Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
maandag 8 juni 2020 om 23:21
En alimentatie naar ex overmaken kan vanuit de luie stoel met een paar klikjes in een app geregeld worden.
Daar is geen enkel excuus voor.
Ik ben over het algemeen de vriendelijkheid zelve. Maar wanneer het op gepiepel over centen aankomt kan ik heel giftig worden. Ik zei het al eerder: mensen worden gevoelsmatig vaak het hardst getroffen wanneer je hen in de beurs treft. Aanpakken dus.
Ik zou net als jou teleurgesteld zijn over zijn gesprek met ex vanmiddag, maar ik zou nog wel heel venijnig kunnen zeggen “jammer dat jullie nog niks h boven kunnen afspreken mbt de vakantie, maar je hebt haar toch wel alvast wat vakantiegeld overgemaakt hoop ik”? Of iets van die strekking.
Ik heb je OP nog even gelezen. Het is niet alleen dat hij haar geen geld geeft (in de vorm van alimentatie) Maar hij wil, als klap op de vuurpijl eigenlijk ook nog geld van haar! (Kinderbijslag)
Dat stukje had ik even gemist.
Dit is toch volledig kansloos?
Sorry, ik kan maar beter gaan tukken nu...
Daar is geen enkel excuus voor.
Ik ben over het algemeen de vriendelijkheid zelve. Maar wanneer het op gepiepel over centen aankomt kan ik heel giftig worden. Ik zei het al eerder: mensen worden gevoelsmatig vaak het hardst getroffen wanneer je hen in de beurs treft. Aanpakken dus.
Ik zou net als jou teleurgesteld zijn over zijn gesprek met ex vanmiddag, maar ik zou nog wel heel venijnig kunnen zeggen “jammer dat jullie nog niks h boven kunnen afspreken mbt de vakantie, maar je hebt haar toch wel alvast wat vakantiegeld overgemaakt hoop ik”? Of iets van die strekking.
Ik heb je OP nog even gelezen. Het is niet alleen dat hij haar geen geld geeft (in de vorm van alimentatie) Maar hij wil, als klap op de vuurpijl eigenlijk ook nog geld van haar! (Kinderbijslag)
Dat stukje had ik even gemist.
Dit is toch volledig kansloos?
Sorry, ik kan maar beter gaan tukken nu...
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
maandag 8 juni 2020 om 23:27
Wat ik oprecht niet begrijp TO is waarom je, sinds het je duidelijk is dat vriend niet de vader is voor zijn kinderen die jij waardeert, niet stante pede de plannen tot samenwonen aan de kant hebt geschoven.
Hoe kunnen jouw kinderen ooit rekenen op waardering, aandacht, zorg en liefde van een man die daar bij zijn eigen kinderen nog niet toe in staat blijkt?
Hoe kunnen jouw kinderen ooit rekenen op waardering, aandacht, zorg en liefde van een man die daar bij zijn eigen kinderen nog niet toe in staat blijkt?
De toekomst is niet meer wat het was
maandag 8 juni 2020 om 23:38
Bedankt voor alle reacties. Ja je kan het gesprek dat hij met zijn ex gehad heeft inderdaad van verschillende kanten bekijken. En zijn ex begrijp ik hierin ook wel.
Ik geef teveel om kinderen (dus ook de zijne) om hier ongevoelig voor te zijn. Ik wil het voor hun zo graag, omdat ik zie hoe fijn mijn kinderen het vinden om mama en papa even vaak te zien en altijd bij beide terecht kunnen. En ik snap niet dat mijn vriend dit niet uit zichzelf wil, ook al beweerde hij dit wel lang.
Ik denk dat even pauze nemen en nadenken een goed plan is, hier dacht ik zelf ook aan, even afstand nemen en het hem zelf laten doen. Ik ga het inderdaad niet vanavond ineens uitmaken, het is ook wel erg vers nog dat ik dit duidelijk geuit heb en er zoveel meer bij voel ineens. Dat heeft even tijd nodig om een goede beslissing te nemen. En in die tijd mag mijn vriend voor zichzelf en zijn kinderen beslissen wat hij gaat doen en kan ik dat evt van een afstandje waarnemen. Ik wilde gewoon voor die kinderen het beste, maar soms zit er gewoon niet in wat je wil dat erin zit.
