Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
maandag 8 juni 2020 om 09:52
Dit! Hij vraagt aan jou hoe hij het moet aanpakken. Niet in het belang van zijn kinderen maar in zijn eigen belang om jou tevreden te stellen.Dreamer schreef: ↑07-06-2020 20:58Als ik erover nadenk, dat mis ik ook vooral zijn intrinsieke motivatie. Niet "je hebt gelijk, ik ga dit rechttrekken en meer met mijn kinderen doen, ze écht leren kennen" maar "wat vind jij dat ik moet doen (om jou bij me te houden)"
Ik weet niet, het schuurt.
En dan de kans dat hij gaat veranderen, om jou tevreden te houden (zo gezellig voor de kinderen) maar als jij dan nog niet echt een goed gevoel hebt en een einde aan de relatie maakt, hij z'n kinderen weer (deels) laat vallen.
If God is watching us, the least we can do is be entertaining
maandag 8 juni 2020 om 12:23
Niet proberen te sturen inderdaad.
Sterker; waarom niet een tijd afstand nemen en kijken wat hij onderneemt en of het aan de oppervlakte blijft of dat hij werkelijk investeert in een betekenisvolle relatie met zijn kinderen én de bijbehorende financiële verantwoordelijkheid.
Ik zou de samenwoonplannen gewoon twee jaar in de ijskast zetten en dat hem ook duidelijk zeggen. Twee jaar, om te kijken of hij oprechte bedoelingen heeft naar zijn kinderen of alleen maar jou wil pleasen.
Hij is erg op jouw gericht, vertelde je.
Als jullie elkaar wat minder zien kan hij nu tijd investeren in zijn kinderen en ook eens wat meer eigen initiatief ontplooien.
Overigens waardeer ik je opvattingen en de consequenties die je hieruit trekt zeer!
Sterker; waarom niet een tijd afstand nemen en kijken wat hij onderneemt en of het aan de oppervlakte blijft of dat hij werkelijk investeert in een betekenisvolle relatie met zijn kinderen én de bijbehorende financiële verantwoordelijkheid.
Ik zou de samenwoonplannen gewoon twee jaar in de ijskast zetten en dat hem ook duidelijk zeggen. Twee jaar, om te kijken of hij oprechte bedoelingen heeft naar zijn kinderen of alleen maar jou wil pleasen.
Hij is erg op jouw gericht, vertelde je.
Als jullie elkaar wat minder zien kan hij nu tijd investeren in zijn kinderen en ook eens wat meer eigen initiatief ontplooien.
Overigens waardeer ik je opvattingen en de consequenties die je hieruit trekt zeer!
mdh wijzigde dit bericht op 08-06-2020 14:40
0.80% gewijzigd
De toekomst is niet meer wat het was
maandag 8 juni 2020 om 13:34
Contact met zijn ex opnemen was uiteraard niet bedoeld om haar te kakken te zetten, maar om te helpen. Of eigenlijk om zijn kinderen te helpen, ik meende het wel goed. Maar lees dat dit wellicht niet zo’n goed idee is, dat vermoedde ik al een beetje, vandaar dat ik het nog niet gedaan had. Bedankt voor de reacties op deze vraag.
Ik ga nu Idd een afwachtende houding aannemen, hij moet het immers zelf gaan doen, ik hoef niks voor te gaan kauwen. En hij moet het doen voor de kinderen en zichzelf en niet voor mij. Ik heb hem gezegd dat ik het, als hij er aan wil gaan werken, minstens een jaar aankijk. Dus dat we volgende zomer zouden kunnen bespreken wat er veranderd is en of dit genoeg is voor mij (en zijn kinderen uiteraard)
Ik heb hem duidelijk te verstaan gegeven dat het niet werkt als hij het voor mij doet. Dat dit ook zo zou moeten als ik er niet in zijn leven was of niet meer in zijn leven ben. En dat de zorg voor de kinderen ook niet over een paar jaar naar mij verschoven moet worden bij samenwonen, omdat hem dat beter uitkomt. Ik ben van mening dat hij er eerst alleen mee moet beginnen voor een poosje ipv op een ander te leunen (ex, mij)
Het lijkt er inderdaad op dat hij een soort van goedgekeurd plan van mij verwacht, dit heb ik afgehouden en gezegd dat hij dit zelf moet bedenken. Ik ga dus nu (moeilijk!) achterover leunen en kijken wat er gebeurd.
