Relaties
alle pijlers
vriend wil het niet weten als ik vreemdga...(?)
vrijdag 18 mei 2007 om 22:37
Ben ik het van plan... nee... loop ik met de gedachte... nee, ben ik verliefd op een ander of doet een ander ook maar een van die vlindertjes in mijn buik met zijn fladders slaan... nee ook niet... heb ik iets gemist... nou ja ik weet het niet, misschien wel...?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
zaterdag 19 mei 2007 om 11:30
zaterdag 19 mei 2007 om 11:33
o, vertel me daarna wat je ervan vond.
Sofia is een geweldige winkelstad, Witaschastraat
Je hebt wel genoeg bedelaars en zwerfhonden, af en toe hoor je een hondegil en is ie overreden, das minder!
30 km verder moet je je melk bij de boerin halen, 100 jaar terug in de tijd.
Mijn man is het dubbel en dwars waard om ver weg van het circus te blijven
En de meeste collegae van toen, een pia en joke, no kids no nothing etc
Behalve danny, heeft een leuk gezien.
Veel plezer in Bulgaria, ben benieuwd wat jou bevindingen zijn.
Neem je zakdoek mee, voor de graaiende oudjes in de afvalbak zoekend naar eten.
Wij moeten mijn schoonouders ook een inkomen sturen elke maand, niet te doen voor de oudjes met de change naar westerlijke norm.
Uit eten is goedkoop, doe ma lekker veel!!
Ik hoor t van je!!
zaterdag 19 mei 2007 om 11:45
zaterdag 19 mei 2007 om 11:48
zaterdag 19 mei 2007 om 11:52
Tja, en het zou ook nog een kunnen dat zij na een half denkt terug te keren in de liefdevolle armen van degene die "toch wel wachtte".... en dat hij dan zoiets heeft van "Je pakt maar een taxi en de sloten zijn veranderd, b*tch!" Pas maar op, liefde en haat liggen dicht bij elkaar. En als je iemand pijn doet, dan kan dat zo omslaan. Ook al is dat niet je bedoeling, hij kan dat wel zo ervaren.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:58
zaterdag 19 mei 2007 om 12:00
nee, ma das wel Sofia, dat en overdreven luxe, die voor ons financiel heel aantrekkelijk is.
Plovdiv is mooi om te zien met zijn theater uit romeinse tijd
Alexander Nefski in Sofia is indrukwekkend
Rilski klooster , in de gebergte Rila,
Trouwens er lopen in de stad ook geregeld puppy's die bij je komen zitten, hoe denk je dat mijn kinders daar op reageerden , die wilde ze allemaal meenemen!!
Het zwarte zee gebied, zoals Varna etc , is heel mooi ,maar duurder.
Je kunt ook in Sofia uitgaan, met live muziek en heel trendy.
Een kopje thee met gebak op een vuurrode leren chesterfield en allemaal glanzend zwart om je heen is makkelijk te vinden daar.
In Rakovskistraat, waar wij een flat hebben zitten ook trendy eetcafes en het kost je geen drol.
In de ochtend is het lekker om verse banitsa te halen, een bladerdeeg met witte kaas erin ,warm, mmmmmmmmmm
Ik ben verliefd op het land omdat het goed bij mij past,Sofia lekker luxe en voor een shopaholic een waldolala
en 30 km verder hebben we een buitenhuis in Boeritza, daar lopen de moekes nog met lange wijde rokken, stieren de zigeuners je voorbij met hun paarden en moet ik mijn melk bij de buuf halen.
Wij zijn de levereancier ,v druiven, walnoten en alle fruit
buuf heeft geitenkaas en brood en de andere buuf heeft groente
de supermarkt van 2bij3 heeft wc papier, hahah, niet veel meer dan dat.
