Relaties
alle pijlers
Waarom wil ik geen seks !!!!
donderdag 9 augustus 2007 om 13:07
Hallo allemaal ,
Na zo veel relaties , die hierop fout zijn gelopen . heb echt eens advies nodig . Ik wil dus ,geen seks. Het is altijd het zelfde verhaal. Ik begin een relatie. helemaal verliefd.En dan is er nog niet aan de hand. Nou ja niets aan de hand. De seks is er omdat het er bij hoort. Maar kan tijdens de seks behoorlijk dicht klappen . Als iemand mij aanraakt kan ik zelf niets voelen. Voor zo lang ik mij kan herinneren. Ben ik altijd bang geweest voor intieme relaties Ik kan er gewoon niet van genieten. Maar het hoort nu eenmaal bij een relatie dus je zal wel moeten. Ik heb het mijn vriend wel eens gezegt, maar die reageerde helemaal verbaasd.Nooit gemerkt . Kan dus blijkbaar goed acteren. Maar goed om even op het verhaal terug te komen. Meestal na anderhalf jaar begint de behoefte aan intimiteit af te nemen.Ik keer me af van iemand .Of duw ze weg ik weet het niet . Ik ontwijk in iedergeval aanraking, Ik wil nog wel knuffelen maar ben constant bang dat er meer van mij verwacht word .Dus verstijf ik en kan ik zelfs hier niet meer van genieten. Mag het dan wel op seks uit draaien.( Ik laat het toe omdat ik niet de hele tijd nee wil zeggen. Ik wil hem niet kwetsen ) Dan heb ik tijdens , de hele tijd het gevoel dat ik hem weg wil duwen, schoppen slaan .bijten ,weet ikveel wat . de neiging is er . niet normaal dus. Ik ben dan boos omdat hij niet doorheeft dat ik eigenlijk niet wil. Praten over seks vind ik een gevoelig onderwerp.Zou het wel willen. Maar probeer dit maar eens te doen zonder je partner te kwetsen. ...............Ik denk dat ik vaak te veel bezig ben geweest met wat de ander wil. Eigenlijk weet ik na vele vrknipte relaties niet eens meer wat ik nu echt lekker vind.Wat wil ik. ik voel me niet aantrekkelijk , vrouwelijk.En vind seks meer iets waarbij je je voeld alsof je een lappen pop bent. onderdanig, En naar jouw inbreng wordt niet geluisterd. Fantasien heb ik niet echt . En zelfs als ik zin heb zal ik nooit de eerste zijn die er aanstalte toe geeft ik weet niet hoe. Naar je grenzen wort niet geluisterd ,of naar wat je echt lekker vind . VB Ik heb al ontelbaar x(Normaal) gezegt tegen mijn vriend dat aan mijn oorlel sabbelen (JACH) meer irritatie bij mij opwekt dan geiligheid. En dan toch gewoon doen.Dan ben ik echt niet aardig meer hoor. Heb ik het weer gedaan. Mijn vriend denkt ook precies te weten wat ik lekker vind .He's the man!!!!! Ook al zeg ik tegen hem dat ik het niet lekker vind. Zegt hij nog ; jawel dat vind je wel AAAAHHH om gek van te worden, Een tegenwoord kan er op uitlopen dat hij zich beledigd voel dan denk ik weer laaaat maar!!! Goed dit allles klinkt natuurlijk heel verwarrend weet ook niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Maar is er toch iemand die het herkent
