Relaties
alle pijlers
vriendschap voorbij na crisisperiode
dinsdag 4 maart 2008 om 17:42
ik ben nu heel hard aan 't huilen omdat ik zojuist een voor mij heel dierbare vriendschap heb beeindigd. Een half jaar geleden ben ik in een diepe crisis terecht gekomen, er zijn een aantal heel nare dingen gebeurd en ik zat helemaal stuk. Ik had mijn vriendinnen nodig om daar een beetje uit te komen, mijn verhaal bij kwijt te kunnen en had af en toe een schouder nodig. Een vriendin waar ik heel erg close mee was, een soort beste vriendin zeg maar, was de eerste bij wie ik aanklopte toen het niet goed met me ging. Ze zei dat ze er voor me zou zijn maar al vanaf 't begin had ze nauwelijks tijd meer. Ik hoorde nauwelijks iets van d'r terwijl we elkaar eerst heel regelmatig zagen en belden. Inmiddels heb ik haar al drie maanden niet gezien en hoor rustig wekenlang niets. Ze zegt dat ze druk is (maar dan maak je toch nog wel af en toe tijd voor een dierbare in de shit???????) Een sms je kan altijd, druk of niet druk, af en toe een kopje koffie of een belletje ook. Maar ik hoor nauwelijks iets en het wordt alleen maar stiller. Ik heb zo'n twee maand geleden aangegeven dat ik hier heel erg mee zit, dat ik verdrietig ben en haar mis. Ze zegt dat dat haar heeft aangegrepen maar er is niets veranderd. In een half jaar tijd is een heel close vriendin zo ineens uit m'n leven verdwenen terwijl ik haar juist nu nodig had. Ik heb wel meer vriendinnen, maar met haar trok ik het meest op en ik mis haar. Ik ben echt heartbroken, na alle ellende pijn en verdriet die ik het afgelopen half jaar al heb gehad komt dit er nog eens bij. In een impuls heb ik het net via een mail 'uit gemaakt', het frustreert me al maanden dat ze er niet meer is en het was ineens genoeg. Ik ben op vakantie geweest, heb voor die tijd niets gehoord en checkte net m'n mail en van haar zat er weer niets bij, terwijl ik daar wel stilletjes op gehoopt had. Ik wil niet meer wachten en hopen dat ze er ineens toch weer wel voor me is. Bovendien gaat 't inmiddels wat beter met me, de crisis ebt weg en ik krijg iets meer plezier weer in 't leven. Maar nu voel ik een enorme boosheid naar haar toe dat ze me zo in de steek heeft gelaten. Ik kan ook nu niet vrolijk verder gaan met haar alsof er niets aan de hand is terwijl ik een halfjaar lang heel veel huilend op de bank heb gezeten en haar niet zag. Het erge is dat ik 't niet begrijp, we waren echt close, het was niet zomaar een stapvriendin ofzo. Ik begrijp er niks van en heb haar zo gemist. Het idee dat het nu definitief is maakt me heel verdrietig, maar ik weet ook niet meer wat ik anders kan doen. Het is niet meer aan mij, zij laat 't afweten, ze weet dat ik het daar moeilijk mee heb en verandert er niks aan. Dan houdt het op..... Maar het doet zo'n pijn!!!! Ik wilde even m'n verhaal kwijt, misschien zijn er mensen die dit herkennen? Of ook hebben meegemaakt? Dank!!
