Relaties
alle pijlers
Wanneer is de koek op?
vrijdag 21 september 2007 om 07:12
Lieve allemaal,
Graag zou ik jullie mening/adviezen willen weten over het volgende:
Ongeveer 1,5 jaar geleden heb ik een man leren kennen die 9 maanden daarvoor gescheiden is na 27 jaar huwelijk. Hij heeft 2 lieve kinderen (11 en 14 jaar).
Zelf woon/leef ik ongeveer 6 jaar alleen met 2 grotere (18 en 22 jaar) kinderen dan zijn kinderen.
We werden smoorverliefd en het ging prima, ook tussen de kinderen onderling. Onze relatie was heftig en we hadden het plan om proberen te gaan samenwonen. Door praktische problemen (ruimtegebrek (geen slaapkamer over voor zijn kinderen)) is dit in de huidige situatie niet mogelijk. Na ongeveer een jaar begon bij hem de twijfel toe te slaan.Hij wist niet meer of hij zo verder wilde.
Na korte tijd mistte hij mij en hij wilde toch weer onze relatie voortzetten. Hij had allemaal praktische bezwaren over het functioneren van mijn gezin. In mijn gezin gebeuren dus dingen die hij nog niet meegemaakt heeft doordat zijn kinderen jonger zijn (ik doel met name op dat mijn kinderen veel tijd op hun kamer doorbrengen en eigenlijk een eigen leven leiden). Hij kan het zich niet voorstellen dat het zo gaat met kinderen van die leeftijd.
Zijn kinderen komen om het weekend bij hem. Van een gezinsleven voor hem is geen sprake meer, hij heeft zijn kinderen op "visite". De opvoeding en de dagelijkse dingen spelen zich af bij de moeder. De kinderen en hij wonen nogal ver van elkaar af, dus ontmoetingen tussendoor is niet mogelijk.
Zelf had ik het vermoeden dat hij het mislukken van zijn huwelijk nog niet helemaal had verwerkt, en eigenlijk zo snel mogelijk "vervanging" wilde. Hij ontkende dit altijd ten stelligste.
We zijn nu 9 maanden verder, in de tussentijd is onze relatie een knipperlichtrelatie geworden. Het is 6 keer aan/uit geweest (hij was steeds degene die het uitmaakte) en nu is het weer uit.
Zelf is hij nu tot de conclusie gekomen dat ik toch gelijk had, hij heeft het mislukken van zijn huwelijk niet goed verwerkt en het verlies van alles daaromheen. Hij gaat dus voor de tweede keer de verwerking in van dit verlies.
Door het steeds aan/uit/aan/uit gaan onze relatie ben ik heel erg gaan twijfelen. Mijn gevoel voor hem, doordat hij steeds schommelde zijn verminderd, maar nog niet weg.
Nu is de situatie zo dat we al een poosje rust hebben gecreeërd. Voor de kinderen en de buitenwereld is het over tussen ons, maar we hebben nog wel regelmatig kontakt.
In de gehele periode ben ik hem blijven steunen, omdat ik voelde dat de ware reden van zijn twijfels eigenlijk bij hem lag. Ik wist wat hij doormaakte, het is mij namelijk twee keer overkomen, en het verwerken van zo'n verlies is heel heftig pijnlijk en langdurig.
Nu na ongeveer 1,5 maand rust, maar wel telefonisch kontakt en elkaar af en toe zien, wil hij graag weer langzaam proberen onze relatie weer een doorstart te geven.Hij mist mij verschrikkelijk en is tot het besef gekomen dat hij toch verder wil met mij, maar deze woorden heb ik dus al diverse keren gehoord.
Maar nu heb ik mijn twijfels. Hij heeft door al die aarzelingen en schommelingen mijn basisgevoel van veiligheid wat nodig is voor een goede relatie weggenomen. Iedere keer heb ik het gevoel dat hij over een paar dagen of zelfs over een uur kan zeggen dat hij het niet meer trekt en dus weer zou willen stoppen.
Ik hou van hem, ontegenzeggelijk, maar ik weet niet of ik het nog redt. Ik mis hem, maar niet echt meer in mijn dagelijks leven. Ik heb mijn leven toch weer een beetje opgepakt.
