Wat doe ik verkeerd? Wat kan ik anders doen?

18-04-2023 09:40 3282 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Al langere tijd zit ik met een aantal dingen in onze relatie waarvan ik niet zo goed weet of het ‘normaal’ is, of ik iets verkeerd doe of anders moet doen, of het aan mij ligt. Ik heb helaas niet een fijne jeugd gehad, en geen echte andere relaties dan mijn huidige, dus kan dat niet vergelijken.

Dat ik mij schuldig voel, heeft er ook voor gezorgd dat ik het tot nu toe niet gedurfd heb om hier iets te schrijven. Iets met vuile was hang je niet buiten. Ik heb dit ook nooit echt met anderen gedeeld. Enerzijds omdat ik niet een groot vangnet heb, anderzijds omdat ik bang ben dat ze wat van hem vinden dan. Dat maakt ook dat ik het tot nu toe niet durfde te delen hier, omdat ik ook bang ben dat ik hier niet een goed beeld weergeef, het is natuurlijk maar één kant van het verhaal en maar één deel van onze relatie.

Ook ben ik me ervan bewust dat een aantal dingen vaag zijn, maar dat houd ik graag zo vanwege privacy.

. Het punt is dat hij soms erg boos kan zijn. (voorbeelden weggehaald ivm herkenning)

De manier waarop zijn boosheid geuit wordt wisselt, maar het gaat vaak gepaard met veel schreeuwen, mij uitschelden, spullen gooien (soms gericht op mij of gewoon een kant op), spullen kapot maken, dreigen (door dingen te zeggen of door fysiek tegenover me te staan als het ware). Hij is nog nooit echt fysiek naar mij toe geweest, op een keer een kleine/lichte duw na of spullen die me (zacht) raken. Ik denk dat er dagelijks wel iets is wat ik doe wat hem boos maakt, maar de heftigheid varieert. Het schreeuwen en schelden komt vrijwel altijd voor, de rest wisselt en gebeurt misschien wekelijks of maandelijks.

Wanneer ik probeer aan te geven dat ik hier last van heb of dat ik het niet oké vind (weggehaald ivm herkenning) . .

Voorbeeld weggehaald

Weggehaald

Wat kan ik nog doen? Op welke manier kan ik hem wel erkennen en ervoor zorgen dat hij zich niet zo hoeft te laten triggeren en zo naar mij toe te reageren? Ik zou zo graag willen dat het wel goed gaat, dat hij niet meer zo boos hoeft te worden en ik het gewoon goed kan doen. Ik voel me zo angstig telkens en ik weet niet meer hoe ik het telkens kan goed maken als niets lijkt te helpen?


*
Er is een nieuw topic geopend.

relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... #p34742565
*
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-06-2023 10:59
Reden: Notitie Moderator toegevoegd.
41.74% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 09-06-2023 13:30
Reden: Herkenbaarheid
99.18% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Nee het is veel geneipiger wat hij doet. Hij doet alles wat hij maar kan om te zorgen dat jij jezelf niet serieus neemt. Enkel door er constant overheen te zeiken, tegenaan te duwen, over wat jij aangaf onacceptabel te vinden heen te gaan. Je te tergen en je er vervolgens schijnheilig te noemen.

