen. Ik ga het bespreken met hem, als hij daarna in de avond nog wat uurtjes zou pakken van 20.30 tot 22.30 bijvoorbeeld (vanuit huis, wat mogelijk is), helpt dit misschien ook al.Nova schreef: ↑26-10-2024 22:07Ik snap het hele werken tot 22u en twee ochtenden "pakken" niet.
Hij begint nu pas om 10u met werken. Waarom niet gewoon om 8 uur? Dat zijn al 5x 2 uur die hij niet ´s avonds hoeft te werken.
Waarom niet, in ieder geval tot het kind naar school gaat, elke dag om 8 uur beginnen met werken, zodat hij om 18u klaar is?
Of 2/3 dagen om 17u klaar en de andere dagen om 19u?
Waarom begint hij daar niet nu al mee? Meer tijd om te ontspannen ´s avonds.
Los van dat klinkt het papier goed, maar ik vraag me af hoe het in de praktijk gaat. Met een ziek kind, maar ook met een crisis op het werk.
Emotioneel worden van een vader die zijn dochter de haren kamt, pizzaavonden en gezellig ontbijten: tja.
Kinderen zijn geweldig maar het is vaak ook gewoon keihard werken.
zondag 27 oktober 2024 om 08:01
Helemaal eens hoor, maar wat kan TO doen dan? Op het moment dat een vrouw hier een topic opent over haar vent die alles aan haar overlaat, omdat ze dacht/hoopte dat hij wel zou veranderen als er kinderen kwamen, wordt ze om de oren geslagen met vragen als ‘hebben jullie hier van tevoren dan nooit over gepraat?’ ‘Hebben jullie vooraf geen afspraken gemaakt?’ ‘Was hij vóór de kinderen dan wel zo’n teamplayer?’ Etc. etc.NomenNesci0 schreef: ↑27-10-2024 00:02Oh, echt, ik sluit me hier zo bij aan. Ik lees zoveel droomgedachten en wenselarij, terwijl ik denk, je hebt werkelijk géén idee. Hierop kun je je niet voorbereiden, tenzij jullie nu een jaar lang in een gezin stappen en de ouders overnemen. Het gaat allemaal zo uit van het ideale plaatje. Zelfs de troep en regeldingen zijn ideaal bij elkaar gedacht. Alsof dingen keurig netjes achter elkaar komen. Maar je gaat perioden meemaken dat álles tegelijkertijd komt. Jij met koorts, kind niet lekker, zijn brandjes op het werk accuut aanwezig en geen oppas te krijgen, ook geen ouders (want die zijn ofwel zelf niet lekker of willen ook een paar weken per jaar op vakantie). En dit is echt geen bij hoge uitzonderings situatie, want dan is er wel een andere omstandigheid die roet in het eten gooit.
De zakenpartner van je vriend heeft aangegeven minder te willen werken (ja, wat hij wil, kan zakenpartner ook zeggen), net op het moment dat er een fikse lening is aangegaan voor uitbreiding. Jouw vriend zegt niet NU tijd in te kunnen leveren. Maar jij hebt net jouw kans aangeboden gekregen op je werk om te groeien. Dit is een ambitie die je graag waar maakt. Je hoeft er niet méér uren voor te moeten werken, maar de verantwoordelijkheid is wel groter. En opa die elke woensdag oppast, is komen te vallen en moet nu revalideren. Terwijl net jouw moeder heeft aangegeven dat het iets teveel is nu op dit moment. Er is géén plek op de BSO voor het komende half jaar en daar sta je dan. Eigenlijk kan je niet méér werken, maar moet je zelfs minder werken, want je vriend heeft net een peperdure investering gedaan.
