Relaties
alle pijlers
Vriendschap: Wel of niet wat laten horen?
vrijdag 16 november 2007 om 19:52
Ik ken een vriendin van me al van kleins af aan. Een tijdje zijn we elkaar uit het oog verloren, maar nu weer zo'n 10 goede vriendinnen.
Sinds 4 jaar geleden is haar leven wat verandert. Ze was weer gaan studeren en dat koste veel tijd. Al die tijd komt het contact echt van mijn kant af. Op een sms of mail reageert ze pas dagen later, of helemaal niet, want dat is ze dan vergeten. Ik heb het hier een paar keer met haar over gehad en ze zag het ook in, maar ze was ook zo drukdrukdruk.
Nu ben ik een type dat snel tussen de bedrijven door, mail of smst. Ik werk 60 uur in de week, maar dat hou ik echt bij, vind ik ook belangrijk.
Nu heb ik al 2 maanden amper contact met haar. Weer drukdrukdruk (zij dan). Prima alle begrip voor. Ze was bezig met een verbouwing. Nu heeft ze me een week geleden gemaild en ze wilde ook weer wat afspreken. Ik heb haar teruggemaild over vanalles en nog wat en haar aangeven wanneer ik af kon spreken.
En tot op de dag van vandaag niets gehoord. En ik wil graag haar verbouwing bewonderen.
Aan de ene kant heb ik zoiets van, bekijk het maar, het komt altijd van mijn kant en ik ben malle pietje niet. Aan de andere kant kan ik er gewoon niet bij dat ze mij zomaar vergeet.
Wat zou jij doen?
Sinds 4 jaar geleden is haar leven wat verandert. Ze was weer gaan studeren en dat koste veel tijd. Al die tijd komt het contact echt van mijn kant af. Op een sms of mail reageert ze pas dagen later, of helemaal niet, want dat is ze dan vergeten. Ik heb het hier een paar keer met haar over gehad en ze zag het ook in, maar ze was ook zo drukdrukdruk.
Nu ben ik een type dat snel tussen de bedrijven door, mail of smst. Ik werk 60 uur in de week, maar dat hou ik echt bij, vind ik ook belangrijk.
Nu heb ik al 2 maanden amper contact met haar. Weer drukdrukdruk (zij dan). Prima alle begrip voor. Ze was bezig met een verbouwing. Nu heeft ze me een week geleden gemaild en ze wilde ook weer wat afspreken. Ik heb haar teruggemaild over vanalles en nog wat en haar aangeven wanneer ik af kon spreken.
En tot op de dag van vandaag niets gehoord. En ik wil graag haar verbouwing bewonderen.
Aan de ene kant heb ik zoiets van, bekijk het maar, het komt altijd van mijn kant en ik ben malle pietje niet. Aan de andere kant kan ik er gewoon niet bij dat ze mij zomaar vergeet.
Wat zou jij doen?
vrijdag 16 november 2007 om 20:29
Ik ken het, heb ook zo'n vriendin... Had het al een keer besproken met haar, maar elke keer flikte ze het weer. Toen heb ik (geheel tegen mijn natuur in) niet thuis gegeven toen ze weer eens in de put zat. Dát was ze niet gewend! Na een poosje heb ik maar wél weer gereageerd. Zei ze dat ik háár gekwetst had, de grapjas. Toen heb ik alleen maar gezegd, ja én?? Dat doe jij toch ook altijd?? Dacht dat je de vriendschap liever aangepast zag aan jouw manier van doen. Ineens viel het kwartje toen wel. Weet niet of het bij deze vriendin ook werkt maar je kan het allicht proberen.
En sommige vriendschappen gaan ook gewoon over he... Heel naar, maar ja, hoort bij het leven. En je hebt ook van die vriendschappen waarbij je elkaar heel weinig ziet of spreekt, maar waar je gewoon van wéét dat het toch wel goed zit. Als je er allebei maar tevreden over bent! Succes...