Ik geef teveel om kinderen (dus ook de zijne) om hier ongevoelig voor te zijn. Ik wil het voor hun zo graag, omdat ik zie hoe fijn mijn kinderen het vinden om mama en papa even vaak te zien en altijd bij beide terecht kunnen. En ik snap niet dat mijn vriend dit niet uit zichzelf wil, ook al beweerde hij dit wel lang.
Ik denk dat even pauze nemen en nadenken een goed plan is, hier dacht ik zelf ook aan, even afstand nemen en het hem zelf laten doen. Ik ga het inderdaad niet vanavond ineens uitmaken, het is ook wel erg vers nog dat ik dit duidelijk geuit heb en er zoveel meer bij voel ineens. Dat heeft even tijd nodig om een goede beslissing te nemen. En in die tijd mag mijn vriend voor zichzelf en zijn kinderen beslissen wat hij gaat doen en kan ik dat evt van een afstandje waarnemen. Ik wilde gewoon voor die kinderen het beste, maar soms zit er gewoon niet in wat je wil dat erin zit.
maandag 8 juni 2020 om 23:39
Plan tot samenwonen heb ik zeker geparkeerd. De relatie zelf alleen nog niet. Ik heb iets meer tijd nodig dan een weekeindje.mdh schreef: ↑08-06-2020 23:27Wat ik oprecht niet begrijp TO is waarom je, sinds het je duidelijk is dat vriend niet de vader is voor zijn kinderen die jij waardeert, niet stante pede de plannen tot samenwonen aan de kant hebt geschoven.
Hoe kunnen jouw kinderen ooit rekenen op waardering, aandacht, zorg en liefde van een man die daar bij zijn eigen kinderen nog niet toe in staat blijkt?
maandag 8 juni 2020 om 23:41
Dat begrijp ik. Heel veel sterkte gewenst.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 23:39Plan tot samenwonen heb ik zeker geparkeerd. De relatie zelf alleen nog niet. Ik heb iets meer tijd nodig dan een weekeindje.
Je lijkt me een lieve hartelijke vrouw due een groot hart heeft.
De toekomst is niet meer wat het was
maandag 8 juni 2020 om 23:42
Ik heb in een eerder gesprek al bij hem aangeven dat als hij wel bereid is dingen te veranderen, ik minstens een jaar wil kunnen zien dat hij dit ook echt doet (en dus alleen kan, niet op mij gaat leunen door middel van snel samenwonen na oppakken van het co-ouderschap) we weer verder praten. Maar vraag me nu al af of een jaar niet te optimistisch is. Aangezien hij het nu al, wel of niet vanuit zijn ex, verschuift naar de zomervakantie. En ook zegt niet te weten of hij wel vrij kan krijgen. Dus ik zie het heel somber in.
maandag 8 juni 2020 om 23:48
De beloning voor verandering moet niet het samenwonen zijn, maar het opbouwen van een goede band met zijn kinderen.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 23:42Ik heb in een eerder gesprek al bij hem aangeven dat als hij wel bereid is dingen te veranderen, ik minstens een jaar wil kunnen zien dat hij dit ook echt doet (en dus alleen kan, niet op mij gaat leunen door middel van snel samenwonen na oppakken van het co-ouderschap) we weer verder praten. Maar vraag me nu al af of een jaar niet te optimistisch is. Aangezien hij het nu al, wel of niet vanuit zijn ex, verschuift naar de zomervakantie. En ook zegt niet te weten of hij wel vrij kan krijgen. Dus ik zie het heel somber in.
Een jaar lijkt me erg kort om zeker te zijn van een structurele verandering...
