Relaties
alle pijlers
Vriend onduidelijk over trouwen
maandag 27 mei 2024 om 18:09
Dag allemaal, even een nieuw account aangemaakt om écht goed anoniem te blijven.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.
Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.
Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.
donderdag 30 mei 2024 om 09:18
Het is nogal een verschil he, een reisje naar New York en trouwen. Totaal geen vergelijk eigenlijk. Trouwen is geen reisje van een week waarna je weer je eigen ding doet. Laat dat voor de honeymoonLila-Linda schreef: ↑29-05-2024 17:05maar als je nou weet, dat je partner iets heel graag wil. En ook Nu graag wil. En je bent er niet volledig/principieel op tegen
Waarom zou je dan wachten? en een groots aanzoek voorbereiden? Zeker als dat laatste niet iets is, wat je partner aangegeven heeft.
Waarom dan niet gewoon het doen volgens wat partner zegt dat zij wil?
Als mijn man graag naar New York wil, maar ik laat hem wachten tot we tien jaar samen zijn, en dan maak ik er een hele 'holiday-reveal' (bestaat dat al?) van? Dat is toch gewoon flauw?? En niet willen openstaan voor de wens van je geliefde?
Ik ben het met je een dat de vurige wens van je partner om te trouwen een overweging moet zijn. Maar zelfs áls je daardoor je principes tegen trouwen opzij kan zetten, moet er op z'n minst iets van een eigen motivatie zijn om die trouwdag en het dragen van die ring en de rest van je getrouwde leven iets van betekenis te geven, anders is het poppenkast.
De partner van TO laat haar niet wachten, TO weet immers precies van de hoed en de rand. Die vriend doet z'n uiterste best, zoals ik het lees, om dat trouwen vorm te geven op een manier die voor beiden van toegevoegde waarde is. Zoiets kun je niet forceren.
donderdag 30 mei 2024 om 16:38
Volgens mij ging het in de citaten die je aanhaalt dan ook niet om situaties waarin het noodzakelijk is dat je andermans naam gebruikt, maar om situaties waarin het handig (handig, niet per se noodzakelijk) is, dat je getrouwd bent.
Bij erven, of dat je in het huurhuis mag blijven als je partner overlijdt bijvoorbeeld. Of dat je iets te zeggen hebt over je partner die bewusteloos in het ziekenhuis terechtkomt op vakantie. Dat kún je ook anders regelen, en het is niet per se gezegd dat het fout gaat als je niks regelt, maar als je getrouwd bent is het makkelijker.
Sommige mensen hebben iets tegen trouwen en willen dat anders regelen. Prima. Maar wat iemand anders ook al zei: trouwen gaat helemaal niet over eeuwige trouw of geen seks met anderen of dat soort dingen. Dat staat nergens in de wet. De wet rondom trouwen regelt alleen een aantal formele juridische en financiele zaken. En daar kan het dus handig voor zijn. En de jurk en de taart zijn alleen versiering.
donderdag 30 mei 2024 om 16:47
het gaat niet om het trouwen, maar om het aanzoek
TO geeft aan dat vriend wel wil trouwens, maar op zijn manier een aanzoek wil doen
Iets wat voor haar niet perse hoeft.
donderdag 30 mei 2024 om 16:50
Ik ben ruim 20 jaar samen met mijn vriend, tevens vader van mijn kinderen, en we zijn niet getrouwd. We zien er beiden de meerwaarde niet van in. Dankzij die kinderen zijn we sowieso levenslang aan elkaar verbonden, of we nu willen of nietMarianneke schreef: ↑29-05-2024 21:49Als je je niet iemands vriendin wilt noemen, kun je toch gewoon 'partner' zeggen?
Ik snap wel dat het lastig uitleggen is waarom je wilt trouwen, het is blijkbaar vooral een gevoel en wie er woorden aan wil geven komt met dit soort vage argumenten.
Vroeger vond ik trouwen erbij horen. Eenmaal gescheiden heb ik besloten niet weer te trouwen. De wereld is veranderd, het is niet meer nodig om te trouwen om te regelen wat je wilt regelen. En ik heb inmiddels geleerd dat je niet weet of je voor altijd samen blijft.
Overigens beloof je in Nederland bij trouwen niet dat tot de dood bij iemand blijft en diegene eeuwig trouw zult zijn. We beloven hier vooral om voor elkaar te zorgen (onderhoudsplicht) en daarnaast is er een verschoningsrecht.
