Relaties
alle pijlers
Vriend onduidelijk over trouwen
maandag 27 mei 2024 om 18:09
Dag allemaal, even een nieuw account aangemaakt om écht goed anoniem te blijven.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
woensdag 29 mei 2024 om 16:44
Ik ben er voorstander van dat als je trouwt je een nieuwe eigen achternaam mag krijgen, dus Jansen trouwt met Petersen een dan mag Jansen voortaan als Mw. .......Petersen door het leven.
De achternaam van je vader, nah in mijn geval ben ik daar niet blij mee, die van de as partner, doe maar op de tweede plaats.
Zal wel teveel administratieve rompslomp geven.
De achternaam van je vader, nah in mijn geval ben ik daar niet blij mee, die van de as partner, doe maar op de tweede plaats.
Zal wel teveel administratieve rompslomp geven.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 29 mei 2024 om 16:45
Ik had een collega, zelf single trouwens, die me smalend vroeg of ik het na tig jaar niet zat ben, 'het vriendinnetje van' als 50 plusser. Ging 'connie kom je buiten spelen' zingen en helemaal los op associaties rond 'vriendinnetje'.
Het deed me niks omdat ik dat sentiment helemaal niet heb, en heb me nog weken 'het vriendinnetje' van mijn man/vriend genoemd.
Maar zoiets kan hard aankomen, ik vond het wel vervelend dat ze zo haar best deed lullig te doen.
Je kan het dus niet goed doen, dus ik ben ervan overtuigd dat je moet doen wat bij je gevoel past.
Ik heb dan toevallig geen moeite met dat woord, al noem ik mijn vriend niet mijn vriend, maar dat is meer omdat ik meerdere vrienden heb en buiten de deur veel tijd doorbreng met een bepaalde vriend en mensen in de war raken daarvan.
En ook omdat ik met jongeren werk die het heel sneu voor mij kunnen vinden, die arme vrouw die al jaren maar op de ring zit te wachten maar zo'n Hollandse profiteur te pakken heeft die niet wil trouwen.
'die bruiloften van jullie zijn toch karig juf, broodje kaas en wegwezen, wil hij dat niet eens' en als ik dan zeg 'ik ook niet hoor' kijken ze me meewarig aan. Compleet gehersenspoeld
Die discussie ga ik niet elk schooljaar voeren.
woensdag 29 mei 2024 om 16:46
Is iemand die niet wil trouwen maar wel graag zijn achternaam aan zijn kinderen geeft ineens een hufter en een slechte vader?Lila-Linda schreef: ↑29-05-2024 16:37dat iemand een hufter is, is 1
Maar ik verbaas me vooral over dat mensen daar dan vrijwillig mee trouwen. En zo iemand uitkiezen als ouder voor hun kind
Ik heb weer eens een memo gemist zeker.
.
woensdag 29 mei 2024 om 16:55
Eens. Ik begrijp de hele poeha niet zo als het niet eens mogelijk is om reële en belangrijke gesprekken te voeren.Lucifee2024 schreef: ↑29-05-2024 13:33Niet als je nog steeds denkt dat de kinderen de naam van de man moeten dragen. En jij als partner ook.
Helaas hebben veel mensen hebben dit sentiment nog. Eigenlijk hangt hele trouwen/bruiloften vast aan deze rare ouderwetse sentimenten.
En bijna nooit aan het regelen van zaken voor als je niet meer samen bent door dood of een scheiding. Of als je ergens bent voor zorg voor je partner en ze doen daar nog bekrompen over wie wat mag regelen of bij bed mag zitten.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 29 mei 2024 om 16:57
Ik ook. Ik zou niet eens uitsluiten dat híj van plan is een aanzoek te doen met tien jaar samen. Als TO een beetje in staat is/blijft de druk van de ketel te halen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 29 mei 2024 om 17:05
maar als je nou weet, dat je partner iets heel graag wil. En ook Nu graag wil. En je bent er niet volledig/principieel op tegencanis-felis schreef: ↑29-05-2024 16:57Ik ook. Ik zou niet eens uitsluiten dat híj van plan is een aanzoek te doen met tien jaar samen. Als TO een beetje in staat is/blijft de druk van de ketel te halen.
