Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
donderdag 11 juni 2020 om 00:02
Ja, als partner wel, dat is niet met een week weg helaas. Als vader walg ik momenteel van hem.
donderdag 11 juni 2020 om 00:04
Eens, had het willen typenzappie schreef: ↑10-06-2020 21:11Ik vind eigenlijk dat je je al te veel bemoeit met de zaken van je vriend en zijn ex: jij projecteert hoe hij het anders zou moeten invullen en stuurt hem praktisch naar zijn ex.
Ik vind dat grenzen over gaan: wie ben jij om te bepalen wat voor zijn kinderen het beste is en daarin te gaan sturen? Je projecteert je eigen situatie, jouw waarden, verwachtingen en wensen op de kinderen, je vriend en zijn ex.
Ik weet dat je het goed bedoelt. En ik deel je mening over zijn belabberde invulling van zijn vaderschap volledig (echt 100%).
Maar echt: stop alsjeblieft met bemoeien. Je relatie met hem is jouw zaak, de rest niet.
Je veroorzaakt nu als outsider gerommel/veranderingen in een status quo terwijl dat ook negatief kan uitpakken. Voor hun kinderen, wel te verstaan.
Als de vriendin van mijn ex zich zo zou bemoeien zou ik dat echt niet fijn vinden.
Mijn ex en ik hebben kinderen niet zij en ik.
Misschien vind de moeder het wel goed zo. Wil ze de kinderen graag bij zich houden en neemt die geen alimentatie voor lief.
Kan hè?
Of heb je al ooit eens met haar gepraat??
Geen prima, prima is geen goed.
donderdag 11 juni 2020 om 00:05
En ik moet het ook eerst verwerken voor ik er een definitieve beslissing over neem. Wat ik zeg: accepteren of uitmaken. En dat vind ik wel echt moeilijk, dus daar neem ik even de tijd voor. Geen overhaaste beslissing nemen. Want het word als ik besluit verder te gaan wel het geval dat ik me aan moet passen aan hem, zijn manier van ouderschap, maar ik dit niet van hem kan vragen, want dat is niet de goede manier. Dat vind ik nogal een dilemma
donderdag 11 juni 2020 om 00:06
Valse informatie van hem.moetditnou schreef: ↑10-06-2020 23:13Ik wilde het woord “verwachtingen” dik drukken maar lukt niet. Verwachtingen had ik niet, maar die werden geschep door informatie die ik krijg. Van hem. Valse informatie dus, in mijn ogen. Dus van daar mijn “bemoeienis”. En ja, ik meen het goed. Jammer dat het opgevat word als bemoeien.
Dat ie meer omgang wilde maar toch niet.
Nu wil jij als niet-moeder van zijn kinderen gaan afdwingen dat hij wél gaat handelen naar die omgang.
Hij wil niet. Had ie anders al lang gedaan.
Het is niet aan jou. Het is aan hem en de moeder van zijn kinderen. Blijf er buiten.
Geen prima, prima is geen goed.
donderdag 11 juni 2020 om 00:08
Ja ik heb wel eens met haar gepraat. Ze zou graag hebben dat mijn vriend haar een helpt en ontlast met de zorg voor de kinderen. Maar dat als het niet van harte gaat ze het liever zelf doet. Dus ja, zij zou het ook wel anders willen maar laat het erg van hem afhangen. En hij is dus niet gewillig en laat de zorg bij haar.VakantieNL15 schreef: ↑11-06-2020 00:04Eens, had het willen typen
Als de vriendin van mijn ex zich zo zou bemoeien zou ik dat echt niet fijn vinden.
Mijn ex en ik hebben kinderen niet zij en ik.
Misschien vind de moeder het wel goed zo. Wil ze de kinderen graag bij zich houden en neemt die geen alimentatie voor lief.
Kan hè?
