Relaties
alle pijlers
vriend wil het niet weten als ik vreemdga...(?)
vrijdag 18 mei 2007 om 22:37
Ben ik het van plan... nee... loop ik met de gedachte... nee, ben ik verliefd op een ander of doet een ander ook maar een van die vlindertjes in mijn buik met zijn fladders slaan... nee ook niet... heb ik iets gemist... nou ja ik weet het niet, misschien wel...?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
Hoe kwamen we hierbij: ik ga voor een half jaar naar het buitenland, alleen. Ik ga hier vast heel veel mensen tegenkomen, vast ook veel mannen. Mijn vriend is mijn eerste liefde, sterker nog, de eerste man die ik gezoend heb terwijl ik er ook echt verliefd op was (de rest was meer van goh lekker laat ik eens mee gaan zoenen) en de eerste (en enige) waarmee ik het bed heb gedeelt. We zijn alweer jaren samen. Mijn vriend is ouder en zijn aantal bedpartners zijn niet op 2 handen te tellen laat ik maar zeggen (hoeveel handen dan wel is verder niet zo van toepassing). Ik heb hem wel eens aangegeven dat ik het jammer vind dat ik hem zo vroeg heb ontmoet en dat ik het jammer vind dat ik verder geen verliedheid heb gekend. Niet die spanning van de eerste kus enzo zeg maar. Hij vind het ook jammer dat ik nog zo jong was toen we een relatie kregen.
Mijn vriend zegt dat hij het liever niet heeft dat ik vreemd ga, maar dat mocht het gebeuren dat hij dit niet wil weten, als ik maar bij hem terug kom... Hij is mijn alles, hou vreselijk veel van hem en we hebben een fijne relatie al zeg ik het zelf. Tuurlijk irriteer ik me wel eens aan hem en hij aan mij, maar no big deal ofzo. We genieten echt van elkaar.
Dit heeft me toch een beetje nieuwschierig gemaakt, hoe zou het zijn om met een ander te zoenen, spanning in je buik... dat soort dingen... ik denk niet dat ik het ook echt zal doen, al die jaren dat we samen zijn is het nog nooit in me opgekomen (ondanks alle mannelijke aandacht) en heb ik de behoefte simpelweg nooit gehad... of mijn vriend ook zo netjes is geweest.. daar zou ik mijn handen niet voor in het vuur durfen steken... de eerste jaren van onze relatie waren onstuimig en onzeker, vanuit zijn kant, maar ik ben er nu wel zeker van dat ik zijn enige en alles ben en dat hij heel veel van mij houd. Zijn gedrag in onze relatie heeft mij echter nooit helemaal los gelaten, die gevoelens die hij toen had begin ik nu een beetje te begrijpen... maar er is wel een beetje een ongelijkheid tussen ons. Ik die wel 100% voor hem ben gegaan, hij die dit niet heeft gedaan en nu een ons die er wel 100% voor gaat en waarbij het nu lekker loopt. Het is voor mij geen stok om mee te slaan, al een hele poos niet meer.
Wie heeft ook zoiets meegemaakt. Zelf jong de liefde van je leven tegen gekomen waar je graag je leven mee wilt slijten maar zelf naast deze partner eigelijk helemaal geen ervaring in de liefde, geen momenten met een ander, maar hij wel.
Wat ik hier nou mee wil.. geen flauw idee.. gewoon een beetje levenservaring aanhoren denk ik. Ik wil niet horen dat ik het wel of niet moet doen hoor, want de gelegenheid doet zich ook niet voor dus eigelijk is dat ook niet aan de orde. Maar hoe kijk jij nou tegen zoiets aan?
zaterdag 19 mei 2007 om 10:33
Hoe lang zijn jullie eigenlijk bij elkaar? Als ik geen kinderen had en ik zou een half jaar weg gaan in een relatie die niet langer duurde dan zeg maar een jaar of 2...dan zou ik iemand niet vasthouden op de reservebank dat halve jaar. Ga de wereld in, laat hem los en als jullie na dat half jaar toch weer bij elkaar komen...nou prima. Maar jij gaat ook veranderen in die tijd, jouw karakter wordt anders. Je gaat de wereld en jezelf leren kennen, andere dingen meemaken. Hoe eerlijk is het om hem in die tijd "gevangen" te houden, terwijl er een grote kans is dat het alsnog uit gaat zodra je terugkomt. Want tja, je bent dan toch een ander persoon wellicht....
zaterdag 19 mei 2007 om 10:39
Ik denk eerlijk gezegt nu (heel andere draai in het verhaal nu) ,dat hij haar 'gevangen' houdt ipv. zij hem.Zij is hem te dierbaar zegt ze.Ik denk ook dat hij zijn leven al heeft geleefd en zij wil de wijde wereld in zeg maar.Niet in de planning ik ga dan ook gewoon vreemd maar gestel,en hij wil dat niet weten want hij heeft gevonden en heeft geen andere behoeftes meer.