De toekomst is niet meer wat het was
dinsdag 9 juni 2020 om 07:52
Dit. Ik zou als ex zijnde niet zitten te wachten op een ex die in een keer na 3 jaar smoesjes, co ouderschap komt opeisen omdat dat moet van zijn nieuwe vriendinnetje. Aan dat soort wispelturigheid zou ik mijn kinderen niet blootstellen want als de relatie over gaat, is het co ouderschap dat vast ook en mag ik de scherven lijmen.Poezewiets schreef: ↑08-06-2020 23:20Even vanuit een ander perspectief, namelijk de moeder. Ik zou na al die jaren alle zorg dragen en routines zoeken helemaal niet zo nodig dat allemaal anders willen. Alimentatie absoluut wel maar de vader die niet graag wil alten zorgen? Mwah, nee. Dan is een drie weken vakantie een goede peiling om te zien hoe hij met omze kinderen om zou gaan en zonder vertrouwen in hem, neh. Laat maar zitten.
Ik geloof oprecht dat je goede bedoelingen hebt , to. Maar deze man wil niet voor zijn kinderen zorgen anders deed ie dat allang.
En kinderen moeten geen sociaal experiment zijn om te bewijzen dat een vader kan vaderen.
Dus laat m beginnen met alimentatie betalen en misschien de kinderen een doordeweekse dag bij hem. En de vakantie. Dat lijkt me voor de kinderen voor nu genoeg verandering en geeft hem de kans om op die ene doordeweekse dag niet sugardaddy te zijn, maar echt ouder.
anoniem_64cd0dc304e83 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 08:43
0.19% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 08:03
Tja die ex gunt haar kinderen een betrokken en liefdevolle verzorging/opvoeding, zij weet waarschijnlijk donders goed dat dat bij haar ex nooit gaat gebeuren en beziet het gesprek in dat licht neem ik aan. Ik zou net zoals ex dan liever de verzorging bij mijzelf houden dan die gaan delen met een zgn spijtvader die door zijn nieuwe liefde is gestuurd. De onoprechtheid (en egoisme, want het gaat uiteindelijk alleen om hem: hij wil zijn relatie behouden) druipt ervan af. Ik kan mij ontzettend goed voorstellen dat je je rot voelt. Ik ben bang dat het gewoon niet zo'n sympathieke man is.
dinsdag 9 juni 2020 om 11:17
Heb er weer slecht van geslapen vannacht, blijft in m’n hoofd zitten. Ben vandaag niet zo optimistisch, wellicht omdat ik ook ongesteld ben geworden 
Ik snap ook heel goed waarom zijn ex zo reageert, absoluut. En ik heb alleen maar respect voor haar hoe ze het doet.
Over alimentatie hebben we het niet meer gehad gisteren, maar wel al eerder gezegd dat hij dat allang had moeten betalen.
En nee, een relatie en samenwonen met mij hoort niet de motivatie te zijn voor hem om het nu toch te gaan doen. Ik ben bang dat dat wel de situatie is nu. En ben Idd ook bang dat er geen structurele verandering komt en ik weet ook niet meer wat ik eraan of mee moet doen, heb voor mijn gevoel alles al gedaan wat ik kon om de dingen beter te maken/veranderen (voor de kinderen) en ik kan het niet veranderen, want dat moet hij doen.
Ben gewoon heel verdrietig, teleurgesteld en boos op dit moment, dat ik mezelf heb opengesteld voor deze relatie en dat het beëindigen ervan na 2,5 jaar altijd moeilijk is. Voel me in de maling genomen en weet dat ik het uit zou moeten maken.
Ik heb hem vanmorgen een bericht gestuurd dat ik even afstand neem tot de zomervakantie om mezelf tijd te geven tot nadenken en hem de tijd te geven eraan te werken en het zelf te laten doen, zoals het hoort. Het antwoord terug was of wij elkaar nog zien in de tussentijd. Ik heb niet meer geantwoord, omdat ik simpelweg niet meer weet wat ik erop moet zeggen. Merk dat ik tegen een beslissing aan zit te hikken en het hiermee even heb uitgesteld.
Ik snap ook heel goed waarom zijn ex zo reageert, absoluut. En ik heb alleen maar respect voor haar hoe ze het doet.