Als hij boos was geworden dan hadden je woorden waarde gehad. Die macht gunt hij je niet.
hanke321 wijzigde dit bericht op 06-06-2023 14:38
16.69% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
.
jahallo222 wijzigde dit bericht op 09-06-2023 13:31
Reden: Herkenbaarheid
99.78% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Jahallo222 schreef:
06-06-2023 14:18
Stom dat ik het vraag, maar toch even nieuwsgierig. Je zegt namelijk bij de meesten geen situaties waarbij geschreeuwd, lelijk gedaan werd of boos. Ook niet in hele stressvolle situaties?
Ik ben niet meisje, maar wil hier graag ook op antwoorden: Man en ik hebben hele stressvolle jaren gehad en we zitten nog steeds in 'vechtmodus' door allerlei nare gebeurtenissen. Er is hier afgelopen jaren niet geschreeuwd naar de ander. Nooit. We hebben elkaar vastgehouden in wanhoop, we hebben elkaar getroost, gesteund en ondersteund. Bij hoge emotie wordt deze benoemd: 'Man, ik trek het gewoon niet op dit moment, ik wil heel hard gaan gillen en huilen'-----> Arm om me heen en de bevestiging dat ik dat gewoon mag doen als ik dat even nodig heb------> Hysterische huilbui terwijl hij me vasthoudt, over mijn rug wrijft en zachtjes zegt dat het goed is dat ik het er even allemaal uit laat komen. Dus 'externe' factoren worden NIET aan elkaar verweten, die worden samen zo goed mogelijk en met oog voor elkaar opgepakt.
Irritaties worden gewoon uitgesproken: 'Wil je x even niet doen? Ik word daar heel nerveus van'. En dan stopt de ander met x doen want x is zeker niet belangrijker dan het ongemakkelijke gevoel van de ander. Kan x niet gestopt worden dan volgt er iets als: 'Lief, ik weet dat jij daar nerveus van wordt, maar dit moet even. Misschien kan jij intussen even boodschapjes doen of zo, dan zijn we straks samen klaar met de klussen'.
Alle reacties Link kopieren
Ook in heel stressvolle situaties is schreeuwen e.d. niet normaal. Heeft je man dan zoveel stressvolle situaties? Is dat ook echt zo of zegt hij dat zo te ervaren.

In al je postingen van vandaag lees ik weer dat jij overal de schuld van krijgt. Dat is gewoon verre van terecht.

Datgene wat belangrijk was voor jullie en jullie moesten doen of regelen, is dat ook belangrijk en goed voor jou? Of is dat vooral belangrijk en goed voor je man?

Je verbeeld het je echt niet dat je man niet goed voor je is. Relatietherapie lijkt mij helemaal niet aan de orden, eruit stappen is echt de enige optie. Je wilt niet dat je dochter dat kleine meisje is wat jij vroeger was.

In het hele proces is het wel normaal dat je 2 stappen vooruit zet en een stap terug. Vergeef dit jezelf, verzamel je moed en ga weer verder met het regelen van een veilige plek voor je dochter en jou.

Je praat met je man niet over de huidige situatie? Denkt hij dat alles weer koek en ei is en hij op de oude voet verder kan? Het feit dat hij gewoon weer schreeuwt laat dat wel zien.
Alle reacties Link kopieren
Al even geleden een kind onder m'n hoede die in een benarde situatie zat. Noem het een soort van onderduikadres. Had echt met haar te doen, niet haar zusjes om zich heen, niet naar school of buiten met vriendinnnen.
Ik polste hoe dit voelde, was en het antwoord; "niet leuk, maar hier schreeuwt niemand of snauwt".
Hoe mensen met elkaar omgaan, in het gezin, in een relatie kende het kind niet.
Gewoon gezellig, soms even druk en even 'niet nu', een knuffel, een grapje of een compliment voor het lego-bouwsel.
Jahallo, je doet me denken aan dit kind. je kent geen liefde, geen normaal. Vrij vertaald wat Olle Grieze, Meisje e.a. zeggen: leven is liefhebben, elkaar vasthouden, proberen elkaar te begrijpen. Dat verdien jij!!!!
Alles sal reg kom
Alle reacties Link kopieren
Schreeuwen = niet normaal
Schelden = niet normaal
De schuld voor zijn gevoel bij jou leggen = niet normaal
Je tranen moeten bedwingen = niet normaal

Maar omdat het nu even “rustiger” en “beter” is dan voorheen, denk jij dat het wel prima is zo. Dat dit een normale relatie is.
Dat is het niet. Je hebt geen idee hoe het is om een gezonde, liefdevolle en vooral gelijkwaardige relatie te hebben. Daarom weet je niet wat normaal is en je man doet er alles aan om jou je zo schuldig en verantwoordelijk te laten voelen, dat je het bagatelliseert.

Dat je geen idee hebt van hoe een normale relatie werkt kun je niks aan doen. Zo heb je het meegekregen vanuit je jeugd. En zo zit je nu zelf ook in een liefdeloze relatie. En geef je je kind dit als voorbeeld mee voor haar toekomstige relaties.

En dat laatste is een stukje waar jij wél medeverantwoordelijk in bent door te blijven. Dus probeer die daadkracht voor je dochter terug te vinden. Er komt geen goed moment. Het moment is nu.
Alle reacties Link kopieren
Er is niets krachtiger dan je kind wel een normaal beeld te geven van een liefdevolle relatie. Al was het alleen maar die met jezelf. Wat jij jezelf waard vindt. Wat je waardevol voor je kind vindt.