Of heb je al ooit eens met haar gepraat??
donderdag 11 juni 2020 om 00:09
Ik blijf erbij dat hij dat dan best had kunnen zeggen, ipv de schijn ophouden.VakantieNL15 schreef: ↑11-06-2020 00:06Valse informatie van hem.
Dat ie meer omgang wilde maar toch niet.
Nu wil jij als niet-moeder van zijn kinderen gaan afdwingen dat hij wél gaat handelen naar die omgang.
Hij wil niet. Had ie anders al lang gedaan.
Het is niet aan jou. Het is aan hem en de moeder van zijn kinderen. Blijf er buiten.
donderdag 11 juni 2020 om 00:12
Helemaal eens.moetditnou schreef: ↑11-06-2020 00:09Ik blijf erbij dat hij dat dan best had kunnen zeggen, ipv de schijn ophouden.
Ik zou mijn buik ervan vol hebben TO.
Want die partner die je nu hebt.. dat is ook die ‘zak hooi’ hè?
Succes en sterkte. Klotesituatie.
Geen prima, prima is geen goed.
donderdag 11 juni 2020 om 00:21
Dankjewel.VakantieNL15 schreef: ↑11-06-2020 00:12Helemaal eens.
Ik zou mijn buik ervan vol hebben TO.
Want die partner die je nu hebt.. dat is ook die ‘zak hooi’ hè?
Succes en sterkte. Klotesituatie.
Dat realiseer ik me ook echt wel, dat mijn vriend 2 kanten heeft waarvan 1 me niet bevalt.
donderdag 11 juni 2020 om 00:27
Jeetje TO, je hebt je wat op de hals gehaald met dit topic.
Je voelt je nu misschien aangevallen doordat er over bemoeienis ed wordt gesproken. Maar ik denk dat iedereen hier wel overtuigd is van jouw goede bedoelingen.
Ik heb er in eerdere reacties telkens op gehamerd dat deze man niet zal veranderen want het zit er gewoon niet in.
Jouw verzoek aan hem om te veranderen was daarmee in mijn optiek dan ook bij voorbaat al kansloos
Maar wat hier in de laatste posts wordt aangehaald is, al hoe verwijtend het misschien klinkt, toch ook wel iets wat serieus in overweging moet worden genomen.
Wat gebeurt er wanneer je de balans gaat verstoren? Zijn die kinderen er bij gebaat?
Als er ook maar enige kans was dat de man dit positief zou oppakken dan kon je het er nog op wagen. Maar die kans is nul. Sterker nog, kan alleen maar op teleurstelling uitdraaien.
Ik denk dat je het bij de elementaire zaken moet houden.
Kun/wil jij deze man en zijn gedrag nog accepteren.
Dat is waar jij de komende tijd een antwoord op moet zien te vinden.
En misschien lukt het hem wel om in de vakantie drie weken met ze op te trekken. En daarna elke week een paar dagen. Maar dat zou allemaal niet moeten uitmaken. Jij weet nu toch al dat hij niet voldoet aan jouw (terechte) plaatje.
Je voelt je nu misschien aangevallen doordat er over bemoeienis ed wordt gesproken. Maar ik denk dat iedereen hier wel overtuigd is van jouw goede bedoelingen.
Ik heb er in eerdere reacties telkens op gehamerd dat deze man niet zal veranderen want het zit er gewoon niet in.
Jouw verzoek aan hem om te veranderen was daarmee in mijn optiek dan ook bij voorbaat al kansloos
Maar wat hier in de laatste posts wordt aangehaald is, al hoe verwijtend het misschien klinkt, toch ook wel iets wat serieus in overweging moet worden genomen.
Wat gebeurt er wanneer je de balans gaat verstoren? Zijn die kinderen er bij gebaat?
Als er ook maar enige kans was dat de man dit positief zou oppakken dan kon je het er nog op wagen. Maar die kans is nul. Sterker nog, kan alleen maar op teleurstelling uitdraaien.
Ik denk dat je het bij de elementaire zaken moet houden.
