Relaties
alle pijlers
Vriend eigen onderneming: te combineren met kinderen?
woensdag 23 oktober 2024 om 07:57
Hoi allemaal,
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
Ik loop een beetje vast met een vraagstuk mbt de toekomst. Hopelijk kan ik hier wat ervaringsverhalen of andere inzichten krijgen.
Ik ben 8 jaar samen met m’n vriend en we zijn beiden net 30 geworden. We zijn erg gelukkig samen, ik voel me gezien en geliefd, we communiceren goed, zijn naast partners echt maatjes en hebben veel plezier en diepgang. Nu heeft m’n vriend al jaren een eigen bedrijf; dit is z’n droom en passie. Hij is enorm ambitieus, gericht op resultaat en groeien, groeien, groeien. Er zitten vaak te weinig uren in de week om echt fatsoenlijk op te laden. De weinige uren die hij wel thuis is doordeweeks heeft hij vaak een vol hoofd door de drukte en stress en heeft hij weinig ruimte over voor andere dingen. Daarnaast is het ook nog maar de vraag of het hem lukt om die uren dat hij thuis is wel op te laden, omdat er regelmatig wat telefoontjes of andere dingen tussenkomen. Als we het hebben over de toekomst, dan ziet hij zijn bedrijf met zoveel mogelijk vestigingen voor zich. Voor hem is dit een vereiste, iets wat hoe dan ook gaat gebeuren. Ik ken hem natuurlijk langer dan vandaag en weet dat dit bij hem hoort.
Maar: vriend wilt ook heel graag kinderen uiteindelijk. Nu nog niet, maar over een jaar of 4. Ik wil zelf ook niks liever, wat mij betreft mag het zelfs al eerder. Ik merk alleen dat ik me zorgen maak over dit onderwerp. Ondanks dat vriend aangeeft het heel erg belangrijk te vinden een betrokken vader te zijn en hij dit ook echt wilt zijn, geeft hij ook aan niet minder te willen werken. Wel wilt hij andere tijden werken: vroeger beginnen, eerder klaar zijn. Nu begint zijn dag vaak namelijk om 10 uur en is hij rond 23/ 00 thuis, op twee avonden in de week na. Die avonden probeert hij rond 19 thuis te zijn.
In principe klinkt eerder thuis zijn goed, alleen is het probleem dat werk hem opslokt met deze hoeveelheid uren. Als hij niet fysiek aan het werk is, leest hij boeken over z’n werk, en als hij niet leest over werk, dan is hij aan het piekeren over werk. Ik merk dat hij chaotisch is, soms weinig in het moment is (los van de weekenden, dan staat zijn telefoon uit) en ik vraag me af of hij dit ooit kan combineren met een kindje hebben/ ook nog eens de vader zijn die hij wilt zijn, en die ik zoek. Daarnaast heeft hij al een burn-out gehad, is goed slapen heilig voor hem omdat hij anders snel last van z’n hoofd of stress krijgt, en is hij iemand die het zichzelf door z’n perfectionisme soms erg moeilijk maakt. Hij weet dit overigens van zichzelf en probeert meer rustmomentjes te creëren en de juiste keuzes te maken, waardoor hij nu gelukkig wel al meer in balans is dan voor zijn burn-out.
Ik hou zielsveel van hem, maar zoals gezegd; ik maak me zorgen. We praten hier zelf ook geregeld over, en deze week zullen we weer even een momentje pakken, dus wordt op dat vlak vervolgd. Ik ben heel benieuwd naar jullie verhalen of inzichten! Dankjewel voor het lezen van dit lange verhaal, mocht je zover gekomen zijn!
NB: het kan zijn dat het topic per ongeluk twee keer is geplaatst, excuus als dit het geval is. Had het topic ook beter onder “kinderen” kunnen plaatsen denk ik, alleen dit krijg ik niet gewijzigd.
woensdag 23 oktober 2024 om 20:43
Tadaaaapompelmoentje schreef: ↑23-10-2024 11:11Hoeveel diepgang kun je hebben met iemand die 23.00 thuis komt.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
woensdag 23 oktober 2024 om 20:56
Idd zeker zelf ook blijven werken en zorgen dat je niet afhankelijk wordt. Idee van een au pair lijkt me ook goed, moet dat bedrijf natuurlijk wel wat opleveren.
