Vriend luie en geen leuke vader vinden

Goedenavond,

Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!

De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.

Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.

Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.

Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.

Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.

Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.

Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?

Ik heb hem absoluut duidelijk gemaakt dat hij dit voor zichzelf en vooral zijn kinderen moet doen. En niet voor mij. Een relatie is immers voorwaardelijk en kinderen onvoorwaardelijk. Ook dat ik geen zorg op me gaan nemen als soort van compromis, het zijn immers zijn kinderen. En als hij dit allemaal teveel vind heb ik gezegd dat hij op z’n minst alimentatie moet gaan betalen, dan maar wat minder dure uitjes en schoenen. Dan kan de moeder dat Idd ook met hun gaan doen.

We hebben kort contact gehad vanavond en hij zegt zich te realiseren dat hij mij voor de gek heeft gehouden en hij snapt waarom ik me zo voel. En ook waarom ik op deze manier niet samen wil wonen in een samengesteld gezin die eigenlijk maar half functioneert naar mijn zin. Wel de gebruikelijke excuses erbij waarom het zo gelopen is. Ik heb gezegd dat hij het verleden niet meer kan veranderen, maar wel te toekomst en dat dat aan hem is hoe hij die wil invullen en het dan aan mij is hoe ik daarmee omga.

Dus nu is de volgende zet aan hem, dat heb ik ook gezegd. En wat er daarna evt gebeurd en (blijvend) veranderd zal de tijd leren. Ik hoop oprecht dat dit de schop onder zijn kont was die hij nodig had.

Abundance-of-Freedom schreef: ↑

07-06-2020 21:59

Weer geen woord over de kinderen...

Nee klopt, hier begon hij het gesprek mee. Viel mij ook op. Daarom dus verteld dat onze relatie voorwaardelijk is en het dus niet voor mij moet doen. Zo komt het in eerste instantie over, daar ben ik het mee eens

Dreamer schreef: ↑

07-06-2020 22:54

Je pakt het goed op To. Moeilijk ook voor jou

Dankjewel. Ik vind ook moeilijk, moeilijk dat ik nu degene moet zijn om hem hierop te wijzen. Dit had bijvoorbeeld zijn ex of iemand anders al meer dan 3 jaar geleden moeten doen voor mijn gevoel. Maar zoals ik al zei, zijn ex is te lief. Ze zorgt nog liever zelf voor de kinderen met geen ene rotcent dan dat ze het door hem met tegenzin laat doen. Ik begrijp haar ook wel, zij heeft al vanaf dag 1 99% de zorg voor de kinderen op zich genomen en verwachtte daardoor waarschijnlijk niet veel van hem na de scheiding.

Door de reacties hier om vrienden te worden met zijn ex zit ik wel te denken om contact hierover op te nemen met wat ik besproken heb met mijn vriend. Niet in het bijzonder om vriendinnen te worden, maar gewoon om haar te laten weten dat ik hem nu de schop heb gegeven die hij al jaren eerder had moeten krijgen. Misschien dat er dan van haar kant een balletje gaat rollen als hij het alsnog verzaakt om er iets mee te doen. Is dat een raar idee?