vriendschap voorbij na crisisperiode

Hoi, ja heb precies hetzelfde meegemaakt, met verschil dat ik niet een s in de put zat, dus gewoon "vrolijk'was, maar had geen tijd of zin? meer en alles kwam nog van mijn kant, terwijl we echt al jaren 10 jaar super hecht waren,alles samen besproken en bina dagelijks belden, maar zij kreeg kinderen nieuwe vrienden ook met kinderen en schijnbaar was ik niet meer belangrijk.Het werd steeds minder.

Heb toen ook met veel moeite ( vond best moeilijk daar over te beginnen) ook gesprek gehad waar ik aangaf dat ik het jammer vond en zei had aangeven, ja ligt niet aan jou enz. Maar echt duidelijk werd het toen oook niet.

mAAR DAARNA BLEEF HET HETZELFDE. hEB toen ook maar besloten geen contact meer op te nemen maar heb wel twee jaar nodig gehad en duurde het totdat het me niet meer raakte. Alsof er iemand gestorven was zo voelde het . Was ook heel boos en voelde me echt in de steek gelaten . Maar denk wel dat je mail een reactie zal krijgen en wellicht meer duidelijkheid zal verschaffen omtrent het waarom...hoop ik voor je in ieder geval

Waarom maak je jezelf gek met wachten op een berichtje of een belletje? En waarom neem jij dan niet iets meer initiatief?

Omdat zij dat hoort te doen??

Misschien JUIST doordat je stuk zit en misschien omdat ze het moeilijk vind om daar mee om te gaan?

Je kunt niet iemand "dwingen"om te handelen zoals jij dat wilt.



Ik heb daar nogal moeite mee als vriendinnen vinden als je iets MOET, mijn vriendinnen en ik doen dat juist niet!!

Ik vraag me ook af waarom jij maar blijft wachten op een belletje.

Neem zelf contact op en zeg dat je haar nodig hebt.

Duivelijntje, als je zo graag contact hebt met deze vriendin, dan bel je haar toch regelmatig. Dan bel je haar om afspraken te maken, dan bel je haar om te vertellen wat er zich in je leven afspeelt, dan bel je haar om etc etc.

Jullie vriendschap is nu stukgelopen omdat jij dingen verwacht van een vriendin die zij niet waar kon maken, mogelijk omdat ze gewoon niet besefte wat er echt met je aan de hand was. Hoe kan je vriendin weten dat jij huilend op een bank zit en eigenlijk troost van haar wil hebben? Hoe kan zij weten dat jij een mail verwacht van haar, een vakantie groet verwacht van haar?

Jij verwacht heel veel van haar, zoveel dat je eigenlijk alleen maar teleurgesteld kunt worden.

Weet jij eigenlijk wat er zich in haar leven afspeelt dat zij weinig tijd heeft?

Je hebt vanwege je problemen denk ik een beetje uit het oog verloren dat andere mensen ook een leven hebben waar van alles in gebeurd.

Duivelijntje waarom wacht je op een mailtje,belletje etc van haar?

Bel of mail haar gewoon en zeg dat je haar mist..

Mischien had ze niet eens door hoe hard je haar nodig had en dacht ze dat je mischien liever met rust gelaten wilde worden..

Duivelijntje , ik hoor het vaker ; als je écht je vrienden nodig hebt blijken er velen niet thuis te zijn , in ieder geval niet op de manier die je graag had gewild . Het rare is dat je in die tijd ook mensen leert kennen die op dat moment zelfs beter bij je passen .



Pom , als jij een vriendin hebt die in een dip zit wegens een sterfgeval , of een ziek familielid , of scheiding en ze heeft aangegeven behoorlijk in de put te zitten ......ga jij dan wachten tot ze belt of bel je zelf eens wat vaker of ga je zo mogelijk een keer langs om haar op te beuren ?

Sommige mensen kunnen niet goed omgaan met vrienden die het moeilijk hebben, ben zelf op die manier mijn hele vriendengroep kwijtgeraakt.



Door omstandigheden kwam ik het huis vrijwel niet meer uit en kon ik niet meer naar school. Ik heb in een halfjaar mijn 'vrienden' welgeteld 2x gezien.

Als ik wel op school was, werd ik ongeveer genegeerd....

Ik heb toendertijd echt wel mijn best gedaan, met emailtjes, bellen ed (dat was nog voordat iedereen een mobiele telefoon had), maar geen reactie, of heel kort. van hun kant kwam niets.



Toen ik naar een revalidatiecentrum moest, is 1 iemand op bezoek geweest, verder niets. Dit heeft mij heel veel pijn gedaan, en ik heb er nog steeds last van. Moeite met het vertrouwen van mensen, bang dat ze me ook zomaar zullen verlaten.



