Relaties
alle pijlers
Waarom mag ik niet gelukkig zijn?
zondag 23 maart 2008 om 11:48
Hoi,
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
zondag 23 maart 2008 om 19:52
Als ik het nog zo nalees: 'Ik ben een expert in mislukte relaties'. Als dat jouw beeld is van de relaties die je hebt, dan zal je dat ook aantrekken. 'Ik heb liefdevolle relaties met anderen' tegen jezelf zeggen (al is het 1000 keer per dag) klinkt al een stuk positiever en daarmee verleg je de focus van negatief, naar positief. Als je anders gaat denken, (ook al geloof je er zelf nog geen reet van) zullen ook je gevoelens volgen. Positive thinking, zeg maar.
maandag 24 maart 2008 om 05:01
Het klinkt allemaal zo makkelijk.
Heb deze adviezen ook vaak genoeg zelf aan anderen gegeven.
Maar zelf zie/ voel ik het nu even anders.
Weet ook wel dat het moet slijten...
Maar dan zal ik het eerst moeten accepteren.
En dat lukt me nog niet,wil eigenlijk maar een ding en dat is dat het weer goed komt!
Denk alleen maar straks word ik wakker en heb ik het gedroomd...
Ik wil zo graag dat hij het nog een kans geeft,dat we elkaar wat meer proberen te zien.Ik kan gewoon niet geloven dat iets wat zo goed was zo plotseling voorbij kan zijn.
verliefdheid/houden van is toch niet zomaar weg?
Heb geen idee hoe ik hem moet overtuigen....Hij wil voorlopig even rust.maar zegt wel zeker te zijn van zijn beslissing.
Hij zegt me niet aan een lijn te willen houden,maar ik zeg dat die lijn er toch nog wel is van mijn kant af.Bij mij is het gevoel niet ineens weg ongeacht wat hij zegt.
Hij zegt geen tijd te hebben om erover na te denken,hij stort zich volledig op zijn werk en maakt volop overuren.
Is er nog hoop?
Heb deze adviezen ook vaak genoeg zelf aan anderen gegeven.
Maar zelf zie/ voel ik het nu even anders.
Weet ook wel dat het moet slijten...
Maar dan zal ik het eerst moeten accepteren.
En dat lukt me nog niet,wil eigenlijk maar een ding en dat is dat het weer goed komt!
Denk alleen maar straks word ik wakker en heb ik het gedroomd...
Ik wil zo graag dat hij het nog een kans geeft,dat we elkaar wat meer proberen te zien.Ik kan gewoon niet geloven dat iets wat zo goed was zo plotseling voorbij kan zijn.
verliefdheid/houden van is toch niet zomaar weg?
Heb geen idee hoe ik hem moet overtuigen....Hij wil voorlopig even rust.maar zegt wel zeker te zijn van zijn beslissing.
Hij zegt me niet aan een lijn te willen houden,maar ik zeg dat die lijn er toch nog wel is van mijn kant af.Bij mij is het gevoel niet ineens weg ongeacht wat hij zegt.
Hij zegt geen tijd te hebben om erover na te denken,hij stort zich volledig op zijn werk en maakt volop overuren.
Is er nog hoop?
maandag 24 maart 2008 om 08:14
Verliefdheid kan zomaar over zijn. Meestal als die verliefdheid alleen een verliefdheid was en er na die verliefdheid eigenlijk weinig over was om voor door te gaan. Dat gebeurt helaas. Heel vervelend voor je en ook frustrerend, bah, niks zo onberekenbaar als de liefde en je moet er eigenlijk iedere keer weer vol in gaan om te zien of het goed zit. Half aan liefde doen kan niet.
Een relatie als mislukt bestempelen omdat deze niet duurde tot de dood er op volgde vind ik jammer. Ik heb meerdere relaties gehad waarvan ik er één - de langste, dat wel - als mislukt beschouw. De andere relaties hielden op maar waren geen falen van mijn kant of van de kant van mijn ex-partner. Als je leert om dingen die niet gaan zoals je zou willen als mislukkingen te bestempelen ben je al een heel eind. Dat is wel iets wat je moet leren trouwens en dat kan, er is van alles over te lezen bijvoorbeeld.