En sommige vriendschappen gaan ook gewoon over he... Heel naar, maar ja, hoort bij het leven. En je hebt ook van die vriendschappen waarbij je elkaar heel weinig ziet of spreekt, maar waar je gewoon van wéét dat het toch wel goed zit. Als je er allebei maar tevreden over bent! Succes...
vrijdag 16 november 2007 om 20:29
vrijdag 16 november 2007 om 20:37
Ik zeg dat ook iedere keer tegen mezelf: En nu laat je niets meer horen. En dat gaat dan even goed, en dan begint het weer te kriebelen.
Misschien moet ik nu gewoon eens doorzetten en het van haar kant laten komen.
Ik heb nog geen kaart gestuurt ivm de verbouwing, maar wilde persoonlijk gaan kijken en een plant meenemen. En zit me nu niet lekker dat ze van iedereen een kaart heeft en van mij niet. Maar ja, deels ook haar eigenlijk schuld.
Zal ik toch maar die kaart sturen en verder afwachten?!
Misschien moet ik nu gewoon eens doorzetten en het van haar kant laten komen.
Ik heb nog geen kaart gestuurt ivm de verbouwing, maar wilde persoonlijk gaan kijken en een plant meenemen. En zit me nu niet lekker dat ze van iedereen een kaart heeft en van mij niet. Maar ja, deels ook haar eigenlijk schuld.
Zal ik toch maar die kaart sturen en verder afwachten?!
vrijdag 16 november 2007 om 20:40
Ik zit met precies hetzelfde.
Het contact moet altijd van mijn kant komen, nooit hoor ik wat van haar, want ze is zo druk.
Ik heb het toch wel tegen haar gezegt, en elke keer weer hetzelfde verhaal over druk zijn, moe zijn enz.
Nu heb ik vorige week een mail gestuurd, gewoon over ditjes en datjes.
En als zij nu weer niks van zich laat horen, tsja dan vind ik het wel best zo.
Ik bedoel, ik ben wel meelevend naar haar toe, maar zij vraagt zich dus gewoon nooit af hoe het met mij is.
Gewoon een sms-je met 'he, hoe is het met jou?' is dat nou echt zo`n grote moeite?
Maar goed, ze weet hoe ik erover denk, nu is het aan haar....
Het contact moet altijd van mijn kant komen, nooit hoor ik wat van haar, want ze is zo druk.
Ik heb het toch wel tegen haar gezegt, en elke keer weer hetzelfde verhaal over druk zijn, moe zijn enz.
Nu heb ik vorige week een mail gestuurd, gewoon over ditjes en datjes.
En als zij nu weer niks van zich laat horen, tsja dan vind ik het wel best zo.
Ik bedoel, ik ben wel meelevend naar haar toe, maar zij vraagt zich dus gewoon nooit af hoe het met mij is.
Gewoon een sms-je met 'he, hoe is het met jou?' is dat nou echt zo`n grote moeite?
Maar goed, ze weet hoe ik erover denk, nu is het aan haar....
vrijdag 16 november 2007 om 20:59
Het is voor jou een vervelend gevoel, kan ik me voorstellen. Jij wilt waarschijnlijk gewoon meer contact dan zij, want zoals je zegt en daar ben ik het mee eens, hoe druk je ook bent, je kunt altijd een belletje of smsje sturen, dat doe je dan ook gewoon omdat je dat wilt, druk of niet.
Je hebt het al tegen haar gezegd, dus dat moet genoeg zijn.
Mijn advies is; richt je ook meer op andere dingen en neem een afwachtende houding aan en kijk eens wat voor initiatieven zij neemt. Een kaart voor de verbouwing zou ik wel sturen, als je het nog enigzins in stand wilt houden met haar. Kleine moeite - groot plezier. Ik ken het wel hoor, heb het zelf ook wel bij de hand gehad. Tja je kan iemand niet dwingen sneller te reageren of meer te bellen etc. Vriendschappen enzo veranderen inderdaad soms.
Je hebt het al tegen haar gezegd, dus dat moet genoeg zijn.