Vriendin van mij heeft heel bewust een kind gekregen met haar man die altijd eerlijk heeft aangegeven dat het van hem niet hoeft (heeft al een volwassen kind en is kunstenaar met een tweede huis die doordeweeks het liefst alleen in zijn atelier is en dan in het weekend 'thuis' komt). Zij kan dan wel veel thuiswerken en kon de baby zelfs meenemen naar werk op de dagen dat ze er moest zijn. Alsnog lijkt het me heel zwaar, maar het kan natuurlijk wel.
Vriendin van mij heeft heel bewust een kind gekregen met haar man die altijd eerlijk heeft aangegeven dat het van hem niet hoeft (heeft al een volwassen kind en is kunstenaar met een tweede huis die doordeweeks het liefst alleen in zijn atelier is en dan in het weekend 'thuis' komt). Zij kan dan wel veel thuiswerken en kon de baby zelfs meenemen naar werk op de dagen dat ze er moest zijn. Alsnog lijkt het me heel zwaar, maar het kan natuurlijk wel.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
woensdag 23 oktober 2024 om 20:57
Ik bedoel dan ook niet de strijd over de kleine dingen, maar over zeggenschap en invloed.florence13 schreef: ↑23-10-2024 20:40het gaat mij niet zo zeer om schuld, want ik vind sowieso dat als je in een dergelijke dynamiek zit dat je dat allebei niet zou moeten willen, maar dat terzijde.
Als ik naar de stellen kijk die ik ken die dit soort dingen doen dan is het vaak ook gewoon dat vrouw het veel belangrijker vindt dan man. Die maakt het geen fluit uit of dat kind het groene of het blauwe badpak aanheeft, kind overigens ook niet. In alle eerlijkheid zou ik er ook geen strijd van maken (als mijn man dat deed) als hij perse het groene badpak wilde: fijn, dan pak die tas maar zelf in. Nou ben ik een vrouw, maar ik snap die mannen wel, ik ging echt geen strijd maken om zoiets triviaals.
Ik herken mezelf niet eens
woensdag 23 oktober 2024 om 21:05
Heb enkel TO gelezen.
- wat is de betekenis van zijn ambitieus zijn? Is het ‘nu hard werken zodat ik meer kan genieten als er kinderen zijn’? Of is het een deel van zijn persoonlijkheid en gaat dat altijd prioriteit zijn voor hem? Weet hij voor zichzelf wat het is?
- ook al geeft hij prioriteit aan zijn werk, kunnen jullie natuurlijk nog kinderen hebben als jouw verwachtingen daar in overeenkomen. Stel je voor dat jij graag niet of deeltijds gaat werken zodat jij de volledige zorg van de kinderen op jou kunt nemen, dan is ook dat een doenbaar plan. Maar als jij verwacht dat hij 50-50 doet en jij ook graag een carrière uitbouwt, ga je daar wel over moeten nadenken samen of dat haalbaar is op deze manier.
Of jullie kiezen er voor om de kinderen bij een nanny te laten en/of dagelijks in de opvang van 6u tot 20u. Zo zijn er ook uiteraard (zelf geen fan van, maar dat is puur mijn mening).
Allemaal aan jullie om te bespreken.
- wat is de betekenis van zijn ambitieus zijn? Is het ‘nu hard werken zodat ik meer kan genieten als er kinderen zijn’? Of is het een deel van zijn persoonlijkheid en gaat dat altijd prioriteit zijn voor hem? Weet hij voor zichzelf wat het is?
- ook al geeft hij prioriteit aan zijn werk, kunnen jullie natuurlijk nog kinderen hebben als jouw verwachtingen daar in overeenkomen. Stel je voor dat jij graag niet of deeltijds gaat werken zodat jij de volledige zorg van de kinderen op jou kunt nemen, dan is ook dat een doenbaar plan. Maar als jij verwacht dat hij 50-50 doet en jij ook graag een carrière uitbouwt, ga je daar wel over moeten nadenken samen of dat haalbaar is op deze manier.
Of jullie kiezen er voor om de kinderen bij een nanny te laten en/of dagelijks in de opvang van 6u tot 20u. Zo zijn er ook uiteraard (zelf geen fan van, maar dat is puur mijn mening).
Allemaal aan jullie om te bespreken.
woensdag 23 oktober 2024 om 21:19
woensdag 23 oktober 2024 om 21:29
op het moment dat het over de grotere dingen gaat (dus echt zeggenschap, invloed etc) dan ben ik het volmondig eens met al je vorige posts. Die man moet voor zichzelf opkomen en als hij het wel prima vindt dan is het een sok.