Iemand die je niet meer wil zou ik niet aan zijn been gaan hangen als ik jou was. Dat is zonde van je tijd en ook niet best voor je eigenwaarde. Als iemand nee zegt dan is het nee, ook al wil je hem nog zo graag houden. Begin met je rug recht te zetten en jezelf niet meer aan te bieden, nee is nee, ook niet als jij nog wel van de man in kwestie houdt. Voor jou was het allemaal heel goed, voor hem was het niet goed genoeg, dat is vreselijk voor je maar wel zijn kijk op de zaak.
Sterkte!
(f)
Een relatie als mislukt bestempelen omdat deze niet duurde tot de dood er op volgde vind ik jammer. Ik heb meerdere relaties gehad waarvan ik er één - de langste, dat wel - als mislukt beschouw. De andere relaties hielden op maar waren geen falen van mijn kant of van de kant van mijn ex-partner. Als je leert om dingen die niet gaan zoals je zou willen als mislukkingen te bestempelen ben je al een heel eind. Dat is wel iets wat je moet leren trouwens en dat kan, er is van alles over te lezen bijvoorbeeld.
Iemand die je niet meer wil zou ik niet aan zijn been gaan hangen als ik jou was. Dat is zonde van je tijd en ook niet best voor je eigenwaarde. Als iemand nee zegt dan is het nee, ook al wil je hem nog zo graag houden. Begin met je rug recht te zetten en jezelf niet meer aan te bieden, nee is nee, ook niet als jij nog wel van de man in kwestie houdt. Voor jou was het allemaal heel goed, voor hem was het niet goed genoeg, dat is vreselijk voor je maar wel zijn kijk op de zaak.
Sterkte!
(f)
maandag 24 maart 2008 om 10:34
Waarom zou er in mij iets moeten veranderen?Hiervoor zag ik alles postief,was ook gelukkig ook alleen.Had mijn huis opgeknapt ik ging er weer voor.hHad lol een deed alleen maar leuke dingen.En toen ontmoete ik hem.
ja ik weet dat ik nu echt even in de put zit en me radeloos voel.
Maar daar was totaal geen sprake van in mijn relatie.
Ex weet hier niks van.
Maar ik heb gewoon moeite met het feit dat het van het een op het andere moment over is.
Hij kwam hier gewoon met zijn slaap tas.
Denk/hoop gewoon dat het hem even benauwde,weet ik veel.
Maar ik ben hier gewoon letterlijk ziek van nu.
ja ik weet dat ik nu echt even in de put zit en me radeloos voel.
Maar daar was totaal geen sprake van in mijn relatie.
Ex weet hier niks van.
Maar ik heb gewoon moeite met het feit dat het van het een op het andere moment over is.
Hij kwam hier gewoon met zijn slaap tas.
Denk/hoop gewoon dat het hem even benauwde,weet ik veel.
Maar ik ben hier gewoon letterlijk ziek van nu.
maandag 24 maart 2008 om 10:58
Dat begrijp ik ook wel,snap ook dat jullie denken wat een zeur.
Ik baal ook vreselijk van mezelf op dit moment.
Maar ik probeer gewoon wat orde in mijn hoofd te creeren.
Probeer te bedenken waar het mis is gegaan.
Maar het lukt niet,kan ook niets bedenken.
Loop alleen maar te denken heb ik signalen gemist?
Maar nee niet zover ik weet.
Vind het gewoon heel erg dat hij dit gevoel niet met mij heeft gedeeld en wil eigenlijk dat hij dat als nog doet.
Weet ik veel gewoon om te kijken of er nog iets is,of te proberen.Volgens mij moet je ook in een relatie investeren er aan blijven werken.Tis niet zo van je word verliefd en de rest gaat vanzelf.Maar krijg bij hem het idee dat hij dat wel verwacht.
Ik baal ook vreselijk van mezelf op dit moment.
Maar ik probeer gewoon wat orde in mijn hoofd te creeren.
Probeer te bedenken waar het mis is gegaan.
Maar het lukt niet,kan ook niets bedenken.
Loop alleen maar te denken heb ik signalen gemist?
Maar nee niet zover ik weet.
Vind het gewoon heel erg dat hij dit gevoel niet met mij heeft gedeeld en wil eigenlijk dat hij dat als nog doet.