Nu ik mijn verhaal teruglees zie ik dat ik het nogal klinisch heb verteld. Het verdriet over dit alles heb ik bewust niet opgeschreven om proberen een heldere kijk te krijgen/geven voor anderen. Misschien heb ik zelf het antwoord al gegeven op mijn vraag.
Zou onze relatie nog een basis hebben behalve de liefde?
Wie heeft dit meegemaakt of kan zich verplaatsen in mijn of zijn gevoel en mij een ander denkbeeld geven?
Liefs en dank voor jullie aandacht.
Hiltje
Graag zou ik jullie mening/adviezen willen weten over het volgende:
Ongeveer 1,5 jaar geleden heb ik een man leren kennen die 9 maanden daarvoor gescheiden is na 27 jaar huwelijk. Hij heeft 2 lieve kinderen (11 en 14 jaar).
Zelf woon/leef ik ongeveer 6 jaar alleen met 2 grotere (18 en 22 jaar) kinderen dan zijn kinderen.
We werden smoorverliefd en het ging prima, ook tussen de kinderen onderling. Onze relatie was heftig en we hadden het plan om proberen te gaan samenwonen. Door praktische problemen (ruimtegebrek (geen slaapkamer over voor zijn kinderen)) is dit in de huidige situatie niet mogelijk. Na ongeveer een jaar begon bij hem de twijfel toe te slaan.Hij wist niet meer of hij zo verder wilde.
Na korte tijd mistte hij mij en hij wilde toch weer onze relatie voortzetten. Hij had allemaal praktische bezwaren over het functioneren van mijn gezin. In mijn gezin gebeuren dus dingen die hij nog niet meegemaakt heeft doordat zijn kinderen jonger zijn (ik doel met name op dat mijn kinderen veel tijd op hun kamer doorbrengen en eigenlijk een eigen leven leiden). Hij kan het zich niet voorstellen dat het zo gaat met kinderen van die leeftijd.
Zijn kinderen komen om het weekend bij hem. Van een gezinsleven voor hem is geen sprake meer, hij heeft zijn kinderen op "visite". De opvoeding en de dagelijkse dingen spelen zich af bij de moeder. De kinderen en hij wonen nogal ver van elkaar af, dus ontmoetingen tussendoor is niet mogelijk.
Zelf had ik het vermoeden dat hij het mislukken van zijn huwelijk nog niet helemaal had verwerkt, en eigenlijk zo snel mogelijk "vervanging" wilde. Hij ontkende dit altijd ten stelligste.
We zijn nu 9 maanden verder, in de tussentijd is onze relatie een knipperlichtrelatie geworden. Het is 6 keer aan/uit geweest (hij was steeds degene die het uitmaakte) en nu is het weer uit.
Zelf is hij nu tot de conclusie gekomen dat ik toch gelijk had, hij heeft het mislukken van zijn huwelijk niet goed verwerkt en het verlies van alles daaromheen. Hij gaat dus voor de tweede keer de verwerking in van dit verlies.
Door het steeds aan/uit/aan/uit gaan onze relatie ben ik heel erg gaan twijfelen. Mijn gevoel voor hem, doordat hij steeds schommelde zijn verminderd, maar nog niet weg.
Nu is de situatie zo dat we al een poosje rust hebben gecreeërd. Voor de kinderen en de buitenwereld is het over tussen ons, maar we hebben nog wel regelmatig kontakt.
In de gehele periode ben ik hem blijven steunen, omdat ik voelde dat de ware reden van zijn twijfels eigenlijk bij hem lag. Ik wist wat hij doormaakte, het is mij namelijk twee keer overkomen, en het verwerken van zo'n verlies is heel heftig pijnlijk en langdurig.
Nu na ongeveer 1,5 maand rust, maar wel telefonisch kontakt en elkaar af en toe zien, wil hij graag weer langzaam proberen onze relatie weer een doorstart te geven.Hij mist mij verschrikkelijk en is tot het besef gekomen dat hij toch verder wil met mij, maar deze woorden heb ik dus al diverse keren gehoord.
Maar nu heb ik mijn twijfels. Hij heeft door al die aarzelingen en schommelingen mijn basisgevoel van veiligheid wat nodig is voor een goede relatie weggenomen. Iedere keer heb ik het gevoel dat hij over een paar dagen of zelfs over een uur kan zeggen dat hij het niet meer trekt en dus weer zou willen stoppen.