En zo kun je tig scenario's bedenken die allemaal heel realistisch zijn en aan de lopende band voorkomen. En dat is in de meeste gezinnen wel op te vangen, omdat er wat ruimte is bij de ene ouder, danwel de andere ouder. Maar die zitten niet zo vast in een ijzersterke structuur en zijn niet afhankelijk van anderen. Op het moment dat je systeem afhangt van de beschikbaarheid en welwillendheid van anderen, sta je meteen met je rug tegen de muur als er iemand wegvalt. En dan zal het altijd op jou neerkomen. Jij die dit probleem moet zien op te lossen.
Terwijl jullie nu alleen maar een vrije ideale situatie kunt bedenken.
Wat heeft je vriend gezegd over zijn wens tot uitbreiden? Staat dat nog steeds als een paal boven water?
Deze TO probeert die gesprekken wél te voeren en dat wordt vervolgens allemaal afgedaan als ‘droomscenario’s/geen flauw idee hebben/hij zegt wat jij wil horen/etc. En dat is misschien ook wel zo, maar nogmaals, hoe kan TO het dan wel zeker genoeg weten?
zondag 27 oktober 2024 om 08:03
Helaas wel. Dat is zijn droom en zal niet veranderen geeft hij aan.NomenNesci0 schreef: ↑27-10-2024 00:02Oh, echt, ik sluit me hier zo bij aan. Ik lees zoveel droomgedachten en wenselarij, terwijl ik denk, je hebt werkelijk géén idee. Hierop kun je je niet voorbereiden, tenzij jullie nu een jaar lang in een gezin stappen en de ouders overnemen. Het gaat allemaal zo uit van het ideale plaatje. Zelfs de troep en regeldingen zijn ideaal bij elkaar gedacht. Alsof dingen keurig netjes achter elkaar komen. Maar je gaat perioden meemaken dat álles tegelijkertijd komt. Jij met koorts, kind niet lekker, zijn brandjes op het werk accuut aanwezig en geen oppas te krijgen, ook geen ouders (want die zijn ofwel zelf niet lekker of willen ook een paar weken per jaar op vakantie). En dit is echt geen bij hoge uitzonderings situatie, want dan is er wel een andere omstandigheid die roet in het eten gooit.
De zakenpartner van je vriend heeft aangegeven minder te willen werken (ja, wat hij wil, kan zakenpartner ook zeggen), net op het moment dat er een fikse lening is aangegaan voor uitbreiding. Jouw vriend zegt niet NU tijd in te kunnen leveren. Maar jij hebt net jouw kans aangeboden gekregen op je werk om te groeien. Dit is een ambitie die je graag waar maakt. Je hoeft er niet méér uren voor te moeten werken, maar de verantwoordelijkheid is wel groter. En opa die elke woensdag oppast, is komen te vallen en moet nu revalideren. Terwijl net jouw moeder heeft aangegeven dat het iets teveel is nu op dit moment. Er is géén plek op de BSO voor het komende half jaar en daar sta je dan. Eigenlijk kan je niet méér werken, maar moet je zelfs minder werken, want je vriend heeft net een peperdure investering gedaan.
En zo kun je tig scenario's bedenken die allemaal heel realistisch zijn en aan de lopende band voorkomen. En dat is in de meeste gezinnen wel op te vangen, omdat er wat ruimte is bij de ene ouder, danwel de andere ouder. Maar die zitten niet zo vast in een ijzersterke structuur en zijn niet afhankelijk van anderen. Op het moment dat je systeem afhangt van de beschikbaarheid en welwillendheid van anderen, sta je meteen met je rug tegen de muur als er iemand wegvalt. En dan zal het altijd op jou neerkomen. Jij die dit probleem moet zien op te lossen.
Terwijl jullie nu alleen maar een vrije ideale situatie kunt bedenken.
Wat heeft je vriend gezegd over zijn wens tot uitbreiden? Staat dat nog steeds als een paal boven water?