.Maar ik noem hem dus wel mijn man.
donderdag 30 mei 2024 om 17:24
Nee precies. Wij hebben ook niets op één hoop gegooid. Niet voor het huwelijk en ook niet daarna. Maar dat is onze keuze. Ik zou niet bij een vent blijven hangen die helemaal niets officieel wil regelen. Of dat nu een contract, geregistreerd partnerschap of huwelijk met alles erop en eraan is.Ginevra schreef: ↑29-05-2024 20:32Dat ben ik wel met je eens. Als je 10 jaar samen bent en je wil samen wat opbouwen qua vermogen en rechten, en de ander wil dat niet, dan zou ik me wel dingen gaan afvragen over de relatie.
Wil niet zeggen dat je alles op een hoop moet gooien (wij zijn getrouwd maar hebben wel eigen rekeningen bv) maar de insteek is dan wel dat je zorg voor elkaar hebt en in zekere mate deelt in eventuele welvaart, een huis etc.
Als de ander dat 0,0 wil dan vind ik dat wel een problematisch verschil, los van jurken, ringen of namen.
donderdag 30 mei 2024 om 17:52
Gewoon uit nieuwsgierigheid vraag ik me eigenlijk wel af waarom je enerzijds de meerwaarde van trouwen niet ziet, maar anderzijds wel de term mijn man gebruikt.NoPepsiPlease schreef: ↑30-05-2024 16:50Ik ben ruim 20 jaar samen met mijn vriend, tevens vader van mijn kinderen, en we zijn niet getrouwd. We zien er beiden de meerwaarde niet van in. Dankzij die kinderen zijn we sowieso levenslang aan elkaar verbonden, of we nu willen of niet.
Maar ik noem hem dus wel mijn man.
donderdag 30 mei 2024 om 17:57
Omdat dit de man is waar ik mijn leven mee wil delen. Maar ik hoef dat nergens vast te leggen. Dat weet ik zo ook, en daar gebruik ik woorden naar. Het is een lange, serieuze relatie, hij is de man voor mij. Je kan mijn man ook zien als de nettere bewoording van mijn vent. Maar dat laatste klinkt zo plat
.
donderdag 30 mei 2024 om 18:47
Zo lees ik dat niet.TO geeft duidelijk aan dat hij het besluit nog niet genomen heeft. Pas áls hij zeker weet dat hij wil trouwen zal hij een verrassingsaanzoek doen.Lila-Linda schreef: ↑30-05-2024 16:47het gaat niet om het trouwen, maar om het aanzoek
TO geeft aan dat vriend wel wil trouwens, maar op zijn manier een aanzoek wil doen
Iets wat voor haar niet perse hoeft.
Het probleem is gewoon dat TO nu zekerheid wil terwijl hij er op zijn manier naar toe wil werken en pas een aanzoek kan doen wanneer hij er zelf uit is. En dat is heel herkenbaar.
donderdag 30 mei 2024 om 20:34
In sommige staten van de VS komt de common law marriage voor: als je maar lang genoeg samenwoont en elkaar naar de buitenwereld toe als echtgenoten presenteert, dan wordt dat ook wettelijk als zodanig erkend.NoPepsiPlease schreef: ↑30-05-2024 17:57Omdat dit de man is waar ik mijn leven mee wil delen. Maar ik hoef dat nergens vast te leggen. Dat weet ik zo ook, en daar gebruik ik woorden naar. Het is een lange, serieuze relatie, hij is de man voor mij. Je kan mijn man ook zien als de nettere bewoording van mijn vent. Maar dat laatste klinkt zo plat.
vrijdag 31 mei 2024 om 09:49
Mijn vriend is ook de man waar ik mijn leven mee wil delen. Ik HOEF dat nergens vast te leggen, ik zou dat alleen wel graag WILLEN.NoPepsiPlease schreef: ↑30-05-2024 17:57Omdat dit de man is waar ik mijn leven mee wil delen. Maar ik hoef dat nergens vast te leggen. Dat weet ik zo ook, en daar gebruik ik woorden naar. Het is een lange, serieuze relatie, hij is de man voor mij. Je kan mijn man ook zien als de nettere bewoording van mijn vent. Maar dat laatste klinkt zo plat
Zolang hij niet officieel mijn man is, benoem ik hem ook niet zo. Ook verbeter ik mensen die zeggen "Dat is de man van Yraatje". "We zijn niet getrouwd", zeg ik dan, "het is mijn vriend". Of "mijn wederhelft". Maar "mijn man" is voor mij toch echt voorbehouden aan getrouwden.
vrijdag 31 mei 2024 om 10:41
Eens. Ik noem mijn beste vriend ook niet mijn broer, ook al is de band nog zo innig. Waarom zou je naar de buitenwereld toe communiceren dat je getrouwd bent wanneer je dat juist weloverwogen en/of principieel niet bent?Yraatje schreef: ↑31-05-2024 09:49Mijn vriend is ook de man waar ik mijn leven mee wil delen. Ik HOEF dat nergens vast te leggen, ik zou dat alleen wel graag WILLEN.