Ik hou van hem, ontegenzeggelijk, maar ik weet niet of ik het nog redt. Ik mis hem, maar niet echt meer in mijn dagelijks leven. Ik heb mijn leven toch weer een beetje opgepakt.
Nu ik mijn verhaal teruglees zie ik dat ik het nogal klinisch heb verteld. Het verdriet over dit alles heb ik bewust niet opgeschreven om proberen een heldere kijk te krijgen/geven voor anderen. Misschien heb ik zelf het antwoord al gegeven op mijn vraag.
Zou onze relatie nog een basis hebben behalve de liefde?
Wie heeft dit meegemaakt of kan zich verplaatsen in mijn of zijn gevoel en mij een ander denkbeeld geven?
Liefs en dank voor jullie aandacht.
Hiltje
dinsdag 25 september 2007 om 12:16
Ik sluit me helemaal aan bij wat Mabel zegt. Het is enorm irritant wat hij nu doet. Hij wil wederom met je gevoelens gaan spelen. Goed van je dat je op die laatste sms niet geantwoord hebt. Het antwoord van de eerste sms was ook goed, gewoon melden hoe het met je is en verder niks.
Hij is dit gedrag niet van je gewend, daarom gaat hij een reactie uitlokken.
Net als Mabel zegt, een kort antwoord op zijn volgende sms met een verzoek voorlopig geen sms-jes meer te sturen. Eens kijken of hij dat respect op kan brengen.
Another, hoe gaat het met jou nu?
Hij is dit gedrag niet van je gewend, daarom gaat hij een reactie uitlokken.
Net als Mabel zegt, een kort antwoord op zijn volgende sms met een verzoek voorlopig geen sms-jes meer te sturen. Eens kijken of hij dat respect op kan brengen.
Another, hoe gaat het met jou nu?
dinsdag 25 september 2007 om 12:59
Lieve Pom en Mabel,
Wat lief dat jullie blijven reageren.
Het is inderdaad irritant van zijn kant, maar ik ben eigenlijk niet anders gewend. Klinkt raar, maar de laatste maanden ging het steeds zo.
Nu doorbreek ik het, hij wilde zaterdag alsnog een optie openhouden, rust voor zichzelf en af en toe kontakt. Af en toe is bij mij niet iedere dag, bij hem schijnbaar wel.
Bij een volgend smsje ga ik toch dat antwoord geven, van niets meer sturen, je houdt je niet aan de afspraak. Kijken of hij het kan volhouden.
Zelf merk ik dat ik toch sterker wordt, ik zie niet meer alleen de mooie dingen, zie nu ook dat hij geen respect voor me heeft.
Vanmorgen heb ik gewerkt, en vanavond moet ik ook werken. Dus dan heb ik weer afleiding.
Ik deel mijn leven ook al lang in zonder hem, maar ik weet zijn werkschema uit mijn hoofd en als er iets belangrijks is in zijn leven (was vorige week het geval) dan ben ik degene die hij belt om mijn mening. Niemand anders benadert hij.
Hij heeft niet goed in de gaten wat hij mij aandoet, als is dat wel gezegd, maar je moet soms dingen echt meemaken om bij dat gevoel te komen, behalve je proberen in te leven in iets.
De rest van de week heb ik ook al ingevuld met leuke dingen, dus de het moet lukken. Ik weet van vorige relaties dat de tijd zijn werk doet. Geen kontakt, dan verwatert het gevoel.
We zullen zien, ik voel me sterk, ook zeker dankzij jullie en daar ben ik blij mee. Het gevoel van leeg zijn is een beetje minder.
Wel zie ik mijn toekomst als een leeg gat, maar dat zal zich vanzelf wel weer invullen (zei ze dapper)
Morgenmiddag ga ik naar de juwelier voor die ring, kijken of mijn oude sieraden het bedrag kunnen dekken. Ik wil zo graag die ring, als symbool aan en voor mezelf.
