Relaties
alle pijlers
vriend twijfelt over kinderwens
vrijdag 5 oktober 2007 om 22:56
Ik wil graag even wat voorleggen
ik ben nu bijna een jaar samen met mijn vriend, alles gaat super, we hebben lol samen, ik hou superveel van hem en hij van mij.
Nu hebben we het soms over kinderen (ook door mijn werk, veel mee bezig daarbij) en hij is heel duidelijk dat hij nog niet weet of hij wel kinderen wil. Hij kan het gewoon niet duidelijk zeggen, geen duidelijke nee en geen duidelijke ja. Ik weet van mezelf dat het wel een duidelijke ja is. absoluut niet op korte termijn, maar wel binnen 10 jaar. Dit is soms een behoorlijk moeilijk punt en ik ben bang dat het echt tussen ons in kan staan.
Het stomme is dat ik nu ergens heel veel over nadenk terwijl het daar nog lang de tijd niet voor is. (ben 23) Maar toch is het wel zo'n belangrijke 'levenskwestie' dat je daar wel enige consensus over moet hebben in je relatie. IEn iets waarin je moeilijk een middenweg kunt vinden. Ik wil hier nog helemaal niet over nadenken namelijk! Maar ja, wanneer hij nu zeker zou weten dat hij nooit kinderen wil, dan denk ik niet dat ik verder zou willen met de relatie. En dat kan dan maar beter op tijd, voordat je jaren verder bent. Tot nu toe heb ik nog de hoop en het idee dat het wel goed komt en dat hij wel wil, maar wat als het nou niet zo is.. maar ja die zekerheid kan hij mij niet geven.
Daarbij komt ook nog het probleem dat hij voor een tijd in het buitenland zit en ik hem pas met kerst weer zie. dus echt hierover praten is lastig (en duur...)
HIj is ontzettend bang voor een burgerlijk en saai leven, terwijl ik nog helemaal niet toe ben aan samenwonen/trouwen of wat dan ook. Maar goed, het kinderwens verhaal is wel een moeilijk punt en ik vind het heel moeilijk om hier nu 3 maanden mee te gaan zitten, en wat ik er nu precies mee meot. Heb ook niet echt een concrete vraag, meer of er meer mensen zijn met soortgelijke verhalen en hoe dit toen is opgelost..
Behalve dit twijfel ik absoluut niet over onze relatie..
ik ben nu bijna een jaar samen met mijn vriend, alles gaat super, we hebben lol samen, ik hou superveel van hem en hij van mij.
Nu hebben we het soms over kinderen (ook door mijn werk, veel mee bezig daarbij) en hij is heel duidelijk dat hij nog niet weet of hij wel kinderen wil. Hij kan het gewoon niet duidelijk zeggen, geen duidelijke nee en geen duidelijke ja. Ik weet van mezelf dat het wel een duidelijke ja is. absoluut niet op korte termijn, maar wel binnen 10 jaar. Dit is soms een behoorlijk moeilijk punt en ik ben bang dat het echt tussen ons in kan staan.
Het stomme is dat ik nu ergens heel veel over nadenk terwijl het daar nog lang de tijd niet voor is. (ben 23) Maar toch is het wel zo'n belangrijke 'levenskwestie' dat je daar wel enige consensus over moet hebben in je relatie. IEn iets waarin je moeilijk een middenweg kunt vinden. Ik wil hier nog helemaal niet over nadenken namelijk! Maar ja, wanneer hij nu zeker zou weten dat hij nooit kinderen wil, dan denk ik niet dat ik verder zou willen met de relatie. En dat kan dan maar beter op tijd, voordat je jaren verder bent. Tot nu toe heb ik nog de hoop en het idee dat het wel goed komt en dat hij wel wil, maar wat als het nou niet zo is.. maar ja die zekerheid kan hij mij niet geven.
Daarbij komt ook nog het probleem dat hij voor een tijd in het buitenland zit en ik hem pas met kerst weer zie. dus echt hierover praten is lastig (en duur...)