Waarom zou je dan wachten? en een groots aanzoek voorbereiden? Zeker als dat laatste niet iets is, wat je partner aangegeven heeft.
Waarom dan niet gewoon het doen volgens wat partner zegt dat zij wil?
Als mijn man graag naar New York wil, maar ik laat hem wachten tot we tien jaar samen zijn, en dan maak ik er een hele 'holiday-reveal' (bestaat dat al?) van? Dat is toch gewoon flauw?? En niet willen openstaan voor de wens van je geliefde?
woensdag 29 mei 2024 om 17:06
Zelf hecht ik 0,0 aan een huwelijk of mijn huwelijkse staat. Voelt niet anders dan voor huwelijk. Dus op dat gebied kan ik mij niet echt inleven.
Ik denk dat het gevoelsmatig wel anders ligt als hij wel alles netjes wil regelen m.b.t. opbouw vermogen, erfenis, enz. Als dat wel netjes geregeld is dan zou ik niet een goede relatie hiervoor op het spel zetten. Gaat het echter om iemand die 0,0 aan afspraken op papier wil zetten dan zou ik mij eens goed afvragen of ik daar nog eens 10 jaar mee samen wil zijn.
Ik denk dat het gevoelsmatig wel anders ligt als hij wel alles netjes wil regelen m.b.t. opbouw vermogen, erfenis, enz. Als dat wel netjes geregeld is dan zou ik niet een goede relatie hiervoor op het spel zetten. Gaat het echter om iemand die 0,0 aan afspraken op papier wil zetten dan zou ik mij eens goed afvragen of ik daar nog eens 10 jaar mee samen wil zijn.
woensdag 29 mei 2024 om 17:12
Sommige mensen voelen zich meteen afgezeken als je een andere mening hebt.
woensdag 29 mei 2024 om 17:40
Ik ben het met je eens. Het lijkt een soort machtsspelletje ofzo.Lila-Linda schreef: ↑29-05-2024 17:05maar als je nou weet, dat je partner iets heel graag wil. En ook Nu graag wil. En je bent er niet volledig/principieel op tegen
Waarom zou je dan wachten? en een groots aanzoek voorbereiden? Zeker als dat laatste niet iets is, wat je partner aangegeven heeft.
Waarom dan niet gewoon het doen volgens wat partner zegt dat zij wil?
Als mijn man graag naar New York wil, maar ik laat hem wachten tot we tien jaar samen zijn, en dan maak ik er een hele 'holiday-reveal' (bestaat dat al?) van? Dat is toch gewoon flauw?? En niet willen openstaan voor de wens van je geliefde?
Mijj vriend wou eigenlijk niet echt meer trouwen maar wist dat ik dat wel graag wilde. We hebben het er over gehad. Toen hebben we het er over gehad en besloten dat we gingen trouwen. Hij wilde dan ook een aanzoek doen omdat hij het dan compleet wilde maken. Hij gaf toen aan dat hij het tijdens een bepaalde vakantie ging doen en zo ging het ook.
T was niet echt een verrassing maar dat hoeft voor mij ook niet.
Als hij had geweigerd er over te praten omdat hij het als verrassing wilde doen had ik hem veel minder serieus genomen ala partner. Wij communiceren gewoon over onze wensen.
woensdag 29 mei 2024 om 18:01
Het is niet dat ik geen waarde hecht aan het huwelijk. Maar dat is dus ook precies de reden dat ik dat nooit tegen mijn zin in zou doen. Bij alle andere dingen kun je meebewegen, maar trouwen met iemand omdat de ander dat wil? Nee, daarmee haal je eigenlijk meteen de huwelijksgedachte onderuit.