Weet ik veel gewoon om te kijken of er nog iets is,of te proberen.Volgens mij moet je ook in een relatie investeren er aan blijven werken.Tis niet zo van je word verliefd en de rest gaat vanzelf.Maar krijg bij hem het idee dat hij dat wel verwacht.
maandag 24 maart 2008 om 11:16
Rooibosje, ik vind helemaal niet dat je zeurt. Waar je nu doorheen gaat is heel vervelend voor je en dat je verdriet hebt vind ik heel begrijpelijk. Jij vroeg je af of verliefdheid zomaar over kan zijn en ik zeg ja, dat kan.
Hoe rot ook, dat is een mogelijkheid en de redenen daarvoor kunnen talrijk zijn. Jij wil blijven investeren schrijf je. Dat vind ik heel mooi van jou maar je moet dan wel een partner hebben die dat óók wil en die van jou wilde dat niet. In je eentje zitten investeren is armoede meid, dat moet je niet willen voor jezelf. Ik denk dat dat de boodschap is die men je hier wil geven.
Ik snap dat je je afvraagt waarom het mis is gegaan maar geloof me meid, soms is 'niet meer verliefd' genoeg reden om er mee op te houden. Het is niet altijd iemands schuld.
Dat je wil weten waarom van hem snap ik. Ik vind het altijd een zwaktebod als iemand daar niet een keer, al is het maar één enkele keer, uitleg over geeft. Zo'n eindgesprek kan veel duidelijk maken. Van hem horen dat hij (bijvoorbeeld) niet meer verliefd was en een toekomst met jou samen niet zag zitten is natuurlijk altijd verhelderender dan dat je het van wildvreemden moet horen.
Hoe rot ook, dat is een mogelijkheid en de redenen daarvoor kunnen talrijk zijn. Jij wil blijven investeren schrijf je. Dat vind ik heel mooi van jou maar je moet dan wel een partner hebben die dat óók wil en die van jou wilde dat niet. In je eentje zitten investeren is armoede meid, dat moet je niet willen voor jezelf. Ik denk dat dat de boodschap is die men je hier wil geven.
Ik snap dat je je afvraagt waarom het mis is gegaan maar geloof me meid, soms is 'niet meer verliefd' genoeg reden om er mee op te houden. Het is niet altijd iemands schuld.
Dat je wil weten waarom van hem snap ik. Ik vind het altijd een zwaktebod als iemand daar niet een keer, al is het maar één enkele keer, uitleg over geeft. Zo'n eindgesprek kan veel duidelijk maken. Van hem horen dat hij (bijvoorbeeld) niet meer verliefd was en een toekomst met jou samen niet zag zitten is natuurlijk altijd verhelderender dan dat je het van wildvreemden moet horen.
maandag 24 maart 2008 om 11:19
quote:eleonora schreef op 24 maart 2008 @ 11:16:
, soms is 'niet meer verliefd' genoeg reden om er mee op te houden. Het is niet altijd iemands schuld.
Ik vind 'niet meer verliefd' echt een ruim voldoende reden om er mee te stoppen!!! En dat gevoel kan zomaar van t ene op het andere moment komen (heb ik zelf tenminste ervaren bij een vent die het ook anders zag).
, soms is 'niet meer verliefd' genoeg reden om er mee op te houden. Het is niet altijd iemands schuld.
Ik vind 'niet meer verliefd' echt een ruim voldoende reden om er mee te stoppen!!! En dat gevoel kan zomaar van t ene op het andere moment komen (heb ik zelf tenminste ervaren bij een vent die het ook anders zag).
maandag 24 maart 2008 om 11:48
quote:kletsbets schreef op 24 maart 2008 @ 11:19:
[...]
Ik vind 'niet meer verliefd' echt een ruim voldoende reden om er mee te stoppen!!! En dat gevoel kan zomaar van t ene op het andere moment komen (heb ik zelf tenminste ervaren bij een vent die het ook anders zag).
Kijk en dan zit je dus met een onoverkomelijk probleem tussen mensen. Als de een vindt dat niet meer verliefd geen reden is en de ander wel ga je daar niet uitkomen. Ik vind niet meer verliefd ook gewoon een reden.
Eigenlijk is bijna iedere reden die je kunt bedenken wel een reden om met een relatie te stoppen, die reden hoeft niet redelijk te zijn, je hoeft ook geen prijs te krijgen voor je reden om er mee op te houden, het is jouw reden en dat is voldoende, al is het voor de ander heel frustrerend.
Een partner die tegen heug en meug met je doorgaat omdat zijn reden er mee te kappen niet legitiem zou zijn lijkt me ook geen feest.
[...]
Ik vind 'niet meer verliefd' echt een ruim voldoende reden om er mee te stoppen!!! En dat gevoel kan zomaar van t ene op het andere moment komen (heb ik zelf tenminste ervaren bij een vent die het ook anders zag).
Kijk en dan zit je dus met een onoverkomelijk probleem tussen mensen. Als de een vindt dat niet meer verliefd geen reden is en de ander wel ga je daar niet uitkomen. Ik vind niet meer verliefd ook gewoon een reden.
Eigenlijk is bijna iedere reden die je kunt bedenken wel een reden om met een relatie te stoppen, die reden hoeft niet redelijk te zijn, je hoeft ook geen prijs te krijgen voor je reden om er mee op te houden, het is jouw reden en dat is voldoende, al is het voor de ander heel frustrerend.
Een partner die tegen heug en meug met je doorgaat omdat zijn reden er mee te kappen niet legitiem zou zijn lijkt me ook geen feest.
maandag 24 maart 2008 om 12:39
Dat is ook helemaal waar.
Dat weet ik ook.Tuurlijk wil ik geen relatie met iemand die niet gek op mij is.
Ik probeer het ook te accepteren.
Maar naar mijn idee was het geweldig,en hij liet mij denken dat hij er ook zo overdacht.Nu zegt hij ja sorry ik ben niet meer verliefd en dat is toch reden genoeg!
Bij mijn vorige relaties heb ik altijd "iets" gehad waarmee ik het niet meer verliefd zijn kon verklaren.Tuurlijk is het nooit leuk en makkelijk om een relatie te beeindigen.
Maar ik had toen wel altijd zoiets van ja hier zit geen toekomst in,we zijn te verschillend,hebben andere idealen en toekomstdromen/verwachtingen of het gevoel waar niet gelijkwaardig of wat dan ook.Maar daar heeft hij nooit iets van laten merken,integendeel. In dit geval heb ik niks waar ik iets mee kan,behalve ik ben niet meer verliefd.Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?
Dat maakt het ook gewoon heel moeilijk om af te sluiten.
En het maakt me bang en onzeker,kan ik mensen nu nog wel vertrouwen en nog belangrijker kan ik mijn eigen gevoel nog wel vertouwen?
Dat weet ik ook.Tuurlijk wil ik geen relatie met iemand die niet gek op mij is.
Ik probeer het ook te accepteren.
Maar naar mijn idee was het geweldig,en hij liet mij denken dat hij er ook zo overdacht.Nu zegt hij ja sorry ik ben niet meer verliefd en dat is toch reden genoeg!
Bij mijn vorige relaties heb ik altijd "iets" gehad waarmee ik het niet meer verliefd zijn kon verklaren.Tuurlijk is het nooit leuk en makkelijk om een relatie te beeindigen.
Maar ik had toen wel altijd zoiets van ja hier zit geen toekomst in,we zijn te verschillend,hebben andere idealen en toekomstdromen/verwachtingen of het gevoel waar niet gelijkwaardig of wat dan ook.Maar daar heeft hij nooit iets van laten merken,integendeel. In dit geval heb ik niks waar ik iets mee kan,behalve ik ben niet meer verliefd.Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?
Dat maakt het ook gewoon heel moeilijk om af te sluiten.
En het maakt me bang en onzeker,kan ik mensen nu nog wel vertrouwen en nog belangrijker kan ik mijn eigen gevoel nog wel vertouwen?
maandag 24 maart 2008 om 12:42
quote:rooibosje schreef op 24 maart 2008 @ 12:39:
Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?Nee hoor, ik heb het ook wel eens daarom uitgemaakt. Ik ben ook iemand die niet snel ruziemaakt of zich irriteert. Dus als ik daarop had moeten wachten had ik nu misschein nog bij een vent gezeten op wie ik niet meer verliefd was. Het kan ook zijn dat de verschillen erg subtiel waren, dat ze je niet zijn opgevallen, of dat je ze niet wilde zien.
Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?Nee hoor, ik heb het ook wel eens daarom uitgemaakt. Ik ben ook iemand die niet snel ruziemaakt of zich irriteert. Dus als ik daarop had moeten wachten had ik nu misschein nog bij een vent gezeten op wie ik niet meer verliefd was. Het kan ook zijn dat de verschillen erg subtiel waren, dat ze je niet zijn opgevallen, of dat je ze niet wilde zien.
maandag 24 maart 2008 om 12:53
Ik vind het juist te prijzen dat hij puur op zijn gevoel af is gegaan.
Redenen aanvoeren als: we zijn te verschillend, we hebben verschillende toekomstverwachtingen, enz, enz, vind ik zo'n uitvlucht en ook helemaal niet eerlijk.
Als het goed is, is een relatie tussen twee mensen gebaseerd op liefde, verliefdheid, verbondenheid. Als dat gevoel er niet is, wat doe je dan bij elkaar.
Redenen aanvoeren als: we zijn te verschillend, we hebben verschillende toekomstverwachtingen, enz, enz, vind ik zo'n uitvlucht en ook helemaal niet eerlijk.
Als het goed is, is een relatie tussen twee mensen gebaseerd op liefde, verliefdheid, verbondenheid. Als dat gevoel er niet is, wat doe je dan bij elkaar.
maandag 24 maart 2008 om 13:00
maandag 24 maart 2008 om 13:51
Tia dalma,wat een mooi liedje.Ik kende het nog niet maar tis wel heel waar!
En ik weet ook wel dat ik juist nu prioriteiten moet stellen.
Eerst even tijd voor mezelf en tijd om dit te verwerken.
Maar daar loop ik nu vast.Ben kwaad op hem maar ook op mezelf!!waarom heeft hij niets laten merken,waarom heb ik niets aanzien komen.Blijkbaar kan ik niet meer op mijn gevoel vertrouwen,of ben ik te makkelijk,te naief,blind?
Ik wil zo graag sterk zijn en hem negeren.
Maar het lukt niet....
En ik weet ook wel dat ik juist nu prioriteiten moet stellen.
Eerst even tijd voor mezelf en tijd om dit te verwerken.
Maar daar loop ik nu vast.Ben kwaad op hem maar ook op mezelf!!waarom heeft hij niets laten merken,waarom heb ik niets aanzien komen.Blijkbaar kan ik niet meer op mijn gevoel vertrouwen,of ben ik te makkelijk,te naief,blind?
Ik wil zo graag sterk zijn en hem negeren.
Maar het lukt niet....
maandag 24 maart 2008 om 14:03
jawel............rooibosje, dat gaat jou wel lukken...gewoon nog even door knokken. en schaam je niet. want deze wetenschap is al zo oud als dat de wereld is, liefde maakt blind.
dus waarschijnlijk ben je niet naief, niet te gemakkelijk, gewoon misschien last van tijdelijke blindheid. En troost jezelf, het hele forum staat vol met deze sukkels. Goed verder gaan.
dus waarschijnlijk ben je niet naief, niet te gemakkelijk, gewoon misschien last van tijdelijke blindheid. En troost jezelf, het hele forum staat vol met deze sukkels. Goed verder gaan.
maandag 24 maart 2008 om 18:46
Rooibosje, wees blij dat je de afgelopen acht maanden verliefd hebt kunnen zijn. Het duurde niet voor eeuwig maar je hebt wel je hart kunnen openen en veel fijne momenten met iemand kunnen delen. Dat het ineens over is van zijn kant betekent nog niet dat de afgelopen maanden niet oprecht waren. In plaats van het te bezien dat alles mislukt, kan je het ook zo zien dat het eens in de zoveel tijd dus juist WEL lukt. En de volgende keer misschien langer. Niets is voor altijd, alles is eindig. Misschien een dooddoener maar misschien helpt 't ook om er zo naar te kijken. Je kan liefhebben en iemand heeft jou liefgehad. Dat is toch mooi!
maandag 24 maart 2008 om 19:09
Wat nu als er geen potje op jouw dekseltje past?
Dan wordt het een tripje spermabank en een leven van vrijblijvende sex.
Je kan toch als zelfstandige jonge vrouw je eigen boontjes wel doppen en hebt daar geen man voor nodig? Bovendien, je wilt toch geen man die er niet zeker van is of hij jou wil?
Sneu als jij je geluk van een man laat afhangen....
Dan wordt het een tripje spermabank en een leven van vrijblijvende sex.
Je kan toch als zelfstandige jonge vrouw je eigen boontjes wel doppen en hebt daar geen man voor nodig? Bovendien, je wilt toch geen man die er niet zeker van is of hij jou wil?
Sneu als jij je geluk van een man laat afhangen....
dinsdag 25 maart 2008 om 11:54
Ze laat haar geluk helemaal niet afhangen van een vent, maar daar hebben we het al over gehad, ze wilde gewoon een leuke relatie en die is nu opeens over en dat doet pijn, Jezus mag dat niet eens van je Marie-liselotte?! Maar goed, ik citeer even:
Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?
Dat maakt het ook gewoon heel moeilijk om af te sluiten.
En het maakt me bang en onzeker,kan ik mensen nu nog wel vertrouwen en nog belangrijker kan ik mijn eigen gevoel nog wel vertouwen? Ja dit had ik precies nadat een ex, het ook plotseling zonder dat ik het zagaankomen uitmaakte, denk dat dit een proces is waar je toch even doorheen moet. Bij mij is het alles weer op zn plekje terug weer, bijna althans, maar wat mij helpt is te denken wat ik ervan geleerd heb, en ja denk toch dat liefde blind maakt, je wellicht, ik ook signalen gemist hebt, maar ook van jezelf en dat dat jammer is , maar als je in jezelf blijft geloven en rust neemt kom je er uiteindelijk vanzelf achter wat er nu ook voor jou miste. En door iets los te laten en afstand te nemen kom je ook weer eerder bij je eigen gevoel en wat jij wilt in de liefde, een relatie. Geef het de tijd en rouw en langzaam heb je jezelf straks weer terug en ben je beter in staat om de dingen in je leven naar jou idee in te richten en te voelen wat echt goed voor jou is. Denk als ik je verhalen zo lees, dat je veel geeft aan je vrienden en je ex, bij mij was dat ook zo, maar zie nu ook dat dat komt omdat je zoo graag liefde wilt, maar je moet het meer uit jezelf halen en minder uit de mensen om je heen, althans een goede balans daain vinden.
Sterkte en het komt goed!
Je bent toch niet zomaar terwijl alles goed en lekker gaat niet meer verliefd?
Dan moet er toch iets zijn,irritaties,meningsverschillen,andere verwachtingen ofzoiets?
Dat maakt het ook gewoon heel moeilijk om af te sluiten.
En het maakt me bang en onzeker,kan ik mensen nu nog wel vertrouwen en nog belangrijker kan ik mijn eigen gevoel nog wel vertouwen? Ja dit had ik precies nadat een ex, het ook plotseling zonder dat ik het zagaankomen uitmaakte, denk dat dit een proces is waar je toch even doorheen moet. Bij mij is het alles weer op zn plekje terug weer, bijna althans, maar wat mij helpt is te denken wat ik ervan geleerd heb, en ja denk toch dat liefde blind maakt, je wellicht, ik ook signalen gemist hebt, maar ook van jezelf en dat dat jammer is , maar als je in jezelf blijft geloven en rust neemt kom je er uiteindelijk vanzelf achter wat er nu ook voor jou miste. En door iets los te laten en afstand te nemen kom je ook weer eerder bij je eigen gevoel en wat jij wilt in de liefde, een relatie. Geef het de tijd en rouw en langzaam heb je jezelf straks weer terug en ben je beter in staat om de dingen in je leven naar jou idee in te richten en te voelen wat echt goed voor jou is. Denk als ik je verhalen zo lees, dat je veel geeft aan je vrienden en je ex, bij mij was dat ook zo, maar zie nu ook dat dat komt omdat je zoo graag liefde wilt, maar je moet het meer uit jezelf halen en minder uit de mensen om je heen, althans een goede balans daain vinden.
Sterkte en het komt goed!
dinsdag 25 maart 2008 om 12:10
Rooibosje, ik heb alles gelezen en wil je heel veel sterkte wensen !