Niet je laten uitschelden, manipuleren, duwen, trekken, slaan, sarren, op je tenen laten lopen elke dag, toch maar toegeven als hij seks wil dan ben je er weer even vanaf en even stilte voor de storm aanzien voor 'rust'.
Everything you see I owe to spaghetti!
Alle reacties Link kopieren
Als mijn vriend, jahallo, degene is die ik het meest van iedereen liefheb, waarom zou ik dan tegen hem gaan snauwen, lelijk doen of continu boos zijn om niks, of nog erger: schelden, schreeuwen, pijn doen? Als ik hem liefheb, dan zijn dat toch juist allemaal dingen waarvan ik wil dat het hem überhaupt niet overkomt? En dan zou het toch al helemaal niet zo moeten zijn dat ík degene ben die hem die dingen aandoet? Het is niet normaal. En het heeft dus ook niets met liefhebben te maken.
Alle reacties Link kopieren
Jahallo222 schreef:
06-06-2023 14:18
Stom dat ik het vraag, maar toch even nieuwsgierig. Je zegt namelijk bij de meesten geen situaties waarbij geschreeuwd, lelijk gedaan werd of boos. Ook niet in hele stressvolle situaties?
Ik lees hier vanaf het begin mee, maar heb tot nu toe niet gereageerd.

Mijn man en ik schreeuwen nooit tegen elkaar. Wij zijn 27 jaar bij elkaar, waarvan 18 jaar getrouwd, 2 kinderen (pubers) en in al die jaren hebben we nooit gescholden, geschreeuwd, dingen naar elkaar gegooid of ander agressief gedrag. En dat is hoe het in een goede, liefdevolle relatie zou moeten gaan wat mij betreft.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
Alle reacties Link kopieren
Veel stressvolle situaties (bijna) dagelijks, serieus? Al die stress, spanning, onveiligheid, geschreeuw etc slaat zich dagelijks op in het lijfje van je dochter. Dat stapelt maar op en er is voor haar geen ontsnappen aan. Zij heeft nog geen woorden om dit te snappen laat staan te verdragen en dus wordt ALLES fysiek opgeslagen. Heel erg veel stress en angst voor zo’n klein lijfje. Ik blijf het zeggen, ik vind het afschuwelijk voor haar.
En je weet het! En jouw man zou het ook moeten weten, want ik ga er vanuit dat je hem dit verteld hebt of dat hij dit sowieso wel weet.

Wat maakt dat jullie alleen maar druk zijn met elkaar en niet met haar? Waarom zetten jullie geen van beide haar belang voorop?
Gaan jullie maar vast sparen voor haar therapie.
Kotsmisselijk word ik van dit soort slecht ouderschap.

Nb: laat je je nog steeds verkrachten?
Alle reacties Link kopieren
Hier ook een lange relatie, man heeft nooit tegen me gescholden, hoe gestrest hij ook was, want hij houdt van mij, heel normaal.
Jouw man behandelt je als stront, niks liefdevols aan. Je dochter en jij verdienen beter, sterker nog: je bent het aan je dochter verplicht om uit deze situatie te stappen.
lisava wijzigde dit bericht op 06-06-2023 17:51
24.54% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hij verandert niet. Hij heeft nu geleerd dat hij even sorry kan zeggen na een uitbarsting, maar hij blijft ervan overtuigd dat als jij zus en zo had gedaan, dat hij dan niet zo zou hoeven reageren. Dat haal je er niet uit bij hem.

Vind het overigens ook verschrikkelijk manipulatief dat hij na zo'n uitbarsting jou zo voor het blok zet met de vraag of je nu anders over de relatie denkt en dat je toch wel zeker snapt dat dit jouw schuld is.

Sorry betekent niks, als je er vervolgens niet naar handelt.

Edit: Jij hebt overigens nu ook alle vrijheid om weg te gaan. Jij bent een volwassen vrouw die over haar eigen leven bepaald!
itsme83 wijzigde dit bericht op 06-06-2023 17:49
Reden: Toevoeging
11.19% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Man en ik schreeuwen niet tegen elkaar. Ik ben 11 jaar met hem getrouwd en 13 jaar samen, maar nooit ben ik bang voor hem geweest, heeft hij me opzettelijk gekwetst dat ik ervan moest huilen of dreef zijn zin door op elke denkbare manier.