Mijn advies is; richt je ook meer op andere dingen en neem een afwachtende houding aan en kijk eens wat voor initiatieven zij neemt. Een kaart voor de verbouwing zou ik wel sturen, als je het nog enigzins in stand wilt houden met haar. Kleine moeite - groot plezier. Ik ken het wel hoor, heb het zelf ook wel bij de hand gehad. Tja je kan iemand niet dwingen sneller te reageren of meer te bellen etc. Vriendschappen enzo veranderen inderdaad soms.
vrijdag 16 november 2007 om 21:01
Soms zijn het gewoon ingesleten patronen, waar die ander echt niet bij stil staat. Ik leg me meestal neer bij die rol. Het moet ook vaak van mijn kant komen bij mensen, en als ik dan lang wacht komt het wel weer van hun kant. Wat heeft het nou voor zin daar zuur over te doen. Tis niet dat ik hen nodig heb ofzo. Ik ben happy met mn leventje, en soms ook niet, maar ik zie vrienden als een toevoeging, geen verplichting.
vrijdag 16 november 2007 om 23:58
Ik heb dit soort dingen ook meegemaakt. Vriendschappen die maar van een kant komen, vriendinnen die nooit wat van zich laten horen etc. Ik besteed de vrije tijd die ik heb liever aan mensen waarbij het van twee kanten komt, en die mijn aandacht net zo goed waarderen als ik de hunne. Ookal hebben zij het druk, dan wordt er maar wat meer van tevoren afgesproken, maar dan wordt er tenminste wel tijd vrijgemaakt voor elkaar. Ik verspil geen tijd meer aan mensen die alleen maar energie slurpen en weinig teruggeven. Dan hou je misschien minder vrienden over, maar die zijn me wel des te dierbaarder.
Al weet ik dat het wel even doorbijten is. Maar niets van je laten horen geeft wel aan hoe hoog je in het ranglijstje van die desbetreffende persoon staat, ookal heeft diegene weinig tijd.
Al weet ik dat het wel even doorbijten is. Maar niets van je laten horen geeft wel aan hoe hoog je in het ranglijstje van die desbetreffende persoon staat, ookal heeft diegene weinig tijd.
zaterdag 17 november 2007 om 00:49
Klinkt heel bekent dit.
Ik heb dus, na ruim 3 jaar, de vriendschap verbroken. Ook omdat ik na mijn gevoel alleen goed genoeg was om mee te gaan omdat ik een auto had, en zij niet. Of alleen naar haar ging, want ja, ik had een auto. En dan inderdaad ook het contact grotendeels van mijn kant....
In juni heb ik een mail gestuurd dat ik niet blij was met haar manier van doen, en ze begreep dit, en er zou verandering in komen. Tot op heden niets meer van haar gehoord. Duidelijker kan het niet zijn, toch?
Ik heb dus, na ruim 3 jaar, de vriendschap verbroken. Ook omdat ik na mijn gevoel alleen goed genoeg was om mee te gaan omdat ik een auto had, en zij niet. Of alleen naar haar ging, want ja, ik had een auto. En dan inderdaad ook het contact grotendeels van mijn kant....
In juni heb ik een mail gestuurd dat ik niet blij was met haar manier van doen, en ze begreep dit, en er zou verandering in komen. Tot op heden niets meer van haar gehoord. Duidelijker kan het niet zijn, toch?
woensdag 28 november 2007 om 14:40
Ik heb het ook met een vriendin. Steeds als ik haar bel komt het niet uit en vraagt ze of ze dan en dan terug kan bellen.....ik vond het elke keer ok, had nog begrip ook want ze had het zo druk....maar dan belde ze niet terug! De laatste paar keer dat we afgesproken hadden (wonen meer dan 200 km van elkaar) belde ze af.