Maar toch, als ik diep in mijn hart kijk, hou ik nog van hem, ik begrijp hem wel, en hij gaat volgende week een zware week tegemoet. Zijn ex gaat hertrouwen en op huwelijksreis. Zelf heb ik dat ook meegemaakt dat mijn ex ging hertrouwen en vooraf denk je dat het je niets zal doen, maar op de dag zelf denk je er heel anders over en voel je je gewoon ***.
Wel zijn zijn kinderen dat weekend bij hem, dus hij heeft wel afleiding.
Ik zie dat ik alweer teveel voor hem denk, erg he.
Ik moet zelf verder, en ga dat ook doen.
Voorzover even mijn gedachtengang voor vanmiddag. Vanavond ben ik er niet, dus kan niet eerder dan morgenochtend reageren.
Lief van jullie dat jullie me echt steunen!!!
Liefs en knuffel van mij
Hiltje
Wat lief dat jullie blijven reageren.
Het is inderdaad irritant van zijn kant, maar ik ben eigenlijk niet anders gewend. Klinkt raar, maar de laatste maanden ging het steeds zo.
Nu doorbreek ik het, hij wilde zaterdag alsnog een optie openhouden, rust voor zichzelf en af en toe kontakt. Af en toe is bij mij niet iedere dag, bij hem schijnbaar wel.
Bij een volgend smsje ga ik toch dat antwoord geven, van niets meer sturen, je houdt je niet aan de afspraak. Kijken of hij het kan volhouden.
Zelf merk ik dat ik toch sterker wordt, ik zie niet meer alleen de mooie dingen, zie nu ook dat hij geen respect voor me heeft.
Vanmorgen heb ik gewerkt, en vanavond moet ik ook werken. Dus dan heb ik weer afleiding.
Ik deel mijn leven ook al lang in zonder hem, maar ik weet zijn werkschema uit mijn hoofd en als er iets belangrijks is in zijn leven (was vorige week het geval) dan ben ik degene die hij belt om mijn mening. Niemand anders benadert hij.
Hij heeft niet goed in de gaten wat hij mij aandoet, als is dat wel gezegd, maar je moet soms dingen echt meemaken om bij dat gevoel te komen, behalve je proberen in te leven in iets.
De rest van de week heb ik ook al ingevuld met leuke dingen, dus de het moet lukken. Ik weet van vorige relaties dat de tijd zijn werk doet. Geen kontakt, dan verwatert het gevoel.
We zullen zien, ik voel me sterk, ook zeker dankzij jullie en daar ben ik blij mee. Het gevoel van leeg zijn is een beetje minder.
Wel zie ik mijn toekomst als een leeg gat, maar dat zal zich vanzelf wel weer invullen (zei ze dapper)
Morgenmiddag ga ik naar de juwelier voor die ring, kijken of mijn oude sieraden het bedrag kunnen dekken. Ik wil zo graag die ring, als symbool aan en voor mezelf.
Maar toch, als ik diep in mijn hart kijk, hou ik nog van hem, ik begrijp hem wel, en hij gaat volgende week een zware week tegemoet. Zijn ex gaat hertrouwen en op huwelijksreis. Zelf heb ik dat ook meegemaakt dat mijn ex ging hertrouwen en vooraf denk je dat het je niets zal doen, maar op de dag zelf denk je er heel anders over en voel je je gewoon ***.
Wel zijn zijn kinderen dat weekend bij hem, dus hij heeft wel afleiding.
Ik zie dat ik alweer teveel voor hem denk, erg he.
Ik moet zelf verder, en ga dat ook doen.
Voorzover even mijn gedachtengang voor vanmiddag. Vanavond ben ik er niet, dus kan niet eerder dan morgenochtend reageren.
Lief van jullie dat jullie me echt steunen!!!
Liefs en knuffel van mij
Hiltje
dinsdag 25 september 2007 om 13:10
Hiltje,
ik lees ook nog steeds mee op je topic, knap dat je er zo mee omgaat!!!
Dat van de ring vind ik een prachtidee, als ik geld heb doe ik het misschien ook wel!
En ik vind het niet raar dat je bij belangrijke dingen nog steeds aan hem denkt en hoe het voor hem is, je houdt tenslotte van hem.
Goed dat je je focust op het hier en nu, het is nu ook alleen vandaag wat telt, met kleine stapjes kom je verder.