zaterdag 19 mei 2007 om 10:52
Als ik mijn partner haast nooit zou zien dan zou ik denk ik liever geen relatie hebben. Dan zou ik me namelijk echt gevangen voelen, want ik "ben" van iemand en mag niks. Terwijl die iemand er dus nooit is en ik er niks aan heb dat ik van diegene "ben". Hmm...beetje onduidelijk maar hoop dat het enigszins een beetje duidelijk is wat ik bedoel?
zaterdag 19 mei 2007 om 10:59
Ja precies, en op het moment dat je tegen iemand kan zeggen "Ik kan jou best een half jaar missen" dan zou ik toch ff na gaan denken. En als ik degene was die werd achtergelaten....nou ik denk dat ik dan eigenlijk zou zeggen "Gaan, geniet er van, maar kijk niet vreemd op als ik verder ben met mijn leven als je terug komt."
zaterdag 19 mei 2007 om 11:04
Raar trouwens dat dan meteen wordt gedacht dat het over seks zou gaan. Ik denk dan juist eerder aan een half jaar niet tegen elkaar aankruipen op de bank, geen lepeltje lepeltje in bed, geen leuke dingen doen samen, niemand die je troost als er iets naars gebeurd, niet handje in handje wandelen, geen onderonsjes in de kroeg die niemand anders begrijpt, geen arm om je heen als je het koud hebt, geen gegiechel samen, geen inside jokes, niet stoeien, niemand om tegenaan te zeuren dat je kont dikker is geworden, niemand die je verteld dat je kont nog steeds lekker is, niet samen eten koken, niet samen besluiten dat het smerig is en pizza bestellen.... Nou ja, dat soort dingen dus. Dat is er ook niet meer. Je pakt iemand meer dan alleen seks af, ook gevoel, genegenheid en intimiteit.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:15
Daarom zou ik de relatie ook beëindigen als ik weg zou gaan. Je kan namelijk niet van iemand die nog midden in zijn/haar gevoel zit verwachten dat diegene zelf de relatie maar beëindigd. Je dwingt iemand dmv liefde om op je te gaan zitten wachten. En jawel hoor, dat kan erg veel wrok opleveren. Nee, op die leeftijd (zonder kinderen) dan zou ik het wel weten.
Ga je trouwens wel 100% voor een relatie als je een half jaar ertussenuit knijpt?!
Ga je trouwens wel 100% voor een relatie als je een half jaar ertussenuit knijpt?!
zaterdag 19 mei 2007 om 11:15
Ik denk dus dat het niet gaat in dit verhaal om degene die thuis blijft 'on hold' word gezet maat degene die weggaat,Swiebie dus dus die min of meer 'on hold'word gezet.If tenminste verwacht dat te doen en als haar dat niet gelukt zeg maar HIJ het dus niet wil weten.De verhouding zit dusdanig scheef hier m.i.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:17
zaterdag 19 mei 2007 om 11:17
zaterdag 19 mei 2007 om 11:20
LINDY, das precies waarom ik geen theater meer doe , 6 dagen en nachten reizen van a'dam naar lutjebroek en a'dam naar verwegiestan is teveel voor n relatie en gezin, als je die tenminste huiselijk wil houden.
Als je dat 18 jaar hebt gedaan, wil je heel mutserig lekker thuis op de bank blijven zitten.En blij zijn met wat je hebt.
Als je dat 18 jaar hebt gedaan, wil je heel mutserig lekker thuis op de bank blijven zitten.En blij zijn met wat je hebt.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:20
Ja en dat vind ik dus een naar uitgangspunt... Je weet dat iemand van je houdt en dat misbruik je door er van uit te kunnen gaan dat iemand toch wel op je wacht. Maw "Ik kan doen wat ik wil, jij wacht toch wel op me". Dat verschaft een macht die niet oke is. Als ze niet zeker wist dat hij op haar wachtte, zou ze dan nog wel gaan? Daarmee bedoel ik dus dat zij hem gevangen houdt, met liefde als chantagemiddel.
zaterdag 19 mei 2007 om 11:22
Yep zoiets is het wel uiteindelijk.Leeftijdsverschil waardoor levenservaring scheef zitten dus.Hij is haar eerste echte liefde,zij is zijn weet ik veel liefde al.Hij heeft ze leven al geleefd zij begint er (net) aan ook al is hij het voor haar(zij is het al voor hem dat heeft hij inmiddels kunnen uitstippelen al).
zaterdag 19 mei 2007 om 11:25