De laatste keer had ik een voorstel gedaan om een dag te gaan winkelen, lekker bij te kletsen enz in Antwerpen en ze klonk niet erg enthousiast. Ik zei: denk er rustig over na en dan hoor ik het wel in het weekend......niks gehoord dus! Ik had wel vrij genomen die dag! Toen heb ik haar na een week gebeld en gezegd dat ik er vreselijk van baalde. Even gepraat en weer zei ze ik bel je dan en dan terug. Niet dus. Niks gehoord...Ze is nu in mijn ogen echt te ver gegaan en heeft mijn grens bereikt. Ik bel haar niet meer! Doei! Ik spreek liever met vriendinnen af die wel tijd hebben en die wel leuke dingen willen gaan doen!
Grenzen stellen daar valt dit onder! Dit vind ik ook moeilijk. Vrienden kunnen vrij ver gaan bij mij, maar deze grens is echt bereikt!
De laatste keer had ik een voorstel gedaan om een dag te gaan winkelen, lekker bij te kletsen enz in Antwerpen en ze klonk niet erg enthousiast. Ik zei: denk er rustig over na en dan hoor ik het wel in het weekend......niks gehoord dus! Ik had wel vrij genomen die dag! Toen heb ik haar na een week gebeld en gezegd dat ik er vreselijk van baalde. Even gepraat en weer zei ze ik bel je dan en dan terug. Niet dus. Niks gehoord...Ze is nu in mijn ogen echt te ver gegaan en heeft mijn grens bereikt. Ik bel haar niet meer! Doei! Ik spreek liever met vriendinnen af die wel tijd hebben en die wel leuke dingen willen gaan doen!
Grenzen stellen daar valt dit onder! Dit vind ik ook moeilijk. Vrienden kunnen vrij ver gaan bij mij, maar deze grens is echt bereikt!
woensdag 28 november 2007 om 15:20
ik heb dit gehad met een nichtje van mij. ze is een jaar ouder dan ik,en ik weet niet beter dan dat we van kleinsaf aan altijd samen waren in de vakanties. en tussendoor met elkaar schreven en belden. en een 5 tal jaar geleden belde ik haar op ,om haar uit te nodigen voor mijn verjaardag, niks meer gehoord, heb haar daarna nog voor twee verjaardagen uitgenodigd voor mijn kinderen. niks geen telefoontje,of kaartje met we hebben geen zin/tijd. dus ik heb dat op zijn beloop gelaten, en van mijn kant niks meer laten horen,met het idee bel zelf maar eens een keertje. tussendoor zag ik haar nog weleens bij een begrafenis of een feestje. maar nooit echt op door gepraat. maar het geval wil dat ze in onze woonplaats een schoonbroer en een goeie vriend heeft wonen, en dan vraag ik me af.. als je wel tijd kunt vinden om daar naar toe te gaan ,waarom wip je dan niet eventjes bij mij binnen?? zo groot is mijn woonplaats niet. op een geven moment hadden we bij ons in de straat een feest, en wat schetst mijn verbazing, mijn nicht en haar man waren er ook. in een ver verleden waren zij en haar man daar bevriend mee. hebben elkaar toen van te voren eens ergens gezien en toen onder het mom van we trekken de vriendschap weer aan .kom maar op het feest. ik ben niet naar haar toegegaan, maar heb gewacht tot zij mijn kant in kwam. hebben het toen "uitgepraat" en we hadden een gezellige avond. naderhand spraken we af dat ze mij daags erop ou bdllen vanwege mijn verjaardag..... jullie snappen het al.. dit was vorig jaar ,.. ze moet dus nog bellen....
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
woensdag 28 november 2007 om 15:23
maar voor mezelf heb ik hier een punt achter gezet,als ik haar zie praat ik wel met haar. maar doe geen pogingen meer om de vriendschap aan te halen. doe mezelf daar alleen maar pijn mee. dus ik zou het er wel met haar over hebben maar verwacht er niet te veel van. ga dan maar je eigen weg,zal pijn doen,maar iedere keer alle contact van jou kant uit is ook niet prettig. succes!!!