Kun/wil jij deze man en zijn gedrag nog accepteren.
Dat is waar jij de komende tijd een antwoord op moet zien te vinden.
En misschien lukt het hem wel om in de vakantie drie weken met ze op te trekken. En daarna elke week een paar dagen. Maar dat zou allemaal niet moeten uitmaken. Jij weet nu toch al dat hij niet voldoet aan jouw (terechte) plaatje.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
donderdag 11 juni 2020 om 00:35
Ja ik voel me wel beetje aangevallen ja, alsof het nooit goed is. Een vriendin die graag betrokken is bij vriends kinderen niet, die is een bemoeial. Maar als hier op het forum een topic word geopend door een TO die tegen haar wil voor de kinderen van haar vriend moet zorgen en dit uitspreekt, word ze ook met de vloer gelijk gemaakt.Vera8 schreef: ↑11-06-2020 00:27Jeetje TO, je hebt je wat op de hals gehaald met dit topic.
Je voelt je nu misschien aangevallen doordat er over bemoeienis ed wordt gesproken. Maar ik denk dat iedereen hier wel overtuigd is van jouw goede bedoelingen.
Ik heb er in eerdere reacties telkens op gehamerd dat deze man niet zal veranderen want het zit er gewoon niet in.
Jouw verzoek aan hem om te veranderen was daarmee in mijn optiek dan ook bij voorbaat al kansloos
Maar wat hier in de laatste posts wordt aangehaald is, al hoe verwijtend het misschien klinkt, toch ook wel iets wat serieus in overweging moet worden genomen.
Wat gebeurt er wanneer je de balans gaat verstoren? Zijn die kinderen er bij gebaat?
Als er ook maar enige kans was dat de man dit positief zou oppakken dan kon je het er nog op wagen. Maar die kans is nul. Sterker nog, kan alleen maar op teleurstelling uitdraaien.
Ik denk dat je het bij de elementaire zaken moet houden.
Kun/wil jij deze man en zijn gedrag nog accepteren.
Dat is waar jij de komende tijd een antwoord op moet zien te vinden.
En misschien lukt het hem wel om in de vakantie drie weken met ze op te trekken. En daarna elke week een paar dagen. Maar dat zou allemaal niet moeten uitmaken. Jij weet nu toch al dat hij niet voldoet aan jouw (terechte) plaatje.
Ik ben oprecht blij met alle helpende reacties en neem nu de tijd om na te denken of ik het wil accepteren of uitmaken.
Dan heb ik niks aan reacties dat ik een bemoeial zou zijn.
donderdag 11 juni 2020 om 00:48
Laat je niet van de wijs brengen.
Je bent tot op heden prima in staat geweest om al wat hier over je is uitgestort/ je is aangereikt tot je te nemen en daarbij datgene er uit te halen wat voor jou helpend is.
Je goede bedoelingen kunnen ook een averechts effect hebben. Voor kinderen, ex, jou en ja, ook voor vriend. Dat is wat men hier placht te zeggen denk ik.
Het mooie van een forum is dat je allerlei meningen te horen krijgt.
Confronterend, maar uiteindelijk denk ik dat het niet verkeerd is.
Als je je er niet door van de wijs laat brengen helpt het je in de besluitvorming en versterkt het uiteindelijk je overtuiging.
Sterkte!
Je bent tot op heden prima in staat geweest om al wat hier over je is uitgestort/ je is aangereikt tot je te nemen en daarbij datgene er uit te halen wat voor jou helpend is.
Je goede bedoelingen kunnen ook een averechts effect hebben. Voor kinderen, ex, jou en ja, ook voor vriend. Dat is wat men hier placht te zeggen denk ik.
Het mooie van een forum is dat je allerlei meningen te horen krijgt.
Confronterend, maar uiteindelijk denk ik dat het niet verkeerd is.
Als je je er niet door van de wijs laat brengen helpt het je in de besluitvorming en versterkt het uiteindelijk je overtuiging.