Go for it!
ik lees ook nog steeds mee op je topic, knap dat je er zo mee omgaat!!!
Dat van de ring vind ik een prachtidee, als ik geld heb doe ik het misschien ook wel!
En ik vind het niet raar dat je bij belangrijke dingen nog steeds aan hem denkt en hoe het voor hem is, je houdt tenslotte van hem.
Goed dat je je focust op het hier en nu, het is nu ook alleen vandaag wat telt, met kleine stapjes kom je verder.
Go for it!
woensdag 26 september 2007 om 11:36
Lieve Hiltje, in je laatste posting schrijf je dat je zijn gedrag wel begrijpt en ook schrijf je dat hij niet in de gaten heeft wat hij je aandoet.
Jouw inlevingsvermogen in hem is zeer groot, terwijl hij (volgens jou dan) geen tot weinig besef heeft wat hij je aandeed. Toch moet hij wel degelijk beseffen, dat zijn handelen in de afgelopen 1.5 jaar voor jou erg pijnlijk geweest moet zijn. Wanneer hij Iedere keer weer met de mededeling kwam, dat hij een einde maakte aan jullie relatie, heb jij toch niet totaal gevoelloos deze boodschap aangehoord? Ik ben ervan overtuigd dat hij wel degelijk weet wat dit met jou allemaal doet, alleen...............het interesseert hem geen biet. Zijn belang is het enige waar hij echt oog voor heeft. Zo ook nu weer met het sturen van sms-jes. Hij moet en zal toch contacten met je blijven houden, hij houdt absoluut geen rekening met jouw gevoelens. Dit terwijl hij wel wederom een einde maakte aan jullie relatie.
Dit getuigt niet van liefde van zijn kant, dit lijkt steeds meer op een machtsspelletje.
Het is echt goed, dat je zo sterk probeert nu om voor jezelf te kiezen. Maar ga niet teveel denken over hoe erg dit is voor hem, hoe moeilijk hij het heeft met situaties in zijn leven, hoe zeer hij van je houdt. Het is makkelijk voor mij bijv. om zijn gedrag op een totaal andere manier in te schatten, dan jij dat doet. Van de zijlijn is het makkelijk oordelen. Maar alles wat hij richting jou onderneemt is alleen in zijn belang en absoluut niet in jouw belang. Niet tijdens jullie relatie en zeker niet na het beeindigen ervan.
Hiltje, koop die ring en deze zal je extra steun geven in deze moeilijke en taaie tijd.
Jouw inlevingsvermogen in hem is zeer groot, terwijl hij (volgens jou dan) geen tot weinig besef heeft wat hij je aandeed. Toch moet hij wel degelijk beseffen, dat zijn handelen in de afgelopen 1.5 jaar voor jou erg pijnlijk geweest moet zijn. Wanneer hij Iedere keer weer met de mededeling kwam, dat hij een einde maakte aan jullie relatie, heb jij toch niet totaal gevoelloos deze boodschap aangehoord? Ik ben ervan overtuigd dat hij wel degelijk weet wat dit met jou allemaal doet, alleen...............het interesseert hem geen biet. Zijn belang is het enige waar hij echt oog voor heeft. Zo ook nu weer met het sturen van sms-jes. Hij moet en zal toch contacten met je blijven houden, hij houdt absoluut geen rekening met jouw gevoelens. Dit terwijl hij wel wederom een einde maakte aan jullie relatie.
Dit getuigt niet van liefde van zijn kant, dit lijkt steeds meer op een machtsspelletje.
Het is echt goed, dat je zo sterk probeert nu om voor jezelf te kiezen. Maar ga niet teveel denken over hoe erg dit is voor hem, hoe moeilijk hij het heeft met situaties in zijn leven, hoe zeer hij van je houdt. Het is makkelijk voor mij bijv. om zijn gedrag op een totaal andere manier in te schatten, dan jij dat doet. Van de zijlijn is het makkelijk oordelen. Maar alles wat hij richting jou onderneemt is alleen in zijn belang en absoluut niet in jouw belang. Niet tijdens jullie relatie en zeker niet na het beeindigen ervan.