Over alimentatie hebben we het niet meer gehad gisteren, maar wel al eerder gezegd dat hij dat allang had moeten betalen.
En nee, een relatie en samenwonen met mij hoort niet de motivatie te zijn voor hem om het nu toch te gaan doen. Ik ben bang dat dat wel de situatie is nu. En ben Idd ook bang dat er geen structurele verandering komt en ik weet ook niet meer wat ik eraan of mee moet doen, heb voor mijn gevoel alles al gedaan wat ik kon om de dingen beter te maken/veranderen (voor de kinderen) en ik kan het niet veranderen, want dat moet hij doen.
Ben gewoon heel verdrietig, teleurgesteld en boos op dit moment, dat ik mezelf heb opengesteld voor deze relatie en dat het beëindigen ervan na 2,5 jaar altijd moeilijk is. Voel me in de maling genomen en weet dat ik het uit zou moeten maken.
Ik heb hem vanmorgen een bericht gestuurd dat ik even afstand neem tot de zomervakantie om mezelf tijd te geven tot nadenken en hem de tijd te geven eraan te werken en het zelf te laten doen, zoals het hoort. Het antwoord terug was of wij elkaar nog zien in de tussentijd. Ik heb niet meer geantwoord, omdat ik simpelweg niet meer weet wat ik erop moet zeggen. Merk dat ik tegen een beslissing aan zit te hikken en het hiermee even heb uitgesteld.
moetditnou wijzigde dit bericht op 09-06-2020 12:12
0.07% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 11:29
Het is altijd verdrietig als je ontdekt dat iemands ideeën over wat goed is indruisen tegen die van jezelf. En het is nog verdrietiger als het iemand is van wie je houdt. Deze man ziet zijn kinderen niet als onderdeel van zijn leven; hij ziet jóu als onderdeel van zijn leven. Ik denk dat het heel goed is dat je met hem hebt gesproken over zijn falen als ouder, hoe hij door niet te zorgen èn niet te betalen geen enkele verplichting jegens zijn kinderen nakomt. Als niemand hem vertelt hoe fout dat is, is er ook nooit een aanleiding om te veranderen.
Maar een aanleiding om te veranderen betekent niet dat hij het ook gaat doen. Hij heeft, als je er van een afstandje naar kijkt, eigenlijk nooit voor zijn kinderen gezorgd. Toen hij samen was met zijn ex deed hij het nog financieel, maar sinds ze uit elkaar zijn is voor hem ook die verplichting gestopt. Hoewel je hem een aanleiding hebt gegeven om zijn verantwoordelijkheid te herzien, is het de vraag of hij het ook gaat doen. Van niet zorgen en geen verantwoordelijkheid, naar wel zorgen en wel verantwoordelijkheid is een hele grote stap voor iemand die ergens diep van binnen meent dat zijn kinderen simpelweg niet zijn zorg zijn.
Veel sterkte bij het nadenken
Maar een aanleiding om te veranderen betekent niet dat hij het ook gaat doen. Hij heeft, als je er van een afstandje naar kijkt, eigenlijk nooit voor zijn kinderen gezorgd. Toen hij samen was met zijn ex deed hij het nog financieel, maar sinds ze uit elkaar zijn is voor hem ook die verplichting gestopt. Hoewel je hem een aanleiding hebt gegeven om zijn verantwoordelijkheid te herzien, is het de vraag of hij het ook gaat doen. Van niet zorgen en geen verantwoordelijkheid, naar wel zorgen en wel verantwoordelijkheid is een hele grote stap voor iemand die ergens diep van binnen meent dat zijn kinderen simpelweg niet zijn zorg zijn.
Veel sterkte bij het nadenken
dinsdag 9 juni 2020 om 11:32
Ik snap wel dat TO niet acute besluiten wil nemen.
En ze denkt toch na over niet samenwonen? Er waren nog geen concrete plannen.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:41
Waarom wil jij iemand veranderen in een persoon die hij niet is? Dat gaat toch nooit werken zo?