Ik ga nu Idd een afwachtende houding aannemen, hij moet het immers zelf gaan doen, ik hoef niks voor te gaan kauwen. En hij moet het doen voor de kinderen en zichzelf en niet voor mij. Ik heb hem gezegd dat ik het, als hij er aan wil gaan werken, minstens een jaar aankijk. Dus dat we volgende zomer zouden kunnen bespreken wat er veranderd is en of dit genoeg is voor mij (en zijn kinderen uiteraard)
Ik heb hem duidelijk te verstaan gegeven dat het niet werkt als hij het voor mij doet. Dat dit ook zo zou moeten als ik er niet in zijn leven was of niet meer in zijn leven ben. En dat de zorg voor de kinderen ook niet over een paar jaar naar mij verschoven moet worden bij samenwonen, omdat hem dat beter uitkomt. Ik ben van mening dat hij er eerst alleen mee moet beginnen voor een poosje ipv op een ander te leunen (ex, mij)
Het lijkt er inderdaad op dat hij een soort van goedgekeurd plan van mij verwacht, dit heb ik afgehouden en gezegd dat hij dit zelf moet bedenken. Ik ga dus nu (moeilijk!) achterover leunen en kijken wat er gebeurd.
maandag 8 juni 2020 om 13:53
Ik quote mezelf nog maar ff.Abundance-of-Freedom schreef: ↑07-06-2020 20:51Deze man klinkt echt berekenend To. Waarom wil je met zo iemand samenwonen? Waarom denk dat hij jou en de kinderen geen poot zou willen uitdraaien?
maandag 8 juni 2020 om 13:55
O sorry! Omdat ik er echt van overtuigd was de eerste 2 jaar dat hij het wel op zou pakken en het dus goed zou komen. Over samenwonen praat hij ook heel redelijk: naar rato betalen ect.
Nu ik erop terug kijk, is dat zeker iets om rekening mee te houden, aangezien hij het ook bij zijn ex doet. Niet tijdens het huwelijk maar wel daarna.
Nu ik erop terug kijk, is dat zeker iets om rekening mee te houden, aangezien hij het ook bij zijn ex doet. Niet tijdens het huwelijk maar wel daarna.
maandag 8 juni 2020 om 14:01
Dat hoop ik ook echt, dankjewel
maandag 8 juni 2020 om 14:51
Ja, hij praat heel redelijk over van alles en nog wat. Helaas heb je daar dus geen reet aan, het gaat om z'n handelen. En in zijn handelen laat hij nu dus al JARENLANG zien wat een flapdrol hij is.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 13:55O sorry! Omdat ik er echt van overtuigd was de eerste 2 jaar dat hij het wel op zou pakken en het dus goed zou komen. Over samenwonen praat hij ook heel redelijk: naar rato betalen ect.
Nu ik erop terug kijk, is dat zeker iets om rekening mee te houden, aangezien hij het ook bij zijn ex doet. Niet tijdens het huwelijk maar wel daarna.
Je gaat er denk ik steeds van uit dat jullie hetzelfde in elkaar zitten & dat als hij nu wat dingen anders gaat aanpakken jullie weer helemaal op één lijn zitten. Het lijkt me handig om echt te gaan realiseren dat jullie nogal fundamenteel anders denken.
Bijvoorbeeld het feit dat hij aangeeft dat hij wél heel graag wil gaan samenwonen, maar daar dus nog nooit echt over heeft nagedacht. Wat dat concreet zou betekenen náást de financiële invulling.