Sterkte!
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
donderdag 11 juni 2020 om 08:31
donderdag 11 juni 2020 om 08:35
Je doet het juist goed!
Over die twee kanten, hij doet naar jou toe zorgzaam omdat hij er iets uithaalt voor zichzelf. Van jou krijgt hij veel, in de vorm van liefde, zorg, aandacht en seks. De balans slaat dus positief voor hem uit. Bij jou kan hij relaxen, terwijl hij met zijn kinderen erbij aan de bak moet. Dat vindt hij niet leuk en dus doet hij het niet.
Het lijkt erop dat hij vooral aan zichzelf denkt, aan wat een comfortabele en prettige situatie voor hemzelf is. Hij is niet in staat onvoorwaardelijk van een ander te houden, voor een ander te zorgen en zijn eigen behoeften uit te stellen, zoals kinderen dat van je vragen.
Dat is wie hij is, hij heeft geen twee kanten, jij treft hem alleen in een relatie die voordeel voor hem oplevert, daardoor stelt hij zich naar jou anders op. Maar zodra de balans anders gaat doorslaan, zal hij jou ook in de steek laten.
Ik zou er nog eens goed over nadenken of je dit wil.
Over die twee kanten, hij doet naar jou toe zorgzaam omdat hij er iets uithaalt voor zichzelf. Van jou krijgt hij veel, in de vorm van liefde, zorg, aandacht en seks. De balans slaat dus positief voor hem uit. Bij jou kan hij relaxen, terwijl hij met zijn kinderen erbij aan de bak moet. Dat vindt hij niet leuk en dus doet hij het niet.
Het lijkt erop dat hij vooral aan zichzelf denkt, aan wat een comfortabele en prettige situatie voor hemzelf is. Hij is niet in staat onvoorwaardelijk van een ander te houden, voor een ander te zorgen en zijn eigen behoeften uit te stellen, zoals kinderen dat van je vragen.
Dat is wie hij is, hij heeft geen twee kanten, jij treft hem alleen in een relatie die voordeel voor hem oplevert, daardoor stelt hij zich naar jou anders op. Maar zodra de balans anders gaat doorslaan, zal hij jou ook in de steek laten.
Ik zou er nog eens goed over nadenken of je dit wil.
donderdag 11 juni 2020 om 08:48
Dan ben je er toch? Daar is je antwoord.moetditnou schreef: ↑11-06-2020 00:08Ja ik heb wel eens met haar gepraat. Ze zou graag hebben dat mijn vriend haar een helpt en ontlast met de zorg voor de kinderen. Maar dat als het niet van harte gaat ze het liever zelf doet. Dus ja, zij zou het ook wel anders willen maar laat het erg van hem afhangen. En hij is dus niet gewillig en laat de zorg bij haar.
Stap eruit voordat hij de kinderen valse hoop geeft, die hij toch weer zal cancellen zodra jij uit de picture bent.
donderdag 11 juni 2020 om 08:53
En dit is ook een eye opener, vanuit de kant van de kinderen.dannas schreef: ↑10-06-2020 23:19Mijn huidige stiefmoeder vond ook dat mijn vader een buitengewoon slechte vader is. Daar heeft ze overigens volkomen gelijk in. Ik ben in de 40 ondertussen en heb niet de illusie dat de man ooit wel nog een goede vader gaat worden.
Maar daar was stiefmoeder 3 met verbeterdrang en dus was er ineens veel meer contact vanuit mijn vaders kant, hoorde ik haar in de keuken tegen mijn vader sissen dat hij moest vragen naar iets en probeerde ze aan alle kanten hem een betere vader te laten zijn.
Maar wat er niet in zit, komt er ook niet uit. Dus ik heb op een gegeven moment maar verteld aan haar dat ze beter kon opgeven. Dat ik niet zit te wachten op ongemeende aandacht en dat het ook iets is tussen mij en mijn vader. Vond ze niet leuk 'want een goede band is toch voor iedereen beter'. Maar uiteindelijk is het godzijdank wel gestopt, dat gebemoei.