Je bent nu een voorwaardelijke liefde aan het creëren, je kunt verder met hem als hij aan bepaalde voorwaarden voldoet, dat kan toch geen goede basis zijn?
De regeling tussen zijn ex en hem is iets tussen hen, hoe scheef ook en hoe lief bedoeld dat jij dat recht wilt trekken, wie zegt dat je daar iemand echt mee helpt? Zoals eerder gezegd: wie zegt dat zijn ex nu nog dingen wil veranderen, willen zijn kinderen eind basisschoolleeftijd wel heen en weer elke week met co-ouderschap terwijl zij dit nu al zoveel jaar gewend zijn?
Hij klinkt als een man die wat simpel denkt en vooral beredeneert: als ik hier meer moet betalen gaat het daarvan af. Hij redeneert vooral vanuit zichzelf.
Puur op basis van het plaatje is je vriend te bestempelen tot een slechte vader, maar wie bepaalt dat dat ook zo ervaren wordt vanuit zijn kinderen? Misschien zijn zij wel gek op hem, genieten ze van de tijd met hem, doen ze gezellige dingen met hem als ze bij hem zijn, al zorgt hij niet voor ze zoals dat zou zijn als er meer zou zijn wat hij zou moeten regelen. Het IS niet eerlijk dat zijn ex de verzorging heeft en het minste geld. Terecht dat je hem daarmee confronteert. Hij heeft niet eens door dat hij daarin verzaakt.
Misschien ben jij wel in de war doordat het niet zo zwart-wit is. Jij ziet in je dagelijkse leven waarschijnlijk geen rotvent.
Deze man zal in een gezinsleven dingen niet veel anders doen dan als weekendvader.
En dat staat ver af van hoe jij een vaderrol ziet en dat matched niet, dat merk je nu. Het beredeneren zit in hem, dat kun je niet veranderen.
Jij probeer nu van hem een vader te maken zoals jij vindt dat hij zou moeten zijn. De vraag is wie daar uiteindelijk gelukkig van zal gaan worden, want iemand in zijn wezen veranderen dat gaat natuurlijk niet. En dat maakt iemand niet direct een klootzak, in mijn ogen dan. Wel iemand die verzaakt op punten die ik belangrijk zou vinden. En die, ondanks de goede en fijne eigenschappen, teveel heeft wat voor mij in een relatie op de lange duur niet zou werken.
Je bent nu een voorwaardelijke liefde aan het creëren, je kunt verder met hem als hij aan bepaalde voorwaarden voldoet, dat kan toch geen goede basis zijn?
De regeling tussen zijn ex en hem is iets tussen hen, hoe scheef ook en hoe lief bedoeld dat jij dat recht wilt trekken, wie zegt dat je daar iemand echt mee helpt? Zoals eerder gezegd: wie zegt dat zijn ex nu nog dingen wil veranderen, willen zijn kinderen eind basisschoolleeftijd wel heen en weer elke week met co-ouderschap terwijl zij dit nu al zoveel jaar gewend zijn?
Hij klinkt als een man die wat simpel denkt en vooral beredeneert: als ik hier meer moet betalen gaat het daarvan af. Hij redeneert vooral vanuit zichzelf.
Puur op basis van het plaatje is je vriend te bestempelen tot een slechte vader, maar wie bepaalt dat dat ook zo ervaren wordt vanuit zijn kinderen? Misschien zijn zij wel gek op hem, genieten ze van de tijd met hem, doen ze gezellige dingen met hem als ze bij hem zijn, al zorgt hij niet voor ze zoals dat zou zijn als er meer zou zijn wat hij zou moeten regelen. Het IS niet eerlijk dat zijn ex de verzorging heeft en het minste geld. Terecht dat je hem daarmee confronteert. Hij heeft niet eens door dat hij daarin verzaakt.
Misschien ben jij wel in de war doordat het niet zo zwart-wit is. Jij ziet in je dagelijkse leven waarschijnlijk geen rotvent.
Deze man zal in een gezinsleven dingen niet veel anders doen dan als weekendvader.