Verder hoor ik wat je zegt en moet ik eerlijk zeggen dat ik ook steeds meer richting die visie ga, ondanks de dingen die nu besproken zijn. Wat hierin, los van al jullie inzichten en adviezen helpend is merk ik, is de kinderpijler op het forum. Zo veel concrete dingen en uitdagingen waarbij ik me afvraag in hoe verre vriend de ruimte zou hebben om echt als team betrokken te zijn. Of de ruimte zou hebben om zich überhaupt écht zorgen te maken over zijn kind die bijvoorbeeld moeizaam slaapt of eet, doordat zijn aandacht hoe dan ook ook constant weer naar alle dingen op werk zal terug gaan. Die pijler haalt het hele “mooier maken van kinderen” goed naar beneden en ik ben benieuwd wat hij zal voelen bij het lezen van dat soort topics. Of hij dan nog steeds zo graag kinderen wil.
Wat ik zelf merk, is dat ik bij het lezen van al die kindertopics, zelf wel echt voel dat ik een kindje wil. Het zorgen, het opvoeden en groot brengen van een mensje wat je zelf op de wereld hebt gezet met alle uitdagingen die daarbij komen kijken. Door al die verschillende fases gaan en heel bewust je leven inrichten op je kindje. Ik hou van mijn werk, en m’n werk geeft me ook veel voldoening, maar ik zie mezelf (denk ik) niet als iemand die alleen uit werk, in combinatie met reizen dan gok ik, en uiteraard vrienden/ familie/ hobby’s genoeg voldoening haalt voor de rest van mijn leven. Maar goed, ook bij dit vraagstuk: hoe weet je nou écht zeker of je een kindje wil, en of je je relatie met de persoon waar je zo ontzettend veel van houdt, stop zou moeten zetten in de hoop (wat ook nog maar moet gebeuren) dat je een partner vindt die dezelfde gedachten heeft over het ouderschap? En, zeker niet minder belangrijk, die in staat is tot dezelfde diepe, pure liefde, connectie, vriendschap, loyaliteit aan de relatie en drijf om kostte wat kost de relatie te laten slagen?
Poh, wat vind ik dit allemaal moeilijk en eng.
denise456 wijzigde dit bericht op 27-10-2024 08:21
0.30% gewijzigd
zondag 27 oktober 2024 om 08:08
Precies. Hoe weet ik wat de juiste keuze en afweging is? Ik loop er een beetje vast op merk ik, en ik weet dat ik niet vandaag of morgen een keuze moet maken, maar als ik wel besluit kinderen te willen, maar dit niet met partner zie zitten uit angst dat dingen niet waargemaakt worden, moet ik dan mijn relatie “gewoon” opgeven? Uiteindelijk heb ik ook geen oneindige jaren meer om dan wel de juiste partner te vinden die er net zo in staat. En wat als dat dan niet gebeurt, dan heb ik mogelijk de liefde van m’n leven opgegeven (die dan ondertussen een andere partner heeft en misschien wel precies de vader is die hij zegt dat hij zou zijn) en heb ik alsnog geen kinderen op de manier hoe ik dit voor me zie.Lieveheersbeestje schreef: ↑27-10-2024 08:01Helemaal eens hoor, maar wat kan TO doen dan? Op het moment dat een vrouw hier een topic opent over haar vent die alles aan haar overlaat, omdat ze dacht/hoopte dat hij wel zou veranderen als er kinderen kwamen, wordt ze om de oren geslagen met vragen als ‘hebben jullie hier van tevoren dan nooit over gepraat?’ ‘Hebben jullie vooraf geen afspraken gemaakt?’ ‘Was hij vóór de kinderen dan wel zo’n teamplayer?’ Etc. etc.
