Wanneer geef je je ex een tweede kans??

Ik heb dat wel besloten ja, maar ik denk niet dat je iets hebt aan dat antwoord. Iedere situatie is toch weer verschillend. Misschien kan je iets meer vertellen?

Ik niet. Je kunt een ander niet verandren



Heb je denk ik ook niet veel aan



Vertel je verhaal anders, dan krijg je persoonlijke tips.

Mijn ervaring met de liefde is dat als het zoveel moeite kost om samen gelukkig te zijn, dat je dan niet voor elkaar bestemd bent.

Ben het eens met Onderdezon.

Natuurlijk had je ook leuke dingen samen, maar je bent niet voor niets uit elkaar gegaan.

Ik heb mijn ex een 2e kans gegeven en hij mij, maar 2 jaar later is het definitief uitgegaan. Eigenlijk hadden we nog steeds dezelfde problemen als toen we de eerste keer uit elkaar gingen......

Wat ik eigenlijk wil zeggen, de aard van het beestje verander je nu eenmaal niet zo gemakkelijk....

Sterkte!!

nou, wat toevallig, 2 topics vlak achter elkaar geopend die ieder precies de andere partner belichten. Zie het topic over wachten tot ex bij je terug komt.

Als je denkt, dat er voldoende fundament is om verder te bouwen en je weet dat je ex jou heel erg mist en graag wil dat het goed komt, dat je het gewoon moet doen. Die 5 jaar heb je niet voor niets samen gedeeld en je vindt gewoon niet zo snel iemand bij wie je je zo lekker vertrouwd zult voelen...

quote:Isabella1971 schreef op 06 maart 2008 @ 21:43:

Marquix: ik las net jouw verhaal, ik snap precies hoe je je voelt alleen ik sta denk ik een beetje aan de andere kant van het verhaal. Het is waar wat je zegt, je moet maar afwachten of je weer iemand vind met wie je je zo vertrouwd zult voelen maar die vertrouwheid heb ik tot nu toe wel in al mijn relaties gehad dus dat dat nooit weer zal komen dat geloof ik ook niet. Maar wat vrouwtje klets ook zegt, ik ben inderdaad bang dat we weer tegen dezelfde dingen aan zullen lopen. Maar ja mijn hart zegt me iets heel anders...ik heb een aantal maanden geleden mijn verstand laten beslissen maar mijn hart begint nu een beetje tegen te stribbelen, lastig.

Maar denk je niet dat je ooit weer iemand tegen komt die jou dat gevoel weer zal geven of is zij jouw eerste liefde?



Zeker lastig als je hart gaat tegenstribbelen. Ik ben wat dat betreft een persoon die doorgaat tot het bittere eind, is er dan niets meer, dan is t er niet meer. Maar niet te snel opgeven. Als het echt bepaalde eigenschappen zijn in je ex waar je niet mee kan leven dan zou ik het niet doen, maar als je denkt dat je die bepaalde eigenschappen kan accepteren uit liefde voor hem. Dan zou je hetkunnen doorzetten. Ook vindt ik het belangrijk om elkaar te kunnen vergeven. Dat vergeten mensen wel eens, echte liefde betekent ook elkaar vergeven...



Zij was niet mijn eerste liefde, maar wel de mooiste liefde uit mijn leven, bij haar voelde alles gewoon goed... Puur, mooi, schoon.... En ik denk dat ik nooit meer zoiets zal vinden...

Alweer wat jaren geleden (8 oid) hebben wij (mijn vriend en ik) onze relatie een nieuwe start gegeven. We zijn nu nog steeds bij elkaar.

Ik formuleer het niet voor niets zo 'omslachtig' . Uit jouw topictitel klinkt namelijk een beetje dat hij degene is die wel of geen kans krijgt bij jou. Misschien bedoel je dat niet zo letterlijk, maar het geeft mss al aan hoe de verhoudingen liggen?

Belangrijk is om duidelijk te krijgen waardoor het misliep. Dit niet achteraf bagatelliseren ('omdat nu de leuke dingen weer boven komen' ) maar analyseren. Kijken of je je eigen gedrag, wensen, eisen kan aanpassen of veranderen. Er achter komen hoe hij er nu over denkt. Of jullie hetzelfde nog steeds wel of niet belangrijk vinden.

Weet je zeker dat je hem mist? Of misschien toch het hebben van een relatie, of het vertrouwde? Geeft het ook de tijd voor jezelf om daar achter te komen.

Ik heb mijn vriend ook meerdere 2e kansen geven, het was vallen, opstaan, neerknallen, opkrabellen, verzuipen, gered worden... het was een hele boel en meer. Nu is het goed, we hebben onze rust gevonden, samen. Onze relatie is meer dan toen, maar heeft nog wel dezelfde liefde, liefheid, zorgzaamheid en genegenheid voor elkaar. We weten nu alleen beter wat we nodig hebben, zowel individueel als bij elkaar, en kunnen daar beter op inspelen als "vroeger". Ik ben blij dat we ervoor hebben gekozen om bij elkaar terug te komen, want allhoewel ik best geloof dat ik ook zonder hem gelukkig was geworden, en dat er best een man bestaat die mij het gevoel kan geven dat mijn vriend mij geeft, ben ik op zijn zachts gezegd erg content met het leven dat wij samen delen.



Of het bij iedereen zo werkt.. dat denk ik niet.. Je kan het van te voren ook niet zeggen denk ik. Is je liefde diep genoeg dan zou ik zeggen, praat eens met hem. Als het meer een verlangen is naar de tijd zelf, aan wat jullie deelde en wat je toen voelde (de lust naar de liefde) dan zou ik geen oude koeien uit de sloot halen en het laten voor wat het is voordat het weer gecompliceerd raakt.