Want weet je, als het niet echt uit het hart komt, wat moet je er dan mee? Waarom met je vader mee naar het strand als pa dat eigenlijk helemaal niet wil? En het alleen maar doet omdat stiefmoeders er op aanstuurt? Daar heb je als kind toch geen zak aan?
Laat het los, TO. Je vriend is qua vaderschap een zak hooi. Accepteer het of verlaat hem. Maar alsjeblieft, probeer hem niet te maken wat hij niet is.
Kinderen voelen heus wel of iets oprecht is of niet. Voelen dat je een last bent voor je vader is serieus niet ok.
donderdag 11 juni 2020 om 08:53
moetditnou schreef: ↑10-06-2020 23:26Ik wil absoluut niet zo’n “bemoeial” worden als jij beschrijft. En ook niet dat hij het voor mij doet. Ik had gewild dat hij, over zo iets essentieels als dit, gewoon eerlijk was geweest. Dan had ik nooit een relatie aangegaan met “een zak hooi als vader” en hem verteld dat ik er niet mee verder ga. In plaats daarvan ben ik nu van hem gaan houden en moet ik kiezen tussen het accepteren of uitmaken. Tja, dat is geen makkelijke of leuke keuze, waar ik dan ook nooit voor wilde staan.
Dat is hoe het nu is, mag ik daarvan balen? Nee in plaats daarvan word ik uitgemaakt voor een stiefmoeder die een grote bemoeial is. Sjonge.
Natuurlijk mag je daarvan balen! Verdriet hebben, boos zijn, allemaal geheel terecht. Dat maakt alleen niet dat jij vanuit dat gevoel je moet gaan bemoeien met zaken die tussen je vriend, zijn ex en zijn kinderen spelen. Het is je al vaker gezegd dat je niet moet willen sturen hierin en wat jij bij die post over het compromis zei kwam neer op vergaand sturen. Dat moet je gewoon niet doen, jij kunt helemaal niet overzien wat dat voor die kinderen gaat betekenen. Je moet echt ophouden met je vriend willen kneden in een man/vader die hij helemaal niet is omdat jij je bekocht voelt en die 2.5 jaar niet voor niets wil laten zijn. Is echt niet goed en is je al door meerderen in verschillende bewoordingen uitgelegd.
Daarnaast heb je ook goede bedoelingen want je wil het ook graag voor die kinderen. Hartstikke mooi maar met goede bedoelingen kun je héél veel kapot maken. The road to hell is paved with good intentions... Goede bedoelingen maken gewoon niet alles goed. En waarom jouw goede bedoelingen hier niet goed af zouden kunnen lopen is je al vaker gezegd.
Jammer dat je nu in de verdediging schiet en net doet alsof je ineens niet eens mag balen van de situatie enkel omdat je aangesproken wordt op plannen/ideeën die zeer onverstandig zijn.
donderdag 11 juni 2020 om 09:01
Als aandacht en liefde niet uit het hart komt, voelt een kind dat.dannas schreef: ↑10-06-2020 23:19Mijn huidige stiefmoeder vond ook dat mijn vader een buitengewoon slechte vader is. Daar heeft ze overigens volkomen gelijk in. Ik ben in de 40 ondertussen en heb niet de illusie dat de man ooit wel nog een goede vader gaat worden.
Maar daar was stiefmoeder 3 met verbeterdrang en dus was er ineens veel meer contact vanuit mijn vaders kant, hoorde ik haar in de keuken tegen mijn vader sissen dat hij moest vragen naar iets en probeerde ze aan alle kanten hem een betere vader te laten zijn.