Ik heb me ook zo gevoeld en was mezelf kwijt. Opeens kwam bij mij een ontzettende opwelling waarin ik zei: als hij me niet wil, dan wil ik hem ook niet, wie denkt hij wel niet te zijn. Ik heb me veel alleen gevoeld, lege avonden, maar het ging beter. Wel ging ik wat geforceerd op zoek naar een nieuwe vriend, doe dat niet raad ik je aan. Het moet gewoon komen, zijn wanneer het er is. Voor nu heel veel sterkte, vertrouw op je eigen kunnen meid !
Ik heb me ook zo gevoeld en was mezelf kwijt. Opeens kwam bij mij een ontzettende opwelling waarin ik zei: als hij me niet wil, dan wil ik hem ook niet, wie denkt hij wel niet te zijn. Ik heb me veel alleen gevoeld, lege avonden, maar het ging beter. Wel ging ik wat geforceerd op zoek naar een nieuwe vriend, doe dat niet raad ik je aan. Het moet gewoon komen, zijn wanneer het er is. Voor nu heel veel sterkte, vertrouw op je eigen kunnen meid !
dinsdag 25 maart 2008 om 21:20
Dank jullie wel voor jullie reacties.
Ik heb het hele weekend veel nagedacht,en ook heel veel gepraat.Ook heb ik mijn ex gesproken.Ben mezelf een paar keer goed tegengekomen.En weet voor nu weer van wie ik op aan kan en op wie niet,Dat is me vies tegengevallen en daar heb ik ook weer van geleerd en ben tot een paar belangrijke conclusies gekomen.
Ik weet dat ik altijd eerlijk ben geweest tegen mijn ex,mijn vorige relaties,vrienden,en mijn familie en ook tegen mezelf.
Alles wat ik hem heb gezegd meende ik ook.
Hij wist wat hij aan mij had en wie ik ben.
Ik weet dat het allemaal niet vanzelf komt en dat je overal hard voor moet werken moet investeren en risico's nemen.
Mij ex zei dat hij bang was voor herhaling van het verleden( Toen relatie met zijn ex over was waren er 2 mensen naar de Kl*te,zijn huis leeg en zat hij finacieel aan de grond) Dat hij niet wilde worden zoals zijn ouders(nogal nare scheiding)
En dat hij bang was om weer alles kwijt te raken.Toen ik zei dat daar over te praten valt en dat we daar ook nog zelf bij zijn,had het er allemaal niet mee te maken maar was het gevoel gewoon weg.maar zoiets zeg je niet zomaar neem ik aan?
Ik weet dat ik geen 18 meer ben, Maar een volwassen vrouw ben die verantwoordelijk is voor haar eigen beslissingen.
Ik weet wat ik wil,durf te dromen en durf verder te kijken dan morgen.Maar ik weet dat ik dan ook het risico loop gekwetst te worden en fouten te maken.
Ik durf ook over mijn gevoelens en angsten te praten,durf advies of hulp te vragen als dat nodig is.Zelfstandig zijn is prima,maar afentoe heb je ook gewoon even mensen nodig voor een knuffel,goede raad of gewoon een luisterd oor!
Hij daarin tegen vlucht,stort zich volledig op zijn werk,sluit zich af. Praat er ook met niemand over,gaat niet langs vrienden of familie.Dat doet hij eigenlijk altijd al.weinig mensen weten denk wat er in hem omgaat.Op deze manier komt hij nooit ergens.
Hij blijft zitten in zijn veilige cocon waar hem niks kan gebeuren waar hij geen beslissingen hoeft te nemen geen risicos neemt en niet gekwetst kan worden.
Hij zegt zelf dat hij niet nadenkt over de toekomst en alles wel prima vind zo.Oke misschien ben ik niet de ware...
Maar zoals hij dit heeft afgehandeld en zoals hij nu doet komt hij zichzelf ooit wel tegen en realiseert zich dan waarschijnlijk dat hij een hoop heeft gemist.
En dan niet alleen tot betrekking met mij maar ook met de rest van de mensen om hem heen want op deze manier word zijn kringetje steeds kleiner.En heeft hij alleen maar gewerkt en alleen thuis gezeten.
Nou ik werk ook maar ik leef niet om te werken ik werk om te leven!
Ik ga weer leuke dingen doen,ga vrijdag lekker naar de kapper heb ja gezegd tegen een weekendje weg met 10 meiden waar ik de meeste niet eens van ken!
Ik zie het wel....
