Relaties
alle pijlers
Waarom mag ik niet gelukkig zijn?
zondag 23 maart 2008 om 11:48
Hoi,
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
zondag 23 maart 2008 om 12:05
Heej Rooibosje, Kop op!
Natuurlijk mag jij ook gelukkig zijn. Het is echt geen schande hoor om alleen te zijn, waarom zou dat 'mislukt' zijn? Ik ben nu ook alweer 2 jaar alleen (wat scharrels tussendoor, maar geen serieuze relaties), maar waarom is dat 'mislukt'? Ik ben harstikke blij met wie ik ben en met mijnleventje. Natuurlijk zou ik het leuk vinden om een leuke man tegen te komen, maar weet ik veel, misschien duurt het nog wel 10 jaar voordat ik de liefde van mijn leven tegenkom. Moet ik dan al die tijd in de 'wachtstand' staan? Ik dacht het niet! Misschien helpt het bij mij wel dat een hoop van mijn vrienden ook nog niet gesettled zijn en nog niet aan de kinderen beginnen, maar goed.
Bekijk het van de zonnige kant: hij heeft er in ieder geval op tijd een einde aan gemaakt en je niet langer aan het lijntje gehouden. Je wilt toch niet de vriendin zijn van iemand die jou niet wil?
Natuurlijk mag je je shit voelen, maar ik denk dat een slachtoffer mentaliteit niet echt meehelpt. Hoezo 'mag jij niet gelukkig zijn'. Het is echt niet zo dat 'het leven' er op uit is om jou dwars te zitten.
Dus kop op, neus in de wind en lekker doorgaan met je leven. Uithuilen en opnieuw beginnen om het maar zo te zeggen.
Natuurlijk mag jij ook gelukkig zijn. Het is echt geen schande hoor om alleen te zijn, waarom zou dat 'mislukt' zijn? Ik ben nu ook alweer 2 jaar alleen (wat scharrels tussendoor, maar geen serieuze relaties), maar waarom is dat 'mislukt'? Ik ben harstikke blij met wie ik ben en met mijnleventje. Natuurlijk zou ik het leuk vinden om een leuke man tegen te komen, maar weet ik veel, misschien duurt het nog wel 10 jaar voordat ik de liefde van mijn leven tegenkom. Moet ik dan al die tijd in de 'wachtstand' staan? Ik dacht het niet! Misschien helpt het bij mij wel dat een hoop van mijn vrienden ook nog niet gesettled zijn en nog niet aan de kinderen beginnen, maar goed.
Bekijk het van de zonnige kant: hij heeft er in ieder geval op tijd een einde aan gemaakt en je niet langer aan het lijntje gehouden. Je wilt toch niet de vriendin zijn van iemand die jou niet wil?
Natuurlijk mag je je shit voelen, maar ik denk dat een slachtoffer mentaliteit niet echt meehelpt. Hoezo 'mag jij niet gelukkig zijn'. Het is echt niet zo dat 'het leven' er op uit is om jou dwars te zitten.
Dus kop op, neus in de wind en lekker doorgaan met je leven. Uithuilen en opnieuw beginnen om het maar zo te zeggen.
zondag 23 maart 2008 om 12:05
Tja, waarom jij niet gelukkig mag zijn...bestaat er zoiets als een recht op gelukkig zijn? Je klinkt een beetje als een kind dat overgeslagen wordt bij het uitdelen.
Hoe weet jij dat je twee keer zo hard je best moet doen als "de rest"? Welke rest? Hoe kun je zo oordelen over levens van andere mensen?
Je hebt het over je toekomst. Wie is er verantwoordelijk voor jouw toekomst? Een ander? Een man..? Of jijzelf?
Op dit moment is het misschien beter voor jou om je te focussen op andere dingen in het leven.
Hoe weet jij dat je twee keer zo hard je best moet doen als "de rest"? Welke rest? Hoe kun je zo oordelen over levens van andere mensen?
Je hebt het over je toekomst. Wie is er verantwoordelijk voor jouw toekomst? Een ander? Een man..? Of jijzelf?