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
woensdag 28 november 2007 om 21:51
Ik ben zo"n kutvriendin die alles van de ander laat uitgaan...als de "vriendschap"wat mij betreft over is dan. Sorry hoor to, hoe blind kun je zijn ? Je vriendin probeert je, zonder je rechtstreeks te beledigen te lozen en jij blijft maat contact zoekn...waar is je trots? Ik zou er niet over piekeren om zo achter iemand aan te lopen. She's trying to let you down gently, heet dat. Take a hint!
donderdag 29 november 2007 om 17:58
Wicked Witch, je doet je naam wel eer aan zo. Wat een manier van doen. Je kunt dan toch ook een mail of brief sturen waarin je aangeeft de vriendschap niet meer te zien zitten? Dat is dan nog netjes.
Maar gewoon niet meer thuis geven vind ik erg asociaal. Helaas heb ik het op dit moment ook bij de hand (een vriendin die me dit flikt welteverstaan) en dat is niet leuk.
Maar gewoon niet meer thuis geven vind ik erg asociaal. Helaas heb ik het op dit moment ook bij de hand (een vriendin die me dit flikt welteverstaan) en dat is niet leuk.
donderdag 29 november 2007 om 18:12
En ik ben zo'n soort drukdrukdrukdruk nog drukker vriendin.....Een excuus hiervoor heb ik niet.....Tja ik ben heel erg slordig, en helemaal niet attent etc. Heel jammer, want op deze manier ben ik al een vriendin verloren. Zij was terecht heeeel boos op me.
Gelukkig blijven de echte vriendinnen wel stand houden. Ze weten dat ik altijd heel veel kaartjes in huis heb, maar dan weer geen postzegels. En als ik een kaartje schrijf, zit 'ie een week later nog in mijn tas. Ik denk vaak 's avonds na half 12 dat ik nog iemand zou bellen...te laat. Zo ben ik al eens de verjaardag van mijn beste vriendin vergeten. De verjaardag van kind andere vriendin, afzwemmen van kind. Zelfs met condoleances ben ik vaak te laat.
Ik probeer vaak mijn leven wat te beteren, maar gaat me slecht af....
Gelukkig blijven de echte vriendinnen wel stand houden. Ze weten dat ik altijd heel veel kaartjes in huis heb, maar dan weer geen postzegels. En als ik een kaartje schrijf, zit 'ie een week later nog in mijn tas. Ik denk vaak 's avonds na half 12 dat ik nog iemand zou bellen...te laat. Zo ben ik al eens de verjaardag van mijn beste vriendin vergeten. De verjaardag van kind andere vriendin, afzwemmen van kind. Zelfs met condoleances ben ik vaak te laat.
Ik probeer vaak mijn leven wat te beteren, maar gaat me slecht af....
donderdag 29 november 2007 om 18:43
Heb je een mobiele telefoon Muzze? Daar kun je vaak een herinnering in een agenda zetten, bijvoorbeeld aan een verjaardag. Als de herinnering afgaat meteen even een sms-je sturen.
Ik vind attent zijn ook wel een kwestie van willen. En vind het belangrijk dat ik naar mijn vrienden attent zijn en zij naar mij.
Ik vind attent zijn ook wel een kwestie van willen. En vind het belangrijk dat ik naar mijn vrienden attent zijn en zij naar mij.
donderdag 29 november 2007 om 19:26
Goeie tip, van die mobiele telefoon. Ik gebruik hem zelf ook voor van alles. Ik ben het met je eens dat het ook een kwestie is van willen. Nog een tip; kies een vast moment uit eens per week. Dan ben je hooguit zes dagen te laat met iets en als dat zo is, dan heb je altijd nog 'sorry ik was te laat kaartjes.'
donderdag 29 november 2007 om 20:43
Soms houdt een vriendschap ook gewoon op. Volgens mij komen er gedurende je hele leven vrienden op je pad, maar verlies je er ook een aantal. Dat komt gewoon omdat je leven elk een eigen pad inslaat.
