Waarom 'mag' Indisch wel?

Hoe dan ook vind ik beide vergelijkingen (die met slavernij en die met concentratiekamp) nogal uit de bocht vliegen. Ze lijken mij, en dat is op zijn mildst gezegd, rijkelijk overdreven.

Ik snap je gevoelens bij baantje. Zo was 't niet bedoeld. Ik weet natuurlijk wel dat het heel zwaar werk was. Maar, zoals ik al eerder zei, in mijn ogen absoluut niet vergelijkbaar met slavernij. Zélfs niet vergelijkbaar, zoals ik ook al eerder zei, met de contractwerkers die uit Azië werden gehaald om in 't Caribisch gebied te werken in de nadagen van de slavernij. Ab-so-luut niet zelfs.

Zoals ik ook al eerder noemde weet ik niet hoe de keuringen gingen en hoe mensonterend dat dan al dan niet was.



Concentratiekampen zijn ook logisch ja, maar vergeef me dat ik 't van een andere logica vindt om mensen die niets bijdragen aan de maatschappij of de maatschappij geld kosten of het zuivere ras bezoedelen af te maken, dan mensen die niet geschikt zijn voor (vrijwillig) werk, waar zij bovendien voor betaald krijgen en waar ze ook mee kunnen stoppen mocht 't niet bevallen, niet aan te nemen voor dat werk (dat zij, nogmaals, zélf solliciteren. Ik denk dat de keus die Turken, Marokkanen, Grieken, Spanjaarden en Italianen hadden om in Nederland te komen werken -of thuis te blijven of naar een ander land te vertrekken- niet te vergelijken is met de keus die joden hadden om naar 't concentratiekamp te gaan -of te vluchten of onder te duiken- of die slaven hadden om verkocht te worden). Snap je?

Het feit dat concentratiekampen logisch in elkaar zaten, wil voor mij trouwens ook niet zeggen dat meteen het begrip logica zijn waarde verliest. Wat mij betreft is 't nog steeds een valide begrip om iets aan te duiden, of om iets uit te leggen. Bijvoorbeeld dat als je, als persoon die wenst arbeidsmigrant te worden, niet aangenomen wordt (om wat voor reden dan ook) je niet kan migreren vanwege arbeid.

.

Kjong heeft het volledig verwoord.



"Indische" mensen zijn in de jaren '50 van de vorige eeuw naar Nederland gekomen met de Willem Barentsz, ze spraken de taal, hadden dezelfde schoolboeken (met kleine aanpassingen, Oeno ipv Ot, geloof ik) en waren christenen. Mijn grootouders (Javaans en Javaans-Chinees) wilden inderdaad niet in een moslimland leven en hun Nederlandse nationaliteit niet opgeven.

Over het algemeen waren de immigranten goed opgeleid en voor hun diploma's golden dezelfde eisen als hier. Mulo was gewoon Mulo, of je die nou in Jakarta of Hoogeveen had gehaald.



Al mijn tantes zijn met Hollanders getrouwd, tot verdriet van mijn oma, die vond dat haar kleinkinderen veel te wit werden. We hebben wat dat betreft echt een regenboogfamilie. Al die Hollanders wilden graag met een Indische trouwen vanwege het lekkere eten.



Mijn vriend krijgt inderdaad met name van "oudere" mensen de reactie dat hij thuis vast heel lekker te eten krijgt. Dat klopt, maar je moet wel een Indische of een Indo van de juiste generatie treffen, want het schijnt steeds een generatie over te slaan (zijn collega had pech). Mijn broertje en ik koken veel lekkerder dan onze moeder.



Eigenlijk is de Indische gemeenschap zó opgegaan in de Nederlandse samenleving dat die gewoon verdwenen is. Mijn moeder spreekt geen woord van de taal, bijvoorbeeld.

Klinkt misschien raar of stom, maar als ik aan Indo's/Indische mensen (wat dan de juiste term ook is) denk heb ik ook echt het gevoel dat ze bij 'ons' horen, dat Nederland niet Nederland is zonder deze mensen. Ik heb dan ook echt een heel warm gevoel.



Helemaal niet lullig bedoeld, maar dat gevoel heb ik bijvoorbeeld met Turken of Marokkanen (nog?) niet. Dat gevoel van 'eigen'.

Jee Marg. Over overdreven gesproken.