In mijn omgeving zie ik dat het (bij sommigen) constant om kleine, in mijn ogen, triviale dingen gaat, en dan vind ik die vrouw meestal gewoon een zeur.
woensdag 23 oktober 2024 om 21:39
49 om 51florence13 schreef: ↑23-10-2024 20:26iemand hierboven noemde de volkskrant test, vond ik interessant dus net gedaan, voor wie dat ook leuk vindt, hij staat hier:
https://www.volkskrant.nl/kijkverder/20 ... oudbattle/
Ik ben echt super trots op ons hier in huis
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 23 oktober 2024 om 21:45
Hier zie je toch ook voorbijkomen dat hij wel zal veranderen als er kinderen zijn. Dat is leuk maar vaak gebeurt dat niet. In dit geval zou ik er niet op gokken. Tja als er kinderen zijn kan je nog zo veel de verantwoordelijkheid bij de ander leggen als je wil, als ze hem niet pakken heb je pech. Theoretisch leuk, maar in de praktijk levert dat niet automatisch wat op. De enige acties waar je daadwerkelijk zeggenschap over hebt zijn die van jezelf.Ladara schreef: ↑23-10-2024 17:39Nee, wat idioot om het falen van de ene ouder bij de ándere ouder te leggen. Het is aan de man, omdat hij een volwassen en compos mentis exemplaar van de menselijke soort is, om de verantwoordelijkheid te nemen voor de taak waar hij voor koos toen hij zich voortplantte.
woensdag 23 oktober 2024 om 21:47
Dat stukje hoort echt bij de afspraken en verdeling die mijn man en ik gemaakt hebben. We hadden tamelijk fifty-fifty sport, school, broodtrommels, ochtenden, avonden, naar bed brengen, in bad doen, consultatiebureau, thuis de was, eten koken enzovoort, noem maar op.florence13 schreef: ↑23-10-2024 21:29op het moment dat het over de grotere dingen gaat (dus echt zeggenschap, invloed etc) dan ben ik het volmondig eens met al je vorige posts. Die man moet voor zichzelf opkomen en als hij het wel prima vindt dan is het een sok.
In mijn omgeving zie ik dat het (bij sommigen) constant om kleine, in mijn ogen, triviale dingen gaat, en dan vind ik die vrouw meestal gewoon een zeur.
Maar: er wordt niet gezeurd. Als het echt iets belangrijks is, valt het niet onder zeuren, maar geen gezeik over triviale zaken. Degene die is werken, vertrouwt erop dat het thuis goed gaat. Wie boodschappen gedaan heeft, heeft bepaald wat we de komende dagen dus eten, de ander gaat niet mopperen over wat er wel of niet gekocht is. Heeft kind een gruwelijke kleurcombinatie aan? Soit, morgen mag de ander kiezen.
woensdag 23 oktober 2024 om 21:53
Ik ben het wel met je eens, maar wat gezeur over triviale zaken genoemd wordt, maskeert vaak wat er echt loos is. Namelijk een partner die de opvoeding van de kinderen of de relatie met de andere ouder niet zo’n prioriteit vindt. De ‘zeurende’ partner heeft dat vaak zelf ook niet zo door, behalve dat ze vaak denkt ‘moet ik hier dan overal aan denken?’Jufjoke schreef: ↑23-10-2024 21:47Dat stukje hoort echt bij de afspraken en verdeling die mijn man en ik gemaakt hebben. We hadden tamelijk fifty-fifty sport, school, broodtrommels, ochtenden, avonden, naar bed brengen, in bad doen, consultatiebureau, thuis de was, eten koken enzovoort, noem maar op.
Maar: er wordt niet gezeurd. Als het echt iets belangrijks is, valt het niet onder zeuren, maar geen gezeik over triviale zaken. Degene die is werken, vertrouwt erop dat het thuis goed gaat. Wie boodschappen gedaan heeft, heeft bepaald wat we de komende dagen dus eten, de ander gaat niet mopperen over wat er wel of niet gekocht is. Heeft kind een gruwelijke kleurcombinatie aan? Soit, morgen mag de ander kiezen.
