Relaties
alle pijlers
Waarom mag ik niet gelukkig zijn?
zondag 23 maart 2008 om 11:48
Hoi,
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
Ik zal mezelf even voorstellen,ik ben Rooibosje.
Ben 29 en expert in mislukte relaties.
Ik heb meerdere serieuze relaties gehad die uiteindelijk allemaal zijn mislukt.Er waren daarvoor altijd allerlei oorzaken.En was daarna altijd toch wel blij dat het over was.
Het nadeel van single zijn is toch het alleen achter blijven,het weer opnieuw moeten beginnen.
Mijn vriendinnen zijn allemaal getrouwd en hebben kinderen en hebben het te druk met hun eigen leven.Dan ontmoet je nieuwe mensen(jonger) maar ook die wonen nu samen.Er zijn in die tijd meer dingen gebeurd in mijn leven waardoor ik echt even in de put zat.Heb daarvoor ook hulp gehad.Ben er uiteindelijk bovenop gekomen,alles ging weer lekker en had alles weer op de rit.
En toen ontmoette ik Hem! Het was geweldig vanaf dag 1 ik was smoorverliefd en hij ook..Hij gaf mij echt het gevoel dat het goed zat. ik was echt gelukkig! Ik heb nooit getwijfelt.Dit was hem.
We woonden 90km bij elkaar vandaan maar ook dat was geen probleem.Hij gaf me echt een goed gevoel en andersom ook,althans dat dacht ik 8maanden lang.
En toen twee weken terug maakte hij het uit.
Zonder reden,het gevoel was weg zei hij.
Ik was gewoon niet zijn ware.Hij zei dat hij er al een tijd meeliep,en nu de knoop maar doorhakte om erger te voorkomen.
Ik bergrijp er niks van,ik heb niks gemerkt,nieks zien aankomen.
Kreeg kort daarvoor nog lieve smsjes hij stond als verassing twee weken daarvoor nog voor mijn deur toen hij stiekem eerder terug kwam van vakantie.We waren zelfs samen vakantie plannen aan het maken.
Ik zit weer terug in mijn dal,dacht dat ik er bovenop was maar ben keihard weer naar beneden getrapt!
Ben nu mijn hoop voor de toekomst kwijt.
Het begint er nu echt op te lijken dat ik niet gelukkig mag zijn...
Waarom overkomt mij dit nou altijd,waarom moet ik overal 2x zo hard me best voor doen als de rest.Hoe dooorbreek ik dit.
En hoe bescherm ik mezelf om dit niet nog eens te laten gebeuren.
zondag 23 maart 2008 om 12:50
Blijkbaar heb je het idee dat het anderen als vanzelf wél "meezit". Ik ken eerlijk gezegd geen mensen die hun geluk cadeau hebben gekregen. Net als blijdschap en geluk horen ook verdriet en ellende bij het leven. Volwassen worden betekent je daarmee leert omgaan. Degenen die dat hebben geleerd leiden een gelukkig leven. En dat terwijl hen, net als alle anderen, regelmatig iets naars overkomt. Dat is nou eenmaal het leven en dat leven houdt niet op bij een verbroken relatie.
zondag 23 maart 2008 om 12:51
Tuurlijk weet ik dat anderen ook niet zomaar wel gelukkig zijn.
Overal is wat,dat weet ik ook wel.
En met de vraag: waarom overkomt mij dit nou altijd, boedoel ik dat ik dit wil doorbreken!
Mijn Ex zei ook je moet niet alles willen begrijpen niet teveel nadenken kom op je bent sterk.
Iedereen denkt dat ik sterk ben,alles alleen kan,tis me ook altijd gelukt.
Maar het kost me wel veel moeite...En heb nu gewoon het gevoel dat het geen zin heeft om ergens nog energie in te steken want voor mij idee krijg ik er niks voor terug
Overal is wat,dat weet ik ook wel.
En met de vraag: waarom overkomt mij dit nou altijd, boedoel ik dat ik dit wil doorbreken!
Mijn Ex zei ook je moet niet alles willen begrijpen niet teveel nadenken kom op je bent sterk.
Iedereen denkt dat ik sterk ben,alles alleen kan,tis me ook altijd gelukt.
Maar het kost me wel veel moeite...En heb nu gewoon het gevoel dat het geen zin heeft om ergens nog energie in te steken want voor mij idee krijg ik er niks voor terug
zondag 23 maart 2008 om 12:52
quote
rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 12:39:
Het is niet zo dat ik mezelf echt als ongelukkig bestempel.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
==> Maar kijk, daar begint het al! "mij heeft het nooit meegezeten"... denk je dat het mij, en anderen in dit topic altijd heeft 'meegezeten'? Iedereen maakt wel eens wat vervelends mee, loopt tegen een muur op, whatever. Maar hóe je daarmee omgaat, dat ligt bij jezelf, dat is jouw eigen verantwoordelijkheid.
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
==> Maar sorry hoor, maar als je dit gedrag ook tentoonspreidt bij je kennissen, kan ik me voorstellen dat ze daar snel zat van zijn. Ik sta met liefde klaar voor vriendinnen-met-liefdesverdriet. Maar als daar 'ik heb ook altijd pech' en 'ik kan er zelf niks aan doen' en 'waarom gebeurt mij dit toch' gemiep uitkomt, ben ik er eigenlijk snel klaar mee. Misschien nodigen ze je niet niet uit omdat je er niet 'bijhoort', maar misschien nodigen ze je wel niet uit omdat ze er zat van zijn.
Ik zeg het misschien een beetje hard, maar misschien dat het je ogen opent - anderen doen je dingen aan, maar hoe je ermee omgaat ligt bij jou.
rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 12:39:
Het is niet zo dat ik mezelf echt als ongelukkig bestempel.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
==> Maar kijk, daar begint het al! "mij heeft het nooit meegezeten"... denk je dat het mij, en anderen in dit topic altijd heeft 'meegezeten'? Iedereen maakt wel eens wat vervelends mee, loopt tegen een muur op, whatever. Maar hóe je daarmee omgaat, dat ligt bij jezelf, dat is jouw eigen verantwoordelijkheid.
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
==> Maar sorry hoor, maar als je dit gedrag ook tentoonspreidt bij je kennissen, kan ik me voorstellen dat ze daar snel zat van zijn. Ik sta met liefde klaar voor vriendinnen-met-liefdesverdriet. Maar als daar 'ik heb ook altijd pech' en 'ik kan er zelf niks aan doen' en 'waarom gebeurt mij dit toch' gemiep uitkomt, ben ik er eigenlijk snel klaar mee. Misschien nodigen ze je niet niet uit omdat je er niet 'bijhoort', maar misschien nodigen ze je wel niet uit omdat ze er zat van zijn.
Ik zeg het misschien een beetje hard, maar misschien dat het je ogen opent - anderen doen je dingen aan, maar hoe je ermee omgaat ligt bij jou.
zondag 23 maart 2008 om 12:52
quote:rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 12:39:
Het is niet zo dat ik mezelf echt als ongelukkig bestempel.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
Ieder mens komt tegenslagen tegen, Rooibosje. In mijn jeugd heeft het mij ook nooit meegezeten (ouders met losse handjes, ouders die er uberhaupt niet voor mij waren, ben gepest op school) en ik ben later zeer ernstig ziek geweest, maar heb het gelukkig overleefd (en dat is letterlijk overleefd, niet figuurlijk).
Het gaat erom hoe je met tegenslagen omgaat. Als jij elke tegenslag als een molensteen om je nek laat hangen en jezelf niets dan zielig voelt, zal het idd veel zwaarder lijken dan iemand die met dezelfde tegenslag na te hebben gehuild zich weer oppakt en de schouders eronder zet. Je maakt het je zelf lastig door te denken dat niemand anders tegenslag heeft dan jij, en dat het voor jou allemaal veel erger is dan voor een ander.
Dat mensen er nu niet voor je zijn is heel wrang, maar heeft misschien wel te maken met het feit hoe jij je opstelt. Mensen willen geen eeuwige pessimist die alleen maar klaagt en denk dat zij het veeel zwaarder heeft dan een ander.
Het is niet zo dat ik mezelf echt als ongelukkig bestempel.
Maar het is wel zo dat het mij nooit echt heeft meegezeten.
(hoe dat komt leg ik nog weleens uit)
Maar het voelt voor mij als of ik steeds weer tegen hindernissen aanloop.
Volgens mij ben ik geen slechte vriendin.
Ben opzich wel een vechter,iemand die overal wel iets goeds inziet,ook in mensen.
Sta altijd voor iedereen klaar,al is het midden in de nacht!
Maar Heb nu het idee dat ik al die tijd te erg me best heb gedaan.En nu kan ik dat even niet meer.....
Het valt me nu zo tegen dat iedereen in mijn omgeving er zo makkelijk over doet.
Terwijl ik andersom er wel voor hun was,dagen heb gepraat,ze in huis heb genomen alles.
En nu laten ze niet van zich horen dat doet pijn.
Terwijl toen ik nog een relatie had ik er wel "bij hoorde " werd ik wel gevraagd om te komen eten ofzo.
Voel me nu daardoor dubbel alleen.
Ieder mens komt tegenslagen tegen, Rooibosje. In mijn jeugd heeft het mij ook nooit meegezeten (ouders met losse handjes, ouders die er uberhaupt niet voor mij waren, ben gepest op school) en ik ben later zeer ernstig ziek geweest, maar heb het gelukkig overleefd (en dat is letterlijk overleefd, niet figuurlijk).
Het gaat erom hoe je met tegenslagen omgaat. Als jij elke tegenslag als een molensteen om je nek laat hangen en jezelf niets dan zielig voelt, zal het idd veel zwaarder lijken dan iemand die met dezelfde tegenslag na te hebben gehuild zich weer oppakt en de schouders eronder zet. Je maakt het je zelf lastig door te denken dat niemand anders tegenslag heeft dan jij, en dat het voor jou allemaal veel erger is dan voor een ander.
Dat mensen er nu niet voor je zijn is heel wrang, maar heeft misschien wel te maken met het feit hoe jij je opstelt. Mensen willen geen eeuwige pessimist die alleen maar klaagt en denk dat zij het veeel zwaarder heeft dan een ander.
zondag 23 maart 2008 om 12:56
Misschien moet je proberen om van jezelf uit te gaan. Je vriendinnen die thuis zitten met man en kinderen zitten in een andere levensfase dan jij, het is niet verwonderlijk dat dat contact minder lijkt/is dan het vroeger was. Jullie levens lopen nu gewoon erg ver uiteen. Heeft het wel zin om naar verhouding erg veel enrergie in die contacten te stoppen?
Je zou bijvoorbeeld kunnen gaan sporten, en kijken of je op die manier meer meiden vindt die ook single zijn en met wie je interesses deelt.
Je zou bijvoorbeeld kunnen gaan sporten, en kijken of je op die manier meer meiden vindt die ook single zijn en met wie je interesses deelt.
zondag 23 maart 2008 om 13:01
quote:superstar_2 schreef op 23 maart 2008 @ 12:55:
Rooibosje mischien moet je ook even geen energie meer steken in anderen maar eerst in jezelf.!!
Dat klinkt mischien heel egoistisch maar het is voor een tijdje wel nodig om jezelf weer op de rit te krijgen..Het is niet eens egoistisch, vind ik dan, omdat als je gelukkig bent met alleen jezelf, je dan ook een prettiger gezelschap bent voor anderen. Je bent dan niet afhankelijk van hen, maar voegt zelf iets toe! Het 1+1=3 gevoel, zegmaar!
Rooibosje mischien moet je ook even geen energie meer steken in anderen maar eerst in jezelf.!!
Dat klinkt mischien heel egoistisch maar het is voor een tijdje wel nodig om jezelf weer op de rit te krijgen..Het is niet eens egoistisch, vind ik dan, omdat als je gelukkig bent met alleen jezelf, je dan ook een prettiger gezelschap bent voor anderen. Je bent dan niet afhankelijk van hen, maar voegt zelf iets toe! Het 1+1=3 gevoel, zegmaar!
zondag 23 maart 2008 om 13:02
Maar dat is het niet.
Ik heb nog nooit geklaagd bij mijn vriendinnen.
Ja tuurlijk heb je weleens zo'n geprek maar meer niet.
Ben van nature geen pessimist!
(komt nu misschien wel zo ver dat snap ik ook wel,maar dat komt ook omdat je hier anoniem even alles van je af kan schrijven)
Maar ik ben nu gewoon boos en teleur gesteld,ook omdat ik er gister achter kwam dat ze me een heleboel stellen gingen uit eten.En ze dachten dat ik daar in me eentje niet tussen wou zitten.Mag ik dat ff zelf beslissen!
Ben gewoon boos en verdrietig.Vecht de hele dag tegen het gevoel om mijn ex te bellen maar die wil rust.
Ik zit met vragen maar krijg geen antwoord!
En mijn vriendinnen hebben het zo druk met vanalles.
Voel me gewoon even erg alleen en onbegrepen.
Ik heb nog nooit geklaagd bij mijn vriendinnen.
Ja tuurlijk heb je weleens zo'n geprek maar meer niet.
Ben van nature geen pessimist!
(komt nu misschien wel zo ver dat snap ik ook wel,maar dat komt ook omdat je hier anoniem even alles van je af kan schrijven)
Maar ik ben nu gewoon boos en teleur gesteld,ook omdat ik er gister achter kwam dat ze me een heleboel stellen gingen uit eten.En ze dachten dat ik daar in me eentje niet tussen wou zitten.Mag ik dat ff zelf beslissen!
Ben gewoon boos en verdrietig.Vecht de hele dag tegen het gevoel om mijn ex te bellen maar die wil rust.
Ik zit met vragen maar krijg geen antwoord!
En mijn vriendinnen hebben het zo druk met vanalles.
Voel me gewoon even erg alleen en onbegrepen.
zondag 23 maart 2008 om 13:04
En Rooibosje ik begrijp dat het niet leuk is om nu het Pasen is alleen thuis te zijn terwijl je vriendinnen allemaal gezellig met hun gezin samen zijn..
Ik ben ook alleen met Pasen en een tijd geleden zou ik ontzettend medelijden met mijzelf hebben gehad want de kinderen zijn naar hun vader en ik zit hier maar alleen blablabla...
Maar hey ik geniet nu juist van deze paar dagen die ik helemaal aan mezelf kan besteden...
Ik heb een lekker ontbijtje voor mijzelf gemaakt,ik ga straks heerlijk onder de zonnebank,lekker douchen en dan languit op de bank met een stapel dvds..
Vanavond een lekker wijntje,wat lekkere hapjes,heerlijk..!!!
Ik ben ook alleen met Pasen en een tijd geleden zou ik ontzettend medelijden met mijzelf hebben gehad want de kinderen zijn naar hun vader en ik zit hier maar alleen blablabla...
Maar hey ik geniet nu juist van deze paar dagen die ik helemaal aan mezelf kan besteden...
Ik heb een lekker ontbijtje voor mijzelf gemaakt,ik ga straks heerlijk onder de zonnebank,lekker douchen en dan languit op de bank met een stapel dvds..
Vanavond een lekker wijntje,wat lekkere hapjes,heerlijk..!!!
zondag 23 maart 2008 om 13:10
zondag 23 maart 2008 om 13:14
quote:superstar_2 schreef op 23 maart 2008 @ 13:10:
[...]
Hier ist ook teringkoud...
Ik ga onder de zonnebank liggen en fantaseer er zelf een tropisch eiland bij... incl.. lekkere gozer die mij heerlijke cocktails komt brengen...
Ik vind het een geweldig idee!
*gaat snel de verwarming aanzetten in de zonnebankkamer*
[...]
Hier ist ook teringkoud...
Ik ga onder de zonnebank liggen en fantaseer er zelf een tropisch eiland bij... incl.. lekkere gozer die mij heerlijke cocktails komt brengen...
Ik vind het een geweldig idee!
*gaat snel de verwarming aanzetten in de zonnebankkamer*
zondag 23 maart 2008 om 13:28
Het sneeuwt hier ook echt hard!
Misschien is mijn topic titel ook wel verkeerd en had daar moeten staan waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Het is niet zo dat ik zielig ben(voel me nu wel ff zo maar weet dat dat ook weer overgaat)
Maar ik hoop gewoon nog heel erg dat mijn ex last had van acute bindingsangst ofzo.Dat hij wel weer bij me terug komt.
Ik kan dat idee nog niet loslaten.
Maar stel dat het niet meer goedkomt....en dan?
Ben gewoon bang voor de toekomst.
Weet ook wel dat ik het zelf leuk moet maken.
Maar weet niet hoe...En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?
Misschien is mijn topic titel ook wel verkeerd en had daar moeten staan waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Het is niet zo dat ik zielig ben(voel me nu wel ff zo maar weet dat dat ook weer overgaat)
Maar ik hoop gewoon nog heel erg dat mijn ex last had van acute bindingsangst ofzo.Dat hij wel weer bij me terug komt.
Ik kan dat idee nog niet loslaten.
Maar stel dat het niet meer goedkomt....en dan?
Ben gewoon bang voor de toekomst.
Weet ook wel dat ik het zelf leuk moet maken.
Maar weet niet hoe...En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?
zondag 23 maart 2008 om 13:30
zondag 23 maart 2008 om 13:32
quote:rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 13:28:
En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?Als je nu eens eerst probeert om jezelf tegen te komen. En te weten wat jij als individu leuk vindt, en wat niet. Pas dan kun je jezelf in een relatie beschermen, omdat je dan weet waar je grenzen liggen.
En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?Als je nu eens eerst probeert om jezelf tegen te komen. En te weten wat jij als individu leuk vindt, en wat niet. Pas dan kun je jezelf in een relatie beschermen, omdat je dan weet waar je grenzen liggen.
zondag 23 maart 2008 om 13:35
quote:rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 13:28:
Het sneeuwt hier ook echt hard!
Misschien is mijn topic titel ook wel verkeerd en had daar moeten staan waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Het is niet zo dat ik zielig ben(voel me nu wel ff zo maar weet dat dat ook weer overgaat)
Maar ik hoop gewoon nog heel erg dat mijn ex last had van acute bindingsangst ofzo.Dat hij wel weer bij me terug komt.
Ik kan dat idee nog niet loslaten.
Maar stel dat het niet meer goedkomt....en dan?
En dan? Dan gaat je leven gewoon verder hoor en het is aan jou om dat leven zo prettig mogelijk te maken want jouw geluk hangt enkel en alleen van jezelf af.
Ben gewoon bang voor de toekomst.
Weet ook wel dat ik het zelf leuk moet maken.
Maar weet niet hoe...En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?Eerst maar eens heel hard aan jezelf werken dacht ik zonder je af te vragen hoe het moet als je ooit weer een vent tegenkomt..
Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven geen invulling..
Het sneeuwt hier ook echt hard!
Misschien is mijn topic titel ook wel verkeerd en had daar moeten staan waarom kan ik niet gelukkig zijn.
Het is niet zo dat ik zielig ben(voel me nu wel ff zo maar weet dat dat ook weer overgaat)
Maar ik hoop gewoon nog heel erg dat mijn ex last had van acute bindingsangst ofzo.Dat hij wel weer bij me terug komt.
Ik kan dat idee nog niet loslaten.
Maar stel dat het niet meer goedkomt....en dan?
En dan? Dan gaat je leven gewoon verder hoor en het is aan jou om dat leven zo prettig mogelijk te maken want jouw geluk hangt enkel en alleen van jezelf af.
Ben gewoon bang voor de toekomst.
Weet ook wel dat ik het zelf leuk moet maken.
Maar weet niet hoe...En wat als ik weer een leuke vent tegenkom,hoe bescherm ik mezelf dat dit niet weer gebeurd?Eerst maar eens heel hard aan jezelf werken dacht ik zonder je af te vragen hoe het moet als je ooit weer een vent tegenkomt..
Een relatie moet een aanvulling zijn op je leven geen invulling..
zondag 23 maart 2008 om 13:40
Ik weet wat ik leuk vind,en wat niet.
weet ook wat ik wil en verwacht in een relatie.
maar dit kwam zo onverwacht dat ik er van geschrokken ben.
Heb echt niets gemerkt of zien aankomen.
Hij heeft ook toegegeven dat hij niets heeft laten merken.
Vind het ook erg jammer dat hij er nooit met mij over heeft gesproken.Ik dacht dat we overal over konden praten,en hij gaf ook aan dat dat zo was en dat hij dat zo fijn vond.
Hij zei zelf dat hij het zo fijn vond dat we wat dat betreft op een lijn lagen en dat hij echt zichzelf kon zijn bij mij.
Vind het gewoon vreemd dat dat ineens zonder enige aanleiding weg is.
Dat mensen zo kunnen sollen met het gevoel van iemand anders maakt mij bang en onzeker.
Heb voor hem een zware tijd gehad,moeder overleden wat onverwerkt verleden.maar heb daar hard aan gewerkt,was er sterker uitgekomen.En toen was hij daar en dacht dat ik het gelukkigste mens op aarde was...en dan gebeurd dit.
En nu ben ik weer even de weg kwijt.
weet ook wat ik wil en verwacht in een relatie.
maar dit kwam zo onverwacht dat ik er van geschrokken ben.
Heb echt niets gemerkt of zien aankomen.
Hij heeft ook toegegeven dat hij niets heeft laten merken.
Vind het ook erg jammer dat hij er nooit met mij over heeft gesproken.Ik dacht dat we overal over konden praten,en hij gaf ook aan dat dat zo was en dat hij dat zo fijn vond.
Hij zei zelf dat hij het zo fijn vond dat we wat dat betreft op een lijn lagen en dat hij echt zichzelf kon zijn bij mij.
Vind het gewoon vreemd dat dat ineens zonder enige aanleiding weg is.
Dat mensen zo kunnen sollen met het gevoel van iemand anders maakt mij bang en onzeker.
Heb voor hem een zware tijd gehad,moeder overleden wat onverwerkt verleden.maar heb daar hard aan gewerkt,was er sterker uitgekomen.En toen was hij daar en dacht dat ik het gelukkigste mens op aarde was...en dan gebeurd dit.
En nu ben ik weer even de weg kwijt.
zondag 23 maart 2008 om 13:46
quote:rooibosje schreef op 23 maart 2008 @ 13:40:
Ik weet wat ik leuk vind,en wat niet.
weet ook wat ik wil en verwacht in een relatie.
maar dit kwam zo onverwacht dat ik er van geschrokken ben.
Heb echt niets gemerkt of zien aankomen.
Hij heeft ook toegegeven dat hij niets heeft laten merken.
Vind het ook erg jammer dat hij er nooit met mij over heeft gesproken.Ik dacht dat we overal over konden praten,en hij gaf ook aan dat dat zo was en dat hij dat zo fijn vond.
Hij zei zelf dat hij het zo fijn vond dat we wat dat betreft op een lijn lagen en dat hij echt zichzelf kon zijn bij mij.
Vind het gewoon vreemd dat dat ineens zonder enige aanleiding weg is.
Dat mensen zo kunnen sollen met het gevoel van iemand anders maakt mij bang en onzeker.
Heb voor hem een zware tijd gehad,moeder overleden wat onverwerkt verleden.maar heb daar hard aan gewerkt,was er sterker uitgekomen.En toen was hij daar en dacht dat ik het gelukkigste mens op aarde was...en dan gebeurd dit.
En nu ben ik weer even de weg kwijt.
Misschien deed hij wel een beetje aan wishfull thinking en hoopte dat jij de ware voor hem was. Totdat hij erachter kwam dat het niet zo was. Het is niet alleen dat sommige vrouwen soms heel graag willen, mannen kunnen er ook last van hebben. Ik weet natuurlijk niet wat hij dacht, maar dat zou een verklaring kunnen zijn.
Overigens is het volgens mij helemaal iet erg om soms even de weg kwijt te zijn. Je hoeft ook helemaal niet te doen natuurlijk alsof alles super en prima is, wanneer je je gewoon klote voelt. Je moet overal doorheen, maar dat betekent niet dat je altijd maar sterk oeft te zijn.
Toch lijkt het ook uit deze post alsof je je geluk teveel aan een andere persoon op hebt gehangen. En ik denk dat dat je uiteindelijk op kan breken.
Ik weet wat ik leuk vind,en wat niet.
weet ook wat ik wil en verwacht in een relatie.
maar dit kwam zo onverwacht dat ik er van geschrokken ben.
Heb echt niets gemerkt of zien aankomen.
Hij heeft ook toegegeven dat hij niets heeft laten merken.
Vind het ook erg jammer dat hij er nooit met mij over heeft gesproken.Ik dacht dat we overal over konden praten,en hij gaf ook aan dat dat zo was en dat hij dat zo fijn vond.
Hij zei zelf dat hij het zo fijn vond dat we wat dat betreft op een lijn lagen en dat hij echt zichzelf kon zijn bij mij.
Vind het gewoon vreemd dat dat ineens zonder enige aanleiding weg is.
Dat mensen zo kunnen sollen met het gevoel van iemand anders maakt mij bang en onzeker.
Heb voor hem een zware tijd gehad,moeder overleden wat onverwerkt verleden.maar heb daar hard aan gewerkt,was er sterker uitgekomen.En toen was hij daar en dacht dat ik het gelukkigste mens op aarde was...en dan gebeurd dit.
En nu ben ik weer even de weg kwijt.
Misschien deed hij wel een beetje aan wishfull thinking en hoopte dat jij de ware voor hem was. Totdat hij erachter kwam dat het niet zo was. Het is niet alleen dat sommige vrouwen soms heel graag willen, mannen kunnen er ook last van hebben. Ik weet natuurlijk niet wat hij dacht, maar dat zou een verklaring kunnen zijn.
Overigens is het volgens mij helemaal iet erg om soms even de weg kwijt te zijn. Je hoeft ook helemaal niet te doen natuurlijk alsof alles super en prima is, wanneer je je gewoon klote voelt. Je moet overal doorheen, maar dat betekent niet dat je altijd maar sterk oeft te zijn.
Toch lijkt het ook uit deze post alsof je je geluk teveel aan een andere persoon op hebt gehangen. En ik denk dat dat je uiteindelijk op kan breken.
zondag 23 maart 2008 om 14:37
hee rooibosje,
Wil je even een hart onder de riem steken...snap je namelijk he-le-maal!! zit nl in precies dezelfde positie.
En tuuurlijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, en moet je dat niet van een man laten afhangen bla bla bla etc.
Maar je hebt nu een gebroken hart en een toekomst die (zonder dat jij dat zelf wilde) er opeens heel anders is uit komen te zien.
Mijn vriend heeft t paar weken geleden ook plotseling uitgemaakt. We hadden ook nog niet zo lang, maar ik was helemaal verliefd op m en dacht ook; dit is m! en ook hij heeft het uitgemaakt omdat zijn gevoel er niet meer was..ook de week ervoor nog lieve smsjes etc. sturen. En dan is het niet alleen het feit dat het uit is, maar ook de shock en het onbegrip..en het waarom..
En tegenslag komt nooit alleen helaas. bij mij zijn er momenteel ook meerdere dingen gaande die allemaal tegenzitten.. en al deze dingen zorgen er gewoon voor (ook mn verleden) dat ik nu ook gewoon heel erg in de knoop zit met mezelf, en óók dat gevoel heb van, hoe moet ik hier uit komen? en id, die vriendinnen die het heel druk hebben met hun eigen leventje, en er heus wel voor je willen zijn, maar die me toch wel het gevoel geven dat ik er alleen voor sta. Ja, dan voel je je heel eenzaam, alleen, wanhopig en moedeloos..
En duh, dat is heel menselijk en gewoon om je zo te voelen hoor!! Als je er maar niet al te lang in blijft hangen! dat is heel belangrijk. Maar uit jouw verhaal maak ik op dat jij ook helemaal niet zo bent, maar als je hart gebroken is, je moeder nog niet zo lang geleden overleden is, en je vervolgens niet echt terecht kan bij je vrienden..dan vind ik het eigenlijk niet meer dan logisch dat je dat gevoel hebt van 'waarom ik, en waarom zit het mij toch altijd tegen...iedereen heeft toch wel eens last van zelfmedelijden?!? hallo, het leven is geen soap, zoals in goeie tijden, slechte tijden, waarbij mensen de volgende aflevering al over hun verdriet heen zijn.. En als zoiets je overkomt, dan weet je ook even niet hoe je eruit moet komen..zelfs al je het heel graag wilt. en tuurlijk, uiteindelijk lukt het heus wel. Ik ben dr ook al weer mee bezig om mezelf bij elkaar te rapen en door te gaan, maar als er dan ook nog bij elke poging die je onderneemt, tegenslag ondervindt..tsja..dan krijg je inderdaad het idee dat je overal twee keer zo hard voor moet werken..
Ik ben nu ook begonnen aan mezelf te werken, erachter te komen wat ik graag wil met mn leven, wat voor persoon ik graag wil zijn, mn verleden los laten, mezelf accepteren etc. want ik geloof id ook heilig dat je eerst zelf gelukkig moet zijn, wil je een relatie aan kunnen gaan met iemand anders..
(Maar goed, als ik t goed begreep uit jouw reactie, was je na een vervelende periode, net weer gelukkig, dus aan dat advies heb je ook weinig!)
Maar goed, wat ik wil zeggen..het is heel logisch om je zo te voelen, ik snap je helemaal....en ik geloof zeker dat je er weer uit komt, maar dat gaat de nodige energie kosten en vooral ook tijd.
Heel veel sterkte ermee
Wil je even een hart onder de riem steken...snap je namelijk he-le-maal!! zit nl in precies dezelfde positie.
En tuuurlijk ben je zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, en moet je dat niet van een man laten afhangen bla bla bla etc.
Maar je hebt nu een gebroken hart en een toekomst die (zonder dat jij dat zelf wilde) er opeens heel anders is uit komen te zien.
Mijn vriend heeft t paar weken geleden ook plotseling uitgemaakt. We hadden ook nog niet zo lang, maar ik was helemaal verliefd op m en dacht ook; dit is m! en ook hij heeft het uitgemaakt omdat zijn gevoel er niet meer was..ook de week ervoor nog lieve smsjes etc. sturen. En dan is het niet alleen het feit dat het uit is, maar ook de shock en het onbegrip..en het waarom..
En tegenslag komt nooit alleen helaas. bij mij zijn er momenteel ook meerdere dingen gaande die allemaal tegenzitten.. en al deze dingen zorgen er gewoon voor (ook mn verleden) dat ik nu ook gewoon heel erg in de knoop zit met mezelf, en óók dat gevoel heb van, hoe moet ik hier uit komen? en id, die vriendinnen die het heel druk hebben met hun eigen leventje, en er heus wel voor je willen zijn, maar die me toch wel het gevoel geven dat ik er alleen voor sta. Ja, dan voel je je heel eenzaam, alleen, wanhopig en moedeloos..
En duh, dat is heel menselijk en gewoon om je zo te voelen hoor!! Als je er maar niet al te lang in blijft hangen! dat is heel belangrijk. Maar uit jouw verhaal maak ik op dat jij ook helemaal niet zo bent, maar als je hart gebroken is, je moeder nog niet zo lang geleden overleden is, en je vervolgens niet echt terecht kan bij je vrienden..dan vind ik het eigenlijk niet meer dan logisch dat je dat gevoel hebt van 'waarom ik, en waarom zit het mij toch altijd tegen...iedereen heeft toch wel eens last van zelfmedelijden?!? hallo, het leven is geen soap, zoals in goeie tijden, slechte tijden, waarbij mensen de volgende aflevering al over hun verdriet heen zijn.. En als zoiets je overkomt, dan weet je ook even niet hoe je eruit moet komen..zelfs al je het heel graag wilt. en tuurlijk, uiteindelijk lukt het heus wel. Ik ben dr ook al weer mee bezig om mezelf bij elkaar te rapen en door te gaan, maar als er dan ook nog bij elke poging die je onderneemt, tegenslag ondervindt..tsja..dan krijg je inderdaad het idee dat je overal twee keer zo hard voor moet werken..
Ik ben nu ook begonnen aan mezelf te werken, erachter te komen wat ik graag wil met mn leven, wat voor persoon ik graag wil zijn, mn verleden los laten, mezelf accepteren etc. want ik geloof id ook heilig dat je eerst zelf gelukkig moet zijn, wil je een relatie aan kunnen gaan met iemand anders..
(Maar goed, als ik t goed begreep uit jouw reactie, was je na een vervelende periode, net weer gelukkig, dus aan dat advies heb je ook weinig!)
Maar goed, wat ik wil zeggen..het is heel logisch om je zo te voelen, ik snap je helemaal....en ik geloof zeker dat je er weer uit komt, maar dat gaat de nodige energie kosten en vooral ook tijd.
Heel veel sterkte ermee
zondag 23 maart 2008 om 18:26
Niet leuk om te horen maar ik zeg het toch: het 1e wat ik dacht toen ik je bericht las: jemig wat een zelfmelij en slachtofferig gedrag! Ik denk dat je er enorm van op zult knappen als je dat weet te doorbreken. Precies wat Tangerine zegt een paar posts geleden: het is voor mensen (mannen, vriendinnen) misschien wel heel moeilijk om daarmee om te gaan. Het kost namelijk heel veel energie, en ik spreek uit ervaring.
Tuurlijk, je hebt niet alles wat je gebeurt zelf in de hand. Maar wel hoe je ermee omgaat. Treuren en huilen prima, en misschien zelfs wel een hele tijd, maar daarna: schop onder je reet en máák er iets van! Er zijn hele volksstammen die het veel en veel slechter hebben dan jij. Oké, je moet jezelf ook serieus nemen maar enige relativering op zijn tijd kan geen kwaad. Zoek de balans: soms is het even k.. ja, en dat is dan gewoon zo, maar waarom MAG je niet gelukkig zijn? Kom op zeg Rooibosje. Een relatie is niet zaligmakend en dat je aan de buitenkant niets ziet, wil niet zeggen dat andere mensen per definitie gelukkig zijn.
En verder: denk niet dat als jij grenzeloos veel tijd en moeite in anderen steekt, je dat 'dus' terugkrijgt van die mensen. Met andere woorden: óf je blijft wat meer bij jezelf en beperkt die tijd en energie die je in anderen steekt óf je accepteert dat je meer geeft dan krijgt. Maar dan ook niet mekkeren.
Ik klink misschien wat hard en streng maar ik hoop toch dat er bij jou een kwartje valt op die manier. Er zijn er meer hier die soortgelijke dingen zeggen. Jank een keer hartgrondig, ga een eind hardlopen, gooi vervolgens dat slachtofferige gedoe het raam uit en bel een vriendin voor een paasbiertje in de stad. Oh ja, wel eerst even douchen na het hardlopen.
Tuurlijk, je hebt niet alles wat je gebeurt zelf in de hand. Maar wel hoe je ermee omgaat. Treuren en huilen prima, en misschien zelfs wel een hele tijd, maar daarna: schop onder je reet en máák er iets van! Er zijn hele volksstammen die het veel en veel slechter hebben dan jij. Oké, je moet jezelf ook serieus nemen maar enige relativering op zijn tijd kan geen kwaad. Zoek de balans: soms is het even k.. ja, en dat is dan gewoon zo, maar waarom MAG je niet gelukkig zijn? Kom op zeg Rooibosje. Een relatie is niet zaligmakend en dat je aan de buitenkant niets ziet, wil niet zeggen dat andere mensen per definitie gelukkig zijn.
En verder: denk niet dat als jij grenzeloos veel tijd en moeite in anderen steekt, je dat 'dus' terugkrijgt van die mensen. Met andere woorden: óf je blijft wat meer bij jezelf en beperkt die tijd en energie die je in anderen steekt óf je accepteert dat je meer geeft dan krijgt. Maar dan ook niet mekkeren.
Ik klink misschien wat hard en streng maar ik hoop toch dat er bij jou een kwartje valt op die manier. Er zijn er meer hier die soortgelijke dingen zeggen. Jank een keer hartgrondig, ga een eind hardlopen, gooi vervolgens dat slachtofferige gedoe het raam uit en bel een vriendin voor een paasbiertje in de stad. Oh ja, wel eerst even douchen na het hardlopen.