En wanneer je daar naar vraagt is het eerste en blijkbaar enige wat er in zijn hoofd opkomt, dat jullie vast wel een manier kunnen vinden om genoeg 1 op 1 tijd met elkaar te creëren.
En het is niet dat die opmerking een keer terloops in een compleet ander gesprek voorbij komt (een gesprek wat meer over jullie als stel zou gaan bijvoorbeeld), het hele gesprek draaide verdorie om zijn kinderen/vaderschap en jouw kijk daarop.
maandag 8 juni 2020 om 16:17
Je zegt dat hij die schop onder zijn kont jaren eerder had moeten krijgen van zijn ex, maar je weet helemaal niet hoe lang of hoe vaak die ex heeft geprobeerd hem er aan zijn haren bij te sleuren. Alles in zijn houding, mbt de zorg voor zijn kinderen, mbt het betalen van alimentatie, straalt uit dat hij het wel best vindt dat zijn ex alles doet regelt en betaalt, hij is er voor een leuk uitje, of een paar dure schoenen ofzo, niet te veel moeite snel resultaat, maar het dagelijks geploeter, wat er in ieder gezin plaatsvindt daar houdt hij zich verre van. Iets zegt me dat hij dat toen ook deed en dat zijn ex is opgehouden met trekken aan een dood paard. Ik kan er naast zitten hoor. Maar hij klinkt niet als een pareltje eerlijk gezegd. En echt belachelijk dat hij dat al jaren laat voortmodderen zo en nooit actief zelf er achter aan is gegaan of ofwel de zorg op zich te nemen die afgesproken is of zijn ex te compenseren voor haar extra kosten middels het betalen van alimentatie.
maandag 8 juni 2020 om 16:46
maandag 8 juni 2020 om 17:38
Hier nog even een (kritische) reactie waarbij ik vantevoren even meld dat mijn visie mogelijk gekleurd is door PMS. Dus.....
Dit topic houdt me, zoals ik eerder al aangaf, best bezig.
Ik vind het top dat TO zich naar hem heeft uitgesproken en hem heeft gewezen op de feiten.
Maar als we nu gewoon even heel reëel zijn: Wat mag er nog van hem verwacht worden?
Het.zit.Er.Gewoon.Niet.In.
Hij heeft jarenlang geen behoefte gehad aan een betrokken relatie met zijn kinderen. En daarbij even gemakkelijk zijn verantwoording terzijde geschoven.
Zo zijn meer vaders.
Maar dit exemplaar weigert, zelfs na confrontatie, zijn tekortkomingen onder ogen te zien. Spijt te betuigen of actief aan de bak te gaan.
Had hij gereageerd door te zeggen: ‘Ja, Truus. Ik snap wat je zegt. Je hebt gelijk. Ik heb me er gewoon te gemakkelijk vanaf gemaakt. Puur omdat het kon (ex vrouw faciliteerde, aan geld geen gebrek etc)’
Dan was het nog wat. Maar deze man is in de eerste plaats een zak hooi omdat ie zijn kinderen en ex (en ook TO) laat zitten. Dat op zich is al kwalijk genoeg.
Maar het feit dat hij er zo passief op reageert. Geen boetekleed aantrekt of alsnog in actie komt vind ik echt een teken aan de wand.
Deze man heeft alleen zijn eigen belang en behoeftes voor ogen. Dat is een karaktertrek die niet veranderd TO.
Het is al die voorgaande jaren niet gebeurd. Waarom nu dan wel?
En als het wel gebeurt dan zijn zijn beweegredenen op zijn minst discutabel.
Dit topic houdt me, zoals ik eerder al aangaf, best bezig.
Ik vind het top dat TO zich naar hem heeft uitgesproken en hem heeft gewezen op de feiten.
Maar als we nu gewoon even heel reëel zijn: Wat mag er nog van hem verwacht worden?
Het.zit.Er.Gewoon.Niet.In.
Hij heeft jarenlang geen behoefte gehad aan een betrokken relatie met zijn kinderen. En daarbij even gemakkelijk zijn verantwoording terzijde geschoven.