Maar wat er niet in zit, komt er ook niet uit. Dus ik heb op een gegeven moment maar verteld aan haar dat ze beter kon opgeven. Dat ik niet zit te wachten op ongemeende aandacht en dat het ook iets is tussen mij en mijn vader. Vond ze niet leuk 'want een goede band is toch voor iedereen beter'. Maar uiteindelijk is het godzijdank wel gestopt, dat gebemoei.
Want weet je, als het niet echt uit het hart komt, wat moet je er dan mee? Waarom met je vader mee naar het strand als pa dat eigenlijk helemaal niet wil? En het alleen maar doet omdat stiefmoeders er op aanstuurt? Daar heb je als kind toch geen zak aan?
Laat het los, TO. Je vriend is qua vaderschap een zak hooi. Accepteer het of verlaat hem. Maar alsjeblieft, probeer hem niet te maken wat hij niet is.
Je kunt het niet afdwingen.
Maar het lijkt me toch moeilijk, zo niet onmogelijk om samen te gaan wonen met een partner die noch zijn financiële verantwoordelijkheid neemt, noch op een liefdevolle wijze betrokken is bij het leven van zijn eigen kinderen.
Vriend heeft in ieder geval al één keer laten merken dat de kinderen van TO ook niet gewenst waren bij een uitje omdat hij liever alleen is met TO.
Het lijkt mij niet prettig om kinderen deel uit te laten maken van een gezin waarbij de moeder zich keer op keer moet afvragen of de aandacht van haar nieuwe partner voor haar kinderen misschien wel geveinsd is.
Als ze een gezinsuitje maken of op vakantie gaan, lijkt me dat TO er regelmatig bij stil zal staan dat haar partner dit niet over heeft voor zijn eigen kinderen.
En dat de kosten van deze uitjes en vakanties voor het deel dat vriend inbrengt, terug te voeren zijn op de alimentatie die hij achterhoudt.
TO; ik las dat je wel eens met de ex gesproken hebt en dat zij o.a. aangaf dat het fijn zou zijn dat vriend meer zorgend zou zijn.
Heb je dat destijds teruggekoppeld naar
vriend?
mdh wijzigde dit bericht op 11-06-2020 11:18
0.22% gewijzigd
De toekomst is niet meer wat het was
donderdag 11 juni 2020 om 09:54
Als hij niet meer een vader gaat zijn qua aandacht, heeft ze hopelijk in elk geval bereikt dat hij eerlijker alimentatie gaat betalen en niet gaat zeuren over zijn deel van de kinderbijslag. Dat heeft haar 'bemoeienis' dan in elk geval bereikt. En dat hij zich niet meer ziet als 'supervader' omdat hij 'wel' 4 dagen per maand z'n kinderen mee op stap neemt en cadeautjes geeft. Ik denk dat zij hem ook een realitycheck heeft gegeven.VakantieNL15 schreef: ↑11-06-2020 00:06Valse informatie van hem.
Dat ie meer omgang wilde maar toch niet.
Nu wil jij als niet-moeder van zijn kinderen gaan afdwingen dat hij wél gaat handelen naar die omgang.
Hij wil niet. Had ie anders al lang gedaan.
Het is niet aan jou. Het is aan hem en de moeder van zijn kinderen. Blijf er buiten.
En misschien.. misschien gaat hij wél meer vaderen, in eerste instantie heeft hij tenslotte gekozen voor co-ouderschap en wil hij dat wél, maar is hij een uitsteller zoals ik, die denkt 'ik doe het morgen wel' en het dan morgen niet doet. Nu is er ineens een deadline. Kan hè.
En misschien is het voor ex ook wel fijn, dat iemand anders hem eens met de neus op de feiten heeft gedrukt, dat hij haar met de kinderen heeft laten zitten en dat hij haar wel eens wat meer respect voor mag tonen voor wat ze doet. En meer geld geven.
Er zijn ook nieuwe vriendinnen, die het wel best vinden, dat ze niet teveel te maken hebben met de kinderen van hun vriend. Dat is voor en ex ook al niet leuk, lijkt me. Ex heeft nu in elk geval iemand aan 'de andere kant' die wél op haar hand is. Aan haar om dat (opnieuw?) in te vullen.