HIj is ontzettend bang voor een burgerlijk en saai leven, terwijl ik nog helemaal niet toe ben aan samenwonen/trouwen of wat dan ook. Maar goed, het kinderwens verhaal is wel een moeilijk punt en ik vind het heel moeilijk om hier nu 3 maanden mee te gaan zitten, en wat ik er nu precies mee meot. Heb ook niet echt een concrete vraag, meer of er meer mensen zijn met soortgelijke verhalen en hoe dit toen is opgelost..
Behalve dit twijfel ik absoluut niet over onze relatie..
vrijdag 5 oktober 2007 om 23:11
Je wil binnen nu en 10 jaar kinderen en je vriend twijfelt nog...?
Jullie relatie is absoluut geweldig maar als hij geen kinderen wil zou je bij hem weggaan.
Ik zou die kinderwens in een mooi doosje doen en een paar jaar in de kast zetten.
Je hebt zelf geen drang om perse morgen moeder te worden en de kinderwens van je vriend kan altijd nog groeien.
Je bent toch stapel op je mannetje? Zou zonde zijn als je dat weggooit omdat hij nog niet helemaal zeker is van zijn wens, wat krijg je ervoor terug? Een hork die wel kinderen wil.
Geniet lekker van jullie leventje met z'n twee en het feit dat hij nu twijfelt hoeft echt niet te betekenen dat hij nooit kinderen wil toch?
Jullie relatie is absoluut geweldig maar als hij geen kinderen wil zou je bij hem weggaan.
Ik zou die kinderwens in een mooi doosje doen en een paar jaar in de kast zetten.
Je hebt zelf geen drang om perse morgen moeder te worden en de kinderwens van je vriend kan altijd nog groeien.
Je bent toch stapel op je mannetje? Zou zonde zijn als je dat weggooit omdat hij nog niet helemaal zeker is van zijn wens, wat krijg je ervoor terug? Een hork die wel kinderen wil.
Geniet lekker van jullie leventje met z'n twee en het feit dat hij nu twijfelt hoeft echt niet te betekenen dat hij nooit kinderen wil toch?
zaterdag 6 oktober 2007 om 00:15
10 jaar is nog een hele lang tijd..
ik denk dat je te ver vooruit nadenkt.. neem het met de dag! ik weet niet hoe oud je vriend is, maar je hebt nog zoveeel jaren voor je!
dit is niet een ding wat je vandaag moet beslissen, daar heb je nog jaren de tijd voor. geef hem ook die tijd.
zelfs al ben je 30, en je vriend besluit dan alsnog dat ie geen kinderen wil, en jij wel, dan heb je nog de tijd om eventueel de relatie te verbreken. dat zal heel pijnlijk zijn, maar nogmaals, dit is niet iets om nu op je 23e je relatie voor te verbreken!
ik denk dat je te ver vooruit nadenkt.. neem het met de dag! ik weet niet hoe oud je vriend is, maar je hebt nog zoveeel jaren voor je!
dit is niet een ding wat je vandaag moet beslissen, daar heb je nog jaren de tijd voor. geef hem ook die tijd.
zelfs al ben je 30, en je vriend besluit dan alsnog dat ie geen kinderen wil, en jij wel, dan heb je nog de tijd om eventueel de relatie te verbreken. dat zal heel pijnlijk zijn, maar nogmaals, dit is niet iets om nu op je 23e je relatie voor te verbreken!
zaterdag 6 oktober 2007 om 02:55
Wichie,
Als hij ook rond de 23 is vind ik het helemaal niet raar dat hij dat nog niet weet. Tegen de tijd dat jullie 33 zijn en hij weet het nog niet..dan zou ik me eens zorgen gaan maken.
Kan het zijn dat je onbewust onzeker bent omdat hij een paar maanden weggaat en dat je daarom 'commitment' opmerkingen wil horen?
Als hij ook rond de 23 is vind ik het helemaal niet raar dat hij dat nog niet weet. Tegen de tijd dat jullie 33 zijn en hij weet het nog niet..dan zou ik me eens zorgen gaan maken.
Kan het zijn dat je onbewust onzeker bent omdat hij een paar maanden weggaat en dat je daarom 'commitment' opmerkingen wil horen?
zondag 7 oktober 2007 om 18:03
Jeetje. Het lijkt alsof ik mijn eigen verhaal lees en ik weer even 23 ben...... 17 jaar geleden.