Zo zijn meer vaders.
Maar dit exemplaar weigert, zelfs na confrontatie, zijn tekortkomingen onder ogen te zien. Spijt te betuigen of actief aan de bak te gaan.
Had hij gereageerd door te zeggen: ‘Ja, Truus. Ik snap wat je zegt. Je hebt gelijk. Ik heb me er gewoon te gemakkelijk vanaf gemaakt. Puur omdat het kon (ex vrouw faciliteerde, aan geld geen gebrek etc)’
Dan was het nog wat. Maar deze man is in de eerste plaats een zak hooi omdat ie zijn kinderen en ex (en ook TO) laat zitten. Dat op zich is al kwalijk genoeg.
Maar het feit dat hij er zo passief op reageert. Geen boetekleed aantrekt of alsnog in actie komt vind ik echt een teken aan de wand.
Deze man heeft alleen zijn eigen belang en behoeftes voor ogen. Dat is een karaktertrek die niet veranderd TO.
Het is al die voorgaande jaren niet gebeurd. Waarom nu dan wel?
En als het wel gebeurt dan zijn zijn beweegredenen op zijn minst discutabel.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
maandag 8 juni 2020 om 17:43
en ik denk juist dat ze tussen al het zorgen en werken en zorgen niet nog energie in hem wilde steken, want dat had ze al eens geprobeerd en dat werkte niet. Natuurlijk zegt je vriend wat anders.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 16:46Ik denk ook niet dat zijn ex het niet geprobeerd heeft maar het er wel snel erbij liet zitten, omdat ze liever zelf voor de kinderen zorgt. Dat hij nu alsnog een (grotere) schop van mij krijgt doet niks af aan haar pogingen uiteraard. Ik heb alleen maar bewondering voor hoe ze alles doet.
Later is nu
maandag 8 juni 2020 om 17:44
Ik zou melden dat samenwonen er niet in zit zolang de kinderen nog thuis wonen. Dan zal je vanzelf zien of hij het voor zijn kinderen doet of om jou te bewijzen dat hij het meent en binnen 2 jaar met je samenwoont.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 13:34Contact met zijn ex opnemen was uiteraard niet bedoeld om haar te kakken te zetten, maar om te helpen. Of eigenlijk om zijn kinderen te helpen, ik meende het wel goed. Maar lees dat dit wellicht niet zo’n goed idee is, dat vermoedde ik al een beetje, vandaar dat ik het nog niet gedaan had. Bedankt voor de reacties op deze vraag.
Ik ga nu Idd een afwachtende houding aannemen, hij moet het immers zelf gaan doen, ik hoef niks voor te gaan kauwen. En hij moet het doen voor de kinderen en zichzelf en niet voor mij. Ik heb hem gezegd dat ik het, als hij er aan wil gaan werken, minstens een jaar aankijk. Dus dat we volgende zomer zouden kunnen bespreken wat er veranderd is en of dit genoeg is voor mij (en zijn kinderen uiteraard)
Ik heb hem duidelijk te verstaan gegeven dat het niet werkt als hij het voor mij doet. Dat dit ook zo zou moeten als ik er niet in zijn leven was of niet meer in zijn leven ben. En dat de zorg voor de kinderen ook niet over een paar jaar naar mij verschoven moet worden bij samenwonen, omdat hem dat beter uitkomt. Ik ben van mening dat hij er eerst alleen mee moet beginnen voor een poosje ipv op een ander te leunen (ex, mij)
Het lijkt er inderdaad op dat hij een soort van goedgekeurd plan van mij verwacht, dit heb ik afgehouden en gezegd dat hij dit zelf moet bedenken. Ik ga dus nu (moeilijk!) achterover leunen en kijken wat er gebeurd.