Op dit moment is het misschien beter voor jou om je te focussen op andere dingen in het leven.
zondag 23 maart 2008 om 12:11
Eeeeeeerst gelukkig worden in je eentje!!
Geloof me , het kan!! Als je dat eenmaal voor mekaar krijgt komt de rest van zelf. En tot die tijd goed voor jezelf zorgen: troost dvd'tjes huren. lekker naar de kapper en sauna gaan,vriendinnendingen doen, en zorgen dat je nog veeeel leuker word. Dat hielp bij mij erg goed, ik ging fanatiek aan bodycomcat doen omdat ik zo kwaad was gedumpt te zijn.Het sporten gaf me een gigantische kick en ik zag er ook nog beter uit.
Ga voor jezlef en laat mannen even de mannen zijn!
Geloof me , het kan!! Als je dat eenmaal voor mekaar krijgt komt de rest van zelf. En tot die tijd goed voor jezelf zorgen: troost dvd'tjes huren. lekker naar de kapper en sauna gaan,vriendinnendingen doen, en zorgen dat je nog veeeel leuker word. Dat hielp bij mij erg goed, ik ging fanatiek aan bodycomcat doen omdat ik zo kwaad was gedumpt te zijn.Het sporten gaf me een gigantische kick en ik zag er ook nog beter uit.
Ga voor jezlef en laat mannen even de mannen zijn!
zondag 23 maart 2008 om 12:13
Dat de relatie op deze manier uitgaat, is frustrerend. Omdat iemand eenzijdig beslist dat de relatie uit is; je hebt niets kunnen doen, niets kunnen uitpraten en niets kunnen proberen. Dat is, denk ik, het gevoel van onmacht en verbijstering!
Dat is onwijs klote, maar.. hij wil niet meer, door welke reden dan ook. Het feit dat hij het niet eerder aangeeft, siert hem niet echt en is zijn eigen ding. (het enige positieve is dan dat hij eerlijk tegen je is geweest en je niet aan het lijntje heeft gehouden)
Probeer jezelf dat niet aan te rekenen, het is iets wat in hem speelde en dat zegt niet per definitie iets over jou!
Het komt op mij over alsof je negatief over jezelf denkt; 'waarom overkomt mij dit? Mag ik dan niet gelukkig zijn?'
Alleen.. een ander kan jou niet gelukkig maken. Die kracht heb je zelf, jij bent namelijk de enige die dat kan. De cliche is waar..
eAls je gelukkig met jezelf bent, sta je wat sterker in je schoenen en laat je je emotioneel minder snel uit het veld slaan, omdat je weet wat je waard bent. Misschien kan je je een tijdje op jezelf focussen, voor jezelf zorgen, dingen doen waar jij je beter bij voelt, jezelf verwennen, shoppen; meer tijd met jezelf doorbrengen.
En... het is zijn verlies dat hij weg is!
Dat is onwijs klote, maar.. hij wil niet meer, door welke reden dan ook. Het feit dat hij het niet eerder aangeeft, siert hem niet echt en is zijn eigen ding. (het enige positieve is dan dat hij eerlijk tegen je is geweest en je niet aan het lijntje heeft gehouden)
Probeer jezelf dat niet aan te rekenen, het is iets wat in hem speelde en dat zegt niet per definitie iets over jou!
Het komt op mij over alsof je negatief over jezelf denkt; 'waarom overkomt mij dit? Mag ik dan niet gelukkig zijn?'
Alleen.. een ander kan jou niet gelukkig maken. Die kracht heb je zelf, jij bent namelijk de enige die dat kan. De cliche is waar..
eAls je gelukkig met jezelf bent, sta je wat sterker in je schoenen en laat je je emotioneel minder snel uit het veld slaan, omdat je weet wat je waard bent. Misschien kan je je een tijdje op jezelf focussen, voor jezelf zorgen, dingen doen waar jij je beter bij voelt, jezelf verwennen, shoppen; meer tijd met jezelf doorbrengen.