dinsdag 4 maart 2008 om 20:34
Ik ga wel heel erg aan mezelf twijfelen, dat ik nu 'weer' een vriendin verlies. In relatief korte tijd redelijk wat mensen verloren. Een aantal jaar geleden een familielid waar ik heel close mee was, zelfs mee samen woonde. Zij heeft een vreselijk grove nare streek met me uitgehaadl en die relatie heb ik in een klap beeindigd. Hoewel dat heel ingewikkeld is omdat t familie is, ik heb daar dan ook een hele heftige knauw aan over gehouden. Mijn basis is ook niet heel sterk, niet heel goede relatie met (gescheiden) ouders. Twee jaar na 't verliezen van dat familielid een vriendin verloren. Ook een soort beste vriendin, die zich ineens terug trok, ik begreep niet waarom en heb 't regelmatig gevraagd. Kreeg daar geen antwoord op, het lag niet aan mij zei ze dan, terwijl er heel duidelijk iets speelde. Haar heb ik een heel duidelijk, maar ook lief, mailtje gestuurd waarin ik aangaf het niet meer zo goed te weten, dat ze me dierbaar was maar dat ik niet meer wist wat ik moest doen en het daarom maar even zou laten. Van haar een heftige mail gekregen waarin ze zei me eigenlijk al twee jaar zat te zijn. Dit is drie jaar geleden en ik heb er nog steeds last van. Deze twee ervaringen (waar een jaar tussen zat) hebben mij wantrouwend gemaakt. Ik heb moeite met mijn hart te openen, zeker naar nieuwe mensen. Rond die tijd heb ik dus deze vriendin leren kennen, we klikten heel erg en hadden veel gemeen. Ik heb me wel naar haar geopend, iets wat ik dus niet meer snel doe. Het komt ongelooflijk hard aan dat dit nu ook eindigt. En zoals al gezegd werd is mijn kant maar 1 kant vh verhaal. Daarom wil ik ook zo graag weten waarom vrienden zich van me af keren, maar ik krijg daar geen antwoord op. Ze gaan bij me weg zonder dat ik weet waarom. En dat maakt 't heel ingewikkeld, en heel verwarrend. Misschien is er wel iets mis met me, of iets wat me heel moeilijk in de omgang maakt. Maar dan wil ik dat ook graag weten. Ik vind ook dat je die verplichting hebt aan een vriendin, dat je in ieder geval laat weten wat er aan schort, hoe moeijlijk dat ook is. Ik heb dat ook bij mijn vriendinnen gedaan, er moet toch open communicatie mogelijk zijn? Ik zit met de grote vraag WHY? En dat ik daar geen antwoord op heb maakt 't moeilijker om open en onbevangen in nieuwe vriendschappen te stappen.
dinsdag 4 maart 2008 om 20:50
Ietwat zweverig maar in de kern wel waar :
Mensen komen in je leven om een bepaalde reden,
Een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen, je te begeleiden met
ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen.
Ze lijken door God gestuurd en dat zijn ze ook.
Ze zijn er om een reden waarvan het nodig vind dat ze er zijn.
Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon
iets om de relatie te beëindigen.
Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.
Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld,
hun werk is gedaan. Het gebed dat je opzond is beantwoord en nu is het tijd om verder te
gaan.
Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te
groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets
leren dat je nog nooit gedaan hebt.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.
Geloof het , het is echt , maar slechts voor een seizoen.
Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om
zo een solide emotionele fundering te hebben.
Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Men zegt: "Liefde is blind maar vriendschap is helderziend".
Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden, voor een seizoen of
voor het hele leven is.
Mensen komen in je leven om een bepaalde reden,
Een seizoen of een heel leven.
Als je weet om welke reden het is, weet je wat je voor persoon kunt doen.
Als iemand in je leven is om een reden, is het gewoonlijk omdat je een behoefte hebt geuit.
Ze zijn gekomen om je te helpen door een moeilijkheid heen, je te begeleiden met
ondersteuning en je fysiek, emotioneel of spiritueel te helpen.
Ze lijken door God gestuurd en dat zijn ze ook.
Ze zijn er om een reden waarvan het nodig vind dat ze er zijn.
Dan, zonder dat jij iets verkeerd doet, of op zomaar een moment, zegt of doet deze persoon
iets om de relatie te beëindigen.
Soms gaan ze dood, soms lopen ze weg.
Soms keren ze zich tegen jou en dwingen je tot een standpunt.
Wat we ons dan moeten realiseren, is dat aan onze behoefte is voldaan, onze wens is vervuld,
hun werk is gedaan. Het gebed dat je opzond is beantwoord en nu is het tijd om verder te
gaan.
Sommige mensen komen in je leven voor een seizoen, omdat het jouw beurt is om te delen, te
groeien of te leren.
Zij brengen je een ervaring van vrede of ze brengen je aan het lachen. Ze kunnen je iets
leren dat je nog nooit gedaan hebt.
Ze geven je gewoonlijk een ongelooflijke hoeveelheid vreugde.