maandag 8 juni 2020 om 17:50
Hier een moeder die het erbij liet zitten, niet omdat ik liever alleen voor kind zorgde. Graag zag ik het anders, vader vond zich al heel erg vader als hij 1 x per mnd. met een duur cadeau kwam. Alimentatie nee, een spaarrekening zou hij openen. Na 3 jaar verwachtingen, proberen te praten, vertellen hoe leuk zijn kind is, foto's, schoolkeuze, is het op, klaar, genoeg. Dan liever zelf de hele verantwoordelijkheid en gezelligheid.moetditnou schreef: ↑08-06-2020 16:46Ik denk ook niet dat zijn ex het niet geprobeerd heeft maar het er wel snel erbij liet zitten, omdat ze liever zelf voor de kinderen zorgt.
Nieuwe vriendin / partner van vader vond dit blijkbaar best. Wat ik niet begreep, je wilt toch het beste voor een kind.
Het siert je echt, To, dat je het aankaart, niet faciliteren wat zo krom is. Ook al doet het nu zeer.
Hoe het afliep:
Met 16 jaar gaf kind aan "ik ben geen jojo, sorry pa", nadien geen contact meer, niet met eindexamen, vakanties, tuinfeestjes, trouwen enz.
En de spaarrekening ?? Heeft kind nooit gezien.
Alles sal reg kom
maandag 8 juni 2020 om 19:45
Dat klopt Idd wel zo’n beetje denk ik. En ik kan me voorstellen dat je er als moeder ook wel een keer klaar mee bent, met een onwillige vader. Dan maar zelf doen, iemand moet het immers doen.
maandag 8 juni 2020 om 19:48
Dit zou wel een goede zijn om te zeggen, gewoon om te zien wat de reactie is. Kijken wat hij daarop te zeggen zou hebben. Dan weet ik waarschijnlijk gelijk waar ik aan toe ben
maandag 8 juni 2020 om 19:49
dat zijn excuses die hij zichzelf, of hij jou, of jij jezelf wijs maakt, maar het zijn niet meer dan dat, excusesmoetditnou schreef: ↑08-06-2020 16:46Ik denk ook niet dat zijn ex het niet geprobeerd heeft maar het er wel snel erbij liet zitten, omdat ze liever zelf voor de kinderen zorgt. Dat hij nu alsnog een (grotere) schop van mij krijgt doet niks af aan haar pogingen uiteraard. Ik heb alleen maar bewondering voor hoe ze alles doet.
maandag 8 juni 2020 om 19:50
Wat een ellende! Ik veroordeel zijn ex (en iedereen die “zo’n” moeder is) ook helemaal niet, ik snap het helemaal en bewonder haar alleen maar.Sharing* schreef: ↑08-06-2020 17:50Hier een moeder die het erbij liet zitten, niet omdat ik liever alleen voor kind zorgde. Graag zag ik het anders, vader vond zich al heel erg vader als hij 1 x per mnd. met een duur cadeau kwam. Alimentatie nee, een spaarrekening zou hij openen. Na 3 jaar verwachtingen, proberen te praten, vertellen hoe leuk zijn kind is, foto's, schoolkeuze, is het op, klaar, genoeg. Dan liever zelf de hele verantwoordelijkheid en gezelligheid.
Nieuwe vriendin / partner van vader vond dit blijkbaar best. Wat ik niet begreep, je wilt toch het beste voor een kind.
Het siert je echt, To, dat je het aankaart, niet faciliteren wat zo krom is. Ook al doet het nu zeer.
Hoe het afliep:
Met 16 jaar gaf kind aan "ik ben geen jojo, sorry pa", nadien geen contact meer, niet met eindexamen, vakanties, tuinfeestjes, trouwen enz.
En de spaarrekening ?? Heeft kind nooit gezien.
maandag 8 juni 2020 om 19:53
Ik zou zelf niet zeggen "nooit".moetditnou schreef: ↑08-06-2020 19:48Dit zou wel een goede zijn om te zeggen, gewoon om te zien wat de reactie is. Kijken wat hij daarop te zeggen zou hebben. Dan weet ik waarschijnlijk gelijk waar ik aan toe ben
Maar ik zou hem wel duidelijk maken dat hij het eerst maar een jaar of 3 alleen runt en dat je dan verder evalueert.