En dat staat ver af van hoe jij een vaderrol ziet en dat matched niet, dat merk je nu. Het beredeneren zit in hem, dat kun je niet veranderen.
Jij probeer nu van hem een vader te maken zoals jij vindt dat hij zou moeten zijn. De vraag is wie daar uiteindelijk gelukkig van zal gaan worden, want iemand in zijn wezen veranderen dat gaat natuurlijk niet. En dat maakt iemand niet direct een klootzak, in mijn ogen dan. Wel iemand die verzaakt op punten die ik belangrijk zou vinden. En die, ondanks de goede en fijne eigenschappen, teveel heeft wat voor mij in een relatie op de lange duur niet zou werken.
anoniem_388036 wijzigde dit bericht op 09-06-2020 13:00
5.10% gewijzigd
dinsdag 9 juni 2020 om 12:43
dinsdag 9 juni 2020 om 12:45
Hij heeft haar in het begin wijsgemaakt dat hij die persoon die hij blijkbaar niet is, wél is. Kun je het haar dan werkelijk kwalijk nemen dat ze erop afknapt dat hij heel anders in elkaar steekt dan hij haar heeft laten denken?
Het alternatief is dat ze haar eigen gevoel daarover wegstopt en dus zichzelf verandert om maar een relatie met hem te hebben zonder dat het continu knaagt, of dat ze er meteen zonder enig gesprek een punt achter zet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:54
Als ik in jouw schoenen stond, zou ik voor mezelf goed op een rijtje zetten op papier waarom ik een besluit zou nemen, zodat ik daar later op terug kan vallen in momenten van twijfel,
Ik zou de relatie verbreken en hopen dat ik desondanks iemand wakker geschut had die in ieder geval zijn eigen situatie zou gaan heroverwegen en bespreken met zijn ex, over wat in het belang is van de kinderen en van haar. En hopen dat hij dan zijn alimentatieplicht in ieder geval na zou gaan komen.
Ik zou de relatie verbreken en hopen dat ik desondanks iemand wakker geschut had die in ieder geval zijn eigen situatie zou gaan heroverwegen en bespreken met zijn ex, over wat in het belang is van de kinderen en van haar. En hopen dat hij dan zijn alimentatieplicht in ieder geval na zou gaan komen.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:57
Vervelende ontwikkelingen TO
Ik moet zeggen dat k zijn reactie op de vakantie (dat hij niet weet of hij vrij kan krijgen) wel een teken aan de wand vindt. Hij zegt dat hij wil veranderen, maar zodra er een stap gezet moet worden, krabbelt hij alweer terug en zijn er smoesjes.
Verandering van betrokkenheid van zijn kant, hoeft natuurlijk niet gelijk week op-week af, zoals ooit afgesproken was. Hij zou al kunnen kiezen voor 3-4 dagen per keer, ipv een weekendje. Langzaam uitbouwen, en z'n ex het geld geven dat haar toekomt
(ipv van haar kinderbijslag willen vragen, echt.. dan ben je wel ver en de realiteit weg.. misschien ziet hij zichzelf echt wel als co-ouder, die er alleen nog niet toe gekomen is.. houdt hij zichzelf voor de gek ofzo)
Sterkte
Kan me voorstellen dat het voor jou een verwarrende en lastige tijd is.
Ik moet zeggen dat k zijn reactie op de vakantie (dat hij niet weet of hij vrij kan krijgen) wel een teken aan de wand vindt. Hij zegt dat hij wil veranderen, maar zodra er een stap gezet moet worden, krabbelt hij alweer terug en zijn er smoesjes.
Verandering van betrokkenheid van zijn kant, hoeft natuurlijk niet gelijk week op-week af, zoals ooit afgesproken was. Hij zou al kunnen kiezen voor 3-4 dagen per keer, ipv een weekendje. Langzaam uitbouwen, en z'n ex het geld geven dat haar toekomt
(ipv van haar kinderbijslag willen vragen, echt.. dan ben je wel ver en de realiteit weg.. misschien ziet hij zichzelf echt wel als co-ouder, die er alleen nog niet toe gekomen is.. houdt hij zichzelf voor de gek ofzo)
Sterkte
Kan me voorstellen dat het voor jou een verwarrende en lastige tijd is.