Ik ken een vriendin al vanaf de kleuterschool, nu dus 24 jaar. We hebben een tijdje minder contact gehad, maar zij was vaak degene die weer contact zocht. Eigenlijk hebben wij contact gehouden, gewoon omdat we elkaar al zo lang kenden. We zijn totaal verschillend, hebben een heel andere levensstijl, ander karakter, andere hobbies. Toen zij het zo'n twee jaar geleden heel moeilijk had, heb ik geprobeerd er zoveel mogelijk voor haar te zijn. Misschien niet genoeg, maar voor mijn gevoel heb ik het uiterste gegeven. Ik was ook zwanger in die tijd, dus had ook mijn eigen dingen.
Nu ik afgelopen zomer flink in de problemen zat, kwam er niets vanuit haar. Geen belletje, geen mailtje met de vraag: 'zal ik je komen helpen' of 'ik stap morgenvroeg op de trein en ben bij je' (wij wonen nu 1000 km van elkaar vandaan). Ze wist wel dat er grote problemen waren. Nu ben ik er eigenlijk klaar mee. Vriendinnen die wel zijn komen helpen, waren me al heel dierbaar en nu waren ze er echt voor mij! Zij is nu boos, ik heb haar niet ingelicht, ben niet bij haar langs geweest toen ik de laatste keer in NL was, etc.
Het is jammer, het is 24 jaar, maar misschien eindigt onze vriendschap hier wel.. in ieder geval staan we nu wel heel anders tegenover elkaar en zie ik wel hoe het verder loopt.
Ik ken een vriendin al vanaf de kleuterschool, nu dus 24 jaar. We hebben een tijdje minder contact gehad, maar zij was vaak degene die weer contact zocht. Eigenlijk hebben wij contact gehouden, gewoon omdat we elkaar al zo lang kenden. We zijn totaal verschillend, hebben een heel andere levensstijl, ander karakter, andere hobbies. Toen zij het zo'n twee jaar geleden heel moeilijk had, heb ik geprobeerd er zoveel mogelijk voor haar te zijn. Misschien niet genoeg, maar voor mijn gevoel heb ik het uiterste gegeven. Ik was ook zwanger in die tijd, dus had ook mijn eigen dingen.
Nu ik afgelopen zomer flink in de problemen zat, kwam er niets vanuit haar. Geen belletje, geen mailtje met de vraag: 'zal ik je komen helpen' of 'ik stap morgenvroeg op de trein en ben bij je' (wij wonen nu 1000 km van elkaar vandaan). Ze wist wel dat er grote problemen waren. Nu ben ik er eigenlijk klaar mee. Vriendinnen die wel zijn komen helpen, waren me al heel dierbaar en nu waren ze er echt voor mij! Zij is nu boos, ik heb haar niet ingelicht, ben niet bij haar langs geweest toen ik de laatste keer in NL was, etc.
Het is jammer, het is 24 jaar, maar misschien eindigt onze vriendschap hier wel.. in ieder geval staan we nu wel heel anders tegenover elkaar en zie ik wel hoe het verder loopt.
vrijdag 30 november 2007 om 21:36
Dit komt me zeer herkenbaar voor.
Ik heb het zelf ook gehad. Altijd maar druk, druk, druk en nooit geen tijd. Ik bel je vanavond wel even terug was vaak het antwoord................ nou dat werd al snel 3 weken ALS ik al werd terug gebeld. Ook waren mailtjes of smsjes vaak kort en nietszeggend en wederom als ik die al kreeg. Ja hallo! Ik heb geen leven zeker? Ik heb het nooit druk?
Dat is anderhalf jaar aan de gang geweest (de vriendschap duurde al 9 jaar ofzo) en ik heb er vorige maand een eind aan gemaakt. Ik had zo veel frustraties dat ik op een gegeven moment dacht, laat ook maar. Ik ben niet iemand die opeens niet meer iets van zich laat horen. Ik heb dus maar gewoon een email gestuurd waarin ik alles heb uitgelegd.
Ik heb er ook even over na moeten denken, maar uiteindelijk gewoon de knoop doorgehakt.