In combinatie ook of een eventuele verhuis tegen dan wel in 't voordeel van jouw én zijn kinderen is.
(Je trekt jouw kinderen op hun 12 à 14 ook niet zomaar meer uit hun huis en van hun hobby's en vrienden weg.
En als hij een beetje gezond verstand heeft ontwikkeld tegen dan doet hij dat ook niet zomaar bij zijn kinderen.)
Als hij nu direct gaat roepen dat zijn kinderen over 3 jaar wél probleemloos verhuizen weet je ook genoeg.
wissewis wijzigde dit bericht op 08-06-2020 19:54
7.00% gewijzigd
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 8 juni 2020 om 19:53
Die maak ik mezelf niet wijs, dat is gewoon wat ik constateer hoe het nu gaat. Dat hij het als excuus gebruikt om niet in actie te komen om zijn ex te helpen ben ik het wel mee eens.citronella schreef: ↑08-06-2020 19:49dat zijn excuses die hij zichzelf, of hij jou, of jij jezelf wijs maakt, maar het zijn niet meer dan dat, excuses
maandag 8 juni 2020 om 20:00
als ik een onwillige ex had zou ik ook liever zelf voor mijn kinderen zorgen, niet omdat ik liever zelf voor ze zorg, maar omdat ik liever zelf voor ze zorg dan dat een onwillige ex dat doet, dat is een nuance verschil..welke van de 2 situaties het ook is, dan nog is hij er ook bij.. en gaat hij er ofwel veel te makkelijk in mee, ofwel vindt het zelfs wel heel erg fijn zo, dat lijkt mij op basis van je verhaal de meest waarschijnlijke optie. En wordt er hoe dan ook te veel naar de moeder gewezen, dat ze het te snel erbij laat zitten, te lief is, hem een schop onder zijn kont had moeten verkopen etc.
anoniem_63c805eef0fff wijzigde dit bericht op 08-06-2020 20:03
20.50% gewijzigd
maandag 8 juni 2020 om 20:02
Ik sluit me meer dan compleet aan bij de post van Vera8. Als het er wél in had gezeten dan zou hij zelf allang in actie zijn gekomen. Want dan mis je je kinderen en wil je er meer voor ze zijn en vind je het fijn om bij te dragen aan hun leven. Dat vind ie dus niet. En hij heeft dus ook geen behoefte aan meer contact met zijn kinderen. Newsflash zodra jullie alsnog een samengesteld gezin worden mag jij het opknappen met niet alleen je eigen kids maar ook de zijne.
maandag 8 juni 2020 om 20:03
Het enige voordeel is wel dat als ze nu halfweg de lagere school zitten het tegen dan pubers zijn.Eggo schreef: ↑08-06-2020 20:02Ik sluit me meer dan compleet aan bij de post van Vera8. Als het er wél in had gezeten dan zou hij zelf allang in actie zijn gekomen. Want dan mis je je kinderen en wil je er meer voor ze zijn en vind je het fijn om bij te dragen aan hun leven. Dat vind ie dus niet. En hij heeft dus ook geen behoefte aan meer contact met zijn kinderen. Newsflash zodra jullie alsnog een samengesteld gezin worden mag jij het opknappen met niet alleen je eigen kids maar ook de zijne.
Die hebben iets minder zorg nodig en redden zichzelf ietsje beter.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 8 juni 2020 om 20:19
Ja maar dan is het nog een afknapper als man het maar laat aanleunen en nooit een vader is geweest. Nooit eens meerdere dagen zelf de kids heeft gehad en alle zorgtaken die er bij horen. Ik vind Mc Donalds vaders echt een afknapper. En maar de populaire papa uithangen terwijl ondertussen alle echt zorg dingen bij de ex liggen. Wat is nu 4 dagen per maand. Er zitten 31 dagen in een maand!