Het topic van Mimik over ‘sinterklaas met de familie’ was voor mij wat dat betreft echt een eye-opener.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 23 oktober 2024 om 21:57
Vrijdagavond gaan we praten en wil ik hem de reacties laten lezen. Hij weet dat ik vanochtend dit bericht heb geplaatst en hij weet ook dat mijn ogen flink zijn geopend. Ik hoop dat hij nav deze reacties en mijn nieuwe uitgangspunt misschien toch inziet dat zijn toekomstbeeld niet realistisch is en hij toch een concessie op gebied van werkuren zal moeten en willen doen. Of ik hoop dat het inzicht komt wanneer we uit gaan schrijven hoe het zou zijn met zijn huidige uren in combinatie met mijn wensen en alles wat er bij kinderen komt kijken wat hij hoe dan ook onderschat op het moment. Wil hij niet minderen in uren over een x aantal jaar, dan moet ik voor mezelf denk ik een alles bepaalde beslissing gaan maken: bij hem blijven en geen kinderen (of ver in de toekomst alsnog, mochten zijn behoeften ooit veranderen en mijn biologische klok tegen die tijd niet tegenwerkt) of weg gaan en voor een andere toekomst kiezen. Ik weet dat ik hem echt niet kwijt wil en ik weet ook dat ik kinderen wil, alleen ik weet niet of ik ook kinderen wil als het ten koste van hem/ onze relatie gaat. Mijn gevoel zegt nu dat ik onze relatie niet op wil geven. Het vervelende is ook zo met dit vraagstuk dat het voor een groot deel allemaal gissen is. Maar ik moet wel zeggen dat ik tegelijkertijd een enorme rust over me heen voel op het moment: geen bijna onmogelijke toekomst meer met 26 ballen die omhoog gehouden moeten worden. Nee is ook oké.Lila-Linda schreef: ↑23-10-2024 21:45Maar TO, hoe gaat het nu verder? Nu je tot de conclusie bent gekomen, dat jullie toekomstbeelden niet overeenkomen?
woensdag 23 oktober 2024 om 21:57
zelfde hier: geen gezeur en houden aan de afspraak (geldt voor ons beiden) en elkaar vertrouwen.Jufjoke schreef: ↑23-10-2024 21:47Dat stukje hoort echt bij de afspraken en verdeling die mijn man en ik gemaakt hebben. We hadden tamelijk fifty-fifty sport, school, broodtrommels, ochtenden, avonden, naar bed brengen, in bad doen, consultatiebureau, thuis de was, eten koken enzovoort, noem maar op.
Maar: er wordt niet gezeurd. Als het echt iets belangrijks is, valt het niet onder zeuren, maar geen gezeik over triviale zaken. Degene die is werken, vertrouwt erop dat het thuis goed gaat. Wie boodschappen gedaan heeft, heeft bepaald wat we de komende dagen dus eten, de ander gaat niet mopperen over wat er wel of niet gekocht is. Heeft kind een gruwelijke kleurcombinatie aan? Soit, morgen mag de ander kiezen.
Wij hebben de taken wel aardig verdeeld maar niet zo als jullie van alles de helft, ik doe de ene taak volledig hij de andere, maar dat is ook gewoon de voorkeur die we hebben. Ik maak boodschappenlijst en kook, man doet boodschappen bijvoorbeeld.
Gaat al jaren gewoon goed, terwijl heel veel mensen riepen dat mijn man dat vast niet kon.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:03
ik vind dat je er heel goed aan doet hierover na te denken en te kijken naar wat jij wil en wat voor jou belangrijk is. Wat ik je wel aan wil raden is niet om vrijdag al een beslissing te maken, maar geef hem ook even de tijd om het te laten inzakken.Denise456 schreef: ↑23-10-2024 21:57Vrijdagavond gaan we praten en wil ik hem de reacties laten lezen. Hij weet dat ik vanochtend dit bericht heb geplaatst en hij weet ook dat mijn ogen flink zijn geopend. Ik hoop dat hij nav deze reacties en mijn nieuwe uitgangspunt misschien toch inziet dat zijn toekomstbeeld niet realistisch is en hij toch een concessie op gebied van werkuren zal moeten en willen doen. Of ik hoop dat het inzicht komt wanneer we uit gaan schrijven hoe het zou zijn met zijn huidige uren in combinatie met mijn wensen en alles wat er bij kinderen komt kijken wat hij hoe dan ook onderschat op het moment. Wil hij niet minderen in uren over een x aantal jaar, dan moet ik voor mezelf denk ik een alles bepaalde beslissing gaan maken: bij hem blijven en geen kinderen (of ver in de toekomst alsnog, mochten zijn behoeften ooit veranderen en mijn biologische klok tegen die tijd niet tegenwerkt) of weg gaan en voor een andere toekomst kiezen. Ik weet dat ik hem echt niet kwijt wil en ik weet ook dat ik kinderen wil, alleen ik weet niet of ik ook kinderen wil als het ten koste van hem/ onze relatie gaat. Mijn gevoel zegt nu dat ik onze relatie niet op wil geven. Het vervelende is ook zo met dit vraagstuk dat het voor een groot deel allemaal gissen is. Maar ik moet wel zeggen dat ik tegelijkertijd een enorme rust over me heen voel op het moment: geen bijna onmogelijke toekomst meer met 26 ballen die omhoog gehouden moeten worden. Nee is ook oké.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:12
florence13 schreef: ↑23-10-2024 22:03ik vind dat je er heel goed aan doet hierover na te denken en te kijken naar wat jij wil en wat voor jou belangrijk is. Wat ik je wel aan wil raden is niet om vrijdag al een beslissing te maken, maar geef hem ook even de tijd om het te laten inzakken.
