Relaties
alle pijlers
Vriend in de put en weet ineens niet of hij nog kinderen wil
zaterdag 21 augustus 2021 om 08:18
Beste vivaleden,,
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
Uit het niets, maar dan ook echt uit het niet dropte mijn vriend gisteren de bom dat hij niet weet of hij kinderen wil.
We zijn nu anderhalf jaar samen en zouden binnenkort gaan samenwonen. In de relatie is hij altijd degene geweest met de meeste ‘haast’ wat betreft samenwonen en kinderen. Hij heeft heel vaak gezegd hoe graag hij kinderen wil, wat voor goede vader hij zou zijn enz. Hij heeft ook wel eens gezegd dat ik het moest zeggen als ik geen kinderen wilde, want het was voor hem heel belangrijk. Vorige maand nog zei hij compleet in de wolken dat als ik het ook wil, we een baby kunnen proberen te krijgen wanneer hij een nieuwe baan heeft.
Werk is voor hem momenteel een groot issue. Hij heeft een goedbetaalde baan, maar in zijn sector zijn er beter betaalde banen te vinden. Daarbij werd zijn contract vorig jaar niet verlengd (wat niks met zijn kwaliteiten te maken had) wat hem een grote deuk heeft gegeven en sindsdien zit hij in de put. Hij is zich nu tot in de perfectie aan voorbereiden op nieuwe sollicitaties, o.m. door te studeren, zodat hij straks de droom kandidaat is. Dat is zijn plan van aanpak. Ondertussen zit hij in een nieuwe job waar hij zich ondergewaardeerd voelt. Met vlagen voelt hij zich compleet verloren. Soms ziet hij het ook wat beter zitten en soms heeft hij heel goede dagen.
Echter nu zegt hij dus dat hij zich compleet verloren voelt, dat hij niet weet of hij wel kinderen wil en wat hij aan moet met z’n leven. Ik weet vervolgens weer niet wat ik hiermee aan moet. Ik snap best dat hij zich mogelijk voelt falen in alles, maar zo keihard ineens die kinderwens aan de kant zetten? Hij wilde dat steeds zo graag. Hij heeft me ervan verzekerd dat het niets met mij te maken heeft, want ik wilde natuurlijk weten of het niet zo is dat hij mij niet als de moeder van z’n kinderen ziet.
Ik herken hem niet echt op deze manier. Vorige maand nog zei hij dat hij me alles wilde geven wat hij had, en dat hij een kind wilde. Hij is daar vaker over begonnen, dat hij dat graag wil zodra hij z’n leven op orde heeft. Hij is vanaf het begin heel consistent geweest over hoe serieus hij onze relatie ziet. Ik heb gezegd dat ik hem wil bijstaan en helpen in zijn gevoel verloren te zijn, maar ik heb nu ook mijn eigen verdriet om mee te dealen.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Is dit puur koudwatervrees, en depressie of toch heel serieus? Ik ben verdrietig, maar weet niet of ik alleen wil zijn en wat de beste stap is. Ik zou maar mijn eigen huis kunnen gaan, maar wat dan? Gaan we dan volgende week weer gewoon gezellig samen zijn? Zoals het er nu naar uitziet, verschilt ons toekomstbeeld, maar ik weet niet of dat puur vanwege zijn depressieve stemming is.
woensdag 25 augustus 2021 om 06:38
Wanneer je je altijd op de shit focust heb je altijd shit.Flamingo schreef: ↑24-08-2021 21:38Ja dat ben ik wel met je eens. Hoewel er natuurlijk op ieder moment in je leven ineens shit omhoog kan komen. Dat vindt hij ook extra frustrerend; hij voelt zich verloren terwijl hij al veertig is. Maar hij is inderdaad zelf verantwoordelijk voor zijn keuzes.
Nu ik zoveel mensen om me heen heb die me steunen, vind ik het eigenlijk ontzettend zielig voor hem dat hij dat niet heeft. Maar mezelf daarmee kwellen is ook niet goed.
Iets zegt mij dat het positieve iets is waar hij zich zelden op focust of maar een korte periode wanneer het nieuw is.
Het is zo een type dat altijd bezig is met wat hij niet heeft ipv wat hij wel heeft.
Hij is niet zielig, ik zou weg blijven van die val.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 25 augustus 2021 om 07:29
Maar als hij zich wil richten op het positieve wil to over zijn shit praten en weten waar het vandaan komt. Ze halen volgens mij niet het beste in elkaar naar boven. En ik vind het moeilijk te geloven dat to daar geen aandeel in heeft.viva-amber schreef: ↑25-08-2021 06:38Wanneer je je altijd op de shit focust heb je altijd shit.
Iets zegt mij dat het positieve iets is waar hij zich zelden op focust of maar een korte periode wanneer het nieuw is.