Geloof het , het is echt , maar slechts voor een seizoen.
Relaties voor de duur van je leven, leren je levenslessen, dingen waar je op kunt bouwen om
zo een solide emotionele fundering te hebben.
Het is jouw taak de lessen te accepteren.
Hou van die persoon en stop wat je hebt geleerd in alle relaties en situaties van je leven.
Men zegt: "Liefde is blind maar vriendschap is helderziend".
Dank je dat je een deel van mijn leven bent, of het nu is om een reden, voor een seizoen of
voor het hele leven is.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 4 maart 2008 om 23:49
Sterkte meid, ik weet verdomde goed wat het is en hoe zeer het doet. Het is niet erg om ook eens goed naar je eigen handelen of communicatie te kijken, maar ga niet aan jezelf twijfelen. Een echte vriend(in) maakt een vervelende daad of eigenschap bespreekbaar en dan zou je bij elk verlies hetzelfde terug moeten horen. Als dat niet het geval is, zoek het dan niet teveel bij jezelf. Probeer je te richten op de mensen, die er wél zijn voor je en zoals BGB al heeft gezegd; vaak zijn dat mensen waar je het nooit van gedacht had.
woensdag 5 maart 2008 om 13:42
quote:sugarmiss schreef op 04 maart 2008 @ 19:54:
[...]
En toch als je echt een goede vriendin wil zijn en een diepere vriendschap wil dan alleen de mooi weer vriendschap dan MOET je soms dingen doen. Zoals een vriendin steunen die het moeilijk heeft.
Zolang het goed gaat met jou en je vriendinnen dan is een vriendschap makkelijk. Gezellig kletsen, leuke dingen doen is alleen maar fijn en geeft je energie. Komt het een keer niet uit geen probleem.
Maar het is niet voor niets dat men zegt in nood leer je je vrienden kennen.
Laten we eerlijk zijn niemand vind het leuk om op bezoek te gaan bij iemand die vreselijk verdrietig is omdat een dierbare is overleden, ze een erge ziekte hebben, een lange relatie is uitgegaan of andere nare dingen hebben meegemaakt.
Gezellig kletsen tijdens een middagje winkelen is nou eenmaal leuker dan een klaagzang te moeten aanhoren.
Maar als het een goede vriendin is dan ga je. Omdat je weet dat zij zich beter voelt als ze haar verhaal kwijt kan. En het kan ook best een goed gevoel geven als je wat voor een ander kan doen.
En het verwijt dat to dan zelf maar wat meer van zich moet laten horen. Als je je heel erg rot voelt dan lijken de dingen om je heen soms oppervlakkig of heb je nergens puf meer voor.
Dan is het juist zo fijn als een vriendin je een beetje uit de put kan trekken.
Blijfgewoonbianca. denk dat jij een hele goede vriendin bent voor de vriendinnnen die je hebt.
Even een correctie Sugarmiss, dan MOET je niet maar dan WIL je dat als je een goede vriendin bent!!
Ook mijn vriendinnen en ik hebben niet alleen goede tijden en we zijn er voor elkaar als het nodig is.
En als ik me rot voel dan kan ik haar bellen of kan uithuilen bij haar en zij bij mij...simpel
[...]
En toch als je echt een goede vriendin wil zijn en een diepere vriendschap wil dan alleen de mooi weer vriendschap dan MOET je soms dingen doen. Zoals een vriendin steunen die het moeilijk heeft.
Zolang het goed gaat met jou en je vriendinnen dan is een vriendschap makkelijk. Gezellig kletsen, leuke dingen doen is alleen maar fijn en geeft je energie. Komt het een keer niet uit geen probleem.
Maar het is niet voor niets dat men zegt in nood leer je je vrienden kennen.
Laten we eerlijk zijn niemand vind het leuk om op bezoek te gaan bij iemand die vreselijk verdrietig is omdat een dierbare is overleden, ze een erge ziekte hebben, een lange relatie is uitgegaan of andere nare dingen hebben meegemaakt.
Gezellig kletsen tijdens een middagje winkelen is nou eenmaal leuker dan een klaagzang te moeten aanhoren.