Na zo veel relaties , die hierop fout zijn gelopen . heb echt eens advies nodig . Ik wil dus ,geen seks. Het is altijd het zelfde verhaal. Ik begin een relatie. helemaal verliefd.En dan is er nog niet aan de hand. Nou ja niets aan de hand. De seks is er omdat het er bij hoort. Maar kan tijdens de seks behoorlijk dicht klappen . Als iemand mij aanraakt kan ik zelf niets voelen. Voor zo lang ik mij kan herinneren. Ben ik altijd bang geweest voor intieme relaties Ik kan er gewoon niet van genieten. Maar het hoort nu eenmaal bij een relatie dus je zal wel moeten. Ik heb het mijn vriend wel eens gezegt, maar die reageerde helemaal verbaasd.Nooit gemerkt . Kan dus blijkbaar goed acteren. Maar goed om even op het verhaal terug te komen. Meestal na anderhalf jaar begint de behoefte aan intimiteit af te nemen.Ik keer me af van iemand .Of duw ze weg ik weet het niet . Ik ontwijk in iedergeval aanraking, Ik wil nog wel knuffelen maar ben constant bang dat er meer van mij verwacht word .Dus verstijf ik en kan ik zelfs hier niet meer van genieten. Mag het dan wel op seks uit draaien.( Ik laat het toe omdat ik niet de hele tijd nee wil zeggen. Ik wil hem niet kwetsen ) Dan heb ik tijdens , de hele tijd het gevoel dat ik hem weg wil duwen, schoppen slaan .bijten ,weet ikveel wat . de neiging is er . niet normaal dus. Ik ben dan boos omdat hij niet doorheeft dat ik eigenlijk niet wil. Praten over seks vind ik een gevoelig onderwerp.Zou het wel willen. Maar probeer dit maar eens te doen zonder je partner te kwetsen. ...............Ik denk dat ik vaak te veel bezig ben geweest met wat de ander wil. Eigenlijk weet ik na vele vrknipte relaties niet eens meer wat ik nu echt lekker vind.Wat wil ik. ik voel me niet aantrekkelijk , vrouwelijk.En vind seks meer iets waarbij je je voeld alsof je een lappen pop bent. onderdanig, En naar jouw inbreng wordt niet geluisterd. Fantasien heb ik niet echt . En zelfs als ik zin heb zal ik nooit de eerste zijn die er aanstalte toe geeft ik weet niet hoe. Naar je grenzen wort niet geluisterd ,of naar wat je echt lekker vind . VB Ik heb al ontelbaar x(Normaal) gezegt tegen mijn vriend dat aan mijn oorlel sabbelen (JACH) meer irritatie bij mij opwekt dan geiligheid. En dan toch gewoon doen.Dan ben ik echt niet aardig meer hoor. Heb ik het weer gedaan. Mijn vriend denkt ook precies te weten wat ik lekker vind .He's the man!!!!! Ook al zeg ik tegen hem dat ik het niet lekker vind. Zegt hij nog ; jawel dat vind je wel AAAAHHH om gek van te worden, Een tegenwoord kan er op uitlopen dat hij zich beledigd voel dan denk ik weer laaaat maar!!! Goed dit allles klinkt natuurlijk heel verwarrend weet ook niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Maar is er toch iemand die het herkent
donderdag 9 augustus 2007 om 13:13
als ik jouw verhaal zo lees heb jij een hele negatieve associatie met sex.
Ik krijg de indruk dat er ooit iemand gigantisch over jouw grenzen is gegaan . ben je ooit verkracht of als kind sexueel misbruikt? Sex zou iets moeten zijn wat de intiniteit versterkt, waar je van moet kunnen genieten, niet iets dat je ondergaat omdat het er nu eenmaal bij hoort. overigens vind ik het wel frappant dat je nu blijkbaar weer een relatie hebt met iemand die jouw grenzen niet respecteert en doorgaat als jij zegt dat t niet lekker is. Ik zou zelf niet van sex kunnen genieten als mijn bedpartner niet ook geniet. hebje het gevoel dat er buiten bed wel ruimte is voor jouw inbreng en dat je biten bed wel gerespecteert en als gelijkwaardig wordt gezien door je partner?
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je hier zelf uitkomt en dat je het beste eens kan gaan pratenmet je huisarts om je door te laten verwijzen naar een psycholoog of sexuoloog.