Het is zo een type dat altijd bezig is met wat hij niet heeft ipv wat hij wel heeft.
Hij is niet zielig, ik zou weg blijven van die val.
woensdag 25 augustus 2021 om 09:55
Tuurlijk, ik ben ook verantwoordelijk voor mijn keuzes. Maar gekozen voor een man met issues, zo simpel ligt het niet. We hebben heel lang zo fijn gehad zonder dat al dit gedoe speelde. Het doet gewoon zo’n pijn allemaal en het is zo plotseling allemaal.
Fijn dat ik het hier kan delen; bedankt iedereen.
Fijn dat ik het hier kan delen; bedankt iedereen.
woensdag 25 augustus 2021 om 10:36
woensdag 25 augustus 2021 om 13:23
Moeilijk hoor.
Zijn reactie is uit een gevoel van wanhoop ontstaan dat lijkt wel duidelijk in ieder geval.
Wat steekt hem nou zo aan die baan waar hij nu zit? Is dat een egokwestie of echt een ongezonde cultuur waar hij onder lijdt? Zo erg dat hij er depressief van raakt? Is het de combinatie met heimwee?
Met je broer praten lijkt mij helemaal geen verkeerd idee, kan toch fijn zijn om zijn hart te luchten. In zijn thuisland is zoiets ook heel normaal denk ik, dat je als familie elkaar steunt? "Wij" in NL zijn daar behoorlijk gereserveerder in over het algemeen. Hij kan sowieso wel wat hulp gebruiken bij het omgaan met teleurstellingen als ik het zo lees.
Heeft hij nog wel iets van ontspanning in zijn leven?
Vriendin van me heeft ook een partner uit Zuid-Amerika, die worstelde ook behoorlijk met werk en knapte finaal af op onze cultuur wat werk betreft. Nu is hij zelfstandig ondernemer. Hij blijft verlangen naar een warmere omgeving, in letterlijke en niet-letterlijke zin. Dus zij gaan zodra mogelijk emigreren samen. Ik weet dat hij ook diep gezeten heeft op een bepaald moment. Moeilijk om hier vriendschappen op te bouwen en je wil je partner er niet mee belasten als man zijnde, hij althans had daar moeite mee.
Zijn reactie is uit een gevoel van wanhoop ontstaan dat lijkt wel duidelijk in ieder geval.
Wat steekt hem nou zo aan die baan waar hij nu zit? Is dat een egokwestie of echt een ongezonde cultuur waar hij onder lijdt? Zo erg dat hij er depressief van raakt? Is het de combinatie met heimwee?
Met je broer praten lijkt mij helemaal geen verkeerd idee, kan toch fijn zijn om zijn hart te luchten. In zijn thuisland is zoiets ook heel normaal denk ik, dat je als familie elkaar steunt? "Wij" in NL zijn daar behoorlijk gereserveerder in over het algemeen. Hij kan sowieso wel wat hulp gebruiken bij het omgaan met teleurstellingen als ik het zo lees.
Heeft hij nog wel iets van ontspanning in zijn leven?
Vriendin van me heeft ook een partner uit Zuid-Amerika, die worstelde ook behoorlijk met werk en knapte finaal af op onze cultuur wat werk betreft. Nu is hij zelfstandig ondernemer. Hij blijft verlangen naar een warmere omgeving, in letterlijke en niet-letterlijke zin. Dus zij gaan zodra mogelijk emigreren samen. Ik weet dat hij ook diep gezeten heeft op een bepaald moment. Moeilijk om hier vriendschappen op te bouwen en je wil je partner er niet mee belasten als man zijnde, hij althans had daar moeite mee.
woensdag 25 augustus 2021 om 13:52
Heel lang? Anderhalf jaar is echt niet 'heel lang'. En dat je het in het begin zo fijn had met elkaar is wel logisch, dan ben je nog helemaal verliefd. Als de roze mist wat is opgetrokken ga je elkaar beter leren kennen en dan loop je dus tegen zaken aan. Dat gebeurt nu bij jullie, alleen wil jij dat nu als het ware bagatelliseren omdat het al die tijd zo fijn was, maar dan hou je dus echt jezelf voor de gek.Flamingo schreef: ↑25-08-2021 09:55Tuurlijk, ik ben ook verantwoordelijk voor mijn keuzes. Maar gekozen voor een man met issues, zo simpel ligt het niet. We hebben heel lang zo fijn gehad zonder dat al dit gedoe speelde. Het doet gewoon zo’n pijn allemaal en het is zo plotseling allemaal.