Later is nu
dinsdag 9 juni 2020 om 13:32
Natuurlijk zijn zijn kinderen gek op papa, zij weten niet beter. Ik wil hem niet veranderen, ik wijs hem op iets dat hij jarenlang beweert heeft en niet uitvoert. Achteraf praten is makkelijk natuurlijk, maar ik zou nooit begonnen zijn aan een relatie van zo’n soort vader, omdat ik heus wel weet dat je zo iemand niet kan veranderen. Daar heb ik helemaal geen trek in, om aan een dood paard te gaan trekken. En ik dacht werkelijk dat dit nooit nodig geweest zou zijn 2,5 jaar geleden. De waarheid nu is dan ook hard, dat ik toch probeer aan een dood paard te trekken. Omdat ik ondanks alles nog steeds wel van hem houd en wil het zo graag goed hebben met z’n allen.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:44
Denk dat dit het vooral ook is; hij heeft 2 jaar lang iets beweert wat niet waar is.moetditnou schreef: ↑09-06-2020 13:32Natuurlijk zijn zijn kinderen gek op papa, zij weten niet beter. Ik wil hem niet veranderen, ik wijs hem op iets dat hij jarenlang beweert heeft en niet uitvoert. Achteraf praten is makkelijk natuurlijk, maar ik zou nooit begonnen zijn aan een relatie van zo’n soort vader, omdat ik heus wel weet dat je zo iemand niet kan veranderen. Daar heb ik helemaal geen trek in, om aan een dood paard te gaan trekken. En ik dacht werkelijk dat dit nooit nodig geweest zou zijn 2,5 jaar geleden. De waarheid nu is dan ook hard, dat ik toch probeer aan een dood paard te trekken. Omdat ik ondanks alles nog steeds wel van hem houd en wil het zo graag goed hebben met z’n allen.
Want uit alles blijkt dat hij het wel goed vindt zo.
Hierdoor ben jij een stuk waardering en respect voor hem kwijt geraakt en daar op afgeknapt.
Ik zou mij verder niet bemoeien met hoe hij het verder gaat regelen met zijn ex.
Misschien zit zijn ex daar ook helemaal niet op te wachten.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:51
Het heeft ook gewoon tijd nodig, neem die ook voor jezelf.moetditnou schreef: ↑09-06-2020 13:32Natuurlijk zijn zijn kinderen gek op papa, zij weten niet beter. Ik wil hem niet veranderen, ik wijs hem op iets dat hij jarenlang beweert heeft en niet uitvoert. Achteraf praten is makkelijk natuurlijk, maar ik zou nooit begonnen zijn aan een relatie van zo’n soort vader, omdat ik heus wel weet dat je zo iemand niet kan veranderen. Daar heb ik helemaal geen trek in, om aan een dood paard te gaan trekken. En ik dacht werkelijk dat dit nooit nodig geweest zou zijn 2,5 jaar geleden. De waarheid nu is dan ook hard, dat ik toch probeer aan een dood paard te trekken. Omdat ik ondanks alles nog steeds wel van hem houd en wil het zo graag goed hebben met z’n allen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:16
Even wat frisse tegenwind. Super kut situatie maar ik vind je reactie toch wel heftig... Teleurstelling 1 is duidelijk te verwachten, hij vindt het al jaren goed zo. Dus waarom is dit een teleurstelling?moetditnou schreef: ↑08-06-2020 20:56Ik was een stuk aan het typen maar het ineens kwijt, even opnieuw:
Heb hem even kort gesproken, normaal duurt een gesprek tussen ons wel langer, maar heb het na 10 min al afgekapt, met de mededeling dat ik me even bezig moest gaan houden met mijn kinderen (dat was wel beetje kinderachtig geef ik toe)
Gesprek was dus best teleurstellend. Hij zegt zijn ex gesproken te hebben gisteren om over de regeling met de kinderen gaan praten. Blijkbaar voelde ze nattigheid want ze vroeg of hij door mij gestuurd was. Ai. (Bevestiging van alles wat ik al dacht en hier gezegd is, 1e teleurstelling) En wat hij dan wilde. Hij zegt dat hij haar een voorstel heeft laten doen (2e teleurstelling) en ze zou gezegd hebben dat hij wellicht deze zomervakantie 3 weken vrij kan nemen om de kinderen de helft van de vakantie te nemen en daarna evt in nieuwe schooljaar een andere regeling te treffen. Dus de mededeling was meer tja, dan moet ik dus toch even wachten, want ex wil dat zo. Niks geen doorpakken of tegenspreken. (Denk overigens dat zijn ex ook niet weet wat ze meemaakt en daardoor wellicht ook niet te hard van stapel wil lopen, wat ik begrijp) 3e teleurstelling
Ik raakte uiteraard weer beetje geïrriteerd (het zit me al paar dagen best wel hoog sinds ik het eruit heb gegooid allemaal) want als het waar is dat ze dat gezegd heeft, hij er wel weer makkelijk in mee gaat. En het dus wederom best vind.
