Vriend onduidelijk over trouwen

chocobadeend maandag 27 mei 2024 om 18:09

Dag allemaal, even een nieuw account aangemaakt om écht goed anoniem te blijven.

Vriend en ik zijn later dit jaar 10 jaar samen, wonen 5 jaar samen. We hebben heel wat obstakels samen moeten overwinnen, mede vanwege psychische problemen van beide kanten, maar inmiddels is de relatie stabiel, liefdevol en heel hecht. Wij kunnen echt niet meer zonder elkaar en willen tot het einde sameb blijven. Er is alleen één probleem: trouwen is mijn grootste droom, terwijl hij altijd heeft gezegd dat hij trouwen niets vindt. Hij zag hier de meerwaarde niet van in en ook in zijn familie zijn huwelijken niet erg gebruikelijk.

Wij hebben vanaf het begin aan elkaar duidelijk gemaakt hoe we hierin stonden. In eerste instantie was de relatie té geweldig om er hierom een einde aan te maken (en we waren nog heel jong en totaal blut). Op een later moment gaf hij aan dat hij het trouwen wel voor mij wilde doen, omdat het zoveel voor mij betekent. Ik ben er dus al die jaren vanuit gegaan dat het wel goed zou komen, als de tijd rijp zou zijn. Echter iets minder dan een jaar geleden liet hij me weten hier toch echt anders over te denken (hij kreeg het wat benauwd omdat ik teveel over het onderwerp praatte). Echter nu zitten we in de situatie waar hij “moet nadenken” of hij wel of niet wil trouwen. We hebben inmiddels heel veel gepraat hierover en hij lijkt meer en meer open te staan voor trouwen op een manier die bij ons beiden past. We hebben het zelf gehad over welke winkels mooie ringen hebben, mogelijke locaties, etc., maar ik krijg nog steeds geen duidelijke ja of nee en die onzekerheid maakt me ontzettend verdrietig… maar ik ga geen antwoord krijgen: als hij het wil zal hij bijv. wel een onverwachts aanzoek doen.

Maar ik vind 10 jaar lang genoeg en denk erover het heft in eigen handen te nemen. Hij heeft genoeg ruimte gehad om na te denken. Op de dag van 10 jaar samen wil ik hem en aanzoek gaan doen. Hem de liefde verklaren op een hele bijzondere plek voor ons beiden en hem officieel vragen mijn man te zijn. Maar ik ben doodsbang; wat nu als hij toch definitief nee zegt? Ik zou ik duizenden stukjes breken… en blijf ik dan altijd met dat gevoel bij hem, of verlaat ik de liefde van mijn leven vanwege een eeuwenoude traditie die onze relatie niet zozeer zal veranderen, maar wel mijn grote droom in vervulling laat komen.

Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken.

bijtie vrijdag 31 mei 2024 om 11:55

S-Groot schreef: ↑
31-05-2024 11:11

Ik vind het ook heel vreemd dat je mensen gaat corrigeren met 'ik ben niet getrouwd' als ze zeggen dat iemand je man is, dan zit het je wel heel erg hoog dat je niet getrouwd bent dat je dat te pas en te onpas moet verkondigen.

Dat vat ik ook niet. Komt het zo nauw allemaal?

De kwaliteit van je leven/relatie/samenzijn gaat boven alles, wat mij betreft.

Ik ben ooit ten huwelijk gevraagd terwijl hij wist dat ik (nog) niet wilde trouwen. Dat was het begin van het einde van de relatie.

Als iemand zoiets wil vanuit een principe, plaatje of ideaalbeeld in zijn eigen hoofd, kan het verstikkend zijn.

Hij is vrij snel daarna (binnen 3 jaar) getrouwd met iemand anders. Ik nog altijd single. Ik heb nooit spijt gehad dat het zo gelopen is.

Lorrelies vrijdag 31 mei 2024 om 11:58

Ik ben ook ooit ten huwelijk gevraagd terwijl ik dat toen nog niet wilde. Was ook einde relatie.
Hij had een heel duidelijk beeld hoe hij het wilde. In Vegas. Ook iets wat niet paste bij mijn beeld.

Hij is inmiddels getrouwd , in Vegas, precies zoals hij mij altijd had verteld hoe hij het graag wilde.
Dus of er paste toch een beter dekseltje bij of het maakt hem geen fluit uit, als hij maar zijn zin krijgt.