Maar als het een goede vriendin is dan ga je. Omdat je weet dat zij zich beter voelt als ze haar verhaal kwijt kan. En het kan ook best een goed gevoel geven als je wat voor een ander kan doen.
En het verwijt dat to dan zelf maar wat meer van zich moet laten horen. Als je je heel erg rot voelt dan lijken de dingen om je heen soms oppervlakkig of heb je nergens puf meer voor.
Dan is het juist zo fijn als een vriendin je een beetje uit de put kan trekken.
Blijfgewoonbianca. denk dat jij een hele goede vriendin bent voor de vriendinnnen die je hebt.
Even een correctie Sugarmiss, dan MOET je niet maar dan WIL je dat als je een goede vriendin bent!!
Ook mijn vriendinnen en ik hebben niet alleen goede tijden en we zijn er voor elkaar als het nodig is.
En als ik me rot voel dan kan ik haar bellen of kan uithuilen bij haar en zij bij mij...simpel
woensdag 5 maart 2008 om 14:00
@Duivelijntje
Ik lees net je laatste bericht en inderdaad dan zou ik er ook klaar mee zijn!!
Dat is geen vriendin meer!!
Zelf heb ik ook zoiets meegemaakt en heb ook een einde gemaakt aan de vriendschap. Soms houd het gewoon op!
Dit is een ervaring die je meeneemt en waar je misschien iets van geleerd hebt, het maakt je sterker en wijzer.
Er komt vast een hele leuke nieuwe vriendin voor in de plaats
Ik lees net je laatste bericht en inderdaad dan zou ik er ook klaar mee zijn!!
Dat is geen vriendin meer!!
Zelf heb ik ook zoiets meegemaakt en heb ook een einde gemaakt aan de vriendschap. Soms houd het gewoon op!
Dit is een ervaring die je meeneemt en waar je misschien iets van geleerd hebt, het maakt je sterker en wijzer.
Er komt vast een hele leuke nieuwe vriendin voor in de plaats
woensdag 5 maart 2008 om 19:55
Ik heb antwoord op mijn mail gehad. V zegt dat ze de verantwoordelijkheid voor een vriendschap met mij niet aan kan. Ze zegt dat ze geen slecht mens is maar 't niet op kan brengen en wel haar best heeft gedaan. Verder houdt ze van me, wenst me veel sterkte en zal ze mooie herinneringen aan me hebben.
Wat heel veel pijn doet is dat deze mail behoorlijk snel na mijn mail kwam. Terwijl elke keer als ik eerder contact zocht er geen reactie kwam, of pas een week later. het leek wel alsof ze opgelucht was dat er eindelijk een einde aan kwam. Ze lijkt ook niet te schrikken, of 't anders te willen. Ineens te beseffen dat ze me niet kwijt wil. Stiekem had ik daar wel op gehoopt. Ze accepteert het meteen. Verder ook geen uitleg waarom ze me niet meer moet. Ze kan het niet aan. Terwijl ik by far niet het achterste van m'n tong heb laten zien. Ik heb al 't een en ander achter gehouden van m'n verdriet omdat ik me niet welkom en veilig voelde met m'n gevoel.
@saturnus en roosvrouw. Hoe zijn jullie weer over je verdriet heen gekomen? En konden jullie daarna wel weer gemakkelijk nieuwe vriendschappen aangaan?
Wat heel veel pijn doet is dat deze mail behoorlijk snel na mijn mail kwam. Terwijl elke keer als ik eerder contact zocht er geen reactie kwam, of pas een week later. het leek wel alsof ze opgelucht was dat er eindelijk een einde aan kwam. Ze lijkt ook niet te schrikken, of 't anders te willen. Ineens te beseffen dat ze me niet kwijt wil. Stiekem had ik daar wel op gehoopt. Ze accepteert het meteen. Verder ook geen uitleg waarom ze me niet meer moet. Ze kan het niet aan. Terwijl ik by far niet het achterste van m'n tong heb laten zien. Ik heb al 't een en ander achter gehouden van m'n verdriet omdat ik me niet welkom en veilig voelde met m'n gevoel.