Zijn ego is niet belangrijker dan het mijne.
Mijn ego is niet belangrijker dan het zijne.

Toen we nog een peuter en een baby hadden, zeiden we niet 'welterusten', maar 'tot zo'. En dan gingen we slapen tot er weer een kind wakker was en dan keken we samen wat er nodig was en wie dat ging doen.

Nu hebben we 2 kinderen op sporten. In principe doe ik de middagen uit school. Maar door een wijziging zitten de sporten nu qua begintijd een half uur uit elkaar, met 20 minuten fietsen. Stress en haasten dus voor mij.
Waardoor man nu het zo geregeld heeft dat hij een sport doet en ik de andere en hij dan die werktijd in de avond nog even inhaalt.

Het is zo een team, waarbij we SAMEN alle ballen hoog houden.

Bij jou wil jij in je eentje alle ballen hooghouden en moet ook nog uitwijken voor je man, die je bezig is pootje te willen haken.....
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren
Jahallo222 schreef:
06-06-2023 14:18
Stom dat ik het vraag, maar toch even nieuwsgierig. Je zegt namelijk bij de meesten geen situaties waarbij geschreeuwd, lelijk gedaan werd of boos. Ook niet in hele stressvolle situaties?
Wij hebben niet zoveel heel stressvolle situaties. Als dat wel zo is hebben we wel meer irritaties en bij uitzondering is een van ons boos. Schreeuwen en schelden is in 22 jaar nog nooit (!) voortgekomen.
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Jahallo222 schreef:
06-06-2023 14:23
Ik bedoelde dat het niet aangeraden wordt om in relatietherapie te gaan, wanneer er sprake is van intieme terreur. Één van de mogelijke gevolgen kan zijn dat je daarna 'gestraft' wordt. Dat is niet waar ik vanuit ga. Dat is namelijk ook niet op die manier gebeurd nadat we samen bij mijn therapeut zijn geweest.
Ik vind het eerlijk gezegd zorgwekkend dat jouw therapeut relatie therapie als optie ziet. Ik krijg dan niet het idee dat de therapeut de toxiciteit goed inschat
Alle reacties Link kopieren
Jahallo, heb je het gevoel dat je in twee parallelle universa leeft?
Een waarin je doorleeft met je man zoals het was en doet alsof je dat prima vindt.
En een waarin je hier schrijft en met je therapeut praat en voorbereidingen treft voor je vertrek.

En nu ben je bang voor het moment dat die universa bij elkaar komen en de schok die dat zou geven. Dus ontken je het ene universum als je in het andere zit en probeer je de hele boel overeind te houden. Daar zit dan ook het ‘leugenachtige’ in.
Herken je dat?
Ik heb dat ook bij momenten zo gehad. Heel vermoeiend
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren
Hoerabanaan schreef:
06-06-2023 18:34
Ik vind het eerlijk gezegd zorgwekkend dat jouw therapeut relatie therapie als optie ziet. Ik krijg dan niet het idee dat de therapeut de toxiciteit goed inschat

Ja, dat idee heb ik dus ook!

Ik vroeg eerder deze middag aan Jahallo of haar therapeut het met haar al over manipulatietechnieken zoals gaslighting heeft gehad, maar daar heeft ze nog geen antwoord op gegeven..
Jahallo?...

Nee, therapeut stelt relatietherapie voor :bonk:
Koekoek!
Alle reacties Link kopieren
Wat is er volgens jou nodig om weg te gaan Jahallo?

Is het niet gewoon angst?
Alle reacties Link kopieren
Toen ik het uitmaakte met mijn gaslighting vriend barstte hij ook in tranen uit. Hij snapte er niets van, dacht dat we het samen goed hadden en iets aan het opbouwen waren voor de toekomst. Het kwam voor hem als donderslag bij heldere hemel.

En het enige wat ik dacht was: wat een idioot. Hoe kun je nou denken dat de manier waarop jij mij behandeld normaal is? Hoe kun je daar nou gelukkig van worden? Constante ruzie, constant spanningen, ik loop op eieren... hij had dat echt niet door, hij wist niet beter. Zo verknipt dat ze denken dat het normaal is. Dat zal bij Jahallo's man niet anders zijn, ze gaan het nooit begrijpen.