Gezien onze geschiedenis neig ik naar het tweede

lorrelies wijzigde dit bericht op 31-05-2024 15:34

20.98% gewijzigd

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

bijtie vrijdag 31 mei 2024 om 12:09

Lorrelies schreef: ↑
31-05-2024 11:58

Dus of er paste toch een beter dekseltje bij of het maakt hem geen fluit uit, als hij maar ze zin krijgt.

Gezien onze geschiedenis nijg ik naar het tweede

Ik neig ook naar het tweede in mijn geval.

Maar het is niet dat ik ook maar een haar beter ben. Hij ziet mij stuntelen van een afstand en ik weet 100% zeker dat hij denkt "bij mij was je zo veel beter af geweest, ik had je alles gegeven. "

Such is life.

coderood vrijdag 31 mei 2024 om 12:47

Mijn vriend/partner/whatever zegt altijd... je bent toch een vrouw... en je bent mijn schatje dus ben je mijn vrouw. Ik noem hem nooit mijn man omdat ik wel een beetje de associatie met een huwelijk heb en we nog niet getrouwd zijn. Ik vind het dan wel weer leuk dat hij mij zijn vrouw noemt... maar ik ben dan ook wel voor trouwen en wij gaan deze zomer ook trouwen.

Hoe je iemand noemt en waar dat voor staat moet iedereen voor zichzelf weten denk ik.

Yraatje vrijdag 31 mei 2024 om 13:15

S-Groot schreef: ↑
31-05-2024 11:11
Ik heb nooit gesnapt dat als je graag naar elkaar refereert als 'mijn man/vrouw' je dat niet gewoon doet. Daar is echt geen papiertje of toestemming voor nodig, kun je gewoon helemaal zelf beslissen en zo gaan gebruiken.

Ik vind het ook heel vreemd dat je mensen gaat corrigeren met 'ik ben niet getrouwd' als ze zeggen dat iemand je man is, dan zit het je wel heel erg hoog dat je niet getrouwd bent dat je dat te pas en te onpas moet verkondigen.

Als je er zo mee omgaat dat je partner niet wil trouwen gaat er echt iets niet goed mentaal gezien hoor.

Dan maar vreemd. Ik verkondig overigens niet te pas en te onpas dat ik niet getrouwd ben. Alleen als iemand naar mijn vriend verwijst als in "Dat is je man, toch? " dan geef ik aan dat het mijn vriend is en niet mijn man (omdat we dus niet getrouwd zijn).
Als iemand het heeft over "mijn man" of "mijn vrouw", dan is een aanname van mij dat die persoon gehuwd is. Ik ga er dan nooit van uit dat het gaat om een niet-getrouwd stel dat al eeuwen samen is. Prima als dat voor diegene goed voelt, maar voor mij voelt dat anders.

Marianneke vrijdag 31 mei 2024 om 13:26

Yraatje schreef: ↑
31-05-2024 13:15
Dan maar vreemd. Ik verkondig overigens niet te pas en te onpas dat ik niet getrouwd ben. Alleen als iemand naar mijn vriend verwijst als in "Dat is je man, toch? " dan geef ik aan dat het mijn vriend is en niet mijn man (omdat we dus niet getrouwd zijn).
Als iemand het heeft over "mijn man" of "mijn vrouw", dan is een aanname van mij dat die persoon gehuwd is. Ik ga er dan nooit van uit dat het gaat om een niet-getrouwd stel dat al eeuwen samen is. Prima als dat voor diegene goed voelt, maar voor mij voelt dat anders.

Er is nogal een verschil tussen op die vraag antwoorden met ‘ja dat is mijn vriend’ of ‘nee dat is niet mijn man, het is mijn vriend, we zijn niet getrouwd’.
Voor mij is het verschil tussen mijn vriend en mijn man niet zo groot, zeker niet als je al langer samen bent. Mijn vent, mijn partner, mijn lief, mijn wederhelft, mijn man, mijn vriend, allemaal synoniemen voor mij.

Coffee is never my cup of tea

Yraatje vrijdag 31 mei 2024 om 13:57

Marianneke schreef: ↑
31-05-2024 13:26
Er is nogal een verschil tussen op die vraag antwoorden met ‘ja dat is mijn vriend’ of ‘nee dat is niet mijn man, het is mijn vriend, we zijn niet getrouwd’.
Voor mij is het verschil tussen mijn vriend en mijn man niet zo groot, zeker niet als je al langer samen bent. Mijn vent, mijn partner, mijn lief, mijn wederhelft, mijn man, mijn vriend, allemaal synoniemen voor mij.