Toen ik 23 was had ik dikke verkering met mijn toenmalige vriend. Hij wist het ook nog niet.. ik wel. En ik heb de adviezen opgevold van de mensen (dezelfde die je nu krijgt). "Er kan nog zoveel veranderen" en " je houdt toch van hem de rest is perfect". Klopt..... maar 10 jaar later was hij er uit... het werd een definitieve nee. En nog steeds was de rest perfect. Alleen... ik kon daar niet mee leven.... had ik het maar eerder geweten, en diep in mijn hart wist ik het wel. Hoe hij over kinderen sprak etc. etc. Ik ben dus bij hem weg gegaan. Gelukkig blijkt dat er meerdere waren bestaan. Met mijn huidige man heb ik 4 kinderen gekregen. Mijn ex is nog steeds mijn allerbeste vriend en met zijn nieuwe partner kunnen we het met zijn vieren meer dan prima vinden. Het is dus ' goed' gekomen. Maar ik wou .... dat ik het eerder had geweten.
Toen ik 23 was had ik dikke verkering met mijn toenmalige vriend. Hij wist het ook nog niet.. ik wel. En ik heb de adviezen opgevold van de mensen (dezelfde die je nu krijgt). "Er kan nog zoveel veranderen" en " je houdt toch van hem de rest is perfect". Klopt..... maar 10 jaar later was hij er uit... het werd een definitieve nee. En nog steeds was de rest perfect. Alleen... ik kon daar niet mee leven.... had ik het maar eerder geweten, en diep in mijn hart wist ik het wel. Hoe hij over kinderen sprak etc. etc. Ik ben dus bij hem weg gegaan. Gelukkig blijkt dat er meerdere waren bestaan. Met mijn huidige man heb ik 4 kinderen gekregen. Mijn ex is nog steeds mijn allerbeste vriend en met zijn nieuwe partner kunnen we het met zijn vieren meer dan prima vinden. Het is dus ' goed' gekomen. Maar ik wou .... dat ik het eerder had geweten.
zondag 7 oktober 2007 om 22:09
precies.. en dat is nu juist waar ik bang voor ben. Hij weet niet zeker of hij niet wil, maar ook niet of hij wel wil.. Hoewel ik stiekem wel denk dat hij ooit wel wil, maar misschien is dat juist ook wel weer een beetje hoop en goedpraterij. Het is gewoon erg moeilijk om het te laten rusten, omdat ik bang ben dat ik over 10 jaar een relatie moet gaan verbreken, wat ik dan eigenlijk 9 jaar eerder had kunnen doen.
Hij is sowieso al een beeje panisch qua samenwonen/teveel samen doen etc. Wil vooral niet te gesetteld overkomen bij zijn vrienden. Ik zit daar verder niet mee, vind het juist wel schattig. En het is ook wel te begrijpen, ik ben 23, afgestudeerd, baan, sinds kort een eigen (huur)huisje, werk waarin ik veel met kinderen krijgen bezig ben (hmm wat zou dat zijn.. ;)) , oud klasgenootjes die kinderen krijgen. Hij studeert nog minimaal 2 jaar, weinig vrienden die vaste relaties hebben, 1,5 jaar jonger dan ik.. Kan me voorstellen dat het voor hem benauwend werkt.
Ik kreeg trouwens vrijdag een mailtje van hem, nadat ik hem had verteld dat *** bevallen was. "Als ik ooit kinderen wil, dan niet voor mn 33e, 34e" of ik daarmee kon leven. Ben verder de discussie niet meer aangegaan omdat zoiets via de mail niet is te bepraten.
Met kerst ga ik een week naar hem toe en dan in februari is hij weer in Nederland. Tot die tijd het maar laten rusten denk ik...
Hij is sowieso al een beeje panisch qua samenwonen/teveel samen doen etc. Wil vooral niet te gesetteld overkomen bij zijn vrienden. Ik zit daar verder niet mee, vind het juist wel schattig. En het is ook wel te begrijpen, ik ben 23, afgestudeerd, baan, sinds kort een eigen (huur)huisje, werk waarin ik veel met kinderen krijgen bezig ben (hmm wat zou dat zijn.. ;)) , oud klasgenootjes die kinderen krijgen. Hij studeert nog minimaal 2 jaar, weinig vrienden die vaste relaties hebben, 1,5 jaar jonger dan ik.. Kan me voorstellen dat het voor hem benauwend werkt.