Dus ik weet precies hoe het voelt, het is goed dat je zelf de beslissing hebt genomen, misschien dat het nu zelfs beter wordt, omdat ze er erg van schrikt. En anders geeft het jou heel veel rust.

quote:superstar_2 schreef op 04 maart 2008 @ 18:56:



Mischien had ze niet eens door hoe hard je haar nodig had en dacht ze dat je mischien liever met rust gelaten wilde worden..



Zou in zo'n geval denk ik leuk zijn als je dan een mailtje stuurt ( waarbij de afzender kan kiezen of ze het meteen of later leest ) en in ieder geval aangeeft dat je meeleeft maar dat je zelf niet goed weet wat er van je verwacht wordt of wat gewenst is .

Helemaal niks noppes nada en achteraf zeggen "jaaaaah , nouhhhhh , had je dat moetuh aangevuh hoorr , wissik toch ook nie ? " dat vind ik zo flauw .

@ BGB, jawel, ik ga wel langs, ik bel wel, maar ondanks dat kan ik niet weten wat de ander van mij verwacht op bepaalde momenten.

Het is voor best wel veel mensen moeilijk om in te schatten hoe ze iemand kunnen helpen. Duivelijntje verwacht veel van haar beste vriendin (en dat mag ze zeer zeker), maar beseft deze beste vriendin dat ook? Duivelijntje zelf, hoe lastig dat soms ook is, zal wél aan moeten geven waar zij steun verwacht.

Het zou best zo kunnen zijn, dat deze vriendin er geen benul van heeft hoe zeer Duivelijntje haar gemist heeft. En om dan nu de vriendschap af te kappen via e-mail is natuurlijk geen goede manier.

Pom , Duivelijntje heeft bij die vriendin aangegeven dat ze haar miste , maar er veranderde niets . Nou lezen we hier natuurlijk één kant en weten we bijvoorbeeld niet of die vriendin v zelf van alles aan haar hoofd had , maar uitgaande van wat D schrijft zou ik ook concluderen dat zo'n vriendschap weinig waard is als het eens rot met je gaat .

quote:pom508 schreef op 04 maart 2008 @ 19:06:



Het is voor best wel veel mensen moeilijk om in te schatten hoe ze iemand kunnen helpen. Duivelijntje verwacht veel van haar beste vriendin (en dat mag ze zeer zeker), maar beseft deze beste vriendin dat ook? Duivelijntje zelf, hoe lastig dat soms ook is, zal wél aan moeten geven waar zij steun verwacht.

.Ik kan me voorstellen dat wanneer mij iets héél erg overkomt ik niet huilend mijn vriendin opbel en zeg ; wil je me mee naar de markt sleuren want ik voel me zo ro-ho-hot " Een vriendin in de shit die bel ik om de zoveel dagen en hoor ik dat ze er door heen zit sta ik op de stoep om haar even mee naar buiten te nemen , samen als een witte tornada door het huis te razen of een potje thee te drinken . En als ze me even niet wil zien ? prima , ga ik weer naar huis na een dikke zoen . Maar ik verwacht echt niet dat iemand belt om te vragen / zeggen of ze mee mag eten , een kaartje van me wil , een bloemetje wel waarderen kan , me vaker dan anders spreken wil .

quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 maart 2008 @ 19:17:

[...]





Ik kan me voorstellen dat wanneer mij iets héél erg overkomt ik niet huilend mijn vriendin opbel en zeg ; wil je me mee naar de markt sleuren want ik voel me zo ro-ho-hot " Een vriendin in de shit die bel ik elke dag of zeker om de zoveel dagen en hoor ik dat ze er door heen zit sta ik op de stoep om haar even mee naar buiten te nemen , samen als een witte tornado door het huis te razen of een potje thee te drinken . En als ze me even niet wil zien ? prima , ga ik weer naar huis na een dikke zoen . Maar ik verwacht echt niet dat iemand belt om te vragen / zeggen of ze mee mag eten , een kaartje van me wil , een bloemetje wel waarderen kan , me vaker dan anders spreken wil .

Misschien ben ik wel zo'n vriendin waarvan je al huilend ( want je was al sneu ) achter de bank gaat liggen als ik aanbel ( heb je alles gehad word ik je ook niet eens bespaard )

quote:Duivelijntje schreef op 04 maart 2008 @ 17:42:

Maar ik hoor nauwelijks iets en het wordt alleen maar stiller. Ik heb zo'n twee maand geleden aangegeven dat ik hier heel erg mee zit, dat ik verdrietig ben en haar mis. Ze zegt dat dat haar heeft aangegrepen maar er is niets veranderd.