Vind ik niet. Dat er veel verschil in zit bedoel ik. In beide gevallen zeg je dat het niet je man is.

dianaf vrijdag 31 mei 2024 om 15:31

Jufjoke schreef: ↑
30-05-2024 17:52
Gewoon uit nieuwsgierigheid vraag ik me eigenlijk wel af waarom je enerzijds de meerwaarde van trouwen niet ziet, maar anderzijds wel de term mijn man gebruikt.

Praktisch. Omdat het op dat moment het beste past in het gesprek.

Mijn ex en ik hadden enkel een samenlevingscontract, dan ben je geloof ik formeel 'partners'. Maar ik noemde hem dus mijn vriend, mijn verkering, mijn partner, mijn man en in het buitenland ook husband. Het lag er echt aan met wie ik een gesprek had en wat het beste paste in dat gesprek. Met bekenden ging het eigenlijk nooit over mijn vriend, maar over [voornaam].

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

Yraatje vrijdag 31 mei 2024 om 15:44

dianaf schreef: ↑
31-05-2024 15:31
Praktisch. Omdat het op dat moment het beste past in het gesprek.

Mijn ex en ik hadden enkel een samenlevingscontract, dan ben je geloof ik formeel 'partners'. Maar ik noemde hem dus mijn vriend, mijn verkering, mijn partner, mijn man en in het buitenland ook husband. Het lag er echt aan met wie ik een gesprek had en wat het beste paste in dat gesprek. Met bekenden ging het eigenlijk nooit over mijn vriend, maar over [voornaam].

Als je alleen een samenlevingscontract hebt, ben je formeel niks van elkaar. Als je je samenlevingscontract ontbindt (en dat kan op elk willekeurig moment) is het namelijk klaar.
Bij de meeste mensen heb ik het gewoon over "Piet". En als ze niet weten wie hij is, dan noem ik hem als mijn vriend.

dianaf vrijdag 31 mei 2024 om 16:00

Yraatje schreef: ↑
31-05-2024 15:44
Als je alleen een samenlevingscontract hebt, ben je formeel niks van elkaar. Als je je samenlevingscontract ontbindt (en dat kan op elk willekeurig moment) is het namelijk klaar.
Bij de meeste mensen heb ik het gewoon over "Piet". En als ze niet weten wie hij is, dan noem ik hem als mijn vriend.

Klopt. Echt ideaal.

Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.

hadea1 vrijdag 31 mei 2024 om 17:36

NoPepsiPlease schreef: ↑
30-05-2024 16:50
Ik ben ruim 20 jaar samen met mijn vriend, tevens vader van mijn kinderen, en we zijn niet getrouwd. We zien er beiden de meerwaarde niet van in. Dankzij die kinderen zijn we sowieso levenslang aan elkaar verbonden, of we nu willen of niet .
Maar ik noem hem dus wel mijn man.

Hier precies zo. Bij ons was het ook nog zo dat mijn man (die dus eigenlijk mijn man niet is

) om religieuze redenen graag wilde trouwen en ik om juridische redenen niet. Dus hebben we wel een ceremonie gedaan en noem ik hem "mijn man", ondanks dat we niet getrouwd zijn. Hij voelt ook als mijn man. Maar ik ben nog steeds blij dat hij niet mijn echtgenoot is

Om maar even aan TO aan te geven dat er allerlei middenwegen mogelijk zijn.
Overigens vermoed ik dat TO's vriend iets aan het plannen is voor hun 10-jarig samen zijn. Dus ik zou het gewoon nog even afwachten. En anders inderdaad zelf maar weer een balletje opgooien, zonder dat het een niet te weigeren aanzoek wordt.

emanina vrijdag 31 mei 2024 om 17:39

MiNi schreef: ↑
28-05-2024 09:50
Ik ben ook niet getrouwd terwijl ik dat wel heel graag zou willen maar manlief houdt niet van in de belangstelling staan. Toen ik zwanger was heb ik wel tegen hem gezegd dat ik dezelfde achternaam als de kinderen wilde en dat we alles als koppel juridisch geregeld hebben en zijn we geregistreerd partnerschap aangegaan. Dit hebben we met ringceremonie gedaan, en met alleen de ouders/broer/zus erbij gedaan. Daarna klein gevierd met hetzelfde koppeltje. Eigenlijk hebben we er een minibruiloft van gemaakt. Dus een compromis tussen onze wensen. Want dat is liefde naar elkaar tonen. Elkaar tegemoet komen in elkaars wensen. Dus kom erachter waarom hij niet wil trouwen en waarom het voor jou wel belangrijk is en vindt hier de gulden middenweg in.