@saturnus en roosvrouw. Hoe zijn jullie weer over je verdriet heen gekomen? En konden jullie daarna wel weer gemakkelijk nieuwe vriendschappen aangaan?
woensdag 5 maart 2008 om 20:21
BGB, een mooi stukje tekst heb je neer geschreven. Helaas kan ik 't nog niet zo zien. Ik word hier heel onzeker van. Heb 't afgelopen half jaar al veel verloren, nu komt dit er nog bovenop. En 't is niet voor 't eerst dat mensen die heel dicht bij staan bij me weg gaan. Ik begrijp 't niet, ben bang dat er iets mis met me is. Ik voel me eenzaam in mijn verdriet. Durf 't niet met veel anderen te bespreken, en nu al helemaal niet meer. V. was de eerste die ik belde toen vorig jaar alles mis ging. Ik klopte bij haar aan omdat ik dacht dat zij de enige was die me echt zou begrijpen. Ik had dit zo nooit verwacht!!!
BGB wat je schrijft dat sommige mensen maar voor een seizoen in je leven zijn, maar waarom lijkt dat bij mij het grootste deel te zijn? Waarom heb ik nauwelijks mensen voor 't leven in mij leven? Ik hield echt van mijn vriendin, dacht dat t goed zat tussen ons. Begrijp niet waarom ze zo is zoals ze nu blijkt te zijn.
BGB wat je schrijft dat sommige mensen maar voor een seizoen in je leven zijn, maar waarom lijkt dat bij mij het grootste deel te zijn? Waarom heb ik nauwelijks mensen voor 't leven in mij leven? Ik hield echt van mijn vriendin, dacht dat t goed zat tussen ons. Begrijp niet waarom ze zo is zoals ze nu blijkt te zijn.
donderdag 6 maart 2008 om 10:56
Misschien kun je vragen waarom ze de verantwoordelijkheid niet aandurft, en waarin het hem dan zit, misschien krijg je dan meer inzicht in het waarom en hoe je schijnbaar op haar overkomt..Kun je toch aardig vragen in trant van respecteer je keuze maar zou het fijn vinden als je me iets meer uitleg geeft zodat ik wellicht er ook iets van kan leren...ofzoiets of is dat not done?
donderdag 6 maart 2008 om 12:50
Duivelijntje, ik ga nu iets vervelends zeggen, en ik hoopd at je me het niet kwalijk neemt. Als zij zegt de verantwoordelijkheid niet aan te kunnen zit daar een serieus signaal voor je in. Kan het zijn dat jij je vreugde en geluk en eigenwaarde of eenvan die zaken te veel buiten jezelf neerlegt? Dat je de crisis die je hebt meegemaakt zo buiten jezelf plaatste, dat anderen daar schuld aan hadden en dat ook weer anderen verantwoordelijk waren voor de oplossing? Zeker als het vaker voorkomt kan het zijn dat je beklemmend overkomt, bijvoorbeeld als zij niet langs komt zal het nooit beter gaan met de crisis.
Ik heb dit zelf ook gehad. Ik was vooral gelukkig/blij/tevreden als ik met vrienden iets aan het doen was, mijn verhaal kwijt kon, hen kon helpen. Maar in mijn eentje was het nooit zo leuk. Ik kon de rust niet vinden om blij met mezelf te zijn en zocht dat dus buiten mezelf. dat legt een enorme claim op anderen, zij moeten aandacht aan je geven anders ben jij niet gelukkig. Ik was zelf een heel goede vriendin, zo goed dat anderen het er spaans benauwd van konden krijgen. Ik had altijd tijd, mailde en belde als eerste... Ook uit een soort angst dat de ander anders weg zou gaan. Zo werke ik mijn eigen angstbeeld in de hand.
Een vriendin van mij heeft een andere vriendin "laten zitten". ook die dame zat in een crisis, echter werd het nooit beter. op den duur trok mijn vriendin het niet meer, constant aanhoren, probleem bespreken, oplossing bedenken, waar vervolgens niets mee gebeurde. De vriendschap draaide om de crisis. uiteindelijk heeft mijn vriendin aangegeven dat ze dit niet meer trok, dat de ander weer kon bellen/komen als er iets veranderd was of meer ruimte was ontstaan voor andere dingen. Na meer dan een jaar zorgen was ze gewoon op.