Ik kreeg trouwens vrijdag een mailtje van hem, nadat ik hem had verteld dat *** bevallen was. "Als ik ooit kinderen wil, dan niet voor mn 33e, 34e" of ik daarmee kon leven. Ben verder de discussie niet meer aangegaan omdat zoiets via de mail niet is te bepraten.
Met kerst ga ik een week naar hem toe en dan in februari is hij weer in Nederland. Tot die tijd het maar laten rusten denk ik...
zondag 7 oktober 2007 om 22:21
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:27
Tja.. het kan dus ook anders lopen. Mijn echtgenoot (die 6 jaar terug, voor hij mij leerde kennen, zei NOOIT NOOIT NOOIT te zullen trouwen) en met wie ik ook een kindje heb (vier jaar geleden, toen we elkaar net leerden kennen, zei hij NOOIT NOOIT NOOIT kinderen te willen) was er gewoon nog echt niet aan toe. Pas toen hij tot rust gekomen was, kwam er ruimte voor deze dingen. Jouw vriend heeft in zijn leven nog helemaal geen ruimte voor die dingen, en op zijn leeftijd vind ik het ook helemaal niet vreemd dat hij in zijn hoofd ook nog helemaal geen ruimte heeft hiervoor. Wat wipkipje al zegt, kijk eerst eens hoe jullie relatie zich ontwikkelt. En ga niet nu al plannen maken voor over tien jaar, want dan kan de wereld al wel vergaan zijn... met andere woorden, leef nu, want je weet gewoon niet hoe hij is over tien jaar, hoe jij bent over tien jaar, en of jullie uberhaupt nog samen zijn over tien jaar.
dinsdag 9 oktober 2007 om 13:45
Oriane, dat ken ik ja. Leerde hem kennen op mijn 23de, hij was 27. Hij wist het niet, of hij ooit kinderen wilde en ik dacht; dat zien we dan wel weer. Ik wilde pas rond mijn 30ste ofzo daar over nadenken.
Toen ik 29 was gingen we uit elkaar omdat we verschillende kinderwensen hadden. Ik wilde heel graag kinderen, een groot gezin. hij wilde ze perse niet. Ik verloor op dat moment de liefde van mijn leven, vreselijk vond ik het. Maar ja, verder met dit grote verschil ging ook niet....
Nu zijn we 7 jaar verder. Ik ben single en heb een dochter van 4. Ik mis die man nog steeds, heb nooit meer zo'n grote liefde gevonden. Maar als ik naar mijn dochter kijk; nee, die had ik nooit willen missen. Voor geen 10 grote liefdes. Zij blijkt uiteindelijk mijn allergrootste liefde.
TO, ik weet niet of ik het had willen weten op mijn 23de, dat het een definitief nee zou worden. Ik heb wel 6 fantastische jaren met hem gehad en daar heb ik mooie herinneringen aan. Die herinneringen hangen te blinken als kralen aan mijn levenketting, het zijn een paar van de bijzonderste en mooiste kralen die er tussen hangen.
Ik heb ook vaak gedacht dat hij vast wel overstag zou gaan, later. Het is alleen; je kan niet van te voren voorspellen hoe de dingen lopen en dat moet je ook niet willen denk ik. Je kunt je leven gewoon niet helemaal plannen zover vooruit. Leef wat meer bij het nu, geniet van het nu. Want nu heb je binnen, later moet je nog maar afwachten. Ga geen mooie dingen uit de weg, omdat ze je later misschien wel eens pijn op zouden kunnen leveren.
Toen ik 29 was gingen we uit elkaar omdat we verschillende kinderwensen hadden. Ik wilde heel graag kinderen, een groot gezin. hij wilde ze perse niet. Ik verloor op dat moment de liefde van mijn leven, vreselijk vond ik het. Maar ja, verder met dit grote verschil ging ook niet....