Je bent heel erg afgezonderd daar op je berg, maar das op zijn tijd super.
mooi land, lieve mensen.
zaterdag 19 mei 2007 om 12:09
Ik heb ook een kans gehad om voor een paar maanden in het buitenland stage te gaan lopen, niet genomen. Niet omdat ik bang ben dat 1 van ons vreemdgaat, gewoon puur omdat ik hem echt niet zo lang kan missen. We delen alles met elkaar, als je iets heel fijns mee maakt of als je een rotdag hebt gehad. Ik zou het niet kunnen.
zaterdag 19 mei 2007 om 12:18
Waarom ik ga, verschilldende redenen bij elkaar denk ik. Voornaamste studie, maar in princiepe kan ik dat ook hier doen (van mindere qualiteit, maar het kan). Maar daarnaast ook zelf ontwikkeling, mijn droom vervullen, dingen ontdekken. Ik doe het dus wel voor mijzelf. Ik voel me daar eigelijk ook niet schuldig over, Hij neemt het mij niet kwalijk dat ik ga. Hij is hartstikke trots op me, vindt het super stoer dat ik ga, support me all the way, maar kijkt er niet naar uit om alleen te zijn, wat ik begrijpelijk vind. Ik verwacht wel trouw van hem, soort van als vanzelfsprekend eigelijk, of dat terecht is of dat ik dat wel mag vragen.... weet ik niet, misschien wel niet. Maar ik verwacht eerlijk gezegd wel belangrijk genoeg te zijn voor hem om een half jaar te kunnen doen met brieven, mails en telefoongesprekken.... Hij heeft zijn eigen leven wat natuurlijk ook door gaat maar ik ben nog wel zijn " meisje".
We laten elkaar redelijk los in de dingen die we willen doen, zo zitten wij en onze relatie in elkaar en dat werkt erg goed. Als hij een maandje wil gaan zeilen met vrienden hoor je mij niet en ondanks dat ik hem mis, vindt ik het oprecht leuk voor hem en gun het hem ook. Maar mijn insteek is dan wel dat ik het zou willen weten als hij vreemd gaat en dat ik bij voorbaad zeg dat ik niet weet of ik daar mee zou kunnen leven. Emotioneel claim ik hem dus wel heel erg en wil ik hem niet delen. Ik vind (hij ook trouwens) dat wij een hele fijne relatie hebben. Dat stukje ongelijkheid waar ik over sprak is er wel degelijk, voornamelijk door leeftijdsverschil. Niet door het leeftijdsverschil (misschien wel ervaring) van nu maar van toen wij een relatie kregen, je leven en contacten zien er immers heel anders uit wanneer je 17 bent dan wanneer je 25 bent immers...
Mijn vraag zit m dus ook niet zozeer of ik monogamie mag eisen van hem of hij van mij... maar hoe mensen om zijn gegaan (en terug kijken op?) met zo'n groot verschil in ervaring met de liefde en het wel of niet vrijlaten van elkaar daarin.
Wij comminuceren trouwens wel veel en open hierover, we hebben er geen ruzie over ofzo. Ik ben ook niet meer echt jong, ik ben nu bijna midden twintig.
We laten elkaar redelijk los in de dingen die we willen doen, zo zitten wij en onze relatie in elkaar en dat werkt erg goed. Als hij een maandje wil gaan zeilen met vrienden hoor je mij niet en ondanks dat ik hem mis, vindt ik het oprecht leuk voor hem en gun het hem ook. Maar mijn insteek is dan wel dat ik het zou willen weten als hij vreemd gaat en dat ik bij voorbaad zeg dat ik niet weet of ik daar mee zou kunnen leven. Emotioneel claim ik hem dus wel heel erg en wil ik hem niet delen. Ik vind (hij ook trouwens) dat wij een hele fijne relatie hebben. Dat stukje ongelijkheid waar ik over sprak is er wel degelijk, voornamelijk door leeftijdsverschil. Niet door het leeftijdsverschil (misschien wel ervaring) van nu maar van toen wij een relatie kregen, je leven en contacten zien er immers heel anders uit wanneer je 17 bent dan wanneer je 25 bent immers...
Mijn vraag zit m dus ook niet zozeer of ik monogamie mag eisen van hem of hij van mij... maar hoe mensen om zijn gegaan (en terug kijken op?) met zo'n groot verschil in ervaring met de liefde en het wel of niet vrijlaten van elkaar daarin.
Wij comminuceren trouwens wel veel en open hierover, we hebben er geen ruzie over ofzo. Ik ben ook niet meer echt jong, ik ben nu bijna midden twintig.