En ik moet zeggen: ik ben er absoluut niet slechter van geworden. Het doet me juist goed. Geen frustraties meer, een klotegevoel of weer wachten totdat je eindelijk iets hoort of dat het 80% van de tijd van jouw kant uit moet komen.
Het is jammer, maar soms gaat dat nu eenmaal zo. Je groeit uit elkaar en je staat op verschillende punten in het leven. Je moet jezelf gewoon afvragen of je zelf nog wel de moeite in iemand wil steken die dat blijkbaar niet voor jou over heeft.
Ik heb een tijd in het buitenland gewoond en heb daar ook veel vrienden gekregen. Die lieten elke week wel wat van zich horen en ook nu ik er al 2 maanden niet meer woon sturen ze elke week nog wel een berichtje, mailtje of bellen ze gewoon. Zie je ook hoe het wel kan.
Ik heb liever een handjevol vrienden die wat voor je over hebben dan een hele vrachtwagen vol die je een enkele keer ziet.
zaterdag 1 december 2007 om 16:59
Sommige hele goede vrienden zie ik heel weinig, omdat we allemaal een druk leven hebben. Ik heb dan ook niet veel hoge verwachtingen van de frequentie, maar de kwaliteit van onze ontmoetingen is altijd erg hoog. Ik beschouw ze dan ook nog steeds als een onderdeel van mijn leven.
Ik doe zelf nu ik in het buitenland woon welk meer moeite om verjaardagen enzo te herinneren, dan probeer ik ook echt een leuke kaart voor die persoon te vinden. Maar ja, dat ligt ook een beetje aan hoeveel tijd ik heb om ervoor te winkelen.
ik ben zelf niet zo heel moelijk hoor, en vind het niet mee dan normaal dat sommige dingen verwateren en andere niet. Mensen komen en gaan uit je leven, zoals ik dat zelf ook bij anderen doe. Wat niet wil zeggen dat ik het niet hartstikke leuk vind als er iemand is die aan me denkt. Maar het moet wel van harte zijn, en geen 'moetje' worden. Ik zou het er ook heel benauwd van krijgen als een vriend(in) een soort boekhouding van me zou bijhouden, zo van: de laatste drie keer heb ik jou gemaild, jij mailt of belt mij nooit.
Ik zou alleen nooit het zo officieel 'uitmaken', zoals hierboven iemand suggereerde.
Ik doe zelf nu ik in het buitenland woon welk meer moeite om verjaardagen enzo te herinneren, dan probeer ik ook echt een leuke kaart voor die persoon te vinden. Maar ja, dat ligt ook een beetje aan hoeveel tijd ik heb om ervoor te winkelen.
ik ben zelf niet zo heel moelijk hoor, en vind het niet mee dan normaal dat sommige dingen verwateren en andere niet. Mensen komen en gaan uit je leven, zoals ik dat zelf ook bij anderen doe. Wat niet wil zeggen dat ik het niet hartstikke leuk vind als er iemand is die aan me denkt. Maar het moet wel van harte zijn, en geen 'moetje' worden. Ik zou het er ook heel benauwd van krijgen als een vriend(in) een soort boekhouding van me zou bijhouden, zo van: de laatste drie keer heb ik jou gemaild, jij mailt of belt mij nooit.
Ik zou alleen nooit het zo officieel 'uitmaken', zoals hierboven iemand suggereerde.
zaterdag 1 december 2007 om 20:33
Nee nooit iets meer van je laten horen is lekker.
Dat is me zelf een keer overkomen. Geen eens een berichtje, mailtje of belletje terug. Geen explanatie. Helemaal niets. Ik vind dat echt een k*tstreek om het zo maar te zeggen. Dan licht ik liever degene in en praat erover op de een of andere manier.
Dat is me zelf een keer overkomen. Geen eens een berichtje, mailtje of belletje terug. Geen explanatie. Helemaal niets. Ik vind dat echt een k*tstreek om het zo maar te zeggen. Dan licht ik liever degene in en praat erover op de een of andere manier.