Later is nu
donderdag 11 juni 2020 om 09:57
Als ex van een man die ons kind ook maar 4 dagen in de maand ziet, nog nooit een cent alimentatie heeft betaald en alle verantwoordelijkheid bij mij heeft gelaten moet ik zeggen dat ik het echt ontzettend zou waarderen als zijn eventuele nieuwe vriendin zich zo zou opstellen als jij doet TO! Ik denk/weet alleen dat het niet zou helpen. Als iemand al jarenlang alle gelegenheid en medewerking heeft om zijn kinderen vaker te zien, maar dat nooit heeft aangegrepen,dan gaat dat niet meer veranderen.
donderdag 11 juni 2020 om 11:19
Als mijn partner mij zou vragen te veranderen en vervolgens niet wilt praten tot de zomer totdat ik misschien veranderd ben had ik het uitgemaakt, misschien los je je eigen probleem al opmoetditnou schreef: ↑11-06-2020 00:35Ja ik voel me wel beetje aangevallen ja, alsof het nooit goed is. Een vriendin die graag betrokken is bij vriends kinderen niet, die is een bemoeial. Maar als hier op het forum een topic word geopend door een TO die tegen haar wil voor de kinderen van haar vriend moet zorgen en dit uitspreekt, word ze ook met de vloer gelijk gemaakt.
Ik ben oprecht blij met alle helpende reacties en neem nu de tijd om na te denken of ik het wil accepteren of uitmaken.
Dan heb ik niks aan reacties dat ik een bemoeial zou zijn.
donderdag 11 juni 2020 om 12:01
Probeer even op alles te reageren snel in mijn pauze:
Ik vind mezelf geen bemoeial, ik wijs hem alleen op dingen die hij zegt te gaan doen en niet doet. Zeg dan niks. En heb daar Idd wel druk op gezegd om aan te geven dat het serieus is. (Voorgaande subtiele aanwijzingen wuifde hij immers weg)
Ja ik ben ook bang dat eventuele veranderingen van mij afhangen en weer ingetrokken worden als we toch uit elkaar gaan en ben het ermee eens dat dat nog slechter voor de kinderen is.
Wel eens met het feit, of wij nou bij elkaar blijven of niet, dat hij dus alimentatie moet gaan betalen. Maar ook hier reageert hij nauwelijks op als ik dit ter sprake ben. Dus weer zo’n gevalletje van niet zo’n zin in, ex vraagt er immers niet om. En ik geef het toch uit aan hun in mijn weekeinden.
Ja ik heb wel eens tegen vriend gezegd dat zijn ex graag het afgesproken co-ouderschap zou willen, maar hij lijkt alleen het gedeelte “ik doe het liever zelf” te onthouden. Dat die uitspraak voortkomt uit zijn onwilligheid, daar stapt hij makkelijk overheen.
Ja, ik had graag geholpen in deze situatie, heel graag zelfs, en ja de bedoelingen waren goed, ben gek op zijn 2 kinderen, zij horen er voor mij evenveel bij als mijn eigen kinderen. Maar vriend moet het uiteindelijk zelf doen en dat doet hij dus niet.
Of hij het hierdoor uit zou willen maken? Omdat ik na wil denken over onze relatie omdat hij afspraken niet nakomt die voor mij heel belangrijk zijn? Geen idee, als hij dat zou willen mag hij dat doen. Dat betekend dus voor mij dat het hem nu te heet onder de voeten word (word door mij gewezen op een probleem dat hij zelf veroorzaakt heeft, verwachtte blijkbaar dat ik dit wel prima vond zo net als hij) en daar kan ik dan ook weer mijn conclusie uit trekken.
En nee ik denk niet meer dat ik het nog kan veranderen, zijn gedrag en gevoel tegenover zijn kinderen. Kan wel suggesties doen, maar hij moet dit zelf willen. En hij wil het niet echt, niet uit zichzelf. Hij is dus wel een goede partner maar ik moet voor mezelf beslissen of dat genoeg is en of ik zijn nauwelijks bestaande vaderschap moet accepteren zoals het is, of niet. Als hij het uit wil maken omdat ik hem niet helemaal accepteer zoals hij is, dan is dat zijn keuze. Geloof niet dat dat zo is, maar zo wel mag hij dat best uitspreken.
Ik vind mezelf geen bemoeial, ik wijs hem alleen op dingen die hij zegt te gaan doen en niet doet. Zeg dan niks. En heb daar Idd wel druk op gezegd om aan te geven dat het serieus is. (Voorgaande subtiele aanwijzingen wuifde hij immers weg)
Ja ik ben ook bang dat eventuele veranderingen van mij afhangen en weer ingetrokken worden als we toch uit elkaar gaan en ben het ermee eens dat dat nog slechter voor de kinderen is.
Wel eens met het feit, of wij nou bij elkaar blijven of niet, dat hij dus alimentatie moet gaan betalen. Maar ook hier reageert hij nauwelijks op als ik dit ter sprake ben. Dus weer zo’n gevalletje van niet zo’n zin in, ex vraagt er immers niet om. En ik geef het toch uit aan hun in mijn weekeinden.
Ja ik heb wel eens tegen vriend gezegd dat zijn ex graag het afgesproken co-ouderschap zou willen, maar hij lijkt alleen het gedeelte “ik doe het liever zelf” te onthouden. Dat die uitspraak voortkomt uit zijn onwilligheid, daar stapt hij makkelijk overheen.
Ja, ik had graag geholpen in deze situatie, heel graag zelfs, en ja de bedoelingen waren goed, ben gek op zijn 2 kinderen, zij horen er voor mij evenveel bij als mijn eigen kinderen. Maar vriend moet het uiteindelijk zelf doen en dat doet hij dus niet.
Of hij het hierdoor uit zou willen maken? Omdat ik na wil denken over onze relatie omdat hij afspraken niet nakomt die voor mij heel belangrijk zijn? Geen idee, als hij dat zou willen mag hij dat doen. Dat betekend dus voor mij dat het hem nu te heet onder de voeten word (word door mij gewezen op een probleem dat hij zelf veroorzaakt heeft, verwachtte blijkbaar dat ik dit wel prima vond zo net als hij) en daar kan ik dan ook weer mijn conclusie uit trekken.
En nee ik denk niet meer dat ik het nog kan veranderen, zijn gedrag en gevoel tegenover zijn kinderen. Kan wel suggesties doen, maar hij moet dit zelf willen. En hij wil het niet echt, niet uit zichzelf. Hij is dus wel een goede partner maar ik moet voor mezelf beslissen of dat genoeg is en of ik zijn nauwelijks bestaande vaderschap moet accepteren zoals het is, of niet. Als hij het uit wil maken omdat ik hem niet helemaal accepteer zoals hij is, dan is dat zijn keuze. Geloof niet dat dat zo is, maar zo wel mag hij dat best uitspreken.
donderdag 11 juni 2020 om 12:07
Ik weet niet, ik denk dat het (partner en ouder zijn) misschien wel meer met elkaar verbonden is. Ik zou dit geloof ik zien als een karaktertrek; wat heb je aan iemand wanneer het even niet alleen om hem draait, wanneer hij de belangen van een ander een keer eerst moet laten gaan, etc. Ik zou persoonlijk op een dergelijk karakter (of in ieder geval het aflaten als vader; moeders dus als hoofdverantwoordelijken voor zorg zien) afknappen.moetditnou schreef: ↑11-06-2020 12:01Hij is dus wel een goede partner maar ik moet voor mezelf beslissen of dat genoeg is en of ik zijn nauwelijks bestaande vaderschap moet accepteren zoals het is, of niet.