Zolang hij niet officieel mijn man is, benoem ik hem ook niet zo. Ook verbeter ik mensen die zeggen "Dat is de man van Yraatje". "We zijn niet getrouwd", zeg ik dan, "het is mijn vriend". Of "mijn wederhelft". Maar "mijn man" is voor mij toch echt voorbehouden aan getrouwden.
vrijdag 31 mei 2024 om 10:51
vrijdag 31 mei 2024 om 10:58
Grappig, ik ben er altijd van uit gegaan dat de man van/vrouw van een huwelijk impliceert. Maar dat klopt dus niet? Van Dale definieert man/vrouw in deze specifieke context wel degelijk als echtgenoot.
vrijdag 31 mei 2024 om 10:59
Als het in een gesprek te pas komt, heb ik het wel over mijn man. We zijn niet getrouwd maar wel 22 jaar samen en hebben ook kinderen. Ik vind zelf vriend heel vrijblijvend klinken en partner afstandelijk.
Nu wil ik zelf absoluut niet trouwen, krijg al benauwd bij het idee, dus ik heb er geen probleem mee de term man te gebruiken ook al zijn we niet getrouwd. De term echtgenoot gebruik ik zelf inderdaad nooit, vind dat echt voorbehouden als je voor de wet getrouwd bent.
Nu wil ik zelf absoluut niet trouwen, krijg al benauwd bij het idee, dus ik heb er geen probleem mee de term man te gebruiken ook al zijn we niet getrouwd. De term echtgenoot gebruik ik zelf inderdaad nooit, vind dat echt voorbehouden als je voor de wet getrouwd bent.
vrijdag 31 mei 2024 om 11:06
Man/vrouw worden niet gebruikt officiële context.
Echtgenoot/echtgenote of tegenwoordig vaker, partner wel.
Kijk maar naar bv belastingen. Daar is de vraag of je een fiscale partner hebt. Niet of je een man of vrouw hebt.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
vrijdag 31 mei 2024 om 11:11
Ik heb nooit gesnapt dat als je graag naar elkaar refereert als 'mijn man/vrouw' je dat niet gewoon doet. Daar is echt geen papiertje of toestemming voor nodig, kun je gewoon helemaal zelf beslissen en zo gaan gebruiken.
Ik vind het ook heel vreemd dat je mensen gaat corrigeren met 'ik ben niet getrouwd' als ze zeggen dat iemand je man is, dan zit het je wel heel erg hoog dat je niet getrouwd bent dat je dat te pas en te onpas moet verkondigen.
Als je er zo mee omgaat dat je partner niet wil trouwen gaat er echt iets niet goed mentaal gezien hoor.
Ik vind het ook heel vreemd dat je mensen gaat corrigeren met 'ik ben niet getrouwd' als ze zeggen dat iemand je man is, dan zit het je wel heel erg hoog dat je niet getrouwd bent dat je dat te pas en te onpas moet verkondigen.
Als je er zo mee omgaat dat je partner niet wil trouwen gaat er echt iets niet goed mentaal gezien hoor.
vrijdag 31 mei 2024 om 11:12
Hmm...
Fiscale partner kan ook je moeder zijn. En partner is dan ook weer geen synoniem voor echtgenoot! Alle gehuwden zijn partners, maar niet alle partners zijn gehuwd of geregistreerd!
Maar goed, volgens wijlen Beatrijs Ritsema hebben jullie gelijk wat mijn man/mijn vrouw betreft al blijf ik het verwarrend vinden
(dat gaat zelfs bij Beatrijs over geregistreerde partners)
fairway wijzigde dit bericht op 31-05-2024 11:16
17.64% gewijzigd
vrijdag 31 mei 2024 om 11:14
Klopt. Dat staat toch los van dat man/vrouw geen officiële aanduiding is ?
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
vrijdag 31 mei 2024 om 11:24
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