Fijn dat ik het hier kan delen; bedankt iedereen.
woensdag 25 augustus 2021 om 14:02
woensdag 25 augustus 2021 om 14:22
Nee ik wil het niet bagatelliseren, maar ik reageer even op de stelling dat ik gekozen zou hebben voor een man met issues.nessemeisje schreef: ↑25-08-2021 13:52Heel lang? Anderhalf jaar is echt niet 'heel lang'. En dat je het in het begin zo fijn had met elkaar is wel logisch, dan ben je nog helemaal verliefd. Als de roze mist wat is opgetrokken ga je elkaar beter leren kennen en dan loop je dus tegen zaken aan. Dat gebeurt nu bij jullie, alleen wil jij dat nu als het ware bagatelliseren omdat het al die tijd zo fijn was, maar dan hou je dus echt jezelf voor de gek.
woensdag 25 augustus 2021 om 21:23
Eerlijk gezegd klote, en heel moe. Veel erover gepraat met mensen dus mijn hoofd is vol en leeg tegelijkertijd. Vandaag ben ik een nachtje bij m’n ouders, dat is wel fijn. Ook gelijk een goede maaltijd gehad. Bij stress vergaat mij namelijk altijd de eetlust en dat is natuurlijk ook niet bevorderlijk..B1loemetje schreef: ↑25-08-2021 15:34Je hebt in eerste instantie niet gekozen voor een man met issues. Lijkt je wel heel confronterend wat je nu doornaskt met hem. Hoe voel jij je nu?
donderdag 26 augustus 2021 om 19:01
Na ongeveer anderhalf a 2 jaar zakt de verliefdheid en gaat over in houden van en dan ga je weer meer rationeel denken. Of niet. En dan is het voorbij. Dat is helaas niet te voorspellen en de mate van verliefdheid speelt hierin geen enkele rol.
To ga niet van alles invullen voor hem... ja het komt hierdoor of daardoor etc. Trap niet in die val. Als hij ergens mee zit is het aan hem om er over te praten. Niet aan jou om het uit hem te trekken en al helemaal niet om van alles te verzinnen en dan op hem te projecteren.
Laat je broer erbuiten.
Je zei zelf dat bij jou uit echt uit is. Hou je er dan ook aan. Verbreek elk contact en he b geen enkele hoop meer op dat het goed komt. Alleen dan kan je het snelst weer verder met je leven.
To ga niet van alles invullen voor hem... ja het komt hierdoor of daardoor etc. Trap niet in die val. Als hij ergens mee zit is het aan hem om er over te praten. Niet aan jou om het uit hem te trekken en al helemaal niet om van alles te verzinnen en dan op hem te projecteren.
Laat je broer erbuiten.
Je zei zelf dat bij jou uit echt uit is. Hou je er dan ook aan. Verbreek elk contact en he b geen enkele hoop meer op dat het goed komt. Alleen dan kan je het snelst weer verder met je leven.
donderdag 26 augustus 2021 om 19:24
Deze problemen spelen natuurlijk al veel langer bij hem, echt niet dat ze nu opeens oppoppen. Zijn houding na zijn 'uitmaken' vind ik namelijk erg veelzeggend, snel er voorbij willen gaan. De beste methode om problemen in stand te houden, doe alsof het er niet is met als gevolg dat ze met de jaren zwaarder gaan drukken. Heel hard, de wittebroodsweken (in dit geval ongeveer een jaar) zijn voorbij, je ziet nu een kant van deze man die nog verstopt zat. Mi kun je je niet permitteren (er van uitgaande dat je een kinderwens hebt) om hier veel tijd in te investeren. Ik denk niet dat dit een tijdelijk iets is.
donderdag 26 augustus 2021 om 19:32
Ik denk het ook. Ik weinig mannen uit die regio die echt mentaal stabiel in NL zijn. Er is altijd een geheim voor de partner, een peter-panachtige eeuwige single-vibe wanneer de vriendin er niet bij is, een gekrenkte ego ( ik ben nu hier toch niet zo succesvol als God het bedoeld heeft) of een ontheemd gevoel van verloren zijn in de wereld op een ander continent. Hoeveel vrouwen ik wel niet ken die door zo een plaatje in de steek zijn gelaten incl achtergelaten kleine kinderen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 26 augustus 2021 om 21:30
Toen ik zwaar naar de klote was... maakte ik het ook uit met mijn vriend... ik zag niks meer zitten en voelde geen liefde meer, dus ook niet voor hem... Alles wat ik moeilijk vond moest weg. Dus verbrak ik de relatie na 8,5jr.
Hij liet me niet los maar wel vrij... om beter te worden en hij is er nu nog steeds... dit is alweer 9 jaar geleden, we zijn inmiddels getrouwd en hebben 1 zoon..
Als er liefde is, hoeft er nog niks verloren te zijn..
Sterkte..
Hij liet me niet los maar wel vrij... om beter te worden en hij is er nu nog steeds... dit is alweer 9 jaar geleden, we zijn inmiddels getrouwd en hebben 1 zoon..
Als er liefde is, hoeft er nog niks verloren te zijn..
Sterkte..