Maar aan het lijntje houden is nooit oké. Wees dan gewoon eerlijk.
Maar aan het lijntje houden is nooit oké. Wees dan gewoon eerlijk.
woensdag 29 mei 2024 om 18:05
Grappig er zijn juist ook getrouwde mensen die dan weer nooit de naam van de partner voeren.Lorrelies schreef: ↑29-05-2024 16:32Als ik iets voor mijn vriend regel ben ik Lorrelies zijn achternaam.
Niet getrouwd, echt geen haan die er naar kraait. Gewoon voor het gemak, ipv ik ben de partner van…..
Verder ben ik altijd mijn eigen achternaam.
Ik snap het probleem van de achternaam echt.
Je mag hem officieel voeren, nou phoe phoe, je blijft toch altijd je geboortenaam houden.
woensdag 29 mei 2024 om 18:12
woensdag 29 mei 2024 om 18:17
Tot het einde der tijden naar bruiloften en zoveel jarige huwelijksfeesten gaan met een partner die maar dapper haar teleurstelling wegslikt lijkt me ook pittig, als je van je partner houdt tenminste en diegene gelukkig wil zien.Boogschutter10 schreef: ↑29-05-2024 18:12Hij wil niet .... . En als hij trouwt dan met frisse tegenzin omdat anders de relatie uitgaat en dat wil hij kennelijk ook niet want anders had hij het wel uitgemaakt. Wil je dat? Dat je man met tegenzin gaat trouwen? Onder druk van jou en zijn omgeving omdat het zo 'hoort'? Nee toch.
woensdag 29 mei 2024 om 19:20
Zo heb ik de OP niet gelezen. Ik las hierin een recente positieve ontwikkeling:Lila-Linda schreef: ↑29-05-2024 17:05maar als je nou weet, dat je partner iets heel graag wil. En ook Nu graag wil. En je bent er niet volledig/principieel op tegen
Waarom zou je dan wachten? en een groots aanzoek voorbereiden? Zeker als dat laatste niet iets is, wat je partner aangegeven heeft.
Waarom dan niet gewoon het doen volgens wat partner zegt dat zij wil?
Als mijn man graag naar New York wil, maar ik laat hem wachten tot we tien jaar samen zijn, en dan maak ik er een hele 'holiday-reveal' (bestaat dat al?) van? Dat is toch gewoon flauw?? En niet willen openstaan voor de wens van je geliefde?
"We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc."
Verder lees ik vooral veel onduidelijkheid., óók van TO.
Ik schreef overigens dat ik het niet zou uitsluiten, niet dat ik de kans levensgroot acht.
Ik heb het idee - en dat gaf TO in haar laatste post volgens mij zelf ook aan - dat het nogal vanuit emotie geschreven is. Dus hoe het nu daadwerkelijk zit, ik heb er niet zo'n helder beeld van als sommigen hier dan schijnen te hebben. En dat staat nog weer los van hoe ik het zelf al dan niet zou aanpakken in de situatie van TO of haar vriend, dus ik kan niet zo veel met retorische waarom-vragen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
woensdag 29 mei 2024 om 19:24
Ja dat is echt een goede reden om te trouwen. Omdat je partner anders de rest van je leven op elke gelegenheid dat met trouwen/getrouwd zijn te maken heeft, gaat zitten sippen?
Manipulatief ook, zeker de laatste zin als je diegene gelukkig wil zien.
lorrelies wijzigde dit bericht op 29-05-2024 21:42
0.36% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 29 mei 2024 om 20:32
Dat ben ik wel met je eens. Als je 10 jaar samen bent en je wil samen wat opbouwen qua vermogen en rechten, en de ander wil dat niet, dan zou ik me wel dingen gaan afvragen over de relatie.lemoos2 schreef: ↑29-05-2024 17:06Ik denk dat het gevoelsmatig wel anders ligt als hij wel alles netjes wil regelen m.b.t. opbouw vermogen, erfenis, enz. Als dat wel netjes geregeld is dan zou ik niet een goede relatie hiervoor op het spel zetten. Gaat het echter om iemand die 0,0 aan afspraken op papier wil zetten dan zou ik mij eens goed afvragen of ik daar nog eens 10 jaar mee samen wil zijn.