Ik krijg de indruk dat er ooit iemand gigantisch over jouw grenzen is gegaan . ben je ooit verkracht of als kind sexueel misbruikt? Sex zou iets moeten zijn wat de intiniteit versterkt, waar je van moet kunnen genieten, niet iets dat je ondergaat omdat het er nu eenmaal bij hoort. overigens vind ik het wel frappant dat je nu blijkbaar weer een relatie hebt met iemand die jouw grenzen niet respecteert en doorgaat als jij zegt dat t niet lekker is. Ik zou zelf niet van sex kunnen genieten als mijn bedpartner niet ook geniet. hebje het gevoel dat er buiten bed wel ruimte is voor jouw inbreng en dat je biten bed wel gerespecteert en als gelijkwaardig wordt gezien door je partner?
Eerlijk gezegd denk ik niet dat je hier zelf uitkomt en dat je het beste eens kan gaan pratenmet je huisarts om je door te laten verwijzen naar een psycholoog of sexuoloog.
vrijdag 10 augustus 2007 om 09:16
hey bedankt voor het reageren !!,
Tja sexueel misbruikt ??? Het schijnt dat mijn opa toen ik 2 was een x wat met mij heeft gedaan.Maar dat kan ik mij niet herrineren ,dus lijkt mij sterk dat dat er mee te maken heeft , toch??? Ik weet dat ik zelfs met mijn eerste vriendje al moest huilen omdat ik echt niet wilde.Maar door aanhaaldelijk gepush toch gedaan.Misschien dat ik toen al op mijn grenzen had moeten staan , Daarna is het veelal het zelfde verhaal geweest, een paar vriendjes gehad die echt probeerde mij te laten ontspannen . toen is het wel even wat beter geweest .Wat mijn vriend betreft .Hij is de liefste man die ik ooit gehad heb. Maar het blijft een man HAHAHA .Misschien heb je gelijk en moet ik toch maar eens gaan kijken naar therapie ofzo
Tja sexueel misbruikt ??? Het schijnt dat mijn opa toen ik 2 was een x wat met mij heeft gedaan.Maar dat kan ik mij niet herrineren ,dus lijkt mij sterk dat dat er mee te maken heeft , toch??? Ik weet dat ik zelfs met mijn eerste vriendje al moest huilen omdat ik echt niet wilde.Maar door aanhaaldelijk gepush toch gedaan.Misschien dat ik toen al op mijn grenzen had moeten staan , Daarna is het veelal het zelfde verhaal geweest, een paar vriendjes gehad die echt probeerde mij te laten ontspannen . toen is het wel even wat beter geweest .Wat mijn vriend betreft .Hij is de liefste man die ik ooit gehad heb. Maar het blijft een man HAHAHA .Misschien heb je gelijk en moet ik toch maar eens gaan kijken naar therapie ofzo
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:06
Wat jammer ... Sex zou toch een hele leuke uitlaatklep moeten kunnen zijn..
Als ik jou was zou ik idd contact zoeken met bijv. een sexuoloog als helpt het je alleen maar om zelf je lichaam, gevoelens en wensen te leren ontdekken. Natuurlijk hoef je niet elke dag zin te hebben, maar behoeftes hebben we vast allemaal wel een keer en als je dan weet daarop te anticiperen ben je toch alweer een stap verder.
En die vriend is gewoon een sufferd ... niet iedereen vindt alles zo maar lekker en daar dient hij respect voor te hebben ..
Als ik jou was zou ik idd contact zoeken met bijv. een sexuoloog als helpt het je alleen maar om zelf je lichaam, gevoelens en wensen te leren ontdekken. Natuurlijk hoef je niet elke dag zin te hebben, maar behoeftes hebben we vast allemaal wel een keer en als je dan weet daarop te anticiperen ben je toch alweer een stap verder.
En die vriend is gewoon een sufferd ... niet iedereen vindt alles zo maar lekker en daar dient hij respect voor te hebben ..