Het doet nog steeds veel pijn,en ik mis hem vreselijk.
Wil hem eigenlijk nog steeds terug...
Maar hij komt binnenkort langs voor wat spullen,en hij zei dat hij misschien wat meer zou loslaten waarom hij dit zo opeens heeft besloten.
Tot die tijd laat ik niets van me horen.
Maar ik ga hem dit allemaal ook zeker vertellen.
Hopelijk luisterd hij en doet hij er wat mee,en dan bedoel ik niet voor mij maar voor hem.
Ik heb het hele weekend veel nagedacht,en ook heel veel gepraat.Ook heb ik mijn ex gesproken.Ben mezelf een paar keer goed tegengekomen.En weet voor nu weer van wie ik op aan kan en op wie niet,Dat is me vies tegengevallen en daar heb ik ook weer van geleerd en ben tot een paar belangrijke conclusies gekomen.
Ik weet dat ik altijd eerlijk ben geweest tegen mijn ex,mijn vorige relaties,vrienden,en mijn familie en ook tegen mezelf.
Alles wat ik hem heb gezegd meende ik ook.
Hij wist wat hij aan mij had en wie ik ben.
Ik weet dat het allemaal niet vanzelf komt en dat je overal hard voor moet werken moet investeren en risico's nemen.
Mij ex zei dat hij bang was voor herhaling van het verleden( Toen relatie met zijn ex over was waren er 2 mensen naar de Kl*te,zijn huis leeg en zat hij finacieel aan de grond) Dat hij niet wilde worden zoals zijn ouders(nogal nare scheiding)
En dat hij bang was om weer alles kwijt te raken.Toen ik zei dat daar over te praten valt en dat we daar ook nog zelf bij zijn,had het er allemaal niet mee te maken maar was het gevoel gewoon weg.maar zoiets zeg je niet zomaar neem ik aan?
Ik weet dat ik geen 18 meer ben, Maar een volwassen vrouw ben die verantwoordelijk is voor haar eigen beslissingen.
Ik weet wat ik wil,durf te dromen en durf verder te kijken dan morgen.Maar ik weet dat ik dan ook het risico loop gekwetst te worden en fouten te maken.
Ik durf ook over mijn gevoelens en angsten te praten,durf advies of hulp te vragen als dat nodig is.Zelfstandig zijn is prima,maar afentoe heb je ook gewoon even mensen nodig voor een knuffel,goede raad of gewoon een luisterd oor!
Hij daarin tegen vlucht,stort zich volledig op zijn werk,sluit zich af. Praat er ook met niemand over,gaat niet langs vrienden of familie.Dat doet hij eigenlijk altijd al.weinig mensen weten denk wat er in hem omgaat.Op deze manier komt hij nooit ergens.
Hij blijft zitten in zijn veilige cocon waar hem niks kan gebeuren waar hij geen beslissingen hoeft te nemen geen risicos neemt en niet gekwetst kan worden.
Hij zegt zelf dat hij niet nadenkt over de toekomst en alles wel prima vind zo.Oke misschien ben ik niet de ware...
Maar zoals hij dit heeft afgehandeld en zoals hij nu doet komt hij zichzelf ooit wel tegen en realiseert zich dan waarschijnlijk dat hij een hoop heeft gemist.
En dan niet alleen tot betrekking met mij maar ook met de rest van de mensen om hem heen want op deze manier word zijn kringetje steeds kleiner.En heeft hij alleen maar gewerkt en alleen thuis gezeten.
Nou ik werk ook maar ik leef niet om te werken ik werk om te leven!
Ik ga weer leuke dingen doen,ga vrijdag lekker naar de kapper heb ja gezegd tegen een weekendje weg met 10 meiden waar ik de meeste niet eens van ken!
Ik zie het wel....
Het doet nog steeds veel pijn,en ik mis hem vreselijk.
Wil hem eigenlijk nog steeds terug...
Maar hij komt binnenkort langs voor wat spullen,en hij zei dat hij misschien wat meer zou loslaten waarom hij dit zo opeens heeft besloten.
Tot die tijd laat ik niets van me horen.
Maar ik ga hem dit allemaal ook zeker vertellen.
Hopelijk luisterd hij en doet hij er wat mee,en dan bedoel ik niet voor mij maar voor hem.
