Relaties
alle pijlers
vriend wil het niet weten als ik vreemdga...(?)
vrijdag 18 mei 2007 om 22:37
Ben ik het van plan... nee... loop ik met de gedachte... nee, ben ik verliefd op een ander of doet een ander ook maar een van die vlindertjes in mijn buik met zijn fladders slaan... nee ook niet... heb ik iets gemist... nou ja ik weet het niet, misschien wel...?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
zaterdag 19 mei 2007 om 01:39
Das een goeie vraag! Hij zegt dat hij het zelf niet zou willen en ik denk heel eerlijk gezegd ook niet dat ik het van hem wel zou accepteren... Ik heb hem ook gezegd dat als hij vreemd zou gaan dat ik het wel zou willen weten... Ik krijg (gevoelsmatig) bij hem ook niet het idee dat hij daar mee bezig is. Zo laat hij dingen als hyves en andere contact methodes helemaal links liggen, hij heeft zelf dus geen behoefte om contacten aan te halen of nieuwe mensen te leren kennen.
Hij heeft ook niet gezegd dat ik het moet doen, of dat hij zou willen dat ik het zou doen, alleen dat als ik het doe dat hij het niet wil weten zolang ik maar bij hem terug kom... Ik denk trouwens niet dat het iets voor mij is om te doen, denk dat de emoties me om de oren zullen vliegen en me het niet veel goed zal doen.
Hij heeft ook niet gezegd dat ik het moet doen, of dat hij zou willen dat ik het zou doen, alleen dat als ik het doe dat hij het niet wil weten zolang ik maar bij hem terug kom... Ik denk trouwens niet dat het iets voor mij is om te doen, denk dat de emoties me om de oren zullen vliegen en me het niet veel goed zal doen.
zaterdag 19 mei 2007 om 01:45
Ik vind het gewoon een beetje raar dat hij daarover begint, terwijl jij daar niet eens over na hebt gedacht! Wel weet ik dat de meeste mensen dingen naar een ander toe brengen, zoals ze dat zelf graag zouden zien of doen.
Niet dat dat hier zo hoeft te zijn, maar als hij uit zichzelf gaat zeggen dat als je vreemdgaat in dat half jaar, hij liever heeft dat jij dat niet vertelt maar gewoon bij hem terug komt, zegt dat mij dat hij dat ook voor zichzelf zo in gedachten heeft. Niet dat hij plannen heeft om vreemd te gaan, maar als het mocht gebeuren, ziet hij liefst dat hij dat dan niet hoeft te vertellen en gewoon bij jou terug kan komen.
Niet dat dat hier zo hoeft te zijn, maar als hij uit zichzelf gaat zeggen dat als je vreemdgaat in dat half jaar, hij liever heeft dat jij dat niet vertelt maar gewoon bij hem terug komt, zegt dat mij dat hij dat ook voor zichzelf zo in gedachten heeft. Niet dat hij plannen heeft om vreemd te gaan, maar als het mocht gebeuren, ziet hij liefst dat hij dat dan niet hoeft te vertellen en gewoon bij jou terug kan komen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 19 mei 2007 om 01:46
Was ook mijn eerste vraag! Tenzij je een open relatie hebt (maar dat maak ik niet op uit jouw tekst), vind ik dit een rare gedachte. Lijkt wel alsof hij voor zichzelf de weg wil vrijmaken zonder 'gedonder' achteraf! Zit nu in het buitenland en denk toch echt dat mijn vriend het wel zou willen weten als ik vreemdging (en z'n conclusies zou trekken). En ik ook van hem trouwens. Tuurlijk kan er in een half jaar veel gebeuren, maar wil je relatie het overleven, dan moet je op z'n minst eerlijk tegen elkaar (kunnen) zijn. Overigens kan er in dat half jaar veel gebeuren. Niet dat ik je wil ontmoedigen, maar ik betwijfel of de relatie met mijn vriend standhoudt als ik weer in Nederland ben (en dat heeft niets met vreemdgaan te maken). Terwijl we dus wel al 6 jaar samen waren...
zaterdag 19 mei 2007 om 02:01
Ik vroeg hem of hij bang was dat ik vreemd zou gaan, waarop hij dit antwoorde... Ik merkte aan zijn stemming en de dingen die hij zei dat hij zich onzeker voelde over of ik wel bij hem wou blijven als ik terug kwam in NL. Hij support me dat ik weg ga, vind het leuk voor mij, maar kijkt er niet naar uit.
Ik denk dat het wel zijn eigen instelling is, maar ik heb niet het idee dat hij als ik weg ga zijn kans schoon ziet zeg maar. Ik heb hem wel gevraagd of hij vreemd zou (kunnen) gaan, hij zei van niet omdat ik hem te dierbaar ben en hij niets zou willen doen waardoor hij mij kwijt zou kunnen raken.