Ik heb dit zelf ook gehad. Ik was vooral gelukkig/blij/tevreden als ik met vrienden iets aan het doen was, mijn verhaal kwijt kon, hen kon helpen. Maar in mijn eentje was het nooit zo leuk. Ik kon de rust niet vinden om blij met mezelf te zijn en zocht dat dus buiten mezelf. dat legt een enorme claim op anderen, zij moeten aandacht aan je geven anders ben jij niet gelukkig. Ik was zelf een heel goede vriendin, zo goed dat anderen het er spaans benauwd van konden krijgen. Ik had altijd tijd, mailde en belde als eerste... Ook uit een soort angst dat de ander anders weg zou gaan. Zo werke ik mijn eigen angstbeeld in de hand.
Een vriendin van mij heeft een andere vriendin "laten zitten". ook die dame zat in een crisis, echter werd het nooit beter. op den duur trok mijn vriendin het niet meer, constant aanhoren, probleem bespreken, oplossing bedenken, waar vervolgens niets mee gebeurde. De vriendschap draaide om de crisis. uiteindelijk heeft mijn vriendin aangegeven dat ze dit niet meer trok, dat de ander weer kon bellen/komen als er iets veranderd was of meer ruimte was ontstaan voor andere dingen. Na meer dan een jaar zorgen was ze gewoon op.
vrijdag 7 maart 2008 om 14:53
Allis dank voor je reactie maar dat is toch een heel andere situatie. Mijn vriendin heeft vanaf het eerste moment zich terug getrokken, ze heeft dus nooit voor me gezorgd. Bovendien heb ik niet anderen nodig om plezier te hebben. Ik ben op momenten best een einzelganger en iemand die ook tijd voor zichzelf nodig heeft. Het is bij mij ook zeker niet zo dat mijn crisis niet beter wordt. Zoals je hebt kunnen lezen gaat het juist wel weer beter met me (zonder dat zij daaraan heeft bij gedragen). Daar heb ik zelf aan gewerkt. Daarom voelde ik juist nu enrome boosheid omdat er voor mij nu leuk en gezellig samen dingen gaan doen niet inzit, omdat een moeilijke tijd delen er ook niet inzat. De laatste tijd heb ik veel nagedacht en zag ook dat er veel van mij gevraagd is. In de zin dat er geen flexibiliteit was. We wonen allebij aan de rand van de stad, zo'n half uur fietsen bij elkaar vandaan. Zij wilde alleen nooit bij mij komen want dat vond ze te ver, ik moest altijd haar kant op. Prima, vond ik niet zo erg, ik fiets graag. Maar zo was het met meer dingen, alles moest altijd op haar manier. Ik maakte daar nooit zo'n punt van, ben felxibel en dacht onbewust misschien ook dat als iets voor mij echt belangrijk zou zijn, zij wel dingen voor mij zou doen. Zij heeft mij vaak genoeg gebeld om steun te zoeken en ook voor plezier en leuke afspraken. Het hield alleen op toen er in mijn leven iets heel heftigs gebeurde.... Het lijkt alsof ze met verantwoordelijkheid bedoelt, dat ze het niet trekt dat het niet meer leuk is. Dat ik haar nu nodig heb en dus niet kom opdraven maar zij eens naar mij zou moeten komen, en dat ik niet haar plezier kan geven maar een arm en een luisterend oor nodig heb. Het maakt het zo zuur, jarenlang is alles koek en ei, zit je in de shit word je verlaten. Vriendinnen horen dat niet te doen. En dat is een heel ander verhaal dan die vriendin van jou die een jaar lang iemand gesteund heeft waarbij niets veranderd en die niets aan haar situatie doet.
Rupsje, wat zij precies bedoelt met verantwoordelijkheid weet ik niet, heb daar naar gevraagd maar krijg geen antwoord. Kan dus alleen maar gissen.....