Ik vergelijk niet de gehele opzet van een concentratiekamp met de schifting bij arbeidsmigratie. Ik neem slechts éen deeltje.



Stel je voor dat waar jij je stempel moet halen, je je gebit moet laten zien eer er uberhaupt iets van inkt in je papieren vercwijnt. Je bent nu al verongelijkt als je terug moet naar een kantoor. Probeer je gewoonweg even in te denken als je terug moet en je hoop op beter leven is ontnomen.



Ach. Laat maar.

[quote]Branwen76 schreef op 03 november 2007 @ 11:16:

Klinkt misschien raar of stom, maar als ik aan Indo's/Indische mensen (wat dan de juiste term ook is) denk heb ik ook echt het gevoel dat ze bij 'ons' horen, dat Nederland niet Nederland is zonder deze mensen. Ik heb dan ook echt een heel warm gevoel.



Helemaal niet lullig bedoeld, maar dat gevoel heb ik bijvoorbeeld met Turken of Marokkanen (nog?) niet. Dat gevoel van 'eigen'.[/quote]





Je hebt volkomen gelijk. "Wij" hebben ook geen enkele band met Noord-Afrika of Turkije. Nooit gehad ook. De multikul maffia doet nu eenmaal graag aan geschiedvervalsing en probeert iedereen te laten geloven dat er zoveel banden tussen eerder genoemde landen en Nederland bestaan.......complete onzin.

Met Zuid-Afrika hebben wij die band wel. Lange tijd werd dat maar doodgezwegen wegens een "fout" regime daar, maar je kunt moeilijk je hele geschiedenis gaan herschrijven vanuit een trendy politiek correcte gedachte of een soort waan-van-de-dag.



Met Suriname en Indonesie heeft de Nederlandse bevolking natuurlijk wel een band, die soms honderden jaren terug gaat. Zo'n verbondenheid is niet even maakbaar. Die is over lange tijd gegroeid. Er en moet sprake zijn van een wederzijdse relatie. Met de huidige "immigratie-landen" is het vooral eenrichtingsverkeer.

kjong schreef op 03 november 2007 @ 21:44:

Stel je voor dat waar jij je stempel moet halen, je je gebit moet laten zien eer er uberhaupt iets van inkt in je papieren vercwijnt. Je bent nu al verongelijkt als je terug moet naar een kantoor. Probeer je gewoonweg even in te denken als je terug moet en je hoop op beter leven is ontnomen.



Ach. Laat maar.

Dat je één deeltje neemt begrijp ik, maar mijns inziens is dat niet los te zien van wat er daarna gebeurt. Waarom kies je juist dát voorbeeld? Toch om de horror aan te geven of niet soms? Anders had je net zo goed de schifting bij Idols kunnen nemen, dat vind ik ook vaak gemeen, maar nog wel van een héél andere orde dan de schifting bij concentratiekampen.



Ik had ´t idee dat ik iets te lang over door was gegaan op ´t andere topic over de spaanse ind (en misschien was dat ook aangezien ´t topic daar niet over gaat), maar blijkbaar was ´t toch nog niet duidelijk wat ik bedoelde. Nog één keer voor de duidelijkheid dan. Ik ben niet verontwaardigd als ik terug moet naar een kantoor, ik ben niet verontwaardigd over bureaucratie, ik ben niet verontwaardigd dat ik een rij moet, ik ben wél verontwaardigd dat ik als vuil wordt behandeld.



Ik zou niet verontwaardigd zijn als voor werk waarvoor dat nodig was een gezondheidsverklaring van mij gevraagd zou worden, of een lichamelijke keuring, of als mijn referenties nagebeld zouden worden, of als ik een bewijs van goed gedrag in zou moeten leveren. Ik zou wél verontwaardigd zijn als ik mensonterend behandeld zou worden.

Ik heb naar ik meen meer dan één keer gezegd dat ik niet weet hoe mensonterend het er aan toe ging bij de keuringen van Turken en Marokkanen en Spanjaarden en Italianen en Grieken. Als het mensonterend was is dat uiteraard verschrikkelijk. Het feit dát er keuringen waren, lijkt mij verder geen enkel probleem.



Ik hoop dat ´t zo wat duidelijker is voor je.

Pop, neem de schifting in Idols als je dat makkelijker indenken vindt.

Die bestonden alleen toentertijd niet.