Vervolgens liet hij weten dat hij niet eens wist of hij nog wel vrij kon krijgen in de zomervakantie. (4e teleurstelling) Iets dat elke ouder als eerste aan zou moeten vragen aan het begin van het jaar dus. Ik ga weliswaar ook niet op vakantie dit jaar, ook niet samen met vriend, maar mijn ex wel met de kinderen, dus ik heb ook gewoon de helft van de vakantie vrij genomen. Onbegrijpelijk dus weer voor mij. Mijn antwoord was dus dat hij dit gewoon hoorde te regelen, desnoods met onbetaald verlof. Geen weerwoord op gekregen.
Ik ben niet eens meer begonnen over wat hij ervan zou vinden als ik pas wil samenwonen als de kinderen allemaal groot/groter zijn (om zijn reactie te peilen) want ik was er best wel snel klaar mee. En ik baal nu van mijn eigen irritatie, dat het gelukt is dat ik me er drukker over maak dan hij zelf doet.
Ik krijg nu steeds meer het gevoel dat er niet veel meer uit te halen valt bij hem mbt de kinderen en hoe jammer ik dat vind. Ik moet nu dus voor mezelf nadenken of ik hier allemaal op wil wachten en daarna ook nog een ruime tijd wil afwachten of hij het daadwerkelijk gaat doen en volhoud, zonder te gaan samenwonen. En wat nu als over nog een jaar (of 2) blijkt dat hij het toch niet doet/volhoud. Dan ben ik weer 1-2 jaar van mijn leven verder zonder resultaat. Weet niet of ik dat wil. Of dat ik het moet gaan accepteren. Dat wil ik eigenlijk ook niet. Heel moeilijk en ik ben best wel een beetje van mijn stuk nu en verward over mijn gevoelens naar hem.
Tweede en derde teleurstelling: zijn ex is de hoofd opvoeder van de kinderen, waarom moet hij ineens stampvoeten dat hij veeeeel meer wilt en wel nu meteen? Eerst eens drie weken in de zomervakantie lijkt me een goed idee. Dan kunnen zijn kinderen ook wennen i.p.v. halsoverkop aan het einde van het schooljaar van alles veranderen.
Vierde teleurstelling: tja hij kan misschien niet zomaar 3 weken achter elkaar vrij krijgen van zijn werknemer. Hij had dit wel eerder kunnen proberen voordat hij het naar jou toe zei, maar ik vind hem wel open en eerlijk hierin. Hij had eerder die regeling niet, en ook geen zicht op deze regeling, dus geen noodzaak om vrij te vragen.
Ik heb het idee dat je gewoon nú verandering wilt zien en anders ben je er klaar mee. Maar met het oog op zijn ex als hoofd opvoeder, zijn baas van het werk, en zijn kinderen die in de laatste weken van school zitten, lijkt me dat totaal niet reëel.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:23