Ik denk dat het wel zijn eigen instelling is, maar ik heb niet het idee dat hij als ik weg ga zijn kans schoon ziet zeg maar. Ik heb hem wel gevraagd of hij vreemd zou (kunnen) gaan, hij zei van niet omdat ik hem te dierbaar ben en hij niets zou willen doen waardoor hij mij kwijt zou kunnen raken.
zaterdag 19 mei 2007 om 02:13
Ja natuurlijk zegt hij dat, zou ik ook zeggen! Ik wil ook niet beweren dat hij het van plan is, maar met deze vraag en zijn opstelling lijkt het wel alsof hij de mogelijkheid niet onwaarschijnlijk acht en dat zelf liever niet zou vertellen.
Wat zou jij daar van vinden? Ik zou met hem toch ook die optie bespreken, en niet alleen de optie dat jij misschien vreemd zou gaan.
Wat zou jij daar van vinden? Ik zou met hem toch ook die optie bespreken, en niet alleen de optie dat jij misschien vreemd zou gaan.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 19 mei 2007 om 08:32
Communiceren!!!!!
Als jij vreemd gaat wie hij het niet weten.
De volgende zin kwam er achteraan in zijn hoofd ,want ik vertel het liever ook niet als ik me niet kan inhouden in dat half jaar.Al dat ingewikkelde gezeur heb ik geen zin in, is een typisch mannelijke gedachte.
Moet dat eigelijk je inhouden??
Dat zou ik maar s bespreken, staat onze relatie onder vuur als dat gebeurt.
Of kunnen wij een geestelijk band die heel stevig is scheiden van een beetje lust.
zou ff nog een goed gesprek houden before you go.
Als je daar zit, is het niet zo handig, afstand schept zoiezo iets ingewikkelds gevoelsmatig.
Als jij vreemd gaat wie hij het niet weten.
De volgende zin kwam er achteraan in zijn hoofd ,want ik vertel het liever ook niet als ik me niet kan inhouden in dat half jaar.Al dat ingewikkelde gezeur heb ik geen zin in, is een typisch mannelijke gedachte.
Moet dat eigelijk je inhouden??
Dat zou ik maar s bespreken, staat onze relatie onder vuur als dat gebeurt.
Of kunnen wij een geestelijk band die heel stevig is scheiden van een beetje lust.
zou ff nog een goed gesprek houden before you go.
Als je daar zit, is het niet zo handig, afstand schept zoiezo iets ingewikkelds gevoelsmatig.
zaterdag 19 mei 2007 om 08:47
communiceren, en dat doen ze dan ook.
Nu wordt het besproken en zou dat weer verdacht zijn.
Je gaat een half jaar weg, er is besproken dat je het gemist hebt dat je nooit met een ander een ervaring hebt gehad. Dus telt hij 1 en 1 op en komt tot 2.
een half jaar in buitenland kan jou in verleiding brengen, en hoe zou hij dat vinden? Hij is tot de conclusie gekomen dat hij het in dat geval liever niet weet. Dat is een keus, want eerlijkheid vraagt vaak ook een concequentie. en die consequentie wil hij niet nemen. Hij wil geen pijn en twijfel in zo'n geval hij wil niet onzeker worden. Zijn zekerheid haalt hij uit dat je bij hem dan terug komt in zo'n geval. Zijn twijfel en onzekerheid zit in de eerlijkheid waarin hij nu al inschat dat je door vreemd te gaan hem in een dilemma brengt, een dilemma waar hij niet aan wil denken.
Daaruit kun je halen dat hij het ook niet super vind als je zou vreemdgaan. Jij zal dus met het schuldgevoel zitten als je het wel doet. Niets uitpraten om je geweten te schonen.
Het is een manier en het is zijn manier. Dat hij het bespreekt van te voren vind ik alleen maar heel volwassen en realistisch. Maar de keus is nog altijd aan jou om er ook iets mee te gaan doen. Je weet in ieder geval hoe hij er tegenover staat.
Of hij andersom niet liever ook zijn mond had gehouden? Dat hoeft op zich niet, ik denk dat je met een dergelijke gesprek gewoon van te voren aan geeft wat men in zo'n geval het liefste heeft. Uiteraard zal trouw blijven de eerste wens zijn maar stel het lukt niet? Wat wil je dan dat ik doe? Heel goed dus dat jullie daar juist niet de ogen voor sluiten en ook dit bespreken met elkaar.
Nu wordt het besproken en zou dat weer verdacht zijn.
Je gaat een half jaar weg, er is besproken dat je het gemist hebt dat je nooit met een ander een ervaring hebt gehad. Dus telt hij 1 en 1 op en komt tot 2.
een half jaar in buitenland kan jou in verleiding brengen, en hoe zou hij dat vinden? Hij is tot de conclusie gekomen dat hij het in dat geval liever niet weet. Dat is een keus, want eerlijkheid vraagt vaak ook een concequentie. en die consequentie wil hij niet nemen. Hij wil geen pijn en twijfel in zo'n geval hij wil niet onzeker worden. Zijn zekerheid haalt hij uit dat je bij hem dan terug komt in zo'n geval. Zijn twijfel en onzekerheid zit in de eerlijkheid waarin hij nu al inschat dat je door vreemd te gaan hem in een dilemma brengt, een dilemma waar hij niet aan wil denken.