Als je een kind krijgt buiten het huwelijk of een geregistreerd partnerschap, krijgt het kind de achternaam van de moeder.

Geen motto

n00r vrijdag 31 mei 2024 om 17:55

emanina schreef: ↑
31-05-2024 17:39
Als je een kind krijgt buiten het huwelijk of een geregistreerd partnerschap, krijgt het kind de achternaam van de moeder.

Dat was 28 jaar geleden niet zo.
Ik woonde samen, verder 'niets', Voor de geboorte naar het gemeentehuis gegaan, vriend heeft kind erkend, ik zei dat dat klopte, en kind kreeg na de geboorte zijn achternaam. Dat was toen mijn keuze, of gebeurde automatisch, dat weet ik niet meer.

Overigens wonen we al 42 jaar samen. En zijn we niet getrouwd. Man wilde dat niet (vond het ouderwets) en ik dacht....dan niet. Ik wilde graag kinderen. Dat wilde hij eerst ook niet, later wel. Dat vond ik dan wel belangrijk.

Lorrelies vrijdag 31 mei 2024 om 18:04

emanina schreef: ↑
31-05-2024 17:39
Als je een kind krijgt buiten het huwelijk of een geregistreerd partnerschap, krijgt het kind de achternaam van de moeder.

Dit is wat kort door de bocht. Je kunt kiezen welke naam kind krijgt. En er zijn allerlei varianten mogelijk.
Als je niet zelf kiest is dit zo.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... ke%20stand.

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Fairway vrijdag 31 mei 2024 om 18:15

emanina schreef: ↑
31-05-2024 17:39
Als je een kind krijgt buiten het huwelijk of een geregistreerd partnerschap, krijgt het kind de achternaam van de moeder.

Dat hangt er in de praktijk een beetje van af, want wanneer de vader het kind erkent, dan is er een keuze mogelijk tussen de naam van de moeder of die van de vader.

(edit: lorrelies was me voor)

Anoniem_672bb4a395dd7 vrijdag 31 mei 2024 om 20:14

emanina schreef: ↑
31-05-2024 17:39
Als je een kind krijgt buiten het huwelijk of een geregistreerd partnerschap, krijgt het kind de achternaam van de moeder.

Nee hoor.

emanina vrijdag 31 mei 2024 om 20:18

Natuurlijk kan je daarvan afwijken, maar degene op wie ik reageerde deed voorkomen alsof ze wel moest trouwen/geregistreerd partnerschap moest aangaan om dezelfde naam als haar kind te krijgen. Terwijl de standaardsituatie is dat het kind de naam van de moeder krijgt (tenzij je anders overeenkomt maar daar moet de moeder voor tekenen).

Geen motto

Anoniem_672bb4a395dd7 vrijdag 31 mei 2024 om 20:23

emanina schreef: ↑
31-05-2024 20:18
Natuurlijk kan je daarvan afwijken, maar degene op wie ik reageerde deed voorkomen alsof ze wel moest trouwen/geregistreerd partnerschap moest aangaan om dezelfde naam als haar kind te krijgen. Terwijl de standaardsituatie is dat het kind de naam van de moeder krijgt (tenzij je anders overeenkomt maar daar moet de moeder voor tekenen).

Net zo niet kloppend.

Anoniem_669679bf76515 vrijdag 31 mei 2024 om 22:37

Mijn kinderen hebben gewoon de naam van hun vader, omdat ze door hem erkend zijn. Het staat me bij dat we voor de geboorte al iets hebben geregeld ivm aangeven geboorte, dat kon hij dan doen.
In mijn beleving kon bij dat erkennen ook de naam worden gekozen.

Anoniem_670e3ef0ebfff vrijdag 31 mei 2024 om 23:00

Fairway schreef: ↑
31-05-2024 10:41
Eens. Ik noem mijn beste vriend ook niet mijn broer, ook al is de band nog zo innig. Waarom zou je naar de buitenwereld toe communiceren dat je getrouwd bent wanneer je dat juist weloverwogen en/of principieel niet bent?