Ga ik doen, dankjewel! Ik denk dat dit ook nog wel meerdere gesprekken en meer tijd nodig zal hebben voor er daadwerkelijk een keuze wordt gemaakt. We hebben zoveel opgebouwd en zijn, vinden we beiden, ijzersterk samen. Ik ben wel enorm benieuwd naar zijn reactie, die kan ik totaal nog niet inschatten aangezien dit zo’n nieuwe invalshoek gaat zijn voor hem. Ik weet dat hij mij/ ons ook nooit zomaar op zou willen geven maar hij roept ook al heel onze relatie lang dat hij kinderen wilt, zelfs toen ik daar nog niet zeker van was. Wat iemand wel terecht zei: hij heeft eigenlijk nu ook al een kind, z’n werk. We gaan het zien, ik ben erg benieuwd.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:29
Er komt nog iets bij:
Hij wil een bedrijf met meerdere vestigingen.
En hij is nu gek van zijn werk.
Er is een valkuil want met meerdere vestigingen (of sowieso met personeel) moet je dingen loslaten, delegeren en vertrouwen. En accepteren dat andere mensen iets op een andere manier oplossen. En aanzien dat andere mensen voor hun salaris werken en niet voor jouw passie.
Er is een risico dat hij het niet los kan laten en een micromanager wordt, die de groei van zijn eigen bedrijf tegenhoudt.
Hij zou de eerste niet zijn.
Ga eens praten met een bedrijfsadviseur over de toekomst.
Hij wil een bedrijf met meerdere vestigingen.
En hij is nu gek van zijn werk.
Er is een valkuil want met meerdere vestigingen (of sowieso met personeel) moet je dingen loslaten, delegeren en vertrouwen. En accepteren dat andere mensen iets op een andere manier oplossen. En aanzien dat andere mensen voor hun salaris werken en niet voor jouw passie.
Er is een risico dat hij het niet los kan laten en een micromanager wordt, die de groei van zijn eigen bedrijf tegenhoudt.
Hij zou de eerste niet zijn.
Ga eens praten met een bedrijfsadviseur over de toekomst.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:46
Ik vind je vriend flink obsessief klinken. Heeft hij adhd?
Het klinkt me erg onrustig in de oren. Voelt hij zich ooit rustig of is hij alleen maar bezig, danwel fysiek, danwel in z'n hoofd?
En ik denk dat jij het goed aanvoelt en ziet. Je weet nu al hoe de toekomst zou zijn met hem als jullie een kind krijgen.
Het klinkt me erg onrustig in de oren. Voelt hij zich ooit rustig of is hij alleen maar bezig, danwel fysiek, danwel in z'n hoofd?
En ik denk dat jij het goed aanvoelt en ziet. Je weet nu al hoe de toekomst zou zijn met hem als jullie een kind krijgen.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:48
Wat heeft een met ander te maken?Sierlijk schreef: ↑23-10-2024 22:46Ik vind je vriend flink obsessief klinken. Heeft hij adhd?
Het klinkt me erg onrustig in de oren. Voelt hij zich ooit rustig of is hij alleen maar bezig, danwel fysiek, danwel in z'n hoofd?