Ik heb het over de denkwereld van de toemalige generatie. Het gaat hier immers om hun inlevingsvermogen en denkbeelden die naar onze generaties al dan niet bewust zijn uitgedragen.



(En je wordt niet als vuil behandeld, je wordt nl, naar eigen zeggen, als ieder ander daar in de rij behandeld. Het zal hun vorm van klantvriendelijkheid zijn.)

Branwen76 schreef op 03 november 2007 @ 11:16:

Klinkt misschien raar of stom, maar als ik aan Indo's/Indische mensen (wat dan de juiste term ook is) denk heb ik ook echt het gevoel dat ze bij 'ons' horen, dat Nederland niet Nederland is zonder deze mensen. Ik heb dan ook echt een heel warm gevoel.



Helemaal niet lullig bedoeld, maar dat gevoel heb ik bijvoorbeeld met Turken of Marokkanen (nog?) niet. Dat gevoel van 'eigen'.

Ja,en ik denk dat het ook vaak viceversa is,Branwen. Ik ben zelf half Indisch en hier geboren en opgegroeid.Maar ik heb bij mijn vader (hij was Indisch) altijd een duidelijke "commitment" naar Nederland bespeurd.Ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mijn situatie spreken.Maar ik zag het verschijnsel vaker bij de Indische mensen die ik kende.

En waar die "commitment" vandaan kwam?Het heeft toch alles met het koloniale verleden te maken,denk ik.Mogelijk dat er toen iets van een mentale band (of zelfs identificatie) met het moederland (lees Nederland) is ontstaan.En dat is iets wat bij latere immigranten uit andere landen,logischerwijs,ontbrak.

kjong schreef op 04 november 2007 @ 02:03:





(En je wordt niet als vuil behandeld, je wordt nl, naar eigen zeggen, als ieder ander daar in de rij behandeld. Het zal hun vorm van klantvriendelijkheid zijn.)

Grappige denkwijze maar tang op varken. Het feit dat iedereen hetzelfde wordt behandeld, wil natuurlijk niet zeggen dat dus iedereen goed wordt behandeld, het kan net zo goed zijn dat iedereen door de desbetreffende ambtenaar als vuil wordt behandeld. Wat ook inderdaad het geval was.

Net zoals bv. een machista elke vrouw als minderwaardig zal behandelen of elke racist iemand met een andere afkomst.

Kan de lightbulb / idee smiley helaas niet vinden hier.

In het oude Nederlands Indie woonde ook echte (rijke) Nederlanders. Dat heeft zich vermengd met de echte Indonesiers.



Indonesie is afgepakt in de oorlog dus het is ook afgepakt van de Nederlanders in Nederland.

Dat schept ook weer een band.( juist in die tijd)

Je hebt volkomen gelijk. "Wij" hebben ook geen enkele band met Noord-Afrika of Turkije. Nooit gehad ook.

Nederland en Marokko hebben al meer dan 400 jaar banden met elkaar. Lees je geschiedenis!

Voorbeelden genoeg.

In de 2de wereldoorlog hebben zowel Algerijnen als Marokkanen in Nederland samen met de geallieerden tegen de nazi's gevochten.

de banden waren misschien niet zo intens als met Indonesie.

De band met Indonesie is beter te vergelijken met die met Suriname en/of Zuid-Afrika......maar daarvoor zie ik Nederlanders ook niet zo snel warm voor lopen.





Ik ben zelf Marokkaanse en heb een lieve Surinaamse man. Ik dacht altijd dat Nederlanders heel open minded waren wat betreft relaties met iemand van een andere cultuur. Maar sinds ik zelf met een Surinamer heb denk ik daar totaal anders over, in gesprekken kwam het altijd ter sprake en dan bleek uit zo'n gesprek dat ze er zelf niet aan moeten denken. ja misschien een Surinamer voor in bed.

Maar om daar een langdurige relatie mee op te bouwen nee.



Iets wat je volgens mij binnen veel culturen terug ziet.

Men wil niet zo snel met iemand van een bevolkinsggroep die op een of andere manier opvalt. Het zij door de huidskleur, hetzij door afwijkend geloof.



Ik heb zelf een zoon en hij mag met wie hij wil: Chinees, Japans, Amerikaans, Joods, Afrikaans wat hij wil...als hij maar gelukkig is.

Kjong beweert dat het wel goed zit met de Christenen in Turkije. Dit filmpje laat iets heel anders zien.

"Lees niet alles wat je gelooft"