Het enige wat je voor jezelf moet bedenken is: wil ik dit écht voor de rest van mijn leven? In je hart weet je het antwoord wel. Er zal nooit een perfect moment zijn. Je zal nooit alles 100% geregeld hebben. Op een gegeven moment moet je over je angst heen stappen en het diepe in springen.
Alle reacties Link kopieren
Vazig schreef:
06-06-2023 20:59
En het enige wat ik dacht was: wat een idioot. Hoe kun je nou denken dat de manier waarop jij mij behandeld normaal is? Hoe kun je daar nou gelukkig van worden? Constante ruzie, constant spanningen, ik loop op eieren... hij had dat echt niet door, hij wist niet beter. Zo verknipt dat ze denken dat het normaal is. Dat zal bij Jahallo's man niet anders zijn, ze gaan het nooit begrijpen.
Het voordeel is dat jij dat inzicht had dat dit geen normaal gedrag is. TO had dat inzicht niet, juist door haar eigen jeugd. Nu vindt ze dat inzicht nog lastig, bagataliseren is voor haar makkelijker en veiliger. Dat is haar overlevingsstrategie, al vanaf dat ze kind was. Aanvaarden dat het niet normaal is heeft voor haar grote consequenties, waarvan ze niet weet hoe dat uitpakt. Ze komt dan in een situatie die ze niet kent. Echte liefde heeft TO nooit gekend helaas, zij houdt ook niet van haar man, net zoals haar man niet van haar houdt. Ze weet gewoon niet wat dat is en dat kunnen wij haar niet kwalijk nemen. Hoe verdrietig dat ook is voor haar en haar dochter.
Alle reacties Link kopieren
Jahallo222 schreef:
06-06-2023 14:18
Stom dat ik het vraag, maar toch even nieuwsgierig. Je zegt namelijk bij de meesten geen situaties waarbij geschreeuwd, lelijk gedaan werd of boos. Ook niet in hele stressvolle situaties?
Je vroeg het niet aan mij, maar wij zijn heus wel eens boos of snauwen in stressvolle situaties, maar die doen zich niet wekelijks voor. Ik denk ook niet maandelijks. En denk eens aan jezelf, schreeuw of scheld jij tegen je man in heel stressvolle situaties? Als jij dat niet doet, waarom zou het dan gek zijn dat anderen dat ook niet doen? Denk je dat mannen minder zelfbeheersing hebben of sterkere emoties? Mannen en vrouwen zijn niet zo verschillend, dus als jij drie maanden lang niet kan schelden, schreeuwen en snauwen tegen je partner, is het voor andere mensen, waaronder mannen, toch ook geen wonder dat hen dat lukt?
Alle reacties Link kopieren
Dahlia74 schreef:
06-06-2023 21:07
Echte liefde heeft TO nooit gekend helaas, zij houdt ook niet van haar man, net zoals haar man niet van haar houdt. Ze weet gewoon niet wat dat is en dat kunnen wij haar niet kwalijk nemen. Hoe verdrietig dat ook is voor haar en haar dochter.

Houdt TO wel van haar kind, vraag ik me af?

Is dat mss de reden dat ze haar kind niet uit deze onveilige situatie haalt; omdat ze niet weet wat liefde is?
Alle reacties Link kopieren
Dahlia74 schreef:
06-06-2023 21:07
Echte liefde heeft TO nooit gekend helaas, zij houdt ook niet van haar man, net zoals haar man niet van haar houdt. Ze weet gewoon niet wat dat is en dat kunnen wij haar niet kwalijk nemen. Hoe verdrietig dat ook is voor haar en haar dochter.
Wat een conclusies, jij weet toch helemaal niet wat TO voelt? Je hebt haar niet eens in het echt gezien.
Het is verder ook niet helpend of zo.
Alle reacties Link kopieren
To, een tijd geleden vroeg ik wat je doel was. ´De relatie beeindigen´ zei je toen.

- weet je therapeut dat? Wat heb je daar als doelstelling opgegeven? De relatie verbeteren of sterk genoeg worden om de relatie te verlaten?

- aangezien je doel is de relatie te beëindigen, waarom hou je je dan nog bezig met het wikken en wegen van zijn acties?
´Toen deed hij dit maar dat was niet erg, en toen dat en dat was wel erg en toen zus en dat was een beetje erg´
Dat is toch allemaal niet relevant meer?
Steek je energie in een stappenplan en het betrekken van mensen die je erbij kunnen helpen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven