Relaties
alle pijlers
vriend wil het niet weten als ik vreemdga...(?)
vrijdag 18 mei 2007 om 22:37
Ben ik het van plan... nee... loop ik met de gedachte... nee, ben ik verliefd op een ander of doet een ander ook maar een van die vlindertjes in mijn buik met zijn fladders slaan... nee ook niet... heb ik iets gemist... nou ja ik weet het niet, misschien wel...?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
zaterdag 19 mei 2007 om 13:40
Wat raar dat veel schrijvers hier denken dat hij het zegt om zelf een vrijbrief te hebben. En ook een vreemde discussie dat het egoïstisch van haar is om hem "on hold" te zetten voor een half jaar. Ik ben blij dat je je er niet door van je stuk lijkt te laten brengen Swiebie.
Ik snap jouw insteek van elkaar de vrijheid gunnen, en ook de vrijheid om jezelf te ontwikkelen. Als de liefde echt diep zit en het vertrouwen er is, dan kan je elkaar dingen gunnen, dan kan je een stap terug doen om de ander zijn of haar ontwikkeling te gunnen. Zeker gezien jullie leeftijdsverschil/verschil in ervaring, is dat nog belangrijker dan gemiddeld. Ik vind het alleen maar goed van hem, en ook heel goed van jou dat je je niet wegcijfert.
Elk stel is anders, en als de ander iets wil waar je echt niet mee kan leven, dan betekent het misschien dat je niet bij elkaar past. Dat zie ik bij jullie niet. Om direct de conclusie te trekken dat de relatie scheef zit omdat dit stel iets wil/doet dat jij niet zou doen... :o
Ik sluit me verder helemaal aan bij Doddie: jullie praten erover, hij is realistisch en hij geeft gewoon aan waar hij zich (niet) prettig bij voelt. Niets meer en niets minder wat mij betreft.
Veel succes!
Ik snap jouw insteek van elkaar de vrijheid gunnen, en ook de vrijheid om jezelf te ontwikkelen. Als de liefde echt diep zit en het vertrouwen er is, dan kan je elkaar dingen gunnen, dan kan je een stap terug doen om de ander zijn of haar ontwikkeling te gunnen. Zeker gezien jullie leeftijdsverschil/verschil in ervaring, is dat nog belangrijker dan gemiddeld. Ik vind het alleen maar goed van hem, en ook heel goed van jou dat je je niet wegcijfert.
Elk stel is anders, en als de ander iets wil waar je echt niet mee kan leven, dan betekent het misschien dat je niet bij elkaar past. Dat zie ik bij jullie niet. Om direct de conclusie te trekken dat de relatie scheef zit omdat dit stel iets wil/doet dat jij niet zou doen... :o
Ik sluit me verder helemaal aan bij Doddie: jullie praten erover, hij is realistisch en hij geeft gewoon aan waar hij zich (niet) prettig bij voelt. Niets meer en niets minder wat mij betreft.
Veel succes!
zaterdag 19 mei 2007 om 16:01
Nou, dat zegt het wel zo'n beetje idd. Maar in feite is de ander er natuurlijk ook bij. De ander kan kiezen of hij/zij hiermee kan leven. Als hij zegt dat hij er mee kan leven dat ze een half jaar weg gaat, prima. Zou hij aangeven dat hij er niet mee kan leven en zou zij toch weg gaan met de gedachte "hij wacht toch wel" dan is dat niet oke. Of hij dan wacht of niet...tja...dat is dus het stukje eigen verantwoordelijkheid van hem.
zaterdag 19 mei 2007 om 16:56
Precies Minny,het ging een beetje een verkeerde kant op denk ik hier,dat het hem goed uitkwam.of haar goed uitkwam oid.Uiteindelijk zo zij 2 er over kunnen praten dan is er niets aan de hand.En geven ze elkaar in die zin de vrijheid Aan een ieder of ze ermee overweg kunnen ja of de nee.
Veel plezier iig. Swiebie als je gaat,O+.
zaterdag 19 mei 2007 om 21:57
Ik ben het er niet mee eens dat je je egoïstisch opstelt wanneer één van de twee voor een half jaar naar het buitenland vertrekt. Mijn vriend is ook een aantal jaar ouder dan ik, waardoor hij al veel van de wereld had gezien en ik niet. Hij had er niet meer zoveel behoefte aan om te reizen of in het buitenland te wonen, terwijl ik dat steeds meer begon te krijgen. Toen ik de mogelijkheid kreeg om voor ruim een half jaar naar het buitenland te gaan, hebben we hier samen over gepraat en net zoals Swiebies vriend was hij trots op me dat ik dit doe en steunde hij me ook, maar hij keek er niet naar uit.
Waarom ik verwacht dat onze relatie toch stukloopt zodra ik terugkom? Niet omdat we veranderd zijn. We hebben ook altijd 1 tot 2 keer per week een uur gebeld zodat we toch van elkaars leven op de hoogte bleven. Meer omdat we allebei verschillende dingen willen. Hier dacht ik eerder niet echt over na, maar nu des te meer...
Waarom ik verwacht dat onze relatie toch stukloopt zodra ik terugkom? Niet omdat we veranderd zijn. We hebben ook altijd 1 tot 2 keer per week een uur gebeld zodat we toch van elkaars leven op de hoogte bleven. Meer omdat we allebei verschillende dingen willen. Hier dacht ik eerder niet echt over na, maar nu des te meer...
zaterdag 19 mei 2007 om 22:15
Gedeeltelijk ben ik het met Lindy eens; je relatie staat op nummer 1 en dan pas komt al het andere.
Dat hoeft een reis of studie elders op de wereld niet uit te sluiten natuurlijk. Het is maar net wat je daar samen van vindt en zoals ik het kan inschatten zit dat bij Swiebie en haar vriend wel goed.
Daarbij vind ik het redelijk als hij niet wil weten of je bent vreemdgegaan in dat halve jaar. Ik zou dat zelf ook niet willen weten. Ik ben bang dat mijn nieuwsgierigheid het zou winnen en ik er toch naar zou gaan vissen maar eigenlijk zou ik het niet willen weten. Wel als ik zou merken dat mijn man nog in gedachten ergens anders is en veel mailt en stiekem belt en zo, dan is er iets nog niet afgesloten voor hem blijkbaar en dan wil ik er bij betrokken worden want dan gaat het over het voortbestaan van onze relatie.
Heel begrijpelijk dat mensen dit standpunt niet begrijpen maar ik heb ervaren dat de waarheid op vreemdgaan gebied zoveel kapot maakt bij mensen die nog helemaal niet klaar zijn met elkaar, dat ik er voor zou kiezen geen informatie te willen hebben over gerollebol in den vreemde.
Ik heb trouwens het idee dat de vriend van Swiebie niet zozeer een vrijbrief wil hebben maar meer duidelijk wil maken dat áls het zou gebeuren hij daar in ieder geval hun relatie niet door kapot wil laten gaan.
Dat hoeft een reis of studie elders op de wereld niet uit te sluiten natuurlijk. Het is maar net wat je daar samen van vindt en zoals ik het kan inschatten zit dat bij Swiebie en haar vriend wel goed.
Daarbij vind ik het redelijk als hij niet wil weten of je bent vreemdgegaan in dat halve jaar. Ik zou dat zelf ook niet willen weten. Ik ben bang dat mijn nieuwsgierigheid het zou winnen en ik er toch naar zou gaan vissen maar eigenlijk zou ik het niet willen weten. Wel als ik zou merken dat mijn man nog in gedachten ergens anders is en veel mailt en stiekem belt en zo, dan is er iets nog niet afgesloten voor hem blijkbaar en dan wil ik er bij betrokken worden want dan gaat het over het voortbestaan van onze relatie.
Heel begrijpelijk dat mensen dit standpunt niet begrijpen maar ik heb ervaren dat de waarheid op vreemdgaan gebied zoveel kapot maakt bij mensen die nog helemaal niet klaar zijn met elkaar, dat ik er voor zou kiezen geen informatie te willen hebben over gerollebol in den vreemde.
Ik heb trouwens het idee dat de vriend van Swiebie niet zozeer een vrijbrief wil hebben maar meer duidelijk wil maken dat áls het zou gebeuren hij daar in ieder geval hun relatie niet door kapot wil laten gaan.
zaterdag 19 mei 2007 om 22:49
Mijn vriend besloot vorig jaar in het voorjaar dat hij een half jaar in een ontwikkelingsland wilde wonen en werken. Ik kon vanwege mijn werk niet mee, en het was ook helemaal niet zeker of ik hem wel kon bezoeken daar. uiteindelijk ben ik er wel 2,5 maand geweest overigens.
Wij zijn al 9 jaar samen, sinds mijn 18e, hij is drie jaar ouder. Voor ons was het helemaal geen 'on hold' zetten, we zijn nog steeds verreweg het belangrijkste voor elkaar. Dit was iets wat hij altijd al wilde doen, en in mijn ogen is het eerder zo dat ik zoveel van hem houd dat ik hem die ruimte wilde geven. Hoe erg ik hem ook zou missen.
Overigens was het 'niet vertellen als je vreemdgaat' ook een tip van de organisatie die alles regelde, tijdens het voorbereidingstraject. Als je partner niet meegaat, overweeg dan serieus om af te spreken dat je het elkaar niet vertelt als je vreemdgaat. Reden: je bent zover van elkaar vandaan, leidt allebei tijdelijk toch een soort vrijgezellenleven.Degene die weggaat maakt nieuwe vrienden, degene die thuisblijft trekt vaak naar vrijgezelle vrienden of vriendinnen toe, die hebben over het algemeen meer tijd om uit te gaan. Daardoor, en door het gemis van een knuffel, komen veel mensen gewoon gemakkelijker in de verleiding om net te dichtbij te komen. Het advies van de organisatie was om dat gewoon te laten voor wat het is, je er niet te druk over te maken omdat het buitengewone omstandigheden zijn, en je te realiseren dat het nooit gebeurd was als de ander niet mijlenver weg was. Daar had ik in het begin echt ernstige bedenkingen bij, maar nu snap ik heel goed wat ze bedoelden. Gelukkig is het bij ons niet nodig geweest om 'niets te vertellen', maar ik denk dat ik het helemaal geen gekke oplossing vind voor een volgende keer.
Wij zijn al 9 jaar samen, sinds mijn 18e, hij is drie jaar ouder. Voor ons was het helemaal geen 'on hold' zetten, we zijn nog steeds verreweg het belangrijkste voor elkaar. Dit was iets wat hij altijd al wilde doen, en in mijn ogen is het eerder zo dat ik zoveel van hem houd dat ik hem die ruimte wilde geven. Hoe erg ik hem ook zou missen.
Overigens was het 'niet vertellen als je vreemdgaat' ook een tip van de organisatie die alles regelde, tijdens het voorbereidingstraject. Als je partner niet meegaat, overweeg dan serieus om af te spreken dat je het elkaar niet vertelt als je vreemdgaat. Reden: je bent zover van elkaar vandaan, leidt allebei tijdelijk toch een soort vrijgezellenleven.Degene die weggaat maakt nieuwe vrienden, degene die thuisblijft trekt vaak naar vrijgezelle vrienden of vriendinnen toe, die hebben over het algemeen meer tijd om uit te gaan. Daardoor, en door het gemis van een knuffel, komen veel mensen gewoon gemakkelijker in de verleiding om net te dichtbij te komen. Het advies van de organisatie was om dat gewoon te laten voor wat het is, je er niet te druk over te maken omdat het buitengewone omstandigheden zijn, en je te realiseren dat het nooit gebeurd was als de ander niet mijlenver weg was. Daar had ik in het begin echt ernstige bedenkingen bij, maar nu snap ik heel goed wat ze bedoelden. Gelukkig is het bij ons niet nodig geweest om 'niets te vertellen', maar ik denk dat ik het helemaal geen gekke oplossing vind voor een volgende keer.
maandag 21 mei 2007 om 11:51
Bedankt voor jullie antwoorden allemaal!
Ik (wij) zien het ook niet zozeer als onze relatie "on hold" zetten. Ik kan me niet voorstellen dat ik vreemd zou gaan maar heb wel besloten dat mocht er iets gebeuren dat ik het voor me hou. Ik heb een band met mijn vriend en gevoelens voor mijn vriend waarvan ik niet verwacht dat dit door afstand veranderd kan worden. We zijn al zolang samen en wij hebben allebij het idee dat onze relatie er alleen maar beter op wordt met de tijd (vooral de laatste tijd), sterker en dieper. We zitten niet in een sleur en zijn allebij erg blij met elkaar en dat laten we elkaar ook merken. We kennen elkaar ook gewoon door en door. Ik ga ook niet zoeken of vissen naar of er wat is gebeurd toen ik weg was, ahoewel ik wel zeg dat ik het wil weten denk ik eigelijk niet dat ik het echt wil weten. Ik ben blij met wat ik heb en eigelijk wil ik dat helemaal niet kwijt.