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:28
vrijdag 10 augustus 2007 om 14:19
Wist je dat de eerste drie jaar van je leven bepalend zijn voor de rest van je leven en wat voor persoon je wordt? Het is dus heel goed mogelijk dat er iets is gebeurd en dat in je onderbewustzijn dat nu meespeelt. Ik zou idd ook naar een psycholoog gaan, ik denk dat een sexuoloog alleen niet genoeg is. Succes!
zaterdag 11 augustus 2007 om 16:38
Kijk hier eens: http://www.asexuality.org/home/
of hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Asexual
Lijkt het op wat jij ervaart?
of hier: http://en.wikipedia.org/wiki/Asexual
Lijkt het op wat jij ervaart?
donderdag 16 augustus 2007 om 10:06
Hoi iedereen sorry voor late reactie ben een week weggeweest . Dus vandaar, Ja moet helaas toegeven dat ik moeite heb met vriendschap relaties en mensen die te dichtbij komen in het algemeen .Ik vind het fijn als mensen op een afstandje blijven. Ze moeten niet te veel aan mij gaan trekken. Damn word ik lichtelijk geirriteerd. Het blijft altijd een beetje aantrekken en afstoten. Waarom is mij niet helemaal duidelijk. Kan me soms wel alleen voelen hierdoor.Maar het is een keuze van mijzelf. Vrienschappen heb ik wel hoor. Maar die meiden zijn allemaal het zelfde als ik.Ze hebben hun eigen leven. Ik moet wel zeggen dat het iets is van het laatste jaar. Voorheen ging ik vaak bij mensen langs. Onderhield ik alles. Probeerde mensen uit te nodigen enzo . Dit liep constant op teleurstellingen uit. afspraken die afgezegt werden, mensen die geen tijd hadden ect daar komt bij dat er zelde tot nooit iemand bij mij langs kwam.Na een enorme ruzie in October ergens heb ik iedereen een half jaar niet gesproken en gezien. de ruzie is opgelost maar het contact is eigenlijk een beetje zo gebleven , Maar goed ik wijk weer eens af van het onderwerp. En Patty mij Lijkt het verschrikkelijk als je het na een maand al hebt. Want het gaat ook nog eens gepaart met een groot schuldgevoel. En het idee spoor ik wel ofzo ??? Heb van de week een goed gesprek gehad met mijn vriend ik hield het niet meer en alles kwam eruit. Gelukkig was hij erg begripvol. En ik denk echt dat hij het gewoon niet doorhad. Nou ja, hij had natuurlijk wel WAT door, ik was afstandelijk natuurlijk , Maar wat wist ie niet precies.Ik heb besloten dat ik na de vakantie regressie therapie ga volgen . misschien ook iets voor jouw, En ik ga mijn eigen huis zoeken, Dan kan ik rustig nadenken en weer een beetje ademhalen
donderdag 16 augustus 2007 om 11:47
Bep, ik ben blij dat je reageert.
Onder sex en vriendschappen ligt een patroon, dat kun je intimiteit noemen. In het 'normale leven' kun je mensen op een afstand houden door bijvoorbeeld wel leuke dingen te doen maar niet over echt diepgaande zaken te praten, of jezelf min of meer af te sluiten van de buitenwereld, weinig afspreken etc. 'Niemand dichtbij laten komen' kan een voor jou veilige wereld zijn geworden, met een soort muur om je heen die jou beschermt tegen gekwetst/ afgewezen worden. Ook al heb je die muur, dan nog wil je diep van binnen, net als ieder mens, liefde, genegenheid, troost. Maar daarvoor moet je dus mensen dichtbij laten komen en dat is (als het een beetje klopt voor jou situatie, wat ik nu opschrijf) extreem beangstigend. De angst is vaak dat als je nóg een keer gekwetst wordt of afgewezen, dat er dan weinig van je overblijft. Dit is zo eng voor je dat je dus het patroon van: zelfstandig, afstand houden, vasthoudt.
