Relaties
alle pijlers
vriend gaat bij ex slapen ivm verjaardag kind????
woensdag 5 september 2007 om 02:32
donderdag 6 september 2007 om 21:46
Hoi
Ik denk dat je vriend aan het twijfelen is.
hij neemt denk ik de kans waar onder het mom verjaardag om te voelen hoe het is weer samen met zijn ex en kinder[en] in een huis te zijn
even weer voelen hoe de sfeer was en of hij weer het gevoel krijgt van thuis zijn
dat gaat hij nu evalueren in zichzelf en houd jou achter de hand voor als hij echt niet meer naar huis wilt
ik denk dat ze in een bed geslapen hebben en veel gepraat hebben
de tijd zal het leren
wijffie
Ik denk dat je vriend aan het twijfelen is.
hij neemt denk ik de kans waar onder het mom verjaardag om te voelen hoe het is weer samen met zijn ex en kinder[en] in een huis te zijn
even weer voelen hoe de sfeer was en of hij weer het gevoel krijgt van thuis zijn
dat gaat hij nu evalueren in zichzelf en houd jou achter de hand voor als hij echt niet meer naar huis wilt
ik denk dat ze in een bed geslapen hebben en veel gepraat hebben
de tijd zal het leren
wijffie
donderdag 6 september 2007 om 21:56
Hij had je ook niks kunnen zeggen, dus ik denk als hij nog wat met zijn ex had gewild hij zijn mond wel had gehouden. Ik neem aan dat hij in een logeerkamer of op de bank slaapt trouwens, een scheiding ligt natuurlijk best gevoelig als er kinderen zijn en dan vooral zo eerste verjaardag. Je kan hem natuurlijk laten weten dat je het moeilijk vind maar ik zou er ook niet al veel stampij om maken nogmaals hij had ook niks kunnen zeggen.
donderdag 6 september 2007 om 22:41
Geheel niet mee eens.
Het "mooie vader-dochter-ding" wordt namelijk al in gevaar gebracht, op het moment dat er besloten wordt tot echtscheiding. En dus NIET door TO! Ik vind het nogal wat om haar verantwoordelijk te stellen voor de band die HIJ met zijn kind wel of niet hheft of hoort te hebben!!
Niet meer thuis wonen, dat is de keuze die HIJ heeft gemaakt, niet TO, betekent dat hij een statement dient te maken. Dit wil niet zeggen dat ik meteen in de gordijnen zou zitten om deze situatie. Ik ben niet jaloers aangelegd. Maar ik vraag me dan wel meteen af wat de volgende gelegenheid gaat worden... Kerstavond? Oud en Nieuw? Er komen nog zoveel betekenisvolle dagen aan, en al die "eerste keren"zijn kut, voor alle partijen en weet je wat? Daar doe je helemaal geen fuck aan. Daar moet je doorheen, en zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Dit klinkt hard, maar het leven is te kort om te gaan lopen emmeren, dralen en marchanderen. Wees duidelijk, naar jezelf en anderen, trek strepen; dat veroorzaakt het minste leed, uiteindelijk.
Of, hij is er gewoon nog niet uit, en blijft met 1 been daar in huis. Dan zou ik zijn gedrag begrijpen. Maar dan nog.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 6 september 2007 om 22:54
Kan ik bij de wet regelen dat wanneer mijn man en ik gaan scheiden dat dat soort dingen wel blijven kunnen ? Heeft een nieuw huppeltje niet het idee dat ze daarmee te kort gedaan wordt/ inspraak over heeft.......
Wat is er *&%$( mis om kerst als dat KAN te vieren met je ex en je kind(eren) ? Dat je ma niet meer in je bed wil houdt niet in dat je dolblij bent om gereduceerd te worden tot iets wat leek op wat papa ooit was..........
Wat is er *&%$( mis om kerst als dat KAN te vieren met je ex en je kind(eren) ? Dat je ma niet meer in je bed wil houdt niet in dat je dolblij bent om gereduceerd te worden tot iets wat leek op wat papa ooit was..........
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 6 september 2007 om 23:07
donderdag 6 september 2007 om 23:07
donderdag 6 september 2007 om 23:09
donderdag 6 september 2007 om 23:15
Tja ik vind het wel een beetje raar dat zijn ex vrouw niet op de hoogte is van jouw bestaan. hadden jullie al een relatie voordat je vriend ging scheiden.. is hij omwille van jou gaan scheiden.
Het is erg moeilijk en de verschillende reacties helpen mij ook wel een beetje op weg.. het eerst volgende waar je dadelijk mee te maken krijgt is intens liefdesverdriet, ook ik zit hier middenin en de neiging om hem terug te willen in mijn leven en zolang alles te slikken trekt me erg aan nu.
En geloof me mijn grote liefde gaat heel wat stapjes verder.
Moet ik bij hem blijven en dit nog een tijdje accepteren, maar waar ligt de grens en in hoeverre verlies je jezelf.
Helemaal loslaten is ook killing, daarmee denk ik hem een regelrechte vrijbrief terug naar zijn ex te verschaffen.
Er zijn in deze eigenlijk maar 2 keuzes: of je laat hem los en je bouwt je eigen leven weer op.. of je blijft bij hem en accepteert alles wat op je pad komt met de bijhorende stress en verdriet.ik neig zelf naar het eerste maar durf hem niet helemaal los te laten.. en het moeilijke is dat hij mij ook niet met rust laat en elke dag wel een paar smsjes stuurt of me belt.
Dat vind ik aan de ene kant fijn en aan de andere kant kom ik niet los van hem.
Zijn er vrouwen op het forum die in een soortgelijke situatie hun vriend helemaal los hebben durven laten.. ben zo benieuwd hoe dat af is gelopen.. en zijn er vrouwen die maar door zijn blijven modderen?? en wat had dat als resultaat??
je merkt wel Irina dat je echt niet alleen staat in dit gevoel. ik kan niet teveel vertellen op dit forum, weet dat zijn ex er ook regelmatig op zit en ze geniet van mijn onmacht en de controle die ze nog heeft op haar ex.. en aan de ene kant begrijp ik haar ook heel erg goed, ben er alleen ook niet zeker van of ze alles doet voor haar kind of juist over de rug van het kind om papa onder de duim te houden.Ze heeft letterlijk gezegd dat ze nooit zal accepteren dat ik haar leven ga leiden. moeilijk he.. sterkte met alles maar ik zou zeker proberen met hem te praten, verwijt hem niets ga ook niet uitleggen hoe gekwetst je je voelt.. dat weet ie echt wel. maar probeer een tussen weg te vinden waar jullie allebei tevreden mee zijn.
Het is erg moeilijk en de verschillende reacties helpen mij ook wel een beetje op weg.. het eerst volgende waar je dadelijk mee te maken krijgt is intens liefdesverdriet, ook ik zit hier middenin en de neiging om hem terug te willen in mijn leven en zolang alles te slikken trekt me erg aan nu.
En geloof me mijn grote liefde gaat heel wat stapjes verder.
Moet ik bij hem blijven en dit nog een tijdje accepteren, maar waar ligt de grens en in hoeverre verlies je jezelf.
Helemaal loslaten is ook killing, daarmee denk ik hem een regelrechte vrijbrief terug naar zijn ex te verschaffen.
Er zijn in deze eigenlijk maar 2 keuzes: of je laat hem los en je bouwt je eigen leven weer op.. of je blijft bij hem en accepteert alles wat op je pad komt met de bijhorende stress en verdriet.ik neig zelf naar het eerste maar durf hem niet helemaal los te laten.. en het moeilijke is dat hij mij ook niet met rust laat en elke dag wel een paar smsjes stuurt of me belt.
Dat vind ik aan de ene kant fijn en aan de andere kant kom ik niet los van hem.
Zijn er vrouwen op het forum die in een soortgelijke situatie hun vriend helemaal los hebben durven laten.. ben zo benieuwd hoe dat af is gelopen.. en zijn er vrouwen die maar door zijn blijven modderen?? en wat had dat als resultaat??
je merkt wel Irina dat je echt niet alleen staat in dit gevoel. ik kan niet teveel vertellen op dit forum, weet dat zijn ex er ook regelmatig op zit en ze geniet van mijn onmacht en de controle die ze nog heeft op haar ex.. en aan de ene kant begrijp ik haar ook heel erg goed, ben er alleen ook niet zeker van of ze alles doet voor haar kind of juist over de rug van het kind om papa onder de duim te houden.Ze heeft letterlijk gezegd dat ze nooit zal accepteren dat ik haar leven ga leiden. moeilijk he.. sterkte met alles maar ik zou zeker proberen met hem te praten, verwijt hem niets ga ook niet uitleggen hoe gekwetst je je voelt.. dat weet ie echt wel. maar probeer een tussen weg te vinden waar jullie allebei tevreden mee zijn.
donderdag 6 september 2007 om 23:16
Nee, ik bedoelde meer het scenario. Diplomazwemmen is meer iets openbaars, waar meerdere mensen zijn. Zo ook ouderavonden, musicals, sportwedstrijden, en dan kan TO evt. ook af en toe mee, als zij en hij dat leuk zouden vinden. Want "huppeltje" happens to be de nieuwe vrouw in zijn leven ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 6 september 2007 om 23:19
En nee, ik ben geen "huppeltje"
Ik weet waar ik over praat, want ik ben het kind. Ik was 6 destijds, in 1974, en we waren de eersten van de hele basisschool. En die duidelijkheid, die begrenzing, heeft mij als kind gewoon goed gedaan, in die berg van verwarrende gevoelens.
Ik weet waar ik over praat, want ik ben het kind. Ik was 6 destijds, in 1974, en we waren de eersten van de hele basisschool. En die duidelijkheid, die begrenzing, heeft mij als kind gewoon goed gedaan, in die berg van verwarrende gevoelens.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
donderdag 6 september 2007 om 23:20
Hoi, ik ben nieuw op dir forum, hoewel ik al wekenlang "mee lees."
Waarom er meer van maken dan het is? Ja, de vriend van TO had het bespreekbaar moeten maken, maar wat is er nu in hemelsnaam aan de hand? Vader wil dochter verrassen op haar verjaardag! Ooit het snoetje gezien van een kind dat wakker wordt op haar/zijn verjaardag? Dat wil geen ENKELE ouder missen: de spanning, de verwachtingen, het plezier...............
Na 16 jaar huwelijk hebben mijn man en ik besloten dat onze wegen gaan scheiden. WIJ scheiden van elkaar, onze kinderen scheiden niet. Mijn man wil minstens op één vaste avond elke week hier in ons huis komen, zodat hij de verhalen van de kinderen niet hoeft te missen en hij niet kan wachten tot het weekend is. Ik krijg dan een avond "de handen vrij" om lekker naar een vriendin te gaan of te gaan sporten. Het liefst wil hij dan met ons mee-eten. Als er een nieuwe liefde komt in zijn leven, moet dit dan "gewoon" stoppen? Is het dan opeens not-done? Het scheelt dat we geen knallende ruzies hebben, niet scheldend uitelkaar gaan en elkaar respecteren en ja: we houden van elkaar, maar we maken elkaar niet meer gelukkig.
Ik wens TO veel wijsheid maar ook vertrouwen en begrip.
Waarom er meer van maken dan het is? Ja, de vriend van TO had het bespreekbaar moeten maken, maar wat is er nu in hemelsnaam aan de hand? Vader wil dochter verrassen op haar verjaardag! Ooit het snoetje gezien van een kind dat wakker wordt op haar/zijn verjaardag? Dat wil geen ENKELE ouder missen: de spanning, de verwachtingen, het plezier...............
Na 16 jaar huwelijk hebben mijn man en ik besloten dat onze wegen gaan scheiden. WIJ scheiden van elkaar, onze kinderen scheiden niet. Mijn man wil minstens op één vaste avond elke week hier in ons huis komen, zodat hij de verhalen van de kinderen niet hoeft te missen en hij niet kan wachten tot het weekend is. Ik krijg dan een avond "de handen vrij" om lekker naar een vriendin te gaan of te gaan sporten. Het liefst wil hij dan met ons mee-eten. Als er een nieuwe liefde komt in zijn leven, moet dit dan "gewoon" stoppen? Is het dan opeens not-done? Het scheelt dat we geen knallende ruzies hebben, niet scheldend uitelkaar gaan en elkaar respecteren en ja: we houden van elkaar, maar we maken elkaar niet meer gelukkig.
Ik wens TO veel wijsheid maar ook vertrouwen en begrip.
donderdag 6 september 2007 om 23:24
donderdag 6 september 2007 om 23:25
misschien zie ik het te rooskleurig ,maar als je als partner wat meer betrokken bent in de beslissingen van partner , en nee hoef echt niet overal bij te zijn , en ex is op de hoogte van je bestaan , ja in mijn ogen kan er dan ook meer, neemt niet weg dat je dan ook niet af en toe wat stribbelingen kan hebben ,maar dan is het naar alle partijen open , maar ja misschien vraag ik dan teveel , vindt zelf van niet , anders hij mij niet toe moeten laten in zijn leven
donderdag 6 september 2007 om 23:25
Ik ben echt stomverbaasd. Ik heb alle respect voor het verdriet en twijfels die deze situatie met zich meebrengt, niet vanwege dit incident maar omdat het erop lijkt dat deze man nog niet duidelijk voor ogen heeft wat hij nou echt wil. En daar ben je dan mooi klaar mee als nieuwe partner (of juist niet).
Maar hallo zeg. Laat gescheiden ouders lekker zelf mogen bepalen hoe ze dit soort dingen oplossen. Wat de een belangrijk vindt, vindt de ander misschien kul maar die mening boeit dan toch niet? Je doet je best als ouder om er voor je kind te zijn, om hem of haar een mooie, onbezorgde dag te bezorgen als het kan op zo'n speciale dag voor een kind.
Mijn ouders hebben dit soort dingen ook altijd op hun eigen manier opgelost en geen partner die daar tussen had kunnen komen. Niet omdat hun relatie nog heilig was maar omdat ik hun kind ben. En ik heb verdorie ouders met niet bijzonder veel ouderlijke instincten, die begrepen dat zelfs nog
.
Maar hallo zeg. Laat gescheiden ouders lekker zelf mogen bepalen hoe ze dit soort dingen oplossen. Wat de een belangrijk vindt, vindt de ander misschien kul maar die mening boeit dan toch niet? Je doet je best als ouder om er voor je kind te zijn, om hem of haar een mooie, onbezorgde dag te bezorgen als het kan op zo'n speciale dag voor een kind.
Mijn ouders hebben dit soort dingen ook altijd op hun eigen manier opgelost en geen partner die daar tussen had kunnen komen. Niet omdat hun relatie nog heilig was maar omdat ik hun kind ben. En ik heb verdorie ouders met niet bijzonder veel ouderlijke instincten, die begrepen dat zelfs nog
.
donderdag 6 september 2007 om 23:28
het is niet waar dat ik geen begrip wil of kan tonen dat doe ik juist wel , ik wil ook helemaal niet gaan beslissen wanneer hij naar zijn kids mag /moet gaan kom op ik zie het al gebeuren , maar als je een eigen woning hebt , wat is dan het probleem dat je de kinderen daar ontvangt ipv blijven slapen bij ex, voor de jongens is dat toch ook duidelijk, de eerste stap hadden ze al genomen door uit elkaar te gaan
donderdag 6 september 2007 om 23:32
donderdag 6 september 2007 om 23:33
Nou, ik kan me - met tegenzin - een klein beetje voorstellen hoe het moet zijn je kind te dragen , te baren , te voeden en hem dan zoveel dagen in de week door jou uit school te laten halen en in bed te laten stoppen met een lekkere dikke nachtkus ............ heb je zelf kinderen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