Je kunt ook principieel vinden dat je geen toestemming van de overheid nodig hebt om iemand je man te noemen. Sowieso, dat je aan die termen moet kunnen weten hoe iemand zijn leven heeft ingericht. Dat gaat niemand wat aan. Gelukkig ís mejuffrouw al in onbruik geraakt. En is Ms ook veel gangbaarder dan Miss/Mrs.

Noëlle_ismijnnaam vrijdag 31 mei 2024 om 23:15

Mijn man is mijn tweede man, en ik heb ontzettend genoten van onze huwelijksdag. Iedereen was sceptisch tegenover ons samen, ik trok bij hem in en dan woon je samen, dat is het dan. Dat wij gingen trouwen en aan iedereen onze liefde lieten zien, en dat samen vierden, voelde geweldig voor ons. Voor mij voelt mijn man toch anders dan mijn vriend, en ik denk dat het hem daarin zit, in dat gevoel. Het maakt het voor mijn gevoel af. We dragen dezelfde achternaam, we zijn getrouwd. (Overigens heb ik hem uiteindelijk gevraagd want hij had er nog helemaal niet aan gedacht maar zei wel volmondig ja gelukkig).
Dus TO ik snap je heel goed. Ik zou het gesprek eens goed aangaan en uiten waarom het voor jou belangrijk is, en luisteren naar dat wat hij er tegen heeft.

Fairway vrijdag 31 mei 2024 om 23:33

september schreef: ↑
31-05-2024 23:00
Je kunt ook principieel vinden dat je geen toestemming van de overheid nodig hebt om iemand je man te noemen. Sowieso, dat je aan die termen moet kunnen weten iemand zijn leven heeft ingericht. Dat gaat niemand wat aan. Gelukkig ís mejuffrouw al in onbruik geraakt. En is Ms ook veel gangbaarder dan Miss/Mrs.

Maar een huwelijk heeft wel degelijk consequenties.
Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen principieel bezwaar hier. Noem je vriend hoe je wil, maar een aanzienlijk deel van de mensen trekt dan een verkeerde conclusie. Het huwelijk is nog steeds een pilaar in de samenleving voor een groot deel van de mensen, zie dit topic!

Bovendien is het wettelijk ook niet zo triviaal. Je wettelijke burgerlijke staat is op sommige momenten nog steeds zeer relevant in de samenleving. Het kan van belang zijn om te weten wie je tegenover je hebt, louter Piet, of Piet e/v Anna. Bij sommige handelingen heb je bijvoorbeeld toestemming van de partner nodig! In het strafrecht gelden er ook uitzonderingen m.b.t. getuigenissen tegen echtgenoten. En zo zijn er nog wat zaken die anders geregeld zijn voor echtgenoten en geregistreerde partners.

Kortom, wat mij betreft noem je je vriend je echtgenoot of je man, maar het is sociaal en wettelijk niet altijd zonder consequenties.

emanina zaterdag 1 juni 2024 om 09:09

Lucifee2024 schreef: ↑
31-05-2024 20:23
Net zo niet kloppend.

Zou je je standpunt kunnen toelichten? Wat klopt er niet aan volgens jou?

Geen motto

emanina zaterdag 1 juni 2024 om 09:10

Surebaby schreef: ↑
31-05-2024 22:37
Mijn kinderen hebben gewoon de naam van hun vader, omdat ze door hem erkend zijn. Het staat me bij dat we voor de geboorte al iets hebben geregeld ivm aangeven geboorte, dat kon hij dan doen.
In mijn beleving kon bij dat erkennen ook de naam worden gekozen.

Bij erkennen kan je een naamskeuze doen, maar als je dat niet doet, krijgt het kind de achternaam zoals de wet het regelt (naam moeder bij ongehuwden, naam vader bij gehuwden).

Geen motto

Hexopbezemsteel zaterdag 1 juni 2024 om 10:47

Surebaby schreef: ↑
31-05-2024 22:37
Mijn kinderen hebben gewoon de naam van hun vader, omdat ze door hem erkend zijn. Het staat me bij dat we voor de geboorte al iets hebben geregeld ivm aangeven geboorte, dat kon hij dan doen.
In mijn beleving kon bij dat erkennen ook de naam worden gekozen.

Bij mijn oudste was dat inderdaad zo. Zijn vader heeft hem voor de geboorte erkend en toen hebben we ook de achternaam gekozen.

If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

Actieve topics