Dan is er sex. En wat is er meer kwetsbaar dan sex met iemand hebben? Het is denk ik voor jou heel erg kwetsbaar om iemand dichtbij te laten komen in jouw, toch al (om zeer specifieke redenen) afgeschermde wereldje. Ik denk dat het gevoel van woede wat in je opkomt als iemand je op een bepaald moment aanraakt op een intieme manier juist komt doordat het enorm bedreigend is voor je. Misschien heb jij met een one night stand veel minder moeite? Vaak zie je dat dit minder bedreigend is, het risico om 'in de steek gelaten te worden' is minimaal en meer acceptabel dan bij iemand die om jou geeft. Hoe paradoxaal dat ook moge klinken, doordat iemand te dichtbij komt (fysiek en emotioneel dus) wil je hem bijna letterlijk weer terug slaan naar de veilige afstand/ zone?
Misschien is dit helemaal niet jouw gevoel en verhaal en sla ik de plank helemaal mis. Gewoon zeggen hoor! In jouw laatste mail zeg je iets over raar zijn (weet de exacte bewoording even niet) en ik wil zeggen dat dit absoluut niet zo is. Het is een normale, menselijke reactie om te leren van wat je meemaakt in het leven. Jij hebt denk ik op enig moment gekozen om niemand dichtbij te laten komen, en dat heb je destijds terecht gedaan om jezelf te beschermen. Later kan die bescherming tegen je gaan werken omdat het gevolg van niemand dichtbij laten komen een zeer diep gevoel van eenzaamheid oproept, omdat inderdaad niemand meer dichtbij jouw kern kan komen. Klopt dat een beetje of vul ik het veel te veel zelf in?
Verder wil ik je dringend adviserend om, als je in regressietherapie gaat, ervoor te zorgen dat er een tweede arts/ psycholoog bij jou blijft betrokken. Je kan denken aan een huisarts maar ook bijvoorbeeld een onafhankelijk psycholoog. Regressietherapie is zeer heftig. Waarschijnlijk gaat het om een traject van 2/3 maanden? Regressie zorgt voor een soort 'afbraak' naar de basis, maar het risico is dat in de beperkte tijd die je hebt, de opbouw naar een betere situatie niet voldoende gerealiseerd kan worden. Daarom is het echt heel erg essentieel dat je na de regressietherapie iemand hebt die jou verder begeleidt. Ik heb regressietherapie van dichtbij meegemaakt, er waren mensen die er goed mee geholpen werden maar ook mensen die met desastreuze gevolgen, buiten de boot vielen. Regressie is een zeer specifieke vorm van therapie en vaak zijn de therapeuten die daarmee werken naar mijn mening erg rigide in hun overtuiging van deze therapie. Mijn mening is dat je niet in een aantal maanden iemand kan terugbrengen naar de basis én weer helemaal kan opbouwen. Zeker niet omdat deze therapie vaak in gesloten omgeving (instanties) plaatsvindt.
Ik hoop dat ik je niet met iets lastigval waar jij geen behoefte aan hebt, of dat ik je in de war breng.
Liefs en sterkte! Nien
Onder sex en vriendschappen ligt een patroon, dat kun je intimiteit noemen. In het 'normale leven' kun je mensen op een afstand houden door bijvoorbeeld wel leuke dingen te doen maar niet over echt diepgaande zaken te praten, of jezelf min of meer af te sluiten van de buitenwereld, weinig afspreken etc. 'Niemand dichtbij laten komen' kan een voor jou veilige wereld zijn geworden, met een soort muur om je heen die jou beschermt tegen gekwetst/ afgewezen worden. Ook al heb je die muur, dan nog wil je diep van binnen, net als ieder mens, liefde, genegenheid, troost. Maar daarvoor moet je dus mensen dichtbij laten komen en dat is (als het een beetje klopt voor jou situatie, wat ik nu opschrijf) extreem beangstigend. De angst is vaak dat als je nóg een keer gekwetst wordt of afgewezen, dat er dan weinig van je overblijft. Dit is zo eng voor je dat je dus het patroon van: zelfstandig, afstand houden, vasthoudt.