Nu zijn we 7 jaar verder. Ik ben single en heb een dochter van 4. Ik mis die man nog steeds, heb nooit meer zo'n grote liefde gevonden. Maar als ik naar mijn dochter kijk; nee, die had ik nooit willen missen. Voor geen 10 grote liefdes. Zij blijkt uiteindelijk mijn allergrootste liefde.
TO, ik weet niet of ik het had willen weten op mijn 23de, dat het een definitief nee zou worden. Ik heb wel 6 fantastische jaren met hem gehad en daar heb ik mooie herinneringen aan. Die herinneringen hangen te blinken als kralen aan mijn levenketting, het zijn een paar van de bijzonderste en mooiste kralen die er tussen hangen.
Ik heb ook vaak gedacht dat hij vast wel overstag zou gaan, later. Het is alleen; je kan niet van te voren voorspellen hoe de dingen lopen en dat moet je ook niet willen denk ik. Je kunt je leven gewoon niet helemaal plannen zover vooruit. Leef wat meer bij het nu, geniet van het nu. Want nu heb je binnen, later moet je nog maar afwachten. Ga geen mooie dingen uit de weg, omdat ze je later misschien wel eens pijn op zouden kunnen leveren.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 9 oktober 2007 om 14:27
Op de kinderen pijler is een topic over: Kinderwens, maar vriend nog niet. Daar kan je zeker mee komen schrijven.
Ik heb ook een hele sterke kinderwens, al hoeft het voor mij zeker niet meteen nu. Mijn vriend wil zeker niet beginnen met proberen binnen nu en 10 jaar, terwijl ik voor mijn 30ste toch echt heel graag de eerste wil. (= over 5 jaar)
Het is dat mijn vriend echt wel graag kinderen wil, maar als hij heel stellig zou zijn in het niet willen van kinderen, dan weet ik niet of ik nog bij hem zou zijn. Vast wel, want hij is geweldig. Maar het was wel een vraag die ik al vrij vroeg in onze relatie stelde.
Probeer het nu even naast je neer te leggen. Hij zit nu in het buitenland, dus dat is geen moment om een serieus gesprek neer te leggen. In de tussentijd kan jij alles voor jezelf op een rijtje zetten (wat als hij nooit wil, wat als hij er niet over na wil denken de komende paar jaar, wat zou voor mij reden zijn om bij hem weg te gaan, wat zou voor mij een reden zijn om zeker bij hem te blijven. etc)
Ik heb ook een hele sterke kinderwens, al hoeft het voor mij zeker niet meteen nu. Mijn vriend wil zeker niet beginnen met proberen binnen nu en 10 jaar, terwijl ik voor mijn 30ste toch echt heel graag de eerste wil. (= over 5 jaar)
Het is dat mijn vriend echt wel graag kinderen wil, maar als hij heel stellig zou zijn in het niet willen van kinderen, dan weet ik niet of ik nog bij hem zou zijn. Vast wel, want hij is geweldig. Maar het was wel een vraag die ik al vrij vroeg in onze relatie stelde.
Probeer het nu even naast je neer te leggen. Hij zit nu in het buitenland, dus dat is geen moment om een serieus gesprek neer te leggen. In de tussentijd kan jij alles voor jezelf op een rijtje zetten (wat als hij nooit wil, wat als hij er niet over na wil denken de komende paar jaar, wat zou voor mij reden zijn om bij hem weg te gaan, wat zou voor mij een reden zijn om zeker bij hem te blijven. etc)
donderdag 11 oktober 2007 om 20:01
Tja, het kan idd verkeren. Maar toch... Als ik 23 zou zijn en zeker zou weten dat mijn vriend géén kinderen zou willen en ik wel...dan zou ik met de relatie stoppen. Iemand schreef hier dat je dat ook nog op je dertigste kan beslissen, dat er dan nog geen man overboord is. Ik denk daar toch iets anders over: waarom jaren in een relatie steken als er op de lange termijn geen toekomst in zit?
Moeilijk, want in hoeverre moet je een 23/21-jarige serieus nemen als hij/zij zegt geen kinderen te willen? Flauw eigenlijk, want als iemand op die leeftijd zegt wél kinderen te willen, wordt dat wél serieus genomen. Ze niet-willen is kennelijk nog steeds niet geaccepteerd.
Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? Weet ik eigenlijk ook niet....
Moeilijk, want in hoeverre moet je een 23/21-jarige serieus nemen als hij/zij zegt geen kinderen te willen? Flauw eigenlijk, want als iemand op die leeftijd zegt wél kinderen te willen, wordt dat wél serieus genomen. Ze niet-willen is kennelijk nog steeds niet geaccepteerd.
Wat wil ik nou eigenlijk zeggen? Weet ik eigenlijk ook niet....
vrijdag 12 oktober 2007 om 14:20
Nee, nee, je snapt het misschien verkeerd.
Ik vind dat iedereen voor zich moet weten of ie kinderen wil of niet. Maar als in een relatie de een niet wil en de ander wél, dan moet je een keuze maken. Dan moet je de afweging maken of je liefde voor die persoon groter is dan je kinderwens.
Ik geloof niet dat je relatie alleen goed genoeg is als er kinderen komen, maar als er zo'n verschil in toekomstvisie is, zó onverenigbaar, dan kunnen beiden hun toekomst misschien beter met iemand anders doorbrengen.
Ik vind dat iedereen voor zich moet weten of ie kinderen wil of niet. Maar als in een relatie de een niet wil en de ander wél, dan moet je een keuze maken. Dan moet je de afweging maken of je liefde voor die persoon groter is dan je kinderwens.
Ik geloof niet dat je relatie alleen goed genoeg is als er kinderen komen, maar als er zo'n verschil in toekomstvisie is, zó onverenigbaar, dan kunnen beiden hun toekomst misschien beter met iemand anders doorbrengen.
vrijdag 12 oktober 2007 om 14:35
Ik ben 23, mijn vriend en ik zijn nu 3,5 jaar bij elkaar, en ook hij weet het nog niet zeker. We hebben het er al wel eens over gehad natuurlijk, maar hij heeft zoiets van: Op dit moment wil ik ze (nog) niet, maar ik ga er wel vanuit dat dat in de loop der jaren verandert. Ik wil ze wel, maar nu gewoon nog niet, en ik zou ook niet weten wanneer wel. We zijn ook nog hartstikke jong, dus ik maak me daar niet druk over.
Mocht het uiteindelijk zo zijn, dat ik ze echt wil, maar hij zeker niet, dan zal ik wel bij hem weggaan. Ik wil namelijk uiteindelijk wel kinderen, maar dat is nu nog helemaal niet aan de orde.
Mocht het uiteindelijk zo zijn, dat ik ze echt wil, maar hij zeker niet, dan zal ik wel bij hem weggaan. Ik wil namelijk uiteindelijk wel kinderen, maar dat is nu nog helemaal niet aan de orde.
vrijdag 12 oktober 2007 om 15:04
Zoals ik het lees is hij er toch ook wel mee bezig, hij begon er zelf over in zijn mail toch?
Ik zou me voorlopig nog geen zorgen maken, er niet elke week over beginnen
Zoals ik het lees komt het wel goed....
En badmeester....een kinderwens is niet belangrijker dan liefde MAAR
als de 1 heel stellig is in het wel kinderen willen en de ander niet zou ik me zo voor kunnen stellen dat het tussen een paar in kan gaan staan.
De een gaat het de ander kwalijk nemen....
Niet helemaal eerlijk, maar het gebeurd....
Ik zou me voorlopig nog geen zorgen maken, er niet elke week over beginnen
Zoals ik het lees komt het wel goed....
En badmeester....een kinderwens is niet belangrijker dan liefde MAAR
als de 1 heel stellig is in het wel kinderen willen en de ander niet zou ik me zo voor kunnen stellen dat het tussen een paar in kan gaan staan.
De een gaat het de ander kwalijk nemen....
Niet helemaal eerlijk, maar het gebeurd....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 12 oktober 2007 om 15:05
Het kan ook andersom. Toen ik 23 was, wist ik zeker dat ik ooit kinderen zou krijgen. Als mijn vriend en ik er toen serieus over hadden gepraat en er conclusies aan hadden verbonden, hadden we nu niet meer bij elkaar geweest. Van hem hoefde het allemaal niet zo en voor mij was het iets dat "later" wel kwam. Totdat ik een keer iets op tv zag over kindervrijheid. Er ging een wereld voor me open en sindsdien word ik er steeds zekerder van dat ik geen kinderen wil.