Hiltje, koop die ring en deze zal je extra steun geven in deze moeilijke en taaie tijd.
woensdag 26 september 2007 om 12:14
Lieve Pom, Mabel, Another, en de andere dames (ben even de namen vergeten)
Ik kom net terug van mijn werk, ga even douchen en dan ga naar de juwelier. De eigenaar zelf is aanwezig dus hij kan de waarde van de oude sieraden taxeren. Ik hoop zo dat het een leuk bedrag is waarmee ik die ring kan kopen.
Het gaat redelijk met me, ik denk nog wel heel veel aan hem, maar heb afleiding door mijn werk. Ik heb geen sms meer ontvangen, eigenlijk wel een vreemd gevoel, maar wel goed.
Wat Pom zegt is ook juist, jij staat aan de zijlijn en kan het inschatten. Ik weet dat je gelijk hebt, rationeel zeker, en als ik dit verhaal van mijn vriendin zou horen zou ik hetzelfde zeggen.
Nu zeg ik het ook tegen mezelf, maar echt doordringen wil het nog niet. Ik kan het gewoon niet echt geloven nog.
Lichamelijk voel me een beetje beter, ik slaap beter en voel me niet meer grieperig dus dat heeft ook invloed op je denken.
Ik moet verder met mijn leven en mijn jongens. Dat gaat zeker lukken, ik heb het tenslotten voorheen al jaren alleen gedaan.
Het boek Monsterverbond heb ik gisteren ontvangen, maar ik heb nog geen tijd gehad om echt iets te lezen, wel heb ik het doorgebladerd en vanavond ga ik er lekker voor zitten.
Lief dat jullie nog steeds reageren, dat doet me erg goed. Ik weet dat ik niet alleen sta.
Ik ga zo weg voor de bewuste ring!!!!!
Ik hou jullie op de hoogte!
Dank jullie wel en liefs en een knuffel van mij
Hiltje
Ik kom net terug van mijn werk, ga even douchen en dan ga naar de juwelier. De eigenaar zelf is aanwezig dus hij kan de waarde van de oude sieraden taxeren. Ik hoop zo dat het een leuk bedrag is waarmee ik die ring kan kopen.
Het gaat redelijk met me, ik denk nog wel heel veel aan hem, maar heb afleiding door mijn werk. Ik heb geen sms meer ontvangen, eigenlijk wel een vreemd gevoel, maar wel goed.
Wat Pom zegt is ook juist, jij staat aan de zijlijn en kan het inschatten. Ik weet dat je gelijk hebt, rationeel zeker, en als ik dit verhaal van mijn vriendin zou horen zou ik hetzelfde zeggen.
Nu zeg ik het ook tegen mezelf, maar echt doordringen wil het nog niet. Ik kan het gewoon niet echt geloven nog.
Lichamelijk voel me een beetje beter, ik slaap beter en voel me niet meer grieperig dus dat heeft ook invloed op je denken.
Ik moet verder met mijn leven en mijn jongens. Dat gaat zeker lukken, ik heb het tenslotten voorheen al jaren alleen gedaan.
Het boek Monsterverbond heb ik gisteren ontvangen, maar ik heb nog geen tijd gehad om echt iets te lezen, wel heb ik het doorgebladerd en vanavond ga ik er lekker voor zitten.
Lief dat jullie nog steeds reageren, dat doet me erg goed. Ik weet dat ik niet alleen sta.
Ik ga zo weg voor de bewuste ring!!!!!
Ik hou jullie op de hoogte!
Dank jullie wel en liefs en een knuffel van mij
Hiltje
woensdag 26 september 2007 om 22:13
woensdag 26 september 2007 om 23:14
lieve Hiltje, wat heerlijk voor je dat je je vandaag zo goed voelt, en vooral ook dat je iets hebt gedaan wat je graag wilde; die mooie ring, die helemaal van en voor jou is!
Ben vandaag naar mn dochter gereden,ze woont 2 uur bij me vandaan, kan me altijd heerlijk relaxen achter het stuur, en heb een heerlijke dag gehad!
eenmaal thuis had ik een mail van hem..
en ja ik heb em beantwoord, maar op een hele duidelijke manier, zorgvuldig geformuleerd, dat ik er helemaal klaar mee ben.. pff wel beetje eng om dat zo direct neer te zetten, want de mail zal wel hard aankomen, maar oke, ik vertik het om op zíjn manier verder te gaan..