Dan is er sex. En wat is er meer kwetsbaar dan sex met iemand hebben? Het is denk ik voor jou heel erg kwetsbaar om iemand dichtbij te laten komen in jouw, toch al (om zeer specifieke redenen) afgeschermde wereldje. Ik denk dat het gevoel van woede wat in je opkomt als iemand je op een bepaald moment aanraakt op een intieme manier juist komt doordat het enorm bedreigend is voor je. Misschien heb jij met een one night stand veel minder moeite? Vaak zie je dat dit minder bedreigend is, het risico om 'in de steek gelaten te worden' is minimaal en meer acceptabel dan bij iemand die om jou geeft. Hoe paradoxaal dat ook moge klinken, doordat iemand te dichtbij komt (fysiek en emotioneel dus) wil je hem bijna letterlijk weer terug slaan naar de veilige afstand/ zone?
Misschien is dit helemaal niet jouw gevoel en verhaal en sla ik de plank helemaal mis. Gewoon zeggen hoor! In jouw laatste mail zeg je iets over raar zijn (weet de exacte bewoording even niet) en ik wil zeggen dat dit absoluut niet zo is. Het is een normale, menselijke reactie om te leren van wat je meemaakt in het leven. Jij hebt denk ik op enig moment gekozen om niemand dichtbij te laten komen, en dat heb je destijds terecht gedaan om jezelf te beschermen. Later kan die bescherming tegen je gaan werken omdat het gevolg van niemand dichtbij laten komen een zeer diep gevoel van eenzaamheid oproept, omdat inderdaad niemand meer dichtbij jouw kern kan komen. Klopt dat een beetje of vul ik het veel te veel zelf in?
Verder wil ik je dringend adviserend om, als je in regressietherapie gaat, ervoor te zorgen dat er een tweede arts/ psycholoog bij jou blijft betrokken. Je kan denken aan een huisarts maar ook bijvoorbeeld een onafhankelijk psycholoog. Regressietherapie is zeer heftig. Waarschijnlijk gaat het om een traject van 2/3 maanden? Regressie zorgt voor een soort 'afbraak' naar de basis, maar het risico is dat in de beperkte tijd die je hebt, de opbouw naar een betere situatie niet voldoende gerealiseerd kan worden. Daarom is het echt heel erg essentieel dat je na de regressietherapie iemand hebt die jou verder begeleidt. Ik heb regressietherapie van dichtbij meegemaakt, er waren mensen die er goed mee geholpen werden maar ook mensen die met desastreuze gevolgen, buiten de boot vielen. Regressie is een zeer specifieke vorm van therapie en vaak zijn de therapeuten die daarmee werken naar mijn mening erg rigide in hun overtuiging van deze therapie. Mijn mening is dat je niet in een aantal maanden iemand kan terugbrengen naar de basis én weer helemaal kan opbouwen. Zeker niet omdat deze therapie vaak in gesloten omgeving (instanties) plaatsvindt.
Ik hoop dat ik je niet met iets lastigval waar jij geen behoefte aan hebt, of dat ik je in de war breng.
Liefs en sterkte! Nien
donderdag 16 augustus 2007 om 18:02
nou ja over one night stands gesproken nee dat dat is zeker niet makelijker , dat kan ik helemaal niet dus. Raak ik nog meer van in de war. maar het moet gewoon niet te snel gaan op een rustig tempo dus maar gioed wat regressie betreft : ik ben nergens bang voor, baad het niet dan schaad het niet, ik heb juist het gevoel wat dieper te moeten gaan want zo kom ik er niet uit. normale therapeuten heb ik al gehad die praten in een rondje of ze praten je wat aan .Lang leve het riagg!!!! heb daar niet zo veel behoefte aan , maar waardeer je bezorgdheid. hoe heb je dat van dichtbij meegemaakt dan ????
donderdag 16 augustus 2007 om 20:44
Ik heb precies hetzelfde: mijn lustgevoel uitgeschakeld. Vroeger als tiener, toen i nog geen vriend had, was ik 'gewoon', een hitsige tiener 
maar eenmaal toen puntje bij paaltje kwam bij mijn eerste echte vriend, klapte ik dicht., Onbewust dacht ik: oei, nu moet ik opletten dat hij niet over mijn grens heengaat, cdat hij me niet gebruikt enz. Sindsdien is het gevoel neit meer teruggekomen, ook neit bji de vriendjes erna. Hoe lief ze ook waren.