Wil niet zeggen dat je alles op een hoop moet gooien (wij zijn getrouwd maar hebben wel eigen rekeningen bv) maar de insteek is dan wel dat je zorg voor elkaar hebt en in zekere mate deelt in eventuele welvaart, een huis etc.
Als de ander dat 0,0 wil dan vind ik dat wel een problematisch verschil, los van jurken, ringen of namen.
woensdag 29 mei 2024 om 20:42
Het is een reden. Een van de vele die to heeft genoemd.
Maar daar gaat het bij deze to toch om? Zij wordt gelukkig van een huwelijk en dat weet deze man al bij start relatie.
Je kunt toch geen geluk bouwen door over zoiets heen te stappen en je partner met de gebakken peren te laten zitten.
woensdag 29 mei 2024 om 20:49
Je kunt lang wachten op een antwoord. Die situaties waarin het noodzakelijk is dat je een ander zijn naam gebruikt bestaan helemaal niet.Lila-Linda schreef: ↑29-05-2024 16:35dat heb ik echt nog nooit gedaan of nodig gehad, niet in het buitenland, niet in ziekenhuizen etc
in welke situaties?
Dat het handiger is ook niet, in een paar woorden heb je gezegd wie je bent
Mensen halen er maar wat bij hier.
Las nog iemand: "eigen naam ?! Dat is je vaders naam!"
Haha, alsof het..
a. wél normaal is na je "vader zijn naam" dan je man zijn naam maar te nemen. Nee, nog treuriger eigenlijk.
b. altijd de naam van de vader is? je kunt tegenwoordig ook je moeders naam hebben.
Geboortenaam dekt de lading beter. Die je dan inruilt voor iemand anders geboortenaam. Want.. ?!
woensdag 29 mei 2024 om 21:00
Het voelt voor mij als een voorbode voor verder cherry picken en in het ergste geval een lamstraal die alleen maar neemt en niks geeft. Mevrouw moet wel minimaal 32 uur per week werken, want zoo progressief. Oh maar ze moet ook 95% huishouden en kindertaken dragen want meneer ziet het werk niet liggen, het is nou eenmaal een man he, trolololo.Lila-Linda schreef: ↑29-05-2024 16:37dat iemand een hufter is, is 1
Maar ik verbaas me vooral over dat mensen daar dan vrijwillig mee trouwen. En zo iemand uitkiezen als ouder voor hun kind
Ik ben wel getrouwd. Man vond het niet perse nodig. Ik hechtte er wel waarde aan omdat ik het als een bevestiging van "we zijn een team " zie. We wilden een gezin stichten. En ik wilde niet "de vriendin" blijven. Ik vind dat gewoon knullig klinken, sorry. En nee, hier is niets rationeels aan, het was mijn (ouderwetse) voorkeur.
Man heeft me met 7 jaar relatie ten huwelijk gevraagd in een mooie tuin. We hebben een mini huwelijksfeestje gehad, super gezellig.
Uiteindelijk had ik het ook best gevonden om niet te trouwen. Ik ben gelukkig met mijn partner en zou de relatie niet verbreken om zo'n formaliteit. Maar had de baby automatisch dus baby Carmine geheten, en niet baby 'man's naam'. Dat vond hij ook best.
woensdag 29 mei 2024 om 21:12
Grappig dit. Ik associeer niet willen trouwen totaal niet met hoe het huishouden en werken/zorg voor kinderen wordt ingericht. Om me heen is bijna niemand getrouwd en allemaal streven ze toch wel gelijkwaardigheid na. Het niet willen trouwen heeft ook zelden met progressief willen zijn te maken.Carmine schreef: ↑29-05-2024 21:00Het voelt voor mij als een voorbode voor verder cherry picken en in het ergste geval een lamstraal die alleen maar neemt en niks geeft. Mevrouw moet wel minimaal 32 uur per week werken, want zoo progressief. Oh maar ze moet ook 95% huishouden en kindertaken dragen want meneer ziet het werk niet liggen, het is nou eenmaal een man he, trolololo.
Ik ben wel getrouwd. Man vond het niet perse nodig. Ik hechtte er wel waarde aan omdat ik het als een bevestiging van "we zijn een team " zie. We wilden een gezin stichten. En ik wilde niet "de vriendin" blijven. Ik vind dat gewoon knullig klinken, sorry. En nee, hier is niets rationeels aan, het was mijn (ouderwetse) voorkeur.
Man heeft me met 7 jaar relatie ten huwelijk gevraagd in een mooie tuin. We hebben een mini huwelijksfeestje gehad, super gezellig.
Uiteindelijk had ik het ook best gevonden om niet te trouwen. Ik ben gelukkig met mijn partner en zou de relatie niet verbreken om zo'n formaliteit. Maar had de baby automatisch dus baby Carmine geheten, en niet baby 'man's naam'. Dat vond hij ook best.
Zelf wil ik gewoon nooit iemand eeuwige trouw beloven. Ik doe mijn best, maar niet ten koste van alles. Vandaar dus uit principe wil ik niet trouwen, dat is alles.
woensdag 29 mei 2024 om 21:46
Ook zo’n kul argument. Andersom weet TO vanaf de start dat hij niet wil.Surebaby schreef: ↑29-05-2024 20:42Het is een reden. Een van de vele die to heeft genoemd.
Maar daar gaat het bij deze to toch om? Zij wordt gelukkig van een huwelijk en dat weet deze man al bij start relatie.
Je kunt toch geen geluk bouwen door over zoiets heen te stappen en je partner met de gebakken peren te laten zitten.
Alsof je ook de rest van je leven aan bepaalde dromen of overtuigingen vast moet blijven houden.
Je kunt wel zo erover heen stappen dat partner niet wil? Had hij maar geen relatie moeten beginnen?
Geldt dat ook voor kinderen?
Ja je wist dat ze dat dus nee moet je, als je haar gelukkig wil maken.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
woensdag 29 mei 2024 om 21:49
Als je je niet iemands vriendin wilt noemen, kun je toch gewoon 'partner' zeggen?
Ik snap wel dat het lastig uitleggen is waarom je wilt trouwen, het is blijkbaar vooral een gevoel en wie er woorden aan wil geven komt met dit soort vage argumenten.
Vroeger vond ik trouwen erbij horen. Eenmaal gescheiden heb ik besloten niet weer te trouwen. De wereld is veranderd, het is niet meer nodig om te trouwen om te regelen wat je wilt regelen. En ik heb inmiddels geleerd dat je niet weet of je voor altijd samen blijft.
Overigens beloof je in Nederland bij trouwen niet dat tot de dood bij iemand blijft en diegene eeuwig trouw zult zijn. We beloven hier vooral om voor elkaar te zorgen (onderhoudsplicht) en daarnaast is er een verschoningsrecht.
Ik snap wel dat het lastig uitleggen is waarom je wilt trouwen, het is blijkbaar vooral een gevoel en wie er woorden aan wil geven komt met dit soort vage argumenten.
Vroeger vond ik trouwen erbij horen. Eenmaal gescheiden heb ik besloten niet weer te trouwen. De wereld is veranderd, het is niet meer nodig om te trouwen om te regelen wat je wilt regelen. En ik heb inmiddels geleerd dat je niet weet of je voor altijd samen blijft.
Overigens beloof je in Nederland bij trouwen niet dat tot de dood bij iemand blijft en diegene eeuwig trouw zult zijn. We beloven hier vooral om voor elkaar te zorgen (onderhoudsplicht) en daarnaast is er een verschoningsrecht.
Coffee is never my cup of tea
woensdag 29 mei 2024 om 22:09
september schreef: ↑29-05-2024 21:12Grappig dit. Ik associeer niet willen trouwen totaal niet met hoe het huishouden en werken/zorg voor kinderen wordt ingericht. Om me heen is bijna niemand getrouwd en allemaal streven ze toch wel gelijkwaardigheid na. Het niet willen trouwen heeft ook zelden met progressief willen zijn te maken.
Zelf wil ik gewoon nooit iemand eeuwige trouw beloven. Ik doe mijn best, maar niet ten koste van alles. Vandaar dus uit principe wil ik niet trouwen, dat is alles.
Daar valt ook zeker wat voor te zeggen. Het is een verstrekkende belofte die je elkaar doet.
Het is niet zozeer een direct verband tussen niet trouwen = oneerlijke taakverdeling in relatie, maar het bredere verschijnsel dat een aanzienlijk aantal Nederlandse mannen precies die moderne of conservatieve aspecten van de huidige maatschappij aanvoeren die hen goed uitkomen om zelf goed uit de verf te komen maar nergens verantwoordelijk voor te hoeven zijn.
- Trouwen is ouderwets, maar wel mans achternaam naar kinderen
- mevrouw moet (bijna) ft werken, oh maar meneer ziet het werk binnenshuis niet liggen dus dat moet zij er maar even bij doen.
- Meneer wil wegblijven bij het gevaar van partneralimentatie maar de kinderen mogen niet teveel naar de opvang.
Als mevrouw (vaak na gezamelijk overleg) thuisblijft voor kinderen en de relatie loopt stuk, had mevrouw d'r eigen broek maar moeten ophouden. Dat zij al die tijd bergen onbetaald werk heeft verzet, pech voor haar.
Plotseling sta je er helemaal alleen voor en is er niets geregeld (ook geen samenlevingscontract), want "het zat allemaal toch zo goed en we zijn toch gelijkwaardig"?
Het was dan toch op zijn minst fijn geweest als je juridisch aanspraak kan maken op een deel van het vermogen dat is opgebouwd mede dankzij jouw (onbetaalde) werk.
woensdag 29 mei 2024 om 22:21
Ik ben 48 en dit jaar 28 jaar samen.. ongetrouwd. Soms zeg 8k partner, soms vriend en soms man. Ligt een beetje aan de situatie. Wij hebben een kind en die draagt man zijn naam. Hij wilde dat graag omdat ik haar gedragen heb.
Ik heb helemaal niets met het huwelijk. Als 8k graag had willen trouwen had mijn vriend daar echt wel 8n meegegaan maar ik vind trouwen onzin. Dat is persoonlijk. Ik snap dromen van een huwelijk en zo’n enorme jurk niet. Maar goed daarin is iedereen anders ik denk dat je vooral met elkaar in gesprek moet blijven. Elkaars kanten begrijpen en samen komen tot een besluit om wel of niet te trouwen.
Ik heb helemaal niets met het huwelijk. Als 8k graag had willen trouwen had mijn vriend daar echt wel 8n meegegaan maar ik vind trouwen onzin. Dat is persoonlijk. Ik snap dromen van een huwelijk en zo’n enorme jurk niet. Maar goed daarin is iedereen anders ik denk dat je vooral met elkaar in gesprek moet blijven. Elkaars kanten begrijpen en samen komen tot een besluit om wel of niet te trouwen.
ach.. ik doe ook maar wat..
donderdag 30 mei 2024 om 07:01
Je teleurstelling wegslikken en manipulatief zitten sippen zijn 2 heel andere dingen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