Toch overheerst het gevoel nu zo erg; waarom kon het niets worden tussen ons?we hadden het zo f*cking leuk samen..
één en al tegenstrijdigheid dus.
Toch weet ik dat ik deze keer echt voor mezelf kies, maar waarom voelt het dan zo verrot?
Ben vandaag naar mn dochter gereden,ze woont 2 uur bij me vandaan, kan me altijd heerlijk relaxen achter het stuur, en heb een heerlijke dag gehad!
eenmaal thuis had ik een mail van hem..
en ja ik heb em beantwoord, maar op een hele duidelijke manier, zorgvuldig geformuleerd, dat ik er helemaal klaar mee ben.. pff wel beetje eng om dat zo direct neer te zetten, want de mail zal wel hard aankomen, maar oke, ik vertik het om op zíjn manier verder te gaan..
Toch overheerst het gevoel nu zo erg; waarom kon het niets worden tussen ons?we hadden het zo f*cking leuk samen..
één en al tegenstrijdigheid dus.
Toch weet ik dat ik deze keer echt voor mezelf kies, maar waarom voelt het dan zo verrot?
donderdag 27 september 2007 om 07:22
Lieve Another,
ik heb je een mailtje gestuurd.
Ik begrijp je gevoel heel goed, je denkt wederom dat je gefaald hebt als mens, en je betrekt het allemaal op jezelf.
Je bent meer waard, net als ik.
Sterkte vandaag, ik ben vandaag de hele dag en avond aan werk en kan dus weinig reageren, maar denk wel aan je.
Liefs en knuffel van Hiltje
ik heb je een mailtje gestuurd.
Ik begrijp je gevoel heel goed, je denkt wederom dat je gefaald hebt als mens, en je betrekt het allemaal op jezelf.
Je bent meer waard, net als ik.
Sterkte vandaag, ik ben vandaag de hele dag en avond aan werk en kan dus weinig reageren, maar denk wel aan je.
Liefs en knuffel van Hiltje
zondag 30 september 2007 om 18:19
Another, ikkan me je gevoel van 'waarom' heel goed voorstellen, dat gevoel zal je wel een tijd onderdeel zijn van je verwerking. Maar eigenlijk zoals hij zijn andere relatie ging echt vaarwel (verwerken) zeggen kon, kan hij dat ook niet bij jou. Hij wilde jou niet meer geven, dan een vrijblijvende relatie en vooral geen zeur zoals je zelf zei. Meer zat er niet in tussen jullie, jullie hebben toch lange tijd met elkaar een soort van relatie gehad, lang genoeg om verder te gaan. Helaas kan je dat niet alleen doen in een relatie. Hij zal je nog wel langere tijd bljven mailen of bellen, maar doet dat niet in jouw belang. Het is goed dat je duidelijk en kort antwoord, maar kan me voorstellen dat het pijn doet.
@Hiltje, fijn te lezen dat het goed met je gaat.
@Hiltje, fijn te lezen dat het goed met je gaat.
maandag 1 oktober 2007 om 00:29
@hiltje, heb je mail gelezen, en ik begrijp je echt wel, en zal je snel terug mailen.
@pom, je hebt helemaal gelijk, hij belt vooral voor z'n eigen belang, zoals gisteravond;hij belde me, want ja ook hij zat alleen thuis, en ja het was wel een leuke gesprek enz.Hij vroeg of we vandaag elkaar ergens zouden kunnen ontmoeten, en ik zei(had inmiddels een paar wijntjes op) ja...
Maar toen ik vanochtend wakker werd, en besefte dat we dus een afspraak hadden gemaakt,dacht ik; ben ik nou helemaal debiel geworden? dit ga ik dus niet doen, dus heb hem een sms gestuurd, met uitleg, en dat het gewoon verrot voelt om uiteindelijk, na het afspraakje(waar het om sex zou gaan) ik weer met lege handen zou staan...
Hij stuurde een boos smsje terug, zonder enige vorm van begrip.
daarna ook niets meer gehoord.
Natuurlijk erken ik mn eigen fout ook hierin; heb me door z'n aandacht laten verleiden om ja te zeggen.Op eenzame momenten is het gewoon zó moeilijk om sterk te blijven!