Daaruit kun je halen dat hij het ook niet super vind als je zou vreemdgaan. Jij zal dus met het schuldgevoel zitten als je het wel doet. Niets uitpraten om je geweten te schonen.
Het is een manier en het is zijn manier. Dat hij het bespreekt van te voren vind ik alleen maar heel volwassen en realistisch. Maar de keus is nog altijd aan jou om er ook iets mee te gaan doen. Je weet in ieder geval hoe hij er tegenover staat.
Of hij andersom niet liever ook zijn mond had gehouden? Dat hoeft op zich niet, ik denk dat je met een dergelijke gesprek gewoon van te voren aan geeft wat men in zo'n geval het liefste heeft. Uiteraard zal trouw blijven de eerste wens zijn maar stel het lukt niet? Wat wil je dan dat ik doe? Heel goed dus dat jullie daar juist niet de ogen voor sluiten en ook dit bespreken met elkaar.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
zaterdag 19 mei 2007 om 09:35
Ik vind het helemaal niet overkomen alsof je vriend "zelf wat van plan is". Volgens mij is hij realistisch en bang je kwijt te raken. Denk ook dat je er niets mee hoeft te doen. Lekker weg gaan een half jaar en dan zie je het wel. Alleen weet je nu dus, dat mocht er iets gebeuren, maar je wilt wel terug naar je vriend, hij het niet wil weten. Ik vind het vrij duidelijk.
Hij zegt zelf toch ook dat hij niet vreemd zal gaan en haar absoluut niet kwijt wil.
Hij zegt zelf toch ook dat hij niet vreemd zal gaan en haar absoluut niet kwijt wil.
zaterdag 19 mei 2007 om 09:51
Tja, dat was toch ook wel een van mijn eerste gedachtes. Het klinkt een beetje als indekken of zo.... Dat hij later kan zeggen, mocht je er achter komen, "Ja, maar we zouden toch niks zeggen?!".
Dát of hij wil het niet weten omdat hij niet wil dat het over is tussen jullie beiden en hij weet ook dat hij er niet mee zou kunnen leven. Dus dan maar liever niks weten...
zaterdag 19 mei 2007 om 09:57
Ehm...hoe ga ik dit vertellen...? Nou ja, zo dan maar:
Lang lang geleden voor internet, hyves e.d. kwamen mensen elkaar ook weleens tegen. Live en al in een primitief soort drinkgelegenheid genaamd kroeg, soms zelfs in zo'n voedselvergaarplek genaamd supermarkt. En jawel hoor, af en toe zelfs op festiviteiten waarbij de verjaardag van een der vrinden werd gevierd met veel jolijt. Ach, en je gelooft het vast niet, men liep vroeger zelfs weleens over straat en zag daar een aardig meisje lopen, zomaar los in het wild! Wellicht dat hij ook zonder hyves en zo toch wel een methode zou kunnen vinden om contacten te leggen?!
*Kon het niet laten*
zaterdag 19 mei 2007 om 09:59
Swiebie je vriend denkt idd. niet in de richting dan is mijn pad ook vrij in dat halve jaar.Hij is gewoon oprecht eerlijk en het siert hem vind ik zelfs dat hij het bespreekbaar maakt en zo (voor eventuele) pijn gespaard wil blijven.Hij zou het niet kunen verdragen om, zo je zelf al zegt, jij hem te dierbaar bent.
Mag ik vragen met wat je hiermee bedoeld?
""Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan""
Mag ik vragen met wat je hiermee bedoeld?
""Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan""
zaterdag 19 mei 2007 om 10:07
Oja Swiebie nog een vraagje.Wat is de redne van je halfjaar vertrek?Studie?Of gewoon zomaar kijken wat er nog meer op de wereld valt te ontdekken gewoon tijd voor jou zelf?
Stukje van net was mss. wat onduidelijk.Ik begrijp dat jullie relatie niet gelijkwaardig begon.Mijn vraag dus daarover,waarom dat zo was.Hij niet 1rst 100%,toen jij wel en nu is het goed.Toch bleef het je achtervolgen een tijd die ongelijkwaardigheid.In welke zin?
Stukje van net was mss. wat onduidelijk.Ik begrijp dat jullie relatie niet gelijkwaardig begon.Mijn vraag dus daarover,waarom dat zo was.Hij niet 1rst 100%,toen jij wel en nu is het goed.Toch bleef het je achtervolgen een tijd die ongelijkwaardigheid.In welke zin?
zaterdag 19 mei 2007 om 10:10
zaterdag 19 mei 2007 om 10:10