Duivelijntje heeft dus niet alleen maar zitten afwachten en verwachten. Ze heeft aangegeven dat ze verwachtingen had en zich gekwetst voelde. Vriendin heeft dat erg aangegrepen, aldus haarzelf. Call me stupid, maar als iets je zo aangrijpt, dan laat je het niet daarbij. Dan vraag je óf op dat moment waar de vriendin behoefte aan heeft als dat je nog niet duidelijk is, óf je doet. Je laat dan toch in elk geval niet een maandenlange stilte volgen als dat in 'betere tijden' ook niet standaard was.



Is er een rol weggelegd voor Duivelijntje? Ja. Zijn het háár verwachtingen waardoor ze zich gekwetst voelt? Ja. Moet zij daarom aan dit paard blijven rukken en als een bedelende elke keer weer vragen en 'opduiken'? Nee, dat is geven en nemen in een gezonde vriendschap.





Duivelijntje, zo'n 2 jaar geleden ben ik tegen hetzelfde aangelopen, met dat verschil dat het 99,9% van wat ik dacht dat het mijn vriendengroep was, betrof. Daar was een rol voor mij bij weggelegd. Ik trok me terug (goh, hoe zou dat komen ) en was in het begin ook niet bepaald geweldig scheutig met vertellen hoe de vlag er voor hing. Ja, dan kun je het ook lastig ruiken. Naarmate ik opener werd, werd de stilte opvallender en stiller. OK, ik vond het nog wel te vatten dat er verwarring kon zijn ontstaan waar mijn behoefte lag, veroorzaakt door het feit dat ik toch in ene zo'n ommezwaai aan het maken was. Dus hups, neem een risico. Ik heb een mail gestuurd en ben daar erg eerlijk in geweest. Niet alleen aangegeven wat ik voelde en waarom maar ook waar ik behoefte aan had.



Een lang verhaal kort; de stilte werd grootser en ik heb zelf besloten er een streep onder te zetten. Niet netjes overigens, op dat moment had ik er zo de pee in en was ik zo bezig met de reden waarom ik steun zocht dat ik het heb laten doodbloeden.



Weet je, soms zijn vriendschappen alleen voor 'mooi weer' of voor een bepaalde periode in het leven. Heel pijnlijk als je daar op een rot moment of manier achter komt, maar soit. Juist omdat je van haar 'beter' verwacht(te), kwetst het jou des te meer als ze niets van zich laat horen. Des te meer schaadt het ook potentieel jullie vriendschap, omdat je op die verwachtingen de vriendschap toch mede gefundeerd hebt. Sommige vriendschappen zullen zo'n dreun overleven, andere niet. Het is uiteindelijk toch een optel- en aftreksom van verwachtingen, investeringen, en ja zelfs 'baten en kosten'.



En nu? Huil gerust uit. Wees boos, teleurgesteld, weet ik veel wat. Kom er op terug als je daar op een bepaald moment nog behoefte toe voelt. Zo niet? So be it. Jij zult jouw fouten hebben gemaakt, zij de hare, het maakt allemaal uiteindelijk niet meer uit als je tot de slotsom komt dat er geen toekomst meer in een vriendschap zit. Het was mooi voor de tijd dat het mooi is geweest. Koester dat en op naar nieuwe vriendschappen.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 maart 2008 @ 19:19:

Misschien ben ik wel zo'n vriendin waarvan je al huilend ( want je was al sneu ) achter de bank gaat liggen als ik aanbel ( heb je alles gehad word ik je ook niet eens bespaard )Wat ik het mooie vind van een echte vriendschap is dat je dat later ook gewoon kunt zeggen. Nou eh, BGB, ik lag toen achter de bank want had tótaal geen zin in je, sorry. En er dan samen lekker over lachen.

Voor zover ik dat in kan schatten ; we verstoppen ons nooit maar zeggen ; " je mag 1 minuut binnen maar dan moet ik echt weg / iets doen / .... "

Duivelijntje, wat ongelooflijk rot voor je! Zeker omdat je al genoeg aan je hoofd had. Ik zit nu ongeveer in dezelfde situatie maar ik ben er nog niet uit of ik de knoop ga doorhakken.

Vriendin belde me elke dag, wilde elke week wat ondernemen - zo vaak dat het allemaal soms een beetje beklemmend was. Maar het was toch een hele dierbare vriendin. In een week ging mijn relatie uit en belandde mijn vader op ed hartbewaking. Eerst belde ze me helemaal plat - vijf keer op een dag over ruzie met een scharrel. Toen ik aangaf dat ik dat heel rot vond (pas bij die vijfde keer dus) maar dat ik echt met mijn hoofd even ergens anders zat werd het contact ineens lauw. Al zijn we nog een paar keer wat wezen drinken. Verder veel gebeld over haar problemen. Naar mijn vader e.d. vroeg ze niet. Dat begon me te storen, maar nu kon ze ook ineens niet meer op mijn verjaardag komen... belde ze een andere afspraak een kwartier vantevoren af.. etc... Ik had dus besloten om het heel duidelijk te zeggen en als het dan niet afgelopen was met alleen maar nemen van haar kant, dat ik er dan een punt achter zou zetten. En net toen ik dat wilde vertellen bleek haar moeder kanker te hebben...Ze is me toch dierbaar en ik wil niet dat ze zich nog rotter voelt maar aan de andere kant verwacht ik meer van vriendschap.