En... het is zijn verlies dat hij weg is!
zondag 23 maart 2008 om 12:15
Klinkt als mijn verhaal, mij is precies rond dezelfde tijd nu dus hetzelfde overkomen twee weken geleden. Misschien een even andere situatie en ik ben jonger, maar bepaalde kenmerken zijn toch echt herkenbaar.
Het allerbelangrijkste op dit moment is kijken naar wat voor de rest nog belangrijk voor je is. Praat met de mensen om je heen die je vertrouw, verwen jezelf, sta jezelf toe te janken, en probeer te accepteren dat dit over is.
En inderdaad wordt gelukkig in je eentje! Dat doe ik momenteel ook heel sterk, is even jezelf keihard op de plaats zetten, maar als het lukt dan werkt het echt!
Gizmo
Het allerbelangrijkste op dit moment is kijken naar wat voor de rest nog belangrijk voor je is. Praat met de mensen om je heen die je vertrouw, verwen jezelf, sta jezelf toe te janken, en probeer te accepteren dat dit over is.
En inderdaad wordt gelukkig in je eentje! Dat doe ik momenteel ook heel sterk, is even jezelf keihard op de plaats zetten, maar als het lukt dan werkt het echt!
Gizmo
zondag 23 maart 2008 om 12:20
Alvast bedankt voor jullie reacties.
Ergens diep van binnen weet ik dat jullie gelijk hebben.
Alleen voor mij voelt het echt niet zo.
Het klinkt allemaal zo makkelijk om gewoon maar door te gaan met je leven.
Maar dit maakt mij gewoon bang.
Iedereen om mij heen is gesetteld,en heeft een heel ander leven.En ik zit hier alleen....
Oke ik geef toe kan slecht alleen zijn.
Maar ik dacht dat dat over was,had nu echt mijn maatje gevonden(hoop ook nog steeds dat hij zicht bedenkt)
Misschien wil ik het ook wel te graag.
Het lijkt me geweldig om samen te zijn,huisje boompje beestje.
Maar het lukt me niet....
Maar ook in andere relaties kom ik dit tegen.
Ik weet zeker dat als ik mijn vriendinnen deze maand niet bel,dat ze mij ook niet bellen.
Hoe komt dat,waar maak ik fouten dat ik mensen van me afstoot ipv andersom?
Wil dit juist ook omkeren,maar weet niet waar te beginnen..
Ergens diep van binnen weet ik dat jullie gelijk hebben.
Alleen voor mij voelt het echt niet zo.
Het klinkt allemaal zo makkelijk om gewoon maar door te gaan met je leven.
Maar dit maakt mij gewoon bang.
Iedereen om mij heen is gesetteld,en heeft een heel ander leven.En ik zit hier alleen....
Oke ik geef toe kan slecht alleen zijn.
Maar ik dacht dat dat over was,had nu echt mijn maatje gevonden(hoop ook nog steeds dat hij zicht bedenkt)
Misschien wil ik het ook wel te graag.
Het lijkt me geweldig om samen te zijn,huisje boompje beestje.
Maar het lukt me niet....
Maar ook in andere relaties kom ik dit tegen.
Ik weet zeker dat als ik mijn vriendinnen deze maand niet bel,dat ze mij ook niet bellen.
Hoe komt dat,waar maak ik fouten dat ik mensen van me afstoot ipv andersom?
Wil dit juist ook omkeren,maar weet niet waar te beginnen..
zondag 23 maart 2008 om 12:21
Gelukkig zijn lukt pas wanneer je kijkt naar de dingen die je WEL hebt ipv maar te blijven kijken naar de dingen dieje niet hebt !!
Het zijn de kleine dingen die het doen !!.. Veel geluksmomentjes in je leven , en die krijg ik bv wanneer ik op straat loop en 2 katten achter elkaar aan zie rennen , kinderen vrolijk zie spelen in de speeltuin. Een vogeltje die vrolijk tjilpt hoog in een boom..