Rupsje, wat zij precies bedoelt met verantwoordelijkheid weet ik niet, heb daar naar gevraagd maar krijg geen antwoord. Kan dus alleen maar gissen.....
maandag 10 maart 2008 om 13:25
Nou alls ik het zo lees en jij altijd naar haar toe moest(ben echt hetzelfde vind ook niet erg om te fietsen haha) heeft zei nooit veel overgehad voor de vriendschap wellicht is ze een beetje makkelijk uitgevallen, jij komt toch wel.Denk ook dat ze misschien niet echt zo diepe gevoelens heeft als jij voor haar, heb het gevoel dat alles haar wel komt aanwaaien, net als jij op de fiets en dat diepere problemen voor haar to much zijn en dat ze dan afhaakt, maar weet natuurlijk niet het hele verhaal, maar denk dat je in de vriendschap al vaker, voor jou gevoel water bij de wijn hebt gedaan, het niet goed voelde, en dan is het eigenlijk jou fout dat je dat hebt gedaan daar genoegen mee hebt genomen en je nu dus de rekening"" krijgt. "Dat jij toch meer investeerde dan zei en dat je dat niet hebt gezien, of wilde zien??
woensdag 12 maart 2008 om 09:32
Ja rupsje dat zou heel goed kunnen. Maar ik vind niet dat ik daarin fout ben geweest. Ik ben niet zo moeilijk, best flexibel. Vind niet dat ik bij kleine dingen op m'n strepen moet staan omdat ik anders misschien teveel over heb voor een ander. Het is wel zo dat ik die inflexibiliteit misschien niet goed heb geinterpreteerd. Hoewel ze zegt dat ze van me houdt, en ik er in principe wel vanuit ga als mensen dat zeggen, dat dat klopt. Dat is in mijn geval (weinig ervaring met 'foute' mannen ) vaak wel zo. Ik weet 't niet. Ik heb een reactie gehad op m'n mail en we laten het voorlopig rusten en gaan waarschijnlijk over een tijdje samen om de tafel zitten voor een gesprek. Ik weet niet of dat een afsluitend gesprek is of dat er toch een soort van doorgang zal vinden. Ik weet niet of ik dat kan en wil, ik weet ook niet wat zij me te zeggen heeft, of ze uberhaupt iets zegt over het waarom. Breken met een vriendschap vind ik nogal radicaal. Ik heb dat een keer eerder gedaan (en eens met een familielid), ik heb daar nog altijd last van. Maar een vriendschap moet wel gezond zijn. En je moet het idee hebben dat je er toe doet, als dat niet zo is, en het is een richtings verkeer dan houdt 't natuurlijk op. Ongeloofelijk lastig dit.....
Ben nog wel benieuwd naar mensen die ook gebroken hebben met vrienden en hoe ze daar weer uit zijn gekomen. Ook in het vertrouwen van nieuwe mensen en aangaan van nieuwe vriendschappen. Merk dat ik nogal cynisch wordt, in de trant van, wat heeft 't voor zin, het is toch maar tijdelijk, je geeft heel veel maar als 't erop aan komt sta je in je up. Waarom opnieuw invisteren in een nieuw persoon, opnieuw langzaam stukjes van jezelf laten zien en daarmee iemand dichtbij laten komen. Ik vind 't eng. Er ontwikkelen zich momenteel twee vriendschappen in mijn leven, een heel pril en eentje iets minder pril. Sta er nu vaak bij stil wat ik wil met deze beginnende vriendschappen, hoe 't verder zal verlopen en of zij wel te vertrouwen zijn. Kennen mensen dat? Hoe ga je daarmee om?
Ben nog wel benieuwd naar mensen die ook gebroken hebben met vrienden en hoe ze daar weer uit zijn gekomen. Ook in het vertrouwen van nieuwe mensen en aangaan van nieuwe vriendschappen. Merk dat ik nogal cynisch wordt, in de trant van, wat heeft 't voor zin, het is toch maar tijdelijk, je geeft heel veel maar als 't erop aan komt sta je in je up. Waarom opnieuw invisteren in een nieuw persoon, opnieuw langzaam stukjes van jezelf laten zien en daarmee iemand dichtbij laten komen. Ik vind 't eng. Er ontwikkelen zich momenteel twee vriendschappen in mijn leven, een heel pril en eentje iets minder pril. Sta er nu vaak bij stil wat ik wil met deze beginnende vriendschappen, hoe 't verder zal verlopen en of zij wel te vertrouwen zijn. Kennen mensen dat? Hoe ga je daarmee om?