Vandaar dat ik benieuwd ben wat voor jou het moment was dat jij eraantoe was om die knoop door te hakken? En hoe je dat hebt gedaan?

quote:Nonik schreef op 04 maart 2008 @ 18:34:

Ik heb daar nogal moeite mee als vriendinnen vinden als je iets MOET, mijn vriendinnen en ik doen dat juist niet!!



En toch als je echt een goede vriendin wil zijn en een diepere vriendschap wil dan alleen de mooi weer vriendschap dan MOET je soms dingen doen. Zoals een vriendin steunen die het moeilijk heeft.



Zolang het goed gaat met jou en je vriendinnen dan is een vriendschap makkelijk. Gezellig kletsen, leuke dingen doen is alleen maar fijn en geeft je energie. Komt het een keer niet uit geen probleem.



Maar het is niet voor niets dat men zegt in nood leer je je vrienden kennen.



Laten we eerlijk zijn niemand vind het leuk om op bezoek te gaan bij iemand die vreselijk verdrietig is omdat een dierbare is overleden, ze een erge ziekte hebben, een lange relatie is uitgegaan of andere nare dingen hebben meegemaakt.

Gezellig kletsen tijdens een middagje winkelen is nou eenmaal leuker dan een klaagzang te moeten aanhoren.



Maar als het een goede vriendin is dan ga je. Omdat je weet dat zij zich beter voelt als ze haar verhaal kwijt kan. En het kan ook best een goed gevoel geven als je wat voor een ander kan doen.



En het verwijt dat to dan zelf maar wat meer van zich moet laten horen. Als je je heel erg rot voelt dan lijken de dingen om je heen soms oppervlakkig of heb je nergens puf meer voor.



Dan is het juist zo fijn als een vriendin je een beetje uit de put kan trekken.



Blijfgewoonbianca. denk dat jij een hele goede vriendin bent voor de vriendinnnen die je hebt.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 04 maart 2008 @ 19:19:

Misschien ben ik wel zo'n vriendin waarvan je al huilend ( want je was al sneu ) achter de bank gaat liggen als ik aanbel ( heb je alles gehad word ik je ook niet eens bespaard )Nee, jij lijkt me echt een supervriendin.

Duifje , het zal wel een bange poepert zijn die vriendin van je ; iemand die nare dingen voor zich uitschuift ( morgen bel ik wel , het is toch al lastig en mijn hoofd staat er niet niet naar nu , morgen bel ik echt ) tot ze er achter komt dat ze schandelijk lang niks van zich heeft laten horen en dan ook geen idee meer heeft hoe ze dit aan moet pakken . Ik geloof niet in zo in boze opzet als er niks is voorgevallen , ik kan me ook voorstellen dat mensen niet altijd weten wát ze nou precies moeten doen of zeggen of laten . Het jamere is dat ze niet gewoon zéggen dat ze het niet weten .

Hoevaak zeggen mensen niet ; " laat het me weten als ik iets voor je kan doen " ? En dat menen ze dan ook ! Maar iemand die even ellendig zit vraagt niet of de ander even zijn schouder wil uitlenen om snot en kwijl op te janken , die zegt niet dat ze graag een zondag bij jou op de bank wil zitten omdat ze haar eigen muur nou wel kent ....

En diegene die hulp aanbood vraagt zich af waarom ze toch niets hoort en waarom vriendin ineens zo dik is met haar buurvrouw ( die bijv. en passant even haar ramen meelapt of roept dat de koffie klaar is ) .

Doodzonde...............

.....kan hier avonden over praten met mijn vriendinnen. VERWACHTINGEN.

Tijdens gesprekken komt regelmatig aan bod wat ik van (goede) vriendinnen verwacht. Dan blijkt dat andere vriendinnen weer hele andere verwachtingen hebben, of proberen helemaal geen verwachtingen te hebben van vriendschap. Mijn beste vriendin en ik verwachten hetzelfde van elkaar. In het geval van TO zou dat betekenen, er zijn voor die ander die het moeilijk heeft. En ja, verwachten dat het initiatief voor steun bij die ander dan diegene die in de put zit ligt.



Maar andere (ook best wel goede) vriendinnen delen deze mening weer helemaal niet, en vinden niet dat je deze verwachtingen kunt hebben van vriendschap. Daar begrijp ik op mijn beurt helemaal niets van.



Wij kunnen als vriendinnengroep hier avonden, nachten over discussieren.... Maar ik begrijp je dus wel TO! Veel sterkte. Liefs Basic