Wanneer een totaal onbekend iemand mij gedag zegt op straat , iemand die mij een fijne dag wenst.. De zon in mijn kamer schijnt (oke ik zie dan wel gelijk die vreselijk smerige ramen maar dat kan me dan ff lekker niets schelen)
TO probeer te kijken wat je allemaal wel hebt in je leven , je moet zonder relatie ook happy kunnen zijn met jezelf..
Het zijn de kleine dingen die het doen !!.. Veel geluksmomentjes in je leven , en die krijg ik bv wanneer ik op straat loop en 2 katten achter elkaar aan zie rennen , kinderen vrolijk zie spelen in de speeltuin. Een vogeltje die vrolijk tjilpt hoog in een boom..
Wanneer een totaal onbekend iemand mij gedag zegt op straat , iemand die mij een fijne dag wenst.. De zon in mijn kamer schijnt (oke ik zie dan wel gelijk die vreselijk smerige ramen maar dat kan me dan ff lekker niets schelen)
TO probeer te kijken wat je allemaal wel hebt in je leven , je moet zonder relatie ook happy kunnen zijn met jezelf..
zondag 23 maart 2008 om 12:23
Kom op meis, je kunt prima gelukkig zijn zonder relatie. Geluk hangt niet af van anderen, geluk komt uit jezelf.
Ik snap dat je liefdesverdriet hebt, en dat mag ook best - maar nu direct je hele leven als 'ongelukkig' te bestempelen en een beeld voor je zien waarin je pas gelukkig bent mét vent, daar word je inderdaad gewoonweg niet gelukkiger van.
Ik snap dat je liefdesverdriet hebt, en dat mag ook best - maar nu direct je hele leven als 'ongelukkig' te bestempelen en een beeld voor je zien waarin je pas gelukkig bent mét vent, daar word je inderdaad gewoonweg niet gelukkiger van.
zondag 23 maart 2008 om 12:23
Rooibos: misschien je afvragen of die vriendinnen wel echt je vriendinnen zijn.. Er is niets mis mee om nieuwe vriendinnen tegen te komen die meer levelen met jouw leven..
Voor jezelf kiezen , de dingen kiezen waar jij blij en gelukkig van wordt.. Al zal dat misschien soms betekenen dat je keuzes moet maken die je liever niet maakt..
Voor jezelf kiezen , de dingen kiezen waar jij blij en gelukkig van wordt.. Al zal dat misschien soms betekenen dat je keuzes moet maken die je liever niet maakt..
zondag 23 maart 2008 om 12:25
zondag 23 maart 2008 om 12:29
quote:fleurtje schreef op 23 maart 2008 @ 12:22:
Je hebt toch ook een leven zonder relatie.... Mensen die zichzelf zo in de underdog plaatsen, zijn meestal niet de leukste mensen om mee om te gaan.Helemaal mee eens. In mijn studiegroepje twee jaar terug zat ok een meisje dat het altijd erover had dat anderen haar 'naar beneden trapten' en was ook erg gefocussed op het krijgen van een relatie. Dat was eignelijk erg afstotelijk. ik denk dat ik haar veel aardiger had gevonden als ze gewoon wat blijer met zichzelf was en niet de hele tijd het erover had dat anderen haar probeerden naar benenden te halen.
Je hebt toch ook een leven zonder relatie.... Mensen die zichzelf zo in de underdog plaatsen, zijn meestal niet de leukste mensen om mee om te gaan.Helemaal mee eens. In mijn studiegroepje twee jaar terug zat ok een meisje dat het altijd erover had dat anderen haar 'naar beneden trapten' en was ook erg gefocussed op het krijgen van een relatie. Dat was eignelijk erg afstotelijk. ik denk dat ik haar veel aardiger had gevonden als ze gewoon wat blijer met zichzelf was en niet de hele tijd het erover had dat anderen haar probeerden naar benenden te halen.
zondag 23 maart 2008 om 12:32
quote:fleurtje schreef op 23 maart 2008 @ 12:22:
Je hebt toch ook een leven zonder relatie.... Mensen die zichzelf zo in de underdog plaatsen, zijn meestal niet de leukste mensen om mee om te gaan.
Eens met Fleurtje...
Toen ik mijzelf nog zielig vond omdat al mijn relaties mislukten en mijn vriendinnen allemaal wel gelukkig leken te zijn toen was ik beslist geen leuk mens,al zag ik dat zelf toen natuurlijk niet...
Nu achteraf gezien zou ik geen relatie willen hebben met de persoon die ik toen was...
Ik realiseerde me ineens dat de enige met wie ik het echt 24/7 een heel leven moest doen ikzelf was...
Je hebt toch ook een leven zonder relatie.... Mensen die zichzelf zo in de underdog plaatsen, zijn meestal niet de leukste mensen om mee om te gaan.
Eens met Fleurtje...
Toen ik mijzelf nog zielig vond omdat al mijn relaties mislukten en mijn vriendinnen allemaal wel gelukkig leken te zijn toen was ik beslist geen leuk mens,al zag ik dat zelf toen natuurlijk niet...
Nu achteraf gezien zou ik geen relatie willen hebben met de persoon die ik toen was...
Ik realiseerde me ineens dat de enige met wie ik het echt 24/7 een heel leven moest doen ikzelf was...
zondag 23 maart 2008 om 12:33
't Is inderdaad een cliché, maar wel waarheid als een koe. Je zult niet het geluk vinden in relaties. Er komt geen ridder op het witte paard die het allemaal goed voor je maakt, die jou weer goed maakt. Jij moet jezelf goed maken, jij moet zelf gelukkig zijn met jezelf. Pas dan kun je ook gelukkig zijn met anderen.
zondag 23 maart 2008 om 12:35
Tis helemaal waar. Je kunt iedereen achterlaten, maar hoe hard je ook vlucht, je neemt jezelf altijd mee.
Je maakt je eigen leven, je bent baas over je eigen gevoelens. Geluk krijg je niet, geluk maak je.
Ik kan zelf niet zo goed tegen mensen die geen eigen verantwoordelijkheid durven te nemen voor hun leven. Die inderdaad denken dat (on-)geluk je altijd maar overkomt, dat dat immer buiten je ligt. Dat je pas gelukkig kunt zijn als die Prins op het Paard langskomt. Je leeft niet in een sprookjeswereld, je leeft in de echte wereld: en daarin zul je jezelf leuk moeten gaan vinden, er is niemand die je dat cadeau doet.
Je maakt je eigen leven, je bent baas over je eigen gevoelens. Geluk krijg je niet, geluk maak je.
Ik kan zelf niet zo goed tegen mensen die geen eigen verantwoordelijkheid durven te nemen voor hun leven. Die inderdaad denken dat (on-)geluk je altijd maar overkomt, dat dat immer buiten je ligt. Dat je pas gelukkig kunt zijn als die Prins op het Paard langskomt. Je leeft niet in een sprookjeswereld, je leeft in de echte wereld: en daarin zul je jezelf leuk moeten gaan vinden, er is niemand die je dat cadeau doet.
zondag 23 maart 2008 om 12:39
Het is niet zo dat ik mezelf echt als ongelukkig bestempel.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
zondag 23 maart 2008 om 12:43
quote:rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 11:48:
Waarom overkomt mij dit nou altijdOmdat een ander wel iets anders overkomt. Jezelf op die manier zielig vinden helpt natuurlijk niet! Denk je dat het bij andere mensen allemaal vanzelf gaat? Dat de verpakking bij anderen in JOU ogen mooi is, betekend niet dat alles bij die mensen vanzelf gaat, en zeker niet dat ze geen eigen problemen hebben!
Waarom overkomt mij dit nou altijdOmdat een ander wel iets anders overkomt. Jezelf op die manier zielig vinden helpt natuurlijk niet! Denk je dat het bij andere mensen allemaal vanzelf gaat? Dat de verpakking bij anderen in JOU ogen mooi is, betekend niet dat alles bij die mensen vanzelf gaat, en zeker niet dat ze geen eigen problemen hebben!
zondag 23 maart 2008 om 12:47