Deze TO probeert die gesprekken wél te voeren en dat wordt vervolgens allemaal afgedaan als ‘droomscenario’s/geen flauw idee hebben/hij zegt wat jij wil horen/etc. En dat is misschien ook wel zo, maar nogmaals, hoe kan TO het dan wel zeker genoeg weten?
zondag 27 oktober 2024 om 08:09
Ik heb ook een eigen onderneming en ik herken het vele uren maken en keiharde werken juist totaal niet. Ik vind het als eigen ondernemer vele malen relaxter dan toen ik een baan had. Maar ik zie het bij andere ondernemers inderdaad ook, die zijn continu aan hun bedrijf aan het werk, maken heel veel uur. Er wordt, als je enigszins in die wereld zit, online ook enorm opgejut door businesscoaches en allerlei andere lui die je verzekeren dat je X omzet per maand moet hebben. Maar het fijne van eigen ondernemerschap is juist dat je het helemaal op je eigen manier kunt doen, maar dan moet je wel het idee van "ik moet 70 uur maken" loslaten en vooral ook durven vertrouwen dat je het wel redt, óók als je wat minder werkt of als er een periode minder binnen komt.
Dat gezegd hebbend: jullie gesprekken lijken me nuttig en tegelijkertijd ook niet, want er is gewoon niet op voor te bereiden. Als ik kijk hoe het bij ons thuis gaat - ik ben stiefmoeder dus vers in kinderen gestapt - dan zie ik gewoon legio dingen die ik van tevoren niet had bedacht. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik de boel hier draaiend houd ofzo, maar alleen dat ik zoveel dingen zie waar ik vantevoren nooit op bedacht had kunnen zijn. Dus het indelen van "shifts" is iets, het verdelen van huishouden is iets, maar echt nog maar een piepklein beginnetje. Ik vind hier op het forum de laatste tijd trouwens wel dat er ineens een heel sterke beweging is waarbij mannen massaal niks lijken te kunnen, dus ik wil helemaal niet zeggen dat dat bij jouw man vast ook wel zo zou zijn want ik voel en zie die ongelijkheid echt een stuk minder dan sommige anderen, maar ik zou me als ik jou was in ieder geval niet te snel rijk rekenen.
Dat gezegd hebbend: jullie gesprekken lijken me nuttig en tegelijkertijd ook niet, want er is gewoon niet op voor te bereiden. Als ik kijk hoe het bij ons thuis gaat - ik ben stiefmoeder dus vers in kinderen gestapt - dan zie ik gewoon legio dingen die ik van tevoren niet had bedacht. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat ik de boel hier draaiend houd ofzo, maar alleen dat ik zoveel dingen zie waar ik vantevoren nooit op bedacht had kunnen zijn. Dus het indelen van "shifts" is iets, het verdelen van huishouden is iets, maar echt nog maar een piepklein beginnetje. Ik vind hier op het forum de laatste tijd trouwens wel dat er ineens een heel sterke beweging is waarbij mannen massaal niks lijken te kunnen, dus ik wil helemaal niet zeggen dat dat bij jouw man vast ook wel zo zou zijn want ik voel en zie die ongelijkheid echt een stuk minder dan sommige anderen, maar ik zou me als ik jou was in ieder geval niet te snel rijk rekenen.
zondag 27 oktober 2024 om 08:11
Je realiseert je dat je ook hierin continu de voortrekkersrol op je neemt?Denise456 schreef: ↑27-10-2024 07:45Dit heeft te maken met de inhoud van zijn werk. Vroeg beginnen en vroeg klaar zijn is eigenlijk onlogisch, waardoor ik er niet eens aan heb gedacht om 5 dagen vroeg beginnen voor te stellen. Ik ga het bespreken met hem, als hij daarna in de avond nog wat uurtjes zou pakken van 20.30 tot 22.30 bijvoorbeeld (vanuit huis, wat mogelijk is), helpt dit misschien ook al.
zondag 27 oktober 2024 om 08:14
Hoe bedoel je de voortrekkersrol?Snuffelkleed schreef: ↑27-10-2024 08:11Je realiseert je dat je ook hierin continu de voortrekkersrol op je neemt?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