En ik denk dat jij het goed aanvoelt en ziet. Je weet nu al hoe de toekomst zou zijn met hem als jullie een kind krijgen.
woensdag 23 oktober 2024 om 22:49
En dát is iets wat ik me afvraag.Denise456 schreef: ↑23-10-2024 22:12Ga ik doen, dankjewel! Ik denk dat dit ook nog wel meerdere gesprekken en meer tijd nodig zal hebben voor er daadwerkelijk een keuze wordt gemaakt. We hebben zoveel opgebouwd en zijn, vinden we beiden, ijzersterk samen. Ik ben wel enorm benieuwd naar zijn reactie, die kan ik totaal nog niet inschatten aangezien dit zo’n nieuwe invalshoek gaat zijn voor hem. Ik weet dat hij mij/ ons ook nooit zomaar op zou willen geven maar hij roept ook al heel onze relatie lang dat hij kinderen wilt, zelfs toen ik daar nog niet zeker van was. Wat iemand wel terecht zei: hij heeft eigenlijk nu ook al een kind, z’n werk. We gaan het zien, ik ben erg benieuwd.
Jij steunt hem in alles om zijn droom na te jagen.
Ik vraag me af wat er andersom voor jou in zit.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 23 oktober 2024 om 23:11
Jazeker. Heel scherp. Hij heeft adhd en kan daarnaast zeker wat obsessief zijn als het gaat om werk/ resultaat/ groei. Verslaafd aan prikkels en aan z’n werk heb ik ook al weleens geroepen.Sierlijk schreef: ↑23-10-2024 22:46Ik vind je vriend flink obsessief klinken. Heeft hij adhd?
Het klinkt me erg onrustig in de oren. Voelt hij zich ooit rustig of is hij alleen maar bezig, danwel fysiek, danwel in z'n hoofd?
En ik denk dat jij het goed aanvoelt en ziet. Je weet nu al hoe de toekomst zou zijn met hem als jullie een kind krijgen.
En wat betreft de rust: dit voelt hij heel weinig. Op vakanties is dit ook altijd een ding, pas na een paar dagen kan hij echt loslaten. Hij voelt vooral rust wanneer hij zijn telefoon uit heeft staan en op geen enkele manier geconfronteerd kan worden met aantallen of appjes over werk, en zelfs dan vraagt hij regelmatig of ik hem als herinnering even een specifiek appje wil sturen omdat iets in z’n hoofd oppopt en hij weet dat hij gelijk aan staat als z’n telefoon aan gaat.
denise456 wijzigde dit bericht op 23-10-2024 23:41
29.44% gewijzigd
woensdag 23 oktober 2024 om 23:29
Ik heb hier ook vanaf het begin toch wat twijfels over. Juist omdat vriend leeft voor zijn baan. Maar goed anderzijds, lat relaties werken vaak ook gewoon prima en dan zie je elkaar ook 2x per week ongeveer.
woensdag 23 oktober 2024 om 23:30
Kan je dit tot jaren nog accepteren? Het gaat er namelijk om dat je de ander niet veranderd in zijn kern.
woensdag 23 oktober 2024 om 23:34
Ik snap wat je zegt, het klinkt misschien allemaal een beetje scheef. En toch haal ik zoveel uit onze relatie. Vroeger zag ik altijd relaties om me heen bij vriendinnen en hoopte ik dat ik zelf ook zo’n soort relatie kon krijgen. En nu heb ik eigenlijk meer dan dat. Voor mij is onze relatie heel puur, liefdevol en veilig, gek genoeg. Hij ziet me om wie ik ben en accepteert me volledig, hij luistert naar me, zal altijd tijd maken voor m’n gevoelens, hij is goudeerlijk en oprecht, we vertrouwen elkaar, zijn de eerste bij elkaar die we appen of bellen bij grote of kleine dingen en hij zal altijd ook naar zijn eigen aandeel kijken in situaties. We vallen nog steeds hand in hand in slaap, komen te laat uit bed omdat we zo lekker aan het knuffelen zijn en op onze vaste “rustdag” zondag zijn we eigenlijk ook heel de dag aan het zoenen, knuffelen, lachen, plagen. En wat voor mij ook heel waardevol is: we zijn echt maatjes van elkaar, los van partners. Klinkt enorm cliché, maar we vinden dingen echt het leukste als de ander erbij is. En niet omdat we ongezond aan elkaar vastgeplakt zitten, maar omdat we elkaar prikkelen op een goede manier en blij van elkaar worden. En misschien doe ik mezelf alsnog te kort en mist er op een bepaalde manier gelijkwaardigheid (soms denk ik nu ook al weleens dat het fijn zou zijn als ik iets meer kan hangen en overgeven), maar ik weet niet. Als ik onze relatie vergelijk met relaties om me heen kan ik niet anders dan denken dat ik echt geluk heb met hem.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