Ik (wij) zien het ook niet zozeer als onze relatie "on hold" zetten. Ik kan me niet voorstellen dat ik vreemd zou gaan maar heb wel besloten dat mocht er iets gebeuren dat ik het voor me hou. Ik heb een band met mijn vriend en gevoelens voor mijn vriend waarvan ik niet verwacht dat dit door afstand veranderd kan worden. We zijn al zolang samen en wij hebben allebij het idee dat onze relatie er alleen maar beter op wordt met de tijd (vooral de laatste tijd), sterker en dieper. We zitten niet in een sleur en zijn allebij erg blij met elkaar en dat laten we elkaar ook merken. We kennen elkaar ook gewoon door en door. Ik ga ook niet zoeken of vissen naar of er wat is gebeurd toen ik weg was, ahoewel ik wel zeg dat ik het wil weten denk ik eigelijk niet dat ik het echt wil weten. Ik ben blij met wat ik heb en eigelijk wil ik dat helemaal niet kwijt.
maandag 21 mei 2007 om 12:36
Wat gek dat er mensen zijn die menen te weten dat er in mijn relatie iets niet goed zit omdat ik ervoor kies een baan in het buitenland te hebben, ver weg van mijn lief. Elke relatie is toch anders? Iedereen heeft daar zijn eigen ideeen over. Prima. Maar oordeel dan niet zo hard over mensen die iets anders kiezen dan jijzelf.
Ik heb al 8 jaar een super relatie, waarvan de laatste 3 jaar getrouwd. We wonen nu zo'n anderhalf jaar ver uitelkaar. Mijn man in Nederland, ik eerst in Afrika, nu in Azie. We zien elkaar ongeveer een keer per 2 a 3 maanden. Is niet altijd leuk, en zeker niet makkelijk. Maar om daar nou de conclusie aan te verbinden dat mijn relatie voor mij blijkbaar niet belangrijk is...??? Nee!
Als een van ons het morgen niet meer trekt, zeg ik zo mijn baan op en ga ik terug. Of hij komt bij mij wonen. Of we zoeken een andere oplossing. Het gaat erom dat we erover blijven praten. Dingen blijven delen. Wij doen dat op onze manier, tot nu toe werkt het en het zal blijven werken. Gewoon omdat we er zelf bij zijn.
Geen idee hoelang we dit nog zo doen. Ik begin er nu een beetje genoeg van te krijgen en denk dat ik aan het eind van dit jaar mijn baan opzeg en weer even in Nederland ga wonen. Of hij hierheen, maar in ieder geval weer even samen. Ik ken 'ons' echter ook goed genoeg om te weten dat dit niet de laatste keer is dat we ver uit elkaar zullen wonen. Wij zijn daar erg fladderig in. Spontaan. Impulsief.
Zo zal het niet voor iedereen werken. Maar wel voor ons.
Sorry TO, misschien erg off topic, maar ik moest het even kwijt. Ontzettend veel plezier en succes in het buitenland. Maak er wat van!
Ik heb al 8 jaar een super relatie, waarvan de laatste 3 jaar getrouwd. We wonen nu zo'n anderhalf jaar ver uitelkaar. Mijn man in Nederland, ik eerst in Afrika, nu in Azie. We zien elkaar ongeveer een keer per 2 a 3 maanden. Is niet altijd leuk, en zeker niet makkelijk. Maar om daar nou de conclusie aan te verbinden dat mijn relatie voor mij blijkbaar niet belangrijk is...??? Nee!
Als een van ons het morgen niet meer trekt, zeg ik zo mijn baan op en ga ik terug. Of hij komt bij mij wonen. Of we zoeken een andere oplossing. Het gaat erom dat we erover blijven praten. Dingen blijven delen. Wij doen dat op onze manier, tot nu toe werkt het en het zal blijven werken. Gewoon omdat we er zelf bij zijn.
Geen idee hoelang we dit nog zo doen. Ik begin er nu een beetje genoeg van te krijgen en denk dat ik aan het eind van dit jaar mijn baan opzeg en weer even in Nederland ga wonen. Of hij hierheen, maar in ieder geval weer even samen. Ik ken 'ons' echter ook goed genoeg om te weten dat dit niet de laatste keer is dat we ver uit elkaar zullen wonen. Wij zijn daar erg fladderig in. Spontaan. Impulsief.
Zo zal het niet voor iedereen werken. Maar wel voor ons.
Sorry TO, misschien erg off topic, maar ik moest het even kwijt. Ontzettend veel plezier en succes in het buitenland. Maak er wat van!