To the point
Ik bedoel hiermee te zeggen dat je op zo'n jonge leeftijd niet altijd weet wat je over 10 jaar wil. Is het dan wijs om nu al consequenties te verbinden aan iets wat je over 10 jaar pas wil en waarvan je vriend nog niet zeker weet óf hij het wil? Als een van jullie van gedachten verandert is het zonde als je dan al de relatie hebt verbroken.
Aan de andere kant, kan ik ook begrijpen wat Oriane zegt. Als de een echt niet wil en de ander wel (en geen van beiden wil "concessies" doen), heeft het dan nog zoveel zin om bij elkaar te blijven. Zoals je zelf al zegt: er is geen gulden middenweg.
Ik heb het gevoel dat hij nog erg in zijn "jonge-student-met-veel-vrienden-leventje" zit. Jij bent wat ouder en misschien al wat volwassener dan hij. Ik denk dat hij er nog niet aan toe is om te denken aan trouwen/samenwonen, laat staan kinderen.
En wat geeft het dat je een paar maanden moet wachten tot je hier serieus met hem over kan praten? Is het echt zo belangrijk dat je dit per se nu wil bespreken? Of zou je het zonde van je tijd vinden als in februari blijkt dat hij inderdaad geen kinderen wil? En wat dan nog? Dan ben je 24 en ben je nog steeds hartstikke jong
To the point
Ik bedoel hiermee te zeggen dat je op zo'n jonge leeftijd niet altijd weet wat je over 10 jaar wil. Is het dan wijs om nu al consequenties te verbinden aan iets wat je over 10 jaar pas wil en waarvan je vriend nog niet zeker weet óf hij het wil? Als een van jullie van gedachten verandert is het zonde als je dan al de relatie hebt verbroken.Aan de andere kant, kan ik ook begrijpen wat Oriane zegt. Als de een echt niet wil en de ander wel (en geen van beiden wil "concessies" doen), heeft het dan nog zoveel zin om bij elkaar te blijven. Zoals je zelf al zegt: er is geen gulden middenweg.
Ik heb het gevoel dat hij nog erg in zijn "jonge-student-met-veel-vrienden-leventje" zit. Jij bent wat ouder en misschien al wat volwassener dan hij. Ik denk dat hij er nog niet aan toe is om te denken aan trouwen/samenwonen, laat staan kinderen.
En wat geeft het dat je een paar maanden moet wachten tot je hier serieus met hem over kan praten? Is het echt zo belangrijk dat je dit per se nu wil bespreken? Of zou je het zonde van je tijd vinden als in februari blijkt dat hij inderdaad geen kinderen wil? En wat dan nog? Dan ben je 24 en ben je nog steeds hartstikke jong
vrijdag 12 oktober 2007 om 15:11
Nou, als mijn gevoel om géén kinderen te willen net zo sterk is als andermans gevoel om wél kinderen te willen, kan dat flink botsen. Ik wil ab-so-luut geen kinderen. Ik moet er niet aan denken om élke dag een kind om me heen te hebben en er altijd de verantwoordelijkheid voor te hebben.
Aan de andere kant zijn er genoeg mensen die menen absoluut niet zonder kinderen te kunnen. Die het juist een verrijking van hun leven vinden om een kind op te voeden. Die er niet aan moeten denken hun leven te leven zonder een kind.
En dan moet een van die mensen toegeven aan de ander? Ik denk niet dat dat werkt.
vrijdag 12 oktober 2007 om 15:41
mariska 76, totaal eens, het moet een keuze van beide zijn. feit blijft wel dat, wanneer de een wel en de ander geen (latente) kinderwens heeft, en er niet over gesproken wordt er een moment zal komen dat er gekozen moet worden door een van beide. ik heb van dichtbij meegemaakt dat zo een relatie van 11 jaar, inclusief 2 jaar huwelijk, werd afgebroken. zit ook niemand op te wachten lijkt me. zeker niet als je tegen de 40 loopt aan te hikken tegen die tijd ...