Ergens heb ik het idee dat je bij sex gebruikt en gebruitk wordt. VInd het egoistisch van mezelf als ik wat opwinding voel (blokkeer gelijk weer daarna, onbewust hoor), dan denk ik: zie je wel, sex is eigenlijk gewoon zelfbevrediging, zie je wel, dan gebruikt hij me ook. Sex heb ik verder gewoon met mijn vriend, maar ik voel er niks bij. Wel intimiteit, maar geen opwinding. ook ben ik een enorme controlfreak, dat zal ook wel meespelen. Wel een rotprobleem, ehb het al zo lang, weet niet of ik er ooit nog uitkom.
maar eenmaal toen puntje bij paaltje kwam bij mijn eerste echte vriend, klapte ik dicht., Onbewust dacht ik: oei, nu moet ik opletten dat hij niet over mijn grens heengaat, cdat hij me niet gebruikt enz. Sindsdien is het gevoel neit meer teruggekomen, ook neit bji de vriendjes erna. Hoe lief ze ook waren.Ergens heb ik het idee dat je bij sex gebruikt en gebruitk wordt. VInd het egoistisch van mezelf als ik wat opwinding voel (blokkeer gelijk weer daarna, onbewust hoor), dan denk ik: zie je wel, sex is eigenlijk gewoon zelfbevrediging, zie je wel, dan gebruikt hij me ook. Sex heb ik verder gewoon met mijn vriend, maar ik voel er niks bij. Wel intimiteit, maar geen opwinding. ook ben ik een enorme controlfreak, dat zal ook wel meespelen. Wel een rotprobleem, ehb het al zo lang, weet niet of ik er ooit nog uitkom.
vrijdag 17 augustus 2007 om 10:19
Hoi Bep,
Ik heb bij iemand die me heel dichtbij staat regressietherapie 'meegemaakt'. En helaas gold voor deze persoon niet "baadt het niet dan schaadt het niet". Om de redenen die ik in mijn eerdere mail aangaf: het is heel heftig en er moet voldoende tijd zijn om ook weer iets op te bouwen. Bij deze persoon was er onvoldoende tijd, de therapie was na 3 maanden afgelopen en ze werd zonder (na-) begeleiding op straat gezet. Er was wel inderdaad regressie geweest: confrontaties met zichzelf, het verleden en keihard optreden om "gevoel los te krijgen' maar de tijd (en naar mijn mening ook het inzicht van de therapeuten) om dat om te zetten in iets positiefs: zelfacceptatie, hoe je leven verder in te delen etc. ontbraken.
Maar goed, er zullen ook mensen zijn die er wel gebaat mee zijn, ik spreek dus alleen puur vanuit mijn ervaring.
Denk je dat het wel met het dichtbij laten van mensen te maken kan hebben?
Liefs, Nien
Ik heb bij iemand die me heel dichtbij staat regressietherapie 'meegemaakt'. En helaas gold voor deze persoon niet "baadt het niet dan schaadt het niet". Om de redenen die ik in mijn eerdere mail aangaf: het is heel heftig en er moet voldoende tijd zijn om ook weer iets op te bouwen. Bij deze persoon was er onvoldoende tijd, de therapie was na 3 maanden afgelopen en ze werd zonder (na-) begeleiding op straat gezet. Er was wel inderdaad regressie geweest: confrontaties met zichzelf, het verleden en keihard optreden om "gevoel los te krijgen' maar de tijd (en naar mijn mening ook het inzicht van de therapeuten) om dat om te zetten in iets positiefs: zelfacceptatie, hoe je leven verder in te delen etc. ontbraken.
Maar goed, er zullen ook mensen zijn die er wel gebaat mee zijn, ik spreek dus alleen puur vanuit mijn ervaring.
Denk je dat het wel met het dichtbij laten van mensen te maken kan hebben?
Liefs, Nien