Heb een enorme bewondering voor vrouwen, die dat gewoon wél lukt.
Want door wel contact te blijven hebben, verschuif je dit loslaat proces gewoon..
Ondanks alles, ben ik ook wel weer trots op mezelf, dat ik níet ben gegaan.
@pom, je hebt helemaal gelijk, hij belt vooral voor z'n eigen belang, zoals gisteravond;hij belde me, want ja ook hij zat alleen thuis, en ja het was wel een leuke gesprek enz.Hij vroeg of we vandaag elkaar ergens zouden kunnen ontmoeten, en ik zei(had inmiddels een paar wijntjes op) ja...
Maar toen ik vanochtend wakker werd, en besefte dat we dus een afspraak hadden gemaakt,dacht ik; ben ik nou helemaal debiel geworden? dit ga ik dus niet doen, dus heb hem een sms gestuurd, met uitleg, en dat het gewoon verrot voelt om uiteindelijk, na het afspraakje(waar het om sex zou gaan) ik weer met lege handen zou staan...
Hij stuurde een boos smsje terug, zonder enige vorm van begrip.
daarna ook niets meer gehoord.
Natuurlijk erken ik mn eigen fout ook hierin; heb me door z'n aandacht laten verleiden om ja te zeggen.Op eenzame momenten is het gewoon zó moeilijk om sterk te blijven!
Heb een enorme bewondering voor vrouwen, die dat gewoon wél lukt.
Want door wel contact te blijven hebben, verschuif je dit loslaat proces gewoon..
Ondanks alles, ben ik ook wel weer trots op mezelf, dat ik níet ben gegaan.
maandag 1 oktober 2007 om 19:42
quote:another schreef op 01 oktober 2007 @ 00:29:
Heb een enorme bewondering voor vrouwen, die dat gewoon wél lukt.
Want door wel contact te blijven hebben, verschuif je dit loslaat proces gewoon..
Ondanks alles, ben ik ook wel weer trots op mezelf, dat ik níet ben gegaan.
Another,
Inderdaad, je hebt je "fout" hersteld, je mag jezelf dus best een schouderklopje geven. Al doende leert men, nietwaar. Je kon ook niet in één keer fietsen.
Hiltje,
Alles goed? (de gegeven omstandigheden in aanmerking genomen)
Mabel007
Heb een enorme bewondering voor vrouwen, die dat gewoon wél lukt.
Want door wel contact te blijven hebben, verschuif je dit loslaat proces gewoon..
Ondanks alles, ben ik ook wel weer trots op mezelf, dat ik níet ben gegaan.
Another,
Inderdaad, je hebt je "fout" hersteld, je mag jezelf dus best een schouderklopje geven. Al doende leert men, nietwaar. Je kon ook niet in één keer fietsen.
Hiltje,
Alles goed? (de gegeven omstandigheden in aanmerking genomen)
Mabel007
maandag 1 oktober 2007 om 20:21
Op zich ben je wel gewoon sterk gebleven Another, je hebt doorgezet en de afspraak afgesmst. Door toch even dat moment van zwakte te hebben, ben je mogelijk nu wel sterker geworden.
Jij hebt bewondering voor vrouwen die dat wel lukt, ik denk dat je vergeet, dat jij ook tot deze groep vrouwen hoort, net als Hiltje. Beiden zitten jullie nog in de periode van afscheid nemen van een relatie en dat gaat bij iedereen met vallen en opstaan gepaard. Het lijkt alsof het anderen veel makkelijker afgaat, maar het verdriet en eenzaamheid waar bijv. jij nu ook inzit, is voor anderen moeilijk te zien, daarom lijkt het anderen zo makkelijk af te gaan.
Jij hebt bewondering voor vrouwen die dat wel lukt, ik denk dat je vergeet, dat jij ook tot deze groep vrouwen hoort, net als Hiltje. Beiden zitten jullie nog in de periode van afscheid nemen van een relatie en dat gaat bij iedereen met vallen en opstaan gepaard. Het lijkt alsof het anderen veel makkelijker afgaat, maar het verdriet en eenzaamheid waar bijv. jij nu ook inzit, is voor anderen moeilijk te zien, daarom lijkt het anderen zo makkelijk af te gaan.
